Η μεγαλύτερη ιστορία που ειπώθηκε ποτέ
το βίντεο εδώ: -->> http://video.google.com/videoplay?docid=-7671298400447638082
(πρώτη ανάρτηση 29/10 - ανανέωση ημ/νίας)
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008
Ελευθερία στο διαδίκτυο: πρωτοβουλία των Google, Microsoft και Yahoo
AFP
ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ. Οι αμερικανικοί εταιρικοί κολοσσοί του διαδικτύου, Google, Microsoft και Yahoo ανακοίνωσαν χθες από κοινού ένα νέο «κώδικα συμπεριφοράς» που στοχεύει στη διασφάλιση της ελευθερίας έκφρασης των χρηστών του διαδικτύου όταν αυτοί αποτελούν στόχο ανελεύθερων καθεστώτων όπως είναι παραδείγματος χάρη της Κίνας, κάποιων κρατών της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, όπως και αλλού. Η «Πρωτοβουλία για το Παγκόσμιο Δίκτυο» στην οποία συμμετέχουν ιντερνετικές εταιρείες, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακαδημαϊκοί και επενδυτές πρόκειται να διασφαλίσει ότι οι εταιρείες τεχνολογίας που δραστηριοποιούνται στην παροχή υπηρεσιών στο διαδίκτυο περιφρουρούν κατά τον πιο αποτελεσματικό τρόπο την ελευθερία έκφρασης και το δικαίωμα απορρήτου των προσωπικών δεδομένων των χρηστών του διαδικτύου.
Η «Πρωτοβουλία», η οποία συστάθηκε αφού πολλοί πάροχοι υπηρεσιών εταιρείες επικρίθηκαν ότι παρείχαν βοήθεια στις κινεζικές αρχές ώστε να επιβάλλουν λογοκρισία, απαιτεί να εξετάζεται κατά περίπτωση κάθε αίτημα κυβερνητικής υπηρεσίας για τη χορήγηση πληροφοριών ή την επιβολή λογοκρισίας, ενώ θα πρέπει να ελαχιστοποιηθεί κάθε συνεργασία με τις αρχές.
Οι προσπάθειες φίμωσης των χρηστών του Ιντερνετ καθώς και παραβίασης του απορρήτου των προσωπικών δεδομένων αυξάνονται σε όλο τον κόσμο και όπως λένε οι ειδικοί η κατάσταση θα επιδεινωθεί καθώς διαρκώς αυξάνονται οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν συστηματικά το διαδίκτυο. Επίσης η «Πρωτοβουλία» δεσμεύτηκε ότι θα αποκαλύπτει οποιαδήποτε άσκηση πίεσης από αρχές όταν στοχεύουν στην απόκτηση πρόσβασης σε πληροφορίες και προσωπικά δεδομένα χρηστών.
Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με τίτλο «Καινούργιος Κώδικας Συμπεριφοράς στο Διαδίκτυο» -->>
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_30/10/2008_290108
_____________________
ΣΗΜ.1. Αν μπορούσαν, ας έκαναν κι αλλιώς! Μια από τις φορές που το εμπόριο βοηθά τον πολίτη ή «κοντά στο βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα».
ΣΗΜ.2. Ο τίτλος που δίνει στο άρθρο η εφημερίδα παραπέμπει σε άλλου τύπου περιεχόμενο, κατά τη γνώμη μου. Περίμενα π.χ. να διαβάσω για Κώδικα Συμπεριφοράς χρηστών και όχι εταιρειών. Ευτυχώς διαψεύστηκα!!!
ΣΗΜ.3. Είναι πολύ θετική η θέση των τριών μεγάλων του διαδικτύου. Ας το μελετήσουν και οι δικοί μας δικαστές, εν όψει της υπόθεσης blogme.gr, που θα εκδικαστεί το Φεβρουάριο (18/2/2009)
Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008
ΠΩΛΕΙΤΑΙ σαπάκι όσα όσα
- Τι λες; να το αγοράσω;
- Μπα...
- Γιατί; Εσύ τι θά 'κανες στη θέση μου;
- Και να μου το χάριζαν δεν θα τό 'παιρνα. Δεν έχει λάστιχα, χάνει λάδια, τα μπουζί και οι πλατίνες είναι για τα μπάζα. Ετσι γράφει αυτός που το πουλάει, δε διάβασες καλά την αγγελία;
- Μα τσουλάει, λέει...
- Ναι, αλλά δεν πετάει!
- Ενα σαπάκι του '50 είναι, δεν είναι και η Ολυμπιακή...
- Αυτό σου λέω. Την Ολυμπιακή θα την αγόραζες;
- Αν ήμουν εμίρης, θα την έπαιρνα με χίλια!
- Χμμ.. καλά, πάρε το σαπάκι να το βάλεις στη βιτρίνα, είναι και αντίκα.
________________________
-->> Μέχρι σήμερα δεν έχει ξαναγίνει! Να δυσφημίζεις αυτό που θέλεις να πουλήσεις δηλαδή. Αναρωτιέμαι για την επάρκεια εγκεφάλου στα κυβερνητικά στελέχη, πλην πρωθυπουργού.
- Μπα...
- Γιατί; Εσύ τι θά 'κανες στη θέση μου;
- Και να μου το χάριζαν δεν θα τό 'παιρνα. Δεν έχει λάστιχα, χάνει λάδια, τα μπουζί και οι πλατίνες είναι για τα μπάζα. Ετσι γράφει αυτός που το πουλάει, δε διάβασες καλά την αγγελία;
- Μα τσουλάει, λέει...
- Ναι, αλλά δεν πετάει!
- Ενα σαπάκι του '50 είναι, δεν είναι και η Ολυμπιακή...
- Αυτό σου λέω. Την Ολυμπιακή θα την αγόραζες;
- Αν ήμουν εμίρης, θα την έπαιρνα με χίλια!
- Χμμ.. καλά, πάρε το σαπάκι να το βάλεις στη βιτρίνα, είναι και αντίκα.
________________________
-->> Μέχρι σήμερα δεν έχει ξαναγίνει! Να δυσφημίζεις αυτό που θέλεις να πουλήσεις δηλαδή. Αναρωτιέμαι για την επάρκεια εγκεφάλου στα κυβερνητικά στελέχη, πλην πρωθυπουργού.
ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΧΩΡΑ (παραμυθάκι)
Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένας που έγινε πρωθυπουργός μιας χώρας. Η χώρα ήταν λιγουλάκι χύμα, απεργίες, διεκδικήσεις, χαμός. Οι εργαζόμενοι ζητούσαν υπέρογκες αυξήσεις, οι συνταξιούχοι κατέβαιναν στο δρόμο και έδερναν τα ΜΑΤ, τα ασφαλιστικά ταμεία κόντευαν να αδειάσουν από την κακοδιαχείριση, χάλια λέμε. Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να καλέσει τους υπουργούς του σε σύσκεψη, να σκεφτούν τι να κάνουν για να γλιτώσουν. Εβαλαν σε ένα αναποδογυρισμένο καπέλο τρεις προτάσεις και να τραβήξουν κλήρο, μια και δυσκολεύοντουσαν να αποφασίσουν. Οι τρείς προτάσεις ήταν οι εξής: ΠΩΛΗΣΗ, ΠΩΛΗΣΗ, ΠΩΛΗΣΗ. Ο κλήρος έδειξε ΠΩΛΗΣΗ κι έτσι η χώρα βγήκε σε πλειστηριασμό. Ο πλειστηριασμός δεν απέδωσε γρήγορα και, επειδή το θέμα ήταν εξαιρετικά επείγον, μπήκαν αγγελίες στα φύλλα όλων των εφημερίδων του πλανήτη με κεφαλαία γράμματα εντός κυανού πλαισίου:
Η χώρα δεν άργησε να πουληθεί ολόκληρη. Ο πρωθυπουργός και το υπουργικό συμβούλιο διετήρησαν τις θέσεις τους, επειδή αυτό προέβλεπε το πωλητήριο συμβόλαιο. Οσοι κάτοικοι παρέμειναν στη χώρα αυτή, εξακολουθούν ίσαμε σήμερα να ψηφίζουν την ίδια κυβέρνηση. Ο αγοραστής τραβάει τα μαλλιά του και το σκέφτεται πολύ σοβαρά να την μεταπωλήσει και ετοιμάζει ήδη την αγελία: ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΧΩΡΑ, κλπ κλπ.
-->> το σκέφτομαι σοβαρά να τηλεφωνήσω μόλις ξαναμπεί η αγγελία, να ενδιαφερθώ. Εχει πολύ καλό κλίμα αυτή η χώρα -λένε...
«ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΧΩΡΑ ευάερος, ευήλιος, με μπόλικα νησιά, δάση με προδιαγραφές ακαΐας και άνευ, ποτάμια και λίμνες, νερά γενικώς, λιμένες μεγάλους ενοικιασμένους και μη, λιμένες μικρούς εντελώς ιδιόκτητους, με σιδηρόδρομο εν εξελίξει, με λεωφορεία αστικά και μη, με αερομεταφορές προβληματικές πλην κερδοφόρες, άνευ τηλεπικοινωνιακού συστήματος σταθερού ή κινητού αλλά με δυνατότητες αναπτύξεως παραλλήλων συστημάτων, με ηλεκτρικές παροχές σχεδόν πλήρεις, με κατοίκους ευερέθιστους λόγω κλίματος αλλά και με κοντή μνήμη λόγω κλίματος επίσης. Λεπτομέρειαι εκ του σύνεγγυς. τηλ.---- Μεσίται αποκλείονται, τιμή συζητήσιμος.»
Η χώρα δεν άργησε να πουληθεί ολόκληρη. Ο πρωθυπουργός και το υπουργικό συμβούλιο διετήρησαν τις θέσεις τους, επειδή αυτό προέβλεπε το πωλητήριο συμβόλαιο. Οσοι κάτοικοι παρέμειναν στη χώρα αυτή, εξακολουθούν ίσαμε σήμερα να ψηφίζουν την ίδια κυβέρνηση. Ο αγοραστής τραβάει τα μαλλιά του και το σκέφτεται πολύ σοβαρά να την μεταπωλήσει και ετοιμάζει ήδη την αγελία: ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΧΩΡΑ, κλπ κλπ.
-->> το σκέφτομαι σοβαρά να τηλεφωνήσω μόλις ξαναμπεί η αγγελία, να ενδιαφερθώ. Εχει πολύ καλό κλίμα αυτή η χώρα -λένε...
Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008
χαζές ερωτήσεις οικονομικής φύσεως
1. Ακουσα σε δελτίο ειδήσεων σήμερα (ΝΕΤ) ότι "το χρηματοοικονομικό σύστημα θα χάσει πάνω από τρία τρισ. δολάρια" και αναρωτιέμαι πού θα πάνε. Θα γίνουν delete ή θα μπουν σε τπτ τσέπες;
2. Τι είναι "χρηματοοικονομικό σύστημα";
3. Ποιος γεμίζει το χρηματοοικονομικό σύστημα με τρισ. δολάρια;
2. Τι είναι "χρηματοοικονομικό σύστημα";
3. Ποιος γεμίζει το χρηματοοικονομικό σύστημα με τρισ. δολάρια;
Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008
Ο πόλεμος είναι ο φερετζές του εγκληματία
«δεν είχα άλλη επιλογή» - «εκτελούσα διαταγές»
Δυο φράσεις κλισέ, με τις οποίες απαντούν οι δειλοί εγκληματίες πολέμου. Κρύβονται πίσω από αυτές τις μικρές φρασούλες και μάλλον θα το πιστεύουν στ' αλήθεια πως είναι αθώοι του πόνου και του αίματος. Με ένα «εκτελούσα διαταγές» ξεμπερδεύουν! Με ένα «δεν είχα άλλη επιλογή» νομίζουν ότι μας πείθουν για την αδυναμία τους να αντισταθούν. Πότε πια θα σπάσει το ταμπού της απόλυτης στρατιωτικής υπακοής; Πώς μπορούν οι στρατιώτες να φέρονται τόσο σκληρά και απάνθρωπα στον πόλεμο; Ξεφεύγει ο πόλεμος από τη φύση του ανθρώπου; Διώχνει την ανθρωπιά; Γιατί εξακολουθούν να γίνονται πόλεμοι; Γιατί ο πόλεμος είναι κάτι τι το αποδεκτό ακόμα και στον καιρό μας, που υποτίθεται πως έχουμε ξεφύγει από τη βαρβαρότητα και λογιζόμαστε πολιτισμένοι; Αν είναι ο πόλεμος το μεγαλύτερο έγκλημα (που είναι), αν είναι ο πόλεμος εχθρός του πολιτισμού (που είναι), γιατί όλο γίνεται και ξαναγίνεται, γιατί όλο συμβαίνει και ξανασυμβαίνει; Πού φωλιάζει σε καιρούς ειρήνης; Πώς έρχεται; Μόνος του; Οι άνθρωποι είναι άμοιροι ευθυνών για την έλευσή του; Κι όταν έχουμε πόλεμο, πού πάει και κρύβεται η ανθρωπιά και η συμπόνια; Η χαρά και το παιχνίδι, η Ζωή, πού εξαφανίζονται και γιατί;
«Μήπως θα έπρεπε να περιλαμβάνεται στην εκπαίδευση στρατιωτών και αξιωματικών ο περιορισμός της υπακοής, ώστε να εμποδίζονται να συμβαίνουν εγκλήματα;» αναρωτιέται στο ντοκιμαντέρ για τη σφαγή στο Δίστομο ο Αργύρης Σφουντούρης και του απαντώ με ένα ερώτημα επίσης: Γιατί να υπάρχουν στρατοί και γιατί να γίνονται πόλεμοι;
Η Γερμανία αρνήθηκε να επιστρέψει τα κλεμμένα από την Τράπεζα της Ελλάδος, αρνήθηκε να δικαιώσει όσους ζήτησαν πολεμικές αποζημιώσεις. Δεν αρνήθηκε τα ελληνικά εργατικά χέρια που έσπευσαν να βοηθήσουν στην αναστήλωσή της την οικονομική. Το "γερμανικό θαύμα" οφείλεται και στους πρώην εχθρούς που τώρα είναι φίλοι της. Αλλά «πιστεύω πως είναι κατανοητό να μη διαπραγματεύεται πλέον η Γερμανία πολεμικές αποζημιώσεις με φίλους» είπε ο γερμανός πρέσβης και μας τάπωσε, συνεπικουρούμενος και από τον υπ. Δικαιοσύνης που σταμάτησε με βέτο τη (συμβολική για το ύψος της) Δημοπρασία του Ινστιτούτου Γκαίτε, που θα λάβαινε χώρα μετά από αντίστοιχη Απόφαση του Αρείου Πάγου υπέρ του δικαιώματος αποζημίωσης των τεσσάρων αδελφών από το Δίστομο που ανακίνησαν την απαίτηση για Δικαιοσύνη. Είχαν περάσει όμως κάπου εξήντα χρόνια και, ως φαίνεται, τα εγκλήματα παραγράφονται συντομότερα -έχουν μικρότερη διάρκεια στη μνήμη από τα πνευματικά δικαιώματα...
Αυτά τα ολίγα σήμερα από μένα που αγαπώ τη Γερμανία, την έχω ταξιδέψει, έχω χαρεί τα δάση και την ομορφιά της, έχω και συγγενείς γερμανούς, οι οποίοι συμμερίζονται τις απόψεις μου. Μάλιστα. Ισως συμβαίνει αυτό επειδή «είναι πολλά τα λεφτά Αρη!» μόλις λίγο πάνω από 7 δισ. δολάρια σύμφωνα με εκτίμηση της Συμφωνίας του 1945. Σημερινά ευρώ μαζί με τους τόκους, ε, ας μη το συζητούμε καλύτερα...
Δεν μπορώ να μη γράψω και την ανακοίνωση σε γερμανικό δελτίο ειδήσεων: «Με την Απόφαση του Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης, σώθηκε η Γερμανία από αγωγές πολλών δισεκατομμυρίων» είπε μια συμπαθητική κυρία. Η παράνοια -ή κουτοπονηριά;- σε όλο της το μεγαλείο.
..αλλά.. σκέφτηκα κάτι τι ακόμα: ότι αν αποφασιζόταν κάπου, κάποτε, με κάποιο τρόπο, σε κάποιο διεθνές όργανο.. αν αποφασιζόταν ο κάθε πρόξενος πολέμου να τιμωρείται με ένα πολύύύύ τσουχτερό πρόστιμο, θα γινόντουσαν πόλεμοι για ψύλλου πήδημα; Ισως να σταματούσαν και τελείως λέμε..
το μεγάλο ΟΧΙ και το μεγάλο ΝΑΙ
ΟΧΙ στη φτώχεια ΟΧΙ στη διαφθορά ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στην αρρώστεια ΟΧΙ στο ψέμμα ΟΧΙ στην υποκρισία ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στη βαρβαρότητα ΟΧΙ στην ασυδοσία ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ στην άναρχη ανάπτυξη ΟΧΙ στο θάνατο ΟΧΙ στην καταστροφή του πλανήτη ΟΧΙ στο έγκλημα ΟΧΙ στη μαυρίλα ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στη φτώχεια ΟΧΙ στη φτώχεια ΟΧΙ στη φτώχεια ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ στη φτώχεια ΟΧΙ στη φτώχεια ΟΧΙ στην πείνα ΟΧΙ στην πείνα ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ στην πείνα ΟΧΙ στην πείνα ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στο έγκλημα ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ στο έγκλημα ΟΧΙ στο έγκλημα ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ στη βία ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ στην άναρχη ανάπτυξη ΟΧΙ στην άναρχη ανάπτυξη ΟΧΙ στην ασυδοσία ΟΧΙ στην ασυδοσία ΟΧΙ στην ασυδοσία ΟΧΙ στην άναρχη ανάπτυξη ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ στη βλακεια ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στο θάνατο ΟΧΙ στο θάνατο ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ στο θάνατο ΟΧΙ στο θάνατο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο ΟΧΙ στον πόλεμο 
ΝΑΙ στην ευτυχία ΝΑΙ στην ανθρωπιά ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ ΝΑΙ στον άνθρωπο ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στο παιχνίδι ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ στην ανάσα ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ στην ευτυχία ΝΑΙ στην ευτυχία ΝΑΙ στην ευτυχία ΝΑΙ στην ευτυχία ΝΑΙ στην ευτυχία ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ στην ευτυχία ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στον έρωτα ΝΑΙ στη ζωή 
ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στη ζωή ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην ειρήνη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στην αγάπη ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ στη χαρά ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙΔευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008
Το παιχνίδι των 5 ερωτήσεων
Εψαξα την προϊστορία και βρήκα ότι μάλλον το ξεκίνησε η Α,μπα ? μόνο που δεν κατάφερα να βρω το αντίστοιχο ποστ στο μπλογκ της. Χάνεται κανείς εκεί μέσα! Αν δεν αληθεύει, διαψεύστε με ελεύθερα. Τελοσπάντων, δίνω σύνδεσμο για ένα πρόσφατο ποστ:
http://a-mpa.blogspot.com/2008/10/god-bless-internet.html
Ακολουθώντας τα ίχνη ανάποδα, η κανονική σειρά είναι αυτή:
http://auravoluptas.wordpress.com/2008/10/14/%ce%bd%ce%b1-%cf%83%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%cf%89-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7/
http://anagennimeni.wordpress.com/
http://ninac.wordpress.com/2008/10/20/5questions/
http://darthiir.blogspot.com/2008/10/vol2.html
Το παιχνίδι το βρήκα σήμερα στου καμηλιέρη και το παίζω χωρίς πρόσκληση, οπότε, μπορεί να παίξει όποιος γουστάρει. Γράψτε σε 20 δευτερόλεπτα τι ερωτήσεις θα κάνατε: Σε ένα φιλόσοφο, σε ένα παλιό έρωτα, σε ένα μέντιουμ, σε ένα παιδί, στον καθέφτη σας.
Οι δικές μου ερωτήσεις:
Σε ένα φιλόσοφο: Υπάρχεις;
Σε έναν παλιό έρωτα: Ζεις;
Σε ένα μέντιουμ: Να σου πω τη μοίρα σου;
Σε ένα παιδί: Θέλεις να παίξουμε;
Στον καθρέφτη μου: Ξέρεις τι όμορφος που είσαι;
.
Ακολουθώντας τα ίχνη ανάποδα, η κανονική σειρά είναι αυτή:
Το παιχνίδι το βρήκα σήμερα στου καμηλιέρη και το παίζω χωρίς πρόσκληση, οπότε, μπορεί να παίξει όποιος γουστάρει. Γράψτε σε 20 δευτερόλεπτα τι ερωτήσεις θα κάνατε: Σε ένα φιλόσοφο, σε ένα παλιό έρωτα, σε ένα μέντιουμ, σε ένα παιδί, στον καθέφτη σας.
Οι δικές μου ερωτήσεις:
Σε ένα φιλόσοφο: Υπάρχεις;
Σε έναν παλιό έρωτα: Ζεις;
Σε ένα μέντιουμ: Να σου πω τη μοίρα σου;
Σε ένα παιδί: Θέλεις να παίξουμε;
Στον καθρέφτη μου: Ξέρεις τι όμορφος που είσαι;
.
Μερικά στοιχεία από την καταγραφή της περιουσίας του μακαριστού Χριστόδουλου
Ξεσφράγισαν το σφραγισμένο ιδιαίτερο δωμάτιο του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στο Παλαιό Ψυχικό και βρήκαν πάρα πολλά αντικείμενα μεγάλης χρηματικής αξίας. Τα κατέγραψε επιτροπή την οποία αποτελούσαν δικαστικές αρχές, ο διευθυντής της αστυνομίας, ο εκπρόσωπος της εφορίας, ένας συμβολαιογράφος, ο αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Χρυσικός, ο πρώην αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Συνοδινός, ο γνωστός Βρεσθένης Θεόκλητος Κουμαριανός, και δύο διάκονοι του Χριστόδουλου.
Τα πράγματα που καταγράφηκαν βρίσκονταν τόσο στο ιδιαίτερο δωμάτιο του Χριστόδουλου όσο και στα βεστιάριά του(= ιματιοθήκες) και στο υπόλοιπο ανάκτορό του. Μόνο τα μικροαντικείμενα τρεχούσης χρήσεως του δωματίου του ξεπερνούν σε αξία το ένα εκατομμύριο ευρώ.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πρόεδρος δημοκρατίας ή πρωθυπουργός, πρώην και τωρινός, ή βιομήχανος ή εφοπλιστής που να έχη σπίτι με τέτοια οικοσκευή και τέτοια ρούχα, παπούτσια και κοσμήματα.
Δεν έρχεται όμως πρώτος στον κόσμο ο Χριστόδουλος, αλλά μόλις τρίτος. Οι δυό πλουσιώτεροί του είναι η βασίλισσα της Αγγλίας και ο σουλτάνος του Βόρνεο. Υπολογίζεται, ότι τον περνούσε και ο δικτάτωρ της Ρουμανίας Τσαουσέσκου.
Άνθρωποι του Χριστόδουλου λένε ότι στο χρηματοκιβώτιο του σπιτιού του υπήρχαν κατά τις τελευταίες ώρες του και 7 εκατομμύρια ευρώ για τις τρέχουσες ανάγκες (καθημερινά ψώνια κ.λ.π), τα οποία όμως παρ’ όλες τις έρευνες δεν βρέθηκαν.
Και όλα αυτά ήταν μόνο το πρόχειρο πορτοφόλι του Χριστόδουλου για τα καθημερινά έξοδά του.
Αγνοείται, τελείως πού βρίσκονται οι κύριες καταθέσεις του στο εξωτερικό ή εσωτερικό, μετοχές, επενδύσεις, ακίνητα, κ.λ.π.
Θα πούν μερικοί κακοπροαίρετοι. «Και τι τα ήθελε όλ' αυτά ο αρχιεπίσκοπος;».
Δεν σκέφτονται οι αδιάκριτοι και απερίσκεπτοι ότι ο Χριστόδουλος όλ' αυτά τα εξοικονόμησε, επειδή του χρειάζονταν για το εισιτήριο του στον παράδεισο;
Οι ευσεβείς χριστιανοί πρέπει να ζουν με λιτότητα και συνετή οικονομία, ώστε να ρίχνουν στο δίσκο της Εκκλησίας όσο μπορούν μεγαλύτερο οβολό, διότι είναι κρίμα ένας αρχιεπίσκοπος να μην μπορέση να συγκεντρώση το ποσό που του χρειάζεται για να κόψη ένα εισιτήριο για τον παράδεισο, σαν αυτό του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.
Αυτός είναι «Ο Χριστόδουλός σας», όπως είπε κάποτε κι ο ίδιος.
Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Σεπτεμβρίου 2008
___________________________
-->> Ολα αυτά αναφέρονται στο σχόλιο του yan στο blog "Ροΐδη Εμμονές"
-->> Αυτό που ρωτώ είναι ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ή ΤΙ ΕΓΙΝΑΝ όλα αυτά τα πράγματα; Ελπίζω οι πίνακες να επεστράφησαν στο Μουσείο Μπενάκη και τα αρχιτεκτονικά σχέδια να μπήκαν στο μούσκιο αφού πληρώθηκαν στον αρχιτέκτονα. Θα ήθελα να κάνει κάτι με αυτά η εκκλησία, κάτι τι χρήσιμο και αποτελεσματικό για να δικαιώσει το λόγο ύπαρξής της.
-->> Το σχόλιο περί πορτοκαλάδας το βρίσκω άστοχο -τουλάχιστον.
UPDATE -->> Το σχετικό ποστ στο metablogging.gr
Τα πράγματα που καταγράφηκαν βρίσκονταν τόσο στο ιδιαίτερο δωμάτιο του Χριστόδουλου όσο και στα βεστιάριά του(= ιματιοθήκες) και στο υπόλοιπο ανάκτορό του. Μόνο τα μικροαντικείμενα τρεχούσης χρήσεως του δωματίου του ξεπερνούν σε αξία το ένα εκατομμύριο ευρώ.
- Αραδιάζουμε μερικά χαρακτηριστικά από τα καταγραμμένα.
- 600 ζεύγη χρυσά ή αργυρά μανικετόκουμπα. Απ' αυτά τα 140 ζευγάρια έχουν διαμάντια και μερικά έχουν ζαφείρια.
- Πάνω από 100 πολύτιμα χρυσά και αργυρά στυλό και πέννες ανεκτίμητης αξίας.
- Πάρα πολλοί χρυσοί και αργυροί σταυροί ευλογίας με πολύτιμα πετράδια.
- Πολλές αρχαίες εικόνες. 30.000 ευρώ και 9 χρυσές λίρες σε φάκελο για τον π. Θωμά Συνοδινό.
- Ένας μεγάλος πολυτιμότατος πολυέλαιος Baccarat αξίας 50.000.ευρώ η ανώτερη φίρμα στον κόσμο.
- Καναπέδες και πολυθρόνες του σαλονιού, των γραφείων και των δωματίων από τις δυό ακριβότερες φίρμες του κόσμου Versace και Armani.
- Μεταξωτές κουρτίνες πολυτιμότατες από τις καλλίτερες φίρμες στον κόσμο σε όλο το ανάκτορο.
- Εκατοντάδες λευκά πουκάμισα, τα περισσότερα μεταξωτά.
- Εκατοντάδες μαύρα παντελόνια πανάκριβα.
- Εκατοντάδες ζεύγη παπουτσιών όλα από τις δυό ακριβώτερες φίρμες του κόσμου Sebago και Church' s, απ’ αυτά που φορούν μόνο οι Άγγλοι πρίγκηπες, λόρδοι και άλλοι αριστοκράτες. Ο Χριστόδουλος φορούσε μόνο τέτοια παπούτσια, που το κάθε ζεύγος τιμάται πάνω από 1.000 χίλια ευρώ. (Όταν ανατράπηκε ο δικτάτωρ των Φιλιππίνων Μάρκος, βρέθηκε ότι η γυναίκα του είχε 80 ζεύγη παπουτσιών, ακριβά βέβαια αλλά συνηθισμένα).
- Τρείς δεκάδες σέτ με καθημερινά δεσποτικά άμφια.
- 50 επίσημες και μεγαλοπρεπείς αρχιερατικές στολές αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ η κάθε μία.
- 12 στέμματα (μίτρες) από χρυσό και πολυτίμους λίθους αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ το καθένα. Κυρίως έχουν διαμάντια.
- 100 εγκόλπια χρυσά και γεμάτα πολυτίμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ζαφείρια, αξίας 100.000 ευρώ το καθένα.
- 200 εγκόλπιοι σταυροί ίσης αξίας και παρόμοιας διακοσμήσεως ο καθένας.
- 25 ποιμαντορικές ράβδοι (πατερίτσες) χρυσές και αργυρές και ελεφάντινες (φιλντισένιες) γεμάτες πολυτίμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ρουμπίνια, αξίας κατά μέσον όρο 100.000 ευρώ η κάθε μία.
- 40 απλές αργυρές ράβδοι (βακτηρίες, μπαστούνια) με ημιπολυτίμους λίθους, αξίας 20.000 ευρώ η κάθε μία.
- Δύο υπερπολύτιμα δισκοπότηρα χρυσά, σκαλιστά έργα τέχνης, με πολυτίμους λίθους, δώρα το ένα του Βαρθολομαίου και το άλλο του πάπα Ρώμης Βενεδίκτου.
- Δεκάδες χρυσά και αργυρά κηροπήγια (δικηροτρίκηρα).
- Δεκάδες χρυσά και αργυρά επιτραπέζια κηροπήγια με πολυτίμους λίθους.
- Πολλές δεκάδες αργυροί δίσκοι σερβιρίσματος και κεράσματος.
- Δεκάδες αργυρές φρουτιέρες.
- Εκατοντάδες δωδεκάδων ποτήρια αργυρά και κρυστάλλινα υψηλής αξίας. Εκατοντάδες πανάκριβα αργυρά κρυστάλλινα και πορσελάνινα σερβίτσια ανυπολόγιστης αξίας.
- Εκατοντάδες δωδεκάδες πανάκριβα χρυσά και αργυρά κουταλομαχαιροπήρουνα φίρμας Christofie, που είναι η ακριβώτερη στον κόσμο.
- Εκατοντάδες πορσελάνινες δωδεκάδες πιάτων.
- Εκατοντάδες πορσελάνινες και αργυρές πιατέλλες.
- Βαρύτιμες μεταξωτές κουρτίνες σε όλο το ανάκτορο.
- Εκατοντάδες ζεύγη μεταξωτές μπιζάμες.
- Δεκάδες μεταξωτές κλινοστρωμνές και μαξιλάρια.
- Τέσσερες ζωγραφικοί πίνακες αμύθητης αξίας που ανήκουν στο Μουσείο Μπενάκη και τους νοίκιαζε με μηνιαίο μίσθωμα που του καθενός η αξία είναι όσο τα μηνιαία μισθώματα τριών μεγάλων και πολυτελών ρετιρέ.
- Έξι γκραβούρες με πανάκριβο μηνιαίο μίσθωμα από το ίδιο Μουσείο.
- Πάρα πολλά και πανάκριβα έπιπλα από πολύτιμα ξύλα υφάσματα μέταλλα και γυαλιά, φτιαγμένα από τις 4 μεγαλύτερες και ακριβώτερες φίρμες στον κόσμο.
- Τα αρχιτεκτονικά σχέδια για δύο βίλλες-ανάκτορα του Χριστοδούλου, για να ξεκουράζεται, που θα κτίζονταν σε τεράστια οικόπεδά του πανύψηλης αξίας, ένα στην Ερμιονίδα και ένα στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο σε πανέμορφες τοποθεσίες.
- Ένα τεράστιο ποσό (πολλά εκατομμύρια ευρώ), για να κτιστή ειδικό μουσείο με την επωνυμία «Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος», για να φυλάγωνται και να εκτίθενται εκεί σε κοινή θέα οι στολές, οι μίτρες, οι πατερίτσες, και όλα τα λειτουργικά και μη λειτουργικά κοσμήματα και σκεύη του Χριστόδουλου στους αιώνες των αιώνων, μαζί
και με τα έξοδα συντηρήσεως τόσο του μουσείου όσο και των εκθεμάτων, και με τους μισθούς των υπαλλήλων του μουσείου.
….Και μια ξεραμένη πορτοκαλάδα στο ποτήρι, πάνω στο γραφείο του, την οποία δεν πρόλαβε να πιει, γιατί πέθανε. Είχε μέσα και το καλαμάκι.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πρόεδρος δημοκρατίας ή πρωθυπουργός, πρώην και τωρινός, ή βιομήχανος ή εφοπλιστής που να έχη σπίτι με τέτοια οικοσκευή και τέτοια ρούχα, παπούτσια και κοσμήματα.
Δεν έρχεται όμως πρώτος στον κόσμο ο Χριστόδουλος, αλλά μόλις τρίτος. Οι δυό πλουσιώτεροί του είναι η βασίλισσα της Αγγλίας και ο σουλτάνος του Βόρνεο. Υπολογίζεται, ότι τον περνούσε και ο δικτάτωρ της Ρουμανίας Τσαουσέσκου.
Άνθρωποι του Χριστόδουλου λένε ότι στο χρηματοκιβώτιο του σπιτιού του υπήρχαν κατά τις τελευταίες ώρες του και 7 εκατομμύρια ευρώ για τις τρέχουσες ανάγκες (καθημερινά ψώνια κ.λ.π), τα οποία όμως παρ’ όλες τις έρευνες δεν βρέθηκαν.
Και όλα αυτά ήταν μόνο το πρόχειρο πορτοφόλι του Χριστόδουλου για τα καθημερινά έξοδά του.
Αγνοείται, τελείως πού βρίσκονται οι κύριες καταθέσεις του στο εξωτερικό ή εσωτερικό, μετοχές, επενδύσεις, ακίνητα, κ.λ.π.
Θα πούν μερικοί κακοπροαίρετοι. «Και τι τα ήθελε όλ' αυτά ο αρχιεπίσκοπος;».
Δεν σκέφτονται οι αδιάκριτοι και απερίσκεπτοι ότι ο Χριστόδουλος όλ' αυτά τα εξοικονόμησε, επειδή του χρειάζονταν για το εισιτήριο του στον παράδεισο;
Οι ευσεβείς χριστιανοί πρέπει να ζουν με λιτότητα και συνετή οικονομία, ώστε να ρίχνουν στο δίσκο της Εκκλησίας όσο μπορούν μεγαλύτερο οβολό, διότι είναι κρίμα ένας αρχιεπίσκοπος να μην μπορέση να συγκεντρώση το ποσό που του χρειάζεται για να κόψη ένα εισιτήριο για τον παράδεισο, σαν αυτό του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.
Αυτός είναι «Ο Χριστόδουλός σας», όπως είπε κάποτε κι ο ίδιος.
Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Σεπτεμβρίου 2008
___________________________
-->> Ολα αυτά αναφέρονται στο σχόλιο του yan στο blog "Ροΐδη Εμμονές"
-->> Αυτό που ρωτώ είναι ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ή ΤΙ ΕΓΙΝΑΝ όλα αυτά τα πράγματα; Ελπίζω οι πίνακες να επεστράφησαν στο Μουσείο Μπενάκη και τα αρχιτεκτονικά σχέδια να μπήκαν στο μούσκιο αφού πληρώθηκαν στον αρχιτέκτονα. Θα ήθελα να κάνει κάτι με αυτά η εκκλησία, κάτι τι χρήσιμο και αποτελεσματικό για να δικαιώσει το λόγο ύπαρξής της.
-->> Το σχόλιο περί πορτοκαλάδας το βρίσκω άστοχο -τουλάχιστον.
UPDATE -->> Το σχετικό ποστ στο metablogging.gr
φθινοπωρινά βλέμματα
Με τάραξε το άρθρο του Ευγένιου Αρανίτση με τίτλο «Τα παιδιά του φθινοπώρου» που διάβασα οδηγημένη από το μπαζάρισμα (http://buzz.reality-tape.com/) του Old Boy.
Υπάρχουν μέσα μου δυο φθινοπωρινά βλέμματα που δεν ξερριζώνονται με τίποτα και συνεχίζουν να με στοιχειώνουν εδώ και μερικές δεκαετίες. Δυο βλέμματα που χαράχτηκαν στην καρδιά μου, που ώρες ώρες δημιουργούν εντάσεις τύψεων για την αδυναμία να εξηγήσω και να βοηθήσω. Αναρωτιέμαι ίσαμε σήμερα -και μάλλον θα συνεχίσω να αναρωτιέμαι μέχρι τέλους του βίου- αν πραγματικά αυτά τα βλέμματα εκλιπαρούσαν, τι ακριβώς ήθελαν να μου πουν, αν θα μπορούσα να κάνω κάτι...
Το πρώτο βλέμμα, για το οποίο σίγουρα δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από το να σημειώσω έναν αριθμό κυκλοφορίας, με κοίταξε -υγρό και γουρλωμένο σαν από τρόμο για κάτι τι αναπόφευκτο- μέσα από το πίσω αριστερό τζάμι ενός σκουρόχρωμου πολυτελούς αυτοκινήτου. Εκείνο το φθινοπωρινό βραδάκι, κατέβαινα την οδό Ι. Γενναδίου με τα πόδια και, τη στιγμή που ετοιμαζόμουν να διασταυρώσω την οδό Ραβινέ, μια σκουρόχρωμη λιμουζίνα γεμάτη επιβάτες έστριψε απότομα αριστερά αναγκάζοντάς με να ξανανέβω στο πεζοδρόμιο. Για μια στιγμή, θύμωσα με τον οδηγό που κόντεψε να με πατήσει στρίβοντας τόσο γρήγορα και απροειδοποίητα. Η στιγμή αυτή ήταν αρκετή ώστε να διακρίνω καλά μέσα στο μισοσκόταδο δυο μάτια πάνω σε ένα πρόσωπο σκούρο κολλημένο πάνω στο πίσω αριστερό τζάμι της λιμουζίνας. Τα μάτια με κοίταζαν με τέτοιο τρόπο, υγρά και γουρλωμένα, σαν να με διατάζανε να σπάσω το τζάμι επιτόπου και να ελευθερώσω αυτό το άμοιρο πλάσμα στο οποίο ανήκαν. Δεν έκανα τίποτα, φυσικά, και η ιδέα να σημειώσω τον αριθμό κυκλοφορίας ήρθε λίγο αργότερα. Πέρασε η στιγμή και πέρασα και 'γώ απέναντι. Το βλέμμα αυτό όμως, ακόμα και σήμερα, αποτελεί ένα μυστήριο για μένα. Ερχεται και φεύγει και ξανάρχεται. Εχω πλάσει ένα σωρό ιστορίες γύρω από το βλέμμα αυτό και τον άνθρωπο που το κουβαλούσε, αλλά είναι η μια τρομαχτικότερη από την άλλη και διστάζω να τις επαναλάβω και γραπτώς. Εκείνες τις μέρες συνέβη ένα έγκλημα στην οδό Ραβινέ, ίσως και αυτό το γεγονός να έπαιξε το ρόλο του στη μυθολογία που έπλασα γύρω από αυτό το βλέμμα. Ηταν άραγε μυθολογία; Η δική μου φαντασία έκανε φύλλο και φτερό μια στιγμιαία εικόνα ή αυτό το βλέμμα ήθελε πράγματι να πει όλα αυτά που η εικόνα που σχημάτισα το έβαζε να λέει; Το μόνο σίγουρο είναι πως θα μείνω με την απορία.
Το δεύτερο βλέμμα, για το οποίο σίγουρα θα μπορούσα να κάνω κάτι αν δεν βιαζόμουν να γυρίσω σπίτι όπου με περίμενε ένα σωρό κόσμος, ήταν από τα μάτια ενός ταλαίπωρου σκύλου. Φθινοπωρινό βραδάκι πάλι, στην οδό Υψηλάντου λίγο πριν φτάσω στη Γενναδίου, στο πεζοδρόμιο απέναντι από τον Ευαγγελισμό. Περπατούσα γρήγορα, οι καλεσμένοι μου με περίμεναν και είναι τόσο απαίσιο να φτάνει η οικοδέσποινα μετά τους καλεσμένους! Ετσι σκεφτόμουν τότε και κάτι με έτρωγε μέσα μου, ένοιωθα χάλια, αλλά κάτι θα έβρισκα και θα τα μπάλωνα όπως πάντα. Οπως προχωρούσα λοιπόν βιαστική και αφηρημένη, με μόνο στόχο να φτάσω γρήγορα σπίτι, βρέθηκε μπροστά μου ένα ψηλόσωμο σκυλί χρώματος γκριζωπού με αραιό τρίχωμα στο κεφάλι και τσαλακωμένα μουστάκια -κυνηγόσκυλο νομίζω, έμοιαζε με Drahthaar (εικ)- που με κοίταζε παρακλητικά κόβοντάς μου τη φόρα. Για μια μικρή στιγμή αμφιταλαντεύτηκα. Ηθελα πολύ να το πάρω μαζί μου, να ψάξω για το αφεντικό του, να το ταΐσω, να το φροντίσω, αλλά με περίμεναν οι κοινωνικές υποχρεώσεις και προσπέρασα. Ακουγα τα βηματάκια του τσικ τσικ τσικ πάνω στο πεζοδρόμιο και το βλέμμα του δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το μυαλό μου. Εφτασα σπίτι, δικαιολογήθηκα αν και δεν χρειαζόταν -οι καλεσμένοι κάτι είχαν βρει να κάνουν στο μεταξύ. Μίλησα για τη συνάντησή μου με το σκύλο, κάποιος είπε για ένα γέρο που είχε πεθάνει πρόσφατα λίγο παρακάτω και είχε ένα τέτοιο γέρικο σκυλί, κάποιος μίλησε για τα αδέσποτα που τα κάνουν ζωοτροφές, πήγα στον απόπατο και έκανα εμμετό χωρίς να με πάρουν είδηση. Η συγκέντρωση διαλύθηκε μετά τα μεσάνυχτα, πήγα για ύπνο αλλά χωρίς αποτέλεσμα, η εικόνα του βλέμματος με κυνηγά ακόμα. Εφτιαξα, φυσικά, αρκετές ιστορίες με σκύλους, καμία όμως για το σκύλο αυτό με το ανθρωπόμορφο πονεμένο βλέμμα. Ακόμα νοιώθω τύψεις που δεν έκανα κάτι γι αυτό το γέρικο πλασματάκι.
Υπάρχουν μέσα μου δυο φθινοπωρινά βλέμματα που δεν ξερριζώνονται με τίποτα και συνεχίζουν να με στοιχειώνουν εδώ και μερικές δεκαετίες. Δυο βλέμματα που χαράχτηκαν στην καρδιά μου, που ώρες ώρες δημιουργούν εντάσεις τύψεων για την αδυναμία να εξηγήσω και να βοηθήσω. Αναρωτιέμαι ίσαμε σήμερα -και μάλλον θα συνεχίσω να αναρωτιέμαι μέχρι τέλους του βίου- αν πραγματικά αυτά τα βλέμματα εκλιπαρούσαν, τι ακριβώς ήθελαν να μου πουν, αν θα μπορούσα να κάνω κάτι...
Το πρώτο βλέμμα, για το οποίο σίγουρα δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από το να σημειώσω έναν αριθμό κυκλοφορίας, με κοίταξε -υγρό και γουρλωμένο σαν από τρόμο για κάτι τι αναπόφευκτο- μέσα από το πίσω αριστερό τζάμι ενός σκουρόχρωμου πολυτελούς αυτοκινήτου. Εκείνο το φθινοπωρινό βραδάκι, κατέβαινα την οδό Ι. Γενναδίου με τα πόδια και, τη στιγμή που ετοιμαζόμουν να διασταυρώσω την οδό Ραβινέ, μια σκουρόχρωμη λιμουζίνα γεμάτη επιβάτες έστριψε απότομα αριστερά αναγκάζοντάς με να ξανανέβω στο πεζοδρόμιο. Για μια στιγμή, θύμωσα με τον οδηγό που κόντεψε να με πατήσει στρίβοντας τόσο γρήγορα και απροειδοποίητα. Η στιγμή αυτή ήταν αρκετή ώστε να διακρίνω καλά μέσα στο μισοσκόταδο δυο μάτια πάνω σε ένα πρόσωπο σκούρο κολλημένο πάνω στο πίσω αριστερό τζάμι της λιμουζίνας. Τα μάτια με κοίταζαν με τέτοιο τρόπο, υγρά και γουρλωμένα, σαν να με διατάζανε να σπάσω το τζάμι επιτόπου και να ελευθερώσω αυτό το άμοιρο πλάσμα στο οποίο ανήκαν. Δεν έκανα τίποτα, φυσικά, και η ιδέα να σημειώσω τον αριθμό κυκλοφορίας ήρθε λίγο αργότερα. Πέρασε η στιγμή και πέρασα και 'γώ απέναντι. Το βλέμμα αυτό όμως, ακόμα και σήμερα, αποτελεί ένα μυστήριο για μένα. Ερχεται και φεύγει και ξανάρχεται. Εχω πλάσει ένα σωρό ιστορίες γύρω από το βλέμμα αυτό και τον άνθρωπο που το κουβαλούσε, αλλά είναι η μια τρομαχτικότερη από την άλλη και διστάζω να τις επαναλάβω και γραπτώς. Εκείνες τις μέρες συνέβη ένα έγκλημα στην οδό Ραβινέ, ίσως και αυτό το γεγονός να έπαιξε το ρόλο του στη μυθολογία που έπλασα γύρω από αυτό το βλέμμα. Ηταν άραγε μυθολογία; Η δική μου φαντασία έκανε φύλλο και φτερό μια στιγμιαία εικόνα ή αυτό το βλέμμα ήθελε πράγματι να πει όλα αυτά που η εικόνα που σχημάτισα το έβαζε να λέει; Το μόνο σίγουρο είναι πως θα μείνω με την απορία.
Το δεύτερο βλέμμα, για το οποίο σίγουρα θα μπορούσα να κάνω κάτι αν δεν βιαζόμουν να γυρίσω σπίτι όπου με περίμενε ένα σωρό κόσμος, ήταν από τα μάτια ενός ταλαίπωρου σκύλου. Φθινοπωρινό βραδάκι πάλι, στην οδό Υψηλάντου λίγο πριν φτάσω στη Γενναδίου, στο πεζοδρόμιο απέναντι από τον Ευαγγελισμό. Περπατούσα γρήγορα, οι καλεσμένοι μου με περίμεναν και είναι τόσο απαίσιο να φτάνει η οικοδέσποινα μετά τους καλεσμένους! Ετσι σκεφτόμουν τότε και κάτι με έτρωγε μέσα μου, ένοιωθα χάλια, αλλά κάτι θα έβρισκα και θα τα μπάλωνα όπως πάντα. Οπως προχωρούσα λοιπόν βιαστική και αφηρημένη, με μόνο στόχο να φτάσω γρήγορα σπίτι, βρέθηκε μπροστά μου ένα ψηλόσωμο σκυλί χρώματος γκριζωπού με αραιό τρίχωμα στο κεφάλι και τσαλακωμένα μουστάκια -κυνηγόσκυλο νομίζω, έμοιαζε με Drahthaar (εικ)- που με κοίταζε παρακλητικά κόβοντάς μου τη φόρα. Για μια μικρή στιγμή αμφιταλαντεύτηκα. Ηθελα πολύ να το πάρω μαζί μου, να ψάξω για το αφεντικό του, να το ταΐσω, να το φροντίσω, αλλά με περίμεναν οι κοινωνικές υποχρεώσεις και προσπέρασα. Ακουγα τα βηματάκια του τσικ τσικ τσικ πάνω στο πεζοδρόμιο και το βλέμμα του δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το μυαλό μου. Εφτασα σπίτι, δικαιολογήθηκα αν και δεν χρειαζόταν -οι καλεσμένοι κάτι είχαν βρει να κάνουν στο μεταξύ. Μίλησα για τη συνάντησή μου με το σκύλο, κάποιος είπε για ένα γέρο που είχε πεθάνει πρόσφατα λίγο παρακάτω και είχε ένα τέτοιο γέρικο σκυλί, κάποιος μίλησε για τα αδέσποτα που τα κάνουν ζωοτροφές, πήγα στον απόπατο και έκανα εμμετό χωρίς να με πάρουν είδηση. Η συγκέντρωση διαλύθηκε μετά τα μεσάνυχτα, πήγα για ύπνο αλλά χωρίς αποτέλεσμα, η εικόνα του βλέμματος με κυνηγά ακόμα. Εφτιαξα, φυσικά, αρκετές ιστορίες με σκύλους, καμία όμως για το σκύλο αυτό με το ανθρωπόμορφο πονεμένο βλέμμα. Ακόμα νοιώθω τύψεις που δεν έκανα κάτι γι αυτό το γέρικο πλασματάκι.Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008
Α' Παγκόσμιος Οικονομικός Πόλεμος
Κάτω από τον κραυγαλέο τίτλο, που μπορεί και να μην είναι και τόσο απίθανος, γράφω μερικές σκέψεις που έρχονται και φεύγουν και ξανάρχονται στο νου μου από το 1993-94 περίπου. Από τότε που οι τραπεζίτες παρακαλούσαν καλούς πελάτες τους να ζητούν (και να λαβαίνουν) δάνεια. Είχα πάει μάλιστα μαζί με ένα φίλο προσπαθώντας να τον αποτρέψω να ζητήσει το δάνειο που τον παρακαλούσε παιδικός του φίλος, τραπεζικός, να του δώσει -τάχα ήταν ευκαιρία με 25% τοκο *μόνον*, ήταν πολύ υψηλοί οι τόκοι τότε.
Ο φίλος το ζήτησε και το πήρε το δάνειο από την Τράπεζα Εργασίας -ΝΟΜΙΖΩ- και αυτό ήταν η αρχή του τέλους της επιχείρησής του. Δεν φουντάρισε από την ταράτσα, όπως ένας άλλος που γνώριζα, αντιπρόσωπος εισαγωγέας, αλλά αφέθηκε να πεθάνει από "φυσικά αίτια". Οσο φυσικό είναι ένα έμφραγμα κατόπιν ισχυρού κλονισμού και πίεσης μόλις έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του, που λένε, δλδ την επιχείρησή του, με συνεπακόλουθα την κοινωνικη του θέση, το όνομά του και -δυστυχώς- και τη γυναίκα του που τον χώρισε όταν βρέθηκε στα πρόθυρα της πτώχευσης.
Από τότε λοιπόν, παρακολουθώ τι γίνεται με τα οικονομικά. Ετσι, από περιέργεια και επειδή οι συνθήκες του περιβάλλοντός μου ερέθισαν τη φαντασία μου. Θυμάμαι καλά τους υψηλούς τόκους που έδιναν οι τράπεζες -ιδίως σε καταθέσεις προθεσμίας, μερικοί συνταξιούχοι δημ. υπάλληλοι ζούσαν πλουσιοπάροχα με αυτούς- και τα υψηλά επιτόκια και τις εξασφαλίσεις που ζητούσαν για να δανείσουν. Υποθήκες πάνω σε υποθήκες, χάνονταν σπίτια, περιουσίες μεγάλες, σε πρωτεύουσα και επαρχία. Συχνά, συνέβαινε να γνωρίζουν οι τραπεζικοί υπάλληλοι, π.χ. διευθυντές και υποδιευθυντές υποκαταστημάτων, ποιος δανειολήπτης έχει υποθηκεύσει ωραίο σπίτι ή οικόπεδο και έσπευδαν να το κατασχέσουν και να το βγάλουν σε πλειστηριασμό, όπου, ως δια μαγείας, το αποκτούσαν οι ίδιοι μέσω ενός συγγενή τους για να μη καρφωθούν. Γνωρίζω περιπτώσεις από την πλευρά των τραπεζικών υπαλλήλων, αλλά δεν είμαι δικαστής να εκθέσω και να κρίνω. Πέρασαν και πολλά χρόνια από τότε και οι περιπτώσεις που γνωρίζω μπορεί να πει κανείς ότι *τιμωρήθηκαν* μια και έχασαν αργότερα τα αποκτήματα, με συνέπειες στην προσωπική και επαγγελματική τους ζωή.
Αρκετά φλυάρησα όμως και δεν έφτασα ακόμα στο ψητό: Οι τράπεζες λοιπόν, πηγαίνανε λάου λάου το γράμμα μέχρι το 2000 περίπου, οπότε έγινε η κατακόρυφη πτώση των τόκων και των επιτοκίων. Οι συνταξιούχοι έγιναν από χλιδάνεργοι (όρος του κ. Πολσεμαννεν) ζήτουλες, πούλησαν αυτοκίνητα και σπίτια για να ανταπεξέλθουν σε υποχρεωσεις που είχαν αναλάβει, κλπ κλπ, χάος και χαμός, αλλά είχαμε σοσιαληστρική κυβέρνηση και ελπίζαμε. Δυστυχώς, δεν είχα καταλάβει ότι οι πολλοί ελπίζαν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη ή του κ. Τόμπρα, ας πούμε. Τρώγαν όλοι με χρυσά κουτάλια και παραμυθιάζανε τον κοσμάκη. Ολα αυτά τα έβλεπα, αλλά δεν τα καταλάβαινα, δεδομένου ότι εμένα δεν κατάφερε να με πείσει κανείς να δανειστώ. Οσο κι αν λέγαν ότι τα δάνεια είναι "τζάμπα", μια φορά που με πήγε φίλος σε μια τράπεζα -θαρρώ ΕΥΡΟΜΠΑΝΚ- για να δω με τα ίδια μου τα μάτια, που λένε, είχα τα μάτια μου ανοιχτά και κοίταζα προσεκτικά τα χαρτιά και τα ψιλούτσικα γραμματάκια και όχι το ανοιχτό ντεκολτέ με τα όμορφα βυζιά της τραπεζοϋπαλλήλου κι έτσι είδα ότι όχι μόνο τζάμπα δεν ήταν αλλά στοίχιζε ο κούκος αηδόνι και αφού δεν το είχα ανάγκη γιατί να το πάρω;! Απλή ανοιχτή λογική. Υπάρχει και η κλειστή λογική, η στενή, που υπαγορεύει στενά πράγματα σε στενά μυαλά και στενόχωρους -ή στενεμένους από χρήμα- ανθρώπους.
Πέσαν και οι Πύργοι το 2001 και έδεσε το σιρόπι. Βουτιά οι μετοχές, ξεφούσκωσαν οι φούσκες κι όποιον πάρει ο Χάρος, αλλά οι τραπεζίτες με το σεις και με το σας, διαφημίζεις στην τιβί για δωρεάν στεγαστικά δάνεια(!!) δωρεάν(!!) αυτοκινητοδάνεια, αγοροδάνεια, φοιτητοδάνεια, θαλασσοδάνεια τελικά. Κάρτες, χιλιάδες κάρτες! Ο ταξιτζής μου ο καημένος δουλεύει διπλοβάρδια -σχεδόν κοιμάται στο τιμόνι- για να ξεπληρώσει τις 7 (επτά) κάρτες της γυναίκας του. Πάλι καλά που δεν τη χώρισε.
Ολα δωρεάν λοιπόν... Ακόμα δεν είχε γίνει συνείδηση στον πολύ κόσμο αυτή η διαστρεβλωση των εννοιών των γνωστών λέξεων, όπου η δειλή μετατροπή του ανθρώπου σε άτομο πέρασε στο ντούκου, ο πόλεμος μεταμφιέστηκε σε επιβολή της ειρήνης και έπεισε πολλούς, έτσι και το "δωρεάν" σε τραπεζική ορολογία (εξακολουθεί να) σημαίνει "γδάρσιμο σούπερ με ολίγη από σβέρκο".
Από την άλλη πλευρά, οι κυβερνήσεις κλαιγόντουσαν και τσιγγουνευόντουσαν κάθε αύξηση σε μισθούς, ακόμα και σε ιδιωτικούς υπαλλήλους (και εξακολουθούν να το κάνουν) και δεν καταλαβαίνω γιατί.
Δεν είμαι οικονομολόγος, μόνο βλέπω και παρατηρώ τι συμβαίνει. Βλέπω τις μεγάλες εταιρείες να αλωνίζουν. Ιδίως τώρα που τελειώνει το πετρέλαιο έχουν πάρει αμπάριζα οι εταιρείες τροφίμων, γεωργικών φαρμάκων, φαρμάκων γενικά. Το ζουμί (το κέρδος δλδ) είναι στο φαγητό και στην αρρώστεια. Οι εταιρείες όπλων είναι ασυναγώνιστες, ο κυρ Θάνατος είναι αρχηγάρα! Θερίζει κανονικά και σε όλα τα επίπεδα. Κάτι ψιλορίχνει ως πουρμπουάρ στο παράνομο -ναι, αλήθεια;- εμπόριο ναρκωτικών ουσιών -και καλλιέργειας βεβαίως. Οι καπνοβιομήχανοι βγήκαν από τη μέση εύκολα σχετικά με το γνωστό παραμυθάκι και τις νεκροκεφαλές στα πακέτα ειδών καπνίσματος -ή μήπως δεν βγήκαν από το παιχνίδι κι άλλαξαν απλώς αντικείμενο; Θα σας γελάσω, δεν ξέρω.
Πάμε πάλι στις κυβερνήσεις. Ξεπουλάνε δημόσια περιουσία. Σε μας εδώ, ο ΟΤΕ πάει, η ΔΕΗ κοντεύει να φύγει κι αυτή, η ΔΕΠΑ είναι ουσιαστικά ξένη, το αεροδρόμιο, τα λιμάνια, περιοχές της χώρας ξεπουλιούνται για "υψηλό" τουρισμό (με γκολφ, τρομάρα μας!!!) η ΟΑ αντέχει ακόμα αλλά μέχρι πότε; Μη ξεχνούμε πως άρχιζε να πιάνει πάτο τότε που λειτουργούσε ως προσωπική δεξαμενή υποδοχής υπαλλήλων που δήλωναν πράσινοι. Ηξερα ένα αντρόγυνο που "εργαζόταν" στην ΟΑ -από το σπίτι τους και οι δυο- και όλοι γνώριζαν πως ψήφιζαν ΝΔ. Μάλιστα. Τζάμπα οι θέσεις! Αυτά δεν είναι για γέλια, για κλάμματα είναι λέμε...
Ανακεφαλαίωση: Οι κυβερνήσεις πουλάν, οι εταιρείες αγοράζουν, οι τράπεζες δανείζουν, χρήμα δεν κυκλοφορεί στην αγορά ή μάλλον το χρήμα που κυκλοφορεί ανήκει όλο και σε πιο λίγους, οι φτωχοί πολλαπλασιάζονται και φυτοζωούν. Φτάνουμε στη ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΙΣΗ. Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει; Γιατί φέρονται χαριστικά στις τράπεζες οι πολιτικές εξουσίες; Επειδή είναι σύμμαχοι; Σύμμαχοι εναντίον τίνος; Εναντίον των μεγάλων εταιρειών μήπως; Για να ζητούν χρήμα από τα κρατικά ταμεία, που έχουν χρήμα των φτωχών, σημαίνει ότι αυτοί κινδυνεύουν ή ότι έχουν πειστεί πως κινδυνεύουν; Τι θα χάσει κάποιος που δεν έχει; Τα κανάλια τρομοκρατούν με τη πτώση του δείκτη τάδε και η γιαγιάκα τρέμει στη πολυθρόνα της λες και έρχεται Κατοχή και μαζεύει ζάχαρη και λάδι στα ντουλάπια.
Η δική μου παράλογη -το δέχομαι ως κομπλιμάν αυτό το επίθετο!- φαντασία σχεδίασε ένα σενάριο. Οτι δηλαδή, στόχος είναι ο απόλυτος έλεγχος των ανθρώπων στον πλανήτη. Να μη μπορείς να βρίσκεσαι μόνος σου ούτε στον απόπατο. Αυτό πετυχαίνεται μόνο όταν το χρήμα εξαφανιστεί από προσώπου Γης. Το χρήμα -που είναι ιδέα έτσι κι αλλιώς- 8α λάβει σύντομα την τελική μορφή του, η οποία είναι εντελώς άυλη, αέρας κοπανιστος, πώς το λένε.
Για να πας να ψωνίσεις να φας, π.χ., θα πρέπει να παράσχεις τόσες ώρες εργασία, κλπ κλπ. Αέρα θα παίρνεις και με αέρα θα πληρώνεις. κλπ κλπ. Ποιοι όμως θέλουν τον έλεγχο; Η πολιτική εξουσια; οι κυβερνήσεις; οι τραπεζίτες; οι εταιρείες; Τον έλεγχο τον θέλουν μάλλον οι κυβερνήσεις, την εξαφάνιση του χρήματος οι τράπεζες, την παραμονή του χρήματος οι εταιρείες, οι οποίες μάλλον θέλουν και τον έλεγχο επίσης. Μύλος δλδ, μπερδεμένα πράγματα λέμε.
Τελικά, αυτό που δεν φαίνεται, δεν είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού και χρειάζεται ακτινογραφία, όπως αυτή που πρότειναν να γίνεται από τώρα και στο εξής στους επιβάτες αεροπλάνων *για την ασφάλεια των πτήσεων*, αυτό που δεν φαίνεται καθαρά λοιπόν, είναι το ποιος πολεμά εναντίον τίνος, εκτός αν δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα το τοπίο. Εμένα μου δείχνει πάντως ότι τράπεζες και πολιτική εξουσία πάνε μαζί, αφού αλληλοστηρίζονται. Πολεμούν εναντίον των εταιρειών; Ποιων εταιρειών; Ολων των εταιρειών; Θα δείξει και πολύ σύντομα μάλιστα -νομίζω πάλι, δλδ.
Το ζουμερό ερώτημα είναι: Ποιος από όλους αυτούς ωφελεί (ή φροντίζει για) τον απλό πολίτη, το φτωχό κόσμο; Κανείς; ε; Δυστυχώς για μας, μάλλον κανείς...
-->> αυτό λέγεται κυριακάτικη σεντονιάδα! Πάρτε το σιντί και πετάξτε τη, όπως κάνετε και με τα κυριακάτικα φύλλα. Νο πρόμπλεμ.
Ο φίλος το ζήτησε και το πήρε το δάνειο από την Τράπεζα Εργασίας -ΝΟΜΙΖΩ- και αυτό ήταν η αρχή του τέλους της επιχείρησής του. Δεν φουντάρισε από την ταράτσα, όπως ένας άλλος που γνώριζα, αντιπρόσωπος εισαγωγέας, αλλά αφέθηκε να πεθάνει από "φυσικά αίτια". Οσο φυσικό είναι ένα έμφραγμα κατόπιν ισχυρού κλονισμού και πίεσης μόλις έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του, που λένε, δλδ την επιχείρησή του, με συνεπακόλουθα την κοινωνικη του θέση, το όνομά του και -δυστυχώς- και τη γυναίκα του που τον χώρισε όταν βρέθηκε στα πρόθυρα της πτώχευσης.
Από τότε λοιπόν, παρακολουθώ τι γίνεται με τα οικονομικά. Ετσι, από περιέργεια και επειδή οι συνθήκες του περιβάλλοντός μου ερέθισαν τη φαντασία μου. Θυμάμαι καλά τους υψηλούς τόκους που έδιναν οι τράπεζες -ιδίως σε καταθέσεις προθεσμίας, μερικοί συνταξιούχοι δημ. υπάλληλοι ζούσαν πλουσιοπάροχα με αυτούς- και τα υψηλά επιτόκια και τις εξασφαλίσεις που ζητούσαν για να δανείσουν. Υποθήκες πάνω σε υποθήκες, χάνονταν σπίτια, περιουσίες μεγάλες, σε πρωτεύουσα και επαρχία. Συχνά, συνέβαινε να γνωρίζουν οι τραπεζικοί υπάλληλοι, π.χ. διευθυντές και υποδιευθυντές υποκαταστημάτων, ποιος δανειολήπτης έχει υποθηκεύσει ωραίο σπίτι ή οικόπεδο και έσπευδαν να το κατασχέσουν και να το βγάλουν σε πλειστηριασμό, όπου, ως δια μαγείας, το αποκτούσαν οι ίδιοι μέσω ενός συγγενή τους για να μη καρφωθούν. Γνωρίζω περιπτώσεις από την πλευρά των τραπεζικών υπαλλήλων, αλλά δεν είμαι δικαστής να εκθέσω και να κρίνω. Πέρασαν και πολλά χρόνια από τότε και οι περιπτώσεις που γνωρίζω μπορεί να πει κανείς ότι *τιμωρήθηκαν* μια και έχασαν αργότερα τα αποκτήματα, με συνέπειες στην προσωπική και επαγγελματική τους ζωή.
Αρκετά φλυάρησα όμως και δεν έφτασα ακόμα στο ψητό: Οι τράπεζες λοιπόν, πηγαίνανε λάου λάου το γράμμα μέχρι το 2000 περίπου, οπότε έγινε η κατακόρυφη πτώση των τόκων και των επιτοκίων. Οι συνταξιούχοι έγιναν από χλιδάνεργοι (όρος του κ. Πολσεμαννεν) ζήτουλες, πούλησαν αυτοκίνητα και σπίτια για να ανταπεξέλθουν σε υποχρεωσεις που είχαν αναλάβει, κλπ κλπ, χάος και χαμός, αλλά είχαμε σοσιαληστρική κυβέρνηση και ελπίζαμε. Δυστυχώς, δεν είχα καταλάβει ότι οι πολλοί ελπίζαν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη ή του κ. Τόμπρα, ας πούμε. Τρώγαν όλοι με χρυσά κουτάλια και παραμυθιάζανε τον κοσμάκη. Ολα αυτά τα έβλεπα, αλλά δεν τα καταλάβαινα, δεδομένου ότι εμένα δεν κατάφερε να με πείσει κανείς να δανειστώ. Οσο κι αν λέγαν ότι τα δάνεια είναι "τζάμπα", μια φορά που με πήγε φίλος σε μια τράπεζα -θαρρώ ΕΥΡΟΜΠΑΝΚ- για να δω με τα ίδια μου τα μάτια, που λένε, είχα τα μάτια μου ανοιχτά και κοίταζα προσεκτικά τα χαρτιά και τα ψιλούτσικα γραμματάκια και όχι το ανοιχτό ντεκολτέ με τα όμορφα βυζιά της τραπεζοϋπαλλήλου κι έτσι είδα ότι όχι μόνο τζάμπα δεν ήταν αλλά στοίχιζε ο κούκος αηδόνι και αφού δεν το είχα ανάγκη γιατί να το πάρω;! Απλή ανοιχτή λογική. Υπάρχει και η κλειστή λογική, η στενή, που υπαγορεύει στενά πράγματα σε στενά μυαλά και στενόχωρους -ή στενεμένους από χρήμα- ανθρώπους.
Πέσαν και οι Πύργοι το 2001 και έδεσε το σιρόπι. Βουτιά οι μετοχές, ξεφούσκωσαν οι φούσκες κι όποιον πάρει ο Χάρος, αλλά οι τραπεζίτες με το σεις και με το σας, διαφημίζεις στην τιβί για δωρεάν στεγαστικά δάνεια(!!) δωρεάν(!!) αυτοκινητοδάνεια, αγοροδάνεια, φοιτητοδάνεια, θαλασσοδάνεια τελικά. Κάρτες, χιλιάδες κάρτες! Ο ταξιτζής μου ο καημένος δουλεύει διπλοβάρδια -σχεδόν κοιμάται στο τιμόνι- για να ξεπληρώσει τις 7 (επτά) κάρτες της γυναίκας του. Πάλι καλά που δεν τη χώρισε.
Ολα δωρεάν λοιπόν... Ακόμα δεν είχε γίνει συνείδηση στον πολύ κόσμο αυτή η διαστρεβλωση των εννοιών των γνωστών λέξεων, όπου η δειλή μετατροπή του ανθρώπου σε άτομο πέρασε στο ντούκου, ο πόλεμος μεταμφιέστηκε σε επιβολή της ειρήνης και έπεισε πολλούς, έτσι και το "δωρεάν" σε τραπεζική ορολογία (εξακολουθεί να) σημαίνει "γδάρσιμο σούπερ με ολίγη από σβέρκο".
Από την άλλη πλευρά, οι κυβερνήσεις κλαιγόντουσαν και τσιγγουνευόντουσαν κάθε αύξηση σε μισθούς, ακόμα και σε ιδιωτικούς υπαλλήλους (και εξακολουθούν να το κάνουν) και δεν καταλαβαίνω γιατί.
Δεν είμαι οικονομολόγος, μόνο βλέπω και παρατηρώ τι συμβαίνει. Βλέπω τις μεγάλες εταιρείες να αλωνίζουν. Ιδίως τώρα που τελειώνει το πετρέλαιο έχουν πάρει αμπάριζα οι εταιρείες τροφίμων, γεωργικών φαρμάκων, φαρμάκων γενικά. Το ζουμί (το κέρδος δλδ) είναι στο φαγητό και στην αρρώστεια. Οι εταιρείες όπλων είναι ασυναγώνιστες, ο κυρ Θάνατος είναι αρχηγάρα! Θερίζει κανονικά και σε όλα τα επίπεδα. Κάτι ψιλορίχνει ως πουρμπουάρ στο παράνομο -ναι, αλήθεια;- εμπόριο ναρκωτικών ουσιών -και καλλιέργειας βεβαίως. Οι καπνοβιομήχανοι βγήκαν από τη μέση εύκολα σχετικά με το γνωστό παραμυθάκι και τις νεκροκεφαλές στα πακέτα ειδών καπνίσματος -ή μήπως δεν βγήκαν από το παιχνίδι κι άλλαξαν απλώς αντικείμενο; Θα σας γελάσω, δεν ξέρω.
Πάμε πάλι στις κυβερνήσεις. Ξεπουλάνε δημόσια περιουσία. Σε μας εδώ, ο ΟΤΕ πάει, η ΔΕΗ κοντεύει να φύγει κι αυτή, η ΔΕΠΑ είναι ουσιαστικά ξένη, το αεροδρόμιο, τα λιμάνια, περιοχές της χώρας ξεπουλιούνται για "υψηλό" τουρισμό (με γκολφ, τρομάρα μας!!!) η ΟΑ αντέχει ακόμα αλλά μέχρι πότε; Μη ξεχνούμε πως άρχιζε να πιάνει πάτο τότε που λειτουργούσε ως προσωπική δεξαμενή υποδοχής υπαλλήλων που δήλωναν πράσινοι. Ηξερα ένα αντρόγυνο που "εργαζόταν" στην ΟΑ -από το σπίτι τους και οι δυο- και όλοι γνώριζαν πως ψήφιζαν ΝΔ. Μάλιστα. Τζάμπα οι θέσεις! Αυτά δεν είναι για γέλια, για κλάμματα είναι λέμε...
Ανακεφαλαίωση: Οι κυβερνήσεις πουλάν, οι εταιρείες αγοράζουν, οι τράπεζες δανείζουν, χρήμα δεν κυκλοφορεί στην αγορά ή μάλλον το χρήμα που κυκλοφορεί ανήκει όλο και σε πιο λίγους, οι φτωχοί πολλαπλασιάζονται και φυτοζωούν. Φτάνουμε στη ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΙΣΗ. Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει; Γιατί φέρονται χαριστικά στις τράπεζες οι πολιτικές εξουσίες; Επειδή είναι σύμμαχοι; Σύμμαχοι εναντίον τίνος; Εναντίον των μεγάλων εταιρειών μήπως; Για να ζητούν χρήμα από τα κρατικά ταμεία, που έχουν χρήμα των φτωχών, σημαίνει ότι αυτοί κινδυνεύουν ή ότι έχουν πειστεί πως κινδυνεύουν; Τι θα χάσει κάποιος που δεν έχει; Τα κανάλια τρομοκρατούν με τη πτώση του δείκτη τάδε και η γιαγιάκα τρέμει στη πολυθρόνα της λες και έρχεται Κατοχή και μαζεύει ζάχαρη και λάδι στα ντουλάπια.
Η δική μου παράλογη -το δέχομαι ως κομπλιμάν αυτό το επίθετο!- φαντασία σχεδίασε ένα σενάριο. Οτι δηλαδή, στόχος είναι ο απόλυτος έλεγχος των ανθρώπων στον πλανήτη. Να μη μπορείς να βρίσκεσαι μόνος σου ούτε στον απόπατο. Αυτό πετυχαίνεται μόνο όταν το χρήμα εξαφανιστεί από προσώπου Γης. Το χρήμα -που είναι ιδέα έτσι κι αλλιώς- 8α λάβει σύντομα την τελική μορφή του, η οποία είναι εντελώς άυλη, αέρας κοπανιστος, πώς το λένε.
Για να πας να ψωνίσεις να φας, π.χ., θα πρέπει να παράσχεις τόσες ώρες εργασία, κλπ κλπ. Αέρα θα παίρνεις και με αέρα θα πληρώνεις. κλπ κλπ. Ποιοι όμως θέλουν τον έλεγχο; Η πολιτική εξουσια; οι κυβερνήσεις; οι τραπεζίτες; οι εταιρείες; Τον έλεγχο τον θέλουν μάλλον οι κυβερνήσεις, την εξαφάνιση του χρήματος οι τράπεζες, την παραμονή του χρήματος οι εταιρείες, οι οποίες μάλλον θέλουν και τον έλεγχο επίσης. Μύλος δλδ, μπερδεμένα πράγματα λέμε.
Τελικά, αυτό που δεν φαίνεται, δεν είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού και χρειάζεται ακτινογραφία, όπως αυτή που πρότειναν να γίνεται από τώρα και στο εξής στους επιβάτες αεροπλάνων *για την ασφάλεια των πτήσεων*, αυτό που δεν φαίνεται καθαρά λοιπόν, είναι το ποιος πολεμά εναντίον τίνος, εκτός αν δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα το τοπίο. Εμένα μου δείχνει πάντως ότι τράπεζες και πολιτική εξουσία πάνε μαζί, αφού αλληλοστηρίζονται. Πολεμούν εναντίον των εταιρειών; Ποιων εταιρειών; Ολων των εταιρειών; Θα δείξει και πολύ σύντομα μάλιστα -νομίζω πάλι, δλδ.
Το ζουμερό ερώτημα είναι: Ποιος από όλους αυτούς ωφελεί (ή φροντίζει για) τον απλό πολίτη, το φτωχό κόσμο; Κανείς; ε; Δυστυχώς για μας, μάλλον κανείς...
-->> αυτό λέγεται κυριακάτικη σεντονιάδα! Πάρτε το σιντί και πετάξτε τη, όπως κάνετε και με τα κυριακάτικα φύλλα. Νο πρόμπλεμ.
Προκαταβολική πληρωμή
Είπε ο Πρόεδρός μας:
"Οφείλουμε, λοιπόν, όλοι μας, στην προοπτική ενός αναγκαίου και εφικτού καλύτερου κόσμου, να αφουγκραστούμε τα μηνύματα των επερχόμενων, να αναζητήσουμε τη βαθύτερη ουσία των κρίσεων και να συναισθανθούμε τις ανησυχίες όλων εκείνων που πλήττονται άμεσα από αυτές. Έτσι, ώστε, να διασφαλίσουμε τις αξίες εκείνες που θα οικοδομούν μια δημοκρατία προσανατολισμένη στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην αλληλεγγύη και στην ανθρωπιά".
Βεβαίως συμφωνώ με τη γενική διατύπωση, μόνο που αυτές οι προσεγμένες φράσεις οδήγησαν το μυαλό μου να διατυπώσει σκέψεις συσσωρευμένες από καιρό:
-->> αναρωτιεμαι ποιους αφορά η γενίκευση "Ολοι" [όλοι όλοι εννοεί;] και ποιοι ακριβώς "πλήττονται άμεσα από αυτές", ώστε να μπορέσω να συναισθανθώ.
-->> τελικά, βρισκόμαστε μάλλον σε πόλεμο εν εξελίξει καθώς γίνεται όλο και πιο φανερό.
-->> επειδή τους [όποιους] πολέμους τους κάνουν οι μεγάλοι και τους πληρώνουν οι μικροί.
-->> αυτός μάλλον είναι ο Α' Παγκόσμιος Οικονομικός Πόλεμος.
-->> Παγκόσμια Πρώτη, που λένε, μόνο που δεν είναι βέβαιο ποιος πληρώνει στο ΤΕΛΟΣ, για τούτο φρόντισαν* να πληρώσουμε στην ΑΡΧΗ.
*(οι κυβερνήσεις της ΕΕ)
_____________________
Σχετικά: -->> Παρέμβαση Παπούλια για τη διεθνή κρίση, 25/10/2008 (Skai.gr)
"Οφείλουμε, λοιπόν, όλοι μας, στην προοπτική ενός αναγκαίου και εφικτού καλύτερου κόσμου, να αφουγκραστούμε τα μηνύματα των επερχόμενων, να αναζητήσουμε τη βαθύτερη ουσία των κρίσεων και να συναισθανθούμε τις ανησυχίες όλων εκείνων που πλήττονται άμεσα από αυτές. Έτσι, ώστε, να διασφαλίσουμε τις αξίες εκείνες που θα οικοδομούν μια δημοκρατία προσανατολισμένη στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην αλληλεγγύη και στην ανθρωπιά".
Βεβαίως συμφωνώ με τη γενική διατύπωση, μόνο που αυτές οι προσεγμένες φράσεις οδήγησαν το μυαλό μου να διατυπώσει σκέψεις συσσωρευμένες από καιρό:
-->> αναρωτιεμαι ποιους αφορά η γενίκευση "Ολοι" [όλοι όλοι εννοεί;] και ποιοι ακριβώς "πλήττονται άμεσα από αυτές", ώστε να μπορέσω να συναισθανθώ.
-->> τελικά, βρισκόμαστε μάλλον σε πόλεμο εν εξελίξει καθώς γίνεται όλο και πιο φανερό.
-->> επειδή τους [όποιους] πολέμους τους κάνουν οι μεγάλοι και τους πληρώνουν οι μικροί.
-->> αυτός μάλλον είναι ο Α' Παγκόσμιος Οικονομικός Πόλεμος.
-->> Παγκόσμια Πρώτη, που λένε, μόνο που δεν είναι βέβαιο ποιος πληρώνει στο ΤΕΛΟΣ, για τούτο φρόντισαν* να πληρώσουμε στην ΑΡΧΗ.
*(οι κυβερνήσεις της ΕΕ)
_____________________
Σχετικά: -->> Παρέμβαση Παπούλια για τη διεθνή κρίση, 25/10/2008 (Skai.gr)
Τεχνολογική μελαγχολία
Σκέφτηκα να γράψω μια ιστορία αντιστρέφοντας τον τίτλο «Μελαγχολική τεχνολογία» του ποστ στο μπλογκ vlemma.wordpress.com που είδα πριν από λίγο.
Δεν ξέρω τι ιστορία θα προκύψει, ούτε καν αν τελικά θα τη γράψω, ούτε αν θα προσπαθήσω βέβαια να τη γράψω -αυτό το τελευταίο είναι σίγουρο. Μου άρεσε ο τίτλος, γι αυτό τον αναποδογύρισα! Ταιριάζει ταμάμ σε ιστοριούλα επιστημονικής φαντασίας, αλλά και μια ιστορία με πολύ πόνο και δάκρυ θα του πήγαινε κουτί. Ιδωμεν! Θα την ανεβάσω μόλις (και αν μου) κατέβει εδώ πέρα, μην ανησυχείς αγαπητέ αναγνώστη και άφηνε και κάνα σχόλιο, δίνω κακή εντύπωση με τόσα ποστια ασχολίαστα, το έγραψε κάποιος αναλυτής στο μπαζ και με έκανε ρόμπα λέμε... ΑΑΑχαχαχαχαχαχαχα!!!!
-->> (το τελευταίο μη το λαβει κανείς στα σοβαρά, ε, πλάκα κάνω)*
-->> * το εντός παρένθεσης απευθύνεται σε πολύύύ βιαστικούς αναγνώστες, καθώς και σε ξενερέ. ;)
Δεν ξέρω τι ιστορία θα προκύψει, ούτε καν αν τελικά θα τη γράψω, ούτε αν θα προσπαθήσω βέβαια να τη γράψω -αυτό το τελευταίο είναι σίγουρο. Μου άρεσε ο τίτλος, γι αυτό τον αναποδογύρισα! Ταιριάζει ταμάμ σε ιστοριούλα επιστημονικής φαντασίας, αλλά και μια ιστορία με πολύ πόνο και δάκρυ θα του πήγαινε κουτί. Ιδωμεν! Θα την ανεβάσω μόλις (και αν μου) κατέβει εδώ πέρα, μην ανησυχείς αγαπητέ αναγνώστη και άφηνε και κάνα σχόλιο, δίνω κακή εντύπωση με τόσα ποστια ασχολίαστα, το έγραψε κάποιος αναλυτής στο μπαζ και με έκανε ρόμπα λέμε... ΑΑΑχαχαχαχαχαχαχα!!!!
-->> (το τελευταίο μη το λαβει κανείς στα σοβαρά, ε, πλάκα κάνω)*
-->> * το εντός παρένθεσης απευθύνεται σε πολύύύ βιαστικούς αναγνώστες, καθώς και σε ξενερέ. ;)
Ανάλυση και Σύνθεση
Οταν έχουμε ένα πρόβλημα να λύσουμε, πρώτα πρώτα αναλύουμε τα επιμέρους στοιχεία, συγκεντρώνουμε όλες τις δυνατές πληροφορίες. Κατόπιν, αρχίζουμε να συνθέτουμε. Σιγά σιγά και με το μαλακό. Δοκιμάζουμε διάφορες παραλλαγές επιμέρους λύσεων και, όταν βρίσκουμε μερικές ικανοποιητικές, τις κρατούμε καβάντζα. Μετά, προσπαθούμε να συνθέσουμε περισσότερες ομάδες παραλλαγών και διατηρούμε στην κατάψυξη όσες νομίζουμε καλές. Υστερα, απλώνουμε όλες τις ικανοποιητικές λύσεις μπροστά μας και αρχίζουμε να απορρίπτουμε αυτές που θεωρούμε χειρότερες. Με αυτό τον τρόπο, μένουν ελάχιστες ικανοποιηικές λύσεις του προβλήματος, τις οποίες μπορούμε πλέον να συζητήσουμε με άλλους -ένα συνεργάτη π.χ. ή ένα φίλο που έχουμε εμπιστοσύνη στη γνώμη του- και ξεκαθαρίζουμε ακόμα περισσότερο το τοπίο. Τελικά, καταλήγουν να υπάρχουν πολύ λίγες λύσεις της ίδιας περίπου ποιότητας και διαμετρήματος! Τότε είμαστε έτοιμοι να παρουσιάσουμε το προϊόν της εργασίας μας στον πελάτη, ξεκινώντας από τη λύση την οποία εμείς θεωρούμε χειρότερη και τελειώνοντας με εκείνη την οποία θεωρούμε άριστη. Εναπόκειται στον πελάτη η τελική επιλογή, βέβαια, αλλά εμείς έχουμε πράξει το επαγγελματικό μας συνθετικό καθήκον και δεν πρέπει να ενοχληθούμε αν ο πελάτης διαλέξει μια λύση διαφορετική από την δική μας τελική επιλογή, την οποία ίσως δεν υποστηρίξαμε αρκετά ώστε να την επιβάλλουμε. Μπορεί και να μην είχαμε πεισθεί αρκούντως ότι, πράγματι, ήταν η καλύτερη. Ας προσέχαμε. Στο κάτω κάτω, εκείνος πληρώνει!
-->> Γενικά, πάντως, μια "σωστή" λύση φαίνεται καθαρά πως είναι η καλύτερη, επειδή... πετάει!
-->> Γενικά, πάντως, μια "σωστή" λύση φαίνεται καθαρά πως είναι η καλύτερη, επειδή... πετάει!
QUIZ - από πού είναι το απόσπασμα;
«Κάτι πολύ περίεργο συνέβη του Ανρί -ίσα ίσα μόλις που τον είχε παρατήσει μια κοπέλα που τη λέγανε Αλίκη. Όποτε τον παρατούσε μια κοπέλα κι απόμενε μονάχος, κρατούσε για ένα διάστημα ένα πένθος τυπικό, μόλο που, στην πραγματικότητα, ένιωθε ανακούφιση που απόμενε μονάχος. Μπορούσε να ξαπλώνει πιο αναπαυτικά στο καναπεδάκι χωρίς να το μοιράζεται με άλλον, να τρώει ό,τι θέλει κι όποτε του κατέβαινε. Και το κυριώτερο, γλίτωνε για ένα διάστημα από τις ακατάπαυτες λειτουργίες του γυναικείου οργανισμού.»
Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008
Αννα άν-oi3e ena blog!
Οχι, μη τρομάζεις, δεν είναι απαραίτητη η εκμάθηση της γρικλικής. Υπάρχουν και γραμματοσειρές με τόνους και πνεύματα για να εκφραστείς όπως θέλεις.
Ενημερώθηκα για την Ημερίδα στο Σαλονίκι από εδώ εδώ εδώ και εδώ. Πώς θα έχω σφαιρική ενημέρωση αν δεν διαβάσω και τη δική σου άποψη για το θέμα;
___________________________
ΣΗΜ. έχω πρόβλημα με το πισι και δεν μπόρεσα να διαβάσω περισσότερα blogs. Μέρες που βρίσκει το άτιμο να χαλάει!
Ενημερώθηκα για την Ημερίδα στο Σαλονίκι από εδώ εδώ εδώ και εδώ. Πώς θα έχω σφαιρική ενημέρωση αν δεν διαβάσω και τη δική σου άποψη για το θέμα;
___________________________
ΣΗΜ. έχω πρόβλημα με το πισι και δεν μπόρεσα να διαβάσω περισσότερα blogs. Μέρες που βρίσκει το άτιμο να χαλάει!
ANTI CURICULUM VITAE
Η μοιραία βαρώνη
Η βαρώνη στέκεται μπροστά στην υπόλευκη διαφανή κουρτίνα του παραθύρου του μεγάλου σαλονιού. Το παράθυρο είναι κλειστό, τζαμλίκια και εξώφυλλα, οπότε, δεν είναι δυνατό να βλέπει κάτι μέσα απο αυτήν. Μάλλον είναι συγκεντρωμένη στις σκέψεις της. Απλώς, ξεχάστηκε όρθια, μπροστά στην κουρτίνα και σκέπτεται. Αναπολεί τον καιρό που ήταν μια πανέμορφη κοπέλα, λεπτή ως κλαράκι γιαπωνέζικης ζωγραφιάς. Τότε, ήταν μια ωραία βαρώνη. Σήμερα, είναι μια μοιραία βαρώνη βαρέων βαρών.
Πλησιάζουν τα γενέθλιά της. Μεθαύριο θα συμπληρώσει επτακόσια χρόνια ύπαρξης σε αυτόν τον πλανήτη, τον επονομαζόμενο Γη. Επτά ολόκληρους αιώνες! Δεν κατάλαβε καθόλου πώς πέρασαν, όπως αυτό συμβαίνει άλλωστε και στους απλούς γήϊνους, οι οποίοι έχουν προσδόκιμο ζωής πολύ λιγώτερα χρόνια. Ζήτημα να φτάνουν τα εκατό. Η μοιραία βαρώνη έχει ακόμα πολλά ψωμιά μπροστά της μέχρι να συμπληρώσει το προσδόκιμο ζωής της φυλής της. Κατάγεται απο την Ανδρομέδα και οι ανδρομεδιανοί ζουν τουλάχιστον τρεις χιλιάδες χρόνια.
Αυτό φυσικά συμβαίνει στον πλανήτη τους. Εδώ, στον αφιλόξενο αυτό πλανήτη, όπου την έρριξε το ριζικό της, υπάρχει πιθανότητα να μη συμπληρώσει τον προσδόκιμο αυτόν χρόνο ύπαρξης. Αλλά, σκέφτεται, τι να τα κάνει δυο χιλιάδες χρόνια ακόμα -και κάτι ψιλά- εδώ πέρα; Η ανία της έχει κουρελιάσει την ψυχή, αυτό που οι γήϊνοι αποκαλούν «ψυχή», της έχει φέρει άνω κάτω το χρώμα της εικόνας της, δηλαδή.
Οι ανδρομεδιανοί μπορούν απο τη φύση τους να σχηματίζουν όποια εξωτερική εικόνα επιθυμούν. Το απο μέσα τους όμως μοιάζει με χρωματική παλέτα ζωγράφου, της οποίας τα χρώματα επιδρούν στο εξωτερικό περίβλημα. Ετσι, όταν υπάρχει ανία, τα χρώματα γίνονται μουντά και η εξωτερική εικόνα φαίνεται σα μουχλιασμένη. Εδώ και μερικές δεκάδες χρόνια, η μοιραία βαρώνη έπαψε να επιμελείται την εξωτερική της εικόνα, ως αποτέλεσμα της εσωτερικής της πλήξης. Ετσι, κατάντησε να μοιάζει με γήϊνη πενηντάρα και βάλε.
Αυτη η εικόνα έχει και τα πλεονεκτήματά της. Τη γλυτώνει απο επίδοξους εραστές και πολυθρήνητους έρωτες. Ο έρωτας υπήρξε μια μόνιμη πηγή πίκρας για την αφεντιά της. Οχι πως δεν τον χάρηκε, ούτε πως δεν της αρέσει αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι. Απλώς, άρχισε να το βρίσκει κουραστικό μετά τις εκατονεβδομηνταπέντε γέννες. Ναι, απέκτησε εκατονεβδομηνταπέντε παιδιά κατά τη διάρκεια της παραμονής της εδώ πέρα, στη Γη. Καρποί μεγάλων ερώτων όλα τους. Ενενήντα κόρες και ογδονταπέντε γιούς απέκτησε η μοιραία βαρώνη, συν εξακόσια τριανταεφτά εγγόνια, συν χίλια οκτακόσια τρία δισέγγονα, συν τριακοσιαοχτώ τρισέγγονα, συν εκατό τετρασέγγονα, συν... συν... Που να κάθεται να λογαριάζει τώρα! Μια μικρή πολιτεία ολόκληρη απογόνους γέννησε ως τα σήμερα. Κι ακόμα θα μπορούσε να γεννοβολά, αν το επιθυμούσε. Δεν το επιθυμεί όμως, τουλάχιστον αυτό δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητές της. Μπάστα!
Την κουράζει πολύ να σκέφτεται πόσα παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα, τρισέγγονα και βάλε, έχει θάψει, μια και το ανδρομεδιανό γονίδιο είναι λιγώτερο ισχυρό απο το πρωτόγονο γήϊνο, το οποίο τελικά επικρατεί. Βαρύ να μένει κανείς μόνος. Πόσο νοσταλγεί την πατρίδα της ώρες ώρες! Πόσο θα ήθελε να ξαναδεί το απέριττο σπίτι όπου έκανε τα πρώτα της βήματα, εκεί, στο γαλάζιο λιβάδι με τις μωβ κορομηλιές. Αυτό όμως, το γνωρίζει καλά, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, μέχρι να αφήσει την τελευταία της πνοή δε θα ξαναβρεθεί στον αγαπημένο της τόπο.
Σήμερα, εκεί που στέκει, μπροστά στην κουρτίνα αναπολεί τους έρωτές της. Εκείνους που σφράγισαν τη μοίρα της, καθώς και εκείνους στους οποίους έθεσε τη μοιραία της σφραγίδα. Η μοιραία βαρώνη είχε το γνώρισμα της φυλής των ανδρομεδιανών και ερωτευόταν τους άνδρες δυο δυο. Το δυστύχημα είναι ότι διάλεγε τελικά τον πλέον ακατάλληλο, εκείνον που θα την πονούσε και θα τη βασάνιζε περισσότερο.
Στον πλανήτη της αυτό δεν ήταν καθόλου παράξενο, αλλά για τη Γη σήμαινε κάτι φριχτό και ανήθικο να ερωτεύεται και να λαμβάνει μια γυναίκα περισσότερους από έναν άνδρα. Ακολουθούσε τη φύση της βεβαίως, αλλά ήταν υποχρεωμένη να το πράττει κρυφίως. Το ζήτημα γινόταν ασφυκτικά δεινό για τη βαρώνη, όταν έπρεπε αναγκαστικά να διαλέξει έναν μονάχα ως σύζυγο, έτσι ώστε να τακτοποιούνται τα παιδιά, τα περιουσιακά, και άλλα τυπικά τα οποία δεν καταλάβαινε και τόσο.
Σήμερα, εκεί που στέκει μπροστά στην κουρτίνα, ακούει να χτυπούν τη θύρα του μεγάρου που αποτελεί την κατοικία της εδώ και διακόσια χρόνια. Είναι ένα μικρό παλάτι χιλίων οκτακοσίων τετραγωνικών μέτρων, μέσα σε κήπο εκατό στρεμμάτων. Να είναι καλά η ψυχούλα του βαρώνου Πιερ ντε Μπολινιάκ που υπήρξε ο τελευταίος της σύζυγος. Πιερ, που σημαίνει πέτρα, όνομα και πράγμα. Χτυπά λοιπόν το κελλαριστό κουδούνι και όπου νά ’ναι θα της αναγγείλουν τον επισκέπτη. Ο ήχος αυτού του κουδουνιού θυμίζει νερό τρεχούμενο, για τούτο τον έχει βαφτίσει «κελλαριστό». Παλαιότερα, θα αδημονούσε να μάθει ποιος τη θυμήθηκε. Σήμερα, απλώς αδιαφορεί.
Ο μπάτλερ παραμερίζει απαλά τη μωβ μεταπλαστική κουρτίνα, η οποία χωρίζει το μεγάλο σαλόνι απο τον προθάλαμο, και αναγγέλει με την απρόσωπη φωνή του:
- Η Αυτού Εξοχότης ο Πρόεδρος Πασών Των Βρωσιών!
- Να περάσει.
Απαντά με το γνωστό της φλέγμα η Βαρώνη, φέρνοντας στο νου τις χώρες εκατέρωθεν του παλιού Ατλαντικού, που σήμερα ονομάζονται Βρωσίες χώρες. Ο Πρόεδρός τους, παλαιός της φίλος και παρατρίχα εραστής, είναι γνωστός για το προοδευτικό του πνεύμα και τη μανία του για τις επιστήμες και το σκάκι. Απλώνει τα χέρια και τον υποδέχεται με ένα χαμόγελο αστραφτερό.
- Μπους-τζούνιορ, αγόρι μου!
Δηλώνει την ευχάριστη έκπληξη που την κατέχει τώρα. Η μουρτζουφλιά χάθηκε απο το πρόσωπο της βαρώνης ως δια μαγείας. Ο Μπους-τζούνιορ τρέχει σχεδόν προς την ανοιχτή αγκαλιά -όσο του επιτρέπουν τα ογδόντα του χρόνια να τρέξει. Αγκαλιάζονται περιπαθώς με υπόκρουση τον κούφιο βήχα του μπάτλερ, ο οποίος περιμένει κάποια παραγγελία πριν αποσυρθεί.
- Φέρε μας το αγαπημένο πορτό του Προέδρου, Τζούτζι, αγόρι μου!
Προστάζει χαριτωμένα η μοιραία βαρώνη το μπάτλερ, που πλησιάζει με τη μποτίλια του αγνού πορτογαλικού ποτού σε ένα δίσκο απο τιτάνιο. Ποτήρια υπάρχουν άφθονα στο μικρό σερβάν, ο Τζούτζι δε θα ασχοληθεί με το σερβίρισμα του ποτού, επειδή η βαρώνη επιθυμεί να περιποιείται μόνη τους ακριβούς επισκέπτες της.
Μετά τους εναγκαλισμούς και τους ασπασμούς, κάθονται στο φαρδύ καναπέ και η βαρώνη ρωτά με αγωνία:
- Λοιπόν, τα νέα σου!
- Ετοιμάζω κάτι που θα σας ευχαριστήσει αγαπητή μου Τσούλα!
Ο Πρόεδρος διατηρεί μια ευγενική συμπεριφορά, η οποία περιλαμβάνει τον πληθυντικό αριθμό μαζί με το χαϊδευτικό της βαρώνης. Εκείνη είναι περισσότερο αυθόρμητη, χαρακτηριστικό και αυτό της φυλής των ανδρομεδιανών.
- Τι είναι αυτό; Πείτε μου, πείτε μου, μη με κρατάτε σε αγωνία...
- Μια υπερσυμπαντική πτήση! Αυτό είναι το σπουδαιότερο νέο μου. Πιστεύω ότι θα σας συγκινήσει...
- Μόνο να με συγκινήσει; Μα τι λες Μπουσίνο μου; Εν-θου-σι-ά-στη-κα!!! Για Ανδρομέδα υποθέτω...
- Ναι, η Ανδρομέδα περιλαμβάνεται στο φιλόδοξο σχέδιο της επιστημονικής ομάδας, άλλωστε σας επισκέφθηκα για τον λόγο τούτον.. ΚΑΙ για τούτον δηλαδή...
- Καλά καλά... άσε τις περικοκλάδες τώρα και... Πες μου! Πες μου, τι μπορώ να κάνω; Μπορώ να ταξιδέψω μαζί με το πλήρωμα; Ναι;
Εκλιπαρεί μια καταφατική απάντηση τρέμοντας σύγκορμη η μοιραία βαρώνη, που σιγά σιγά ανακτά την κεκαλυμένη της ομορφιά και λάμψη.
- Θα ήθελα να σας παρακαλέσω για τούτο αγαπητή Τσούλα...
..σιγομουρμουρίζει ο Πρόεδρος, συνεχίζοντας δυνατά:
- Αλλά με προλάβατε! Πάντα προβλεπτική! Να φιλήσω το χέρι σας!
Απλώνει η ωραία -και πάλι- βαρώνη το γαντοφορεμένο της δεξί προς τα χείλη του Προέδρου, σκεπτόμενη να πάψει να δείχνει τόσον ενθουσιασμό τώρα που έχουν την απόλυτη ανάγκη της.
- Αφήστε τα αυτά Μπουσίνο μου. Πείτε μου καλύτερα πότε και πώς. Το πότε με ενδιαφέρει περισσότερο φυσικά.
- Σε δέκα ημέρες αγαπητή Τσουλίτσα, σε δέκα μέρες ακριβώς ξεκινά το συμπαντότρενο Βεζούβιος απο το Σαλέρνο της Νοτιανατολικής Βρωσίας. Θα είστε η επίτιμος καλεσμένη μας.
-Καλεσμένη ΣΑΣ; Θα ταξιδέψεις κι εσύ Μπουσίνο; Στην ηλικία σου;
- Τι έχει η ηλικία μου παρακαλώ; Γαμώ καθημερινώς, αν ενθυμείστε, και επιτυχώς βεβαίως βεβαίως...
Αφήνει ένα τρελλό γελάκι η βαρώνη κρύβοντας αυτό που ήξερε καλά, ότι δηλαδή ο Μπουσίνος της είχε μια τσουτσουνίτσα σα μπάμια μαραμένη, πράγμα για το οποίον είχε αρνηθεί την ερωτική του προσφορά πριν κάποιες δεκάδες χρόνια. Πάντα όμως έκανε πως τάχα πιστεύει στη φοβερή του αρρενωπότητα για να μη τον στενοχωρεί.
- Ε, καλά τώρα, το ξέρετε πως σας πειράζω.. κακό είναι;
Λέει η ωραία βαρώνη, μη τυχόν χάσει την ευκαιρία να ξαναβρεθεί στην πατρίδα της.
- Να με πειράζετε αγαπητή μου, να με πειράζετε.. άλλωστε μονάχα σε σας το επιτρέπω κάτι τέτοιο. Λοιπόν; Θα έρθετε; Να υπολογίζω στη συμμετοχή σας; Στις γνώσεις σας περί του γλωσσικού ιδιώματος των ανδρομεδιανών...
- Φυσικά, φυσικά θα έρθω. Τζούτζι! Ετοίμασε τα ωραία μου κολάρα και την πράσινη στολη! Και τα μωβ σανδάλια!
Στρέφει το βλέμμα προς τον Πρόεδρο και συμπληρώνει:
- Ελπίζω να μη ξεχάσατε τα κολάρα, έτσι; Είναι απαραίτητα για την επίσκεψη στην Ανδρομέδα. Χωρίς κολάρο μπορεί να βρεθεί κανείς στις Ασφόδελες πλαγιές, το χειρότερο τόπο εξορίας που υπάρχει στο σύμπαν.
- Ναι, αγαπητή μου, οπωσδήποτε, έχω δώσει εντολή.. Το δικό μου είναι ένα βαθύ μπλε.. το ωραιότερο και το μεγαλύτερο ξέρετε...
- Δεν αμφιβάλλω.. ποτέ δεν αμφέβαλλα για σένα Μπουσίνο άλλωστε. Για τη νοημοσύνη σου δηλαδή.
Προσθέτει με νόημα, κλείνοντά του το μάτι, κάτι που ο Πρόεδρος εκλαμβάνει ως κολακευτικό για το πρόσωπό του.
Αφού ήπιαν το υπέροχο πορτογαλικό ποτό, το ονομαστό πορτό, που είχε διατηρήσει την ονομασία του στο βάθος των αιώνων και το παρήγγελε κάθε χρόνο κατευθείαν στον προμηθευτή της στη Λισαγκόμα, σηκώνονται και προχωρούν προς τη μεταπλαστική κουρτίνα μαζί. Η ωραία πλέον βαρώνη θέλει να ξεπροβοδίσει η ίδια τον εκλεκτό επισκέπτη μέχρι την πύλη του αρχοντικού της. Χρειάζεται καλόπιασμα ο γερο-ξεκούτης και η βαρώνη γνωρίζει καλά το κουμπί του. Οσο δε νευριάζει, φαίνεται να είναι ο καλύτερος των ανθρώπων. Βάρδα μη του πάει κανείς κόντρα! Δεν τό ’χει σε τίποτα να τον κάνει σκόνη κι αυτόν και ολόκληρη τη χώρα του.
Οταν έφυγε ο επισκέπτης, η ωραία βαρώνη Τσούλα ή Τσουλίτσα -για τους στενούς φίλους μόνο- και Τσουλάρα ντε Μπολινιάκ για τους ξένους, βγάζει ένα βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης. Επιτέλους! Θα πάει στην πατρίδα της! Η ιδέα και μόνο πως θα βρεθεί στο γνωστό της περιβάλλον, όπου θα μπορεί να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις επιταγές της φύσης της και τις συνήθειες της φυλής της, διεγείρει τόσο τη φαντασία της που αρπάζει τον καημένο το Τζούτζι, το μπάτλερ, και τον ξαπλώνει πάνω στο μικρό σερβάν με τα ποτήρια, λες και είναι ο τελευταίος άνδρας στον κόσμο. Ξεκουμπώνει βιαστικά το στενό του μαύρο παντελόνι και το καυλάκι του της φαντάζει ως το ωραιότερο καυλί της οικουμένης.
- Μα.. εξοχωτάτη.. τα ποτήρια...
Ψελλίζει ο Τζούτζι.
- Στο διάλο τα ποτήρια! Ποιος τα γαμεί!
Λέει η βαρώνη και, δίνοντας μια σπρωξιά με το αριστερό της γαντοφορεμένο χέρι, τα πετάει όλα στο πάτωμα, όπου θρυψαλιάζονται θορυβωδώς. Μετά, ως μαινάδα, σκαρφαλώνει στην παρακείμενη καρέκλα και απο εκεί απλώνει το πόδι της το δεξί και στρογγυλοκάθεται επάνω στον ατυχή μπάτλερ. Ο Τζούτζι δεν ήταν ποτέ σπουδαίος γαμιάς, δεν γαμούσε γυναίκες, προτιμούσε τους νεαρούς ιπποκόμους ως επι το πλείστον -τουλάχιστον μέχρι τώρα. Βάζει όμως τα δυνατά του να ικανοποιήσει την αφεντικίνα του, μη βρεθεί και άνεργος, και τα καταφέρνει αρκετά καλά, όπως αποδεικνύουν οι σπαρακτικές οιμωγές της βαρώνης. Τον βοήθησε αρκετά βεβαίως και η απέχθειά του προς το γυναικείο φύλο, ώστε να καθυστερήσει την εκσπερμάτισή του προς μεγάλη χαρά της βαρώνης, η οποία εκφράζεται ευμενώς:
- Τι θησαυρό είχα στο σπίτι μου τόσον καιρό και δεν το εγνώριζα!
Κάνει η βαρώνη το κομπλιμάν στον μπάτλερ, ενώ εκείνος σκέφτεται απο μέσα του «ευτυχώς που φεύγει η πουτάνα σε λίγες μέρες» χαμογελώντας της μυστηριωδώς:
- Ο,τι πείτε κυρία βαρώνη. Πάω όμως τώρα να ετοιμάσω τα μπαγκάζια σας.
Βγαίνει απο το μεγάλο σαλόνι μαζεύοντας τα βρακιά του σχεδόν τρέχοντας και τρέμοντας απο θυμό, τον οποίο, όπως όλοι οι υποτελείς, ξέρει να κρύβει πολύ καλά.
Η ωραία βαρώνη, μετά το σεξουαλικό της απεριτίφ, αποσύρεται στα δώματά της για να περιποιηθεί την καλλονή της, η οποία έχει αρχίσει να κάνει την αστραφτερή επανεμφάνισή της. Ανοίγει διάπλατα την μεταπλαστική κουρτίνα, η οποία καλύπτει ένα καθρέπτη τεραστίων διαστάσεων, και κοιτάζει προσεκτικά τον εαυτό της. Η εικόνα που αντιγυρίζει ο καθρέπτης, δεν είναι και τόσον της αρεσκείας της. Πολύ έχει παχύνει τελευταίως. Προλαβαίνει άραγε να δώσει στη σιλουέττα της μια εμφάνιση αρκετά ανεκτή μέσα σε δέκα ημέρες; Αναρωτιέται πατώντας το πλήκτρο σύνδεσης με την προσωπική της διαιτολόγο:
- Ελα χρυσή μου, τι κάνεις;
- Ω, τι ευχάριστη έκπληξη! Εσείς κυρία βαρώνη; Χρόνια και ζαμάνια...
Απαντά η διαιτολόγος Νίτσα, η οποία είχε σπουδάσει διαιτολόγος και μασέζ χάρη στη γενναιοδωρία της βαρώνης ντε Μπολινιάκ.
- Ναι, εγώ καλό μου κορίτσι. Θέλω να με συμβουλεύσεις τι να κάνω ώστε να βρω τον εαυτό μου σε δέκα ημέρες.
- Δέκα ημέρες; Δε γίνεται δεκαπέντε τουλάχιστον;
- Δυστυχώς όχι Νίτσα μου! Νίτσα μου, φεύγω για Ανδρομέδα σε δέκα ημέρες ακριβώς.
Τονίζει η βαρώνη με στόμφο, χωρίς να αφήνει την παραμικρή αμφιβολία.
- Ερχομαι αμέσως τότε.
Λέει η διαιτολόγος κλείνοντας τον υπολογιστή της. Παίρνει ένα μικρό βαλιτσάκι και ξεκινά με το άκτιβ-τρέϊλερ για το βαρωνέϊκο. Η βαρώνη εντωμεταξύ, μπαίνει για ένα μπανάκι στη μικρή πισίνα του λουτρού της. Δεν έχει κρατήσει πολύ υπηρετικό προσωπικό για λόγους οικονομίας -πόσα χρόνια πια θα κρατούσαν τα χρήματα του ντε Μπολινιάκ; Ετσι, έχει μονάχα το μπάτλερ, τη μαγείρισσα, δυο καμαριέρες και δυο ιπποκόμους. Τα πλέον απαραίτητα πρόσωπα δηλαδή για να φέρνουν βόλτα το αρχοντικό της. Η Νίτσα ήταν παλαιότερα εσωτερική, τώρα όμως, αφού την απέλυσε η βαρώνη δίνοντάς της μια γερή αποζημίωση, διατηρεί δικό της εργαστήριο διαιτολογίας, όπου παρασκευάζει και διάφορα μαντζούνια για ειδικές περιπτώσεις -καλή ώρα σαν και τούτη. Εχει μείνει ανύπανδρη, μεγαλοπιάνεται κιόλας βλέπετε, και η εικόνα της έχει παραμείνει αρκετά φρέσκια για τα εβδομηντατόσα χρονάκια που κουβαλά στην πλάτη της. Ούτε σαράντα δε φαίνεται. Είναι μια ζωντανή διαφήμιση της εργασίας της.
(συνεχίζεται)
-->> αυτά έγραψα στο http://rodiat3.blogspot.com/2006/08/blog-post_05.html το Σάββατο, 5 Αυγούστου 2006, και το επαναλαμβάνω σήμερα αντί για βιογραφικό σημείωμα, μια και ο περιούσιος με εκάλεσε να παίξω. Αλλη φορά να... προσέχει!
Α! ρίξτε και μια ματιά και στου κ.Polsemannen, του λουκανικοπώλου, περιέχει πολλά διαφωτιστικά λίνκια.
-->> Κατόπιν αυτού, δικαιούμαι (είμαι βεβαία, δεν "νομίζω" αυτή τη φορά) την θέσιν της Προέδρου Πασών Των Μπλογκοσφαιρών. Αμήν.
Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008
ΤΟ ΡΟΚ-ΕΝ-ΡΟΛ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ (X. Ζυγομαλάς)
http://www.youtube.com/watch?v=GDaLLLyWWGA
From: zygomalas
Added: October 21, 2008
Για το βίντεο αυτό, γράφει ο Χ. Ζυγομαλάς:
Για χρόνια μετά τα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973 που τα είχα ζήσει από μέσα σαν πρωτοετής φοιτητής της Καλών Τεχνών, ονειρευόμουνα να γράψω ένα τραγούδι για εκείνη τη νύχτα, αλλά όλο κάτι γινότανε και μου αποσπούσε την προσοχή. Ήτανε βλέπεις τα χρόνια της φωτιάς μαζί με τον Νικόλα, και είχε πέσει πολλή «δουλειά». . Ώσπου δώδεκα χρόνια μετά, έναν άλλο Νοέμβρη, του 1985, τη νύχτα που σκοτώσανε τον Καλτεζά, και που ήμουνα κάτω στα οδοφράγματα, γυρίζοντας σπίτι, μην έχοντας πειά επαφή με τίποτα παληό και με τη συναισθηματική φόρτιση της βραδυάς έγινε το κλικ και βγήκε αυτό το τραγουδάκι. Το έπαιξα κανα δυό φορές στο στέκι που είχε δημιουργήσει τότε ο Γιώργης Οικονομόπουλος και μετά, κάποια μέρα το ηχογράφησα σε ένα απλό κασσετόφωνο.
Λίγο καιρό μετά, πήγα ένα βράδυ και είδα τον Βαγγέλη Γερμανό στο σπίτι του και του άφησα την κασσέτα αυτή για να την ακούσει και να μου πει τη γνώμη του. Στη συνέχεια έμπλεξα με πολλά και διάφορα και η κασσέτα αυτή ξεχάστηκε για έντεκα ολόκληρα χρόνια. Το 1996 την ξαναθυμήθηκα και πήρα τον Βαγγέλη τηλέφωνο και αυτός προς τιμήν του την είχε φυλάξει όλα αυτά τα χρόνια σε ένα ράφι άθικτη. Πάω και την παίρνω και με έκπληξη ανακαλύπτω κάτι συνθέσεις του 1985 που τις είχα ξεχάσει εντελώς, μεταξύ αυτών και το συγκεκριμένο τραγούδι. Κάπου άλλα δέκα χρόνια μετά επιλέγω και βάζω κάποια τραγούδια της στο χειροποίητο CD «Μπαλλάντες για έξω» με καθαρισμένες παλιές ηχογραφήσεις 1977-1985. Έτσι πραγματοποίησα το όνειρό μου να κάνω κι εγώ ένα τραγούδι για κείνη τη βραδυά.
Το αφιερώνω στους χαμένους μου φίλους.
Υ.Γ. Εκείνες τις ταραγμένες μέρες του '73 είχα συναντήσει στο μπαλκόνι της Αρχιτεκτονικής που είναι ακριβως φάτσα απο την Πόρτα, τον Μαυρογένη που τον είχα θαυμάσει να ρητορεύει στο φαρμακευτικό τμήμα λίγες μέρες πρίν. Μου έλεγε λοιπόν ο Μαυρογένης να βρώ όσους μπορώ απο την Σχολή μου γιά να οργανώσουμε κάτι. Δεν βρήκα κανέναν γιατί δεν ήμουνα σε κανένα μαντρί, όπως άλλωστε και αυτός, όμως οι ξεκάρφωτοι άν και δεν κατακτάνε ούτε και επιδιώκουνε οφίτσια, δίνουνε νόημα σε αυτά τα γεγονότα που τα κοπρίζουνε οι βολεμένοι με σκοπό να τα στείλουνε στον απόπατο. Ας τους εμποδίσουμε.
Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008
η ΓΑΛΕΡΑ σας προσκαλεί να βάλουμε όλοι μαζί «Γκολ στη Φτώχεια»
Μπάλα στο Σύνταγμα!Τι: Τουρνουά ποδοσφαίρου και ενημέρωσης
Π ότε : Σάββατο 25 Οκτωβρίου, Ώρα: 11.00 – 16:00
Πού: Πλατεία Συντάγματος
Το Σάββατο 25 Οκτωβρίου, η πλατεία Συντάγματος θα μετατραπεί σε γήπεδο ποδοσφαίρου! Η Ελληνική Ομάδα Αστέγων θα είναι εκεί από το πρωί για παίξει μπάλα με ομάδες βετεράνων διεθνών ποδοσφαιριστών, ομάδες του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμοιβόμενων Ποδοσφαιριστών και ομάδες δημοσιογράφων, για να βάλουν όλοι μαζί γκολ στη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις εξαρτήσεις.
Όλα αυτά στο Τουρνουά Ποδοσφαίρου και Ενημέρωσης που διοργανώνει το περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ στο πλαίσιο της προετοιμασίας της Ελληνικής Ομάδας, η οποία θα συμμετάσχει και φέτος στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων (Μελβούρνη, 1 – 7 Δεκεμβρίου).
Η σέντρα θα γίνει στις 11.00 π.μ. και το τουρνουά θα κρατήσει ως τις 15.00. Εκτός από ομάδες βετεράνων ποδοσφαιριστών, στο ξεχωριστό αυτό ποδοσφαιρικό τουρνουά θα συμμετάσχουν ομάδες αποτελούμενες από άστεγους, πρόσφυγες και πρώην εξαρτημένους που είναι ενταγμένοι όλοι στο πρόγραμμα «Γκολ στη φτώχεια» του περιοδικού ΓΑΛΕΡΑ, ομάδες δημοσιογράφων από τον Nova Σπορ FM και την SportDay, την INTERAMERICAN , τον ΟΤΕ , τα κέντρα απεξάρτησης «18 Άνω» και «Θησέας», το ΚΕΘΕΑ «Παρέμβαση», την «Αναγέννηση» του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αθηνών, παιδικές ομάδες της Ακαδημίας «Προμηθέας», φίλοι της Γαλέρας και πολλοί άλλοι.
Στην πλατεία Συντάγματος θα υπάρχουν επίσης ειδικά περίπτερα, όπου οι ενδιαφερόμενοι θα ενημερώνονται για το 6ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων αλλά και για το έργο των φορέων που δραστηριοποιούνται στον τομέα υποστήριξης των συνανθρώπων μας στους οποίους απευθύνεται η πρωτοβουλία.
Κύριοι και πολύτιμοι υποστηρικτές της πρωτοβουλίας είναι το Ίδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, ο Δήμος Αθηναίων (χάρη στους οποίους εξασφαλίστηκε η πλατεία Συντάγματος) ο Δήμος Πειραιά και το T.T. Hellenic Postbank - Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
O OTE, η INTERAMERICAN , η ASATEAM Sports Business και ο κινηματογράφος Mikrocosmos, ως υποστηρικτές, είναι και αυτοί στην πρώτη γραμμή της καμπάνιας.
Το γήπεδο που θα στηθεί στην πλατεία είναι μια ευγενική χορηγία της Street Soccer PR events και του Νίκου Σαργκάνη.
______________________
Εμένα γιατί κάτι δε μου πάει καλά; Ανέκαθεν ήθελα να τσιτσιδωθώ στο Σύνταγμα, οπότε, να προτείνω και μια γιορτή με τίτλο «στρηπ-τηζ συνταξιούχων» μήπως γίνει το όνειρό μου πραγματικότητα; ε, τι λέτε;
Αυτό που θα συμβεί το Σάββατο -και που έχει ήδη συμβεί και αλλού- δεν είναι το άκρον άωτον της ξεφτίλας; Πρέπει δλδ να παίξουν μπάλα οι άνθρωποι ΓΙΑ ΝΑ τους δώσουν σημασία οι αποπάνω, ΓΙΑ ΝΑ επιβεβαιώσουν την ύπαρξή τους;
Θα το δεχόμουν ευχαρίστως, αν αντιμέτωποι στο παιχνίδι ήταν αξιοσέβαστα μέλη της "υψηλής" κοινωνίας, δλδ κάτοικοι των Β.Π. που θα ευαρεστηθούν να κατέβουν λίγο χαμηλότερα, κατά Σύνταγμα μεριά. Αλήθεια, γιατί δεν γίνεται το τουρνουά στην Ομόνοια; Πέφτει πολύ μπας-κλας μάλλον.
-->> ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΟ, αλλά μάλλον απάνθρωπο λέμε...
Όλα αυτά στο Τουρνουά Ποδοσφαίρου και Ενημέρωσης που διοργανώνει το περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ στο πλαίσιο της προετοιμασίας της Ελληνικής Ομάδας, η οποία θα συμμετάσχει και φέτος στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων (Μελβούρνη, 1 – 7 Δεκεμβρίου).
Η σέντρα θα γίνει στις 11.00 π.μ. και το τουρνουά θα κρατήσει ως τις 15.00. Εκτός από ομάδες βετεράνων ποδοσφαιριστών, στο ξεχωριστό αυτό ποδοσφαιρικό τουρνουά θα συμμετάσχουν ομάδες αποτελούμενες από άστεγους, πρόσφυγες και πρώην εξαρτημένους που είναι ενταγμένοι όλοι στο πρόγραμμα «Γκολ στη φτώχεια» του περιοδικού ΓΑΛΕΡΑ, ομάδες δημοσιογράφων από τον Nova Σπορ FM και την SportDay, την INTERAMERICAN , τον ΟΤΕ , τα κέντρα απεξάρτησης «18 Άνω» και «Θησέας», το ΚΕΘΕΑ «Παρέμβαση», την «Αναγέννηση» του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αθηνών, παιδικές ομάδες της Ακαδημίας «Προμηθέας», φίλοι της Γαλέρας και πολλοί άλλοι.
Στην πλατεία Συντάγματος θα υπάρχουν επίσης ειδικά περίπτερα, όπου οι ενδιαφερόμενοι θα ενημερώνονται για το 6ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων αλλά και για το έργο των φορέων που δραστηριοποιούνται στον τομέα υποστήριξης των συνανθρώπων μας στους οποίους απευθύνεται η πρωτοβουλία.
Κύριοι και πολύτιμοι υποστηρικτές της πρωτοβουλίας είναι το Ίδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, ο Δήμος Αθηναίων (χάρη στους οποίους εξασφαλίστηκε η πλατεία Συντάγματος) ο Δήμος Πειραιά και το T.T. Hellenic Postbank - Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
O OTE, η INTERAMERICAN , η ASATEAM Sports Business και ο κινηματογράφος Mikrocosmos, ως υποστηρικτές, είναι και αυτοί στην πρώτη γραμμή της καμπάνιας.
Το γήπεδο που θα στηθεί στην πλατεία είναι μια ευγενική χορηγία της Street Soccer PR events και του Νίκου Σαργκάνη.
______________________
Εμένα γιατί κάτι δε μου πάει καλά; Ανέκαθεν ήθελα να τσιτσιδωθώ στο Σύνταγμα, οπότε, να προτείνω και μια γιορτή με τίτλο «στρηπ-τηζ συνταξιούχων» μήπως γίνει το όνειρό μου πραγματικότητα; ε, τι λέτε;
Αυτό που θα συμβεί το Σάββατο -και που έχει ήδη συμβεί και αλλού- δεν είναι το άκρον άωτον της ξεφτίλας; Πρέπει δλδ να παίξουν μπάλα οι άνθρωποι ΓΙΑ ΝΑ τους δώσουν σημασία οι αποπάνω, ΓΙΑ ΝΑ επιβεβαιώσουν την ύπαρξή τους;
Θα το δεχόμουν ευχαρίστως, αν αντιμέτωποι στο παιχνίδι ήταν αξιοσέβαστα μέλη της "υψηλής" κοινωνίας, δλδ κάτοικοι των Β.Π. που θα ευαρεστηθούν να κατέβουν λίγο χαμηλότερα, κατά Σύνταγμα μεριά. Αλήθεια, γιατί δεν γίνεται το τουρνουά στην Ομόνοια; Πέφτει πολύ μπας-κλας μάλλον.
-->> ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΟ, αλλά μάλλον απάνθρωπο λέμε...
Δεν ξεχνώ το blogme.gr
Καλό είναι να θυμόμαστε ότι -->> «Η επόμενη δικάσιμος ημερομηνία ορίστηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2009»
Συμβαίνουν διάφορα τελευταίως, όπως π.χ. η "εξαφάνιση" του καναλιού φανΕΛ στο ΓιουΤουμπ. Ευτυχώς, το υλικό του έχει διασωθεί πλήρως και όποιος ενδιαφέρεται να ανεβάσει βιντεάκια, ας στείλει μέιλ. Αν και, εδώ που τα λέμε, τα πρωτότυπα -αυτά που ανεβάζει ο Προφήτης Μας αυτοπροσώπως- είναι απείρως πιο διασκεδαστικά!
Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008
primum philosophare - 2ο
Χτες γεννήθηκα, Σήμερα ζω, Αύριο θά 'μαι χώμα.
Κι όλα αυτά σε ένα απειροελάχιστο ανοιγόκλεισμα ματιού.
Σκέφτομαι τον πατέρα μου που έλεγε ότι η ζωή είναι μονόδρομος.
Σε πάει κατευθείαν στο χώμα.
Γίνεσαι τροφή για μαρουλάκια.
Και πέραν τούτου ουδέν.
Χούς ήν και εις χούν απελεύσαι.
Σκέφτομαι ότι απο εκείνες τις απέραντες και ατέρμονες συζητήσεις μπορεί να ξεκίνησε η μανία μου για αναζήτηση.
Αναζήτηση τίνος?
Της Αλήθειας?
Υπάρχει Αλήθεια?
Υπάρχει Μία Αλήθεια?
Πάμε λοιπόν ξανά ένα γύρο -με καρδιά!
Σκέφτομαι την επισήμη της Φυσικής, με τα απειροελάχιστα σωματιδιάκια της τα ορατά πλέον δια γυμνού οφθαλμού -που λένε, γιατί ο γυμνός οφθαλμός δεν μπορεί να τα δει, διαψεύδοντας πανηγυρικά τη ρήση ότι «η Αλήθεια είναι γυμνή».
Η Αλήθεια είναι κάτι τι για το οποίο, ενώ διαισθητικά, μέσω συναισθήματος ή συναισθηματικής νοημοσύνης -για πιο πολύ ντόρο- πολλοί σοφοί είχαν καταλήξει στη θεωρία τους, πολλοί άνθρωποι ένοιωθαν βέβαιοι γι αυτό αλλά χωρίς αποδείξεις, η Αλήθεια λοιπόν αυτή σήμερα έχει τις αποδείξεις της.
Το μεγάλο, το ολόκληρο προϊόν «Αλήθεια» δεν έχει ημερομηνία λήξης. Ημερομηνία λήξης έχουν τα επιμέρους κομματάκια του ή μάλλον οι εικόνες των κομματιών του: Τα αναπόσπαστα τμήματα της Μεγάλης Αλήθειας λήγουν κάποτε. Παύουν να υπάρχουν.
Κόβω και ξαναρίχνω:
Ολα είναι φτιαγμένα απο το ίδιο υλικό, έτσι λέει η Φυσική επιστήμη,
αποτελούμαστε απο το ίδιο υλικό.
Τα σωματιδιάκια που αποτελούν τη ντομάτα
είναι τα ίδια που αποτελούν το σκουλήκι,
το τρένο,
το βατράχι,
τον ελέφαντα,
τον πλανήτη Κρόνο,
τον αστερισμό της Πούλιας (με τα 7 παιδιά, κάτι ήξερε ο Οδυσσέας)
τον ίδιο τον Οδυσσέα,
εμένα,
το τραπέζι της κουζίνας,
τη φωτιά,
το τανκ,
τους δίδυμους πύργους,
το χώμα,
το αεροπλανοφόρο,
το πληκτρολόγιο,
το ποτάμι,
το σύννεφο,
το αυγό,
το διαμάντι,
τον Πατριάρχη,
το αυτοκίνητο,
το χορτάρι,
το βακτήριο του Λαβεράν,
και πάει λέγοντας.
Τίποτα δεν ξεφεύγει απο αυτό το Νόμο της κοινής (με το ίδιο υλικό) κατασκευής όλων.
Σε τίποτα δεν διαφέρουμε.
Τίποτα δεν μας ξεχωρίζει.
Η διαφορά υπάρχει στην πυκνότητα των σωματιδίων.
Πόσο πυκνά είναι τοποθετημένα σε κάθε είδος.
Το πληκτρολόγιο π.χ. είναι πιο πυκνοδομημένο απο εμένα -όταν μου το φέρει κάποιος στο κεφάλι, σίγουρα κάτι θα μου προξενήσει- ενώ είναι πιο αραιοδομημένο απο τον ελέφαντα, που αν το πατήσει θα το διαλύσει, αλλά ο ελέφαντας ο τόσο πυκνοδομημένος, μπορεί να περάσει ένα αραιοδομημένο ποταμάκι χωρίς να του κάνει ζημιά, και αν το ποτάμι πέσει πάνω στην ακόμα πιο αραιοδομημένη φωτιά θα τη σβήσει, αλλά αν η φωτιά χτυπήσει ένα πυκνοδομημένο πύργο θα το καταστρέψει, όπως θα καταστρέψει κι ένα σωρό άλλα πράγματα πυκνοδομημένα -περισσότερο ή λιγότερο άνευ σημασίας.
Ξαναρίχνω, δεν έκατσε καλά το χαρτί, κάθε παραμονή Πρωτοχονιάς ένα τριανταένα και πολύ μου πάει. Απο μη επαγγελματία τι περιμένεις!
Τα απειροελάχιστα σωματίδια λοιπόν της ύλης κάνουν τη ζημιά, ή μάλλον Είναι η ζημιά. Αυτά, που δεν τα βλέπουμε καν. Γιατί είμαστε μέσα τους, γιατί είναι μέσα μας, είμαστε μέρος του συνόλου τους, μας αποτελούν και τα αποτελούμε εικονοποιώντας τα.
Φτου! Ξαναρίχνω η ατζαμού!
Αν υπήρχε τρόπος να βγούμε απο αυτό το συνολικό συνονθύλευμα των απειροελάχιστων σωματιδίων που λέγαμε, θα βλέπαμε (με τα δικά μας μάτια, αφού προϋποθέτουμε ότι θα είχαμε βγει) θα βλέπαμε λοιπόν κάτι σαν ένα πακέτο μπαμπάκι, σαν το γαλαξία ένα πράγμα, σαν ένα σύννεφο που αλλού είναι αραιό και αλλού πυκνό.
Δε θα βλέπαμε και τίποτα σπουδαίο δηλαδή.
Ομως, αυτή η αλλού_αραιή_και_αλλού_πυκνή μάζα απο απειροελάχιστα σωματίδια αποτελεί τον κόσμο μας -ΕΙΝΑΙ ο κόσμος μας, ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ. Για τούτο, ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ. Ολα πια τα είπαν οι αρχαίοι έλληνες? Παρθενογένεσις δεν υπάρχει -αυτό το είπε ο Στέλιος αλλά δεν ξέρω αν είναι δικό του, που σίγουρα δεν είναι αφού δεν υπάρχει παρθενογένεσις και, με την ευκαιρία, απορώ γιατί το κοπυράϊτ κάνει θραύση. Απο ένα καζάνι βουτάμε και τρώμε όλοι αλλά καθένας κρατά το δικό του ψωμί κι έτσι η γεύση του ζουμιού αλλάζει -το ψωμί κάνει τη διαφορά.
...και η αλήθεια δεν είναι γυμνή,
γιατί πρέπει να φορέσει το φουστανάκι των εικόνων για να δει,
να είναι ατελής σαν το γυμνό μας οφθαλμό για να διακρίνει,
να πλάσει μέσα στο υλικό του εγκεφάλου μας,
τις εικόνες που μάθαμε να αναγνωρίζουμε:
τη δική μου στον καθρέφτη μου, τον καθρέφτη τον ίδιο, το ποτήρι, το κινητό, το φεγγάρι, το λεωφορείο, τη γάτα, τον κ. Γιάννη τον περιπτερά, τον υπολογιστή, τον πλανήτη Αρη, το πουντιασμένο κοτόπουλο και τη θεότρελη αγελάδα, τη φάλαινα και τη φώκια, τη φωνή που μιλάει και διατάζει πολέμους (μορφή ενέργειας είναι κι αυτή, ε) και πάει λέγοντας.
(Α! Ξέρετε πως οι εσκιμώοι έχουν εφτά λέξεις για το άσπρο χρώμα? Το άσπρο είναι η βασική τους εικόνα, μάλλον γι αυτό.)
Η αδυναμία μας να συλλάβουμε και να αναγνωρίσουμε την εικόνα του συνόλου μέσα στο οποίο βρισκόμαστε, μας επιτρέπει -μας επιβάλλει μάλλον- να το αντιλαμβανόμαστε τμηματικά. Με το σχηματισμό επιμέρους εικόνων.
«Αν δεν φτιάξω την εικόνα του τραπεζιού, τραπέζι δεν υπάρχει»
έλεγε ο μακαρίτης Κώστας Φωτεινός, σπουδαίος επιστήμονας ανθρωπολόγος, Πριν ανακαλυφτεί το DNA.
Ο Δημόκριτος είχε διατυπώσει τη θεωρία του 2.000 χρόνια ΠΡΙΝ ανακαλυφτούν τα τηλεσκόπια, μικροσκόπια, κλπ οπτικά βοηθήματα.
Ο μικρόκοσμος και ο μεγαλόκοσμος είναι αξεχώριστοι. Ενας είναι ο κόσμος.
Η μαθηματικώς αποδεδειγμένη θεωρία του Αϊνστάϊν και του δασκάλου του Καραθεοδωρή, ότι καμμιά μορφή ενέργειας δεν χάνεται, τώρα γίνεται απτά κατανοητή.
Ολα μέσα εδώ είναι.
Ο κόσμος μας λοιπόν δεν βασίζεται στη λογική.
Η λογική μάλιστα τον εμπόδισε να μας φανερωθεί τόσον καιρό.
...αλλά, Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ, που λέει και ο γέροντας του Λιακόπουλου...
Κάποτε, θα γράψω για την ιστορία των γυαλιών μου και τις συμπτώσεις, ίσως γράψω και για το απειροελάχιστης διάρκειας ταξίδι μου σε μακρυνή απόσταση και την ακριβή περιγραφή χώρου που ποτέ δεν είχα επισκεφτεί. Οι εικόνες πάνε κι έρχονται και όσο περισσότερο ελευθερωνόμαστε απο την πίεση της λογικής και τον περιορισμό της μάσκας (του τσουβαλιού που λέγαμε) τόσο το συναίσθημα (η νοημοσύνη του συναισθήματος, για όσους δεν μπορούν να ξεφύγουν απο λέξεις_κλειδιά) θα αποκτά την ικανότητα να ενοποιείται με το ΟΛΟΝ.
***Τα μάτια μάς εμποδίζουν να βλέπουμε***
Ας αφήσουμε ελεύθερο τον εγκέφαλό μας, την ψυχή μας, την ΕΝΕΡΓΕΙΑ μας, να εννοήσει.
*Το ρήμα «βλέπω» πέθανε. Ζήτω το ρήμα «νοιώθω»*
Σ.Σ.1. Πολλοί θα διαβάσουν το κείμενο ολόκληρο, άλλοι θα σταθούν σε μικρές φράσεις, άλλοι θα βάλουν τη μικρή κουτσομπόλα που κρύβουν μέσα τους να κρίνει, α, θα πουν μερικοί, αυτά είναι μούρλες. Μερικοί θα διασκεδάσουν και κάποιοι -ελπίζω- θα συμφωνήσουν. Αν και κοινωνικό όν, αδιαφορώ παγερά. Δεν με αφορά ο λόγος κανενός. Δεν με αφορά ο λόγος, γενικώς. Δεν σκέφτομαι λογικά. Νοιώθω απλώς. Εννοώ.
Σ.Σ.2. Οταν πριν 5 χρόνια παράτησα τις ακαδημαϊκές συμβάσεις και ξεκίνησα να ζωγραφίζω θέλοντας να αποτυπώσω ΤΟ συναίσθημα -και όχι να ζωγραφίσω ΜΕ συναίσθημα, όπως λένε μερικοί «ευαίσθητοι» σε εισαγωγικά, και θα εξηγήσω μετά το γιατί μπαίνουν τα εισαγωγικά- όταν ξεκινούσα λοιπόν να πλάθω τις παράξενα κατακερματισμένες εικόνες μου, δεν ήξερα ούτε προέβλεπα πού θα με βγάλει αυτή η ιστορία.
Τις εικόνες αυτές, λίγο αργότερα, όταν έμαθα να "παίζω" με το Adobe Photoshop, έψαχνα να τις βρω στα επεξεργασμένα εικονίδια που σκάρωνα στον υπολογιστή. Μετά απο λίγο, πέταξα κατά Fractals μεριά, διαβάζοντας παράλληλα διάφορα σαν τη «Συναισθηματική Νοημοσύνη» του Goleman ή την «Κοινωνία της Νόησης» του Marvin Minsky και ασκούμενη με ζέση στα δικά μου παλαβιάρικα κείμενα επιστημονικής φαντασίας.
*Αν ζούσα στο μεσαίωνα, σίγουρα θα με καίγαν!*
Αν πάω να τα πω όλα αυτά σε ένα ντόπιο κάτοικο των νησιών του Πάσχα, θα βιαστεί να συμφωνήσει μαζί μου χωρίς πολλά λόγια, κουνώντας το κεφάλι, γιατί και εκείνος ξέρει ότι δεν θα βρέξει αν δεν βγει η φυλή να χορέψει ξυπόλητη χτυπώντας τα τύμπανα και κραυγάζοντας. Αλληλεπίδραση και ώσμωση που λέγαμε..?
Γιατί κάποιο καιρό εγκαταλείψαμε το δρόμο του συναισθήματος και πιάσαμε το δρόμο της λογικής?
Θα ήταν άραγε δυνατό να φτάσουμε στα τωρινά συμπεράσματα της Φυσικής επιστήμης αν είχαμε εννοήσει διαφορετικά, απο διαφορετικό δρόμο, τον κόσμο?
Θα υπήρχε καν επιστήμη, έτσι όπως τη γνωρίζουμε, αν ακολουθούσαμε άλλη πορεία και όχι την πορεία του Λόγου?
Ο καιρός που διαπλεύσαμε μέχρι εδώ είναι χαμένος?
Φτάσαμε στο ίδιο συμπέρασμα κατευθείαν απο τον άνθρωπο των σπηλαίων, ο οποίος εννοούσε μεν ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου αλλά παράλληλα είχε την ανάγκη να το εξηγήσει και για τούτο χρειαζόταν ένα εργαλείο αποτελεσματικό: και εγεννήθη Λόγος!
Το μυαλό μας, όπως έδωσε εντολή στο χέρι να πιάσει μια πέτρα και να τη λαξεύσει για να κατασκευάσει το πρώτο εργαλείο/όπλο, ώστε να τραφεί και να επιζήσει των εχθρών του -ορατών και αοράτων, αντιληπτών και μη- έτσι έδωσε εντολή στον εαυτό του να αναπτύξει την τεχνική του Λόγου, της λογικής, ώστε να κατανοήσει τον κόσμο του.
Και τώρα τι κάνουμε?
Κατέχουμε τη Γνώση, οπότε... Ξου απο τον Παράδεισο!
Κάνω μια σκέψη ότι ο Παράδεισος των γραφών μπορεί να είναι ο εικονοποιημένος μας κόσμος.
...γιατί η Κόλαση, όπως γράφεται και πιστεύεται κιόλας, διαρκεί αιώνια...
Ο κόσμος της μιας στιγμής. (!!!)
Το δέντρο του DNA μας δίνει αυτή την πληροφορία. Φάγαμε τον καρπό του και ξυπνήσαμε με το χορό των σοφών, των μαγισσών, των πρωποπλάστων, των προφητών, των οδηγητών, των θρησκειών, των επιστημόνων, να μας ζαλίζει τα ούμπαλα.
Φτου! ξυπνήσαμε λοιπόν. Και τώρα τι?
Ο Λόγος, η λογική, αντιμάχεται το συναίσθημα. Δεν του κάθεται καλά να χάσει την πρωτοκαθεδρία. Για τούτο σκάρωσε ένα όπλο. Δίνει τροφή στη μικρή κουτσομπόλα που κρύβεται μέσα μας για να φουσκώσει και να καταλάβει με τον όγκο της μεγάλο χώρο στον εγκέφαλό μας, να μην ασχολούμαστε με άλλα παρά μονάχα με την επιφάνεια του παγόβουνου. Ο,τι συμβαίνει εκεί πάνω έχει σημασία. Αγνοούμε το Ολον του παγόβουνου και αρκούμαστε σε μια κουταλίτσα απο το σύνολο.
...και... Δεν θα εξηγήσω το περί των εισαγωγικών στη λέξη «ευαίσθητοι» ακριβώς για να περιορίσω συνειδητά τη μικρή μου κουτσομπόλα, αυτή που κρύβεται μέσα μου. Να ξενηστικωθεί, να ρέψει απο ασιτία η κακούργα!
Συνείδηση! Αλλη μια λέξη που οδηγεί κάπου και έχει πολύ ενδιαφέρον...
...και η λέξη παρθενογένεσις με εξιτάρει! Ολη αυτή η κυκλική μετακίνηση του πνεύματος...
Πνεύμα! Κι άλλη λέξη? Πού θα με βγάλει τελικά αυτός ο δρόμος? Υπάρχει Τέλος?
Τελοσπάντων. ;-)
(μπορεί και να συνεχίσω)
-->> Αυτά έγραφα στις 27 Νοέμβρη 2005, εδώ:-->>
http://rodiat2.blogspot.com/2005/11/primum-philosophare-2.html
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
υπομονή...
Μια φορά, ήταν ένας που έκανε υπομονή.
Μάζευε χρήματα και έκανε υπομονή.
Εκανε πολύ μεγάλη υπομονή, μέχρι που πέθανε.
Μάζευε χρήματα και έκανε υπομονή.
Εκανε πολύ μεγάλη υπομονή, μέχρι που πέθανε.
Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008
Πνευματικά δικαιώματα, κλπ
Θα σου κάνω τατουάζ
αεριωθούμενο Μιράζ
Προσοχή, προσοχή! Αυτοί οι στίχοι είναι αποκλειστικά δικοί μου, όλες οι Μούσες αντάμα προσέκρουσαν στο κρανίο μου και μπήκαν μέσα κι έτσι φωτίστηκα να τους γράψω. Ακόμα κι αν τους διαστρεβλώσει κάποιος, τους κάνει π.χ.
Τατουάζ θε να σου κάνω
το Μιράζ αεροπλάνο
...θα τον κυνηγήσω και θα του πάρω και τα σώβρακα λέμε!
-->> σε επόμενο ποστ θα εκφραστώ περί αισθητικής, στιχουργικής, κλπ κλπ
αεριωθούμενο Μιράζ
Προσοχή, προσοχή! Αυτοί οι στίχοι είναι αποκλειστικά δικοί μου, όλες οι Μούσες αντάμα προσέκρουσαν στο κρανίο μου και μπήκαν μέσα κι έτσι φωτίστηκα να τους γράψω. Ακόμα κι αν τους διαστρεβλώσει κάποιος, τους κάνει π.χ.
Τατουάζ θε να σου κάνω
το Μιράζ αεροπλάνο
...θα τον κυνηγήσω και θα του πάρω και τα σώβρακα λέμε!
-->> σε επόμενο ποστ θα εκφραστώ περί αισθητικής, στιχουργικής, κλπ κλπ
Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008
Κινηματογράφος, Σεμινάρια, ΕΤΕΚΤ-ΟΤ
Κάθε Δευτέρα (19:00 – 22:00)
Εισηγητής: Σωτήρης Καρκανιάς
ΤΖΩΝ ΦΟΡΝΤ
«Το γουέστερν είναι ο κατεξοχήν κινηματογράφος», έλεγε ο γάλλος θεωρητικός Αντρέ Μπαζέν˙ κι αν το όνομα του Τζων Φόρντ ταυτίζεται με το γουέστερν, θα πρέπει να ταυτίζεται και με τον κινηματογράφο. Στο αφιέρωμα θα παρουσιάσουμε γουέστερν και όχι μόνο, ενός από τους σημαντικότερους αμερικάνους δημιουργούς, που ήξερε πώς να αφηγείται μια ιστορία μέσα από εικόνες.
06/10/08 «Ο καταδότης» (1935)
13/10/08 «Ταχυδρομική άμαξα» (1939)
20/10/08 «Τα σταφύλια της οργής» (1940) με αγγλικούς υπότιτλους
27/10/08 «Η πράσινη κοιλάδα μου» (1941)
03/11/08 «Αγαπημένη μου Κλημεντίνη» (1949) στα αγγλικά χωρίς υπότιτλους
10/11/08 «Wagon Master» (1950)
24/11/08 «Ο ήσυχος άνθρωπος» (1952) με αγγλικούς υπότιτλους
01/12/08 «Μογκάμπο» (1953) με αγγλικούς υπότιτλους
08/12/08 «Η αιχμάλωτη της ερήμου» (1956) με αγγλικούς υπότιτλους
15/12/08 «Το δειλινό της μεγάλης σφαγής» (1964) με αγγλικούς υπότιτλους
Κάθε Τρίτη (19:00 – 22:00)
Εισηγητής: Σωτήρης Καρκανιάς
Μιούζικαλ
Το μιούζικαλ λατρεύτηκε από το κοινό και συγχρόνως περιφρονήθηκε ως το κινηματογραφικό είδος της αποστείρωσης, που αναπαράγει σεξιστικά στερεότυπα και προβάλλει τυποποιημένες σχέσεις. Σκοπός του αφιερώματος είναι να παρουσιάσει από το πλήθος των μιούζικαλ με τα ημίγυμνα κορίτσια και τις επαναλαμβανόμενες ερωτικές ιστορίες, μερικά διαμάντια ενός είδους που φαίνεται να ακροβατεί ανάμεσα στο ρεαλισμό και το παραμύθι, την τυποποίηση και την πρωτοτυπία.
07/10/08 «Τραγουδώντας στη βροχή» 1952 Stanley Donen, Gene Kelly
14/10/08 «West Side Story» 1961 Robert Wise, Jerome Robbins
21/10/08 «Οι δεσποινίδες του Ροσφόρ» 1972 Jacques Demy με αγγλικούς υπότιτλους
04/11/08 «Η τομαρού» 1970 Jacques Demy με αγγλικούς υπότιτλους
11/11/08 «Χορεύοντας στο σκοτάδι» 2000 Lars Von Trier
18/11/08 «Tommy» 1975 Ken Russell με αγγλικούς υπότιτλους
25/11/08 «The Blues Brothers» 1980 John Landis
02/12/08 «Sweet Charity» 1969 Bob Fosse
09/12/08 «Hair» 1979 Milos Forman με αγγλικούς υπότιτλους
16/12/08 «Meet me in St. Louis» 1944 Vincente Minnelli
Κάθε Τετάρτη (19:00 – 22:00)
Εισηγητής: Παναγιώτης Μποσνάκης
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
Για τέταρτη συνεχή χρονιά συνεχίζουμε το μεγάλο αφιέρωμα και σεμινάριο στον Ελληνικό Κινηματογράφο με ταινίες που θέτουν βασικά ερωτήματα γύρω από το νέο κινηματογράφο, την ελληνικότητα, τον μοντερνισμό, την πρωτοπορία και την θέση της ελληνικής κινηματογραφίας στο διεθνές περιβάλλον. Στο φετινό σεμινάριο θα προβληματιστούμε γύρω από όρους της θεωρίας του κινηματογράφου με βάση τις ελληνικές παραμέτρους, όπως αυτές παρουσιάζονται μέσα από την ελληνική κινηματογραφική φιλοσοφία και αισθητική.
Στο σεμινάριο θα συμμετέχουν, όποτε είναι δυνατόν, οι δημιουργοί των ταινιών και θα γίνεται ζωντανός διάλογος μαζί τους. Εισηγητής και υπεύθυνος του σεμιναρίου είναι ο Παναγιώτης Μποσνάκης, Καθηγητής Θεωρίας της Λογοτεχνίας και Συγκριτικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μισσούρι των ΗΠΑ και ιδρυτής του Κέντρου Ποίησης για την Πρωτοπορία και Διαπολιτιστικότητα με έδρα την Αθήνα.
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ
22/10 Η τιμή της αγάπης (1984) της Τ. Μαρκετάκη
05/11 Eναστρος Θόλος (1993) του Κ. Αριστόπουλου
12/11 Oλγα Ρόμπαρτς (1989) του Χρ. Βακαλόπουλου
19/11 Το Δέντρο που πληγώναμε (1986) του Δ. Αβδελιώδη
26/11 Η Επιστροφή της Μήδειας (1968) του Τζων Κρίστιαν
03/12 Αρκεί να φαίνονται ωραία (2007) του Θ. Μαραγκού
10/12 Μέρες του '36 (1972) του Θ. Αγγελόπουλου
17/12 El Greco (2007) του Γ. Σμαραγδή
________________________
Οι προβολές πραγματοποιούνται στο δεύτερο όροφο του Πολιτιστικού Κέντρου της ΕΤΕΚΤ-ΟΤ, στην οδό Βαλτετσίου 25 – Εξάρχεια. Είσοδος δωρεάν.
Τηλ. επικοινωνίας: 210-3615675, 210-3602379, web-site: http://www.etekt.gr/
-->> Ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση της φετεινής ενημερωτικής ανάρτησης.
-->> Θυμίζω ότι σήμερα τα μεσάνυχτα θα μεταδοθεί από το κανάλι της ΕΤ1 το φιλμ ντοκιμαντέρ «Ο εφιάλτης του Δαρβίνου» (Darwin's nightmare). ΜΗ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!!!
-->> Η εικόνα που διάλεξα, μου αρέσει επειδή μοιάζει με τη διέξοδο που δίνει το σινεμα, το άνοιγμα ενός παράθυρου για να δούμε νέους κόσμους -προς τα μέσα ή προς τα έξω, αδιάφορο- και τη βρήκα στο blog "The End Of Cinema" -->> http://theendofcinema.blogspot.com/2008/05/movies-of-year-best-of-50s.html Thank you Friend!:)
Οσοι γνωρίζουν αγγλικά, θα απολαύσουν τα κείμενά του, που υποθέτω πως είναι ωραία. Δυστυχώς, τα αγγλικά μου είναι φτωχά...
Εισηγητής: Σωτήρης Καρκανιάς
ΤΖΩΝ ΦΟΡΝΤ
«Το γουέστερν είναι ο κατεξοχήν κινηματογράφος», έλεγε ο γάλλος θεωρητικός Αντρέ Μπαζέν˙ κι αν το όνομα του Τζων Φόρντ ταυτίζεται με το γουέστερν, θα πρέπει να ταυτίζεται και με τον κινηματογράφο. Στο αφιέρωμα θα παρουσιάσουμε γουέστερν και όχι μόνο, ενός από τους σημαντικότερους αμερικάνους δημιουργούς, που ήξερε πώς να αφηγείται μια ιστορία μέσα από εικόνες.
06/10/08 «Ο καταδότης» (1935)
13/10/08 «Ταχυδρομική άμαξα» (1939)
20/10/08 «Τα σταφύλια της οργής» (1940) με αγγλικούς υπότιτλους
27/10/08 «Η πράσινη κοιλάδα μου» (1941)
03/11/08 «Αγαπημένη μου Κλημεντίνη» (1949) στα αγγλικά χωρίς υπότιτλους
10/11/08 «Wagon Master» (1950)
24/11/08 «Ο ήσυχος άνθρωπος» (1952) με αγγλικούς υπότιτλους
01/12/08 «Μογκάμπο» (1953) με αγγλικούς υπότιτλους
08/12/08 «Η αιχμάλωτη της ερήμου» (1956) με αγγλικούς υπότιτλους
15/12/08 «Το δειλινό της μεγάλης σφαγής» (1964) με αγγλικούς υπότιτλους
Κάθε Τρίτη (19:00 – 22:00)
Εισηγητής: Σωτήρης Καρκανιάς
Μιούζικαλ
Το μιούζικαλ λατρεύτηκε από το κοινό και συγχρόνως περιφρονήθηκε ως το κινηματογραφικό είδος της αποστείρωσης, που αναπαράγει σεξιστικά στερεότυπα και προβάλλει τυποποιημένες σχέσεις. Σκοπός του αφιερώματος είναι να παρουσιάσει από το πλήθος των μιούζικαλ με τα ημίγυμνα κορίτσια και τις επαναλαμβανόμενες ερωτικές ιστορίες, μερικά διαμάντια ενός είδους που φαίνεται να ακροβατεί ανάμεσα στο ρεαλισμό και το παραμύθι, την τυποποίηση και την πρωτοτυπία.
07/10/08 «Τραγουδώντας στη βροχή» 1952 Stanley Donen, Gene Kelly
14/10/08 «West Side Story» 1961 Robert Wise, Jerome Robbins
21/10/08 «Οι δεσποινίδες του Ροσφόρ» 1972 Jacques Demy με αγγλικούς υπότιτλους
04/11/08 «Η τομαρού» 1970 Jacques Demy με αγγλικούς υπότιτλους
11/11/08 «Χορεύοντας στο σκοτάδι» 2000 Lars Von Trier
18/11/08 «Tommy» 1975 Ken Russell με αγγλικούς υπότιτλους
25/11/08 «The Blues Brothers» 1980 John Landis
02/12/08 «Sweet Charity» 1969 Bob Fosse
09/12/08 «Hair» 1979 Milos Forman με αγγλικούς υπότιτλους
16/12/08 «Meet me in St. Louis» 1944 Vincente Minnelli
Κάθε Τετάρτη (19:00 – 22:00)
Εισηγητής: Παναγιώτης Μποσνάκης
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
Για τέταρτη συνεχή χρονιά συνεχίζουμε το μεγάλο αφιέρωμα και σεμινάριο στον Ελληνικό Κινηματογράφο με ταινίες που θέτουν βασικά ερωτήματα γύρω από το νέο κινηματογράφο, την ελληνικότητα, τον μοντερνισμό, την πρωτοπορία και την θέση της ελληνικής κινηματογραφίας στο διεθνές περιβάλλον. Στο φετινό σεμινάριο θα προβληματιστούμε γύρω από όρους της θεωρίας του κινηματογράφου με βάση τις ελληνικές παραμέτρους, όπως αυτές παρουσιάζονται μέσα από την ελληνική κινηματογραφική φιλοσοφία και αισθητική.
Στο σεμινάριο θα συμμετέχουν, όποτε είναι δυνατόν, οι δημιουργοί των ταινιών και θα γίνεται ζωντανός διάλογος μαζί τους. Εισηγητής και υπεύθυνος του σεμιναρίου είναι ο Παναγιώτης Μποσνάκης, Καθηγητής Θεωρίας της Λογοτεχνίας και Συγκριτικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μισσούρι των ΗΠΑ και ιδρυτής του Κέντρου Ποίησης για την Πρωτοπορία και Διαπολιτιστικότητα με έδρα την Αθήνα.
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ
22/10 Η τιμή της αγάπης (1984) της Τ. Μαρκετάκη
05/11 Eναστρος Θόλος (1993) του Κ. Αριστόπουλου
12/11 Oλγα Ρόμπαρτς (1989) του Χρ. Βακαλόπουλου
19/11 Το Δέντρο που πληγώναμε (1986) του Δ. Αβδελιώδη
26/11 Η Επιστροφή της Μήδειας (1968) του Τζων Κρίστιαν
03/12 Αρκεί να φαίνονται ωραία (2007) του Θ. Μαραγκού
10/12 Μέρες του '36 (1972) του Θ. Αγγελόπουλου
17/12 El Greco (2007) του Γ. Σμαραγδή
________________________
Οι προβολές πραγματοποιούνται στο δεύτερο όροφο του Πολιτιστικού Κέντρου της ΕΤΕΚΤ-ΟΤ, στην οδό Βαλτετσίου 25 – Εξάρχεια. Είσοδος δωρεάν.
Τηλ. επικοινωνίας: 210-3615675, 210-3602379, web-site: http://www.etekt.gr/
-->> Ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση της φετεινής ενημερωτικής ανάρτησης.
-->> Θυμίζω ότι σήμερα τα μεσάνυχτα θα μεταδοθεί από το κανάλι της ΕΤ1 το φιλμ ντοκιμαντέρ «Ο εφιάλτης του Δαρβίνου» (Darwin's nightmare). ΜΗ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!!!
-->> Η εικόνα που διάλεξα, μου αρέσει επειδή μοιάζει με τη διέξοδο που δίνει το σινεμα, το άνοιγμα ενός παράθυρου για να δούμε νέους κόσμους -προς τα μέσα ή προς τα έξω, αδιάφορο- και τη βρήκα στο blog "The End Of Cinema" -->> http://theendofcinema.blogspot.com/2008/05/movies-of-year-best-of-50s.html Thank you Friend!:)
Οσοι γνωρίζουν αγγλικά, θα απολαύσουν τα κείμενά του, που υποθέτω πως είναι ωραία. Δυστυχώς, τα αγγλικά μου είναι φτωχά...
Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008
αύριο Σάββατο, 18/10, «Γκολ στη φτώχεια»
Ενα ξεχωριστό ντοκιμαντέρ ρίχνει φως στους «αόρατους» κατοίκους της πόλης.
Στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που η ζωή τους πήγε αλλού, αλλά... δεν το βάζουν κάτω.
Αστεγοι, άτομα εξαρτημένα από ψυχοτρόπες ουσίες και πρόσφυγες είναι οι πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια», που καταγράφει τις περιπέτειες και τις εμπειρίες της περσινής αποστολής της Ελληνικής Ομάδας Αστέγων στην Κοπεγχάγη.
Η συνέχεια επί της οθόνης…
Τι: Προβολή του ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια»
Πότε: Σάββατο 18 Οκτωβρίου, 17.00 μ.μ
Πού: Κινηματογράφος MIKROKOSMOS, Λ. Συγγρού 106, Φιξ
Είσοδος ελεύθερη
-->> ενημέρωση από τη ΓΑΛέΡΑ
Στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που η ζωή τους πήγε αλλού, αλλά... δεν το βάζουν κάτω.
Αστεγοι, άτομα εξαρτημένα από ψυχοτρόπες ουσίες και πρόσφυγες είναι οι πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια», που καταγράφει τις περιπέτειες και τις εμπειρίες της περσινής αποστολής της Ελληνικής Ομάδας Αστέγων στην Κοπεγχάγη.
Η συνέχεια επί της οθόνης…
Τι: Προβολή του ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια»
Πότε: Σάββατο 18 Οκτωβρίου, 17.00 μ.μ
Πού: Κινηματογράφος MIKROKOSMOS, Λ. Συγγρού 106, Φιξ
Είσοδος ελεύθερη
-->> ενημέρωση από τη ΓΑΛέΡΑ
Τι τρέχει στην Ανθούσα;
Νερό πάντως, αποκλείεται...
Ενημερώνομαι με e-mail ότι «ο Κοινοτάρχης της Ανθούσας, απείλησε την πλειοψηφία των κατοίκων που αρνείται να πληρώσει το νερό, ότι από το τέλος του μήνα, θα αρχίσει να αφαιρεί τα ρολόγια.»
Παλιότερα, είχα διαβάσει ότι το νερό το έχουν ήδη πληρώσει οι κάτοικοι και ο (ίδιος ή ο προηγούμενος) κοινοτάρχης έφαγε τα λεφτά και τώρα ζητά οι καταναλωτές να ξαναπληρώσουν το νερό!
-->> αν αληθεύει αυτή η ιστορία, το "μαύρισμα" του κοινοτάρχη στις επόμενες εκλογές δεν είναι αρκετό -νομίζω.
-->> για προτείνετε κάτι, τι να κάνουν οι κάτοικοι δλδ, εμένα πάει το μυαλό μου, στέρεψε!
Ενημερώνομαι με e-mail ότι «ο Κοινοτάρχης της Ανθούσας, απείλησε την πλειοψηφία των κατοίκων που αρνείται να πληρώσει το νερό, ότι από το τέλος του μήνα, θα αρχίσει να αφαιρεί τα ρολόγια.»
Παλιότερα, είχα διαβάσει ότι το νερό το έχουν ήδη πληρώσει οι κάτοικοι και ο (ίδιος ή ο προηγούμενος) κοινοτάρχης έφαγε τα λεφτά και τώρα ζητά οι καταναλωτές να ξαναπληρώσουν το νερό!
-->> αν αληθεύει αυτή η ιστορία, το "μαύρισμα" του κοινοτάρχη στις επόμενες εκλογές δεν είναι αρκετό -νομίζω.
-->> για προτείνετε κάτι, τι να κάνουν οι κάτοικοι δλδ, εμένα πάει το μυαλό μου, στέρεψε!
Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008
Πανελλήνιος Φοιτητικός Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός
Η Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας προκηρύσσει Πανελλήνιο Φοιτητικό Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό για τον σχεδιασμό Νέου κτηρίου κυλικείου και αίθουσας Πολλαπλών Χρήσεων και πρόταση στέγασης υπαίθριου θεάτρου στο Campus της Πολυτεχνικής Σχολής στο Πεδίον Άρεως στο Βόλο.Σημειώνουμε ότι η έναρξη του διαγωνισμού είναι η 10-10-2008 ενώ η τελευταία ημερομηνία υποβολής των προτάσεων των συμμετεχόντων είναι η 9-1-2009.
Επίσης σας ενημερώνουμε ότι η αναλυτική προκήρυξη του διαγωνισμού βρίσκεται και στην ηλεκτρονική διεύθυνση:-->>
http://www.arch.uth.gr/sites/compe08
Ο Κοσμήτορας Της Πολυτεχνικής Σχολής
Καθηγητής Ζήσης Κοτιώνης, Αρχιτέκτων
my name is Mixer... Rodia Mixer!
Σήμερα ξύπνησα πολύ μαλακά, σε ένα μαλακό στρωματάκι, τυλιγμένη σε γαλάζια σατινέ σεντονάκια, με το παπλωματάκι το γαλάζιο να σετάρει με τις γαλάζιες μαξιλαροθήκες των πουπουλένιων μαξιλαριών.- Πού βρίσκομαι; Μα πού να βρίσκομαι τάχα;
Αναρωτήθηκα από μέσα μου, μην ακούσει και κανείς και νομίσει πως έπαθα αμνησία. Μάλλον όμως είχα πράγματι πάθει αμνησία, μια και δεν θυμόμουν καθόλου πώς βρέθηκα εδώ που βρέθηκα, στο γαλάζιο και απαλό και μεταξωτό και πουπουλένιο κόσμο που με περιτριγύριζε στοργικά και μου έδινε την εντύπωση πως βρίσκομαι μέσα σε μια γλυκειά γαλάζια μήτρα, έτοιμη να ξαναγεννηθώ. Αυτό ήταν λοιπόν! Ξαναγεννήθηκα!
Τράβηξα τη γαλάζια πλατιά κορδέλα που κρεμόταν πλάι στο αχανές κρεββάτι μου και ακούστηκε ένας ήχος μελωδικός, σαν να κελαηδούν χιλιάδες πουλάκια και -ώ, του θαύματος!- χιλιάδες γαλάζια πουλάκια εισόρμησαν στο δωμάτιο από το μισάνοιχτο παράθυρο, ξεσχίζοντας τις γαλάζιες αραχνοΰφαντες κουρτίνες. Το ένα από αυτά, άρχισε να μεγαλώνει να μεγαλώνει να μεγαλώνει ώσπου έγινε ένας θελκτικός νεαρός (αν ήμουν άντρας θα γινόταν οπωσδήποτε μια θελκτική νεαρά) με γαλάζια περούκα και βαμένο γαλάζιο βλέμμα. Στάθηκε προσοχή μπροστά μου και με ρώτησε:
- Με φωνάξατε; Τι επιθυμείτε υψηλοτάτη;
"Υψηλοτάτη"; κάποιο λάθος έκανε ο νεαρός, ίσως επειδή δεν με είχε δει να στέκομαι όρθια -σκέφτηκα. Μπορούσα ακόμα να σκέφτομαι, ευτυχώς.
- Είμαι μάλλον κοντή, νεαρέ μου, όμως ναι, θέλω κάτι. Να μου πεις πού βρίσκομαι. Δεν θυμάμαι καθόλου τον τρόπο που βρέθηκα εδώ, σε αυτό το γαλάζιο πολυτελή κόσμο.
- Ω, αυτό είναι πολύ εύκολο! Βρίσκεστε στον πλανήτη Ανοησία και ήρθατε κολυμπώντας.
- Κολυμπώντας; Και δεν κρύωσα; Είναι φθινόπωρο πια...
- Μπα, εδώ είναι πάντα όλα χλιαρά ξέρετε...
- Χλιαρά, ε; Για πες μου κάτι... Μπορώ να σηκωθώ τώρα;
- Βεβαίως! Να σας βοηθήσω... Δώστε μου το χέρι σας.
Απλωσα το χέρι μου και είδα ότι φορούσε ένα γαλάζιο γάντι μεταξωτό που έφτανε ίσαμε τον αγκώνα, εκείνος το έπιασε απαλά και με τράβηξε να σηκωθώ. Ανακάθισα στο κρεββάτι, έβγαλα σιγά σιγά το δεξί μου πόδι από τα σκεπάσματα, πάτησα κάτω και...
- Αχ, όχι, όχι! μη πατάτε κάτω! αναφώνησε ο νεαρός. Να σας δώσω τα γαλάζια πασουμάκια πρώτα! είπε και έβγαλε από τις τσέπες του δυο γαλάζια πασουμάκια με γαλάζιες φουντίτσες, ελαφρώς ψηλοτάκουνα.
- Αδύνατο να φορέσω εγώ αυτά τα πράγματα στα πόδια μου! Θα πέσω κάτω!
Εκείνος όμως επέμενε «Θα τα συνηθίσετε, πρέπει να τα φοράτε» είπε, κι έτσι τα φόρεσα και, τρεκλίζοντας ίσαμε να τα συνηθίσω, πλησίασα προς το παράθυρο να θαυμάσω την -υπέροχη όπως φανταζόμουν- θέα.
- Οχι, μη! έκραξε, εμποδίζοντάς με να προχωρήσω, συμπληρώνοντας με αγωνία: Να πάρετε πρώτα το πρωινό σας! Δεν πεινάτε;
Οχι, δεν πεινούσα τόσο, δεν ήθελα να φάω τίποτα, ήθελα ίσα ίσα να αποφύγω να με φάει η περιέργεια για τον τόπο όπου βρέθηκα τόσο απροετοίμαστη, έτσι, τον έσπρωξα και προχώρησα ακάθεκτη σαν τανκ και σαν θωρηκτό.
Ανοιξα τέντα το παράθυρο -χωρίς βοήθεια- και είδα και μύρισα και άκουσα: ο πλανήτης Ανοησία ήταν γεμάτος σκατά. Χλιαρά, απαίσια σκατά. Ενα ηφαίστειο στο βάθος αμολούσε σκατά στον αέρα, που πέφταν σε μια σκατένια θάλασσα με υποχθόνιους κρότους -πλουφ, πλαφ, πλουφ- ενεργοποιώντας υποθαλάσσια συντριβάνια, τα οποία επέστρεφαν τα σκατά στα γύρω λιβάδια.
- Πώς λέγεστε νεαρέ μου; ρώτησα στρέφοντας ελαφρώς προς τα δεξιά.
- My name is Bond... James Bond! μου απάντησε με προθυμία.
- Αποκλείεται! Ούρλιαξα πανικόβλητη. Αυτός είναι ο Σων Κόνερυ!
- Και όμως, υψηλοτάτη, εγώ είμαι ο Τζέημς Μποντ και σεις η Rodia Mixer...
- Και σε ποια ταινία παίζουμε; ρώτησα κατάπληκτη.
- Δεν παίζουμε σε ταινία, ζούμε στη Γαλάζια Πραγματικότητα!
- Γαλάζια Πραγματικότητα... μουρμούρισα ανάμεσα στα δόντια μου. Και ποια είναι αυτή;
- Μα.. δεν τη βλέπετε; Δεν την ακούτε; Δεν τη μυρίζετε;
- Ναι, έχεις δίκιο, έτσι είναι μάλλον... Το χρώμα των σκατών είναι γαλάζιο!
- Να σας φέρω τώρα το πρωινό σας;
- Για φέρτο! να δούμε, τι σκατά θα φάμε και σήμερα!
... ... ... ... ... ...
-->> Για εικονογράφηση θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω σκηνές από αυτή τη καταπληκτική ταινία: -->>
http://www.youtube.com/watch?v=A24ABgDuR4k
Ξαναδείτε τη, όποτε κι αν τη δει κανείς, τα... σπάει!
-->> UPDATE, 18/10/2008: Μα τον Τουτάτη! Οταν ανέβαζα το μεσημέρι το ποστάκι αυτό, δεν φανταζόμουν ότι θα αποδειχτεί... προφητικό!
Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008
«Γκολ στη φτώχεια»
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ στην προβολή του ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια»
Ένα ξεχωριστό ντοκιμαντέρ ρίχνει φως στους «αόρατους» κατοίκους της πόλης.
Στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που η ζωή τους πήγε αλλού, αλλά …δεν το βάζουν κάτω.
Άστεγοι, άτομα εξαρτημένα από ψυχοτρόπες ουσίες και πρόσφυγες είναι οι πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια»,
που καταγράφει τις περιπέτειες και τις εμπειρίες της περσινής αποστολής της Ελληνικής Ομάδας Αστέγων στην Κοπεγχάγη.
Η συνέχεια επί της οθόνης…
Τι: Προβολή του ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια»
Πότε: Σάββατο 18 Οκτωβρίου, 17.00 μ.μ
Πού: Κινηματογράφος MIKROKOSMOS, Λ. Συγγρού 106, Φιξ
Είσοδος ελεύθερη
Ένα ξεχωριστό ντοκιμαντέρ ρίχνει φως στους «αόρατους» κατοίκους της πόλης.
Στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που η ζωή τους πήγε αλλού, αλλά …δεν το βάζουν κάτω.
Άστεγοι, άτομα εξαρτημένα από ψυχοτρόπες ουσίες και πρόσφυγες είναι οι πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια»,
που καταγράφει τις περιπέτειες και τις εμπειρίες της περσινής αποστολής της Ελληνικής Ομάδας Αστέγων στην Κοπεγχάγη.
Η συνέχεια επί της οθόνης…
Τι: Προβολή του ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια»
Πότε: Σάββατο 18 Οκτωβρίου, 17.00 μ.μ
Πού: Κινηματογράφος MIKROKOSMOS, Λ. Συγγρού 106, Φιξ
Είσοδος ελεύθερη
Blog Action Day 2008 - Psychology
Ενα σχόλιο στου κ. Ροΐδη μου έδωσε φόρα!
Το φοβερό είναι ότι έχουν μπει για τα καλά στην υπηρεσία των μεγάλων αλυσίδων ειδικοί επιστήμονες ερευνητές, όπως ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, κλπ, οι οποίοι αντί να τιμήσουν τον όρκο που δίνουν όταν λαβαίνουν το πτυχίο τους -κάποιον όρκο δίνουν νομίζω, σχετικό με την ορθή άσκηση του επαγγέλματος προς όφελος της ανθρωπότητας και άλλα παρόμοια- αντί λοιπόν να τιμούν αυτό τον όρκο, υπηρετούν εκείνους τους λίγους που η μοναδική τους έννοια είναι η αύξηση του όγκου της τσέπης τους.
Ετσι που λέτε, οι "επιστήμονες" που ανάγουν την επιστήμη της κονόμας σε ανώτερο επίπεδο από αυτό της άσκησης του επαγγέλματος προς όφελος της ανθρωπότητας, κλπ κλπ, μη τα ξαναγράφω, ωφελούν ένα ελάχιστο κομματάκι από το σύνολο των ανθρώπων -ε, άνθρωποι είναι και οι *έχοντες και κατέχοντες*, έτσι δείχνουν τουλάχιστον. Οι άλλοι άνθρωποι, τα δισεκατομμύρια που πεινούν, που *ζουν στα όρια της φτώχειας* -τί όρος και αυτός!- που μένουν ασπούδαστοι, που πεθαίνουν στα 25 και στα 30 χρόνια από... γεράματα -ναι, συμβαίνει και αυτό!- να πάνε να κουρεύονται, αρκεί που οι σοφοί επιστήμονες ψυχολόγοι προσφέρουν (αδρά αμειβόμενοι φυσικά) τα φώτα τους στους μεγαλοκαρχαρίες, πώς να αρπάζουν στα σίγουρα και την τελευταία δεκαρίτσα του κοινού θνητού που είναι απαίδευτος να αντιμετωπίσει την απληστία τους.
Μαζί με τις συμβουλές που δίνουν λοιπόν, περί της διακόσμησης γραφείων *ΓΙΑ ΝΑ αποδίδουν καλύτερα οι υπάλληλοι* παρέχουν και συμβουλές αγοράς (sic) στους μεγαλοκαταστηματάρχες των διεθνών αλυσίδων. Πώς να είναι το μαγαζί(!) ώστε να θαμπώνεται ο αφελής θνητός και να τα ακουμπάει πιστεύοντας κιόλας ότι χάρη του κάνουν που τον αφήνουν να... πληρώνει! Ετσι.
Στηρίζω τους μικρούς
Να κλείσουν οι μεγάλοι
Οχι στη σπατάλη
Θα μου πείτε τώρα ότι ανέκαθεν οι πονηροί κορόιδευαν τους αφελείς, κέρδιζαν από τους αφελείς. Μάλιστα, συμφωνώ. Παλιότερα όμως, αυτό αναγνωριζόταν ως **απάτη** και οι απατεώνες συλλαμβάνονταν και τους κλείναν στο φρέσκο. Σήμερα που αλλάζουν μια μια οι έννοιες των λέξεων οι απατεώνες τείνουν να χρισθούν εθνικοί ευεργέτες, εντιμότατοι κύριοι με τα όλα τους! Με τις οφ σορ εταιρείες τους, με τα μυριάκια τους, με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις τους, κλπ κλπ, όλα νόμιμα και... ανθυποφορολογούμενα! Και καλούμαστε σεις και'γώ να καταβάλλουμε τον οβολόν μας μη τυχόν κλείσει καμιά τράπεζα. Από εκείνες που έχουν ταράξει τον κόσμο στη κοροϊδία, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Τόσο καλά. Ασε που και οι πολιτικοί χρησιμοποιούν συμβούλους, να τους πουν πώς να ντυθούν και τι χρώμα γραββάτα να φορέσουν για να σαγηνέψουν τα υποψήφια θύματά τους. Εχετε προσέξει πότε φορούν οι υπουργοί μας κόκκινη ή κοκκινωπή γραββάτα;
Υπάρχουν φυσικά και άλλοι μερικοί -δυστυχώς για την Επιστήμη- "επιστήμονες" σοφοί οικονομολόγοι αναλυτές, χάρη στους οποίους οι κυβερνήσεις βρίσκουν δικαιολογίες και εφαρμόζουν συστήματα ξεζουμιστικά για τις τσέπες και την ασφάλεια των ταλαίπωρων κοινών θνητών που έτυχε να ζουν στην επικράτειά τους. Ετσι, αναπτύσσεται ο νέος κύκλος μετανάστευσης, οι *οικονομικοί μετανάστες* -από ορολογία σκίζει η εποχή μας!- που για ένα κομμάτι ψωμί αφήνουν πίσω τους τα σύνορα της χώρας τους ρισκάροντας ακόμα και τη ζωή τους. Τόση απελπισία!
Αν δεν μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα κόλπα των ειδικών "επιστημόνων" είμαστε χαμένοι από χέρι!
Προστατέψτε τον εαυτό σας και τους αγαπημένους σας. Ενας ένας τώρα, σιγά σιγά θα γεμίσει το ρεύμα που θα τους φέρει στα μέτρα τους. Παιδιά δικά μας είναι άλλωστε, αρκεί να το καταλάβουν και εκείνοι.
Το φοβερό είναι ότι έχουν μπει για τα καλά στην υπηρεσία των μεγάλων αλυσίδων ειδικοί επιστήμονες ερευνητές, όπως ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, κλπ, οι οποίοι αντί να τιμήσουν τον όρκο που δίνουν όταν λαβαίνουν το πτυχίο τους -κάποιον όρκο δίνουν νομίζω, σχετικό με την ορθή άσκηση του επαγγέλματος προς όφελος της ανθρωπότητας και άλλα παρόμοια- αντί λοιπόν να τιμούν αυτό τον όρκο, υπηρετούν εκείνους τους λίγους που η μοναδική τους έννοια είναι η αύξηση του όγκου της τσέπης τους.
Ετσι που λέτε, οι "επιστήμονες" που ανάγουν την επιστήμη της κονόμας σε ανώτερο επίπεδο από αυτό της άσκησης του επαγγέλματος προς όφελος της ανθρωπότητας, κλπ κλπ, μη τα ξαναγράφω, ωφελούν ένα ελάχιστο κομματάκι από το σύνολο των ανθρώπων -ε, άνθρωποι είναι και οι *έχοντες και κατέχοντες*, έτσι δείχνουν τουλάχιστον. Οι άλλοι άνθρωποι, τα δισεκατομμύρια που πεινούν, που *ζουν στα όρια της φτώχειας* -τί όρος και αυτός!- που μένουν ασπούδαστοι, που πεθαίνουν στα 25 και στα 30 χρόνια από... γεράματα -ναι, συμβαίνει και αυτό!- να πάνε να κουρεύονται, αρκεί που οι σοφοί επιστήμονες ψυχολόγοι προσφέρουν (αδρά αμειβόμενοι φυσικά) τα φώτα τους στους μεγαλοκαρχαρίες, πώς να αρπάζουν στα σίγουρα και την τελευταία δεκαρίτσα του κοινού θνητού που είναι απαίδευτος να αντιμετωπίσει την απληστία τους.
Μαζί με τις συμβουλές που δίνουν λοιπόν, περί της διακόσμησης γραφείων *ΓΙΑ ΝΑ αποδίδουν καλύτερα οι υπάλληλοι* παρέχουν και συμβουλές αγοράς (sic) στους μεγαλοκαταστηματάρχες των διεθνών αλυσίδων. Πώς να είναι το μαγαζί(!) ώστε να θαμπώνεται ο αφελής θνητός και να τα ακουμπάει πιστεύοντας κιόλας ότι χάρη του κάνουν που τον αφήνουν να... πληρώνει! Ετσι.
Στηρίζω τους μικρούς
Να κλείσουν οι μεγάλοι
Οχι στη σπατάλη
Θα μου πείτε τώρα ότι ανέκαθεν οι πονηροί κορόιδευαν τους αφελείς, κέρδιζαν από τους αφελείς. Μάλιστα, συμφωνώ. Παλιότερα όμως, αυτό αναγνωριζόταν ως **απάτη** και οι απατεώνες συλλαμβάνονταν και τους κλείναν στο φρέσκο. Σήμερα που αλλάζουν μια μια οι έννοιες των λέξεων οι απατεώνες τείνουν να χρισθούν εθνικοί ευεργέτες, εντιμότατοι κύριοι με τα όλα τους! Με τις οφ σορ εταιρείες τους, με τα μυριάκια τους, με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις τους, κλπ κλπ, όλα νόμιμα και... ανθυποφορολογούμενα! Και καλούμαστε σεις και'γώ να καταβάλλουμε τον οβολόν μας μη τυχόν κλείσει καμιά τράπεζα. Από εκείνες που έχουν ταράξει τον κόσμο στη κοροϊδία, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Τόσο καλά. Ασε που και οι πολιτικοί χρησιμοποιούν συμβούλους, να τους πουν πώς να ντυθούν και τι χρώμα γραββάτα να φορέσουν για να σαγηνέψουν τα υποψήφια θύματά τους. Εχετε προσέξει πότε φορούν οι υπουργοί μας κόκκινη ή κοκκινωπή γραββάτα;
Υπάρχουν φυσικά και άλλοι μερικοί -δυστυχώς για την Επιστήμη- "επιστήμονες" σοφοί οικονομολόγοι αναλυτές, χάρη στους οποίους οι κυβερνήσεις βρίσκουν δικαιολογίες και εφαρμόζουν συστήματα ξεζουμιστικά για τις τσέπες και την ασφάλεια των ταλαίπωρων κοινών θνητών που έτυχε να ζουν στην επικράτειά τους. Ετσι, αναπτύσσεται ο νέος κύκλος μετανάστευσης, οι *οικονομικοί μετανάστες* -από ορολογία σκίζει η εποχή μας!- που για ένα κομμάτι ψωμί αφήνουν πίσω τους τα σύνορα της χώρας τους ρισκάροντας ακόμα και τη ζωή τους. Τόση απελπισία!
Αν δεν μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα κόλπα των ειδικών "επιστημόνων" είμαστε χαμένοι από χέρι!
Προστατέψτε τον εαυτό σας και τους αγαπημένους σας. Ενας ένας τώρα, σιγά σιγά θα γεμίσει το ρεύμα που θα τους φέρει στα μέτρα τους. Παιδιά δικά μας είναι άλλωστε, αρκεί να το καταλάβουν και εκείνοι.
Blog Action Day 2008 - Commerce
«η φτώχεια τρώει τον παρά»Η σοφή παροιμία το λέει καθαρά: Οταν είσαι φτωχός δεν μπορείς να κάνεις οικονομία. Ξοδεύεις όλα σου τα χρήματα για τα απολύτως απαραίτητα -αν έχεις λίγα χρήματα. Διαλέγεις να ψωνίσεις τα φτηνότερα, χωρίς να ελέγχεις αν πραγματικά είναι καλύτερες οι τιμές, και, μια και είναι φτηνά, δεν προσέχεις την ποιότητα. Μπορεί όμως να μην έχεις καθόλου χρήματα και να εξαρτάσαι από τη καλή προαίρεση των άλλων.
Σήμερα όμως θα δούμε τι συμβαίνει με τα λίγα χρήματα, αυτά που ξοδεύουν οι φτωχοί στα μεγάλα μαγαζιά, όπου συγκεντρώνεται ο μεγάλος όγκος των εμπορευμάτων -και των μεγάλων... ρευμάτων των προσερχομένων καταναλωτών!
Στο μυαλό μας έχει σφηνωθεί η ιδέα ότι στα μεγάλα μαγαζιά, στα γιγάντια σούπερ μάρκετ δλδ, τα πράγματα είναι φθηνότερα και τρέχουμε και ψωνίζουμε από εκεί. Το αποτέλεσμα είναι, ακριβώς επειδή θεωρείται δεδομένη η φτήνεια εκεί πέρα, να μην εξετάζουμε πλέον εμείς οι καταναλωτές αν πραγματικά εξακολουθεί αυτό το δεδομένο να υπάρχει. Ετσι, σήμερα συμβαίνει τα μεγάλα μαγαζιά να ξεπερνούν σε μερικά προϊόντα ακόμα και τις τιμές... περιπτέρου!
Τα μεγάλα μαγαζιά, οι «αλυσίδες» που λένε, παρουσιάζουν μια μελετημένα χλιδάτη ατμόσφαιρα, να εξαπατάται ο φτωχός αγοραστής, να νιώθει πλούσιος και "άρχοντας" όταν μπαίνει εκεί μέσα, και να του τα παίρνουν γλυκά γλυκά.
Ας εξετάσουμε και ποιον τρέφουν αυτά τα μεγάλα μαγαζιά. Τρέφουν ένα τέρας που όλο και μεγαλώνει και σε λίγο, όταν θα έχει εξαφανίσει κάθε μικρό έμπορο από την αγορά, μπορεί να ελέγχει απόλυτα τα είδη κατανάλωσης και, κυρίως, τα είδη διατροφής που είναι και τα απολύτως απαραίτητα.
Αφήνω να μαντέψετε μόνοι σας τι μπορεί να γίνει, αν συμβεί αυτό. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος, οι εταιρείες παραγωγής και διακίνησης τροφίμων διασπείρουν ήδη ακατάλληλα τρόφιμα στην ευρύτερη αγορά του πλανήτη, δήθεν για βοήθεια των πεινασμένων ανθρώπων. ΟΙ πεινασμένοι τρώνε ό,τι τους σερβίρεται και δεν ελέγχουν την καταλληλότητα της τροφής. Μένει σε μας, τους χορτάτους, να ελέγξουμε αυτές τις εταιρείες και το εμπόριό τους. Οχι στα μεταλλαγμένα τρόφιμα! Οχι στις μονοκαλλιέργειες!
Στηρίζω τους μικρούς
Να κλείσουν οι μεγάλοι
Οχι στη σπατάλη
Υποστηρίζω ότι πρέπει να στηριχτούν οι μικροί έμποροι, τα μαγαζάκια της γειτονιάς, οι παραγωγοί φρούτων και λαχανικών, οι χασάπηδες, οι ψαράδες, τα μικρά σούπερ μάρκετ, οι τοπικές συνεταιριστικές ενώσεις παραγωγών.
Με τη στήριξη των μικρεμπόρων γλιτώνουμε μερικά στόματα από το καζάνι της ανεργείας, ελέγχουμε ευκολότερα τα είδη διατροφής, ελέγχουμε τις τιμές, βοηθούμε στην ανάπτυξη κοινωνικής ζωής στις γειτονιές των πόλεων.
Ο πολιτισμός δεν υπάρχει μονάχα στα "πνευματικά κέντρα", στα "μέγαρα" και στις χοροεσπερίδες.
Πολιτισμός είναι και το μικρομάγαζο και η λαϊκή αγορά!
Το θέμα της φτώχειας γενικότερα το ανέπτυξε εξαιρετικά ο κ. pølsemannen και το συνυπογράφω.
Πρωτότυπη, ξεκάθαρη σκέψη και ευαισθησία βρήκα στο άρθρο του Greek Rider, διαβάστε το! Ισως είναι το καλύτερο που γράφτηκε σήμερα στη μπλογκόσφαιρα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)