Το Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ιδρύθηκε το 1984 και απετέλεσε αυτόνομο Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Οθεν, κατά τη δεκαετία του '70 δεν υπήρχε Σχολή Ψυχολογίας σε ελληνικό Πανεπιστήμιο. Αυτό όμως, δεν σημαίνει πως δεν υπήρχαν άλλες σχολές Ψυχολογίας στη χώρα μας. Από όσο θυμάμαι, υπήρχαν τότε δύο σχολές που έδιναν πτυχίο Ψυχολόγου, μη ανεγνωρισμένο από το ελληνικό κράτος, επειδή οι σχολές αυτές ήταν ιδιωτικές.
Η μια σχολή ήταν η Σχολή Δολιανίτη, που περιλάμβανε και Σχολή Ψυχολογίας, της οποίας οι απόφοιτοι συνέχιζαν μεταπτυχιακές σπουδές κυρίως στο Παρίσι (Σορβόννη) και η άλλη ήταν η Σχολή Ψυχολογίας του Αμερικανικού Κολεγίου Deree, της οποίας οι απόφοιτοι συνέχιζαν μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ κυρίως.
Οι απόφοιτοι των σχολών αυτών, αφού τέλειωναν και τις μεταπτυχιακές τους σπουδές, είχαν το δικαίωμα αναγνώρισης των πτυχίων τους (ντοκτορά, κλπ) απο το ΔΙΚΑΤΣΑ, όπως λεγόταν τότε το σημερινό ΔΟΑΤΑΠ.
Ολοι οι ψυχολόγοι μιας κάποιας ηλικίας σήμερα, έχουν κερδίσει τα πτυχία τους με αυτόν (βασικές σπουδές Ψυχολογίας στην Ελλάδα και συνέχεια στο εξωτερικό, οι πιο αδύναμοι οικονομικά) ή παρόμοιο (σπουδές εξολοκλήρου στο εξωτερικό, οι πιο εύποροι) τρόπο, μια και ανεγνωρισμένο πτυχίο Ψυχολόγου απο ελληνικό παν/μιο πρωτοδόθηκε μετά το 1988.
Αυτά θυμάμαι και αν κάποιος θυμάται περισσότερα, ας ενημερώσει. ΑΜΑΝ και ΟΥΦΦΦΦ πια!
Α! Θυμάμαι πολύ καλά και κάτι ακόμα: εκείνη τη μακρινή εποχή, πριν 40 περίπου χρόνια, οι ψυχολόγοι ήταν κατάπτυστο (και "αχρείαστο") επάγγελμα, όλοι οι "σοβαροί" έλληνες το κορόιδευαν, όπως κορόιδευαν και τους ψυχικώς πάσχοντες -εννοείται. Οι περήφανοι ΕΛ έκλειναν τους ασθενείς (τη ντροπή της οικογένειας) σε υγρά υπόγεια τύπου Κωσταλέξι για να μπορούν να περπατάνε με το κεφάλι ψηλά στη πλατεία του χωριού, διότι, ως γνωστόν, στην Ελλάδα η πνευματική ασθένεια (κόπωση, αδυναμία ή όπως αλλιώς λέγεται το ψυχολογικό πρόβλημα) απαγορεύεται δια ροπάλου -βλ. και τι ρόμπες γίναμε με το κολαστήριο στη Λέρο, όπου και με μικροπροβληματάκι να έμπαινε καποιος τρελλαινόταν εντελώς λέμε. Αρκετά έγραψα. Μην αναφερθώ και σε σημερινά γεγονότα. ΣΤΟΠ.
____________________________
ΣΗΜ. το ποστ αυτό γράφτηκε προς ενημέρωση μερικών βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Η μια σχολή ήταν η Σχολή Δολιανίτη, που περιλάμβανε και Σχολή Ψυχολογίας, της οποίας οι απόφοιτοι συνέχιζαν μεταπτυχιακές σπουδές κυρίως στο Παρίσι (Σορβόννη) και η άλλη ήταν η Σχολή Ψυχολογίας του Αμερικανικού Κολεγίου Deree, της οποίας οι απόφοιτοι συνέχιζαν μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ κυρίως.
Οι απόφοιτοι των σχολών αυτών, αφού τέλειωναν και τις μεταπτυχιακές τους σπουδές, είχαν το δικαίωμα αναγνώρισης των πτυχίων τους (ντοκτορά, κλπ) απο το ΔΙΚΑΤΣΑ, όπως λεγόταν τότε το σημερινό ΔΟΑΤΑΠ.
Ολοι οι ψυχολόγοι μιας κάποιας ηλικίας σήμερα, έχουν κερδίσει τα πτυχία τους με αυτόν (βασικές σπουδές Ψυχολογίας στην Ελλάδα και συνέχεια στο εξωτερικό, οι πιο αδύναμοι οικονομικά) ή παρόμοιο (σπουδές εξολοκλήρου στο εξωτερικό, οι πιο εύποροι) τρόπο, μια και ανεγνωρισμένο πτυχίο Ψυχολόγου απο ελληνικό παν/μιο πρωτοδόθηκε μετά το 1988.
Αυτά θυμάμαι και αν κάποιος θυμάται περισσότερα, ας ενημερώσει. ΑΜΑΝ και ΟΥΦΦΦΦ πια!
Α! Θυμάμαι πολύ καλά και κάτι ακόμα: εκείνη τη μακρινή εποχή, πριν 40 περίπου χρόνια, οι ψυχολόγοι ήταν κατάπτυστο (και "αχρείαστο") επάγγελμα, όλοι οι "σοβαροί" έλληνες το κορόιδευαν, όπως κορόιδευαν και τους ψυχικώς πάσχοντες -εννοείται. Οι περήφανοι ΕΛ έκλειναν τους ασθενείς (τη ντροπή της οικογένειας) σε υγρά υπόγεια τύπου Κωσταλέξι για να μπορούν να περπατάνε με το κεφάλι ψηλά στη πλατεία του χωριού, διότι, ως γνωστόν, στην Ελλάδα η πνευματική ασθένεια (κόπωση, αδυναμία ή όπως αλλιώς λέγεται το ψυχολογικό πρόβλημα) απαγορεύεται δια ροπάλου -βλ. και τι ρόμπες γίναμε με το κολαστήριο στη Λέρο, όπου και με μικροπροβληματάκι να έμπαινε καποιος τρελλαινόταν εντελώς λέμε. Αρκετά έγραψα. Μην αναφερθώ και σε σημερινά γεγονότα. ΣΤΟΠ.
____________________________
ΣΗΜ. το ποστ αυτό γράφτηκε προς ενημέρωση μερικών βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
22 σχόλια:
ΤΟ ΦΠΨ είχε το Τμήμα Ψυχολογίας για να διδάσκει εκείνο το αστείο μάθημα στο σχολείο. Ουσιαστικά αν θυμάμαι καλά η πρώτη σχολή Ψυχολογίας στη χωρα μας είναι εκείνη του Ρεθύμνου. Κανονική Σχολή Πανεπιστημιακού επιπέδου.
Μια επιστήμη με την οποία θα ήθελα να ασχοληθώ καθαρά για μη επαγγελματικούς λόγους...
Καλημέρα
"Σπούδασε Αισθητική στη σχολή Δολιανίτη στην οποία αργότερα δίδαξε τη ριζική ηλεκτρική αποτρίχωση."
Πάντως ακόμα και τότε που οι ψυχικές ασθένειες αντιμετωπίζονταν σαν δαιμονοληψία, οι ιατρικές σχολές -που ήθελαν βέβαια πολύ διάβασμα για να μπεις- έβγαζαν ψυχιάτρους.Και δεν ήταν όλοι Μένγκελε, ούτε υστερούσαν τόσο πολύ διανοητικά σε σχέση με τους απόφοιτους της σχολής Δολιανίτη, ώστε να μην έχουν ενδιαφερθεί -πολλοί απ' αυτούς, μάλλον περισσότεροι απ' όσοι χρειαζόταν- για ψυχοθεραπεία, ψυχανάλυση, αντιψυχιατρική και ότι άλλο θεωρείται ανθρωπιστικό & αντιτεχνοκρατικό.
~~Alberich, δεν θελω να αναφερω ονοματα, παντως υπαρχουν αρκετοι ψυχολογοι διακεκριμμενοι και εδω και σε αλλες χωρες της Ε.Ε. που αποφοιτησαν απο τη Σχολη Ψυχολογιας Δολιανιτη, επειδη τοτε δεν υπηρχαν και αλλες επιλογες για τους μη αγγλομαθεις. Η Σορβοννη δεχοταν τους αποφοιτους της Σχολης αυτης στη 10ετια του'70, σημερα δεν γνωριζω τι/ποιους αποφοιτους δεχεται το γαλλικο παν/μιο αυτο.
Η διανοια δεν παιζει και μεγαλο ρολο στην αναζητηση ενος "χαρτιου" για παραπερα σπουδες. Το "χαρτι" επισης δεν σημαινει και πολλα πραγματα στην επαγγελματικη εξελιξη, σχεδον ολα τα μαθαινουμε μετα τις σπουδες, ετσι δεν ειναι;
Εμένα μου το λες?Ούτε ο Λεκορμπυζιέ είχε πτυχίο αρχιτεκτονικής.
Επίσης δεν εξέφρασα άποψη για το αν νομίμως της αναγνωρίστηκε από το ΔΙΚΑΤΣΑ το μεταπτυχιακό, ούτε για το αν δικαίως έγινε καθηγήτρια ΑΕΙ.
Σχολίασα τη συνεπαγωγή "ήθελε να σπουδάσει ψυχολογία-δεν υπήρχε τμήμα ψυχολογίας στην ελλάδα- πήγε σε κολλέγιο - άρα έχει πτυχίο ΑΕΙ"
Το γεγονός ότι την εποχή που φοίτησε η κ. Θ.Δ. (1969-1973) δεν υπήρχαν κρατικά πτυχία Ψυχολογίας στην Ελλάδα, κάποιοι το αμφισβήτησαν δίνοντας το site:
http://www.psy.gr/first.php?mid=10&subid=17&ssid=0
Και όμως, ΙΣΧΥΕΙ, αν δείτε προσεκτικά το site, όπου αναφέρει:
…Σημαντική εξέλιξη για την Ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αλλά και γενικότερα στα ελληνικά Α.Ε.Ι., σημειώθηκε το ακαδημαϊκό έτος 1972-73. Η ψυχολογία από απλό διδασκόμενο μάθημα στο Τμήμα Φιλοσοφίας εδραιώθηκε στο νέο, για την εποχή, πρόγραμμα σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής ως Τμήμα μαζί με την Παιδαγωγική. Έτσι, από το ακαδημαϊκό έτος 1972-73 ως και το ακαδημαϊκό έτος 1981-82 λειτούργησε Τμήμα Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής μαζί με τα Τμήματα Κλασσικών Σπουδών…
Αρα, ΜΑΥΡΑ μεσάνυχτα περί Ψυχολογίας είχαν ΟΛΑ τα Ελληνικά Πανεπιστήμια (όπως ΟΜΟΛΟΓΕΙ το απόσπασμα αν το διαβάσετε ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ) τη Μαύρη εκείνη εποχή (της ΧΟΥΝΤΑΣ) αφού μέχρι το 1972/1973 ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΤΥΧΙΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ στην Ελλάδα. Υπήρχε όμως, στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο (που όλες οι άλλες χώρες αναγνωρίζουν ΠΛΗΝ Ελλάδας).
Η Θ.Δ. άρχισε να σπουδάζει το 1969. Είτε έπρεπε να πάει στο εξωτερικό, είτε να πάει στο Deree. ΚAMMIA άλλη επιλογή δεν είχε.
Βέβαια ο Νεοκλής Σαρρής αναφέρει παραδείγματα ανθρώπων με παρόμοιο "μπέρδεμα" που λέει ότι δεν έτυχαν της "προνομιακής μεταχείρισης" που επιφύλαξε το ΔΙΚΑΤΣΑ για την Θ.Δ.
Ομως ΔΕΝ είμαι σίγουρος, πλέον, ΑΝ ευσταθούν αυτά τα παραδείγματα, με βάση τα νέα δεδομένα αυτού του ποστ.
Για ενημέρωση μερικών βουλευτών...
Πολύ μου άρεσε αυτό.
Και για να θυμηθούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι:
Τότε δεν υπήρχαν pc και αναγκαστικά
θα προσφύγω στον σκληρό του εγκεφάλου μου.
Το 1972 που τέλειωσα το εξατάξιο Γυμνάσιο έδωσα Πανελλήνιες τον Σεπτέμβρη.(αναλογία επιτυχίας 1/7).Ο Ιούνιος είναι κατάκτιση μεταγενέστερη.
Σε αναμονή των αποτελεσμάτων ερεύνησα την αγορά για εναλλακτικές σε περίπτωση αστοχίας.
Υπήρχαν η δημόσια ανώτερη σχολή Στατιστικής (δίχρονο τμήμα της Βιομηχανικής Πειραιά),οι ιδιωτικές Ανώτερες Σχολές Ηλεκτρονικών,η ιδιωτική ανώτερη σχολή ναυπηγών (3-4 χρόνια),τα Ωδεία και η αδιαβάθμιτη Σχολή ψυχολογίας 4ετής.Να θυμίσω τότε οι Ακαδημίες έβγαζαν δασκάλους σε 2 χρόνια και δεν ήταν ανώτατες,οι δε απόφοιτοι Ιατρικής από τα Πανεπιστήμια της Αυστραλίας δεν είχαν αναγνωρισμένο πτυχίο Ιατρικής στην Ελλάδα (τότε δεν υπήρχε νομιζω ΔΙΚΑΤΣΑ,αλλά μια λίστα Πανεπιστημίων εξωτερικού στο Υπουργείο Παιδείας όπου έμπαιναν και έβγαιναν με άγνωστα κριτήρια τα πτυχία εξωτερικού που αναγνωρίζοντο από το ελληνικό κράτος).Για το Αμερικάνικο Κολέγιο δεν θυμαμαι να το διερεύνησα.Γιατί τα λέω όλα αυτά;
Για να ρωτήσω, τυπικά και ουσιαστικά οι τότε τίτλοι σπουδών στις ΗΠΑ , Γαλλία κλπ ειναι υποδεέστεροι των ελληνικών;Ενα διδακτορικό σε Γαλλικό Πανεπιστήμιο είναι μειωμένο σε σχέση με το αντίστοιχο ελληνικό;
Βγάζαμε από τα πανεπιστήμιά μας τότε Δημοσιογράφους,πολεοδόμους,συγκοινωνιολόγους,βιοχημικούς ή ψυχολόγους; Σήμερα γιατί τρέχουν τα παιδιά μας μετά τις σπουδές τους για διδακτορικά και μάστερ έξω;Και δεν γυρίζουν και καλά κάνουν. Ενα έχω να πω.Κάποτε η Ελλάδα έτρωγε τα παιδιά της.Σήμερα τα διώχνει.Είναι κι αυτό μια πρόοδος!
Να θυμισω με την ευκαιρια τη περιπετεια της Περλας Σουση, που κανει ντοκτορα στη Γαλλια χωρις βασικο τιτλο σπουδων απο το Μαθηματικο της Πατρας, το γνωστο μπουρδελο -->> ποστ 1 και 2
Gatopontika, ετσι οπως τα γραφεις ειναι, μονο που νομιζω πως οι Ακαδημιες ειχαν 3ετη κυκλο σπουδων...
..αυτο με τα παιδια που γλιτωνουν το... φαγωμα, πολυ μου αρεσε!:))
Ετσι οπως παει, θα αδειασει η χωρα απο τα μυαλα και θα μεινουν τα (κομοδινί) μαλλια!!!
Δειμε, θυμασαι πότε ιδρυθηκε η Σχολη του Ρεθυμνου; πριν το 1984;
Κιτσο, ενδιαφερουσα γνωση ειναι, πραγματι. Ψυχοφθορο το επαγγελμα ομως, θελει γερες αντιστασεις, δεν κανει για τον οποιονδηποτε... Δικιο εχεις που το επισημαινεις με αυτο το "μη επαγγελματικους".
Omadeon, ειναι φοβερο αυτο που συμβαινει.. Θυμωνω με τη μεροληπτικη αντιμετωπιση προσωπων που λογω θεσης (δασκαλοι ειναι, τρομαρα τους πια!) θα επρεπε να ειναι αμεροληπτα.
..εκτος αν ο κ. Αϊζενχαουερ τους εχει πληξει στα γερα τον εγκεφαλο λεμε.. ;)
Πάντως ακόμα και τότε που οι ψυχικές ασθένειες αντιμετωπίζονταν σαν δαιμονοληψία, οι ιατρικές σχολές -που ήθελαν βέβαια πολύ διάβασμα για να μπεις- έβγαζαν ψυχιάτρους...'''
Νομιζω μετα το 75 -76
Πριν εβγαζαν Νευρολογους Ψυχιατρους ...
Ναι, Νοσφερατε, εχεις δικιο.. Νευρολογους εβγαζαν. Αργοτερα κολλησαν και το "Ψυχιατρος" απο διπλα, οταν αρχισε να αμφισβητειται η θεϊκη προέλευση της ψυχης που -κατα τις πεποιθησεις- ηταν αδυνατο να νοσησει λογω... προέλευσης!
Εντάξει ότι πείτε, αλλά νομίζω ότι πρόκειται για αναδρομική κατασκευή της πραγματικότητας.
"Η Α' Ψυχιατρική Κλινική του Α.Π.Θ. ιδρύθηκε το 1943 ως Α' Νευρολογική και Ψυχιατρική Κλινική .... Το 1983 έγινε ο διαχωρισμός της Κλινικής σε Α΄ Νευρολογική και Α΄ Ψυχιατρική Κλινική... Διευθυντές της Κλινικής υπήρξαν ο Καθ. Δημήτριος Κουρέτας (1943-1948)"
Για τον Κουρέτα εδώ
http://www.inpsy.gr/Articles/Sakellaropoulos%20-%20Kouretas.htm
και εδώ (Βοναπάρτη, Εμπειρίκος, Κουρέτας, Ζαβιτσιάνος)
http://www.psychoanalysis.gr/el/index.php?option=com_content&task=view&id=13&Itemid=105
Alberich, mille merci :))
Και δεν σου βάζω το Χειμωνά, ή τους Μαρκουζεϊκούς αντιψυχίατρους Καυκαλίδη, Οικονομόπουλο κλπ :-)
Να σου πω.. η λανθασμενη πεποιθηση που ειχα σχηματισει και που εγραψα προηγουμενως, οφειλεται μαλλον στην απαξια της ιδιοτητας του ψυχιατρου που εκφραζοταν στο (τιγκα στους καθηγηταδες γιατρους με αυτη την ειδικοτητα) περιβαλλον μου παιδιοθεν. Οι μεγαλοι προεβαλλαν την ιδιοτητα του νευρολογου (π.χ. καθηγητης νευρολογιας) και στο "ψυχιατρος" εβγαζαν απο τα χειλη ενα "πφφφφ"!!!
Ροδιά μου δεν ήξερα την περίπτωση τής Πέρλας Σούση,αλλά ξέρω μερικές ανάλογες.Τόσο κομπλεξικοί και γραφειοκράτες είναι αρκετοί πανεπιστημιακοί 'δάσκαλοι'!!!
Το κακό είναι ότι παρά την κατάργηση της έδρας τα αρνητικά φαινόμενα της ευνοιοκρατίας ,της αυθαιρεσίς και του συντεχνιασμού συνεχίζονται σε μεγάλο βαθμό.Ισως έτσι να μπορούμε να ερμηνεύσουμε και όχι να δικαιολογήσουμε ακραίες συμπεριφορές μερικών ομάδων νέων στα Πανεπιστήμια.
Το γεγονός και μόνο οτι δεν είχαμε πανεπιστημιακές σχολές ψυχολογίας ή ψυχιατρικής, αντικατοπτρίζει και αυτό που αναφέρεις, δηλαδή πόσο αποξενωμένοι και μιάσματα θεωρούνταν οι ψυχικά ασθενείς στη χώρα μας. Αυτό έχει ξεπεραστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό κυρίως στις μεγαλουπόλεις, οπου όλοι τρέχουμε σαν τρελοί, άγχος, στρές, πίεση καθημερινή αβεβαιότητα κλ.π κλ.π
Πολλοί πλέον απευθύνονται σε κάποιον ειδικό ψυχολόγο-ψυχίατρο ( υπάρχει διαφορά ) αλλά θα μου έπαιρνε πολύ γράψιμο να το αναλύσω. Σύμφωνα δε με τον ΠΟΥ - παγκόσμιο οργανισμό υγείας, τα ψυχικά νοσήματα και δη η κατάθλιψη, θα είναι μέχρι το 2014 η δεύτερη αιτία θανάτου μετά τα καρδιαγγειακά μιας και έχουν και σωματικά παρελκόμενα, ενώ ειδικότερα η χρονίζουσα κατάθλιψη αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να οδηγήσει το πάσχον άτομο σε αυτοκτονία.
Δεν έχω πρόχειρα τα links να στα παραθέσω αλλά δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση.
Μπράβο σου για την ανάρτηση αγαπητή Ροδιά
~~Ευχαριστω rrage :)
Δυστυχως, ακομα υπαρχει το ταμπου της ψυχικης ασθενειας και η συμπεριφορα του κρατους με τις προσφατες "ενεργειες" να αποδυναμωσει -μεχρι καταργησης- τα εξωτερικα ιατρεια για ψυχασθενεις (ή οπως λεγονται τεσπα αυτα τα κεντρα) ειναι μια αποδειξη για το οτι το θεμα "ψυχη" δεν υπαρχει σε τα μας...
~~Γατοποντικα, θα ηθελα πολυ να μην ειχες δικιο...
Το Τμήμα Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας Αθήνας είχε και το Πρόγραμμα Ψυχολογίας, που ήταν ισότιμο με τα Τμήματα Ψυχολογίας των άλλων ελληνικών πανεπιστημίων (Κρήτης, Θεσσαλονίκης και Πάντειο) και στο οποίο εκπαιδεύονταν οι επιστήμονες ψυχολόγοι με αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα και άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Το μάθημα της Ψυχολογίας στο Λύκειο, που δεν ήταν καθόλου αστείο και κακώς καταργήθηκε, το δίδασκαν οι ΠΕ02 καθηγητές Φιλόλογοι, στους οποίους βεβαίως ανήκουν και οι πτυχιούχοι των Τμημάτων Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας.
Δημοσίευση σχολίου