Σελίδες

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

H Ευρώπη που ποθήσαμε


Εμεις αλλη Ευρωπη ποθήσαμε, την Ευρωπη των λαών, μια Ευρωπη πανηγυρι για ολους και οχι μοναχα για τους χαραμοφάηδες. Μια Ευρωπη των πολιτισμών και των ταξιδευτών και οχι μια Ευρωπη των μουσειων και των κρουαζιεροπλοιων υψηλων εισοδηματων. Μια Ευρώπη που φερνει χαρα στους λαους της και οχι μια Ευρωπη που φερνει μισος, φθονο, δυστυχια, πεινα και απαξιωση.



Κατι ηξερε ο Τζιμακος...
http://www.youtube.com/watch?v=G6koD5wna84

Επιστολή προς βουλευτές* του ΔυΝάσΤη


Αγαπημένοι μου βουλευτές,

Αναγκάζομαι να σας γράψω εκ μερους των πολιτων αυτης
της χωρας, επειδή διαπιστώνω ότι η οικονομία που κάνατε
στη σκέψη -στο βουλεύεσθαι, δηλαδη- μας έβλαψε και ζητουμε
επανόρθωση, γιατί εμεις ψηφίζαμε βουλευτές για να
σκέφτονται για λογαριασμό μας, μια και αφιερώνουμε το
χρόνο μας στην εργασία και δεν μένει χρόνος για σκέψη.
Με αυτό το σκεπτικό σας εμπιστευομαστε καθε τέσσερα
(ή και λιγοτερα) χρόνια να μας αντιπροσωπευετε στα
διαφορα φόρα, να φροντίζετε για το καλο το δικο μας,
της χωρας όπου κατοικουμε και όλων των συμπατριωτών μας.

Επρεπε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι, που λενε, για να
καταλαβουμε οτι εσεις σκεφτοσαστε για το καλο το δικο σας
και μονο και μας τους υπολοιπους μας ειχατε στα "υπολοιπα",
στα ρετάλια δηλαδή, μαζί με ολοκληρη τη χώρα μας.

Για τούτο, αγαπημένοι μου βουλευτές, δεν σας χρειαζομαστε
πλέον. Αυτοακυρωθηκατε για! Τώρα μας φέρατε ξενους να
μας διαφεντέψουν, όχι να σκεφτουν για λογου μας, για το
καλό μας, αλλά για να μας εξαφανίσουν, να μας εξοντώσουν,
οπότε, γιατί να σας πληρώνουμε; Για να μας φέρετε κι άλλους;

Εσεις κανατε οικονομία στη σκέψη τοσα χρονια και τωρα
ζητάτε να κανουμε οικονομία παντού: στο φαγητό, στα ρούχα,
στη διασκεδαση, σε ολα οσα σημαινουν ζωή. Δεν σκεφτηκατε
το αυτονόητο, οτι μας οδηγείτε στο θάνατο. Οπότε, γιατι
να σας εμπιστευτουμε πια; Πηγαινετε σπιτια σας να σωσετε
το κεφαλι σας και αφηστε μας να πεινασουμε μονοι μας.

Ετσι κι αλλιως, πεινασμενοι ειμαστε εδω και παρα πολλα
χρονια. Πεινασμενοι για δικαιοσυνη, πεινασμενοι για
ανθρωπινα δικαιωματα, πεινασμενοι για αξιοκρατια.

Μας κοροϊδέψατε μια, μας κοροϊδέψατε δυο, τρεις, πεντε,
δέκα, δεκαπέντε, αλλά τώρα μπάστα! Δεν πάει αλλο λεμε.
Ο γάϊδαρος του Χοτζα μολις εμαθε να μη τρωει ψοφησε και
δεν θελουμε να του μοιασουμε. Αρνουμαστε να μαθουμε να
μη τρωμε καθολου, αρνουμαστε να ψοφησουμε.

Οπως θα φευγετε, πάρτε μαζι το ΔΝΤ σας, τη φιλεναδα σας
τη κυρια Μερκελ, το ευρω σας και την Ευρωπη του Μάαστριχτ.
Εμεις αλλη Ευρωπη ποθήσαμε, την Ευρωπη των λαών, μια
Ευρωπη πανηγυρι για ολους και οχι μοναχα για τους
χαραμοφάηδες. Μια Ευρωπη των πολιτισμών και των ταξιδευτών
και οχι μια Ευρωπη των μουσειων και των κρουαζιεροπλοιων
υψηλων εισοδηματων. Μια Ευρώπη που φερνει χαρα στους λαους
της και οχι μια Ευρωπη που φερνει μισος, φθονο, δυστυχια,
πεινα και απαξιωση.

Δεν νοιωθουμε καθολου περηφανοι που ανηκουμε στην Ευρωπη,
για τουτο ή καντε κατι να (ξε)φυγουμε απο τα νυχια της,
ή φυγετε και αφηστε να διωξουμε μοναχοι μας τους ΔυΝασΤες.
Τα καταφεραμε και παλιοτερα, με το ΟΧΙ που ηταν του λαου
και οχι του δικτατορα. Εκεινος το ειπε επειδη ενοιωσε πως
δεν μπορουσε να κανει διαφορετικα, αν δεν το ελεγε θα τον
ετρωγε η μαρμάγκα.

Εσεις, αγαπημενοι μου βουλευτες, γιατι δεν μπορειτε να
το πειτε; Επειδη εχουμε Δημοκρατια; Ειναι τρομακτικο,
μια Δημοκρατια να μη μπορει να υπερασπισει το λαο που την
εκλεγει, τοσο οσο μια επιβεβλημενη δικτατορια...

Μας φοράτε με το ζόρι ένα στενό κορσέ, να μη μπορουμε
να παρουμε ανασα, και ζητατε να το χρυσοπληρωσουμε κιολας.
Εμεις, βλεπουμε πως οδηγουμαστε σε Παγκοσμια Δικτατορια,
εσεις, που εργο σας ειναι να σκεπτεσθε, γιατί δεν το βλεπετε;

Αυτά είχα να σας γραψω, αγαπημενοι μου, και αν σας εμεινε
λιγος χωρος στο μυαλο για σκεψη, σκεφτειτε τα. Στην ανάγκη,
διώξτε καμποσους αριθμους μεσα απο το μυαλο σας, για χαρη
των ανθρωπων που σας εμπιστευτηκαμε και σας ψηφιζαμε τοσα
χρονια.

Με τιμη,

η πολιτις (οσο αντεξω να ζησω) Ροδια

____________________________
* Προς ελληνες βουλευτές, εννοείται, αλλά και μια γενικευση
σε διεθνες επιπεδο δεν θα με χαλαγε...

ΥΓ. (προς τους βουλευτες της κυβερνησης)
Γνωριζουμε καλα τον τροπο με τον οποιο εφτασαν τα πραγματα
ως εδω. Το ζητουμενο ήταν (οταν σας δωσαμε τη πλειοψηφια στις
εκλογες) να ανατρεψετε τη πορεια τους σε οφελος και οχι σε
βαρος μας. Να ζητησετε απο την ΕΕ νεους κανονες που ωφελουν
τους λαους της Ευρωπης και οχι μονο τους επιχειρηματιες της.
Γιατι δεν το πραξατε; Θα το πραξετε; Πότε; Οταν δεν θα υπαρχει
λαος να υπερασπιστειτε; Οταν δεν θα υπαρχει καν χωρα; Αν η
προηγουμενη κυβερνηση εκανε τα ιδια που κανετε εσεις τωρα,
θα συμφωνουσατε;


Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Το «Σχέδιο Trichet» (σενάριο άδολης συνομωσίας)


Αυτός είναι ο αξιότιμος κύριος, στη χάρη του οποίου χρωστάμε τα όσα περνά η χώρα μας σήμερα και όσα θα περάσουν κι άλλες χώρες αύριο. Μάλιστα. Καμαρώστε τον, χαράξτε στη μνήμη τη μορφή του, μη τυχόν και τον ξεχάσετε λέμε.

- Γιατί φταίει και σε ποιο βαθμό;
- Επειδή δήλωσε το περασμένο Γενάρη ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πάψει να δέχεται ομόλογα ελληνικού δημοσιου.
- Και τι σημασία έχει η δήλωση αυτή;
- Εχει τεράστια σημασία, επειδή μετά από αυτή τη δήλωση άρχισαν τα σπρεντς να παίρνουν τον ανήφορο. Εσπασε η εμπιστοσύνη των αγορών προς τα δικά μας ομόλογα με τα γνωστά αποτελεσματα.

- Ναι, αλλά τι έφταιξε ο άνθρωπος; Απλώς, εκδήλωσε την απέχθειά του προς τα ελληνικά ομόλογα...
- Αν τη δήλωση την έκανες εσύ ή η ξαδέρφη μου στο χωριό, ακόμα και ελληνας τραπεζίτης να την έκανε -λεμε τωρα!- πράγματι, δεν θα είχε σημασία. Ο κύριος Τρισέ όμως (Jean-Claude Trichet)
είναι Γάλλος οικονομολόγος και από το 2003 πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και μέλος της Τράπεζας για τους Διεθνείς Διακανονισμούς.

Γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1942, στην πόλη Λυόν, ενώ φοίτησε στο École des Mines de Nancy. Αργότερα φοίτησε στο Institut d' études politiques de Paris και στο École nationale d'administration, δύο από τα ανώτατα γαλλικά ιδρύματα στον τομέα των πολιτικών επιστημών και της κρατικής διοίκησης.

Το 1987 έγινε μέλος του Γκρουπ των 30 (G30), ενός οικονομικού συμβουλευτικού σώματος με έδρα την Ουάσιγκτον. Από το 1978 έως το 1998 ανέλαβε διάφορους ρόλους σε μεγάλους οργανισμούς στην Γαλλία, αλλά και διεθνώς. Το 1993 ανέλαβε την διοίκηση της Τράπεζας της Γαλλίας, ενώ τον Ιανουάριο του 2003 παραπέμφθηκε σε δίκη για ένα οικονομικό σκάνδαλο που αφορούσε παρατυπίες στην Crédit Lyonnais, μία από της μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, μαζί με άλλους 8 κατηγορούμενους. Τελικά, τον Ιούνιο του ίδιου έτους απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, ενώ στη σύνοδο των G10, των 10 δηλαδή ισχυρότερων οικονομιών, εκείνη την περίοδο διατέλεσε χρέη προέδρου.

Την 1η Νοεμβρίου του 2003 ανέλαβε την διοίκηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στη θέση του Βιμ Ντούιζενμπεργκ. Ο Τρισέ είναι ο δεύτερος πρόεδρος στην ιστορία της Τράπεζας.

Το 2008 κέρδισε το βραβείο Όραμα για την Ευρώπη, για την συνεισφορά του στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Έχει επίσης βραβευθεί από διάφορα οικονομικά περιοδικά με ένα πλήθος από σχετικά με τα οικονομικά βραβεία.

Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2009, την οποία θεωρεί πως οφείλεται στην υποβάθμιση του κινδύνου από την παγκόσμια οικονομική κοινότητα, πρότεινε αλλαγή προτύπου στην παγκόσμια οικονομία και μεταρρυθμίσεις για τη μείωση των βραχυπρόθεσμων πολιτικών εντός των τραπεζών και την αύξηση της διαφάνειας.

Ολα αυτά είναι ο κύριος Τρισέ. Πράγμα που σημαίνει πως δεν είναι καποιο τυχαίο πρόσωπο. Με τις λαμπρές του σπουδες, με τα βραβεία του, με τα όλα του. Πράγμα που σημαίνει πως δεν είναι καθόλου άσχετος, όπως θέλει να περάσει λέγοντας ότι έκανε τη δήλωση (και τον αποκλεισμό των ελληνικών ομολόγων) με σκοπό τη προστασία του ευρώ. Μάλιστα. Είδαμε/μάθαμε πόσο το προστάτεψε. Και αντί να ψάχνει τρύπα να κρύψει τη γκάφα του, έρχεται και κάνει μαθήματα, αλλά σε άλλο σκοπό τώρα πια. Τώρα συμβουλεύει να βιαστεί η Γερμανία να δώσει χρήματα! Κανονική ανεμοδούρα λέμε, μόνο που δεν πάει απλώς εκεί όπου φυσά ο άνεμος, αλλά προκαλεί/δημιουργεί ο ίδιος τους ανέμους.

Κι εμείς τι κάνουμε άλλο από του του λέμε "περάστε απο δω" και "καθήστε απο κει", να τον ταΐζουμε και να τον ποτίζουμε, να τον προσέχουμε σαν τα μάτια μας κι ακόμα καλύτερα. Μάλιστα. Δεν άκουσα ουτε μια αναφορά σε αυτό το σημείο (της δήλωσης, ντε) να γίνεται από χείλη πολιτικών ή προσώπων των ΜΜΕ. Καλά, συνενοημένοι είναι όλοι αυτοί, ή μήπως υπερβολικά ευγενείς;

- Αυτό που αποκλείω είναι η επίσκεψη του κυρίου Τρισέ σε χώρους Τέχνης και Πολιτισμού.
- Γιατί;
- Μα.. επειδή ο εγκέφαλός του είναι τίγκα στους αριθμούς και δεν χωράει τπτ άλλο! (βλ. προηγ. ποστ)
- Λες, ε; εχμ...
- Να το πάω τώρα λιγουλάκι παραπερα το πράγμα, σε ένα φανταστικό σενάριο;...
- Ναι, για λέγε...
- Γιατί δηλαδή, να μην έπραξε επίτηδες όσα έπραξε; Σύμφωνα με τη διεθνή διγλωσσία σε όλα τα επίπεδα, όπου άλλα λένε και τα αντίθετα εννοούν οι εξουσιαστές μας, θα μπορούσε κάλλιστα να επιθυμεί τη καταβαράθρωση του ευρώ αντί για τη σωτηρία του. Απίθανο το βρίσκεις καλέ/ή μου αναγνώστη/τρια;

Δωράκι, τρεις σελίδες απο τα 230.000 σχετικά λήμματα που δίνει η google, αν αναζητήσετε τη λέξη "Τρισε", καθώς και το λήμμα "Ζαν-Κλοντ Τρισέ" στη Βικιπαίδεια:




άνθρωπος: ένα καιροσκοπικό ζώο



Ξαναδιαβάζω αυτές τις μερες το βιβλίο του Anthony Storr «Η δυναμική της δημιουργίας» (εκδ. καλβος, 1991) και μένω έκπληκτη για την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο το είχα διαβάσει πριν απο καμμιά 20αριά χρονάκια. Τότε, το είχα απορρίψει (μετά βδελυγμίας, που λένε) λέγοντας απο μέσα μου ότι ο συγγραφέας του θεωρεί όλους τους ανθρώπους ημίτρελλους ή εντελώς τρελλούς! Τώρα, ανακαλύπτω τις αλήθειες του και λεω να σας κοινωνήσω αγαπημένοι/ες μου αναγνώστες/τριες μερικά σπαράγματα απο τις σελίδες 178-185:
Α' (σελ.178) «..η χαρά του παιχνιδιού ανθίσταται σε κάθε ανάλυση, σ' όλες τις λογικές εξηγήσεις...(1) Η ίδια η ύπαρξή του παιχνιδιού επιβεβαιώνει συνεχώς την υπεράνω λογικής φύση της ανθρώπινης κατάστασης. (...) Παίζουμε και ξέρουμε ότι παίζουμε, έτσι πρέπει να είμαστε κάτι περισσοτερο από απλά λογικά όντα, γιατί το παιχνίδι είναι παράλογο.»(2)

Β' (σελ.179) Ο Huizinga και ο Ντέσμοντ Μόρρις συμφωνούν θεωρώντας το παιχνίδι σαν κάτι «extra», κάτι με το οποίο ασχολούμαστε γι αυτό το ίδιο ή για «πλάκα». Αλλά είναι παράξενο να βρίσκουμε ένα βιολόγο φαινομενικά ικανοποιημένο με μια τέτοια ερμηνεία. Γιατί η εξήγηση του Ντέσμοντ Μορρις για το παιχνίδι και την τέχνη σαν «αυτο-ανταμοιβόμενες δραστηριότητες» στην πραγματικότητα δεν είναι διόλου εξήγηση αλλά περιγραφή. Αν δεχτούμε αυτή τη περιγραφή, πρεπει να απορρίψουμε τη βασική βιολογική αρχή, ότι η συμπεριφορά ενός ζώου είναι είτε προσαρμοστική είτε προέρχεται από μια τέτοια συμπεριφορά. Η δαρβινική αρχή της φυσικής επιλογής απαιτεί η συμπεριφορά ενός ζώου να συνδέεται τελικά με τη καλυτέρευση των πιθανοτήτων επιβίωσής του, ή αλλιώς να βελτιώνει τις πιθανότητες διαιώνισης του είδους. Είναι αληθές ότι η φύση καμιά φορά οδηγεί τα ζώα σε αδιέξοδα.
(...)
Είναι το παιχνίδι ή η τέχνη, την οποία αυτοί οι συγγραφείς συνδέουν με το παιχνίδι, τόσο περιττή δραστηριότητα όσο δηλώνουν ο Huizinga και ο Ντέσμοντ Μόρρις;

Γ' (σελ.180-181) Ο άνθρωπος είναι το ανώτερο παράδειγμα ενός καιροσκοπικού ζώου. Τουλάχιστον μερικές από τις «extra» δραστηριότητες στις οποίες παρασύρεται («extra» με την έννοια ότι δεν αφορούν άμεσα την αναπαραγωγή ή την επιβίωση) είναι προσαρμοστικές, επειδή παρέχουν μια πρόσθετη είσοδο διέγερσης στο νευρικό σύστημα, κρατώντας το έτσι σε εγρήγορση και αποφεύγοντας τη πλήξη. (...) τα παιχνίδια και η τέχνη μπορούν να χρησιμοποιηθούν με τον ίδιο τρόπο, για να παρέχουν νέα και ενδιαφέροντα κίνητρα που μας διεγείρουν και μας ενδιαφέρουν.

Δ' (σελ.181) ...οι άνθρωποι έψαξαν για όλο και πιο πολύπλοκες μορφές έκφρασης, μορφές που απορροφούνε τόσο πολύ ώστε να μεταφέρουν το άτομο σε τόσο υψηλά επίπεδα εμπειρίας που οι ανταμοιβές να είναι ατέλειωτες. Εδώ μεταφερόμαστε από τα βασίλεια της κοινής απασχόλησης στους συναρπαστικούς κόσμους των καλών τεχνών, της φιλοσοφίας και των καθαρών επιστημών. Αυτές έχουν τη μεγάλη αξία ότι, οχι μόνο πολεμούν αποτελεσματικά την υποδιέγερση, αλλά συγχρόνως κάνουν μέγιστη χρήση της πιο εντυπωσιακής φυσικής ικανότητας του ανθρώπου -τον γιγάντιο εγκέφαλό του.(3)

Ολα αυτά είναι, χωρίς αμφιβολία, αληθινά όσο πάνε. Αλλά σχεδόν δεν πάνε και πολύ μακριά.

Ε' (σελ.184) Δεν υπάρχει αμφιβολία για την προσαρμοστική φύση του τελετουργικού με το οποίο οι αγώνες γίνονται μαζί σαν αθλητικοι διαγωνισμοί μάλλον παρά σαν θανατηφόρες μάχες. Το είδος έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να επιβιώσει, αν οι νικημένοι δεν καταστρέφονται.

Στ' (σελ.185) Αν μπορεί να δειχτεί, όπως νομίζω, ότι η φαινομενικά περιττή, «extra» δραστηριότητα στο παιχνίδι στην πραγματικότητα εκπληρώνει μια ουσιαστική λειτουργία, δεν θα ήταν δύσκολο να προεκτείνουμε αυτή την έννοια στην τέχνη, η οποία, όπως είδαμε, μοιράζεται πολλά χαρακτηριστικά με το παιχνίδι.
________________________________
(1) Huizinga, Johan. Homo Ludens (Λονδίνο: Temple Smith, 1971, σελ.21)
(2) Huizinga, Johan. Homo Ludens (Λονδίνο: Temple Smith, 1971, σελ.22)
(3) Morris, Desmond. The Human Zoo (Λονδίνο: Jonathan Cape, 1969, σελ.184)

________________________________
ΣΗΜ.1.
Τα τονισμενα γραμματα δική μου επιλογη.
ΣΗΜ.2. Διαβάζοντας αυτά τα αποσπασματα, δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ τις μέρες που περνούμε με την οικονομική κρίση, αυτό το εντελώς παράλογο παιχνίδι των λεγόμενων αγορών, όπου χωρίς κανένα τελετουργικό, κανένα κανόνα εκτός από τα ταμπλό των απανταχού χρηματιστηρίων (άυλα ή απτά) και τα γραφεία των χρηματιστών, καθώς και τα πονταρίσματα των παικτών (με ή χωρίς αέρα), παίζονται στη τύχη -ή μάλλον τζογάρονται, πιο ταιριαστή η αργκό εδωπέρα- οι τύχες των ανθρώπων του πλανήτη μας. Αυτό συμβαίνει, κατά δική μου εκτίμηση, επειδή η "επιστήμη" της οικονομίας είναι τελείως ξεκολλημένη από ο,τιδήποτε άλλο εκτός απο τους αριθμούς. Οι αριθμοί έχουν αξία, έχουν τη μοναδική αξία. Η ανθρωπιά, το συναίσθημα, η σοφία, οι καλές τέχνες, έχουν πάει περίπατο κάπου μακριά και λογαριάζονται μονάχα όταν είναι δυνατό να αποτιμηθούν σε χρήμα. Δεν υπάρχουν ανθρωπιστές σήμερα, οι καλοί άνθρωποι αντικαταστάθηκαν απο τις κοινωφελείς μη κυβερνητικές οργανωσεις (ΜΚΟ) και οι σοφοί από λογιστές περιωπής. Θέλω να πιστεύω πως οι καλλιτέχνες κρατούν τα μπόσικα και οι άνθρωποι με βαθειά συναισθήματα βρίσκονται στις παρυφές της ζούγκλας. Κάποιοι θα κλάψουν πρώτοι και κάποιοι θα γελάσουν τελευταιοι και, ως τελευταίοι, θα γελάσουμε καλύτερα!


Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Αναμνήσεις απο τα παλιά


Θυμάμαι, παλιά, όταν περναγε κριση το επαγγελμα μου, στο γραφειο μας επεφτε πολλή δουλειά, που σημαινει οτι η κριση επληττε τα μεγαλογραφεια. Εμεις οι μικροι είμασταν φτηνοί και δεν πεινάσαμε ποτέ. Δεν διωξαμε υπαλληλο, δεν περιορισαμε τα αναλωσιμα, δεν μειωσαμε τη ποιοτητα της εργασιας μας, τη στιγμη που οι "μεγαλοι" απελυαν κοσμο και εδιωχναν "μικρες" δουλειες. Γιατι τα γραφω αυτα; Ελα μου ντε.

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

κύριε πρωθυπουργέ, ΘΕΛΩ να σε πιστεψω αλλά...


...αλλά, όταν θυμάμαι τα γεγονοτα λιγο πριν την ενταξη στην ευρωζωνη, που καθως φαινεται δεν τα θυμουνται και πολλοι, δυσκολεύομαι.

Δυσκολεύομαι να πιστέψω τα λόγια σου, επειδή υπάρχουν πραγματα που γνωριζω απο πολυ κοντα -δυστυχως- για τουτο και τα θυμαμαι καλα. Προκειται για τα παρατραγουδα του ΧΑΑ, τις προτροπες για ληψη μετοχοδανειων, κλπ κλπ.

Τι επαθαν ανθρωποι που γνωριζω προσωπικα και πέσαν σε αυτη τη λουμπα: Τέσσαρες καταστραφηκαν οικονομικα ολοσχερως, ενας εγινε πολυεκατομμυριουχος (τα εχασε αργοτερα κανοντας βλακειες) και δυο αυτοκτονησαν.
______________________________
Νόμιζα ότι μόνο οι της ΝΔ βάφτιζαν το άσπρο μαύρο και έπρεπε να διαβάζει κανείς τα λόγια τους απο την ανάποδη για να καταλαβαίνει τί εννοούσαν, αλλά βλέπω και σήμερα να συμβαίνει κάτι τι παρόμοιο, τη στιγμή που δεν έχουν ξεκαθαρίσει μερικά πραγματάκια τα οποία παραμενουν κολλημενα στο πισω μερος τους μυαλου:
1. Πώς μπηκαμε στη ζωνη του ευρω;
2. Τίνος ιδεα ήταν τα μετοχοδάνεια;
3. Γιατί κουκουλώνεται ένα τόσο σημαντικό θέμα, που μας έφτασε στο εφιαλτικό σήμερα;
4. Η ΝΔ το κουκούλωσε επειδή τη βόλευε... Το νεο, ανανεωμενο, Πασοκ γιατί συνεχιζει;
______________________________
Update-->> Μιλανε όλοι, μιλαει κι ο Τζουμάκας, αυτος που κοιμοταν στο ευρωκοινοβούλιο οταν συζητουσαν την αγροτικη πολιτκη και χαθηκαν ενα σωρο θεματα για τη χωρα μας... [νομιζω οτι η σταφιδα γλιτωσε μοναχα ή οχι;]

ΣΗΚΩ ΑΝΤΡΕΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΤΟ ΓΙΟ ΣΟΥ

Τι εγινε παιδια; Μας πιασαν στον υπνο;



From -->> Omadeon

Τι χρώμα έχει ο Δράκος του Νομισματικού Ταμείου;

Κάθε παραμύθι έχει και το δράκο του...

Ο κόκκινος Δράκος πάει.. εφυγε...


Ηρθε στη θέση του ένας πράσινος Δράκος, που άλλοι τον λένε τρομερό...


Αλλοι λένε πως είναι ένα άκακο Δρακάκι...


Αραγε, είναι σύμπτωση που και το δολλάριο είναι πράσινο;


Φυσικά, και το χορτάρι είναι πράσινο, τα δέντρα πράσινα είναι, καποιοι βλέπουν και τον ήλιο πράσινο...
Ελα να πρασινίσουμε!!!

Λαμόγια και Μιζανθή


Το απιστευτο στιχουργημα του Allu Fun Marx
http://afmarx.wordpress.com/2010/04/24/pasok-plan/


Μη λησμονούμε φίλτατοι
πως ζούμε εν Ελλάδι
δεν απαιτείται λίπασμα
μα απαιτείται "λάδι".

Κάτω απ' τον ήλιο του πασόκ
και της Νουδού τη φλόγα
ευδοκιμούν τα μιζανθή
και θάλλουν τα λαμόγια.

_______________
Δεν ειναι φοβερα τα στιχακια; Τι αλλο θα εγραφε ενας Σουρής σήμερα;
Τελικα, μεγαλη πηγη εμπνευσης το μαυρο μας το χάλι...

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Λόγος Παράλογος


To Παράλογο μάς την έχει στημένη σε κάθε γωνία. Ο Λόγος παράγει το Παράλογο ή απλώς το αναγνωρίζει; Αν το αναγνωρίζει, γιατί δεν το απομονώνει, παρά, αντιθέτως, το διαδίδει ως Λογικό; Οποιος δεν μιλά παράλογα, δεν γράφει παράλογα, δεν εκφράζει το Παράλογο με κάποιο τρόπο και μέσο, παραλογίζεται από μέσα του και αυτό είναι επικίνδυνο, επειδή ουδείς -ούτε καν ο ίδιος- γνωρίζει τα όρια του παραλογισμού του.
Εκείνος που διαδίδει με κάθε τρόπο και μέσον τον παραλογισμό του, είναι άραγε πράγματι έρμαιο του Παράλογου ή επιδιώκει να απομονώσει σε μια έντεχνα κατασκευασμένη φυλακή όσους νομίζει (ή πιστεύει ή θεωρεί) πως είναι ανταγωνιστές του;
Μήπως, δηλαδή, η πάλη μεταξύ Λόγου και Παραλόγου δεν είναι πλέον μια εσωτερική μάχη με τον εαυτό, αλλά έχει περάσει σε κοινωνικό επίπεδο, όπου οι εαυτοί εν γνώσει τους αποκαλύπτονται και παρασύρουν ο ένας τον άλλο -πρόσωπα ή/και ομάδες μικρές αλλά και μεγάλες- σε μια απελευθερωτική εκφραστικώς δίνη ή μήπως σχεδιάζουν οι εαυτοί (ερήμην των εαυτών τους!) ένα σχέδιο ευρείας... παραλογοποίησης;
Με δυο λόγια, ο Παραλογισμός είναι ασθένεια κολλητική;

ΕΙΝΑΙ και ΕΧΕΙΝ



Αναζητείται ισορροπία μεταξύ ΕΙΝΑΙ και ΕΧΕΙΝ. Η ζυγαριά κλίνει αισθητά προς τη πλευρά του ΕΧΕΙΝ και το ΕΙΝΑΙ μένει στα αζήτητα. Η εκδίκηση της ηλιθιότητας ante Portas.

Αισιοδοξία


Aς υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Aς υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ’ αυτοκρατορικήν εξάρτυση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ’ ουρανού
και με τον ήλιον όπου θα τα διαπεράσει.

Aς υποθέσουμε πως είμαστε εκειπέρα,
σε χώρες άγνωστες της Δύσης, του Bορρά·
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχτεί κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.

Aς υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν
τα παντελόνια μας, και, με του πτερνιστήρος
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε -σημαίες στον άνεμο χτυπούν-
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.

Aς υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους τα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, το τραγούδι να μοιάσει
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής-
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης,
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει.

______________________
(Καρυωτάκης Kώστας, από τα Ποιήματα και Πεζά, Ερμής 1972)

Αισιοδοξία (ανάγνωση: 411 Kb - 01:12)
(διαβάζει: Φυσσούν Πέτρος, Ανέκδοτη ηχογράφηση, 1962)

-->> http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=259&author_id=17
-->> via Nosferatos

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΕΝΩΜΕΝΟ ΔΝΤ !!!



Αντε, όπου νά'ναι γινόμαστε Δανεία! Οχι, δεν ειναι ορθογραφικό λάθος: Δανεία, με *ει*. Αυτό (μάλλον θα) εννοούσε ο κ. πρωθυπουργός... Στον προφορικό λόγο δεν διακρίνεται η ακριβής ορθογραφία.

21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967-ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ


-->> http://www.youtube.com/watch?v=NJNT7XMwK1g

Θεσσαλονικη, 21/4/1967


Ξύπνησα πολύ νωρίς το πρωί απο τα ποδοβολητά των φοιτητριών της Ιατρικής σχολής -αυτες ξεκιναγαν πρωτες για το παν/μιο, λογω εργαστηριων- και είπα με το νου μου «πάλι απεργία εχουν τα λεωφορεία!»
Στο ραδιόφωνο, σε όλους τους σταθμους, εμβατήρια και δημοτικά τραγούδια: κατι δεν πήγαινε καλά. Ακουσα ειδήσεις, αλλά και πάλι δεν πολυκατάλαβα τι συνέβη.
Εβλεπα την ουρα στο φούρνο απέναντι, αλλά ημουν πιο πρακτικο μυαλο: ετρεξα στο περιπτερο να αγορασω μπαταριες για το τρανζιστορακι μου!
Η επόμενη μερα ηταν το Σαββατο του Λαζαρου, ειχαν ακυρωθει τα δρομολογια των πουλμαν του ΟΣΕ, εψαχνα τροπο να κατεβω Αθηνα.
Στη Μεριμνα ειχαμε φακες για μεσημεριανο και τη μεριδα μου την εδωσα σε συμφοιτητες που την εβγαλαν στη παραλια για το φοβο των ιουδαιων ψαχνοντας τροπο να φυγουν απο τη χωρα: τα σπιτια τους ειχαν γινει φυλλο και φτερο απο την Ασφαλεια. Η θεια Παρθένα, η μαγείρισσα, μου εδωσε επιπλεον φαγητο, για μενα και τους αλλους, νά'ναι καλα η ψυχουλα της.
Στρατός παντού. Στις ταραστες οπλοπολυβολα.
Το τηλεφωνο δεν λειτουργουσε. Μετα τις 5 το απογευμα αρχισε να λειτουργει με παυσεις. Καποια στιγμη, τα καταφερα να επικοινωνησω με τους δικους μου. Οι διακοπες του Πασχα θα αρχιζαν λιγο νωριτερα εκεινη τη χρονια.

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Μια όμορφη ιστορία σε τρία μέρη

The Man Who Planted Trees part 1 of 3 (greek subtitles)

http://www.youtube.com/watch?v=AxRoKU8eElk

The Man Who Planted Trees part 2 of 3

http://www.youtube.com/watch?v=ppRUVb-koi8

The Man Who Planted Trees part 3 of 3

http://www.youtube.com/watch?v=KXCUHvJ1a8U
________________
via http://peopleandideas.gr/2010/03/30/jean-giono/

Διαβάζει, άραγε, Ιστορία η Μέρκελ; (Το τραχύ ρομάντζο ενός οικονομικού θαύματος)


Είναι το έτος 1919 και η γερμανική αυτοκρατορία, το «Βρέφος» των μεγάλων δυνάμεων, ηλικίας μόλις 47 ετών, είναι ένα ηττημένο τίποτε. Ο μεγάλος πόλεμος οδήγησε τους Γερμανούς να μπούνε στο βαγόνι που είχανε στήσει οι σύμμαχοι της Αντάντ για να υπογραφεί η ανακωχή, ως ένα κράτος στο οποίο, παρά την ήττα, μήτε ένα τετραγωνικό μέτρο γερμανικού εδάφους δεν είχε πατηθεί από εχθρό. Βγαίνοντας από το βαγόνι, η Γερμανία ήταν στο Σημείο Μηδέν. Ηταν ένα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πτώμα.

Σήμερα μπορεί να μας φαίνεται τρελό και παράδοξο, αλλά πριν από 90 περίπου χρόνια η Βαυαρία ήταν όχι ακραίων συντηρητικών τάσεων, αλλά την κυβερνούσαν έστω προσωρινά οι επαναστάτες κομμουνιστές, ενώ η υπόλοιπη Γερμανία δεν μπορούσε να εκφέρει δημόσιο διεθνή λόγο, παρά την έσερνε στην ανυπαρξία η πιο αδύναμη δημοκρατία του πλανήτη, αυτή που θα έμενε στην Ιστορία ως «δημοκρατία της Βαϊμάρης». Η Γαλλία, ηττημένη από τη Γερμανία στο μεγάλο πόλεμο του 1870, ταπεινωμένη επί δεκαετίες, απαιτούσε να αλυσοδέσει τη Γερμανία που είχε ξαφνιάσει τον κόσμο με την απίστευτη ανάπτυξή της. Οι όροι της ανακωχής και της ειρήνης προέβλεπαν τραγικά μεγάλες, εξωπραγματικές αποζημιώσεις, αποβιομηχάνιση, ασφυκτικούς ελέγχους, μείωση εθνικών εδαφών και πείνα.

Μέσα στις πεποιθήσεις της τραγικής εκείνης περιόδου, η πιο αποτελεσματική ήταν η πεποίθηση ότι τη Γερμανία τη γονάτισε ένας «εσωτερικός εχθρός». Κι αυτός βρέθηκε γρήγορα. Ηταν οι ειρηνιστές, οι κομμουνιστές, οι Εβραίοι και οι πράκτορες. Εως το 1945 αυτή η πεποίθηση δεν άλλαξε -προστέθηκαν απλώς μερικά εκατομμύρια «κατωτέρων φυλών», αθίγγανοι και ομοφυλόφιλοι. Δεν είναι, βέβαια, τυχαίο ότι στις τελευταίες μέρες του Βερολίνου του 1945 οι πιο πεισματάρηδες στρατιώτες του Χίτλερ ήταν ακριβώς πολεμιστές των «κατώτερων φυλών» που φορούσαν στολές της Βέρμαχτ. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης έχει ιστορία αιώνων.

Μάταια, οι ελάχιστοι διορατικοί πολιτικοί του 1920 θεωρούσαν ότι οι όροι που επιβλήθηκαν στη Γερμανία έδιναν είκοσι χρόνια παράτασης σε μια επισφαλή ειρήνη. Οι Γάλλοι και οι Αγγλοι πλήρωσαν ακριβά τις αποζημιώσεις που έλαβαν.

Η Γερμανία του μεσοπολέμου έλυσε τα προβλήματά της με μία εκρηκτική βελτίωση της εσωτερικής αγοράς, με την αρχιτεκτονική της νέας κοινωνίας που καθόρισε ο ναζισμός και με την πιο απίστευτη μηχανή επικοινωνιακής τύφλωσης που γνώρισε ο κόσμος, την προπαγάνδα του Γκέμπελς. Ωστόσο, ο πλανήτης ολόκληρος αισθάνθηκε ότι η ταπείνωση ενός λαού, πέρα από τη θλίψη που φέρνει στον ίδιο, λειτουργεί ως απασφαλισμένη βόμβα σε χέρια μικρών παιδιών. Οταν η Γερμανία ηττήθηκε κατά κράτος, το Μάιο του 1945, κανένας δεν ήθελε να ακούσει, παρά το αίμα εκατομμυρίων και τα βάσανα, ότι η χώρα αυτή θα γνώριζε ταπείνωση αντίστοιχη του 1918.

________________________________
-->> Διαβάστε τη συνέχεια του εξαιρετικού άρθρου του Πάνου Θεοδωρίδη στο προχτεσινό Αγγελιοφόρο. Υποκλίνομαι.

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Η έκρηξη του ηφαιστείου και το ΔΝΤ


Ενα ωραίο σενάριο, βασισμένο στη νοημοσύνη της Γαίας: Παλιά, είχα διαβασει το βιβλιο «Γαία, Το ανθρώπινο ταξίδι από το χάος στον κόσμο» της ελληνιδας συγγραφεως Γκέρυ Σαχτούρη, που με είχε εντυπωσιάσει. Παρουσίαζε μια θεωρία όπου ο πλανήτης Γη θα μπορούσε να είναι ένας ζωντανός οργανισμός με νοημοσύνη, κλπ. Επεκτείνοντας τη θεωρία της συγγραφέως του βιβλίου αυτού -και να με συγχωρεί για τη σατιρική μου διαθεση, για την οποία δεν ειμαι εντελώς σίγουρη!- περιγράφω με λίγα λόγια το δικό μου σενάριο συνδυάζοντας τα πρόσφατα γεγονότα με τη νοημοσύνη του πλανήτη μας.

Η Γη που μας φιλοξενεί, λοιπόν, δεν είναι καθόλου απίθανο να έχει ενοχληθεί από τη διαρκή μιζέρια που δέρνει τα παιδιά της και δίνει τα δικά της σήματα καπνού με τη μορφή διαφόρων καταστροφών όπως η έκρηξη του ηφαιστείου της Ισλανδίας αμέσως μετά την οικονομική κατάρρευση της χώρας αυτής. Δεδομένου ότι έχουμε κι εμείς εδώ ηφαίστεια, ένα στη Σαντορίνη κι ένα στη Νίσυρο, είναι απίθανο άραγε να δούμε κάποιο απο αυτά να εκρήγνυται; Ας ελπίσουμε μόνο να είναι η έκρηξη -αν συμβει βεβαίως- ανάλογη με τη κρίση που περνάμε, δλδ, να προκληθουν μικρότερες βλάβες απο εκείνες που προκάλεσε το ισλανδικό ηφαίστειο.

Images from Eyjafjallajokull


-->> http://www.boston.com/bigpicture/2010/04/more_from_eyjafjallajokull.html

The volcano in southern Iceland's Eyjafjallajokull glacier sends ash into the air just prior to sunset ON Friday, April 16, 2010. Thick drifts of volcanic ash blanketed parts of rural Iceland on Friday as a vast, invisible plume of grit drifted over Europe, emptying the skies of planes and sending hundreds of thousands in search of hotel rooms, train tickets or rental cars. (AP Photo/Brynjar Gauti)

Σάββατο 17 Απριλίου 2010

17/4/1919 - επέτειος θέσπισης οκταώρου στη Γαλλία


Σαν σήμερα αποφασίστηκε η οκτάωρη ημερήσια εργασία των βιομηχανικών εργατών στη Γαλλία. Πριν μερικά χρόνια, στην ίδια χώρα, εγέρθηκαν αιτήματα μείωσης του οκταώρου. Σήμερα, άραγε, βρισκόμαστε μπροστά στη κατάργηση της εργασιακής αυτής κατάκτησης;

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Η σκόνη του ισλανδικού ηφαιστείου πάνω από ευρωπαϊκές χώρες


acquired April 16, 2010
-->> earthobservatory.nasa.gov/NaturalHazards

Ash from Iceland’s erupting Eyjafjallajökull Volcano had drifted over northern Europe by April 16, 2010. The brown ash is mixed with clouds in this photo-like image taken by the Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) on NASA’s Terra satellite at 12:45 p.m. local time (GMT +2). The visible ash sweeps in an arc across the Netherlands, Germany, Poland, and Russia. It is likely that the clouds mask additional ash.

The airborne ash grounded flights across much of northern and western Europe starting on April 15. As the ash moved south, more countries began to close their airspace. Fine volcanic ash can clog jet engines, causing the engines to stall. Many airports anticipated remaining closed through Saturday, April 17, reported BBC News. Ash had been reported over Norway, Sweden, northwestern Russia, northern Poland, northern Germany, northern France and the southern United Kingdom, said the Icelandic Met Office.

Η Ελλάδα είναι ο γιατρός!


Αυτή τη φορά, ο ασθενής στο γύψο είναι η καημένη η Κομισσιόν. Βρίσκεται μπανταρισμένη με γάζες στο κρεββάτι του πόνου εδώ και κάμποσα χρονάκια προσπαθώντας να γιατρευτεί από τα κατάγματα που της προξενούν κάθε τόσο μερικοί γραββατάκηδες που την περιτριγυρίζουν και κάνουν τάχα μου και δήθεν πως ενδιαφέρονται για την υγεία της, ευχόμενοι "ταχείαν ανάρρωσιν" από τη μια και ρίχνοντας μπουνίδια, κατακεφαλιές και κλωτσιές στα καλάμια από την άλλη. Οι ευχές τους φτάνουν μέσω συμβούλων, ευρωβουλευτών, διευθυντών τραπεζών, οικονομολόγων, και άλλων πολλών και μη εξαιρετέων, κατόπιν συμβουλίων και διαβουλίων, ύστερα από εκλογές και διάφορες άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις, γραμμένες πάνω σε αρωματισμένες καρτ-ποστάλ με ή άνευ ανθοδεσμών. Βεβαίως, σήμερα φτάνουν και σε μορφή e-mail, μια και διανύουμε πλέον την ηλεκτρονική εποχή.

Η Κομισσιόν όμως, δεν ανάρρωνε με τίποτα, επειδή γιατρός δεν βρισκόταν να τη γιατρέψει. Εμενε εκεί, κολλημένη με το γύψο της και παρατρίχα θα έμενε για πάντα αν δεν συνέβαινε το μοιραίον. Αν δεν αποφάσιζε η Μητέρα Ελλάς να παρέμβει.

«Ξύπνα Κομισσιόν!» της έβαλε μια φωνή «Τι κάνεις, ακόμα κοιμάσαι;» και η Κομισσιόν αναδιπλώθηκε στα μαξιλάρια, ανακάθησε, κούνησε πόδια και χέρια, κατάλαβε πως δεν πονάει πια, έδωσε ένα πήδο και σηκώθηκε από το κρεββάτι στέλνοντας τους γραββατάκηδες με τα λαπτοπ για βρούβες! Μάλιστα.

Η ιστορία αυτή μπορεί να μοιάζει και με το «Παραμύθι Χωρίς Ονομα» της Πηνελόπης Δέλτα -το εχεις διαβάσει καλέ/ή μου αναγνώστη/τρια; Αν όχι, πιάσε και διάβασέ το καλά καλά, είναι η ώρα του. Στο παραμύθι αυτό, δυο καλοί και ενάρετοι νέοι -ο Πολύκαρπος και ο Πολύδωρος- αναλαμβάνουν να σώσουν τη χώρα τους πάνω που ο εχθρός ετοιμάζεται να επιτεθεί στο χαζούλη το βασιλιά, τον ανεπρόκοπο. Το μόνο λάθος που κάνουν τα άξια παληκάρια είναι πως δίνουν το σκήπτρο της μελλοντικής διακυβέρνησης στο μικρό διάδοχο, άξιο παληκάρι και αυτός όπως αποδείχτηκε. Η ένστασή μου έγκειται στο ότι υπήρχε μια ελπίδα απεγκλωβισμού απο τα παλιά στερεότυπα, που πήγε χαμένη. Σκέφτομαι πάλι όμως, μήπως είναι σοφότερο να διορθώνονται τα παλιά στερεότυπα αντί να ελλοχεύουν κίνδυνοι να αποκτηθούν νέα στερεότυπα με άγνωστες συνέπειες...

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Eruption of Eyjafjallajökull Volcano, Iceland


acquired April 4, 2010

Lava continued to pour out of two fissures near Eyjafjallajökull as the eruption near the Fimmvörduháls Pass entered its third week. This satellite image shows the eruption on April 4, 2010. The original fissure—originally about 1,000 meters (3,000 feet) long and composed of several distinct vents—has coalesced into a single vent.
-->> http://earthobservatory.nasa.gov/NaturalHazards/view.php?id=43410
-->> video from BBC -->> http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/8621407.stm

The volcanic cloud seen at its source

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

NetLog αλλη μια ελληνικη αηδια!


το Netlog μαλλον ειναι μια βλακεια και δεν ξερω πως να ξεγραφτω... Μονο του στελνει προσκλησεις, μαλλον αυτοματα σαν το hi-5 ή οπως το λενε τεσπα εκεινο το αλλο βλακωδες.

Τη πατησα επειδη ελαβα ενα μηνυμα απο φιλο που ειχε ανεβασει εκει κατι φωτο και γραφτηκα η βλαμμενη! Μη δινετε σημασια, δεν ηξερα οτι στελνει αυτοματα, χτες το ψυλλιαστηκα όταν αρχισα να λαβαινω απανωτες προσκλησεις και δεν ξαναπαταω εκειμεσα.

Αν λαβετε ενα μηνυμα με τιτλο" RE: Υπενθύμιση: Ο/Η Marina Rodia θέλει να σε προσθέσει στη λίστα των φίλων του/της στη Netlog" διαγραψτε το αμεσως. Οποιος γραφτηκε και βρει τροπο να διαγραφτει, ας ενημερωσει παρακαλω πολυ.


-->> UPDATE 15/4 -->> Καταφερα και διαγραφτηκα. Αν ξαναενοχλησω, θα ειμαι το.. φαντασμά μου!

Τι είναι η πατρίδα μας;






Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;

Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;

Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!

Ιωάννης Πολέμης
-->> http://el.wikisource.org/wiki/Τι_είναι_η_πατρίδα_μας%3B

Mε την ευκαιρία της απορίας που είδα να εκφράζει ο plagal στο σχετικό ποστ που ανεβασε σημερα, λεω να σκεφτω λιγουλάκι πανω σε αυτό το θεμα: Τι είναι πατρίδα για μενα, σημερα. Αλλάζει, άραγε, η έννοια της λέξης "πατρίδα" ανάλογα με το χρόνο που τη σκεφτόμαστε ή μένει αναλλοίωτη διαχρονικά; Ταυτίζεται η έννοια αυτή με την έννοια της λέξης "έθνος" ή/και της λέξης "κράτος"; Κατά πόσο το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη αποτυπώνει το νόημα της λέξης "πατρίδα"; Ξεκινώ με αυτές τις ερωτηματικές προτάσεις και επιφυλλάσσομαι να καταθέσω (και να απαντήσω και σε) πιθανά άλλα ερωτήματα που μπορεί να προκύψουν στη συνεχεια.

Η πρώτη στροφή του ποιήματος μιλάει για το περιβάλλον πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, η δεύτερη εντοπίζει τη πατρίδα στη θάλασσα και ό,τι βρίσκεται σε αυτή, η τρίτη πάει στα μνημεία και στα εργα τεχνης, ενώ η τέταρτη φτάνει στα βαθεια: Συνοψίζει την έννοια της πατρίδας σε "κάτι που 'χουμε μες την καρδιά" και προτρέπει κιόλας σε δράση με ένα "Εμπρός παιδιά!" γενικά, χωρίς να διευκρινίζει προς τα πού ακριβώς να γίνει αυτή η δράση. Υποθέτω πως ο ποιητής εννοεί προς κάτι τι πατριωτικό, προς ένα στόχο εναντίον κάθε επιβουλής, κάθε εχθρού της πατρίδας και όλα όσα η πατρίδα σημαίνει κατά την άποψη που εκφράζει στο ποίημα.

Από πρώτη όψη, το ποίημα δείχνει ελαφρύ και ρηχό, ένα εύκολο ποιηματάκι για απαγγελία από παιδάκια του δημοτικού σχολείου. Αν εξεταστεί λίγο πιο προσεκτικά, βλέπω ότι τα έχει πει όλα. Πατρίδα είναι η χώρα μου, ο τόπος μου, η καταγωγή μου, οι αξίες μου, η ιστορία μου, η θέση μου στον κόσμο, ό,τιδήποτε θεωρώ σημαντικό.

Βεβαίως, υπάρχουν και άλλοι ποιητές, με άλλα ποιήματα, που εντοπίζουν τη πατρίδα σε μάτια αγαπημένων προσώπων και ίσως θα μπορούσαν και άλλα μέλη αγαπημένων σωμάτων να είναι πατρίδες για αρκετούς ανθρώπους, αυτό όμως το βρίσκω κάπως εγωιστικό και εσωστρεφές. Υπάρχει και η έκφραση μιας πατρίδας που "βρίσκεται μέσα μας" και την κουβαλάμε οπουδήποτε παμε μαζί μας, αλλά αυτό είναι άλλο καπέλλο! Πιθανότατα, να πρόκειται για την Ελλάδα που πληγώνει το Σεφέρη όπου και να πάει, δεν ξέρω...

Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρη αυτή τη στιγμή -αφήνω ένα παραθυράκι για το μέλλον, μη τυχόν αναθεωρήσω- είναι ότι η έννοια της πατρίδας δεν ταυτίζεται με την έννοια του κράτους ή της συντεταγμένης πολιτείας, ούτε με την έννοια του έθνους. Πατρίδα σημαίνει τόπος, ανεξάρτητα απο συγκεκριμένο χρόνο, ή μάλλον τόπος διαχρονικά. Τόπος με τα όλα του, δηλαδή, όπως το περιγράφει ο ποιητής, και μάλιστα τόπος χωρίς συγκεκριμένους κατοίκους αλλά με κάθε κάτοικο οποιασδήποτε ράτσας και μορφής που έτυχε να κατοικεί σε αυτόν κατά τη διάρκεια των χιλιετηρίδων και που μεγαλούργησε ή απλώς έτυχε να ζει εδωπέρα.

Περιμένω και τις δικές σου απόψεις, αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, για το θέμα "πατρίδα", μήπως μπορέσουμε να το κατανοήσουμε πληρέστερα.
_________________________
-->> η φωτο απο εδώ, οπου τίτλος του ποστ και της εικόνας είναι «Πατρίδα μου η ξενητιά».
-->> Ποιnτική αδεία, θα μπορούσα να γράψω π.χ. ότι "πατρίδα μου είναι η... αμερικάνικη μουσική"!

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

το παζάρι της οδού Αιόλου



Θυμάμαι σαν όνειρο μια παραμονή πρωτοχρονιάς, την τελευταία πριν διωχτούν από το δρόμο αυτό οι περιστασιακοί μικροπωλητες. Είχαμε κατέβει με τη μάνα μου να ψωνίσουμε μποναμάδες. Ηταν η πρώτη φορά που ακουγα τη λέξη "μποναμάς" και νόμισα πως ήταν οι μικρούτσικες κονκάρδες από τσόχα που ψωνίσαμε και κάναμε δώρο στους αγαπημένους μας. Φαίνεται πως αυτά θα ήταν τα φτηνότερα πραγματάκια που μπορούσαμε να αγοράσουμε τότε.

Εκανε τσουχτερό κρύο, ψιλόβρεχε χιονόνερο και ο δρόμος ήταν γεμάτος λάσπες και λακκούβες με νερό. Οι συνεχόμενες τέντες των μικροπωλητών προστάτευαν από το ολοκληρωτικό μούσκεμα των ρούχων. Φορούσα ένα παλτουδάκι ραμμένο από μια κουβέρτα σε χρώμα ραφ -βοήθεια της ΟΥΝΡΑ, υποθέτω- ασσορτί με το παλτό της μάνας μου, μόνο που το δικό της ήταν βαμμένο σκούρο μπλε και μεσάτο. Ανέμιζε ελεύθερα γύρω από το κορμί της σε κάθε κίνηση. Η μάνα μου, αν δεν με γεννούσε, θα γινόταν χορεύτρια ή ζωγράφος.

Την επόμενη χρονιά, άκουσα συζητήσεις στο σπίτι για τη κατάργηση του παζαριού στην οδό Αιόλου και περιγραφές με το ωμό εξωπέταγμα των μικροπωλητών από την αστυνομία. Κατάλαβα ότι εκείνη τη χρονιά μποναμάδες τέρμα. Τότε ήταν που έπλεξα ένα μικρό καλαθάκι για τη δασκάλα του χορού, την κυρία Ζουρούδη, να το κρατά η κούκλα της. Εμαθα να πλέκω βελονάκι για το σκοπό αυτό, για να κάνω πράξη την ιδέα μου για το καλαθάκι της κούκλας που πίστευα πως θα έδινε χαρά στη κυρία Ελλη, που -ευτυχως!- ενθουσιάστηκε. Είχα βάλει μέσα κι ένα μικρό καρύδι, από κείνα που μου είχε δώσει η γιαγιά μου -μεγάλη θυσία για "τότε".

Πώς έγινε και θυμήθηκα την οδο Αιόλου και το παζάρι της; Οι σημερινοί μικροπωλητες της Αθήνας έφεραν στην επιφάνεια τη θολή αυτή ανάμνηση. Τότε, παλιά, ήταν οι κυνηγημένοι αγρότες που είχαν έρθει στη πρωτεύουσα να βρουν στον ήλιο μοίρα, σήμερα είναι οι φτωχοί ξένοι, κυνηγημένοι και αυτοί από τις χώρες τους, που ψάχνουν για ένα καλύτερο αύριο. Μήπως θα ήταν καλύτερο, αντί να κατατρεχονται ως ανεπιθύμητοι, να οριστούν κάποιοι χώροι όπου να μπορούν να πουλάν τα εμπορεύματά τους; Οι καιροί είναι δύσκολοι και το χρήμα έχει στερέψει από πολλά πορτοφόλια. Οπως και νά'ναι, καλύτερα να βγάζει ο άνθρωπος τίμια το ψωμί του παρά να εξωθείται σε άνομες λύσεις επιβίωσης.
________________________________
-->> η εικόνα του βιβλίου απο εδω

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Επαγγελματικό δικαίωμα σε πτυχιούχους Κολλεγίων από 1989


μόλις ακουσα στις ειδησεις NET οτι -->>
«Eγκρινεται με Αποφαση του Συμβουλιου της Επικρατειας το σχεδιο Π. Δ/γματος, με το οποιο οι αποφοιτοι των κολλεγιων που συνεργαζονται με παν/μια του εξωτερικου, αλλα και ξενοι υπηκοοι που θελουν να εργαστουν στην Ελλαδα, θα μπορουν να αναγνωριζουν το επαγγελματικο τους δικαιωμα και ακολουθως να συμμετασχουν σε διαγωνισμους του ΑΣΕΠ.
Με το Π. Δ/γμα, το Υπ. Παιδειας ενσωματωνει στο εσωτερικο Δίκαιο Οδηγια της ΕΕ, προκειμενου να μην αναγκαστει η χωρα να καταβαλλει τσουχτερο προστιμο.
Με τη δημοσιευση του Π. Δ/γματος θα μπορουν να ζητησουν απο το αρμοδιο Συμβουλιο επαγγελματικη αναγνωριση ολοι οι αποφοιτοι κολλεγιων, που εχουν παρει πτυχιο απο το 1989, οπότε εκδοθηκε η πρωτη Οδηγια της Ε.Ε. που υποχρεωνε την αναγνωριση επαγγελματικων προσοντων.»
Αύριο οι εφημεριδες θα γραφουν περισσοτερα, φανταζομαι... Να περιμενουμε λοιπον πότε θα δημοσιευτει το Προεδρικο Διαταγμα...

Χάσαμε το Malcolm McLaren - STOP


-->> http://www.youtube.com/watch?v=0knFHyDD150
-->> via The Motorcycle boy

Κυριακή 4 Απριλίου 2010

Η πασχαλιάτικη κορδέλα


Κοίταζα την όμορφη κορδέλα μου να την παρασέρνει το νερό του καμπινέ και δε μ' ένοιαζε καθόλου για δαύτην, αλλά για το σκατόπαιδο που νόμιζε πως θα με πείραζε και γι αυτό την είχε ρίξει εκεί μέσα και τράβηξε και το καζανάκι. Σφάδαζε κρατώντας την κοιλιά του απο τα γέλια και φώναζε με τη βραχνή του φωνή «όλα τα κορίτσια είναι για τα σκουπίδια!» το κολόπαιδο.

Κι όλα ετούτα τά 'κανε επειδή είχε μπαμπά καθηγητή πανεπιστημίου και μαμά ποιήτρια «έλα να σε συστήσω στην κυρία, είναι ποιήτρια» μου είπε η θεία μου, που ήταν βοηθός του καθηγητή «ξέρετε, γράφει και το Μαρινάκι μας ποιήματα» που να άνοιγε η γη να με καταπιεί επιτόπου, ποιήτρια αυτή η καραβαμμένη καρακάξα; Με το μαλλί το παρδαλό και τα μάγουλα που φωσφώριζαν απο τις κρέμες; Πφφφ... τέτοια ποιήτρια δεν πρόκειται να γίνω ποτέ κι αν είναι έτσι οι ποιήτριες, θα πάψω να γράφω ποιήματα μη τυχόν και την πατήσω και καταντήσω στα χάλια της.

Εντωμεταξύ, η κορδέλα μου έφερνε βόλτες στην καταβόθρα κι όσο τη ρουφούσε ο καμπινές σκεφτόμουνα τι ωραία που γλίτωσα απο αυτήν, τώρα πλέον δε θα φόραγα πια αυτό το αστείο πράγμα στο κεφάλι μου που το τράβαγαν τ' αγόρια στο σχολείο αλλά και όπου αλλού πήγαινα. Ευτυχώς, δεν είχαμε άλλη κορδέλα στο σπίτι. Η μάνα μου μπορεί να θύμωνε, επειδή ήθελε να μου φοράει κορδέλες και να με ντύνει μπεμπεδίστικα ακόμα και τώρα που είχα πατημένα τα έξι, ίσως για να τονίζει τη διαφορά ηλικίας μας, γιατί όπου πηγαίναμε με ρωτάγανε «αδελφούλες είσαστε;» και γελούσαν όταν τους έριχνα ένα φαρμακερό βλέμμα να παγώνει το αίμα σου -τόσο φαρμακερό, έτσι πίστευα τουλάχιστον.

Ο πατερούλης μου δε θα θύμωνε καθόλου, το ήξερα καλά αυτό γιατί έπαιρνε πάντα τα κομμάτια μου όταν με μαλώνανε κι εκείνος δε με μάλωνε ποτέ ποτέ ποτέ! Ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου, μονάχα που δεν ήθελε να τον φωνάζω «μπαμπά» όπως έκαναν τα άλλα παιδιά με τους δικούς τους μπαμπάδες, αλλά να τον λέω «πατέρα» όμως τον φώναζα «πατερούλη» γιατί το «πατέρας» μου φαινότανε πολύ σκληρή λέξη επειδή μου θύμιζε τα τέρατα των παραμυθιών.

Ολα αυτά περνούσαν απο το νου μου όσο έβλεπα την κορδέλα να βυθίζεται στο βάθος της τρύπας κι όταν χάθηκε εντελώς έστριψα απότομα κι έριξα μια μπουνιά στην κοιλιά του βουτυρόπαιδου που άρχισε τώρα να σκούζει τσιριχτά σαν το σφαγμένο γουρουνόπουλο που είχα δει να τρέχει χωρίς κεφάλι τα Χριστούγεννα στο χωριό. Πριν το σφάξουν έσκουζε φυσικά. Μετά, άφηνε ένα ποτάμι αίμα πίσω του καθώς έτρεχε ακέφαλο στην αυλή με τις κότες που πετάγονταν δεξιά κι αριστερά στο πέρασμά του κακαρίζοντας αλαφιασμένες.

Φώναζε το λοιπόν ο βουτυρομπεμπές κι ας ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερός μου, φώναζε τη μαμάκα του να τον σώσει, ότι τάχα τον έδερνα και τον δάγκωνα. Αντί για τη μαμά του την ποιήτρια ήρθε ο μπαμπάς του στον καμπινέ και τον έπιασε απο τους ώμους λέγοντάς του ότι έτσι είναι τα κορίτσια, πολύ κακά πλάσματα δηλαδή και να μη κάνει παρέα μαζί τους. Μετά απο αυτό, ήρθε η θεία μου η βοηθός του και με πήρε παράμερα και με ρώτησε «αλήθεια είναι αυτά Μαρίνα μου;» της είπα «φυσικά όχι, αυτός έριξε την κορδέλα μου στον καμπινέ και’γω του έριξα μια μπουνιά» και φαίνεται ότι με πίστεψε αλλά με πήρε να φύγουμε. Η ποιήτρια έτρεξε πίσω μας ρωτώντας «τόσο βιαστικά φεύγετε;» δίνοντας να φορέσουμε τα παλτά μας γιατί έκανε κρύο ακόμα, αν και σε δυο μέρες είχαμε Πάσχα.

_______________________
ΣΗΜ. Το διηγηματάκι αυτό, που ανήκει στη σειρά "παιδικές αναμνήσεις" την οποία ξεκίνησα πειραματιζόμενη σε αυτό τον τρόπο γραφής, ανέβηκε πρώτη φορά εδώ: Η πασχαλιάτικη κορδέλα και αφορμή να το ανεβάσω ξανά στάθηκε η Composition Doll με τις γλαφυρές περιγραφές που κάνει για εποχές που έχουν περάσει. Η χώρα μας στάθηκε στα ποδάρια της, αλλά οι εποχές αυτές συνεχίζονται για πολλούς άλλους ακόμα...
-->> ανεβηκε και εδω πριν 4 χρονια, στις 9 Μαρτη 2006
-->> η εικόνα από εδώ

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Σουβλίστε τις βιτρίνες!


ΟΛΕΣ.

Να αναστήσουμε τον άνθρωπο μέσα μας



Καλέ μου άνθρωπε, σκέψου τον καλό άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Με τα παιδιά και τα εγγονάκια του. Εκείνον που ψώνισε το αρνί και τη συκωταριά για το κοκορέτσι. Την κυρία που έβαψε αυγά κόκκινα τη Μ. Πέμπτη και ζύμωσε τραγανιστά κουλουράκια και όμορφα τσουρέκια. Την κοπέλα με τη λαμπάδα που ακολούθησε σεμνά και με κατάνυξη τον Επιτάφιο. Το νεαρό που σταυροκοπιέται όταν το τρόλλεϋ περνά από εκκλησία. Ολοι αυτοί ζουν γύρω σου, στη γειτονιά σου. Εκεί όπου ζουν σε γκρίζα υπόγεια φτωχοί και κατατρεγμένοι άνθρωποι, που το βλέμμα ενός ανθρώπου καθωσπρέπει δεν τους πιάνει. Ενα δυο δρόμους παραπέρα. Νηστικοί και τρομαγμένοι. Με ρημαγμένη ζωή και πεθαμένα όνειρα. Εσύ (ή οι φίλοι σου, αλλά το ίδιο κάνει) έστειλες στρατό και ρήμαξες τη ζωή του. Εσύ (ή οι φίλοι σου, αλλά το ίδιο κάνει) ρήμαξες τα όνειρά του. Και τον αγνοείς, στη καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, τον καταδιώκεις, τον προδίδεις, τον σκοτώνεις -κατά λάθος. Και θα ευχηθείς Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση και θα διαλαλήσεις ότι Χριστός Ανέστη και δεν θα ντραπείς, δεν θα φτύσεις τα μούτρα σου στο καθρέφτη. Εσύ είσαι καλός άνθρωπος, τι δουλειά έχεις με τους φτωχοπρόδρομους; Τι σχέση έχεις με τη μιζέρια του άθλιου πρόσφυγα, του κακότυχου μετανάστη; Βλέπεις την ατυχία σαν κολλητική αρρώστεια και δεν πλησιάζεις. Νομίζεις πως κολλάει με το βλέμμα και δεν διασταυρώνεις το δικό σου με το δικό του. Αφήνεις να περνά δίπλα σου σαν σκιά, σαν να μην υπάρχει. Θεωρείς την ύπαρξή του πρόβλημα. Το πρόβλημα όμως είσαι εσύ, καλέ μου άνθρωπε, καλέ μου φίλε, καλέ μου γείτονα. Επειδή πιστεύεις ότι η Γη δημιουργήθηκε για σένα μονάχα. Επειδή πιστεύεις ότι σου ανήκει ό,τιδήποτε έφτιαξες ή/και κατέχεις. Ούτε το μνήμα που θα σε παραχώσουν δεν σου ανήκει, καλέ μου, ούτε η στάχτη σου -αν καεί το φθαρτό σώμα. Αν πραγματικά πιστεύεις σε Ανάσταση, έχεις μια ευκαιρία να το αποδείξεις: Ανάστησε τον άνθρωπο μέσα σου και κράτα τον ζωντανό κάθε μέρα, όχι μόνο τη Λαμπρή!

Καλή Ανάσταση εύχομαι, Ανάσταση αληθινή, να μην είναι και αυτή άλλη μια "Ανάσταση των υποκριτών".
________________
-->> Ευχαριστώ τον Allu Fun Marx. Η ευχή του: «Να αναστήσουμε τον άνθρωπο μέσα μας...» ήταν η έμπνευση για τούτο εδώ το ποστ.

Ξεκίνησε η "microγραφή 2010" - Σενάρια που γίνονται ταινίες


Η t-shOrt στηρίζει και φέτος την παραγωγή των κινηματογραφικών σεναρίων, στην όσο το δυνατόν, πιο μικρή τους διάσταση. Διοργανώνει για δεύτερη συνεχή χρονιά τον διαγωνισμό πολύ μικρών σεναρίων «microγραφή» και ανεβάζει τον πήχη κατεβάζοντας την διάρκεια στα 3 λεπτά.

Ημερομηνία λήξης υποβολής αιτήσεων η 30η Μαΐου 2010.

Η t-shOrt εξασφάλισε πολλά βραβεία από πολύ σημαντικούς φορείς της ελληνικής κινηματογραφικής ζωής, καθιστώντας τη «microγραφή» τον μοναδικό διαγωνισμό σεναρίων που καταλήγει σε ταινίες.

Είστε έτοιμοι να τα βάλετε δημιουργικά με τον χρόνο;
Είστε έτοιμοι για το πιο ωραίο μικρό σενάριο που γράψατε ποτέ;
Είστε έτοιμοι να δείτε το σενάριο σας γυρισμένο;

Αν ναι, τότε δείτε τις...
λεπτομέρειες στις σελίδες της microγραφής 2010 στο site της t-shOrt.


Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Ο μύθος του Αδωνη



Ο Άδωνις μυθολογείται ότι ήταν ένας ωραίος νέος, αγαπημένος της Αφροδίτης. Η Αφροδίτη, «τιμωρώντας» τη Σμύρνα ή Mύρρα (μετέπειτα μητέρα του Αδώνιδος), την έκανε να νιώσει μεγάλο έρωτα για τον Kινύρα, τον οποίο και παραπλάνησε, προκειμένου να ικανοποιήσει τον έρωτά της. Καρπός αυτής της ενώσεως υπήρξε ο Άδωνις, ο οποίος ήταν πολύ όμορφος από τη νηπιακή του ακόμα ηλικία. Η θεά τον έκρυψε μέσα σε μία λάρνακα (κιβώτιο) (σημείωση: στην Κύπρο υπάρχει η πόλη Λάρνακα), που την έδωσε στην Περσεφόνη προς φύλαξη. Σε άλλη εκδοχή του μύθου μητέρα του ήταν η Μεθάρμη και αδέλφια του ο Οξύπορος, η Ορσεδίκη, η Λαογόρη και η Βραισία[1].

Ωστόσο, άλλη εκδοχή του μύθου μάς λέει ότι ο Kινύρας ήταν πατέρας της Σμύρνας. Όταν ανακάλυψε ότι παραπλανήθηκε και έσμιξε με την κόρη του, γεμάτος οργή και αποτροπιασμό την κυνήγησε για να τη σκοτώσει. Η Σμύρνα κατάφερε να ξεφύγει και έτρεξε προς τα βουνά. Εκείνος την πρόλαβε, σήκωσε το σπαθί του και ήταν έτοιμος νά της πάρει το κεφάλι. Αλλά η Αφροδίτη, παρεμβαίνοντας, πρόλαβε και μεταμόρφωσε τη Σμύρνα στο ομώνυμο φυτό. Καθώς το σπαθί συνέχισε την πορεία του και έκοψε την ήδη μεταμορφωθείσα σε φυτό Σμύρνα, ξεπετάχτηκε από τον κορμό της ο Άδωνις. Τον πήρε τότε η θεά και τον παρέδωσε στην Περσεφόνη μέσα σε μία λάρνακα, όπως προείπαμε. Όταν η Περσεφόνη άνοιξε το κιβώτιο και αντίκρισε την ομορφιά του μωρού, αποφάσισε μυστικά να μην επιστρέψει ξανά τον Άδωνη. Έτσι, όταν εκείνος μεγάλωσε, αρνήθηκε να τον παραδώσει στην Αφροδίτη. Η Αφροδίτη κατέβηκε στον κάτω κόσμο, όπου έμενε η Περσεφόνη μαζί με τον Άδη, για να λυτρώσει τον αγαπημένο της από την κυριαρχία του θανάτου.

Η θεϊκή «διαμάχη» που προέκυψε μεταξύ της θεάς του Έρωτα και της θεάς του Θανάτου, ρυθμίστηκε από τον Δία ως εξής: Ο Άδωνις να μένει το ένα τρίτο του χρόνου στον Κάτω Κόσμο με την Περσεφόνη, το άλλο τρίτο του χρόνου να μένει στον Επάνω Κόσμο με την Αφροδίτη, και το απομένον τρίτο, όπου διάλεγε εκείνος. Η Αφροδίτη χρησιμοποιώντας τη μαγική της ζώνη στην οποία δεν μπορούσε κανείς να αντισταθεί, κατάφερε να της αφιερώσει την επιλογή του.

Έτσι, ο Άδωνις περνούσε τα δύο τρίτα του χρόνου με την Αφροδίτη και το ένα τρίτο με την Περσεφόνη. Tελικά, μετά από χρόνια, ο ωραίος νέος σκοτώθηκε στη διάρκεια ενός κυνηγιού από έναν κάπρο. Η Αφροδίτη θρήνησε πικρά τον αγαπημένο της. Από το αίμα του Αδώνιδος πρόβαλαν για πρώτη φορά από το χώμα τα κόκκινα ρόδα - τριαντάφυλλα, ενώ από τα δάκρυα της θεάς φύτρωσαν οι ανεμώνες. Η Αφροδίτη παρεκάλεσε την Περσεφόνη να αφήνει τον Άδωνη να ανεβαίνει στη γη. Η Περσεφόνη δέχθηκε, και ο Άδωνις ανεβαίνει στη γη και μένει έξι μήνες με την Αφροδίτη, ενώ τους υπόλοιπους έξι μήνες μένει με την Περσεφόνη.
_______________________________________
-->> http://el.wikipedia.org/wiki/Άδωνις

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Εκτακτη έκδοση -->>


Κατακόρυφη άνοδος των ελλην. ομολόγων, μετα την ανακοίνωση της πρόθεσης της Ελλάδος να αγοράσει (σε συνεργασία με κινεζικές τράπεζες) τους γερμανικούς κολοσσούς Daimler, Mercedes-Benz και Siemens -με τις πολεμ. αποζημιώσεις που θα πληρώσει η Γερμανία.

Προσοχη! Δελτιο ειδησεων ΝΕΤ, ωρα 18:00, σημερα


Κατά εμπιστευτικες πληροφοριες (έχουμε κονέ, πώς να το κάνουμε) στο σημερινο δελτιο ειδησεων της ΝΕΤ, που θα μεταδοθει στις 18:00 ακριβως, θα μεταδοθούν οι εξής προθέσεις του πρωθυπουργού μας:

  • 1. Η έξοδος της χώρας από το ευρώ και την ΟΝΕ.


  • 2. Η εθνικοποίηση των βασικών τραπεζών της χώρας.


  • 3. Η μονομερής (εκ μέρους του ελληνικου κράτους) παύση πληρωμών, ώστε να σταθεί η χώρα και ο λαός της στα πόδια τους, χωρίς τον φόρο αίματος στους δανειστές.


  • ΜΗ το χάσει κανείς.


    Παλιά και νέα πρωταπριλιάτικα Hoax απο το BBC

    Είναι το σπαγγέττι αγροτικό προϊόν;

    Ενα καλυτερο βιντεο εδω:-->> http://www.youtube.com/watch?v=27ugSKW4-QQ

    Μεταναστευουν και οι πινγκουίνοι; Το Hoax...

    http://www.youtube.com/watch?v=IYVBaTD0zqw
    ...και η εξηγηση... -->>

    http://www.youtube.com/watch?v=lzhDsojoqk8

    Ας ευχηθούμε να αποκτήσει αίσθηση του χιούμορ και η δικη μας κρατικη τιβι. Καλό μήνα!

    Ερωτικά προβλήματα και πολιτική


    Εχετε σκεφτεί πόσο καλύτερα θα κυβερνιόταν ο κόσμος αν ήταν λυμένα τα ερωτικά προβλήματα; Αν δεν υπήρχε αυτή η μυθοποίηση του σεξ, που ταλανίζει γενιές επί γενεών;

    Σίγουρα, ο κόσμος θα κυβερνιόταν καλύτερα. Δε θα ξέσπαγε η λίμπιντο του ενός εναντίον της λίμπιντο του άλλου, ούτε θα είχαμε κρίσεις μέσης ηλικίας ή εμμηνόπαυσης να κρατούν τα σκήπτρα στην οικονομία και άλλους ευαίσθητους τομείς!

    Ασε που, όταν μπορείς να κάνεις έρωτα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνεις πόλεμο!!!