Σελίδες

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

Πικρό το τέλος του έρωτα



Πίκρα σε χείλη άδεια από φιλιά αγαπημένα, πίκρα σε σώματα άδεια από αγαπημένα χάδια, πίκρα διάχυτη παντού, όχι σαν το πιπέρι που νοστιμίζει, όχι σαν καφές χωρίς ζάχαρη, πίκρα πηχτή σαν λάσπη στην καρδιά, πικρολάσπη για κάτι που οσμίζεσαι ότι χάνεται ή για κάτι που χάθηκε κιόλας, σαν κάτι που βούλιαξε στην πικρολάσπη και είναι αδύνατο να ανασυρθεί, έχει κολλήσει γερά στον πυθμένα -ποιον πυθμένα;- στον ονείρων τον πάτο που δεν έχει παρακάτω, εκεί όπου για να ονειρευτείς ξανά χρειάζεσαι ώθηση, ένα γερό σπρώξιμο -από μέσα ή απ'έξω- να ξεφύγεις, να ξεκολλήσεις, να ξανανέβεις στην επιφάνεια της ζωής και ανάθεμα στους ψυχίατρους εκείνους που, ακολουθώντας τη σχολή που διδάσκει την κατάθλιψη, επιβάλλουν να ονοματίζεται η περίσκεψη και η ενδοσκόπηση του ανθρώπου "κατάθλιψη", επεκτείνοντας τη δική τους ανεπάρκεια σε ώμους οι οποίοι ζητούν βοήθεια για να σηκώσουν το φορτίο της επαπειλούμενης μοναξιάς που μόνο μοναξιά δεν είναι αλλά σοφία, είναι η σοφία που αποκτιέται με την πείρα της ζωής και ζωή με Ζ κεφαλαίο είναι ο έρωτας και η πίκρα του τελειωμού του δεν μένει έξω από το παιχνίδι της ζωής και της αγάπης που τελειωμό δεν έχει όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγαπιούνται και χωρίζουν ή παντρεύονται αναζητώντας τη συνέχεια του τέλους, τί συμβαίνει δηλαδή πίσω από την οθόνη -το σεντόνι- του σινεμά, αλλά εκεί πίσω κάθονται συνήθως οι ταξιθέτριες σκέψεις που βάζουν τάξη στα αισθήματα, ρυθμιστές της κυκλοφορίας των πράξεων ή των πλοκαμιών της απραξίας που τρομάζουν σαν θεόρατα χταπόδια το μυαλό των πανικόβλητων εραστών, συνηθέστατα του ενός, αυτού που διαισθάνεται το τέλος, ένα τέλος που δεν είναι ακριβώς τέλος όπως νομίζει ο πολύς ο κόσμος, γιατί "τέλος" σημαίνει μεταξύ άλλων και σκοπός, που κάποτε επιτυγχάνεται, χωρίς να καθορίζεται με ποιον τρόπο και πότε ακριβώς και με ποιο ταίρι φυσικά, άρα η πίκρα είναι κάτι χρήσιμο, μοιάζει με ένα σκαλί που πρέπει να ανεβείς για να γίνεις σοφότερος ή με ένα ποτήρι που περιέχει το νερό που θα σε ξεδιψάσει, ασχέτως αν νομίζεις ότι είναι γεμάτο δηλητήριο, πρέπει να δοκιμάσεις για να διαπιστώσεις το περιεχόμενο και η δοκιμή θέλει τόλμη, μόνο που η τόλμη είναι δύσκολο πράγμα -ιδίως για τους τολμηρούς, εκείνους που καυχώνται για την τόλμη τους- ενώ η αδράνεια, η απραξία, είναι δύναμη σαν την ικανότητα ενός φύλλου να ακολουθεί το ρεύμα του ποταμού, αναπαυόμενο στο νερό κυλάει μαζί του μέχρι να βρει κατάλληλο τόπο να σταματήσει, μέχρι να ηρεμήσει ο νους και να αντιληφθεί τη νέα πραγματικότητα, μέχρι να ξεμπερδευτεί το κουβάρι της σκέψης και να καλοσωρίσει την -παρμένη με ήρεμη σοφία- απόφαση, γιατί η γροθιά στο μαχαίρι δεν είναι λύση, το μόνο σίγουρο είναι πως θα κοπείς, γιατί ο ύπνος είναι ίαμα ευεργετικό, το ξέρω ότι σας ζάλισα αγαπημένοι μου αναγνώστες/τριες αλλά είχα υποχρέωση να γράψω αυτό το ποστ που πιθανότατα να βοηθήσει μια ψυχούλα που νιώθει την πίκρα αυτή και νοιώθει την επερχόμενη μοναξιά, μια μοναξιά που -βασισμένη στην προηγούμενη πείρα- σίγουρα θα φέρει κάτι πολύ όμορφο, κάτι πολύ όμορφο μέσα στον άνθρωπο, κάτι που δεν αποκτιέται με χρήμα: την ωριμότητα του πνεύματος.
____________________________________
ΣΗΜ. δεν θα γράψω τί είναι καλύτερο ή πιο "σωστό", κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, ο έρωτας μπορεί να μετασχηματίζεται αενάως, να ανανεώνεται, κι αυτό μόνο λίγοι εκλεκτοί το καταφέρνουν συγχρονίζοντας συνειδητά την εκατέρωθεν προσπάθεια, φτιάχνοντας το δικό τους παραμύθι, ενώ οι πολλοί προτιμούν τις εύκολες λύσεις -σαν και μένα- πράγμα που δεν είναι αναγκαστικά αποτυχία, δεν υπάρχουν τυχεροί και άτυχοι, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι διαφορετικοί, ξεχωριστοί, μοναδικοί και ανεπανάληπτοι.

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

ΕΡΤ3 ΔΕΘελω το μαύρο 06-09-2013



http://www.youtube.com/watch?v=M1TH-8Ws5eo&feature=c4-overview&list=UUqrgAOkMe5fpHqeebbWI-3w

ούτε'γώ το θέλω, αλλά το νεοφιλελέ δόγμα προτιμά τόνους του γκρι.. και όσο βαθύτερα, τόσο σκουρότερα..

Μαυρο - nero - negro - negre - preto - dubh - zwart - černý - 黑色 - 黒 - nwa - შავი - սեվ - itim - negru swart - e zezë - أسود - iswed - Schwarz - musta - svart - черный - काला - કાળું - 검정 - سیاه - nyeusi - black - noir - siyah - црн - черен - juodas - melns - чорний - črna - đen - สีดำ - கருப்பான - నలుపు - dub - কালো - - - - - - - - - - - - ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΑΥΡΟ
 

τυροπιττάκια - αρχαία σπεσιαλιτέ

Υλικά για ζύμη

1,5 κεσές φυτίνη
1 γιαούρτι
λίγο αλάτι (0,5 κουτ. γλυκού)
1 κουτ. γλυκού σόδα
3,5 φλυτζάνια αλεύρι μαλακό

(Γίνονται 45-50 τυροπιττάκια περίπου)


Υλικά για γέμιση

4 αυγά (ο 1 κρόκος για εξωτερ. άλειμμα πριν το ψήσιμο) -εμένα δεν μου αρέσουν τα γυαλιστερά φαγιά και δεν τα αλείβω, άρα 3 αυγά μού αρκούν.
75 δράμια φέτα
50 δράμια κεφαλίσιο (τριμμένο)

Βάζω τα υλικά της γέμισης σε ένα μπολ και τα ανακατεύω καλά. Στη γέμιση μπορεί να προστεθεί και κάποιο μυρωδικό χορτάρι, π.χ. μαϊντανός, δυόσμος, βασιλικός (που έχω δοκιμάσει και δίνουν μια δροσιά στο τελικό προϊόν) ή κάποιο άλλο που αρέσει στον/στην δημιουργό.

Εκτέλεση (=τυροπιττάκια στο απόσπασμα)

Χτυπάω το βούτυρο (άρχισαν οι επιθετικές κινήσεις...), βάζω το γιαούρτι, το αλάτι, τη σόδα και το αλεύρι και τα ζυμώνω μέχρι να γίνουν ζυμάρι (όχι που θα μου γλίτωναν!) Τα γεμίζω και τα ψήνω σε βουτυρωμένη λαμαρίνα. Αφήνω απόσταση περίπου 2 εκ. μεταξύ τους να μη κολλήσουν, γιατί φουσκώνουν αρκετούτσικα. Ψήνω στους 160 βαθμούς στον αέρα ή στους 180 βαθμούς πάνω-κάτω, για 15 λεπτά περίπου. Εδώ, παίζει ρόλο η συμπεριφορά της κουζίνας -στα πόσα το καίει δηλαδή...
___________________________________
Σημειώσεις για τυχόν απορίες:

1. αν δεν σας βρίσκεται φυτίνη (=το έξοχο ελληνικό λαδοβούτυρο) μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε μαργαρίνη ή φυτικό βούτυρο για μαγείρεμα)
2. όταν λέμε σόδα εννοούμε σόδα φαγητού και όχι καυστική ποτάσσα που κάνει μονάχα για το καθάρισμα του πλυντηρίου)
3. το αλεύρι μπορεί να πέσει πολύ καμμιά φορά, γι αυτό μη το ρίξετε απότομα όλο μαζί...
4. ο αριθμός των τυροπιττακίων μπορεί να μικρύνει αισθητά αναλόγως του μεγέθους που θα επιλεγεί από τον/την δημιουργό τους.
5. τα 75 δράμια φέτα (όπως αναφέρει η αρχαία συνταγή) ισοδυναμούν με 240 γραμμάρια και τα 50 δράμια κεφαλίσιο (που σημαίνει κεφαλοτύρι ή κάποιο άλλο αλμυρούτσικο σκληρό τυρί, ή ακόμα και τσένταρ που τέσταρα κάνει) ισοδυναμούν με 160 γραμμάρια.
6. όταν λέω "τα γεμίζω" αφήνω κάποιο περιθώριο ώστε να διπλωθούν με άνεση και να "κατσαρωθούν" οι άκρες.
7. άμα θέλω να ξοδευτώ, τα βάζω σε χαρτί ειδικό για ψήσιμο.
8. αν περισσέψει γέμιση -πράγμα που συμβαίνει κάπου κάπου- φυλάξτε τη και χρησιμοποιείστε τη για συμπλήρωμα σε ομελέττα ή για γέμισμα μπουρεκακίων (=τυροπιττάκια τυλιγμένα σε φύλλο μπακλαβά)
9. αν αφήσω τη ζύμη να "ξεκουραστεί" λίγο (μισή ωρίτσα) γίνεται πιο συνεκτική.

Αυτά είναι τα αρχαία τυροπιττάκια λοιπόν και.. καλοφάγωτα!

Υ.Γ. Η συνταγή είναι αφιερωμένη εξαιρετικά και με πολλή αγάπη στις πολεμίστριες και στους πολεμιστές της ζωής.

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

ίσα δικαιώματα


Ισότητα στο δικαίωμα στη φτώχεια [εδώ νικάει το 99% του πλανήτη]
Ισότητα στη κατανάλωση ληγμένων [εδώ νικάει το 99% του πλανήτη]
Ισότητα στο δικαίωμα στο θάνατο [εδώ νικάνε όλοι, εκτός από τους ακαδημαϊκούς που μένουν αθάνατοι]
Ισότητα στο δικαίωμα στην πλήξη [εδώ μάλλον το 1% έχει προβάδισμα, εξ ού και τα δεινά των υπολοίπων]
Ισότητα στο δικαίωμα στην αϋπνία [εδώ θα μπορούσε να νικάει το 1% αν είχε τσίπα]
Ισότητα στο δικαίωμα στη δυστυχία [εδώ είναι αδιευκρίνιστα τα αίτια, άρα το ποσοστό παίζεται] δες π.χ. ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ :

 Στο πρόγραμμα της δημιουργίας δεν περιέχεται η πρόθεση να είναι ο άνθρωπος ευτυχισμένος. Αυτό που ονομάζουμε σε αυστηρή έννοια ευτυχία προέρχεται μάλλον από την ξαφνική ικανοποίηση συσσωρευμένων αναγκών και είναι σύμφωνα με τη φύση του δυνατό μόνο σαν συγκυριακό φαινόμενο. Κάθε διάρκεια μιας ποθητής με βάση την αρχή της ηδονής κατάστασης προσφέρει μόνο ένα αίσθημα χλιαρής ευχαρίστησης. Είμαστε έτσι φτιαγμένοι, ώστε μπορούμε να απολαμβάνουμε έντονα μόνο την αντίθεση, την κατάσταση μόνο λίγο. Έτσι, οι δυνατότητες της ευτυχίας μας είναι περιορισμένες ήδη από την ιδιοσυστασία μας. Πολύ πιο εύκολο είναι να μας βρει η δυστυχία. Από τρεις πλευρές απειλεί ο πόνος. Από το ίδιο μας το σώμα, που προορισμένο να μαραθεί και να διαλυθεί δεν μπορεί να αποφύγει τον πόνο και το άγχος σαν προειδοποιητικά σημάδια. Από το περιβάλλον, που μπορεί να στραφεί εναντίον μας με πανίσχυρες αδυσώπητες και καταστρεπτικές δυνάμεις. Και τελικά από τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Τον πόνο που προέρχεται από αυτήν την πηγή τον αισθανόμαστε ίσως οδυνηρότερα από κάθε άλλον. (…) Δεν είναι παράξενο που οι άνθρωποι κάτω από την πίεση αυτών των δυνατοτήτων του πόνου συνηθίζουν να μειώνουν την απαίτησή τους για ευτυχία, όπως επίσης και η ίδια η αρχή της ηδονής μεταμορφώθηκε κάτω από την επίδραση του περιβάλλοντος στην λιτότερη αρχή της πραγματικότητας, αφού θεωρούμαστε ήδη ευτυχείς όταν έχουμε αποφύγει τη δυστυχία, όταν έχουμε ξεπεράσει τον πόνο, όταν γενικά το καθήκον της αποφυγής του πόνου απωθεί στο παρασκήνιο το καθήκον της αποκόμισης της ηδονής …
Ζίγκμουντ Φρόιντ, «Η δυσφορία στον πολιτισμό»
συνοψίζοντας λοιπόν:
«το καθήκον του να αποφεύγεις τον πόνο, απωθεί στο παρασκήνιο το καθήκον του να ζεις ευτυχής»
____________________
απροπο.. θυμάσαι τά πρώτα λογάκια του ΓΑΠ μόλις ενημερωθήκαμε ότι άρχισε η κρίση; «Θα πονέσετε..» είχε πει το παιντί, αλλά ποιος τα καταλάβαινε τότε [πριν 3 χρονάκια περίπου] αυτά τα βλακώδη; [λέγαμε εμείς οι αφελείς "βλακώδη" αλλά το παιντί ήξερε τί έλεγε]
ΣΗΜ. στην εικόνα το πανανθρώπινο όραμα διαρκείας, που παραμένει όραμα ίσαμε σήμερα και ποιος ξέρει για πόσο ακόμα... [Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη ή Θάνατος]

συμβουλές προς αλαζόνες

 
Οταν είσαι αλαζών
να κουρεύεις το γκαζόν
ως ο μόνος επιζών
εν τω μέσω κορνιζών.
 
Οταν είσαι αμαζών
αντί δέκα καρπαζών
να κουρεύεις το γκαζόν
οκλαδόν μα και πλονζόν.