Ο Αιών Των Σκατών

(από την εσχατολογία στη σκατολογία σκέτη)

Ο Μέγας Μάγιστρος Μεργκαέλ Ωγκαίο ήνοιξεν τον Πάπυρον του Ελέους της Γνώσεως (χυδαϊστί Λαρούς) και απεκόλλησεν τον σκώληκα όστις είχεν σχεδόν ενσωματωθεί εις την σελίδα υπ' αριθμόν 666 του Ιερού Τόμου. Ο σκώληξ εχρονολογείτο από της Εποχής των Σκατών. Η ρις του Μεγάλου Μαγίστρου, ήτις ανεγνώρισεν την οσμήν, δεν τον είχεν προδώσει έως τώρα. Ο σκώληξ βρώμαγε σκατίλα του κερατά λέμε.

Ετοιμος ως ήτο να εντρυφήσει εντός των Ιερών Σελίδων ίνα μεταλαμπαδεύσει το Φως των εις τους μαθητάς αυτού, ο Μ.Μ.Μ.Ω. (Μέγας Μάγιστρος Μεργκαέλ Ωγκαίο για συντομία) εισήλθεν εις τον απόπατον ίνα αφοδεύσει, ώστε να μη χρειαστεί να το πράξει κατά την ώρα της Διδασκαλίας. Κατά την διάρκειαν της αφοδεύσεως, ως γνωστόν, εισβάλλουν εις τον νόα των ανθρωπίνων πλασμάτων αι πλέον δημιουργικαί σκέψεις, ούτωπως λοιπόν εισέβαλλον εν τω εγκεφάλω του Μ.Μ.Μ.Ω. ωρισμέναι σκέψεις αι οποίαι θα τον έκαμνον διάσημον μεταξύ των ομοσόφων αυτού.

Ο Μ.Μ.Μ.Ω. έγινε φίρμα τουτέστιν, μετά την πρωινήν αφόδευσιν εκείνης ακριβώς της ημέρας. Επειδή κατώρθωσε να διατυπώσει εντέλει, εν έτει 3.805 και μήνα Μενθενεότην, την θεωρίαν του περί του Αιώνος Των Σκατών. Δια την διατύπωσιν της θεωρίας αύτης είχεν μελετήσει ουκ ολίγα κείμενα, άλλα γραπτά εις παλαιοφυλλάδας της προ χιλίων και πλέον ετών εποχής και άλλα εντός των διασωθέντων δισκιδίων εξ υάλου εμβαπτισμένης έν τινι υλικώ αγνώστω. Ητο μεν πλέον ή βέβαιος ότι εκυκλοφόρουν εισέτι πληροφορίαι εν τω Ιερώ Διαδικτύω, αλλά ήτο πανδύσκολον να τις ανακαλύψει, δια τα δε δισκίδια είχεν εφεύρει ένα μηχάνημα Ιερόν. Τους υπολογισμούς και τα σχέδια όπου περιέγραφεν καταλεπτώς την εφεύρεσιν του μηχανήματος αυτού κατεκράτησεν -ομού με το μηχάνημα- εν τω οίκω του μη παραδώσας αυτά εις τας Αρχάς, κινδυνεύων να συλληφθεί ως Υστατος Σκατολόγος.

Οι Υστατοι Σκατολόγοι είναι μία αίρεσις της οποίας οι οπαδοί είναι κόκκινο πανί δια τους Εξουσιαστάς του Πλανήτου, τουτέστιν τας Ιεράς Τραπέζας, αι οποίαι ιερουργούν προς δόξαν της θρησκείας του Μακαρονώδους Πρασίνου και Χαρτίνου Χρήματος, αρνούμεναι μετά βδελυγμιας ότι υπήρξεν ποτε Αιών των Σκατών, ενώ ο Μ.Μ.Μ.Ω. είναι πλέον πεπεισμένος ότι αι Ιεραί Τράπεζαι διετέλεσαν πρωτεργάτριαι της υπάρξεως του Αιώνος Αυτού. Τα δισκίδια το αποδεικνύουν εμφανώς, αλλά ποίος είναι εις θέσιν να τα μελετήσει πλην του Μ.Μ.Μ.Ω.; Ουδείς, εκτός εάν η παραγωγή του μηχανήματος αποκρυπτογραφήσεώς των εγκριθεί υπό των Εξουσιαστών, πράγμα εξαιρετικά απίθανον.

Προς ώρας, ο μόνος ο οποίος δύναται να εγγυηθεί δια την ακρίβειαν των Ιερών Γραπτών είναι ο Μ.Μ.Μ.Ω. Λέγουσι τα κείμενα λοιπόν ότι προ μιάς χιλιετηρίδος περίπου συνέβη έν γεγονός τρομερόν, το οποίον συνετάραξε τον τότε κόσμον. Ενα πρωί αι βρύσαι όλων των πόλεων ήρχισαν να εκβάλλουν, αντί ύδατος, σκατά. Επί πλέον, οι ποταμοί, αι λίμναι, αι πηγαί, ωσαύτως εξέβαλλον σκατά αντί ύδατος ποσίμου. Τα πλάσματα ολοκλήρου του πλανήτου, μη δυνάμενα να επιζήσουν υπό τοιαύτας συνθήκας, απεβίωσαν εντός των σκατών, εμπλουτίζοντα ούτωπως την οσμήν της σκατίλας. Το μοναδικόν όν το οποίον δεν ήργησεν καθόλου να εγκλιματισθεί εις τα Νέα Δεδομενα ήτο ο άνθρωπος φυσικά.

Μεθ' ουδεμιάς δυσκολίας, ήρχισεν αυτομάτως να τρέφεται με σκατά, εις τας τηλεοράσεις του να αναπαράγει σκατά, εις τα ραδιόφωνα να ακούει πορδές, να τρωγοπίνει σκατά, να λούζεται με σκατά, ίνα μην απωλέσει το Αρωμα, το οποίον έγινεν το Σήμα Κατατεθέν του Αιώνος εκείνου, όστις μετωνομάσθει εις Αιώνα Των Σκατών. «Οι πρόγονοί μας» εσκέφθει ο Μ.Μ.Μ.Ω. να είπει εις τους μαθητάς του «οι πρόγονοί μας, λέγω, είχον την δύναμιν να αναδείξουν το σαφές μειονέκτημα του φαινομένου της Σκατολογίας εις πλεονέκτημα, να το δουν θετικά, να το διασκεδάσουν, να εγκλιματισθούν εντός αυτού, και υμείς διαμαρτύρεσθε δια τα ούρα τα οποία ρίπτει σήμερον ο Ουρανός εν είδει βροχής; Και μη χειρότερα λέγω!»

Δυστυχώς, ο Μ.Μ.Μ.Ω. δεν επρόλαβε να υπάγει εις το κεκανονισμένον μάθημα διότι μετά των ούρων της καταιγίδος, ήτις ήρξατο πίπτουσα κατα την στιγμήν καθ' ήν εξήρχετο της οικίας του, έπεσεν και μία Ιερή Κοτρώνα εκ των Ιερών Νεφρών του Μακαρονώδους και τον εύρηκεν εις το δοξαπατρί, που λένε, και τον αφήκεν εις τον τόπον, τουτέστιν ξερόν καταγής.