Μου κάνουν εντύπωση οι -σχετικά πρόσφατες- αναφορές σε ανθρώπους ως "65χρονος", "35χρονη", "16χρονος", 20χρονος", κλπ κλπ.
Μήπως θέλουν να μας πουν κάτι περισσότερο από μια απλή αναφορά στην ηλικία των ανθρώπων αυτών; Ανθρώπων με όνομα, ανθρώπων που υπάρχουν (ή υπήρξαν) ζωντανοί ανάμεσά μας.
Η δικαιολογία που προβάλλεται είναι ο σεβασμός στα "ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα" των προσώπων αυτών, η απόκρυψη της πραγματικής ταυτότητας δλδ, λες και πρόκειται για εφτασφράγιστο μυστικό η οντότητά τους.
Μετά τη μετατροπή των ανθρώπων σε "άτομα", χαρακτηρισμό που παραπέμπει σε κάτι τι ουδέτερο, σε μέρος ενός συνόλου ανώνυμου και χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, σε κομμάτια ενός συνόλου άμορφου, σε τμήματα μάζας και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, τίποτα διαφορετικό, περάσαμε κιόλας στον ηλικιακό προσδιορισμό των ανθρώπων.
Οι εικόνες από τους πρόσφατους πολέμους -κοσοβάροι να περνούν και να ξαναπερνούν μπροστά από τις οθόνες μας, ιρακινοί τσουβαλιασμένα έρμαια των βασανιστών τους, πτώματα σωρηδόν στη Γάζα, κλπ- αλλά και εικόνες καμμένων ανθρώπων στην Ηλεία, καθώς και εικόνες σωρών ανθρώπινων πτωμάτων/θυμάτων φυσικών καταστροφών, προβάλλουν έντονα την αναλωσιμότητα του είδους μας.
Ο άνθρωπος δεν είναι πλέον ένα όν μοναδικό και ανεπανάληπτο, χάνει ολοένα και περισσότερο την αξία του, η ζωή του είναι φτηνότερη από τη ζωή άλλων -προστατευμένων- ειδών, όπως π.χ. η χελώνα καρέτα-καρέτα και η φώκια μονάχους-μονάχους. Ο άνθρωπος πλημμυρίζει τον πλανήτη χάρη στο θεϊκό "αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι" και όσο πλησιάζει τον τελικό στόχο, προς την κατακυρίευση της Γης δλδ, τόσο προβάλλεται η αναλωσιμότητά του. Αυτή είναι η αντίδραση στο θεϊκό σχέδιο, άραγε;
Οι παροχές υγείας όλο και μειώνονται, σε λίγο μόνο οι πλούσιοι θα έχουν το δικαίωμα να φροντίζουν την υγεία τους. Το όριο συνταξιοδότησης αυξάνεται, ο άνθρωπος θα ξεζουμίζεται μέχρι τελευταίας ρανίδας. Ο νέος άνθρωπος είναι ένας αριθμός, ένα γραναζάκι, που η χρησιμότητά του καθορίζεται από το ύψος της αμοιβής του. Το άστοχο είναι ότι ολόκληρη γενιά αυτοπροσδιορίστηκε κιόλας ως η "γενιά των 700 ευρώ", πράγμα που ενοχλεί την αισθητική μου -τουλάχιστον. Πώς γίνεται ένας νέος άνθρωπος να παραιτείται από τις ιδέες, να παραμερίζει το σθένος και την ορμή του εξαιτίας του ύψους ενός μισθού; Αν ήταν π.χ. η "γενιά των 7.000 ευρώ" τι θα άλλαζε; Θα γινόταν αυτομάτως πιο έξυπνη και πιο παραγωγική;
Ο υποκριτικός προστατευτισμός των ΑμεΑ από το κράτος, ακυρώνεται με την άμεση αδιαφορία των πολιτών. Εφημερίδες χαρίζουν όπλα στους αναγνώστες τους. Τα κουμπούρια βγήκαν αντικαθιστώντας τα παρωχημένα μαχαίρια, σε λίγο θα φιγουράρουν και κανόνια στις ταράτσες έτσι όπως πάει το πράγμα. Θα δούμε και ρουκετοπόλεμο μεταξύ συνοικιών, άραγε;
Ο Νόμος της ζούγκλας των καννιβάλων θα υπερνικήσει το Νόμο της αγάπης προς τον πλησίον; Ο χριστιανισμός έγινε περιουσία των παπάδων που την εκποίησαν προς χάρη των βαλαντίων τους; Ποιο είναι τελικά το συμφέρον μας; Το αλληλοφάγωμα ή η αλληλοπροστασία;
Το μέλλον του ανθρώπου εντοπίζεται, άραγε, στο ποια γόμμα θα τον σβήσει;
-->> το ποστ ανήκει στις -λίγες ευτυχώς- στιγμές απαισιοδοξίας μου. Σε επόμενο, θα επανορθώσω!
Μήπως θέλουν να μας πουν κάτι περισσότερο από μια απλή αναφορά στην ηλικία των ανθρώπων αυτών; Ανθρώπων με όνομα, ανθρώπων που υπάρχουν (ή υπήρξαν) ζωντανοί ανάμεσά μας.
Η δικαιολογία που προβάλλεται είναι ο σεβασμός στα "ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα" των προσώπων αυτών, η απόκρυψη της πραγματικής ταυτότητας δλδ, λες και πρόκειται για εφτασφράγιστο μυστικό η οντότητά τους.
Μετά τη μετατροπή των ανθρώπων σε "άτομα", χαρακτηρισμό που παραπέμπει σε κάτι τι ουδέτερο, σε μέρος ενός συνόλου ανώνυμου και χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, σε κομμάτια ενός συνόλου άμορφου, σε τμήματα μάζας και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, τίποτα διαφορετικό, περάσαμε κιόλας στον ηλικιακό προσδιορισμό των ανθρώπων.
Οι εικόνες από τους πρόσφατους πολέμους -κοσοβάροι να περνούν και να ξαναπερνούν μπροστά από τις οθόνες μας, ιρακινοί τσουβαλιασμένα έρμαια των βασανιστών τους, πτώματα σωρηδόν στη Γάζα, κλπ- αλλά και εικόνες καμμένων ανθρώπων στην Ηλεία, καθώς και εικόνες σωρών ανθρώπινων πτωμάτων/θυμάτων φυσικών καταστροφών, προβάλλουν έντονα την αναλωσιμότητα του είδους μας.
Ο άνθρωπος δεν είναι πλέον ένα όν μοναδικό και ανεπανάληπτο, χάνει ολοένα και περισσότερο την αξία του, η ζωή του είναι φτηνότερη από τη ζωή άλλων -προστατευμένων- ειδών, όπως π.χ. η χελώνα καρέτα-καρέτα και η φώκια μονάχους-μονάχους. Ο άνθρωπος πλημμυρίζει τον πλανήτη χάρη στο θεϊκό "αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι" και όσο πλησιάζει τον τελικό στόχο, προς την κατακυρίευση της Γης δλδ, τόσο προβάλλεται η αναλωσιμότητά του. Αυτή είναι η αντίδραση στο θεϊκό σχέδιο, άραγε;
Οι παροχές υγείας όλο και μειώνονται, σε λίγο μόνο οι πλούσιοι θα έχουν το δικαίωμα να φροντίζουν την υγεία τους. Το όριο συνταξιοδότησης αυξάνεται, ο άνθρωπος θα ξεζουμίζεται μέχρι τελευταίας ρανίδας. Ο νέος άνθρωπος είναι ένας αριθμός, ένα γραναζάκι, που η χρησιμότητά του καθορίζεται από το ύψος της αμοιβής του. Το άστοχο είναι ότι ολόκληρη γενιά αυτοπροσδιορίστηκε κιόλας ως η "γενιά των 700 ευρώ", πράγμα που ενοχλεί την αισθητική μου -τουλάχιστον. Πώς γίνεται ένας νέος άνθρωπος να παραιτείται από τις ιδέες, να παραμερίζει το σθένος και την ορμή του εξαιτίας του ύψους ενός μισθού; Αν ήταν π.χ. η "γενιά των 7.000 ευρώ" τι θα άλλαζε; Θα γινόταν αυτομάτως πιο έξυπνη και πιο παραγωγική;
Ο υποκριτικός προστατευτισμός των ΑμεΑ από το κράτος, ακυρώνεται με την άμεση αδιαφορία των πολιτών. Εφημερίδες χαρίζουν όπλα στους αναγνώστες τους. Τα κουμπούρια βγήκαν αντικαθιστώντας τα παρωχημένα μαχαίρια, σε λίγο θα φιγουράρουν και κανόνια στις ταράτσες έτσι όπως πάει το πράγμα. Θα δούμε και ρουκετοπόλεμο μεταξύ συνοικιών, άραγε;
Ο Νόμος της ζούγκλας των καννιβάλων θα υπερνικήσει το Νόμο της αγάπης προς τον πλησίον; Ο χριστιανισμός έγινε περιουσία των παπάδων που την εκποίησαν προς χάρη των βαλαντίων τους; Ποιο είναι τελικά το συμφέρον μας; Το αλληλοφάγωμα ή η αλληλοπροστασία;
Το μέλλον του ανθρώπου εντοπίζεται, άραγε, στο ποια γόμμα θα τον σβήσει;
-->> το ποστ ανήκει στις -λίγες ευτυχώς- στιγμές απαισιοδοξίας μου. Σε επόμενο, θα επανορθώσω!
3 σχόλια:
Στην χώρα της υπερβόρειας πολιτικής ορθότητας συζητούν για σύνταξη στα 73, ενώ αυτό με τις ηλικίες αποτελεί κυριολεκτικά ψύχωση.
Π.χ. πολύ σύνηθες να γράφεται σε εφημερίδες, ο Τάδε Δεινόπουλος (35) ή όποια άλλη η ηλικία του Κου - Κας Δεινοπούλου.
Το κοινωνικό κράτος αποδομείται γοργά και το φαινόμενο είναι δραματικότερο διότι η πτώση γίνεται από ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο από αυτό της χώρας της φαιδράς πορτοκαλαίας.
Η ανθρώπινη ζωή ακολουθώντας την καμπύλη προσφοράς και ζήτησης δείχνει να έχει ευτελισθεί, διότι όσο να 'ναι 6,5 δις νοματαίοι ζούμε ή φυτοζωούμε σε αυτόν τον γλόμπο και φρένο στην αύξηση του πληθυσμού στις φτωχές περιοχές παρά τις αρρώστιες και τους πολέμους δεν φαίνεται να μπαίνει. Ίσως γιατί στον τρίτο κόσμο η αντισύληψις, το πλέη στέησον και η τηλεόραση λουσουντού είναι κάπως εξτρέμ δεδομένης της λόρδας.
Όπως και να 'χει, ορθώς επισημαίνετε ότι υπάρχει μια τάση -παγκοσμίως- να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι σαν αναλώσιμα εξαρτήματα με κυρίαρχο στοιχείο ταυτοποίησης τους τον... χρόνο λειτουργίας τους!
Κοιτάξτε, τίποτα σε αυτό το σύμπαν δεν είναι αιώνιο και το οποιοδήποτε είδος ζωής κάνει τον κύκλο του μετά από κάποιο χρονικό διάστημα (χιλιάδες ή ακόμα και εκατομμύρια χρόνια). Ο άνω θρώσκων άνθρωπας όμως δείχνει να έχει βαλθεί να κλείσει αυτόν τον κύκλο νωρίτερα αυτοκαταστρεφόμενος...
Δε βαριέστε, καλή χρονιά να έχουμε αγωνιζόμενοι πάντα για το καλύτερο! :)
Πολύ σωστή τοποθέτηση
Με εξέφρασες απόλυτα με αυτή την ανάρτηση γιατί πολύ καιρό τώρα με ξενίζει αφάνταστα αυτή η αναφορά στους ανθρώπους με αριθμούς όπως η ηλικία τους.
Φαίνεται πως όταν το άτομο γίνεται μάζα δεν χρειάζεται παραπάνω από έναν αριθμό.
Δημοσίευση σχολίου