Σελίδες

Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Ολίγα περί Copyright


Αναδημοσιεύω μερικά τμήματα του εξαιρετικού άρθρου με τίτλο Η πρόταση οδηγίας για την επέκταση της διάρκειας προστασίας των ηχογραφημάτων υποθηκεύει το πολιτιστικό μας μέλλον των Νίκου Κοσσυφίδη και Πρόδρομου Τσιαβού. Αυτά που νομίζω ότι αρκούν για να καταλάβει κάποιος τι σημαίνει Copyright, πράγμα που μου πήρε αρκετό χρόνο να καταλάβω και'γώ πριν μερικά χρονάκια. Απορούσα βέβαια γιατί ο πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει, τώρα όμως είμαι βέβαιη ότι απλά ο πολύς κόσμος δεν είχε ενδιαφερθεί. Ο πολύς κόσμος ενδιαφέρεται όταν κοντεύει να φτάσει ο κόμπος στο χτένι, που λένε, αλλά και τότε ακόμα δεν είναι αργά! Εμπρός παιδιά! Γερά!

Γράφουν οι συντάκτες του άρθρου:
Τι είναι το Copyright

Το Copyright είναι χοντρικά τα αποκλειστικά δικαιώματα των πνευματικών δημιουργών στα έργα τους και αντιστοιχεί σε γενικές γραμμές σε δύο είδη δικαιωμάτων: Πρώτον, στα δικαιώματα των δημιουργών επί των πρωτοτύπων πνευματικών τους έργων, που αποκαλούνται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και δεύτερον, στα δικαιώματα των υπόλοιπων συντελεστών (τραγουδιστών, μουσικών συνοδείας, ηθοποιών, παραγωγών, ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών κλπ) που αποκαλούνται συγγενικά δικαιώματα. Ο στόχος του Copyright είναι να δίνει στον δημιουργό την αποκλειστικότητα της διακίνησης των έργων του για ορισμένο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να μην μπορεί κάποιος άλλος να αντιγράψει πχ. τα έργα του και να τα πουλήσει.

Όταν παρέλθει η διάρκεια του Copyright, το έργο πλέον είναι ελεύθερο και ο καθένας μπορεί να το αντιγράψει, να το μοιράσει, να το προβάλλει κλπ και όπως λέμε καταπίπτει στο "public domain" και γίνεται πλέον δημόσιο αγαθό προς όφελος της κοινωνίας.
(...)

Προβλήματα λειτουργίας του Copyright

Ενώ το Copyright, ως περιορισμένο δικαίωμα για την ενίσχυση της δημιουργικότητας, είναι εξαιρετικά χρήσιμο για το μεμονωμένο δημιουργό και το κοινωνικό σύνολο, έχει πλέον σε αρκετές περιπτώσεις εκφυλιστεί. Το παράδειγμα των μουσικών παραγωγών είναι ίσως το πιο τρανταχτό: Σε μια μουσική παραγωγή οι μεν δημιουργοί και τραγουδιστές παίρνουν ένα κέρδος επί των πωλήσεων της τάξης του 5-15%, και πάντως ανάλογο της φήμης και της διαπραγματευτικής ισχύος που έχει ο καθένας τους, και ως αντάλλαγμα εκχωρούν στις δισκογραφικές τα δικαιώματα αποκλειστικής διακίνησης των έργων τους (τους λένε δηλαδή στο συμβόλαιο που υπογράφουν ότι δεν θα κάνουν τον ίδιο δίσκο π.χ. με άλλη δισκογραφική ή μόνοι τους). Οι δε μουσικοί συνοδείας (session musicians, είναι οι μουσικοί που προσλαμβάνονται για να παίξουν τα διάφορα όργανα σε μια ηχογράφηση) εκχωρούν πλήρως τα συγγενικά δικαιώματά τους στις δισκογραφικές για κάθε δουλειά που κάνουν και πληρώνονται εφάπαξ. Οι δισκογραφικές έτσι έχουν τελικά ως παραγωγοί τα συγγενικά δικαιώματα επί του συνόλου της παραγωγής για 50 χρόνια (αφού έχουν πάρει και τα δικαιώματα των μουσικών συνοδείας) και το αποκλειστικό δικαίωμα διακίνησης της παραγωγής γι αυτό το χρονικό διάστημα λόγω των συμβολαίων που υπογράφουν. Με άλλα λόγια η παραγωγή τους ανήκει πλήρως για 50 χρόνια και οι δημιουργοί/τραγουδιστές μόνο μέσω των δισκογραφικών μπορούν να έχουν κάποιο κέρδος από το έργο τους. Οι μουσικοί συνοδείας φυσικά δεν έχουν κανένα κέρδος μακροπρόθεσμα. Ακριβώς επειδή πληρώνονται εφάπαξ, μόνο το 5% έχουν μόνιμη δουλειά και γενικώς βρίσκονται σε άσχημη οικονομική κατάσταση.

Τι αλλάζει

Απο το 2010 και μετά, έργα που ερμηνεύτηκαν την 10ετία του 60 -που η μουσική και η δισκογραφία γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη- θα αρχίσουν σιγά σιγά να απελευθερώνονται, στερώντας απ’ τις δισκογραφικές, τεράστια έσοδα. Έτσι οι δισκογραφικές ξεκίνησαν αγώνα δρόμου για να επεκταθεί η διάρκεια των δικαιωμάτων που έχουν επί των ηχογραφήσεων (μάλιστα λένε γενικά για τις ηχογραφήσεις, όχι μόνο για τις μουσικές παραγωγές) απο τα 50 χρόνια στα 95 (όπως είναι στις Η.Π.Α.) και να μη χάσουν τα κέρδη τους. Ως άλλοθι για να περάσουν την αλλαγή αυτή χρησιμοποιούν το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες που θα χάσουν χρήματα με τη λήξη του copyright των δισκογραφικών. Αναφέρονται προφανώς σε διάσημους καλλιτέχνες της εποχής των 60s που είχαν τη δυνατότητα να κάνουν σοβαρά συμβόλαια, γιατί οι υπόλοιποι καλλιτέχνες της εποχής δεν παίρνουν σχεδόν τίποτα ούτως ή άλλως, ενώ ξεχνούν να πουν ότι οι δημιουργοί εξακολουθούν να έχουν τα πνευματικά τους δικαιώματα μέχρι και 70 χρόνια μετά το θάνατό τους οπότε μπορούν κάλλιστα να ξαναβγάλουν δίσκο (με την ίδια ή άλλη δισκογραφική, ή και οι ίδιοι ανεξάρτητα) και να έχουν κανονικότατα κέρδη. Επίσης χρησιμοποιούν ως επιχείρημα ότι χάνουν περίπου 1-2 δισ. δολάρια εξαιτίας της πειρατείας κάθε χρόνο, με το φαινόμενο να γιγαντώνεται και έτσι οδηγούνται σε απολύσεις και σε μείωση των επενδύσεών τους σε νέους καλλιτέχνες. Αντιθέτως προτιμούν τις "φίρμες" αφού μόνο 1 στα 8 CD είναι κερδοφόρα, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζουν μεγάλες δισκογραφικές όπως η BMG, η Warner, η EMI και η Universal, οι γνωστές και ως "big four" αφού ελέγχουν μόνες τους πάνω απο το 70% της παγκόσμιας αγοράς σύμφωνα με μελέτη του ifpi (http://www.ifpi.org/content/section_news/20050802.htm) και άλλων οργανισμών. Έτσι ισχυρίζονται πως η επέκταση του copyright που διαθέτουν θα τους βοηθήσει και να επενδύσουν σε νέους καλλιτέχνες και να μην κάνουν απολύσεις. Φυσικά, αυτό αφορά μόνο αυτές τις 4 μεγάλες δισκογραφικές αφού κατά βάση αυτές έχουν το copyright από έργα της εποχής ή έχουν αγοράσει μικρότερες δισκογραφικές της εποχής και το έχουν πάρει από αυτές.
______________________________
ΣΗΜ.1. το άρθρο συνεχίζεται με πολλά στοιχεία, περιέχει και άλλες ενότητες, όπως π.χ. "Παράπλευρες απώλειες για τον πολιτισμό", "Ο McCreevy (ξανα)χτυπά", "Αντιδράσεις", "Οι ψήφοι των Ελλήνων Ευρωβουλευτών", κλπ. Μελετήστε το καλά καλά και μετά μη ξεχάσετε να ψηφίσετε εδώ

ΣΗΜ.2. αυτό που νομίζω οτι φταίει, είναι -κυρίως!- η μεταβίβαση των δικαιωμάτων Copyright από τους καλλιτέχνες σε άλλους. Αναφέρομαι στην περίπτωση που έχει ξυπνήσει τον πολύ κόσμο προσφάτως, δλδ στις εταιρείες παραγωγής μουσικών έργων.

ΣΗΜ.3. το Copyright (λογικά) ανήκει στον κάθε καλλιτέχνη αποκλειστικά και αυτός είναι ελεύθερος να διαθέσει με όποιο τρόπο επιθυμεί τα έργα του. Τα λεγόμενα Creative Commons π.χ. είναι μια ένδειξη χρήσης του δικαιώματος του καλλιτέχνη σχετικά με το δικό του έργο ποκλειστικά.

ΣΗΜ.4. νομίζω ότι μια γενναία απόφαση (γενναία, όσον αφορά το "χαρτζηλίκι" που θα χάσουν από τις δισκογραφικές εταιρείες) των κυβερνητών του πλανήτη (όλων, όχι μόνο των αρχηγών) είναι η απαγόρευση της μεταβίβασης του Copyright από τον καλλιτέχνη σε οποιονδήποτε άλλον, ακόμα και στον άμεσο κληρονόμο του. Οταν ένα μυαλό πάψει να υπάρχει, παύει η δημιουργική του ικανότητα, έτσι δεν είναι; ή μήπως νομίζετε ότι ο Αισχύλος δημιουργεί ακόμα από τον τάφο του;

ΣΗΜ.5. επειδή εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε τεμπέληδες και δεν (θέλουμε να) μας απασχολούν πεζά πράγματα, όπως π.χ. τα οικονομικά, και χρειάζομαστε όλο το χρόνο μας για να δημιουργούμε, να "παράγουμε έργο" δλδ, είμαστε πρόθυμοι να υποταχτούμε σε διάφορους "νταβατζήδες" που αναλαμβάνουν να μας... ξεκουράσουν(!) ώστε να αφοσιωνόμαστε αναπόσπαστα στη δημιουργία, κλπ κλπ ωραία πράγματα -και λέξεις! Αυτό όμως ανοίγει θέματα αντικοινωνικά, όταν, αντί να παραδίδουμε τη διαχείριση του έργου μας, εκχωρούμε ολόκληρο το έργο! Είναι σαν να πουλάμε το μυαλό μας!!!

ΣΗΜ.6. οπότε, αρκεί η εκχώρηση της διαχείρισης του έργου και εδώ δεν χωρούν "αποκλειστικότητες" και άλλα συναφή. Τελεία και παύλα. Μπορώ π.χ. να δημιουργήσω κάτι (γραπτό, μουσική, κλπ) και να επιτρέπω σε κάποιον να το διαχειριστεί, να το τυπώσει, να το γράψει σε σιντί, να το προωθήσει, κλπ, και να κερδίσει από αυτό, χωρίς να του δίνω το δικαίωμα ιδιοκτησίας του έργου μου, και κατά συνέπεια του μυαλού μου, του εαυτού μου. Τελεία και παύλα -επίσης.

ΣΗΜ.7. άλλο πράγμα είναι το πνευματικό δικαίωμα του δημιουργού για το έργο του και άλλο πράγμα είναι το ίδιο το έργο -και κατ'επέκταση ο ίδιος ο δημιουργός.

ΣΗΜ.8. ΚΑΤΩ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ! ΚΑΤΩ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ!


Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Τα νέα αστυνομικά μέτρα



Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις!

Ομάδες Δ, ομάδες Ζ, ομάδες Χ και λοιποί αγανακτισμένοι επί τω έργω στην Κατεχάκη όπου καταδιώκουν κόσμο ακόμα και μέσα στην πανεπιστημιούπολη όπου πληροφορίες μιλάνε για προσαγωγές έξω από το μαθηματικό και το φυσικό.
Δεν πάει άχρηστη τόση κουβέντα για άσυλο και καταστολή....

από εδώ-->> http://www.radiobubble.gr/el/blog/freenet/4140
-->> Με τρεις φωτογραφίες, γράφεις εγκυκλοπαίδεια, λέμε τώρα...
-->> Πάτησε πάνω στη κάθε φωτό για να τη δει σε πλήρες μέγεθος

Korla Pandit - Miserlou

Είναι απίστευτο πόσο πολλές Μισιρλούδες κυκλοφορούν στο διαδίκτυο! Ωραίες, μοιραίες, ατίθασσες, χορευταρούδες, εκνευριστικά παράτονες, ρυθμικές, άγριες μεταλλικές, ροκούδες, με ακουστική κιθάρα, με ντραμς, με μπουζούκια, με με με... με ό,τι βάλει ο νους λέμε! Ο Dick Dale, την έχει ξεσκίσει, και πού δεν την έπαιξε! Ολοι σχεδόν οι καλλιτέχνες που σέβονται τον εαυτό τους έχουν παίξει Μισιρλού σε φεστιβάλ, σε μπητς πάρτι, είναι ένα άκουσμα θαλασσινό καθώς φαίνεται, μια και την παίζουν πολλά συγκροτήματα με το συνθετικό "σέρφερ" στον τίτλο τους και η Μισιρλού ταξιδεύει πάνω στα κύματα διασχίζοντας ωκεανούς. Τελευταία, έχουν γίνει ένα σωρό επεμβάσεις (μίξεις τις λένε) πάνω σε διάφορες εκτελέσεις και "εκτελέσεις" από γιουτουμβικούς καλλιτέχνες και η Μισιρλού, αγέραστη, ακούραστη και ανανεωμένη, με τα μαλλιά ξέπλεκα να μπερδεύονται στις φαντασιώσεις του ανδρικού πληθυσμού της Γης, σερφάρει πλέον και στον αχανή χώρο του διαδικτύου.

Μια από αυτές διάλεξα να παρουσιάσω σήμερα: την υπέροχα αισθαντική Μισιρλού σε ινδική πιανιστική βερσιόν, παιγμένη το 1951 από τον θαυμάσιο Korla Pandit. Τόσο υπέροχη, μα την αλήθεια! Απόλαυσέ τη, μοναδικέ μου αναγνώστη ή αναγνώστρια. Ολη δική σου:



http://www.youtube.com/watch?v=G9ytSC8rz84

-->> Korla Pandit in 1951, performing "Miserlou" for Snader Telescriptions.

-->> Βεβαίως, ο Korla Pandit (September 16, 1921 – October 2, 1998), ήταν ένας γνήσιος αμερικανός, μια και γεννήθηκε ως John Roland Redd στο St. Louis του Missouri. Υπήρξε μουσικός, συνθέτης, πιανίστας, οργανοπαίκτης και πρωτοπόρος στη τηλεόραση. Εγινε γνωστός ως "The Godfather of Exotica" και άρχισε την καριέρα του με το όνομα Juan Rolando.

Το 1944 παντρεύτηκε την καλλιτέχνιδα του Ντίσνεϋ Beryl June DeBeeson, άλλαξε το "Juan Rolando" με το "Korla Pandit" και έφτιαξε μια ρομαντική ιστορία για τον εαυτό του, ότι τάχα είχε γεννηθεί στο Ν. Δελχί, στην Ινδία, παιδί ενός βραχμάνου ιερέα και μιας γαλλίδας σοπράνο της Οπερας, που έφτασε από την Ινδία στην Αμερική μέσω Αγγλίας. Εσκιζε από φαντασία ο μικρός! Οσο και από ταλέντο -εννοείται. Αυτό θα πει "καλλιτέχνης από κούνια"!

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

old american music - 12

1. 2.
3. 4. 5. 6. 7. 8.
9. 10.

1. The Four Vagabonds
2. The Spiders
3,4,5,6,7 The Cats and The Fiddle
8. The Four Clefs
9. The Four Lads
10. The Whispering Pianist (Art Gillham)

Δεν ξέρω ποια εικόνα (μόνο μια) να διαλέξω για την εκπομπή μου "Παλιά αμερικάνικη μουσική" No 12, που ανεβαίνει σύντομα στο -->>
http://www.radiobubble.gr/el/tags/old-american-music
Τείνω προς τη Νο 5, που έχει και προσωπικά στοιχεία πάνω της, αλλά δεν είμαι σίγουρη... Μου αρέσουν και η Νο 8 (σπάνιο συγκρότημα) και η Νο 10 (καλός ραδιοφωνατζής όσο και πιανίστας). Μια μικρή βοήθεια;

______________________
Περιεχόμενα: γράμμα Τ, άρθρο The, κομμάτια με τίτλους από D μέχρι I

01 DANCING IN THE DARK The Twilight Three

02 DEAR ON A NIGHT LIKE THIS The Troubadours
03 DIG THESE BLUES The Four Clefs (monadiko, enas diskos mono me avto to sygkr/ma)
04 DONT SHOOT THE BARTENDERE The Korn Kobblers
05 DOWN SOUTH The Banjo Kings

06 DOWN YONDER The Honky Tonks
07 DOWN YONDER The Happy Six
08 DO YOU EVER THINK OF ME The Happy Six
09 EAST ST LOUIS BLUES The Dixeland Jazz Group
10 ENCORE CHERIE The Del Trio

11 FROM OUT OF NOWHERE The Four Star Rythym Section (monadikos diskos)
12 GOLDEN SLIPPERS The Banjo Kings
13 GOOD MORNIN BLUES The Kansas City Five
14 GRANDFATHERS CLOCK The Ginger Snaps
15 HELLO MY BABY The Banjo Kings

16 HESITATION BLUES The Whispering Pianist (Art Gillham)
17 HONEY BEE The Spiders
18 HONEY IN THE HORN The Commodores
19 HOW COME YOU DO ME LIKE YOU DO The Original Memphis Five (monadikos diskos)
20 HUMMING The Happy Six

21 I DIDN'T WANT TO DO IT The Spiders
22 IF I COULD BE WITH YOU The International Jazzmen v-Kay Starr
23 IF I KNEW YOU WERE COMIN ID HAVE The Fontaine Sisters
24 I FOUND A NEW BABY The Quintet of the Hot Club of France-Django
25 I GOT TEN BUCKS AND TWENTY FOUR The Merry Macs

26 I HAD THE CRAZIEST DREAM The Four Vagabonds
27 I MISS YOU SO The Cats and the Fiddle (monadikos diskos)
28 IM SORRY I MADE YOU CRY The Capitol Jazzmen
29 I'M STILL IN LOVE WITH YOU The Vagabonds
30 I NEVER KNEW The Radio Franks

31 IN MY SOLITUDE The Capitol Jazzmen (saxophone)
32 I SHOULD HAVE TOLD YOU LONG AGO The Four Lads
33 ISTANBUL The Four Lads
34 ITS YOU The Happy Six

35 I WONDER WHERE MY BABY IS TONIGHT The Radio Franks

Πληροφορίες για καλλιτεχνικά συγκροτήματα:

The Four Vagabonds
http://www.singers.com/jazz/vintage/fourvagabonds.html
---------------
The Whispering Pianist (Art Gillham)
http://en.wikipedia.org/wiki/Art_Gillham
http://lwhisper.home.mindspring.com/ArtGillham.html
---------------
The Four Lads
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Four_Lads
---------------
The Cats and the Fiddle
http://home.att.net/~uncamarvy/Catfidd/catfidd.html
---------------
The Spiders
http://www.heebiejeebies.nl/resultnl.php?zoektekst=de&zop=artiest&order_Recordset3=artiest
---------------
The Commodores
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Commodores
http://blogplutonio.blogspot.com/
---------------
The Banjo Kings
http://www.jazzbymail.com/ViewArtist.aspx?iAID=1128&sAN=The%20Banjo%20Kings
---------------
The Four Clefs
http://www.vocalgroupharmony.com/the_jive.htm
---------------

Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Global Week of Action 2009 (20/04 - 29/04)

Reclaim your Education -->> here!

OI TOKOGLYFITZIDES

The First Bathroom Theater Παρουσιάζει:



http://www.youtube.com/watch?v=UckIq2r9xvo

Added 23 April 2009
from zygomalas

Εκφράζοντας τη λαϊκή αγανάκτηση για το έγκλημα που συντελείται απο μεριάς των τραπεζών σε βάρος του λαού και με τη συναίνεση του ξεπουλημένου κράτους σε παγκόσμιο επίπεδο, ο Χρήστος Ζυγομαλάς θύμα και ο ίδιος, τους κάνει πλάκα, πιστός στο δρόμο που χάραξε με τομ Νικόλα και το σύνθημα που εκφράζει τον ίδιο "ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΟΪΔΙΑ" που δεν είναι άλλο απο εκείνο το παληό "Ενα γέλιο θα σας θάψει".
Τα πρώτα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά στο rating ένα μόλις 24ωρο απο την δημοσίευση του παρόντος πονήματος: Ποιος άλλος απο έναν που είναι απο τη μεριά των τοκογλυφιτζήδων θα έβαζε αρνητικό (1 αστέρι) στην αξιολόγηση του τραγουδιού και χωρίς σχόλιο μάλιστα; Μήπως καμμιά θεούσα που ενοχλήθηκε απο την αυτολογοκριμένη λέξη; κανένας ευλαβής ρεμπετοπιστός;
Οχι βέβαια.
ΜΑΓΓΕΣ ΠΙΑΣΤΕ ΤΑ ΓΙΟΦΥΡΙΑ

_________________________________
-->> Αυτά γράφει ο Χρήστος Ζυγομαλάς στην παρουσίαση του φρέσκου φρέσκου σοβαρότατου πονήματός του και δεν βρίσκω τπτ να προσθέσω. Απολαύστε το!!! Με καρδιά!!!
-->> Το αστέρι μου το έριξα, κοπιαστε παιδιά να το φέρουμε στα ύψη ακροαματικότητας!!!
-->> απαγορεύονται αι δανειολήπτριαι υποστηρίκτριαι πασών_των_τραπεζών και αι τραπεζικαί καθαρίστριαι, μη χάσουν αι μεν τα δάνεια και αι δε την εργασία των -εννοείται!
-->> διαφωνώ με την αυτολογοκρισία λέξεων, δεν υπάρχουν "κακές" λέξεις, υπάρχουν "πονηρά" μυαλά. Η λεξη (υποθέτω) είναι στο στίχο «κύριε τοκογλυφιτζή μου, πάρε τώρα το καυλί μου» και είναι απολύτως δικαιολογημένη, μια και δεν μένει τίποτε άλλο να δώσει ένας χρεωμένος ίσαμε το λαιμό... Νομίζω;

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Je n'aime pas Georges Brassens et la femme de Sarko!



Δυο χαριτωμένα σατιρικά βιντεάκια, ένα από τον Disthene και ένα από τον boisson31. Το πρώτο είναι παρωδία και το δεύτερο απίστευτη μίμηση!
-->> http://www.youtube.com/watch?v=iQR-qLzWIeM
-->> http://www.youtube.com/watch?v=dl7cmLDvUQ4
-->> La vidéo "Brassens chante La Femme de Sarko" a été réalisée par l'équipe d'humoristes québéquois de Prenez garde aux chiens!
VIVE QUEBEC!!! :)

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

μέρες με καταχνιά που μοιάζουν νύχτες

Φανταστείτε μια εποχή με πολύ φόβο σκορπισμένο στις ψυχές των ανθρώπων. Με εικόνες του συμβόλου της δικτατορίας παντού όπου μπορούσε να απλωθεί το μάτι. Στα σπιρτοκούτια, στα σχολεία, στα δημόσια κτίρια, στους δρόμους, στις πλατείες, παντού. Η χαρά του διαφημιστή λέμε.

Τα νεανικά μυαλά βρισκόντουσαν κάτω από καθεστώς στραμπουλήγματος, όπως ας πούμε πατάς ένα κουμπί και σταματάς την κυκλοφορία της σκέψης. Οι ειδήσεις (ποιος πιάστηκε, ποιος εξορίστηκε, ποιος τό 'σκασε για έξω, ποιον βασανίζουν τώρα) μεταδίδονταν ψιθυριστά και μόνο μεταξύ ανθρώπων που εμπιστευόντουσαν απολύτως ο ένας τον άλλο.

Επικρατούσε γενική μουγγαμάρα, γιατί ακόμα και μια συζήτηση για τον καιρό μπορούσε να παρεξηγηθεί. Μην ομιλείτε με/σε αγνώστους. Μια καταχνιά έκρυβε τον ουρανό, ακόμα και σε μέρες λαμπρής λιακάδας.

Αυτή τη βαρειά ατμόσφαιρα γύρω από την εποχή της δικτατορίας, την ακατανόητα θολή και μπερδεμένη, προσπαθώ να περιγράψω με ήχους εδώ -->> http://www.radiobubble.gr/el/audio/4097/13 στη σημερινή εκπομπή μου -επέτειος χτές γαρ της αποφράδας ημέρας. Να μη ξανάρθουν ποτέ πια τέτοιες μέρες, που είναι νύχτες αξημέρωτες.

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Dust Storm in the Taklimakan Desert



Η περίφημη έρημος Taklimakan (και όχι Τακλαμακάν) όπου, κατά τον Προφήτη Μας, υπάρχει μια Λευκή Πυραμίδα, έδρα των απανταχού κακών του πλανήτη, που συνεδριάζουν για να φέρουν τα μύρια όσα βάσανα, την παγκοσμιοποίηση, τα ιντερνέτια, κλπ κλπ. Αν δείτε κάπου αυτή την πυραμίδα, σφυρίξτε μου κλέφτικα! Από όσο μπορώ να διακρίνω, υπάρχει μονάχα σκόνη...

Dust continued blowing eastward out of the Taklimakan Desert on April 19, 2008, although the plumes were less intense than they had been two days earlier.

The Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) on NASA’s Terra satellite captured this image on April 19, 2009. Besides covering almost the entire desert basin, dust plumes in this image extend hundreds of kilometers eastward. North of the thickest dust plumes, skies northeast of the Taklimakan Desert appear slightly hazy. Northwest of the desert basin, however, skies appear crystal clear, with snowy mountain peaks contrasting with the deep blue lake in Kyrgyzstan.
________________
-->> from NASA

Κυριακή 19 Απριλίου 2009

τo radiobubble εκπέμπει SOS


Διάλεξε μπανεράκι και προώθησε το διαγαλαξιακό ραδιοφωνάκι σου!
Ναι, είναι και δικό σου αυτό το ραδιόφωνο!
Είναι το δικό μας ραδιόφωνο, είναι το ραδιόφωνο όλων μας!
To http://www.radiobubble.gr/ είναι ο τόπος όλων όσοι ακούνε μουσική στο ίντερνετ, όλων όσοι είμαστε παθιασμένοι με τη μουσική!
Αν είσαι κι εσύ ένας ελεύθερος άνθρωπος, που νοιώθεις να ανήκεις στο διαδικτυακό χωριό μας, ένας από μας που γράφουμε και ακούμε εκπομπές στον αχανή Γαλαξία του ραδιοφωνικού ήχου, την απίστευτη, την υπέροχη, τη τεράστια Ραδιόφουσκα, έλα να ακούσεις, να χαρείς στο φιλόξενο αυτό χώρο, που κερνάει το πιο γλυκό και τρυφερό δώρο, το δώρο που ξεκουράζει ψυχή και μυαλό, τη Μουσική...
...κι άμα σου αρέσει και δεν θέλεις να χαθεί ένας τόσο σημαντικός τόπος με μουσικές και διασκεδαστικές εκπομπές που δεν βρίσκονται πια στο "κανονικό" ραδιόφωνο και που μπορείς να τις ανακτάς και να τις φορτώνεις σε δικό σου μέσο ώστε να τις ακούς όποτε θέλεις, ε, πάτα το σύνδεσμο (link) και δήλωσε έμπρακτα τη στήριξή σου!
-->> εδώ:-->> http://www.radiobubble.gr/el/page/4038/donate
Μπορεί κάποιο βράδυ να θελήσεις κι εσύ να μη κοιμηθείς και... να κάνεις ραδιόφωνο!



-->> μερικά λόγια από το μήνυμα των διαχειριστών του σταθμού:

Επειδή οι διαφημιζόμενοι αγχώνονται υπέρμετρα με τα Νέα Μέσα
Επειδή οι διαφημιστές αργούν να ξυπνήσουν...
Eπειδή οι καιροί είναι δύσκολοι...
Επειδή δε θα το βάλουμε κάτω έτσι εύκολα...
Επειδή η ανοικτή κοινότητα του radiobubble, οφείλει να μείνει ανοικτή σε πείσμα της κρίσης...
Επειδή τα έσοδα είναι μηδενικά...
Επειδή τα έξοδα είναι πολλά...
Επειδή τις πιο ωραίες εκπομπές μας δεν τις έχουμε κάνει ακόμη...
Επειδή δεν πρόκειται να αλλάξουμε μυαλά...
Επειδή μας ερωτευτήκατε με την πρώτη ακρόαση...
Επειδή δεν μας χρηματοδότησε κανένας που δεν θα κάνατε παρέα...

____________________________
°°° Ενα πασχαλιάτικο δωράκι από μένα για σένα, αγαπημένε αναγνώστη και αγαπημένη αναγνώστρια:-->>
Με πολλή αγάπη για όλο τον κόσμο! A great video and great song!
http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=2539741

(το δωράκι αυτό το έλαβα από την καλή μου διαδικτυακή φίλη L' enfant De la Haute Mer)

Σάββατο 18 Απριλίου 2009

οι τρεις παπάδες

Συζητούν τρεις παπάδες, ένας από το Aγιο όρος, ένας από την Αθήνα και ένας Κεφαλονίτης για τον τρόπο που κατανέμουν τα έσοδα των εκκλησιών τους.

Λέει ο παπάς από το Aγιο όρος:
«Εγώ Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα και όσα έρθουν κορώνα είναι του Θεού και τα δίνω για τις ανάγκες της εκκλησίας και όσα έρθουν γράμματα είναι δικά μου».

Λέει ο Αθηναίος παπάς:
«Και εγώ πετάω τα νομίσματα στον αέρα και όσα σταθούν όρθια είναι του Θεού και της εκκλησίας, όσα πέσουν στο πλάι (κορώνα ή γράμματα) είναι σαφώς δικά μου».

Και στο τέλος ο Κεφαλονίτης παπάς:
«Εγώ κύριοι συνάδελφοι κάνω το ίδιο που κάνετε και εσείς με πιο απλές διαδικασίες για να μη χάνουμε και χρόνο. Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα. Oσα θέλει τα κρατάει ο Θεός και όσα πέσουν κάτω είναι δικά μου!»

-->> από εδώ:-->> http://www.kefalonitis.com/

Σταύρωση και Ανάσταση

Εμένα λοιπόν, ποτέ δεν μου άρεσε αυτό το πανηγύρι που το λένε Πάσχα. Μαυρίλα, συννεφιά στην ψυχή, κλάμματα για έναν αδικοσκοτωμένο που είναι άνθρωπος αλλά και Θεός -ή γιος του Θεού, δεν κολλάμε εκεί- και χαρές για έναν νεκρό που σηκώνεται από τον τάφο διαψεύδοντας το φθαρτό/θνητό της φύσης των όντων.

Φυσικά και πήγαινα στην εκκλησία. Την παλιά εποχή δεν γινόταν να μη πηγαίνουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας στην εκκλησία, επειδή, αν δεν πήγαιναν στην εκκλησία μπορούσαν να βρεθούν ατάκα κιεπιτόπου σε καμμιά εξορία. Πήγαινα λοιπόν και προσπαθούσα με όλη μου τη δύναμη να νοιώσω αυτό που λέγαν "κατάνυξη" και "συγκίνηση" και "θαύμα" και και και... αλλά τίποτα δεν γινόταν. Φυσικά, σαν μικρό παιδάκι που ήμουν, έπαιζα θέατρο ότι τα ένοιωθα όλα αυτά και μάλιστα σε βάθος κι έτσι πετύχαινα να λένε καλά λόγια για μένα οι γείτονες -ο "κόσμος", γενικά. Το "τι θα πει ο κόσμος" ήταν το βασικό συστατικό της κοινωνικής συμβίωσης τότε -φοβούμαι πολύ ότι το ίδιο συμβαίνει και τώρα!

Μεγαλώνοντας, ξεκαθάρισα στο νου μου μερικά πραγματάκια, όπως π.χ. ότι με το να λατρεύουμε και να πιστεύουμε σε παρομοια μυστήρια μεταθέτουμε ασυνείδητα τη ζωή μας σε μεταθανάτιες δράσεις -αν είναι δυνατόν!- και δεν κάνουμε τίποτα σε αυτήν εδώ τη μοναδική ευκαιρία που έχουμε να ζήσουμε ως άνθρωποι. Αφήνουμε -εγκαταλείπουμε, καλύτερα- τις τύχες μας σε χέρια εξουσιαστών που θέλουν να μας κουμαντάρουν και να μας επιβάλλουν τις δικές τους νοσηρές πραγματικότητες -με πολέμους, τρόμους, φόβους, κρίσεις, βλακεία, μίσος, εκδίκηση, αμαρτία, τιμωρία, κλπ- αντί να σιάξουμε τη δική μας όμορφη πραγματικότητα και να ζήσουμε όπως επιθυμούμε, ειρηνικά, υγιεινά, χαρούμενα, να αγαπάμε το συνάνθρωπο -όποιος κι αν είναι αυτός, ότι χρώμα και όποια οικονομική επιφάνεια κι αν έχει- και να είμαστε ερωτευμένοι με τη ζωή χωρίς να προσδοκούμε το θάνατο για να... ζήσουμε!

Το Πάσχα μου άρεσε μονάχα για δυο λόγους: για το τσούγγρισμα των αυγών, όπου ήμουν μανούλα να διαλέγω το πιο γερό, και για το πασχαλινό τραπέζι που είχε οπωσδήποτε κοκορέτσι!

Αντε λοιπόν, να ευχηθώ Καλό Πάσχα! Φάτε, πιείτε, ευφρανθείτε, και καλή χώνεψη:)))


Παρασκευή 17 Απριλίου 2009

Ιστορία και μύθος, ηλεκτρονική επανάσταση και κοινωνικές σχέσεις


Ο καθηγητής της Ιστορίας κ. Βασίλης Κρεμμυδάς μιλάει για την Ιστορία στην εκπομπή του κ. Αρη Σκιαδόπουλου, που, μεταξύ άλλων, λέει στην αρχική εισήγησή του: «...και, τελικά, οι λαοί τι είδους Ιστορία θέλουν; Αυτή που τους βολεύει ή αυτή που λέει τα πράγματα έτσι όπως συνέβησαν;» Μερικά αποσπάσματα από την αφήγηση του κ. καθηγητή, όπως μεταδόθηκε στο κανάλι της ΕΤ1 στις 28 Οκτωβρίου 2008.

(...) Τι είναι λοιπόν -υπάρχει ένα ερώτημα που πλανάται- σε τί χρησιμεύει η Ιστορία; σε τί χρησιμεύει η γνώση του παρελθόντος; και το παρεπόμενο ερώτημα βέβαια είναι: Διδάσκει η Ιστορία;

Η Ιστορία χρησιμεύει για να γνωρίσουμε το παρελθόν, όχι για να αποφύγουμε τα λάθη, διότι (...) δεν επαναλαμβάνονται ούτε τα λάθη ούτε η Ιστορία, αλλά για να καταλαβαίνουμε τί συμβαίνει στον κόσμο το σημερινό, στον κόσμο όπου ζούμε εμείς. Γι αυτό χρησιμοποίησα πριν και τη λέξη "σχέσεις". Να αντιληφθούμε τις κοινωνικές σχέσεις στο παρελθόν για να μπορέσουμε να καταλάβουμε και να ερμηνεύσουμε τις δικές μας κοινωνικές σχέσεις της στιγμής της δικής μας κοινωνίας, της ιστορικής στιγμής στην οποία ζούμε.

(...) Βέβαια, υπάρχει και το τελευταίο... που απασχολεί τα τελευταία χρόνια την επιστήμη της Ιστορίας. Τί είναι αυτό, ποια ιστορική γνώση επιθυμούν από το παρελθόν, ποια γνώση της κοινωνίας του παρελθόντος επιθυμούν οι σημερινές κοινωνίες; Επιθυμούν πράγματι όλη την αλήθεια, αυτή που αναζητεί ο σημερινός ιστορικός; Είναι συνάρτηση.. τί ζητάει κάθε κοινωνία είναι συνάρτηση του επιπέδου ανάπτυξης της παιδείας, η οποία.. στην οποία παιδεία ένα μέρος είναι η εκπαίδευση, αλλά βασικό μέρος.

Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων στη δική μας κοινωνία, που δεν επιθυμεί την αλήθεια, διότι επιθυμεί το μύθο, διότι με αυτόν ανατράφηκε, με αυτόν αντιλήφθηκε τον κόσμο, σε αυτόν στηρίζεται -είναι οι βάσεις του- και όταν του αφαιρέσεις αυτή τη γνώση -που είναι ο μύθος όμως για την Ιστορία- χάνει την ισορροπία του. Εκεί υπάρχουν αντιδράσεις και το ζήτημα δεν είναι ταξικό, δεν είναι ιδεολογικό, είναι ζήτημα Παιδείας και μόνον.

Στη σημερινή εποχή, ο ιστορικός έχει μία επιπλέον διευκόλυνση, αν θέλουμε, ή επιπλέον δυσκολία. Εχει προστεθεί μία νέα πηγή στις προηγούμενες για τον ιστορικό. Πρόκειται για την τηλεόραση την ίδια. Πρόκειται ουσιαστικά για την ηλεκτρονική επανάσταση. Η ηλεκτρονική επανάσταση αλλάζει την κοινωνία ριζικά, είναι η τρίτη μεγάλη επανάσταση στην Ιστορία. Η πρώτη είναι η γεωργική, σε βαθειά αρχαιότητα, η δεύτερη είναι η βιομηχανική και η τρίτη είναι η σημερινή, η ηλεκτρονική επανάσταση. Δεν ξέρω πώς αλλοιώς να το πω, πάντως αυτό που ξέρω είναι ότι και οι τρεις επαναστάσεις αυτές έχουν αλλάξει ριζικά τις κοινωνικές σχέσεις.

Οι σημερινές αλλαγές στις κοινωνικές σχέσεις είναι ακόμα δυσδιάκριτες. Πρέπει κανείς να έχει ειδικευμένο μάτι για να τις διακρίνει -αυτό οφείλει να έχει ο ιστορικός τελικά- και αυτή η σημερινή επανάσταση σε εξέλιξη έχει μια ιδιομορφία, μια ιδιαιτερότητα από τις δυο προηγούμενες επαναστάσεις. Είναι ότι αυτή δεν έγινε άπαξ* αλλά προσθέτει νέα κομμάτια της στα υπάρχοντα, δηλαδή εξελίσσεται σχεδόν συνεχώς και γι αυτό είναι ακόμα δυσδιάκριτες οι επιπτώσεις της στις κοινωνικές σχέσεις.
_______________________
ΣΗΜ.1. *άπαξ=μια φορά
ΣΗΜ.2. Πόσο σημαντικό είναι να φτιάχνει κάθε άνθρωπος τη δική του πραγματικότητα και να ζει μέσα σε αυτή, προσπαθώντας να μη θέλει να την επιβάλλει στους υπόλοιπους, αλλά -ίσα ίσα- να συμβιώνει ειρηνικά με όλους δεχόμενος θετικά την ιδιαιτερότητα του καθένα;
ΣΗΜ.3. Πόσο σημαντικό είναι να είμαστε διαφορετικοί, αλλά αυτό να μη μας εμποδίζει να αγαπιόμαστε μεταξύ μας;
ΣΗΜ.4. Πόσο καταλυτική θα είναι η επίδραση στις κοινωνικές σχέσεις, μετά τη γνωριμία μέσω της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, προς τη θετική κατεύθυνση, να κατανοήσουμε δηλαδή εμείς οι άνθρωποι ο ένας τον άλλο;

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Εντατικά μαθήματα θρησκειοπληξίας

Ειδικές εκπομπές περί χαμένου Παραδείσου, Αδάμ και Εύας, κλπ κλπ, όλα φρέσκα φρέσκα, μόλις 6.000 ετών το πολύ, πού να τρέχουμε μύρια χρόνια πίσω, πλαισιωμένες με ειδικούς (επίσης) επιστήμονες, φιλοδοξούν να ξεστραβώσουν τα παιδιά μας! Τρέξτε!

Ξαπλώστε σε καναπέδες, ανάκλιντρα, ξαπλώστρες, στην ανάγκη ξαπλώστε και στο χαλί -αν δεν τό'χετε ξεστρώσει ακόμα- και απολαύστε, ρουφήξτε τη Γνώση μέχρι το μεδούλι λέμε.

ΖΗΤΩ η ΕΛληνΟρθόδοξη Τιβι! ΖΗΤΩ τα λεφτά μας που πιάνουν τόπο! ΖΗΤΩ ο ηλεκτρισμός! ΖΗΤΩ η ΔΕΗ! ΖΗΤΩ η Μπίλιω και ο φιλοξενούμενος της πάτερ Τιμόθεος! ΚΑΤΩ η βασκανία! Ενα βιβλιαράκι δίπλα στο μαξιλάρι και πάπαλα!

ΚΑΤΩ οι γιατροί ΚΑΙ τα φάρμακα!
ΖΗΤΩ το ευχέλαιο ως θεραπευτικόν μέσον! Τη Μεγάλη Τετάρτη πάρτε μπαμπακάκια και ορμήστε στις εκκλησίες! Ψεκάστε, σκουπίστε, αναρρώσατε!

-->> αρχίζει να μου στρίβει. Φαίνεται;
-->> ποια είναι η διαφορά όλων αυτών των δοξασιών από τη μαγεία;
-->> αρνούμαι να *πιστέψω* όλη αυτή τη μπουρδολογία λέμε. Θέλω να ζω στην εποχή μου.
-->> Θέλω να πάψουν να παραπλανούν τα παιδιά. Εσύ, καλέ μου αναγνώστη, τι λες;

Η Μεγάλη Παραχάραξη της Ιστορίας

Αυτή η σειρά εκπομπών άρχισε (1ο επεισόδιο) χτες το βραδάκι στις 10:30 μμ στο κανάλι της ΝΕΤ. Μη τη χάσετε. Ευτυχώς είναι ακόμα πολλοί όσοι ζουν και θυμούνται. Υπάρχουν βεβαίως και πολλοί που ξεμωράθηκαν.

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

επιστολή προς την αναγνώστρια που έχασα

Χαίρομαι που μου εδωσε την ευκαιρία η πρώην αναγνώστριά μου, όπως αυτοτιτλοφορείται -μια και δηλωνει ότι πλέον την έχασα!- να γράψω μερικά πραγματάκια για το πώς νοιώθει το μπλογγέρνειν η ίδια η Ροδιά, η οποία θα απαντήσει στην μόλις πριν λίγο δηλώσασα "πρώην αναγνώστρια". Το γ' ενικό να το εκλάβετε ως αποστασιοποιητικό και όχι ως αυτοκρατορικό, παρακαλώ.

Πάμε λοιπόν.

Αγαπητή αναγνώστρια πρώην,
Θέλω να σε ενημερώσω εσένα ακριβώς, αλλά και μαζί με σένα όποιον τυχόν διαβάζει τα -ταπεινά, μεγαλόπνοα, ανόητα, σατιρικά, ή_ό,τι_άλλο_βάλει_ο_νους- γραφτά μου, ότι δεν γράφω για κανέναν άλλον παρεκτός για μένα και για εκείνο το μοναδικό μου αναγνώστη (ανεξαρτήτως φύλου) με τον οποίο ταιριάζουν τα χνώτα μας.
Θέλω να ενημερώσω ότι αυτό που με σπρώχνει ("ωθεί" είναι κανονικά, αλλά το γράφω πιο χυδαία, όπως συνηθίζω ασκούμενη στην επικοινωνιακή γραφή) να γράφω είναι η επιθυμία μου να κομματιαστώ, να κατακερματιστώ και να μοιράσω τα κομμάτια του μυαλού μου σε όποιον θέλει να τα λάβει και -πιθανόν- να τα αξιοποιήσει.
Ουδέποτε δήλωσα προστάτις αδυνάτων και πασχόντων, μου αρκούν οι πάσχοντες που φροντίζω και μακάρι όλοι να έπρατταν παρομοίως. Αν καθένας φρόντιζε τουλάχιστον ακόμη έναν εκτός του δικού του σαρκίου, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος -νομίζω- ιδίως τώρα που δύσκολα μπορούμε να επαναπαυτούμε στη κρατική/δημόσια ασφάλιση.
Αρα, μπορείτε άνετα να φροντίσετε την καρκινοπαθή σας, μπορείτε ίσως να κάνετε ό,τι και η ίδια έπραξα, να ξεπουλήσετε δλδ όλα σας τα υπάρχοντα για το σκοπό αυτό. Θα απελευθερωθείτε από το βάρος των υλικών αγαθών, ιδίως από το αφόρητο βάρος της κινητής και ακίνητης ιδιοκτησίας, και -πού ξέρετε;- μπορεί να σας αρέσει, όπως αρέσει τελικά και σε μένα!
Το ζήτημα της Αμαλίας, αυτής της παληκαρούς που λεγόταν Αμαλία, που τόλμησε να καταγγείλει το Σύστημα Υγείας ενώ βρισκόταν στο τελευταίο σκαλοπάτι της ύπαρξής της και το εγνώριζε, είναι διαφορετικό. Στην περίπτωση αυτή ο Νεφέλικας (τότε Helix Nebulae στο μπλογκ "Υπεροπτίξ") άδραξε το θέμα και πρότεινε ιδέες για συνέχιση και στήριξη της "Ιδέας Αμαλία", κάτι που μερικοί νεόκοποι μπλόγγερς χρησιμοποίησαν (καλή τη προθέσει θέλω να ελπίζω) και προώθησαν με τη συμμετοχή πολλών ακόμα μπλόγγερς, μεταξύ αυτών και της ίδιας της Ροδιάς.
Η γιαγιά μου έλεγε «όποιον ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρών οι κότες», αλλά τη περίπτωση αυτή -όπως και αρκετές στις οποίες ανακατεύομαι επίσης- δεν τη θεώρησα καθόλου "πίτουρα" ούτε και τους υπόλοιπους ανακατεμένους σε αυτές "κότες". Ετσι, ανακατεύομαι πάντα κατά τη κρίση μου όπου η ίδια νομίζω ότι θα είμαι χρήσιμη, ή εστω όπου μου αρέσει, όπου γουστάρω τελικά.
Αν κατάλαβες καλά, αγαπητή πρώην αναγνώστρια, το να κρατώ αυτό το ασήμαντο σημειωματάριο το κάνω πρώτα για μένα, εκφράζω εμένα, δέχομαι ό,τι μου υπαγορεύει ο δικός μου εγκέφαλος, η δική μου καρδιά.
Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι δεν έχω δεχτεί πολλές και διάφορες προσκλήσεις (και προκλήσεις) που πιθανότατα θα μου πρόσφεραν κι ένα "μεροκάματο" που λένε. Για λόγους Αρχής. Δικής μου αποκλειστικά Αρχής. Πώς μπορώ λοιπόν να δεχτώ τη δική σου πιεστική επίθεση; Ιδίως τώρα που είσαι πρώην και που μάλλον δεν θα διαβάσεις τπτ από αυτά που γράφω!
Στάσου λοιπόν εσύ η ίδια δίπλα στον πάσχοντα άνθρωπο που διάλεξες να υπηρετήσεις, στάσου στα δικά σου πόδια γενικώς. Ο άνθρωπος είναι δυνατός κι αν δεν είναι/νοιώθει δυνατός, γίνεται δυνατός μέσα από την συνεχή άσκηση.
Με θερμούς χαιρετισμούς για καλή συνέχεια και προσπάθεια για συνέπεια σε λόγια και έργα,
σε ασπάζομαι

Υ.Γ. γιατί άραγε δεν διαλέγεις ένα ονοματάκι; Αυτό, ξέρεις, βοηθά κάπως...

-->> παραθέτω το σχόλιο της "πρώην αναγνώστριας" όπως ακριβώς υπάρχει σε προηγούμενο ποστ:

Ο/Η Ανώνυμος είπε...
ΠΕΡΝΑΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΣΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΟΘΟΝΗ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΑΣ ΔΙΑΡΚΩΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΟ ΑΣΗΜΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΤΣΙΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΑΠΤΟ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΔΡΑΜΑ ΜΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS, ΚΑΙ ΕΝΩ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΛΑΕΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ ΓΙ'ΑΥΤΗΝ, ΣΙΩΠΕΙΣ ΕΚΩΦΑΝΤΙΚΑ! ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΚΑΝΕΣ, ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΕΝΕΔΩΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΜΠΛΟΓΚΕΡ. ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΟΥ. ΕΙΣΑΙ ΑΘΛΙΑ ΚΑΙ ΠΟΤΑΠΗ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΣΟΥ ΜΙΚΡΟΤΗΤΑ. ΜΟΛΙΣ ΕΧΑΣΕΣ ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΟΛΙΣ ΕΧΑΣΕΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙΣ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΣΟΥ. ΛΟΓΟΚΡΙΝΕ ΜΕ, ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

13 Απρ 2009 2:02:00 μμ

η πολιτική κουνίστρα


Οχι, δεν έκανα λάθος, γνωρίζω την κονίστρα των αθλητών και δεν εννοώ αυτήν. Γνωρίζω όμως και το κούνιστρον! Ουχί κίνητρον, κούνιστρον λέμε και εμπεδώστε το παρακαλώ, έχει τα πλεονεκτήματά του. Ο,τι κινείται δεν πιάνει σκόνη. Ο,τι κινείται δείχνει κάτι. Εστω, στον αέρα. Κατι τι ανάλαφρον και αέρινον, άσε που μπορεί να πιάνει πουλιά στον αέρα που λένε ή να σκοτώνει μύγες και ανωφελή κουνούπια.

κοιμάμαι στον καναπέ και ντύνομαι στο διάδρομο

Το σπίτι είναι ξενώνας και κέντρο διερχομένων ταυτόχρονα. Ολα τα δωμάτια πιασμένα και στα λουτρά μπαίνεις με σειρά προτεραιότητας! Στη κουζίνα ντάνες από κούπες και ποτήρια, στοίβες πιάτα που, όσο πλένονται τόσο ξεφυτρώνουν καινούργια άπλυτα... Μια φρίκη λέμε.. μια φριχτή φρίκη! Ευτυχώς, ο καναπές μένει άδειος επειδή δεν ξεστρώθηκε το χαλί και η νεολαία προτιμά την αλάνα του πατώματος. Οχι, δεν φιλοξενώ μετανάστες.. ή μάλλον.. όχι ξένους μετανάστες, αλλά δικούς μου που επιστρέψαν προσωρινά για τις πασχαλινές διακοπές. Να φάνε αρνί και κοκορέτσι να στανιάρουν οι άνθρωποι!

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

οι δαφνοσκεπείς γέροντες

Υπάρχουν κάτι γερόντια, -"παλαιοί αγωνισταί" ή "παλιοί αγωνιστές", όπως αυτοαποκαλούνται, ίσως και "σύντροφοι"- που, αντί να ξαπλώνουν πάνω στις δάφνες τους να ξεκουράζουν τα τυραγνισμένα τους κορμιά και με σοφία να ενθαρρύνουν τους νέους στα πρώτα τους βήματα, έχουν αφήσει τις δάφνες να τους σκεπάσουν, -για βουνά από κλαδιά και δαφνόφυλλα μιλάμε!- να κρύψουν τον υπόλοιπο κόσμο από το πεδίο της όρασής τους ώστε να νομίζουν ότι αυτοί είναι οι μοναδικοί εναπομείναντες σωτήρες του έθνους, της πατρίδας και -κυρίως- του λαού!
Βαράτε ωρέ βιολιτζήδες να ξυπνήσουν τα γερόντια, μπας και σκορπίσουν τα κλαδιά και τα δαφνόφυλλα από πάνω τους και δει το μάτι τους λιγουλάκι παραπέρα από τον αφαλό τους!
-->> Γερόντιο είμαι κι ελόγου μου, αλλά δεν αφήνω τα δαφνόφυλλα να συσσωρεύονται: τα χρησιμοποιώ στη φακή και στο στιφάδο!

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Steam Plume from Mount Redoubt



Alaska’s Mount Redoubt remained active on April 7, 2009, releasing a plume that blew across the Cook Inlet toward the southeast. The Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) on NASA’s Aqua satellite took this picture the same day. The volcanic plume’s light color in this image suggests that the volcanic emissions consist primarily of water vapor. Earlier emissions had coated the snowy ground with muddy-brown volcanic ash, and some traces of that ash linger northeast of the volcano. The current plume casts a shadow toward the northeast, over the land and the water.


-->> τα υπόλοιπα εδώ: -->> http://earthobservatory.nasa.gov/NaturalHazards/view.php?id=37995&src=nha

Oμορφος δεν είναι ο κόσμος μας;

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

ΗΠΑ - ΕΛΛΑΔΑ: μια δρασκελιά 82 χρόνων

Σήμερα κλείνουν 82 χρόνια από την ημέρα που ο Σάκο και ο Βανσέτι καταδικάστηκαν σε θάνατο. Κι αυτό εδώ είναι απόσπασμα από το γράμμα που έστειλε ο Μπαρτολομέο Βανσέτι στον γιό τού Νικόλα Σάκο πριν τους εκτελέσουν στην ηλεκτρική καρέκλα:
-->> Διαβάστε το εδώ:-->> http://themotorcycleboy.blogspot.com/2009/04/blog-post_10.html
-->> Mη παραλειψετε να διαβάσετε (στο ίδιο ποστ) και τι λέει σε συνέντευξή του ο Μουμία Αμπού Τζαμάλ για τη δική του περίπτωση.
-->> Μετά, σκεφτείτε πόσα χρόνια έκαναν να φτάσουν *παρόμοια* φαινόμενα ως εμάς εδώ, στις παρυφές του δυτικού κόσμου.
-->> *παρόμοια* εννοώ σχετικά με διαπλοκές και πολιτικές "διαχείρισης" οικονομικών/εργασιακών ζητημάτων. Ηλεκτρική καρέκλα ευτυχώς δεν έχουμε, ούτε θανατική ποινή. Κάτι είναι κι αυτό: μπορούμε να αυτοκτονούμε ελεύθερα. Απο απελπισία -κυρίως. Και αυτό να το ονομάζουμε "ψυχική διαταραχή". Ελεύθερα πάντα.
-->> Είναι παράξενο -δεν νομίζετε;- να συμπίπτουν δυο θέματα εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους την ίδια μέρα; Από τη μια πλευρά οι αγωνιστές εργάτες καταδικάστηκαν σε θάνατο υπερασπιζόμενοι "την πίστη τους στην ελευθερία και τη θέλησή τους για δικαιοσύνη" και από την άλλη ένας ταπεινωμένος επιχειρηματίας μένει να πεθαίνει σαν το σκυλί στ' αμπέλι -που λένε- υπερασπιζόμενος το δικαίωμα του ελεύθερου ανταγωνισμού και ζητώντας έρευνα των καταγγελιών του περί καρτέλ, κλπ.
-->> Λέτε να δούμε και άλλους επιχειρηματίες να καταντούν σε αυτό το σημείο;
-->> Μέχρι τώρα, οι αποτυχημένοι επιχειρηματίες κάναν βουτιά στο κενό. Σήμερα, ο συγκεκριμένος "αποτυχών" (δήθεν, σύμφωνα με τη λογική των ανταγωνιστών του) καταγγέλλει και διαμαρτύρεται. Ισως επειδή δεν έχει καταγωγή από "τζάκι" του λείπει η απαιτούμενη "αξιοπρέπεια" να ρίξει έναν πήδο. Ευτυχώς.

επιχειρηματίες, οι καινούργιοι νεόπτωχοι

Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, λέει η παροιμία και είναι σωστή. Στην αρένα που λέγεται κόσμος των επιχειρήσεων, όποιος πρόλαβε τον Κύριον είδε! Οποιος πρόλαβε να έχει πρώτος την καλή ιδέα, την πιασάρικη, αυτή που θα τραβήξει τους αγοραστές προς το προϊόν του δηλαδή. Αυτά ξέραμε παλιά, γιατί τώρα τα πράγματα αλλάξαν και δεν φτάνουν οι ιδέες και η γρηγοράδα να τις προβάλεις μη τυχόν σε προφτάσει κάποιος άλλος. Οχι. Σήμερα δεν παλεύουν ψαράκια μικρομεσαίου βεληνεκούς μεταξύ τους, αλλά μερικές δεκάδες καρχαρίες με μιλιούνια αφρόψαρα. Μάλιστα.

Ετσι, όποιος πάει να παίξει τον επιχειρηματία πρέπει να ξέρει ότι αποκλείεται να πετύχει ο,τιδήποτε αν πηγαίνει με το σταυρό στο χέρι, που λένε. Πρέπει να είναι αποφασισμένος ότι πράγματι θα "παίξει" το ρόλο του επιχειρηματία, αλλά επιχειρηματίας δεν θα είναι και ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ του. Θα είναι ένας επιχειρηματίας κομπάρσος, πίσω από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του θεάματος που λέγεται "επιχείρηση". Ο τελευταίος τροχός της αμάξης κι ακόμα κάτι λιγότερο: ένα ψευτομπουλόνι, μια μούφα, ένας γρύλος, το πολύ ένα αμορτισέρ. Αμάξι ολόκληρο και πλήρες, με όλα τα σέα του, αποκλείεται, έστω και 600αράκι. Ούτε καν μια μηχανή, ούτε και ποδήλατο ακόμα.

Αυτός θα είναι το πεντάλ
που θα το πατάνε άλλ...

Χαίρετε. Αμα δεν καταλάβατε, δεν φταίω. Για δοκιμάστε και ενημερώστε τι θα πετύχετε!

-->> μετά ρωτάν γιατί οι νέοι κυνηγάν θέσεις στο δημόσιο τομέα. Εμ, έμεινε και τίποτ'άλλο; Χαίρετε, σας χαιρέτισα;
-->> οι παλιότεροι νεόπτωχοι είναι οι σπουδασμένοι, π.χ. οι ταξιτζήδες με δίπλωμα ΕΜΠ και οι πιτσαδόροι με πτυχίο ιατρικής.

Ανθρωπομηχανή…!


-->> By ioannou

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Ο θάνατος του κυρίου Γκόλουζα

Αυτός είναι ο τίτλος του μικρού (30 σελίδες) διηγήματος του Μπράνιμιρ Στεπάνοβιτς. Προτείνω να το διαβάσετε. Είναι και επίκαιρο. Αν γράψω περί τίνος ακριβώς πρόκειται, θα χαθεί η μαγεία του.
Το ομώνυμο βιβλιαράκι, που περιέχει τέσσερα διηγήματα του συγγραφέα, είναι των Εκδόσεων Οδυσσέας, 1979, αλλά μπορεί να υπάρχει και πιο πρόσφατη έκδοση.

μετά το σεισμό


-->> 22-Local people who were evacuated following a violent earthquake the day before wake up after spending the night in a shelter set up in a gymnasium of L'Aquila sport center university early on April 7, 2009. (MARIO LAPORTA/AFP/Getty Images)

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Ανάλγητο Κράτος = Ανθρωποθυσία



Ο Θεόδωρος Τενέζος, ένας σιδεράς οικοδομών που τόλμησε να "σηκώσει κεφάλι" δημιουργώντας μια μικρή αναπτυσσόμενη επιχείρηση, βάζει τη ΖΩΗ του απέναντι στο ζυγό των μεγάλων συμφερόντων, απέναντι στο καρτέλ σιδήρου, «για το καλύτερο ΑΥΡΙΟ όλων σας!» όπως γράφει ο ίδιος στην επιστολή που έστειλε προς όλους τους σημαντικούς πολίτες της χώρας μας. Εκείνοι του αρνούνται -ακόμη- την εξέταση των καταγγελιών του από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας μας, του αρνούνται μια απάντηση. ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;

Η δική μου εμπειρία πάνω σε παρόμοια ζητήματα είναι αυτή:
1. Πρώτα "αντιμετωπίστηκαν" με δόλια μέσα οι μικροί εισαγωγείς αυτοκινήτων -δεκαετία '70/'80. Πολλοί εξαφανίστηκαν από την αγορά, μερικοί εντάχθηκαν στο "σύστημα", λίγοι -ευτυχώς- αυτοκτόνησαν. Η περίπτωση που γνωρίζω είναι η βουτιά ενός μαχητικού αντιπροσώπου από το μπαλκόνι του διαμερίσματός του.
2. Μετά, ήρθε η σειρά των εμπόρων τηλεπικοινωνιακού υλικού -δεκαετία'90. Πάρα πολλοί εξαφανίστηκαν από την αγορά, μερικοί πέθαναν από εμφράγματα και καλπάζοντες καρκίνους σε σχετικά μικρή ηλικία, για ένταξη στο "σύστημα" ούτε λόγος: Ενα είναι το "σύστημα".

Η μέθοδος που ακολουθείται είναι απλή, την αναφέρει ο Θεόδωρος Τενέζος στη συνέντευξή του. Εξαιρετικά απλή (έως απλοϊκή) αλλά καλοστημένη πλεκτάνη σε συνεργασία με το τραπεζικό σύστημα, πανούργα, να μην αφήνει ίχνη των πραγματικά υπεύθυνων. Προσέξτε τι ακριβώς λέει εδώ: Συνέντευξη με τον Θεόδωρο Τενέζο κατά την 28η ημέρα απεργίας πείνας (13-2-2009)

-->> και μας λένε παραμυθάκια περί επιχειρηματικότητας των νέων, κλπ κλπ.
-->> καλύτερα να μας λέγαν ιστορίες δι αγρίους.
-->> αν ήταν γατάκι, τα κανάλια θα τρέχαν να το διασώσουν με δημοσιογραφίσκους πλαισιωμένους με φιλόζωες κυρίες.
-->> ΓΙΑΤΙ ΣΙΩΠΟΥΝ; ΓΙΑΤΙ ΣΙΩΠΟΥΝ; ΓΙΑΤΙ ΣΙΩΠΟΥΝ;
-->> ανάλγητο κράτος = ανθρωποθυσία
-->> ανάλγητοι πολίτες* = ΤΙ;
*πολίτες οποιασδήποτε βαθμίδας, από το νεαρό άνεργο μέχρι τον Πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό
-->> ποιος θα σηκώσει ΑΥΤΟ το αίμα;
-->> θα μου πείτε, και τι έγινε; ένας φουκαράς λιγότερος. Αν σκέφτεστε έτσι, καλά να πάθουμε όλοι μας.
-->> καλά, η ρημάδα η Επιτροπή Ανταγωνισμού κοιμάται επιβεβαιώνοντας το ρητό «αν θέλεις να διαιωνίσεις ένα πρόβλημα, σιάξε μια Επιτροπή»


Αλλα ποστ που ανέβασα:
α. ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Θ.ΤΕΝΕΖΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ 21-3-2009
β. Ετυμηγορία του "ελληνικού" καρτέλ σιδήρου: ΘΑΝΑΤΟΣ
γ. μπανερ για το Θόδωρο Τενέζο




Τρίτη 7 Απριλίου 2009

μια βόλτα στην Ομόνοια, όταν σουρουπώνει



Τα δέντρα ανθίζουν στην Ομόνοια, ναι, και στην Ομόνοια έχει δέντρα που ακολουθούν το ρυθμό της Ανοιξης.
Σουρουπώνει στην Ομόνοια και το σούρουπο είναι ένα γλυκό ανοιξιάτικο σούρουπο. Οπως παντού, έτσι και στην Ομόνοια.
Ο ήλιος δεν φαίνεται πια, έχει αφήσει την πορτοκαλιά του αχλύ πάνω από τα καλώδια των τρόλεϋ και πάει να κοιμηθεί στα βάθη της Αγ. Κωνσταντίνου.
Στην Ομόνοια, ο ήλιος βασιλεύει πίσω από τις πολυκατοικίες.
Το καινούργιο ταψί που ορίζει την πλατεία, έπαψε να τσουρουφλάει.
Αύριο πάλι θα ξαναξεροτηγανιστούμε εκεί, στην Ομόνοια, πεζοί περαστικοί και μόνιμοι κάτοικοι ταψίου και πέριξ.
Αύριο, η μέρα θα ξημερώσει χωρίς πολλές ευαισθησίες, άγρια και θορυβώδης.
Το σούρουπο, λες και οι ήχοι μαλακώνουν στην Ομόνοια.
Είναι το μάτι που υπερισχύει της ακοής, δίνει μεγαλύτερη σημασία ο περαστικός στην εικόνα και ο τσιριχτός ήχος των αυτοκινήτων περνά ξώφαλτσα από τα αυτιά του.
Μαγεύτηκα και'γώ και τράβηξα αυτές τις φωτογραφίες για να μαγευτούν κι άλλοι, να δουν την Ομόνοια με τα μάτια μου -αν αυτό είναι δυνατό!

οι Ελληνες ανακάλυψαν το θάνατο, ο κ. Γιάλομ «εκόμισεν γλαύκα εις Αθήνας»!

Στην καρδιά των ποιημάτων, ιδίως της Ιλιάδας, υπάρχει η εμπειρία αυτού του αναπόφευκτου δεδομένου που είναι ο θάνατος. Και το δεδομένο αυτό το βρίσκουμε εκεί χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς ψευδαισθήσεις, χωρίς ωραιοποίηση. Λέει ο Αχιλλέας στη ραψωδία Ι (στίχοι 400-409): τίποτα δεν αξίζει για μένα όσο η ζωή, τίποτα δεν είναι ψυχής αντάξιον. Και προσθέτει: μπορούμε να αποκτήσουμε βόδια και παχουλά αρνιά, να αγοράσουμε τρίποδες και άλογα, η ζωή όμως του ανθρώπου δεν γυρίζει πίσω έτσι και ξεφύγει από την άκρη των δοντιών του. Γνωρίζετε επίσης στην Οδύσσεια την περίφημη συνάντηση μεταξύ Οδυσσέα και Αχιλλέα στον Κάτω Κόσμο, όπου ο Οδυσσέας αναφέρεται στη δόξα του Αχιλλέα που, όπως όλοι οι νεκροί, είναι κι αυτός στον Αδη μια σκιά χωρίς νόον, χωρίς πνεύμα, ούτε αισθήσεις.
(...)
Και ο Αχιλλέας αποκρίνεται στον Οδυσσέα: «Μην προσπαθείς να μου γλυκάνεις το θάνατο, θα προτιμούσα να ήμουν ζωντανός, εργάτης μεροκαματιάρης ενός φτωχού αγρότη, παρά να βασιλεύω ανάμεσα στους νεκρούς».

Ιδού η αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στα έπη: υπάρχει σίγουρα επιβίωση, η επιβίωση όμως αυτή είναι ακόμη πιο άθλια και από τον επίγειο βίο. Ακόμα πιο άθλια. αυτή είναι όλη κι όλη η υπόσχεση. Και θα μπορούσα στο σημείο αυτό να θυμίσω και να σχολιάσω κι άλλα χωρία, όπως τα λόγια του Αχιλλέα στον Λυκάονα στην Ιλιάδα, στη ραψωδία Φ, όταν τον ικετεύει να μην τον σκοτώσει με αντάλλαγμα υψηλά λύτρα. Ο Αχιλλέας του απαντά ουσιαστικά «Γιατί κλαις έτσι; Ο Πάτροκλος, που ήταν πολύ καλύτερος από σένα, είναι ήδη νεκρός. Και μένα που με βλέπεις έτσι, ωραίο και ψηλό, γιό θεάς, ε, λοιπόν, κι από μένα μια μέρα, την αυγή ή το σούρουπο ή ίσως μες στο καταμεσήμερο, ο Αρης θα πάρει όλη τη δύναμη από το κορμί και θα πεθάνω. Πέθανε λοιπόν και συ». Και τον σκοτώνει.

Αυτή η σύλληψη του θανάτου μπορεί να φανεί παράξενη μέσα στην ίδια της την κοινοτοπία. Διότι μπορείτε κάλλιστα να μου πείτε: μας ταλαιπωρείτε, αυτό είναι πασίγνωστο, κλπ. Το ξέρουν όχι μόνο ο Ομηρος και οι Ελληνες, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος. Προφανώς πρόκειται για μέγα λάθος. Κανείς δεν το ξέρει. Η ανθρωπότητα σπαταλά το χρόνο της με ιστοριούλες για την αθανασία σε όλες της τις μορφές. Το βίαιο γεγονός, φυσικά, κρύβεται πάντοτε στη φαντασιακή θέσμιση όλων των κοινωνιών. Μπορούμε λοιπόν να θέσουμε το ερώτημα: από πού προέρχεται η ιδέα αυτή που συναντάμε στον Ομηρο; Προφανώς δεν προέρχεται από τους Αιγυπτίους, που είχαν έναν ολόκληρο κύκλο μετεμψυχώσεων και τα σχετικά, ούτε από τους Βαβυλωνίους, ούτε από τους Μυκηναίους. Απλούστατα, ανταποκρίνεται δίχως αμφιβολία στην πραγματικότητα. Είναι περίεργο κι όμως αληθινό: οι Ελληνες ανακάλυψαν το γεγονός ότι υπάρχει ένας τελειωτικός θάνατος, οριστικός θάνατος -τέλος θανάτοιο, επαναλαμβάνεται συνέχεια στην Ιλιάδα-, ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο να πούμε πάνω σ' αυτό, δεν είναι δυνατό να του δώσουμε άλλη σημασία, να τον μετουσιώσουμε και να τον ωραιοποιήσουμε.

-->> από το βιβλίο "Η ελληνική ιδιαιτερότητα - Από τον Ομηρο στον Ηράκλειτο - Σεμινάρια 1982-1983" του Κορνήλιου Καστοριάδη, εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ www.kritiki.gr
-->> ανέβασα αυτό το μικρούτσικο απόσπασμα στο τωρινό ποστ ως απάντηση σε όσους τρέξανε με μανία στο Μέγαρο να φωτιστούν περί θανάτου, κλπ, σπό τον αξιότιμο κ. Γιάλομ.
-->> περνάτε κι από κάνα βιβλιοπωλείο βρε παιδιά! ΑΜΑΝ

άλλαξε τπτ στο ΠΑΣΟΚ;

Χτές συνάντησα ένα φίλο στο δρόμο. Είχαμε πολύ καιρό να ειδωθούμε, χαμένοι στην καθημερινότητά του καθένας. Βροχερός καιρός, έκανε και κρύο, καθήσαμε λοιπόν κάπου ζεστά, κοντά στην Ακαδημία. Παλιά, δραστηριοποιόταν ζωηρά στο ΠΑΣΟΚ κι έτσι τον ρώτησα σχετικά, μια και -παλιά, λέμε- όλο περί ΠΑΣΟΚ μιλούσε όπου στεκόταν κι όπου βρισκόταν.

Η απάντησή του με ξάφνιασε. «Δεν ανακατεύομαι πια» μου είπε «Γιατί;» τον ρώτησα «εσύ ήσουν ταγμένος!» και, αφού μου είπε αποστομωτικά «Βλέπεις εσύ κάτι να άλλαξε στο ΠΑΣΟΚ; Με βομβαρδίζουν με μέιλ για το τί κάνει ο μπήξε και ο δείξε της Ν.Δ. και για όλα τα στραβά της κυβέρνησης και των παρατρεχάμενων, αλλά καμιά έμπρακτη αυτοκριτική για τα παλιά και πώς να βεβαιωθώ ότι άλλαξε κάτι εκεί μέσα; Τα ίδια πρόσωπα αλωνίζουν! τι κι αν μπήκαν μερικοί ορεξάτοι νέοι; Εμένα δεν μπορούν να με πείσουν ότι δεν θα ξαναγίνει μια από τα ίδια.» ήπιαμε το ποτάκι μας και δεν ξαναμιλήσαμε για πολιτικά.

-->> Σκέφτηκα πριν ανεβάσω αυτό το ποστ ότι ίσως βοηθήσει μερικούς ανθρώπους να δουν πιο καθαρά μερικά πράγματα. Μπορεί να κάνει λάθος ο φίλος μου, αλλά μπορεί να έχει και δίκιο. Ούτε'γώ είδα κάποια σημαντική αλλαγή, ένα γερό ξήλωμα αρκετών χαραμοφάηδων ας πούμε. Ετσι, μένει ο (πολύς και αφελής, όπως τον νομίζουν) κοσμάκης παλαντζάροντας ανάμεσα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ χωρίς ελπίδα να δει άσπρη μέρα. Ισως αυτό ακριβώς να επιδιώκεται κιόλας... σσσσσσσσσ... μη ξυπνήσει κανείς!

μπανερ για το Θόδωρο Τενέζο



-->> στου Αρκούδου θα τα βρείτε -->>
http://arkoudos.com/blog/?p=1857

Μια ελληνίδα φωτογραφιζει ταξιδεύοντας



Αξίζει μια βολτίτσα να δείτε τις φωτο της chrisvrioni, εδώ: -->>
http://www.flickr.com/photos/chrivrioni/
Από ταξίδια στη Σαχάρα, στο Παρίσι, στη Βόρνεο, στην Ινδία, κλπ κλπ, και πού δεν πήγε!
Χαρείτε το πλούσιο φωτογραφικό υλικό :)

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

γυμνοί απέναντι στο NATO

Οι διαδηλωτές εναντίον του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο είναι απείρως τολμηρότεροι από μας εδώ! Κατέδειξαν με απίστευτη ειλικρίνεια τι ακριβώς σημαίνει κουκουλοφόρος πολίτης, πόσο ο κάθε πολίτης είναι εκτεθειμένος στις αποφάσεις που λαβαίνονται ερήμην του. Με δυο λόγια, δείτε τις 5 φωτό που ανέβασε η La Repubblica.it εδώ:-->>
Strasburgo, la protesta è nuda
Σημειώσεις που συνοδεύουν τις εικόνες:-->>
Per evitare guai e dimostrare che armi non ne hanno. Corrono ai ripari, seppur con molta paura, i "Naked Autonomous Terrordance Organization" che hanno manifestato a Strasburgo dove è in corso il vertice Nato

Divisione La Repubblica Gruppo Editoriale L’Espresso Spa - P.Iva 00906801006

Εμείς εδώ θα τολμούσαμε; Η κοινωνία μας ίσως δεν είναι τόσο συντηρητική (όπως οι κοινωνίες των θρησκομανών καθολικών π.χ.) ώστε να ωθεί σε παρόμοιες αντιδράσεις ή συμβαίνει το εντελώς αντίθετο;
________________________________
via NOSFERATOS blog -->>
Η Γυμνη αλήθεια για τους Κουκουλοφόρους

Σεισμός 6,3 Richter στην Ιταλία


Λεπτομέρειες για τους ιταλομαθείς εδώ -->> La Repubblica.it

Update, 16:45-->> 92 νεκροι μέχρι στιγμής...

Update, 17:03-->> ανατριχιαστικό φωτορεπορτάζ (18 photos μεχρι τώρα)

Κυριακή 5 Απριλίου 2009

ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ή Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ -Α' μέρος

Σκέφτηκα, αυτές τις μέρες που ακολούθησαν το γεγονός (βαρβαριστί: ιβέντ) του σβησίματος των φώτων, αν και πόσο είναι υπεύθυνος ο -δυτικός κυρίως- πολίτης αυτού του κόσμου για την πολυδυσφημιζόμενη κατάντια του πλανήτη Γη, που μας φιλοξενεί.
Οχι πως δεν σκεφτόμουν ανέκαθεν αυτό το θέμα. Ισα ίσα, συχνά αναφερόμουν σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο σε ζητήματα που αφορούσαν πράξεις μερικών από μας, τους ανθρώπους και διαφωνούσα συχνότατα με πολλούς που θέλουν να επιμερίζουν τις ευθύνες. Μόνο που αυτό γινόταν χωρίς απόλυτη γνώση, δηλαδή δεν ήξερα ούτε η ίδια γιατί ακριβώς το έλεγα, συνέβαινε σαν από μόνο του, υπήρχε ως αίσθηση μέσα στο μυαλό μου και όχι ως πεποίθηση μετά από λογική διεργασία. Ετσι, ισορροπούσα κάπως μονόπαντα, χωρίς να δίνω σαφείς απαντήσεις πώς ακριβώς εννοώ αυτή τη συνυπευθυνότητα και γιατί ισχυρίζομαι πως η ευθύνη ανήκει σε όλους ανεξαιρέτως.
Τώρα όμως, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να έχω ξεκαθαρίσει στο νου μου αρκετά καλά τα πράγματα και θέλω να μοιραστώ τη σκέψη μου μαζί σου, αγαπητέ μου αναγνώστη. Δεν θα γράψω ένα οργανωμένο κείμενο, αλλά θα παραθέσω τα κομμάτια της σκέψης μου όπως αυτά βρίσκονται, τυχαία και συνειρμικά ταχτοποιημένα. Αν χρειαστεί να τα γράψω επισήμως, θα τα... αποδελτιώσω!

Είναι υπεύθυνος ο πολίτης (ο δυτικός πολίτης κυρίως, ο πολίτης των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών Η.Π.Α. και Ε.Ε.) για τη ρύπανση του περιβάλλοντος του πλανήτη.

° Καταναλώνει τα προϊόντα που παράγουν οι εταιρείες που μολύνουν το περιβάλλον.
° Αν δεν κατανάλωνε τόσο μεγάλο αριθμό προϊόντων, η παραγωγή θα ήταν μικρότερη, άρα και η μόλυνση μικρότερη.
° Μια επιχείρηση παράγει τόσο μεγαλύτερη ποσότητα από ένα προϊόν, όσο υπάρχει περισσότερη ζήτηση για το προϊόν αυτό.
° Αν π.χ. αύριο σταματούσε η ζήτηση για μαλακτικό μαλλιών, η επιχείρηση που το παράγει θα κλείσει ή θα κατευθύνει αλλού, σε άλλο προϊόν, το ενδιαφέρον της.
° Για να εξακολουθεί μια επιχείρηση να παράγει ένα συγκεκριμένο προϊόν, χρειάζεται τη συμμετοχή του πελάτη/αγοραστή του προϊόντος αυτού.
° Για να διατηρεί ζωηρό το ενδιαφέρον του πελάτη/αγοραστή για το συγκεκριμένο προϊόν, απαραίτητη είναι η διαφήμιση του προϊόντος σε κάθε επικοινωνιακό μέσον και με κάθε τρόπο.
° Την επιχείρηση ωφελεί οικονομικά να χρησιμοποιεί τα ίδια μηχανήματα παραγωγής ενός συγκεκριμένου προϊόντος, οπότε, το καλύτερο γι αυτήν είναι να διατηρεί το προϊόν αυτό στην επικαιρότητα για να μην αλλάξει συνήθειες ο πελάτης/αγοραστής.
° Μικρές παραλλαγές του προϊόντος, συνήθως βελτιώσεις ή επικαιροποίηση (αναλόγως με τη μόδα, χρώματα, κλπ) στη συσκευασία του, ανανεώνουν το ενδιαφέρον του πελάτη/αγοραστή για το προϊόν αυτό, ο οποίος έχει την εντύπωση ότι αλλάζει κάτι χωρίς να αλλάξει τις συνήθειές του.
° Η συνήθεια παίζει μεγάλο ρόλο στη διακίνηση του προϊόντος, για τούτο ο βομβαρδισμός διαφημίσεων είναι απαραίτητος.
° Αν ένα προϊόν έχει επιτυχία στην αγορά δεν παύει να διαφημίζεται, ίσα ίσα, τότε η διαφήμισή του γίνεται ακόμα πιο δυναμική με στόχο την απόλυτη αφοσίωση του πελάτη/αγοραστή στο προϊόν αυτό.
° Η διαφήμιση παίζει το πιο δυνατό χαρτί της όταν προβάλλει ένα καινούργιο προϊόν, ιδίως όταν το προϊόν αυτό είναι κάτι τι άχρηστο ή κάτι που έχει εκατοντάδες ανταγωνιστικά προϊόντα να υπερσκελίσει ή να βρεθεί μαζί τους ισοδύναμα στην αγορά.
° Ενα διαφημιστικό σποτ συχνά είναι ένα έργο τέχνης, αλλά ακόμα πιο συχνά είναι ένας εισβολέας στο θυμικό του κάθε ανθρώπου/δέκτη, του εν δυνάμει πελάτη/αγοραστή δηλαδή, ώστε να ενεργοποιήσει παράλογες σκέψεις -ή να αποκοιμίσει δυνάμεις του νου- οι οποίες, παρακάμπτοντας τη λογική του, να τον οδηγούν στην ανάγκη να αποκτήσει το προϊόν αυτό χωρίς να εξετάσει αν του είναι χρήσιμο ή αν η ανάγκη του καλύπτεται από κάποιο από τα υπόλοιπα που κυκλοφορούν ήδη στην αγορά.
° Μια νέα επιχείρηση, στη βάση του ελεύθερου ανταγωνισμού, δικαίως δραστηριοποιείται σε τομείς όπου ήδη δραστηριοποιούνται και άλλες επιχειρήσεις για αποφυγή μονοπωλιακών καταστάσεων. Να έχει δικαίωμα επιλογής, δηλαδή, ο πελάτης/αγοραστής και να μπορεί να διαθέτει τα χρήματά του όπου και όπως κρίνει προς το συμφέρον του.
° Το συμφέρον όμως του πελάτη/αγοραστή, ουδόλως ενδιαφέρει τις επιχειρήσεις -ιδίως εκείνες που παράγουν προϊόντα ζωτικής σημασίας, δλδ διατροφής και διαβίωσης- οι οποίες σχηματίζουν αφανείς συνεργασίες μεταξύ τους και ουσιαστικά σε βάρος του πελάτη/αγοραστή ο οποίος ουσιαστικά τις συντηρεί.
° Με τις συνεργασίες αυτές (τραστ, καρτελ, κλπ) οι επιχειρήσεις κλειδώνουν τις τιμές των ισοδύναμων προϊόντων τους -π.χ. γαλακτοκομικά προϊόντα- σε κάποια ικανοποιητική για αυτές οροφή (πλαφόν) χωρίς να ενδιαφέρονται καθόλου για τον πελάτη/αγοραστή των προϊόντων τους.

Ισαμε δώ, διακρίνουμε καθαρά τη διαπλοκή μεταξύ διαφήμισης-επιχείρησης-πελάτη.

Χωρίς διαφήμιση, μια επιχείρηση καταποντίζεται.
Χωρίς επιχειρήσεις, η διαφήμιση δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Χωρίς πελάτες, οι επιχειρήσεις αυτοκτονούν (και η διαφήμιση μαζί, επιχείρηση είναι και αυτή)
Χωρίς προϊόντα απαραίτητα για τη διαβίωση, η ζωή όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, παύει να υπάρχει.
Χωρίς προϊόντα σημαντικά για την ποιότητα ζωής του, ο πελάτης/άνθρωπος υποβαθμίζεται.

Φαίνεται ότι οι επιχειρήσεις και ο άνθρωπος (ο δυτικός άνθρωπος/πολίτης, ο άνθρωπος των πόλεων, ο homo καταναλωτής) βρίσκονται σε μια αμφίδρομη σχέση, την οποία επηρρεάζεουν εξίσου τα δύο μέλη. Είναι όμως πράγματι έτσι;

Υπάρχει η θέση ότι η δράση των επιχειρήσεων (τις οποίες άνθρωποι επίσης διευθύνουν, αναπτύσσουν, κατέχουν) έχει μεγαλύτερη ισχύ από τη δράση του μεμονωμένου ανθρώπου/πελάτη και συμφωνώ με αυτή τη θέση όσο ο άνθρωπος είναι ένας μεμονωμένος πελάτης που ενδιαφέρεται μονάχα να ψωνίσει για να ικανοποιήσει ανάγκες του χωρίς να ενδιαφέρεται αν ψωνίζει το καλύτερο -ποιοτικά και οικονομικά- γι αυτόν.

Υπάρχει η δράση διαφόρων ενώσεων καταναλωτών, η οποία συχνά οδηγεί σε νίκες εναντίον επιχειρήσεων που εξαπατούν τους πελάτες/ αγοραστές των προϊόντων τους.

Υπάρχει όμως και η Μονάδα, ο κάθε άνθρωπος/αγοραστής ξεχωριστά, η Καταναλωτική Μονάδα.

° Γιατί ζητά κάλυψη κάτω από μανδύες ενώσεων ο άνθρωπος;
° Γιατί του αρέσει τόσο ο ρόλος του καταναλωτή;
° Γιατί δεν μπορεί να αποφασίσει μόνος του τί είναι αυτό που τον ωφελεί να αγοράσει;
° Γιατί εγκαταλείπει τη ζωή και την τύχη του σε χέρια άλλων;
° Επειδή με αυτό τον τρόπο έχει την εντύπωση ότι ξεκουράζει το πνεύμα του από άσκοπες σκοτούρες;
° Αυτό θα είχε ισχύ, αν υπήρχε αρκετός ελεύθερος χρόνος να απολαμβάνει ο άνθρωπος τα αγαθά της ζωής.
° Ολο και περισσότερο εργάζεται ο άνθρωπος της πόλης, όλο και λιγότερος χρόνος του απομένει να ζει ως άνθρωπος και όχι ως υποζύγιο/υπάλληλος ιδιωτικός ή δημόσιος.
° Ολο και λιγότερα χρήματα κερδίζει, αλλά αυτό δεν σταματά τη λαιμαργία του για απόκτηση νέων και παλιών δοκιμασμένων προϊόντων.
° Την έλλειψη χρημάτων φρόντισαν να καλύψουν οι Τράπεζες με δάνεια, από τα οποία έχουν τεράστιο κέρδος αν σκεφτούμε ότι -εκτός από τους υπέρογκους τόκους, έξοδα, κλπ, που εισπράττουν- οι πολλοί που αδυνατούν να εξοφλήσουν το δάνειο που άστοχα ζήτησαν (και με μηδαμινές εγγυήσεις πήραν!) επιστρέφουν ουσιαστικά τεράστια κεφάλαια στις δανειοδότριες Τράπεζες εν είδη ακινήτων περιουσιών.
° Ολη αυτή η κατάσταση, που ονομάστηκε "κρίση", μοιάζει με ένα θηρίο που καταπίνει χρήματα, ρευστό, χαρτονομίσματα.

Κάπου, σε κάποιο μπλογκ, διάβασα το σχόλιο: «Μήπως η τελευταία οικονομική κρίση είναι απόρροια της απληστίας των εξουσιαστών;»

Και απαντώ: Τίνων απληστίας; και ποιοί είναι αυτοί οι εξουσιαστές που υπονοεί το σχόλιο;

° Η απληστία είναι ολόκληρη δική μας, ή μάλλον, εφόσον εμείς αγοράζουμε και θέλουμε κι άλλα κι άλλα κι άλλα πολλά κι ακόμα περισσότερα προϊόντα, έχοντας αναγάγει την τσάρκα στα μαγαζιά σε ψυχοθεραπευτική αγωγή (shopping therapy!) και την απόκτηση τζιπούρας, καινούργιων μαλλιών και δακτυλίου για το στομάχι σε βασικά δικαιώματα.
° Σιγά σιγά θα μπει και άρθρο στα Συντάγματα των χωρών μας ή θα αναρτηθεί δίπλα στη Χάρτα με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και η Χάρτα με τα Δικαιώματα του Καταναλωτή.
° Δεν βάζω θαυμαστικό στη προηγούμενη πρόταση, επειδή δεν νομίζω ότι είναι για γέλια.

Εμείς λοιπόν, οι πολίτες, έχουμε κυβερνήσεις, εκλέγουμε κυβερνήσεις πιο σωστά.

° Γιατί εκλέγουμε κυβερνήσεις; για τα μαύρα (ή τα γαλάζια, γκρίζα, πράσινα, κλπ) μάτια των υποψηφίων κυβερνητών μας;
° Εκλέγουμε κυβερνήσεις για να κυβερνούν και να ασκούν πολιτική, να διαχειρίζονται δηλαδή τα του κράτους, να οραματίζονται το μέλλον των πολιτειών τους και να βρίσκουν τρόπο να εφαρμόζουν τα οράματά τους.
° Ολα αυτά για την καλή ζωή και την καλή συνέχεια της ζωής των πολιτών.
° Τα του κράτους αφορούν κυρίως τη διαχείριση των χρημάτων που εισπράττουν από τους πολίτες μέσω της φορολόγησης.
° Τα οράματα δεν είναι κάτι τι το μεταφυσικό, είναι ο σχεδιασμός των κρατικών μοντέλων ώστε να είναι αυτά βιώσιμα και να ενταχθούν με ασφάλεια στο εγγύς και στο απώτερο μέλλον.
° Η διαχείριση απαιτεί εντιμότητα, τα οράματα απαιτούν φαντασία.

Φτάσαμε λοιπόν στο κομβικό σημείο όπου διαπλέκονται οι επιχειρήσεις με τις κυβερνήσεις. Πώς έγινε αυτή η διαπλοκή;

°
°
°
°
°
°
°
°
°
°



-->> σκεφτείτε πάνω σε αυτά, να σχολιάσουμε μαζί και να συνεχίσουμε αργότερα


Σάββατο 4 Απριλίου 2009

ΕΛΑ ΚΙ ΕΣΥ το Σάββατο 4 Απριλίου, στο πρώτο και ανεπανάληπτο πάρτι του διαγαλαξιακού ραδιοσταθμού μας!!!



Μάλιστα, το Radiobubble κάνει πάρτι!!!
Στον 8ο όροφο του ARTOWER, Αρμοδίου 10, Βαρβάκειος Αγορά, Είσοδος ελεύθερη!!!
Το Σάββατο 4 Απρίλη, σε τρεις μερούλες δλδ, μην ανησυχείς, προλαβαίνεις!!!
Η αίθουσα έχει θέα, έχει ασσανσέρ, έχει μουσική, έχει... και τί δεν έχει!!!
ΕΛΑ ΚΙ ΕΣΥ, θα περάσεις όμορφα, πολύ όμορφα, έως αξέχαστα!!!

Πάτα πάνω στις φουσκίτσες για να ακούσεις τις προφορικές μας προσκλήσεις:
-->> °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Tο Σάββατο τα λέμε... Bye Bye !!! :D

Ελα αργούτσικα, μετά τις 22:00 με 22:30




*Διαδώστε το!
*φέρτε και τους φίλους σας
*και μην το χάσετε!
________________________
Μη ξεχνάτε:
-->> Σήμερα (1η Απριλίου ανέβηκε το ποστ) είναι η μέρα της κουκουλοφορίας! Στο άγαλμα Κολοκοτρώνη...
(όπως φαίνεται, μάλλον θα βρέξει)


Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

G20: Και οι bloggers ήσαν εκεί



Πενήντα blogger από 22 χώρες παρακολούθησαν τη Σύνοδο της G20 στο Λονδίνο
και είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν με τους «πρωταγωνιστές»
και να αναμεταδώσουν τα όσα είδαν και άκουσαν.
-->> Για να διαβάσετε το άρθρο, πατήστε πάνω στον τίτλο του ποστ

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Ο Μεντέγιας δίνει συνέντευξη στο radiobubble

Σε λίγες ώρες, μετά τις 12:00 το μεσημέρι, παρακολουθήστε το ζωντανό πρόγραμμα του radiobubble.gr, όπου θα δώσει συνέντευξη ο ελληνικής καταγωγής Nico Mentagia ή Mentegia (Νίκο Μεντάγιας ή Μεντέγιας) από το Λονδίνο, μέσω Skype.
Ως γνωστόν, ο Ν. Μ. είναι το πρόσωπο το οποίο παρουσιάζεται ως ο νέος μελλοντικός πλανητάρχης και ήδη έχει ξεκινήσει προεκλογική εκστρατεία στοχεύοντας πρωτίστως τη θέση του βρεττανού πρωθυπουργού, μετά την κατάληψη της οποίας θα καταργήσει το θρόνο του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ολα αυτά, αλλά και άλλα πολλά, σχετικά με την καταγωγή του και με το όραμά του για τον πλανήτη μας, στο radiobubble.gr μετά τις 12:00 το μεσημέρι. Η ώρα της συνέντευξης δεν έχει οριστεί ακριβώς, για τούτο παρακολουθείστε το πρόγραμμα χωρίς διακοπή. Μετά τη συνέντευξη στο radiobubble.gr, το οποίο προτίμησε να τιμήσει λόγω ελληνικότητας, θα παραχωρήσει συνέντευξη στο BBC.