Σελίδες

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Παιδί-θαύμα ή θύμα πλεκτάνης;

Η υπόθεση του νεαρού (21 χρονών) Γιεγκόρ Σεβιλιόφ, ο οποίος κρατείται στις φυλακές της Κώ, ξεδιπλώνεται στο άρθρο του Real News και μου κάνει εντύπωση που δεν έχει βουίξει ακόμα ο τόπος. Μεταφέρω εδώ την εκδοχή του νεαρού, αν όμως επισκεφτείτε την πηγή (σύνδεσμος κάτω κάτω) θα διαπιστώσετε ότι υπάρχει ένα τεράστιο παρασκήνιο, σχετικό με ψυχροπολεμικές ταχτικές, ΗΠΑ, πρώην ΕΣΣΔ, πράκτορες, επιστήμονες, ΝΑΣΑ, Κοντολίζα, όπλα ψυχοσωματικής επίδρασης στις μάζες, κλπ κλπ, σκέτο σενάριο Ιαν Φλέμιγκ λέμε και ανώτερο.
Το ερώτημα είναι: Γιατί, καθώς δείχνουν τα πράγματα, ένα παιδί πληρώνει το "λάθος" του πατέρα του ή γιατί οι ΗΠΑ "διεκδικούν" τον επιστήμονα πατέρα ταλαιπωρώντας το γιο του με κατηγορίες -ως φαίνεται- ξεκάρφωτες;
ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ εκδοχή για την υπόθεση δίνει μέσα από τις φυλακές της Κω, όπου κρατείται από τις 10 Μαΐου 2008, ο Γιεγκόρ Σεβιλιόφ. Αν και το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης πιστεύει ακράδαντα ότι πρόκειται για τον χάκερ με τα ψευδώνυμα «Eskalibur» και «Esk», εκείνος δηλώνει «αθώος, λάτρης του ελληνικού πολιτισμού, παιδί με αρχές και καλός φοιτητής...».

«Ηρθα τον Μάιο για διακοπές στη Ρόδο, μαζί με την κοπέλα μου Αναστασία», μας είπε. «Μέχρι τότε είχα κάνει ταξίδια μόνο στη Ρωσία και την Πολωνία και μόνο μία φορά ταξίδεψα μακρύτερα, στη Γαλλία. Μάλιστα τότε ήμουν ήδη καταζητούμενος, αλλά δεν με ενόχλησε κανείς... Ο πατέρας μου είναι γνωστός επιστήμονας, και η μητέρα μου διευθύντρια βιβλιοθήκης. Με μεγάλωσαν με αρχές. Δεν έκανα ποτέ κάτι επιλήψιμο στη ζωή μου. Ημουν πάντα καλός μαθητής και φοιτητής. Ηταν μεγάλο σοκ για μένα όταν με συνέλαβαν ως κοινό εγκληματία στη Ρόδο μπροστά στα μάτια της κοπέλας μου και δεν θα το ξεπεράσω ποτέ στη ζωή μου...».

Γιατί πιστεύετε ότι σας συνέλαβαν; Γιατί σας κατηγορούν οι ΗΠΑ;

Να μου εξηγήσουν και μένα. Γιατί ταλαιπωρούμαι άδικα τόσο καιρό; Με ποια στοιχεία;
Υπάρχουν μόνο οι καταθέσεις ενός εισαγγελέα, ενός ανακριτή και ενός πράκτορα της γνωστής στον κόσμο Secret Service. Ποιος πιστεύει ότι σε ηλικία 14 χρόνων, ενώ δεν γνώριζα καλά καλά αγγλικά και μόλις μάθαινα πώς λειτουργεί ένας Η/Υ, κατάφερνα να μπαίνω σαν πολύπειρος χάκερ στα δίκτυα των αμερικανικών τραπεζών και να παίρνω αριθμούς πιστωτικών καρτών που τους πουλούσα σε τρίτους;
Επειδή, μάλιστα, δεν είχα ποτέ τραπεζικό λογαριασμό, υποστηρίζουν ότι δεν έπαιρνα εγώ τα χρήματα αλλά ενήλικοι που δούλευαν για μένα! Δηλαδή δεν ήμουν μόνο χάκερ, αλλά και μεγάλος μαφιόζος, που είχα στήσει διεθνές κύκλωμα υποκλοπής κωδικών. Μόνο που ήμουν 14 ετών. Τους διέφυγε αυτή η λεπτομέρεια. Λένε ακόμα ότι χρησιμοποιούσα για τις δήθεν παράνομες συναλλαγές μου λογαριασμούς ψηφιακού χρήματος, στους οποίους δεν είχα βάλει ποτέ χρήματα, αλλά τους είχα ανοίξει υποχρεωτικά για να μπορώ να συμμετάσχω με φίλους μου σε on line παιχνίδια στο internet. Αυτή ήταν και η μόνη μου ενασχόληση με το διαδίκτυο.

«Πολλά τα λάθη»

Ο νεαρός Ουκρανός ελπίζει, όπως λέει, ότι «οι ελληνικές αρχές θα αντιληφθούν το λάθος. Εναν χρόνο κλεισμένος στις ελληνικές φυλακές σκέφτομαι ατελείωτες ώρες για να καταλάβω πώς με έμπλεξαν οι Αμερικανοί σε αυτή την υπόθεση, αλλά δεν μπορώ να το κατανοήσω».
«Στην υπόθεση αυτή», υποστηρίζει, «υπάρχουν πολλά "περίεργα λάθη". Οταν μας έδωσαν την αίτηση έκδοσης, διαπίστωσαν οι δικηγόροι μου ότι άλλα εγκλήματα ανέφερε το σήμα της Ιντερπόλ και άλλα το ένταλμα σύλληψής μου της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Και όχι μόνο αυτό. Πρόσθεσαν στην αίτηση και δεύτερο ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε δέκα ημέρες μετά τη σύλληψή μου στην Ελλάδα για ένα σωρό άλλα εγκλήματα. Νομίζω ότι απλά ζω έναν εφιάλτη, που κάποια στιγμή θα τελειώσει και θα ξυπνήσω χωρίς να έχει συμβεί τίποτα από αυτά».
-->> via radiobubble/Η φωνή του Πινγκουίνου #6
-->> Ολόκληρο το άρθρο εδώ:-->>
http://www.radiobubble.gr/files/u14/seviliof.pdf


Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Αθήνα+Λευκωσία = δεντροφαγία!

Δεν έχει η Αθήνα μονάχα το προνόμιο να κυβερνιέται από δεντρομανή πριονοφόρο Δήμαρχο. Εχει και η Λευκωσία τη δεντροφάγα Δημαρχίνα της! Διαβάστε τι γράφουν οι απελπισμένοι πολίτες:
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την ματαίωση των σχεδίων της Δημάρχου Λευκωσίας κ. Ελένης Μαύρου, του Δημαρχείου Λευκωσίας, του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Τμήματος Δασών που αποσκοπούν:

Στην κοπή όλων των Αιωνόβιων Κυπαρισσιών που βρίσκονται επί της Λεωφόρου Κυριάκου Μάτση στην Λευκωσία, για να εξυπηρετηθεί μόνο και μόνο η διέλευση οχημάτων.

-->> Ολόκληρο το κείμενο και η ψηφοφορία εδώ: petition



Eimai tamam Mari - with greek subtitles



-->> No comments

http://www.youtube.com/watch?v=ZkjBGvBSc30
From: zifis

αποδράσεις..



By ioannou

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

«διατί είσθε ανάποδα;» ερωτά ο κ. Polsemannen...

...εις το ιερόν postιον το οποίον ανήρτησεν σήμερον εν τω ιστολογίω αυτού και ικανοποιώ πάραυτα την επιθυμίαν του ανδρός και συναδέλφου θολοκουλτουριάρεως βίκιγκος:

Είμαι ανάποδα, επειδή εξακολουθώ να είμαι ανάποδα! Απλά πράγματα.
Αν και εγεννήθην πανευκόλως -ατάκα κιεπιτόπου, που λένε, ξεπετάχτηκα εκ της κοιλίας της νεαράς μητρός μου, ήτις ήτο λίαν καλώς γεγυμνασμένη και έκανε τη "ρόδα" με την κοιλιά στο στόμα και έχει να το λέει ακόμα!- η μετέπειτα πορεία μου εις την ζωήν -εξ απαλών ονύχων λέμε- προέκυψεν αντιστρόφως ανάλογος του φαινομένου της ορθής γεννήσεώς μου, τουτέστιν:
01. Εις την τρυφεροτάτην ηλικίαν των οκτώ μηνών, το πρώτο γράμμα που είπε καθαρά το στοματάκι μου ήταν το γράμμα ΡΟ, εν αντιθέσει με τη πλέμπα των -συνηθισμένων και ορθώς αναπτυσσομένων βρεφών.
02. Εις ηλικίαν μόλις τεσσάρων ετών, μανιώδης του παιγνίου "κούνια" ηυρέθην ανάποδα και αυτό με είχεν καταγοητεύσει, αντί να με τρομάξει όπως θα συνέβαινε σε ένα κανονικό νήπιο, και δεν παρητήθην της απολαύσεως του παιγνίου αυτού, αντιθέτως εζήτουν όλο και ισχυροτέρας ωθήσεις από τον/την ατυχή που ετύχγανε του προνομίου να σπρώχνει την κούνια.
03. Επέμενα ανέκαθεν να (θέλω να) διακρίνω και την ανάποδη πλευράν των πραγμάτων, διότι αντελήφθην λίαν ενωρίς ότι τα πράγματα δεν έχουν μόνον μίαν πλευράν, δεν είναι δλδ όπως ακριβώς μας βολεύει να τα βλέπομεν και ότι, δια να τα κατανοήσομεν καλώς, χρειάζεται να εξετάζομεν όλας τας πλευράς -και τις ανάποδες, κυρίως αυτές!
04. Η μήτηρ μου είχεν αντιληφθεί, ως καλή μητέρα που ήτο, αυτό το συστατικόν του χαρακτήρος μου, όθεν με απεκάλει συχνότατα με τας προσφωνήσεις «μα τι ανάποδο πλάσμα που είσαι!» και «τι ανάποδο πλάσμα έβγαλα μέσαθέ μου!»
05. Ακόμα και τα αναγνώσματά μου ηκολούθησαν πορείαν ανάποδον, δλδ εις την ηλικίαν κατά την οποίαν τα παιδάκια διαβάζουν παραμυθάκια, εντρυφούσα εις την βιβλιοθήκην της γιαγιάς μου και είχα ξεσκονίσει το Λασκαράτο, το Νίτσε και το Σοπενάουερ πριν καβατζάρω καν τα δώδεκα έτη και εις τα οκτώ μου εδιάβαζα την ιστορίαν του "Φερδινάνδου του ταύρου", ενώ η μήτηρ μου επεμενε απεγνωσμένα να μελετήσω και τις "τρεις νοικοκυρούλες" τις οποίες -ευτυχώς ή δυστυχώς- ουδέποτε εμελέτησα!
06. Ως κόρη που ήμουν, ένα μικρό κοριτσάκι δλδ, προτιμούσα τα αγορίστικα παιχνίδια κίνησης -σκαρφαλώματα, κυνηγητό, κλπ- αντί να παίζω με κούκλες όπως "όλα τα κοριτσάκια" και η μήτηρ μου είχε να λέει ότι «καλύτερα δέκα αγόρια παρά αυτό το θηλυκό!» και απέμενε να καλύπτει με ιώδιο τις πληγές μου αλείφοντας ολόκληρα τα πόδια ένεκα του ότι δεν ξεχώριζε δέρμα απλήγωτο!
07. Περιττό να γράψω πως όλα αυτά με διεσκέδαζαν τα μάλα. Ο,τιδήποτε απειλούσε την ειρήνην μετά του εαυτού μου, το έφερνα στα μέτρα μου τα ανάποδα, όπως π.χ. το θέμα του μουρονόλαδου και των ενέσεων: Είχα πείσει τον εαυτό μου -εικονικά βεβαίως, μόνο η ίδια εγνώριζα την εμήν αλήθειαν- ότι τρελαίνομαι για το μουρουνόλαδο και τις ενέσεις που ήταν υποχρεωτικό να υφίσταμαι εις ηλικίαν επτά ετών (157 μπουκαλάκια στρεπτομυκήνες μου έκαναν ένεκα η αδενοπάθεια) τας υφιστάμην εις στάσιν ορθίαν, μη τυχόν αργήσω να ξανατρέξω στο παιχνίδι!
08. Το ότι επέζησα ίσως ανήκει εις την σφαίραν των θαυμάτων, καθώς λέγαν τότε γιατροί και συγγενείς, η δική μου εκδοχή όμως είναι ότι ουδέποτε εκινδύνεψα!
09. Οσες φορές προσεπάθουν να πράττω "το σωστό", όλα μου πηγαίναν ανάποδα -εδώ εννοώ γάμους, αισθηματικά, και τα τοιαύτα- ενώ όποτε έπραττα το ανάποδο όλα πηγαίναν ρολόι, π.χ. τα λίαν επιτυχημένα διαζύγιά μου και η εξαιρετικά επιτυχής διάλυσις της εταιρείας εις ήν συμμετείχον!
10. Το φαινόμενον αυτό ήτο οφθαλμοφανές ακόμη και εις την επαγγελματικήν μου καρριέραν, τουτέστιν όταν όλοι παρεπονούντο δι ανεργίαν το εμόν γραφείον να πήζει στη δουλειά και τούμπαλιν: όταν όλοι πήζαν στη δουλειά, έλεγα το ψωμί ψωμάκι!
12. Επίσης, ο τρόπος υποδήσεώς μου συμβαίνει να είναι ακατανόητος δια τους πολλούς. Οχι πως φορώ πρώτα τα παπούτσια και ύστερα τις κάλτσες, δεν φτάνω εις τόσον ακραίον σημείον, αλλά εξακολουθώ και σήμερον, εις την λίαν προκεχωρημένην ηλικίαν όπου ευρίσκομαι, να φορώ κάλτσες και υποδήματα εις στάσιν ορθίαν, ακροβατούσα μια εις τον ένα και μια εις τον άλλον πόδα, πράγμα που εκλιπαρώ την μικράν μου θυγατέρα να απαθανατίσει δια κάμερος τινος προτού τινάξω τα πέταλα -εις ορθίαν στάσιν φαντάζομαι!
13. Περιττό να γράψω ότι τυχερή μου μέρα θεωρώ την 13ην εκάστου μηνός!
_______________________
-->> Η ανάποδος θέασις των πραγμάτων δεν συνεπάγεται μόνιμον αντίθεσιν προς αυτά, ίσα ίσα. Με την θέασιν αυτήν είναι δυνατή η πληρεστέρα κατανόησίς των...
-->> Καταλαβαίνετε λοιπόν, αγαπητέ Καρολε και πεταλωτά διαστημικών κενταύρων, ότι ήτο αδύνατον εκ των πραγμάτων να χρησιμοποιήσω έτερόν τι αβατάριον πλην αυτού το οποίον χρησιμοποιώ.
-->> Βεβαίως, πλην ανακαλύψω το παρόν, είχον χρησιμοποιήσει και έτερα τινα, τα οποία παραθέτω κατωτέρω, δεδομένης της σουρεάλ καταστάσεως ήτις με χαρακτηρίζει -ανέκαθεν, όπως είπαμε.

Παλαιά ιστορικά αβατάρια, ακατανόητα δια τους πολλούς, τα οποία όμως σε μένα λένε "κάτι":




Εκδηλώνω το διακαές ενδιαφέρον μου να πληροφορηθώ το ιστορικόν της επιλογής άβαταρ όλων των bloggers που παρακολουθώ εις το εμόν profile
Εμπαίνετε παίδες λέμε!



από το παλιό forum του Pathfinder

Δυο θεματάκια που γράφτηκαν πριν από 8-9 χρόνια:

Ενα μαχαίρι, ένα κόκκαλο και κάνα πεπονάκι άμα λάχει...

Ζητάω πολλά; Πρώτα πρώτα ένα μαχαίρι...
Οχι, μη πηγαίνει το μυαλό όλο στο φονικό, τις εγχειρήσεις και τα σφαξίματα και τον πόλεμο... λίγο πιο κεί... πάρτο όλο... μαλακά μαλακά... μαλάκα! Πρόσεχε! Που βρίσκεις καλύτερο παρκαδόρο σήμερα; Ετσι μπράβο... τώρα που το παρκάρισες το μυαλουδάκι στα όμορφα και τα ειρηνικά, τα καθημερινά ας πούμε, πάμε παρακάτω, στο κόκκαλο ντε...

Ενα κόκκαλο, ένα κοκκαλάκι έστω και μικρό... Οχι, όχι για να το γλείψω, όχι! Ούτε για να ταϊσω το σκυλάκι της φίλης του φίλου μου, μια και δε διατηρώ δικό μου κατοικίδιο...
Ενα κόκκαλο απέριττο, ένα σκέτο κόκκαλο για να δοκιμάσω το μαχαίρι πάνω του. Να δω δηλαδή τι θα του κάνει το μαχαίρι -του κόκκαλου ντε, που λέγαμε- τι θα του κάνει λοιπόν του κόκκαλου, άμα αυτό δεν έχει ψαχνό!

Επειδή λοιπόν κόκκαλο χωρίς ψαχνό είναι δύσκολο να βρεθεί, ούτε τα χασάπικα διαθέτουν πλέον γιατί τα πετάνε στα σκουπίδια κι ούτε που προλαβαίνει κανείς ν' αρπάξει κανένα -για μια σουπίτσα βρε παιδιά...- επειδή λοιπόν το κόκκαλο είναι τόσο δυσεύρετο σήμερα κι όλο το ψαχνό δουλεύει, ε, αρκετό μου είναι κάνα πεπονάκι, άμα λάχει...
Κόβεται και πιο εύκολα!

Το θέμα αυτό δημιουργήθηκε : Σήμερα, 11:47 από τον/την rodia

Re: Ποσες φορες αραγε, πηγαμε το μαχαιρι μεχρι το κοκκαλο, στη ζωη μας;

*******************************************************

No time to run, no place to hide
When your life is just a lonely Ride
Through the land of fire and ice
And all the dreams behind your eyes
Turned out to be a world of lies

Η απάντηση αυτή δόθηκε στις Σήμερα, 11:58 από τον/την perdikka
_____________________

Ο ΧΟΤΖΑΣ και το παλτο του

εν ολιγοις, ηταν καλεσμενος καποτε ο Χοτζας σε ενα γαμο, αλλα δεν ειχε ο ερμος πλουσια ρουχα να φορεσει, και εβαλε μεν τα καλα του, που ηταν ομως φτωχικα.

Στο τραπεζι του γαμου, τον εβαλαν στη χειροτερη θεση, του πεταξαν και ενα κομματι κοκκαλο, γενικως τον ειχαν του μπατσου και του κλωτσου, κρινοντας τον σαν αναξιο λογου, συμφωνα με το ντυσιμο του. Σηκωνεται λοιπον ο Χοτζας, παει σε ενα πλουσιο φιλο του, δανειζεται μια χρυσοποικιλτη ρομπα-παλτο και ξαναπαει στο τραπεζι. Οποια αλλαγη στη συμπεριφορα των οικοδεσποτων του! Και να τα κρεατα, να τα πιλαφια, να η περιποιηση, δεν ηξεραν που να τον βαλουν, και πως να τον περιποιηθουν!

Οποτε ο Χοτζας, πιανει το πιλαφι, και το χωνει στο αριστερο του μανικι, το κρεας στο δεξι μανικι, και ανακραζει '' φατε μανικια μου, εσας περιποιουνται τωρα, οχι εμενα''


καπως ετσι παει η ιστορια, ειναι απο αυτες του Νασρεντιν Χοτζα, που μας ελεγε η μαμα μου...

*******************************************************

Θνητών δε μώρος όστις εύ πράσσειν δοκών βέβαια χαίρει. τοίς τρόποις γάρ αι τύχαι, έμπληκτος ως άνθρωπος, άλλοτ'άλλοσε πηδώσι, κουδείς αυτός ευτυχεί ποτε.

Ευριπιδης - Τρωαδες
Η απάντηση αυτή δόθηκε στις Σήμερα, 16:33 από τον/την perdikka
_____________________

-->> Παλιές αξέχαστες μέρες, θυελλώδεις συζητήσεις, κάτι που μου λείπει. Μου λείπει περισσότερο η perdikka, κατά κόσμο Αννα, που είχε μια καλή κουβέντα να γράψει σε οποιοδήποτε θέμα. Δεν το βάζει ο νους μου πώς γίνεται να έχεις φύγει Αννούλα μου...

-->> Θυμήθηκα αυτά τα θεματάκια μετά την επίσκεψη στα μπλογκ του Greek Rider και της Cynical.

-->> To forum αυτό δεν υπάρχει πια, καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από ένα άλλο, πιο κυριλέ, μετά την αγορά του θρυλικού παλιού καλού και φρέσκου σε ιδέες και γεμάτου κέφι ΠΑΘ από τον όμιλο Δ. Λαμπράκη. Εδώ και αρκετά χρόνια, το πόρταλ Pathfinder ανήκει εις το Λαμπρακιστάν. Χίλιες φορές να είχε γίνει συνδρομητικό, αλλά καθώς φαίνεται συνέφερε καλύτερα τους ιδιοκτήτες του η πώληση. Τι να κάνουμε κι εμείς οι απλοί θνητοί; Σάματις μας πέφτει λόγος; Στεκόμαστε δίπλα, ενισχύουμε, ωθούμε προς τα άνω μια προσπάθεια, κλπ κλπ, και τελικά κανείς δεν μας ρωτάει...

-->> Ετσι να αισθάνονται άραγε οι εργάτες μιας βιομηχανίας που πουλιέται; Ετσι να νιώθουν οι υπάλληλοι της Ολυμπιακής; Του ΟΤΕ και της Ζίμενς, ό,τι ήταν να νιώσουν το ένιωσαν! Ο εργάτης, ο υπάλληλος, είναι δούλοι; Ο χρήστης του διαδικτύου τι είναι;

-->> Το ότι γυρνώ σε περασμένα είναι σημάδι ότι γερνώ... ολοταχώς;

Ιστορίες με βινύλια






αποθηκεύω εξώφυλλα δίσκων για μελλοντικές εκπομπές

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Επώνυμα μελλοντικών ηγετών, παραγόντων και πατέρων του έθνους!

Ταπαίρναγας
Ταπαιρνάγης
Ταπαιρνάγκας
Ταπαιρνάδης
Ταπαιρνάζης
Ταπαιρνάκης
Ταπαιρνάκος
Ταπαιρναλής
Ταπαιρναλιάς
Ταπαιρνάνης
Ταπαιρνάνος
Ταπαιρνάος
Ταπαιρναράκης
Ταπαιρναράκος
Ταπαιρναράτος
Τάπαιρνας
Ταπαιρνάτος
Ταπαιρνέας
Ταπαιρνεζάς
Ταπαιρνέζης
Ταπαιρνέζος
Ταπαιρνέοντος
Ταπαιρνέος
Ταπαιρνέρης
Ταπαιρνές
Ταπαιρνής
Ταπαίρνης
Ταπαιρνιάδης
Ταπαιρνιάς
Ταπαιρνίδας
Ταπαιρνίδης
Ταπαιρνίκας
Ταπαιρνίκης
Ταπαιρνίκος
Ταπαιρνίου
Ταπαιρνίτας
Ταπαιρνίτης
Ταπαιρνίτσης
Ταπαίρνογλου
Ταπαίρνολας
Ταπαιρνολές
Ταπαιρνόλης
Ταπαιρνόπουλος
Ταπαιρνούζος
Ταπαιρνούκος
Ταπαιρνούτας
Ταπαιρνούτης
Ταπαιρνούτσης
Ταπαιρνούτσος
Ταπαιρνώρος
κλπ κλπ, προσθέστε κατά βούληση και φαντασία!

_______________________
UPDATE-->> Προφητικό το ποστ! -->>
«Με το ερώτημα της απόλυσης παραπέμπεται στο υπηρεσιακό συμβούλιο από τον περιφερειάρχη Αττικής Χ. Μανιάτη ο δασάρχης Δημήτρης Κόκκας, στην κατοχή του οποίου βρέθηκαν καταθέσεις ύψους 1.7 εκατ. ευρώ.»
Περισσότερα, εδώ
-->> Μετά από αυτό, προστίθεται το επώνυμο "Ταπαιρνόκκας"!


Αποκαλυπτική έρευνα για τον Ασωπό



Τι γίνεται με τον Ασωπό; Πόσοι άνθρωποι θα θυσιαστούν ακόμα; Μέχρι πού θα πάει η βαλίτσα; Τι περιμένει η πολιτεία για να δράσει; Είναι θέμα χρόνου να πούμε το νερό νεράκι; κλπ κλπ κλπ στη σελίδα για τη σωτηρία του Ασωπού και των κατοίκων που υδρεύονται από αυτό το ποτάμι που γίνεται οχετός λυμάτων.
____________________
-->> Πατείστε ΕΔΩ για να ενημερωθείτε πριν το μολυσμένο νερό φτάσει στις βρύσες σας/μας.


Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

με βλέπεις;

Ετσι, να με βλέπεις να είμαι ήσυχη πως δεν θα χαθώ. Οπως ακριβώς η μάνα παρακολουθεί με άγρυπνο βλέμμα το παιδί, μη τύχει κάτι και χρειαστεί να επέμβει σωτήρια κάποια στιγμή.
Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα δυσαρεστα όταν είδα ότι έκλεισαν τα πέντε πρόσφατα παράθυρα από όπου με παρακολουθούσαν οι προσωπικοί μου χαφ... επ! αναγνώστες, θέλω να πω.
Τι σου είναι η ζωή λοιπόν και πώς οι εποχές αλλάζουν τα πράγματα, διαφοροποιουν τον τρόπο σκέψης... Παλιά, το να παρακολουθείται κάποιος ήταν κακό σημάδι. Υπάρχουν και τραγουδάκια σχετικά που αναφέρονται στην αγωνία αυτή: να έχεις ένα χαφιέ πίσω σου να σε παρακολουθεί.
Σήμερα, δίνει μια αίσθηση ασφάλειας το να σε διαβάζουν, το να υπάρχει κόσμος που θα πάρει αμέσως είδηση αν κάτι τι δεν πάει καλά όσον αφορά εσένα, θα διαβάσει τα γραφόμενά σου και θα κινητοποιήσει δυνάμεις βοήθειας ατάκα κιεπιτόπου, που λένε.


-->> το θέμα συζητήθηκε εδώ: busy bee, όπου οδηγήθηκα από εδώ: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ
-->> Ευτυχώς που υπάρχει αυτή η μυστηριωδης ΣΠΗΛΙΑ, που αποκαλύπτει όλα τα μυστήρια λέμε!

-->> Καλή παρακολούθηση :))

άτομο καλεί άνθρωπο!


Δελτίο Tύπου

Μια ομάδα ευαισθητοποιημένων ατόμων, καλεί όσους ανθρώπους της τέχνης σε διάφορους τομείς όπως (Video Art, Κινούμενο σχέδιο, Κόμικς - Γελοιογραφία, Ζωγραφική, Φωτογραφία, Χορογραφία, Γραφιστική, Μουσική και Υποκριτική Τέχνη) επιθυμούν και θέλουν να εκφράσουν τις καλλιτεχνικές αγωνίες και σκέψεις, να συμμετάσχουν σε ένα διεθνές ψηφιακό Φεστιβάλ με θέμα "Sex Trafficking, The other side of the dream" μέχρι τις 22 Μαΐου 2009.

Οι όροι συμμετοχής και η αίτηση μπορούν να βρεθούν στην επίσημη ιστοσελίδα του Φεστιβάλ: www.artwaveathensfestival.com
Το wave Athens Festival τελεί υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς.

-->> Η απορία μου είναι τι θα γινόμασταν χωρίς τα ευαισθητοποιημένα άτομα και τί ακριβώς σημαίνει η λέξη "ευαισθητοποιημένο".

-->> Επίσης: "τι αιγίδα, τι παγίδα"!

-->> Ενημερώνω για το φεστιβάλ, επειδή νομίζω ότι μπορεί να βρεθεί επιτέλους κάποιος άνθρωπος...

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Το βάρος του ανθρώπου

Χτες έπεσα πάνω σε ένα ποστ στη ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ με τίτλο: "ποιος είμαι"; και θυμήθηκα κάτι που είχα γράψει πριν μερικά χρόνια. Επειδή δεν θυμόμουν καθόλου πού το είχα γράψει, ρώτησα τον κ. Γούγλη και με οδήγησε σε μια αποθηκευμένη σελίδα ενός ομαδικού μπλογκ, όπου ήμουν μέλος τότε που το είχα γράψει. Το αντιγράφω εδώ πέρα, επειδή νομίζω ότι έχει κάποια σημασία:

Σάββατο, Μάρτιος 04, 2006

Συνηθίζουμε να ζυγίζουμε τους ανθρώπους -και τον ίσκιο τους ακόμα! Να χρησιμοποιούμε σχετικές λέξεις και εκφράσες, όπως: «ελαφρόμυαλος», «βαρυΐσκιωτος», «ελαφροχέρης», «βαρύμαγκας», «ο λόγος του ζυγίζει», «σε ζυγίζει με μια ματιά», κλπ. Αυτό δεν είναι απαραίτητο, να ζυγίζει καθένας μας τον άλλο δηλαδή, συμβαίνει όμως συχνά και -επίσης συχνά- εντελώς ασυναίσθητα.

Πόσο ζυγίζει ένας άνθρωπος;
Εξαρτάται απο τη σχέση που έχει ο... ζυγιζόμενος (!) με εκείνον που τον ζυγίζει.
Το παιδί π.χ. όταν το ζυγίζει η μάνα του είναι πούπουλο, αλλά για τον παιδονόμο μπορεί να ζυγίζει και τόννο ολόκληρο!
Ο γέρο-γονιός (άλλο ένα παράδειγμα) άμα έχει την καβάντζα του π.χ. ζυγίζει λίγα κιλά, είναι ελαφρύτατος (έλα πατέρα, δεν είσαι βάρος για μας) όταν όμως έχει ξεμείνει απο λεφτά κι έχει πάρει κιόλας την άγουσα, ε, τότε είναι βάρος ασήκωτο (ο παλιόγερος με σύγχισε πάλι. Με τό 'να πόδι στον τάφο και μου θέλει και βόλτες).
Ο άρρωστος, όπου κι αν βρίσκεται, είναι ασήκωτος επίσης.
Οσο πιο βαρειά είναι η αρρώστεια του, τόσο πιο βαρύς. Αν είναι κι απένταρος, ακόμα βαρύτερος.

Η Μάνα είναι η βαρύτερη απ' όλους τους ανθρώπους. Για τούτο και δύσκολα την αναλαμβάνει κάποιο παιδί και συνήθως -αν υπάρχουν περισσότερα παιδιά- τη μοιράζονται κάνοντάς τη πάσα το ένα στο άλλο, επειδή, ακόμα και σήμερα, η κοινωνία αντιδρά δυσμενώς στην ιδέα του εγκλεισμού της Μάνας σε οίκο ευγηρίας. Είναι βαρειά επειδή ο λόγος της είναι βαρύς, καθώς και η σκιά της κι η αγάπη της επίσης. Αυτά -ο λόγος, η σκιά κι η αγάπη δηλαδή- είναι πράγματα ελαφρότατα, άϋλα, δεν πιάνουν τόπο, ξεπερνιούνται εύκολα... Αρκεί να μην είναι της μάνας μας. Τα δικά της βρίσκουμε πως είναι ασήκωτα!

Το παράξενο είναι πως η ίδια το γνωρίζει το πόσο βαρειά είναι και δεν κάνει τίποτα για να τα ελαφρύνει. Ολο και πιο βαρύγδουπα μιλάει, όλο και πιο πηχτά σκιάζει τις μέρες των παιδιών της, ολοένα η αγάπη της γίνεται μέγγενη, που περισφίγγει το μεδούλι των γονάτων και του κεφαλιού, μέχρι που να σκάσει και να πεταχτεί έξω με μια κραυγή γοερή: «Γιατί ρε μάνα; Γιατί;»

Το παιχνίδι το αιμοβόρικο δε σταματάει εδώ. Οσο η μάνα ζει ανήμπορη να προσφέρει, αυτή η στέρηση -της δυνατότητας να προσφέρει δηλαδή στο παιδί- την τρελλαίνει και φτάνει στο άλλο άκρο, το εντελώς αντίθετο. Αντί για προσφορά εξυφαίνει διάφορες ραδιουργίες ελέγχου, δήθεν για προστασία, απλώνει δίχτυα αράχνης ελαφρά αλλά συνάμα μαγνητικά, που σ' αρπάζουν και άντε μετά να ξεκολλήσεις. Στο τέλος πέφτει σαν καμικάζι επάνω στο παιδί-θύμα και το λυώνει με το τρομερό της βάρος, σιγοψυθιρίζοντάς του στ’ αφτί λογάκια τρυφερά, θέλοντας να οδηγήσει το χρόνο πίσω, πολύ πίσω, μη τυχόν και πετύχει επιτέλους να το ξαναχώσει στη μήτρα της!!

Ξεκίνησα να γράφω για το βάρος του ανθρώπου και προχώρησα στην περιγραφή της μάνας. Η μάνα όμως δεν είναι μόνο άνθρωπος. Η μάνα είναι μύθος. Το μεγαλύτερο κομμάτι της μάνας ανήκει στο χώρο του μύθου, ένα μικρό κομμάτι είναι αυτό που βλέπουμε καθαρά και μπορούμε να το αγγίξουμε κιόλας. Η δική μας η μάνα, η μάνα του καθένα μας ξεχωριστά είναι η καλύτερη, η σοφώτερη, η ωραιότερη, η πιο κομψή, η πιο έξυπνη, η καλύτερη νοικοκυρά, η σούπερ μαγείρισσα! Ο κόσμος είναι γεμάτος απο τέτοιες μανάδες -τίγκα στις καταπληκτικές αυτές γυναίκες! Τώρα πώς γίνεται αυτές οι σούπερ μάνες να βγάζουν τέτοια παιδιά, ανίκανα, τεμπέλικα, βλάκες, σιχαμερά πλάσματα... ε, αυτό είναι άλλο παραμύθι!

Είναι το παραμύθι των χαρακτηρισμών. Αφού η μάνα είναι αυτό το μυθικό τέρας χαρισμάτων, που αποκαλύπτεται ως τέτοιο στα μάτια του παιδιού της δηλαδή, πώς να μη πιστέψει τότε το καημένο το παιδί όσα του λέει η φοβερή αυτή πεντάμορφη νεράϊδα; Πώς δηλαδή να αρνηθεί να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά της; Ανίκανο το ανεβάζει, βλάκα το κατεβάζει. Πώς αυτό το συγκεκριμμένο παιδί να μη γίνει στο τέλος ένας άνθρωπος ανίκανος και βλάκας; Οπως επαναλαμβάνεται μια λέξη για να μάθει να τη λέει το παιδί σωστά -και το παιδί κάποια μέρα τη μαθαίνει-, έτσι μαθαίνει και τις εικόνες για τον εαυτό του, που τις αναγνωρίζει μέσα απο τους συνεχείς χαρακτηρισμούς. Τι θα πείραζε τη μάνα, την κάθε μάνα, αντί να σούρνει στο παιδί της χαρακτηρισμούς για το ίδιο, να μιλάει για την πράξη του -αποτυχημένη ή επιτυχημένη, κατά τα δικά της κριτήρια πάντα.

Ενα παράδειγμα με δυο περιπτώσεις αντιμετώπισης ενός τυχαίου περιστατικού:

Περίπτωση Α΄.
Ο μικρός χύνει το γάλα στο πάτωμα. Η μάνα του, αρπάζοντας το σφουγγαρόπανο για να καθαρίσει τη ζημιά, του φωνάζει μέσα στα νεύρα της: «Αλήτη! Είσαι ανίκανος! Σιχαμερό πλάσμα, φύγε απο τα μάτια μου, δε θέλω να σε βλέπω! Ολο ζημιές και απροσεξίες είσαι!»
Τι κάνει τότε το παιδί; Φεύγει, κλείνεται μόνο του, ψάχνει να βρει εντός του τους χαρακτηρισμούς της μάνας του, αυτού του θεϊκού πλάσματος. Σιγά σιγά, με τα χρόνια, βρίσκει πως ναι, πράγματι, είναι ανίκανος και βλάκας και σιχαμερό πλάσμα. Οσο και να μεγαλώσει, να μελετήσει, να ταξιδέψει, να πετύχει στη ζωή, αυτά τα «λόγια της μάνας» θα τον χαρακτηρίζουν εντός του, θα βρίσκονται εκεί για να τον κάνουν δυστυχισμένο, για να τον σπρώχνουν ένα βήμα παραπέρα προς την αιώνια τιμωρία. Ο,τι και να πουν οι άλλοι, ο λόγος της μάνας μετράει.

Περίπτωση Β΄.
Ο μικρός χύνει το γάλα στο πάτωμα. Η μάνα τον πλησιάζει με ένα κομμάτι χαρτί λέγοντας: «Αντε, είναι καιρός να μάθεις πως να καθαρίζεις το γάλα απο το πάτωμα. Πρώτα με ένα χαρτί και προσεχτικά, μη το απλώσεις πιο πέρα. Ετσι μπράβο! Τώρα πήγαινε να φέρεις τον κουβά με το σφουγγαρόπανο να τα μαζέψουμε, κλπ κλπ...» Ενα ωραίο μάθημα με την ευκαιρία!
Τι συμβαίνει τώρα; Η μάνα αποκτά ένα προσεκτικώτερο παιδί, μια και θα προσέχει ο μικρός για να μη ξαναπέσει στη λούμπα του σφουγγαρίσματος! Το παιδί μαθαίνει τη συγκεκριμμένη εργασία, μαθαίνει όμως και τα άλλα μαθήματα, αυτά που δε φαίνονται. Πώς να αντιμετωπίζει δηλαδή μια δύσκολη στιγμή, κάτι το απρόβλεπτο. Επίσης πώς να συνεργάζεται. Ακόμα κάτι για το χρόνο, που έρχεται και φεύγει, και που η ροή του είναι διαρκής και δεν επιστρέφει.
Τόσα πολλά μαθήματα ζωής πήρε αυτός ο μικρός, αντί για το μάθημα της στρεβλής του εικόνας, που πήρε ο προηγούμενος.

Ο,τι συνέβη συνέβη. Δε γυρίζει πίσω η στιγμή. Το ζουμί είναι να επικεντρωθεί κανείς στη διόρθωση, αποκατάσταση, με οποιοδήποτε τρόπο, οργανωμένα και σύντομα. Αυτό είναι και το σημαντικώτερο μάθημα, μαζί με την αυτοεκτίμηση που αναπτύσσει το παιδί μέσα απο την εμπιστοσύνη που του δείχνει η μάνα του με το να το αφήνει να χειριστεί το ίδιο, που έφταιξε, την αποκατάσταση της ζημιάς -με τη βοήθεια και τις οδηγίες της βέβαια.

Το παιδί θα είναι πια δυνατό και ώριμο, και δε θα γυρεύει πράγματα έξω απο τον εαυτό του για να νοιώσει ευτυχισμένο. Μπορεί να μην αποκτήσει τα πολλά υλικά αγαθά, μπορεί να μην είναι «πάντα πρώτο» θα είναι όμως ένας δυνατός και πλήρης άνθρωπος, που θα μεταδώσει αυτή τη σοφία στους επιγόνους του. Ισως έτσι ο κόσμος μας να καλυτερέψει!

Καλούνται οι διάφοροι ψυχολόγοι, ψυχαναλυτές να δώσουν λύσεις σε προσωπικότητες διαταραγμένες. Να δώσουν διεξόδους ανατρέχοντας στο παρελθόν των «ασθενών» τους. Μάλλον να βοηθήσουν τον ασθενή να βρει, να ανακαλύψει μόνος του τις διεξόδους και τις λύσεις του, αυτές που ταιριάζουν στην περίπτωσή του δηλαδή. Προσπαθούν με συνταγές μαγικές, έχοντας ύφος εκατό καρδιναλίων τουλάχιστον, να ενισχύσουν το «εγώ» -την αυτοπεποίθηση του ανθρώπου- στρέφοντάς τον πολλές φορές ενάντια σε ό,τι τον πονάει. Πονάει κεφάλι; Κόψει κεφάλι!

Ο αγώνας όμως είναι άνισος. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Αβυσσος απαραβίαστη. Ο,τι θέλει ο κάτοχός της θα δείξει. Μια μικρή γωνίτσα κάθε φορά, που μπορεί να είναι και ψεύτικη, δηλαδή μια πτυχή σκεπασμένη με τόσα στολίδια ή λεκέδες, που να χάνεται η αληθινή ποιότητα του υφάσματος.

Οι λύσεις εύκολα υποδεικνύονται. Το πρόβλημα είναι στην εφαρμογή τους. Δεν εφαρμόζονται αν ο «πελάτης» δεν αποφασίσει ο ίδιος να τις εφαρμόσει. Κι ακόμα, δεν είναι βασισμένες στον πραγματικό, τον αληθινό πόνο, αυτόν που εξακολουθεί να σπαράζει στα κατάβαθα, αλλά σε μια στιγμιαία παρατήρηση -γιατί «στιγμιαία» είναι πάντα μια παρατήρηση, έστω κι αν κρατάει χρόνια, επειδή ο χρόνος της ψυχής είναι στιγμές, στιγμές ελάχιστες αλλά και αιώνιες. Επειδή λοιπόν η βάση των διαφόρων «λύσεων» είναι σαθρή, δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Δε βρίσκεται η ίαση της ασθένειας, η λύση του προβλήματος.

Να επικεντρωθούμε στο πρόβλημα; Τι σημαίνει «πρόβλημα»; Πρόβλημα έχει επικρατήσει να λέγεται μια διαφορετική συμπεριφορά, μια συμπεριφορά «παράξενη» που βασίζεται σε εικόνες «παράλογες» που έλκουν την ύπαρξή τους απο κάποια χρονική «στιγμή» βασανιστική για τον «πάσχοντα». Οταν η συμπεριφορά αυτή κατακαθήσει ως ίζημα πηχτό στην ψυχή του ανθρώπου, η γιατρειά, αν ζητηθεί, είναι επίπονη. Που να ψάχνει τώρα ο άνθρωπος, να βρει στη μικρή του ψυχούλα, εκείνη την καθοριστική στιγμή που τον σημάδεψε δια βίου! Και πες πως τη βρίσκει.

Ποιός άνθρωπος μπορεί να παραδώσει το άχραντο μυστήριο της ψυχής του, αυτό που τόσα χρόνια καταχώνιαζε τόσο βαθειά, που ούτε ο ήλιος τό 'βλεπε ούτε ο αέρας το χάϊδευε;
Εξαρτάται πάλι απο το είδος του ανθρώπου. Υπάρχουν πολλά είδη, εδώ θα γράψω για τα δύο ακραία: Τον άνθρωπο δηλαδή που κρατά κλεισμένη την ψυχή του ως επτασφράγιστο μυστικό και το άνθρωπο που έχει κάνει την ψυχή του κομματάκια, κάθε μέρα την ψιλοκομματιάζει και τη μοιράζει απο δω κι απο κεί. Δε θα κρίνω ποιός βρίσκεται στον καλύτερο δρόμο, σε αυτή την περίπτωση δεν πιστεύω καν πως υπάρχει «καλύτερο» και «χειρότερο», μονάχα επιλογή υπάρχει, πώς νοιώθει κάποιος ευτυχισμένος δηλαδή. Η επιλογή του ανθρώπου να κρατά την ψυχή του για δική του μόνο χρήση και η επιλογή του να τη μοιράζεται.

Ολα όσα γράφτηκαν έχουν όλα σχέση με το βάρος του ανθρώπου; Εχουν! Επειδή το βάρος είναι κάτι που αφορά κυρίως την πνευματική καλλιέργεια. Το βάρος επίσης, απο κάπου πηγάζει, κάποια αιτία έχει... Ας προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε τη μια τουλάχιστον, αυτή που βρίσκεται στο δικό μας χέρι, προσέχοντας τη δική μας συμπεριφορά προς το νεαρό μας βλασταράκι. Για μας, τους γονείς λέω.. Για τις μανάδες ιδιαίτερα. Να ελαφρύνουμε λίγο τη σκιά του και να το βοηθήσουμε να ενταχθεί φρέσκο και δυνατό στην κοινωνία -και να τη βελτιώσει.

..κι όποιος έχει καταλάβει... κατάλαβε!..

Αναρτήθηκε από Rodia στις 9:00 μμ
_________________________________
Μερικά από τα 10 σχόλια:

Rodia είπε...

Αυτές οι παρατηρήσεις προέρχονται από τον προβληματισμό μου σχετικά με έναν άνθρωπο μορφωμένο, μεσήλικα, που σε μια δύσκολη στιγμή παραιτήθηκε από τη ζωη και κλείστηκε εσπευσμένα στο φρενοκομείο. Ο ψυχίατρος ανέτρεξε στη βρεφική και στην παιδική του ηλικία και απεφάνθη ότι δε γίνεται τίποτα, επειδή ως παιδί ήταν ανεπιθύμητο από τη μάνα του. Τώρα, πώς γίνεται η συμπεριφορά της μάνας προς ένα παιδάκι να επιστρέψει ξαφνικά μετά από πενήντα σχεδόν χρόνια και να καταστρέψει ολοκληρωτικά έναν ενήλικα, αυτό είναι κάτι που δεν μπόρεσα να καταλάβω. Η περίπτωση πάντως είναι θλιβερή.

mario είπε...

Ο λόγος μου σαν μάνα είναι βαρύς.
Βαριά και η ευθύνη λοιπόν.
αυτό που δεν θέλω να ξεχνάνε τα παιδιά μου είναι ότι εκτός από μαμά είμαι και άνθρωπος και όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη.
συγχωρέστε με

Ανώνυμος είπε...

Ξέρετε τι είναι το πιο ΒΑΡΥ?
Νά την έχεις χάσει μικρό...
Τι να λέμε τώρα...
(αντ)

Μαύρος Γάτος είπε...

Μαρίνα καλημέρα! Εξαιρετικά εύστοχες οι παρατηρήσεις σου. Κάθε μάνα, κάθε γονιός, αλλά και κάθε ενήλικος που κουβαλάει ψυχικά τραύματα, θα έπρεπε να διαβάσει αυτό το βιβλίο της Alice Miller "Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας", πρωτότυπος τίτλος "το δράμα του προικισμένου παιδιού", ελληνική μετάφραση εκδόσεις Ροές. Η Alice Miller είναι ψυχολόγος που αφιέρωσε όλην της τη ζωή στη μελέτη του κακοποιημένου ψυχολογικά παιδιού. Επίσης εξαιρετικό είναι το βιβλίο "Μα θέλω μόνο το καλό σου", θα σας πω συγγραφέα.

Ανώνυμε, είναι μερικά τραύματα που δεν γιατρεύονται με τίποτα. Η απώλεια της μάνας, για ένα παιδάκι... γκρεμίζεται όλος ο κόσμος του. Δύο τρόποι υπάρχουν να αντιδράσεις, όπως πάντα. Ή θα είσαι για πάντα παρεξηγημένος μρε τον κόσμο, ή θα γίνεις ΕΣΥ, ένας/μία καταπληκτικός γονέας...

raffinata είπε...

και μιά παράκληση προς τις μανάδες που μεγαλώνουν αγόρια: μην τα εκπαιδεύετε για να γίνουν βάρος στις άλλες γυναίκες...

Rodia είπε...

Υπάρχει και η άλλη όψη: Τα παιδιά που μεγαλώνουν ΓΙΑ ΝΑ ικανοποιήσουν τις ελλείψεις ή/και τα όνειρα των γονιών τους. Οταν (συχνότατα) δεν καταφέρνουν τα φουκαριάρικα να γίνουν υπεράνθρωποι, τι άλλο απομένει από το να βασανίσουν με τη σειρά τους τα δικά τους παιδάκια -αν δεν καταλήξουν κάπου άσχημα...

Θέλει μεγάλη υπομονή και διαρκή αντίσταση στο "Εγώ" η εργασία (επάγγελμα καλύτερα) που δεν διδάσκεται πουθενά και στην οποία βασίζεται ο (κάθε) αυριανός κόσμος.
..όλα αυτά ισχύουν τόσο για τα αγοράκια όσο και για τα κοριτσάκια..
(η μάνα όμως, είναι θηλυκού γένους και έχει την κύρια ευθύνη)


Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Η Τσικνοπέμπτη δεν έχει σχέση με κρέατα

Ετσι ακριβώς είναι, ρωτάτε και μένα. Την τσικνοπέμπτη, σύμφωνα με την παράδοση, "τσικνίζουν τα γάλατα". Δηλαδή, χρησιμοποιούμε για τη διατροφή μας γάλα και τα προϊόντα του: τυριά, γιαούρτι, φαγητά και γλυκά που περιέχουν γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως π.χ. κρεμούλες, γαλατόπιττες, τυρόπιττες, κλπ. Τα παλιά χρόνια -όχι και πάρα πολύ παλιά, λίγο πριν την εποχή της αντιπαροχής- οι γειτονιές μοσχοβολούσαν μοσχοκάρυδο, κανέλλα και γαρύφαλλο, τα μπαχαρικά που ατονούν τη γαλατίλα -την τσίκνα δλδ.

Η τσίκνα (από όπου το όνομα της μέρας "τσικνοπέμπτη") είναι η μυρωδιά του βρασμένου γάλατος, δεν είναι η κνίσσα του ψημένου κρέατος. Υπάρχει διαφορά. Αυτά, βέβαια, θα πείτε πως είναι "ψιλά γράμματα"... Ε, για τούτο τα γράφω, να τα μεγαλώσω λιγουλάκι!

Αλλες χρονιές έσιαχνα γαλατομπούρεκο, έχω και μια ωραία συνταγή για όποιον ενδιαφέρεται. Γιατί και πώς αντικατέστησαν τη λέξη τσίκνα με τη λέξη κνίσσα, δεν ξέρω ακριβώς. Υποψιάζομαι μια κόντρα χασάπηδων εναντίον γαλατάδων και το ποιος νίκησε καθρεφτίζεται στην αγραμματοσύνη μας!
..ίσως και στη λαιμαργία μας..


Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Ιδέα! για ενημέρωση, με αφορμή την υπόθεση blogme.gr

Εχουμε τόσους βουλευτές -υπεράριθμους με βάση το πληθυσμό μας!- και κανείς μέχρι τώρα δεν έκανε μια επερωτησούλα. Τι συμβαίνει με αυτή την υπόθεση, γιατί, πώς, κλπ κλπ.

Ενας άνθρωπος που επιδοτήθηκε από τον ΟΑΕΔ (ο Τσιπρόπουλος) για να στήσει μια επιχειρησούλα με στόχο τη διάδοση των σύγχρονων ηλεκτρονικών μέσων, ίντερνετ, κλπ, βρίσκεται όμηρος ενός τύπου (του Λιακόπουλου) που νομίζει (ή νόμιζε, μπορεί να κατάλαβε τώρα πια) ότι ευθυνόταν για τα αυτομάτως προβαλόμενα στοιχεία των ελλήνων μπλόγγερς στον κόμβο του, το συλλέκτη blogme.gr. Απλά πράγματα. Απλά για μας. Σύνθετα και ακατανόητα για όσους δαιμονοποιούν τα νέα μέσα. Αυτό είναι πυκνά πυκνά το ζουμί.

Μια επερώτηση, βρε παιδιά!

Παρακολούθησα συνεδρίαση μιας επιτροπής της Βουλής των ΕΛ για το ίντερνετ και έβγαλα καντήλες λέμε. Ποιος θα ενημερώσει τους ανήξερους; Και πώς ενημερώνεται ένας άνθρωπος που δεν θέλει -αρνείται το σώψυχό του δλδ- να ενημερωθεί;

Στην ανάγκη, να δημιουργηθεί μια ομάδα από επώνυμους και προβεβλημένους μπλογγερς να πάει να τους ενημερώσει. Ολους: τη Βουλή, το δικαστικό σώμα, την αστυνομία, κλπ κλπ
Τι λέτε;
_________________________________
-->> Αυτά γράφω σε σχόλια που άφησα στο post του Elika με τίτλο: Η δίκη του Κάφκα, του Τσιπρόπουλου και του ελεύθερου διαδικτύου


old american music -9- photos


The Cotton Pickers v-Billy Jones
-->> www.radiobubble.gr

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Ενας λόγος για να τρίζουν τα κόκκαλα του μακαρίτη Ανδρέα


Το Ινστιτούτο Στρατηγικών & Αναπτυξιακών Μελετών - "ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ", στο πλαίσιο του κύκλου εκδηλώσεων "Διάλογοι με το ΙΣΤΑΜΕ", σας προσκαλεί σε εκδήλωση ανοικτού διαλόγου με θέμα:

Θρησκεία και Πολιτική: Μια απόπειρα οριοθέτησης σχέσεων και ρόλων

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009, ώρα 19:00 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, Αθήνα, 1ος όροφος).

ομιλητές:

Νίκος Αλιβιζάτος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Πανεπιστημίου Αθηνών

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, δρ. Θεολογίας, αρχισυντάκτης περιοδικού "Σύναξη"

συντονιστής:

Γιώργος Σωτηρέλης, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Πανεπιστημίου Αθηνών, αντιπρόεδρος Επιστημονικού Συμβουλίου ΙΣΤΑΜΕ

Θα ακολουθήσει συζήτηση

__________________________
-->> κλικ! στην εικόνα να μεγαλώσει
-->> Καλά, ποιος το διοργανώνει; Η κυρία Δήμητρα;
-->> Τι σχέση έχει ένα Ινστιτούτο Στρατηγικών & Αναπτυξιακών Μελετών με παρόμοια γελοία θέματα; Εκτός αν πρόθεση ειναι η ανάπτυξη προς τα όπισθεν ολοταχώς.
-->> Περιμένουν μήπως οι διοργανωτές να λάβουν θέση οι προσκεκλημένοι ομιλητές εναντίον της θρησκείας ή/και υπέρ του διαχωρισμού από το κράτος; Εδώ λέμε "τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια" και πάλι πολλά λέμε...
-->> Τί -και γιατί- φοβάται ο Γιώργος να πάρει μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ απόφαση;
-->> Δυστυχώς, η γούνα μου είναι για επιδιόρθωση και δεν θα μπορέσω να παραστώ. Ζητώ συγγνώμη.

Ιστορικό ηχητικό ντοκουμέντο 1986: Κατάληψη ραδιοσταθμού στον αέρα!

Στις 30 Μαρτίου 1986, ενώ ο ραδιοσταθμός "Κανάλι 15" εξέπεμπε, εισαγγελέας και αστυνομία [θυμάται κανείς τον κ. Αρκουδέα;] κατέλαβαν το σταθμό -στεγαζόμενο μέσα στο σπίτι δημοσιογράφου- και κατέσχεσαν τα μηχανήματα.

Το "Κανάλι 15" ήταν ο πρώτος μη πειρατικός ελεύθερος ραδιοσταθμός της χώρα μας, «η πρώτη συγκροτημένη προσπαθεια απελευθέρωσης του μέσου», όπως γράφει ο συντάκτης του σχετικού άρθρου Αποστόλης Καπαρουδάκης.

Η πρώτη [και μοναδική; Ισως, δεν ξέρω] περίπτωση κρατικής βίας και αυθαιρεσίας που καταγραφηκε... ζωντανά!


Μπορείτε να διαβάσετε λεπτομέρειες εδώ, καθώς και να ακούσετε ή/και να κατεβάσετε το μοναδικό αυτό ντοκουμέντο! Αρκεί να σας πω ότι ακούγονται δηλώσεις από τις φωνές σημαντικών προσώπων της εποχής, δημοσιογράφων κυρίως, του συγγραφέα Κώστα Ταχτσή στο τέλος της εκπομπής, κλπ κλπ. Πατείστε τους συνδέσμους.

Μια παράγραφος αυτούσια από την ανάρτηση:
Το Κανάλι 15, βγήκε στον αέρα στις 30 Μαρτίου του 1986. Μετά την επέμβαση του εισαγγελέα στη συγκεκριμένη εκπομπή, 17 πολίτες διώχθηκαν ποινικά. Επρόκειτο, σύμφωνα με αναφορές που χρήζουν περαιτέρω διασταύρωσης** για τους Ρούσσο Κούνδουρο, Κώστα Ταχτσή, Γιάννη Τζαννετάκο, Φαίδωνα Βεγλέρη, Λεωνίδα Κόσκο, Αλέξανδρο Γιώτη, Στέλιο Κούλογλου, Περικλή Βασιλόπουλο, Άκη Κοσώνα, Ευάγγελο Αραμπατζή, Μπήλιω Τσουκαλά, Τηλέμαχο Μαράτο, Σπύρος Μάνδρο και Λευτέρη Κουσούλη. Η δίκη έγινε στις 18/1/1988 και οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν.

_____________________________
-->> Για πολλά χρόνια, θυμάμαι, άκουγα P.G.K. (πιτζικέι το λέγαμε!) και δεν ξέρω τι να απέγινε αυτός ο σταθμός που μετέδιδε φοβερή μουσική... Πειρατικός φυσικά, αλλά σταθμός με ποιότητα. Μια πράξη αντίστασης -με ραδιοπομπούς σε ταράτσες και στούντιο σε υπνοδωμάτια- έκαναν όλα τα παιδιά τότε, ήδη από τη δεκαετία του '60, ανοίγοντας τα μάτια μας (τρόπος του λέγεις "μάτια", τα αυτιά μας άνοιγαν!!) και το δρόμο προς το ελεύθερο ραδιόφωνο και τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια.

-->> Τότε, πιστεύαμε ότι οι ιδιώτες θα συναγωνίζονταν ώστε να αναμεταδίδουν ειδήσεις και να παράγουν προγράμματα υψηλής ποιότητας, πολύ καλύτερα δλδ από τα κρατικά ΜΜΕ, πράγμα που δεν έγινε δυστυχώς... Σήμερα συναγωνίζονται ποιος θα παράγει περισσότερο σκουπίδι και σαβούρα. Αυτά.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Σκέψεις και 7 ατάκες για την Υπόθεση Blogme.gr

Προηγούνται οι 7 ατάκες, που γράφτηκαν για την Υπόθεση Blogme.gr, την εποχή της αθωότητας:

1.
Στο κάτω κάτω το να μηνύεις μια μηχανή αναζήτησης δεν διαφέρει και πολύ από το να διαπληκτίζεσαι με μια καφετιέρα.
TheReturn*

2.
artattack: "Καλα αν ειναι αυτος γιατι δεν εκανε μηνυση στον funel και εκανε σε μια σελιδα που απλα αναμεταδιδει τα RSS?"

g95: Γιατί το blogspot.com είναι στην Αμερική και για να πάρει τα στοιχεία του funel πρέπει να έχει το θεό μπάρμπα, ενώ το blogme.gr είναι στην Ελλάδα όπου ο ίδιος είναι μπάρμπας.
artattack*

3.
Νόμιζα ότι στο σώμα δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος υπήρχε και κάποιο εξειδικευμένο προσωπικό!
blog: Sous La Facade

4.
Τέλος πάντων, κι εγώ θέλω να συμπαρασταθώ στον blogme.gr αλλά ταυτόχρονα να υπερασπιστώ και το δικαίωμα του ενάγοντα να είναι απερίφραστα ηλίθιος.
Nanakos

5.
Σκέψου πόσο άνετα θα μπορούσε να αλλάξει το κλισέ στα κινητά μας: Αντί για "έχετε μήνυμα" σε "έχετε μήνυση".
oistros

6.
Δηλαδή το νομικό μας σύστημα αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει τα RSS feeds με βάση ένα νόμο του 1911;
Roark

7.
Τις τελευταίες μέρες πολλοί υπονόησαν ότι ο μηνυτής του blogme.gr είμαι ΕΓΩ. Έφτασαν μάλιστα να διατυπώσουν ξεδιάντροπα την φωτογραφική λοιδωρία, "ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΝΙΑΟΥ ΝΙΑΟΥ ΣΤΑ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ".
Μαύρος Γάτος

* στα μπλογκ των TheReturn και artattack δεν βρήκα το αυθεντικό κείμενο, έτσι παραπέμπω στη κεντρική τους σελίδα.

___________
-->> Αυτά έγραφα στις 29 Οκτωβρίου 2006 στο μπλογκ taparaponasas stoNATO, τότε που ακόμα τα μπλογκ ήταν ημερολόγια και όχι λασπολόγια. Σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει κάπως στη μπλογκόσφαιρα και, υποθέτω, ο δικαστής θα πρέπει να λαβει υπόψη τις διαφορετικές συνθήκες: αριθμός μπλόγγερς, ατμόσφαιρα, κλπ.

-->> Αν σήμερα πρωταγωνιστούν σε ψηλη θέαση κουτσομπολίστικα και πολυδιαφημισμένα μέσω των ΜΜΕ (τιβι, τύπος, ραδιόφωνο) ιστολόγια, αυτό συμβαίνει επειδή η κοινωνία που τα παρακολουθεί είναι η ίδια κοινωνία της αφθονίας και της ανίας, η κοινωνία του καναπέ. Τα μπλογκ των εκβιασμών και των κίτρινων "αποκαλύψεων" είναι απλώς μια προέκταση του φιλοθεάμονος κοινού -αναγνωστών και τηλεθεατών- γνωστών και αγνώστων τυχάρπαστων και μη πολιτών ή/και δημοσιογράφων. Οπως κυκλοφορεί στα περίπτερα μια σκανδαλολογική εφημερίδα και όπως παρουσιάζεται σε κανάλι υψηλής τηλεθέασης μια εκπομπή σκανδαλοθηρική, έτσι και στο διαδίκτυο παρεισέφρυσαν τα μπλογκ της κιτρινολογίας.

-->> Η κοινωνία ζητάει αίμα. Μια σφαγή, ένας κανιβαλισμός, θα συναρπάσει τα πλήθη στο YouTube, ας πούμε. Ενας πόλεμος, "δε λέει" πια. Η ομαδική σφαγή στη Γάζα συγκίνησε μεν αλλά δεν κόλλησε τον θεατή στην οθόνη. Απέστρεψε το πρόσωπο. Απαπαπα αίματα! Οταν όμως βρίσκεται μόνος ενώπιον της ιδιωτικής του οθόνης, ένας νους νοσηρός μπορεί και παραμπορεί να "παρακολουθεί" όλα τα κίτρινα και τα μαύρα (και ας με συγχωρήσουν οι... ΑΕΚτζήδες!) που αναρτώνται στα πανέρια και στα περίπτερα του μπλογκοχωριού.

-->> Επειδή δεν είναι ολόκληρη η κοινωνία αρρωστημένη -ελπίζω σύντομα να λιγοστέψουν τα νοσηρά μέλη της- ευτυχώς, όπως νομίζω τουλάχιστον, τα όμορφα και ευχάριστα και χαρούμενα διαδικτυακά ημερολόγια καλύπτουν πολύ μεγαλύτερο χώρο στη φούσκα του ίντερνετ από τα λίγα και βροντερά ανθυπομπλογκίδια! Το άδειο, το κούφιο πραγμα βαράει πιο δυνατά, ακριβώς όπως ο... τενεκές! Κάντε μια πρόβα, αν έχετε κάνα ντενεκάκι πρόχειρο λέμε ;)

-->> Κατι ακόμα σημειώνω περί συσχετισμού μήνυσης Λιακουρίμ (=επίσημος εκπρόσωπος των Νεφελίμ στην επιφάνεια του πλανήτη μας) εναντίον τιμίου βιοπαλαιστού ονόματι Αντώνης Τσιπρόπουλος με την ελευθερία και την ανωνυμία στο διαδίκτυο.
Εκφράζω τη γνώμη ότι είναι λάθος να συσχετίζονται αυτές οι περιπτώσεις. Αλλο το ένα και άλλο το άλλο, που λένε.
Το ότι η αναζήτηση του προσωπικού του σατιριστή (blog funEL) οδήγησε τον μηνυτή στη μηχανή του Τσιπρόπουλου, δεν σημαίνει πως νομιμοποιεί την πρόθεσή του.
Νομίζω ότι μια στάση που επιβεβαιωνει την πρόθεση του μηνυτή είναι λάθος εκ μέρους μας, ως μπλόγγερς εννοώ.

-->> Δείτε τι γράφουν οι μπλογγερς (λίγοι, δεν προλαβαίνω και πολλά τώρα) που επισκέΦθηκα*:
kaltsovrako
Argos
Cyrus
Oneiros
ANemos
Polsemannen

* Αναρωτιέμαι ποιος αναλφάβηττος διέσπειρε τον τύπο "επισκεύθηκα" και το είδα γραμμένο και σε υπότιτλο ΚΡΑΤΙΚΟΥ καναλιού προχτές!!! (ρ. επισκέΠτομαι, επεσκεΠτόμουν, επισκεΦθώ, κλπ, όπου το Π γίνεται Φ)


Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Δίκη blogme.gr ~ Η μέρα του Προφήτη Λιάκουρα, βοήθειά μας!

Aπόσπασμα ερωτήσεων από το FunEL προς τον Ντιβανομπάουλο την εποχή που είχε κάνει μήνυση αλλά δεν εμφανιζόταν ακόμα αυτός, ως μηνυτής και όλοι ψάχναμε να βρούμε ΠΟΙΟΣ είχε διαλύσει/σβήσει/κατεβάσει το blogme.gr και είχε στείλει στο Αυτόφωρο τον Αντ. Τσιπρόπουλο.

Ποιός είναι ο Ψευτοπροφήτης?
Ποιός παρουσιάζει τη νύχτα για ημέρα?
Ποιός αντιστρέφει τις έννοιες σε σχέση με τις λέξεις?
Ποιός θησαυρίζει σε βάρος των αφελών?
Ποιός εμπορεύεται ελεεινά ιδεολογία, πατρίδα, ιστορία του τόπου του?
Ποιός καταστροφολογεί για τα πάντα χωρίς όρια?
Ποιός εκμεταλλεύεται την άγνοια και ημιμάθεια των ανθρώπων?
Ποιός ανακατεύει την αλήθεια με το ψέμα στοχευμένα?
Ποιός σερβίρει μπουρδολογίες για αποκαλύψεις?
Ποιός συνωμοσιολογεί αντιγράφοντας την αμερικάνικη υποκουλτούρα?
Ποιός εμφανίζει τη νοσηρή φαντασία για πραγματικότητα?
Ποιός αποκρύπτει συστηματικά τη πραγματικότητα?
Ποιός απαξιώνει τη πολιτική, το κράτος και τη δημοκρατία?
Ποιός μπερδεύει στοχευμένα τη φυσική με τη μεταφυσική?


Ποιός ρίχνει λάσπη και τηλεοπτικές ακαθαρσίες?
Ποιός διασύρει τους θεσμούς εμμέσως ή αμέσως?
Ποιός εξαργυρώνει τη θρησκευτικότητα του κόσμου?
Ποιός παρασύρει με πλάνες προς ίδιον όφελος?
Ποιός ξεφτιλίζει τους έλληνες και τη θρησκεία?
Ποιός υποδαυλίζει πάθη, μίσος και ξενοφοβία?
Ποιός αντικαθιστά τη λογική με τη παράλογη σοφιστεία?
Ποιός διαστρέφει συστηματικά την αλήθεια?
Ποιός μετατρέπει ψευδολογίες σε στοιχεία και αποδείξεις?
Ποιός συνεργάζεται με γνωστό Αμερικάνο συνωμοσιολόγο απατεώνα?
Ποιός εκδίδει ογκώδη βιβλία με μηδενικό περιεχόμενο?
Ποιός πλασάρει παθολογικές φοβίες για απτή πραγματικότητα?
Ποιός πιπιλάει τη καραμέλα της Νέας Τάξης υπηρετώντας τη?
Ποιός είναι θαυμαστής ολοκληρωτικών καθεστώτων παλαιών και νέων?
Ποιός καταστρέφει συστηματικά θεμελιώδεις αρχές?
Ποιός λαϊκίζει με θρησκοληψία και άκρατο εθνικισμό?
Ποιός εφαρμόζει γκεμπελίστικες μεθόδους για τη τσέπη του?
Ποιός αποπροσανατολίζει δημιουργώντας φανταστικά προβλήματα?
Ποιός αναγάγει την Θεοκρατία ως επιστήμη?
Ποιός υποβιβάζει την πραγματική επιστήμη σε συνωμοσία του Διαφωτισμού?
Ποιός σπέρνει φανατισμό μισαλλοδοξία και ανιστόρητη ιδεοληψία?
Ποιός πουλάει μεγαλοϊδεατισμό και κρυμμένο φασισμό με την ανοχή μας?
Ποιός δηλητηριάζει αργά αλλά σταθερά τις συνειδήσεις των νέων?
Ποιός ονειρεύεται την επιβολή ενός νέου θεοκρατικού μεσαίωνα?
Ποιός βιάζει και αποδομεί την πραγματική ιστορία?
Ποιός παραχαράσσει τη γνώση σε παράνοια?
Ποιός ερμηνεύει τα πάντα βάσει αρρωστημένων προκαταλήψεων?
Ποιός προτρέπει εμμέσως ή αμέσως σε θεοκρατική αυτοκρατορία?
Ποιός προπαγανδίζει γνωστό πρόεδρο και στρατηγικό σύμμαχο των ΗΠΑ?
Ποιός γλύφει χαμερπώς δημοσιογράφους, αρχιεπίσκοπο και άλλες εξουσίες?
Ποιός σκοταδιστής έχει την αναίδεια να λέει τους άλλους έτσι?
Ποιός παραπλανεί ασύστολα και συνειδητά με σκοπό το κέρδος?
Ποιός τρέφει με αυταπάτες ανύποπτους, αφελείς και αδύναμους?



Ποιός μοιράζει χαϊβανίτιδα και κατηγορεί άλλους γι αυτό?
Ποιός ταΐζει κουτόχορτο τους αναγνώστες του?
Ποιός με τα λόγια κτίζει ανώγεια και κατώγεια?
Ποιός θρασύδειλος βλέπει τους άλλους έτσι?
Ποιός γεμίζει τη τεράστια κοιλιά του πουλώντας ανοησίες?
Ποιός νομίζει ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος?
Ποιός έχει μπερδέψει τις βούρτσες με τις ταβανόβουρτσες?
Ποιός τείνει να γίνει από τους περισσότερους, σημείο αναφοράς πάσης ηλιθιότητας?
Ποιός αποκαλεί λαμόγια τους πολιτικούς και γιατί?
Ποιός απολαμβάνει την ελευθερία του τύπου για να τη χτυπάει?
Ποιός ερμηνεύει την ανοχή σαν φόβο και αδυναμία?
Ποιός ωρύεται, βρίζει, ειρωνεύεται και απειλεί τους φανταστικούς εχθρούς του?
Ποιός κατηγορεί άλλους για πράγματα που κάνει εκείνος?







Ποιός εκμεταλλευόμενος την ελευθερία που του παρέχεται, καταφέρεται εναντίον της?
Ποιός είναι ο τσάμπα μάγκας?





_________________________________
-->> Βεβαίως, ως σοβαρός άνθρωπος που είμαι, παρατηρώ το λατινικό ερωτηματικό που χρησιμοποιεί ο κ. funEL και διερωτώμαι: «μα πού πάει τελοσπάντων αυτός ο τόπος;» Παρατηρώ και τη λέξη ΔΙΚΑΙΩΜΕΝΟΣ γραμμένη με όμικρον και αναφωνώ έξαλλη: «χάνεται η γλώσσα μας κι εμείς ασχολούμαστε με λεπτομέρειες! Ως πότε;» και «θα πάει μακριά η βαλίτσα;»

-->> Το ποστ είναι ένα απόσπασμα από παλαιό ιστορικό ποστ του κ. funEL, αναπαραγωγή από το Υπέροχο kaltsovrako. Διαβάστε όλο το άρθρο του, αλλά προσέξτε: ούτε καφές ούτε άλλο υγρό κοντά στο πληκτρολόγιο. Εμένα μου χύθηκε το τσάι! :)

-->> Δε φτάνει που κυνηγάει ένα φουκαρά άνθρωπο, αλλά μας χάλασε και την όμορφη παρέα, αναγκάζοντας τον κ. funEL να σιχαθεί το διαδίκτυο και να στερηθούμε μια ανέξοδη διασκέδαση με τις αποκαλυπτικές σατιρικές αναρτήσεις του.
+ευλόγησον+

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

blogme.gr ~ ενα διαδικτυακο παραμυθι

Μια φορα κι εναν καιρο, υπηρχε ενα καλο παιδακι που το λεγανε Αντωνη και ηταν πολυ φτωχο. Για τουτο ειχε παρει επιδοτηση απο τον Οαεδ, ενα καλο κυριο που βοηθουσε τους ανεργους, ωστε να στησει μια δουλιτσα να βγαζει τιμια το ψωμακι του.

Εστησε τη δουλεια του ο Αντωνης, μια εργασια που του αρεσε και ηταν και πολυ μοντερνα για την εποχη. Εσιαξε ενα σερβερ που φιλοξενουσε ψηφιακα ημερολογια (blogs τα λεγανε τοτε) για να διευκολυνει τις επισκεψεις των χρηστων του διαδικτυου μεταξυ τους, αλλα και για να μαθαινουν οι νεοι χρηστες τι ειναι διαδικτυο, κατι που δεν ηταν και πολυ γνωστο εκεινη την εποχη στη μακρινη χωρα που κατοικουσε ο Αντωνης.

Οπως μονο στα παραμυθια συμβαινει, ενας κυριος που εβγαζε το ψωμι του πουλωντας βιβλια γεματα βλακειες, νευριασε που ενα ημερολογιο τον σατιριζε και ξεσκεπαζε τις σαχλαμαρες του, επειδη τοτε κανεις σχεδον δεν καταλαβαινε οτι στα ημερολογια του ο κοσμος μπορει να γραφει ο,τι θελει. Ο κυριος αυτος εψαχνε παντου να βρει ποιος του χαλουσε τη δουλεια ξεσκεπαζοντας τις ανοησιες που εγραφαν τα βιβλια που πουλαγε, αλλα δεν εβγαζε ακρη.

Το σατιρικο ημερολογιο το φιλοξενουσαν πολλοι σερβερ, αλλα κανεις σερβερ που σεβεται τον εαυτο του δεν δινει στοιχεια των χρηστων του. Αλλωστε, ενας σερβερ ειναι ενα απλο μηχανημα και κανει ο,τι ακριβως το εχουν προγραμματισει και, επισης, δεν εχει καμια ιδεα τι περιεχουν τα διαφορα ημερολογια και σελιδες που περνουν απο μεσα του: ενα μηχανημα δεν εχει κριση ουτε ξερει να διαβαζει.

Ακομα, ενα μηχανημα δεν ελεγχεται απο τον κυριο του, οπως π.χ. δεν μπορουμε να επεμβαινουμε στη λειτουργια της ηλεκτρικης κουζινας και της σκουπας περα απο το να παταμε το κουμπακι που αναβει και σβηνει τις συσκευες.

Ετσι, ο κυριος αυτος δεν μπορουσε να βρει ποιος ηταν εκεινος που ειχε καταλαβει τις απατες του και τον ξεσκεπαζε στον κοσμο του διαδικτυου, που ηταν ελαχιστοι ανθρωποι τοτε, αρα δεν κινδυνευε ουσιαστικα η επιχειρηση του μια και απευθυνοταν στο πλατυ κοινο απο τα καναλια της τιβι που μετεδιδαν τις -διαφημιστικες για τα χαζοβιβλια- εκπομπες του, τις οποιες παρουσιαζε ο ιδιος.

Μια μερα, η τυχη ευνοησε τον κυριο που πουλουσε βιβλια απο την τιβι και πετυχε ενα σερβερ που φιλοξενουσε (και αυτο, οπως και πολλα αλλα μηχανηματα) το ημερολογιο που τον σατιριζε. Ο σερβερ ηταν αυτος που ανηκε στον Αντωνη. Φανταστηκε λοιπον οτι, αν τα καταφερνε να εξαφανισει το μηχανημα του Αντωνη, θα τρομαζε και τους αλλους σερβερ και κατοχους αλλων ημερολογιων που επισκεπτοντουσαν και γελουσαν με τα εξυπνα αστεια που σατιριζαν τη βλακεια. Λες και η βλακεια εξαφανιζεται οταν εξαφανιζονται εκεινοι που την αντιλαμβανονται!

Ηταν θεμα χρονου τωρα να βρεθει ο καταλληλος τροπος να βγαλει τον Αντωνη και το μηχανημα του απο τη μεση. Το οτι εξαιτιας του θα καταστρεφοταν η ζωη ενος ανθρωπου, ουτε καν το σκεφτηκε. Συνεννοηθηκε λοιπον με κατι συμβουλους που ειχε -ποστα_κομποστα τους ελεγε- και καταφεραν καποιον φουκαρα εισαγγελεα να γραψει μια παραγγελια για να ελευθερωθουν τα χερια των αστυνομικων ωστε να δεσμευσουν τα χερια του Αντωνη σε χειροπεδες.

Δεν ηταν και πολυ δυσκολο αυτο τοτε, επειδη οι μεγαλοι σε ηλικια (κυριως) ανθρωποι δεν γνωριζαν και πολλα απο διαδικτυο και οσα γνωριζαν ηταν οι παπαριες περι επικινδυνοτητας του ιντερνετ που διεδιδαν τα καναλια της τιβι. Βλεπετε, το κρατος δεν ειχε δραστηριοποιηθει και πολυ για τη διαδοση του μεσου -ακομα.

Μια νυχτα λοιπον, ισως για να ειναι πιο τρομαχτικο, μπουκαρισαν μερικοι αστυνομικοι με τον εν λογω εισαγγελεα στο σπιτι του Αντωνη, τον συνελαβαν και τον οδηγησαν στη φυλακη (αυτοφωρο αδικημα) με χειροπεδες, αφου πηραν και το σκληρο δισκο απο το μηχανημα του -την μοναδικη του περιουσια δηλαδη.

Ευτυχως, εκεινες τις μερες γινοταν ενα Συνεδριο για το διαδικτυο στην πολη του Αντωνη, οπου ηταν παρων και ο πρωθυπουργος της χωρας και εβγαλε και λογο που ελεγε τι καλο κανει η διαδοση της πληροφορικης, κλπ, και ηταν προσκαλεσμενοι στο Συνεδριο αυτο χρηστες του ιντερνετ απο ολοκληρο τον κοσμο. Ετσι, αμεσως μολις εγινε γνωστη η ειδηση της αδικης συλληψης του Αντωνη, διαδοθηκε σε ολοκληρο τον κοσμο χωρις πολυ κοπο.

Ο Αντωνης αφεθηκε ελευθερος αμεσως, αλλα επειδη το αδικημα ηταν αυτοφωρο και η επεμβαση του εισαγγελεα ηταν αυτεπαγγελτη, και μη ρωτατε τι σημαινουν ολα αυτα τα νομικιστικα, το μονο που εχω καταλαβει ειναι πως ο Αντωνης δεν μπορει να ξεφυγει απο αυτη την κακοτυχια αν δεν δικαστει γιατι με τη διαδικασια της συλληψης του ο μηνυτης δεν γινεται να αποσυρει τη μηνυση!

Εκτοτε, ο μηνυτης εχει γινει "ρομπα" επανειλλημενως σε διαφορες τηλεοπτικες εκπομπες, γινεται "ρομπα" κι απο μονος του στα διαφορα βιντεα που ανεβαζει ο ιδιος στο διαδικτυο για να διαφημιζει τα αχρηστα προιοντα του. Το δυστυχημα ειναι οτι αρνειται να γινει αλλη μια φορα "ρομπα" παρισταμενος στην παρωδια δικης για αδικημα_που_δεν_υπαρχει, ωστε να ηρεμησει ενας αδικημενος εξαιτιας του ανθρωπος, ο Αντωνης δηλαδη.

Δυο φορες αναβληθηκε η δικη εξαιτιας του μηνυτη βιβλιοπωλη και τη δευτερη φορα μαλιστα η αιτια ειναι φανερα γελοια: Δεν τον βρηκαν, λεει, να του επιδωσουν την κληση να παραστει στο δικαστηριο! Τη στιγμη που τη διευθυνση του τη λεει εκατο φορες τη μερα στις εκπομπες του στα καναλια, τη στιγμη που ο δικηγορος του ηταν παρων για να ζητησει (και να παρει!) αναβολη, τη στιγμη που το διαδικτυο ειχε βουηξει απο τις αναγγελιες της ημερομηνιας και του τοπου και του χρονου εκδικασης της υποθεσης, ο κυριος αυτος δεν ειχε παρει χαμπαρι, λεει, και θελει να τον πιστεψουμε. Κριμα που τον πιστεψαν οι δικαστες και ανεβαλαν για πανω απο ενα χρονο τη δικη.

Αυτο το παραμυθακι το γραφω να το μελετησουν ολοι οσοι δεν το εχουν ξανακουσει και βαριουνται να ψαχνουν τα αρχαια συγγραμματα.
υπογραψε για το blogme.gr αν δεν ψηφίσατε ακόμα, ώρα είναι!

______________________
ΣΗΜ. και τωρα που γραφω, ακομα δεν εχει γινει η δικη αυτη και ο καημενος ο Αντωνης μενει ανεργος και φτωχος, ενω ο κυριος με τα χαζοβιβλια μεσουρανει στα καναλια της τιβι, αλλοτε ως παρουσιαστης τηλεπωλησεων βιβλιων και αλλοτε ως προσκεκλημενος εκπομπων που τον σατιριζουν. Ο εισαγγελεας, που συμμετειχε στη συλληψη του Αντωνη, δεν ξερω τι κανει, ουτε και οι αστυνομικοι που του περασαν τις χειροπεδες, ουτε ο πρωθυπουργος της χωρας που ενδιαφερεται πολυ για τη διαδοση του διαδικτυου, ουτε οι αρμοδιοι υπουργοι -Δικαιοσυνης και Δημ. Ταξεως. Κανεις απο αυτους δεν ενδιαφερθηκε για ενα πολιτη που εξακολουθει να αδικειται συστηματικα. Κανω λαθος που τους εμπιστευομαι ακομα; Ισως...

-->> απο το http://blogs.sync.gr/ οι αναρτησεις των τελευταιων 30 ημερων*:

89 αποτελέσματα για αναζητηση 'blogme.gr'
20 αποτελέσματα για αναζητηση 'δίκη του blogme.gr'
11 αποτελέσματα για αναζητηση 'Τσιπρόπουλος'
9 αποτελέσματα για αναζητηση 'Αντώνης Τσιπρόπουλος'

ΣΗΜ. *τα νούμερα αυτά, τότε που γράφτηκε το ποστ.
Σήμερα, αν και τα ελληνικά blogs έχουν υπερπολλαπλασιαστεί, τα αντίστοιχα νούμερα είναι: 23/9/3/3. Είναι τουλάχιστον περίεργο αυτό. Φανερώνει αδιαφορία ή απλώς συμβαίνει επειδή ατόνησε το διεθνές ενδιαφέρον;

______________________
-->> post/επανάληψη του post που είχα ανεβάσει στις 15 Δεκέμβρη 2007 στο παλιό blog taparaponasas stoMIXER, εν όψει της δίκης Νο 2 "Προφήτης Λιακουρας εναντίον Αντ. Τσιπρόπουλου"
-->> Την Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2008 αναμένεται να εκδικαστεί η υπόθεση για τρίτη φορά. Να δούμε, θα τον βρει ο δικαστικός κλητήρας τον μηνυτή να του δώσει την κλήση; Θα είναι ο μηνυτής υγιής ώστε να παραστεί; Για τις αιτίες αυτές αναβλήθηκαν οι δυο προηγούμενες δίκες και ένας άνθρωπος αθώος σέρνεται στα δικαστήρια μετά από ψυχική ταλαιπωρία τριών χρόνων. Ποιος θα τον αποζημιώσει γι αυτό;
-->> Η σύνθεση με τις χειροπέδες είναι έργο της Magica
-->> Για το θέμα, στα αγγλικά (26 Οκτώβρη 2006) σε Academia Nervosa


Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

τα γέλια ενοχλούν τους σοβαρούς αθηναίους

Σήμερα το μεσημεράκι περνούσα από μια μικρή πλατεία της πόλης και είδα σε ένα παγκάκι μια παρέα νεαρών αγγλόφωνων (δεν ξεχώρισα αν ήταν άγγλοι ή αμερικανοί) ένα σμάρι κορίτσια και αγόρια να λένε αστεία και να ξεκαρδίζονται δυνατά στα γέλια. Ξαφνιάστηκα ευχάριστα, μια και δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο να ακούγονται γέλια στη μουρτζουφλιασμένη μας πρωτεύουσα. Προχωρώντας όμως, άκουσα ένα ζευγάρι νέων επίσης ανθρώπων (γύρω στα 35 με 40 χρονών) να σχολιάζουν αρνητικά το γεγονός, να λένε δλδ ότι πώς γίνεται να αφήνεται να συμβαίνει αυτή η ενόχληση, γιατί δεν επεμβαίνει η άμεση δράση, και άλλα παρόμοια. Ξαφνιάστηκα επίσης, αλλά δυσάρεστα. Πόσο ψυχικά υγιείς είμαστε τελικά; Προτιμούμε τη κλάψα από τη χαρά, τα κλαψουροτράγουδα από το ροκ, τη μαυρίλα από τη λάμψη, τα σύννεφα από τη λιακάδα. Αξιοι απόγονοι των προγόνων μας, κλεινόμαστε μέσα και βλέπουμε τιβι, παρακολουθούμε τις ληστείες και τις δολοφονίες, την τρέχουσα επικαιρότητα, πότε θα γίνουν εκλογές, ποιον θα ψηφίσουμε να τσεπώσει τους φόρους μας, πόσο θα αυξηθούν οι διαβητικοί, τι γίνεται με την οικονομική κρίση, και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα θέματα. Τόσο σοβαροί άνθρωποι και πολίτες είμαστε. ΟΚ.

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Ο Σπύρος Γραμμένος στο CAFE ΑΛΑΒΑΣΤΡΟ

Σήμερα το βράδυ, σε λιγάκι δλδ, ο μουσικός δημιουργός Σπύρος Γραμμένος ξεκινά την παράστασή του στο CAFE ΑΛΑΒΑΣΤΡΟ Δαμάρεως 78, Παγκράτι. Τον Σπύρο άκουσα πρώτη φορά στα Γιάννενα, ο ήχος του είναι ευαίσθητος και τα τραγούδια του έχουν έξυπνο και ανατρεπτικό στίχο. Πρέπει να ξεκινάω σιγά σιγά... Ξεκινάτε και σεις!

-->> Σόρρυ για την καθυστερημένη ανάρτηση, το αλτσχάιμερ βλέπετε...

η Τέχνη, ο Κορνήλιος, ο Kant και ο Don Giovanni

Η φιλοσοφία συναντά επίσης το πρόβλημα της κρίσης και της επιλογής, όταν δεν πρόκειται για ορθολογικά ζητήματα, για τα οποία υφίσταται λίγο ως πολύ διαδικασία απόφασης ή τουλάχιστον συλλογισμού. Εμφανίζεται, για παράδειγμα, στον τομέα της τέχνης. Αποτελεί το αντικείμενο της τρίτης Κριτικής του Kant, στο έργο του Κριτική της κριτικής δύναμης, που σας παρακινώ επιμόνως να ξαναδιαβάσετε. Μέσα στο αδιέξοδο της σύγχρονης πολιτικής φιλοσοφίας υπήρξαν συγγραφείς, μάλιστα από τους πλέον σημαντικούς, όπως η Hannah Arendt, που υποστήριξαν ότι η τρίτη Κριτική του Kant θα μας επέτρεπε να λύσουμε ή τουλάχιστον να σκεφτούμε καλύτερα από ό,τι στο παρελθόν το πρόβλημα του πολιτικού νόμου. Ο Kant θέτει στο έργο αυτό το εξής ερώτημα: πώς είναι δυνατό να διαμορφώσει κανείς έγκυρη κρίση όταν πρόκειται για κάτι που εμφανίζεται ως κατεξοχήν αντικείμενο αυθαιρεσίας, δηλαδή για το έργο τέχνης; Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα εδώ αυτό που λέει ο Kant για το τι εστί έργο τέχνης. Και είναι σημαντικό, διότι πρόκειται για το συγκεκριμένο σημείο όπου η κλασική φιλοσοφία προσεγγίζει με αρκετή καθαροτητα την ιδέα της δημιουργίας ως δημιουργίας είδους. Ο Kant, αναφερόμενος στο έργο τέχνης, λέει ότι είναι πάντα έργο μεγαλοφυΐας. Κατ' αυτόν, είναι σαφές ότι τα μικρά πράγματα στερούνται ενδιαφέροντος: ή είναι έργο τέχνης ή δεν είναι τίποτα (πράγμα άλλωστε τελείως αληθές). Ορίζει όμως το μεγάλο έργο τέχνης ως έγο που θέτει τους ίδιους του τους κανόνες, που είναι δηλαδή πρωτότυπο, με την έννοια ότι το ίδιο γίνεται προτυπο και κανόνας άλλων πραγμάτων. Και, κατ' αυτόν, η μεγαλοφυΐα δημιουργεί το έργο αυτό χωρίς να μπορεί να εξηγήσει τι ακριβώς κάνει ούτε γιατί το κάνει: δεν το δημιουργεί επομένως ούτε κατόπιν υπολογισμού ούτε συλλογισμού ούτε επαγωγικά, λέει ο Kant, αλλά ως φύση, αναφερόμενος προφανώς εδώ στην ιδέα της natura naturans σε αντίθεση με τη natura naturata: δηλαδή της φύσης ως αυτό που παράγει το είναι (natura, nascor), αυτό που γεννά τα πράγματα, ως γενεσιουργός δύναμη, που δεν είναι σε θέση να δώσει έλλογο απολογισμό των πεπραγμένων της, όπως ακριβώς η τριανταφυλλιά που δεν είναι σε θέση να εξηγήσει γιατί και πώς κάνει τριαντάφυλλα. Αυτή είναι η θέση του Kant, που παρουσιάζει άλλωστε σημαντικές δυσκολίες. Ο Kant και οι καντιανοί πιστεύουν ότι έλυσαν το πρόβλημα και απάντησαν στο ερώτημα: γιατί κάποιο έργο είναι πράγματι μεγάλο και κάποιο άλλο όχι; ή πιο συγκεκριμένα: πώς μπορεί κανείς να αναγνωρίσει τη μεγαλοφυΐα; Οι αναλύσεις του Kant τον οδηγούν σ' αυτό που ονομάζεται καλαισθητική κρίση. Ισχυρίζεται ότι οι καλαισθητικές κρίσεις δεν είναι οικουμενικές αλλά γενικές, δηλαδή ότι μπορεί κανείς να εξηγήσει στους άλλους γιατί θεωρεί ωραίο το τάδε αντικείμενο. Στην πραγματικότητα, η απάντηση του Kant δεν είναι στ' αλήθεια ικανοποιητική: θέλω να πω ότι δεν μπορούμε να βρούμε στην τρίτη Κριτική απάντηση στο ερώτημα γιατί, όταν κάποιος λέει ότι ο Don Giovanni είναι μεγάλη όπερα και ότι ο Μπάρμπα Γιάννης ο κανατάς μια γελοία μουσικούλα, έχει δίκιο. Ούτε γιατί κάποιος άλλος ενθουσιάζεται με τον Μπάρμπα Γιάννη τον κανατά, ενώ ο Don Giovanni δεν του λέει τίποτα.

Το πρόβλημα επομένως παραμένει ακέραιο και η πορεία προσέγγισης -δεν μιλάω καν για λύση- οφείλει να είναι άκρως διαφορετική. Παραμένει ακόμα μία δυσκολία: αν το μεγάλο έγο τέχνης είναι κάθε φορά μοναδικό έργο μεγαλοφυΐας και μοντέλο και πρότυπο, τίνος πράγματος μπορεί να είναι πρότυπο αφού οι απομιμήσεις του δεν αξίζουν τίποτα; Βρισκόμαστε ενώπιον θεμελιώδους απορίας. Πρέπει να αλλάξουμε οπτική γωνία και να δούμε το έργο τέχνης όχι ως κάποιο μοντέλο ή πρότυπο, αλλά μια ένδειξη, ένα σημείο που αναγγέλλει κάτι άλλο.
Αυτά είχε πει ο Κορνήλιος Καστοριάδης στο Σεμινάριο της 10ης Νοεμβρίου 1982 (Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ, τόμος Α', σελ. 74-76, εκδ. Κριτική)

-->> ευτυχώς για μένα, τον Kant και το έργο του πρόλαβα να το διώξω από τη σκέψη μου λίγο μετά τα είκοσι. Κατά ένα μυστήριο λόγο, είχα ήδη αντιληφθεί ότι η κριτική γενικά βλάπτει. Ισως επειδή έτυχε να έχω καλούς δασκάλους. Ισως επειδή είχα δώσει σημασία στα λεγόμενά τους. Ισως... Υπάρχουν πολλά ίσως, αλλά τι να λέμε τώρα... Το ζουμί είναι ότι γλίτωσα από την αυταρχικότητα του γερμανού φιλόσοφου! Δηλώνω θαυμάστρια των πάντων (και αυτού που λένε κιτς) και πάει, τέλειωσε. Ο άνθρωπος είναι καλλιτέχνης εν δυνάμει, αυτή είναι η γνώμη μου. Το κάθε έργο, η ανθρώπινη δημιουργία δηλαδή, έχει λόγο ύπαρξης. Ασχέτως ποιον ικανοποιεί, ακόμα και όταν ευχαριστεί μονάχα εκείνον που το φτιάχνει, τον δημιουργό. Τόλμη χρειάζεται. Δοκίμασε κι εσύ, καλέ μου αναγνώστη, μπορείς!

-->> η αγορά έργων τέχνης είναι το κομβικό σημείο, όπου συναντιέται το έργο με την αξία του. Αν δεν υπήρχε το διεθνές χρηματιστήριο τέχνης, όλα θα ήταν απλούστερα και οι άνθρωποι πιο ευτυχισμένοι και χωρίς συμπλέγματα απέναντι στους δημιουργούς, μια και ο καθένας κάτι θα έσιαχνε που θα το πίστευε όμορφο!

-->> εμένα μου αρέσουν και ο Don Giovanni και ο Μπάρμπα Γιάννης ο κανατάς, για διαφορετικό λόγο καθένα τους, και δεν νιώθω καμία, μα καμία λέμε, ενοχή.

-->> και όλα αυτά περί μεγαλοφυών δημιουργών είναι φούμαρα. Οι περισσότεροι είχαν σοβαρά προβλήματα. Πάπαλα κι αυτό το ποστ, που γράφτηκε με την ευκαιρία της έκθεσης στην πόλη μας, για την οποία έγραψαν ο κ. Πεταλωτής και ο κ. Φιλαλήθης.

-->> το σχόλιο που άφησα:
«Να σου πω... Δεν θα πάω να δω την "έκθεση". Οχι επειδή έχω κάτι με τον καλλιτέχνη. Βρήκε κι αυτός ο καημένος ένα τρόπο να βγει στο προσκήνιο και δεν τον μέμφομαι γι αυτό. Ο καθένας ό,τι μπορεί κάνει για να τσακώσει μπικικίνια, οι τραπεζίτες είναι χειρότεροι.

Εμένα με προβληματίζει το γεγονός -βασισμένο στη ρήση "η τέχνη προτρέχει της εποχής της"- του ε(ξε)υτελισμού του ανθρώπινου σώματος. Αναρωτιέμαι όμως παράλληλλα μήπως πρόκειται για την απομυθοποίηση του σώματος, την υπόμνηση ότι το σώμα είναι κάτι τι φθαρτό, σε αντίθεση δλδ από την προβολή που γίνεται σήμερα από όλα τα ΜΜΕ περί της διατήρησης της νεότητας, κλπ κλπ, π.χ. με όλα αυτά τα ζόμπι παρουσιαστές με τις πλαστικές προσώπου/σώματος και τα χιλιάδες μπότοξ.

Το αν η έκθεση (κυριολεκτικά "έκθεση", ε) μας κάνει να σκεφτούμε (και να εμπεδώσουμε) ότι είμαστε αναλώσιμον είδος -κάτι που ούτε οι απανωτοί πολεμοι δεν έχουν καταφέρει καλά, όπως φαίνεται- και να προσπαθούμε να ζήσουμε το σήμερα και την πραγματικότητά μας και όχι να αφήνουμε για μελλοντικές ζωές την απόλαυση (με ρίσκο να... κολαστούμε κιόλας!) να κάνουμε καλύτερη και πιο "ανθρώπινη" την καθημερινότητά μας δλδ, τότε του βγάζω το καπέλο του κ. καλλιτέχνη, όποια και αν είναι η πρόθεσή του!:)

Συμπληρώνω εδώ, στο δικό σου ποστ, ότι δεν θα πάω να τη δω επειδή το έχω εμπεδώσει ήδη το νόημα!»

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

The Jungle Book

Διάδραση μεταξύ (παραδοσιακού) Τύπου και (διαδικτυακού) Ραδιοφώνου

Στην αντίληψή μου έπεσαν (όχι από τον ουρανό, μη τρομάζετε) μερικά πραγματάκια και καλώ να λάβετε θέση. Ετοιμοι; Μαρς!

Η διάσημη ηχολήπτρια kaloutsiki αποκαλύπτει και, με τη σειρά μου, αποκαλύπτω και σχολιάζω:
1. Τι ΔΕΝ δήλωσε η κα Καλλιόπη Τακάκη στο Κ της Καθημερινής (8-Φεβρ-2009)
2. Ποια εκπομπή διάλεξε για να εκφράσει ζωντανά τις αποκαλύψεις της
3. Τι θα πράξει η συντάκτις του σχετικού άρθρου του περιοδικού Κ της Καθημερινής
Τεκμηρίωση αποκαλύψεων και Σχόλια:

1. Η κα Τακάκη, συμφώνως με τις αποκαλύψεις της ηχοληπτρίας kaloutsiki, η οποία ήταν παρούσα στη συνέντευξη, α)ΔΕΝ ανέφερε ποτέ (τονισμένο αυτό) τη λέξη "σκυλάδικα" β)ΔΕΝ είπε τη φράση "όλες οι εκπομπές έχουν "επίπεδο" και γ)ΔΕΝ είπε επίσης ότι "Δεν ασχολούμαι με την υποκριτική αλλά δεν μου λείπει κιόλας".
Οι δηλώσεις της ηχοληπτρίας σε απομαγνητοφώνηση καταλεξί, για το ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΠΕ και τι ΔΕΝ ΕΙΠΕ η κα Τακάκη:

α) «Δεν είπε ποτέ αυτή τη λέξη! είπε "Δεν έχει ανέβει ποτέ εκπομπή που να έχει μέσα έντεχνους» κλπ.
β) «Είπε "όλες οι εκπομπές είναι από ένα επίπεδο και πάνω" αυτό είπε!»
γ) «Δεν το είπε αυτό παιδιά, δεν το είπε!»
2. Η εκπομπή που διάλεξε η ηχολήπτρια kaloutsiki για να κάνει τις αποκαλύψεις της είναι η γνωστή εκπομπή των θρυλικών Contrabbanto, που μεταδόθηκε ζωντανά την Τετάρτη 11-2-2009 το βράδυ και υπάρχει σε κονσέρβα στη σελίδα του διαστημικού ραδιοσταθμού, δλδ εδώ .

3. Ελπίζω να προβεί συντόμως σε διόρθωση του άρθρου η συντάκις του, διαφορετικά προβλέπω συντεταγμένο το σύνολο* του 60μελούς πληρώματος των ηχητικών παραγωγών του radiobbuble να κάνει απεργία πείνας έξω από τα γραφεία της καλής εφημερίδας και είναι κρίμα. Οι άνθρωποι πεινάνε έτσι κι αλλιώς και μια απεργία πείνας θα τους τσακίσει τελειωτικά λέμε.

* σκεφθείτε μόνο πόση δουλειά θα πέσει στους ώμους της καημένης της αλεπούς, που θα πρέπει να σιάξει μονοκοπανιά 59 νεκρολογίες ανθρώπων του (οινο)πνεύματος, εις περίπτωσιν βεβαίως που η αλεπού επιζήσει.

-->> στη φωτό η κα Καλλιόπη Τακάκη δίνει συνέντευξη, ενώ ο κος Διευθυντής του διαγαλαξιακού ραδιοσταθμού www.radiobubble.gr παρεισφρύει ως ραδιοφονικόν παράσιτον! Προσέξτε πόσο αγριεμένο είναι το μάτι του.

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Cloud without pants


Ενημερώνω για το φρέσκο μου παιδάκι: Cloud without pants. Σιγά σιγά θα του αφοσιωθώ εντελώς λέμε :) Ξέρετε τώρα τι θέλουν τα μωρά, αγκαλίτσες, χαδάκια, νανουρίσματα, κρεμούλες, αλλαγές πάνας, κλπ κλπ, κατουράνε πολύ και συχνά!

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

old american music -8

Στο Radiobubble, φυσικά... Ελάτε να με ακούσετε!

Ανεβαίνει σε λίγες ώρες η όγδοη εκπομπή με τον Victor Borge και τον Vic Valenti. Με αυτή την εκπομπή συμπληρώνεται το γράμμα -V- και περνάμε στο γράμμα -Τ- στην επόμενη εκπομπούλα, με τις υγείες μας!

Στη φωτό το φαινόμενο Victor Borge, ένας σπουδαίος αμερικανός καλλιτέχνης γεννημένος στη Δανία από εβραίους γονείς, που διέπρεψε όχι τόσο στον "κλασσικό" κόσμο της μουσικής αλλά κυρίως ως σόουμαν, σατιρικός καλλιτέχνης, με απέραντο χιούμορ και απίστευτες μουσικές εκτελέσεις. Η πιο γνωστή του "εφεύρεση" είναι η Inflation Language, ένα ξεκαρδιστικό εύρημα ενός πανέξυπνου σπινθηροβόλου πνεύματος.

Στα χρόνια λίγο πριν τον πόλεμο του '40, αλλά κυρίως μετά από αυτόν, ο Victor Borge "δίδαξε" μουσική στον κόσμο των ΗΠΑ με τον αστείο τρόπο του, ένα τρόπο που μακάρι να τον είχαν όλοι οι δάσκαλοι!

Στην εκπομπούλα μου παρουσιάζω οχτώ κομμάτια εκτελεσμένα από αυτό το αστέρι, καθώς και δυο κομμάτια με τον πιανίστα τζαζ Vic Valenti και την ορχήστρα του, για τον οποίο όμως πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά και παρακαλώ όποιον βρει πληροφορίες γι αυτόν τον καλλιτέχνη να ενημερώσει. Μπορεί και να μη ξέρω να ψάχνω αρκετά αποτελεσματικά, τι να πω... Το μόνο που βρήκα είναι ότι πράγματι υπάρχει, μια και παρουσιάστηκε στο The Phil Regan Show με την ορχήστρα του κάπου στην Καλιφόρνια, στις 2 Ιανουαρίου 1951 και πέραν τούτου ουδέν. Μου κάνει εντύπωση, επειδή είναι σπουδαίος πιανίστας τζαζ -εκτός αν έπαψα να ακούω καλά!

Ενα βίντεο αποκαλυπτικό για το ταλέντο του μάγου του πιάνου Victor Borge:

Victor Borge (Pyotr Tchaikovsky, Frederic Chopin, Johannes Brahms, Franz Liszt, Johann Sebastian Bach, Richard Wagner, Ludwig van Beethoven, Wolfgang Amadeus Mozart, Johann Strauss, Irving Berlin & Modern Music) - Variations on "Happy birthday to you"



http://www.youtube.com/watch?v=Ajg7FlPv0HU
From: LindoroRossini



Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Τέλος στην ανωνυμία (ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΟ)



Πατείστε εδώ πάνω και διαβάστε: Ενα post που πολύ θα ήθελα να έχω γράψει, που όλο και το γυροφέρνουμε, αλλά που εδώ, στον τόπο όπου παραπέμπω, έχουν γραφτεί όμορφα και πυκνά όλα τα ερωτήματα και οι απορίες των κατοίκων του μπλογκοχωρίου. Διαβάστε, σχολιάστε, επικοινωνείστε, ενδιαφερθείτε. Ο κ. Δένδιας έχει ένα "Δεν" στην ανωνυμία, εμείς λέμε "Ναι"!

-->> via: ANTI WEBLOG
-->> η εικόνα από το μπλογκ i-Reporter

Jean-Marc CERRONE & Space Disco 1977+



Στο www.radiobubble.gr από αύριο ο δίσκος του Cerrone με τίτλο Supernature μαζί με μια μικρή πονεμένη ιστορία.

Οι στίχοι του ομώνυμου κομματιού:

Once upon a time
Science opened up the door
We would feed the hungriy fields
Tilll they could'nt eat no more

But the potion that we made
Touched the creatures down below
And they grow up in a way
That we'd never seen before
Supernature, supernature, supernature, supernature

They were angry with the man
Cause changed their way of life
And they take their sweet revenge
As they trample throught the night

For hundred miles or more
You could hear the people cry
But there is nothing you can do
Even god is on their side
God is on, god is on, god is on their side
Supernature, supernature, supernature, supernature

Cars will break the light
Come flowing in the air
The creature will decide
Who goes where
How can I explain
Things are different today
Darkness all around
No one makes a sound
Such a sad affaire
No one seems to care
Supernature, supernature, supernature, supernature

Better watch out
There's no way to stop it now
You can't escape it's too late
Look what you've done
There's no place that you can run
The monsters made, we must pray

Maybe nature has a plan
To control the way of man
He must start from scratch again
Many battles must he win
Till he earns his place on earth
Like the other creatures do
Will there be a happy end
Now that all depends on you
Supernature, supernature, supernature, supernature

-->> Πληροφορίες για τον καλλιτέχνη από εδώ:
Né à Paris en 1952, Jean-Marc Cerrone, alias Cerrone, étudie la musique dès son enfance. Il travaille pour le producteur Eddie Barclay et devient un des producteurs disco les plus influents des années 70. En 1976, il signe son premier album Love In C-Minor. Par la suite, il enregistre entre autre Cerrone's Paradise, Cerrone 3 : Supernature (1977), Angelina (1979), IX (1982) et Paradise (1996). Après une participation à l'album de Bob Sinclar Champs Elysées, en 2000, il sort Cerrone By Bob Sinclar, en 2001. En 2002, parait Hysteria. En 2006, il livre le disque Orange mécanique.

-->> Πληροφορίες για τη Space Disco από εδώ, όπου θα βρείτε και πολλά πολλά άλλα ακόμα.

H Space Disco ήταν μία μουσική διαφοροποίηση και εξέλιξη της 1970s Euro Disco.

Αποτέλεσε μία Γαλλική εκδοχή της Eurodisco, που εκμεταλεύτηκε τις συγκυρίες που δημιούργησε στα μέσα της δεκαετίας του 1970, το ενδιαφέρον της νεολαίας για ταινίες, κόμιξ και κινούμενα σχέδια διαστημικού περιεχομένου (αυτό που καλούμε επιστημονική φαντασία). Το ενδιαφέρον αυτό προήρθε από την κυκλοφορία της ταινίας Star Wars και συνδιαστηκε από την Space Disco με την πρώτη εμφάνιση των φωτορυθμικών Laser στις μεγάλες Ευρωπαϊκές discothèques της εποχής. Οι καλλιτέχνες της Space Disco, όταν παρουσίαζαν την μουσική τους, εμφανιζόντουσαν ιδιαίτερα θεατρικά στην σκηνή, ντυμένοι με στολές εμπνευσμένες απο την κουλτούρα του Glam Rock, αλλά και τις στολές "εξωγήινων" στις διάφορες cult σειρές επιστημονικής φαντασίας της εποχής, όπως ο Buck Rogers, το πρώτο Star Trek, η ιταλοβρετανική σειρά Space 1999 και το πρώτο Battlestar Galactica.

Η Space Disco ακουστικά θυμίζει αρκετά την Αμερικανική Hi-NRG disco της ίδιας εποχής. Οι διαφορές μεταξύ τους ήταν στην σκηνική παρουσία των καλλιτεχνών, η σαφώς λιγότερη χρήση φωνητικών και το γεγονός ότι η Space Disco δεν είχε κάποια σεξουαλική κατεύθυνση, οπως η Hi-NRG. Η Space Disco μπορεί να χαρακτηριστεί ως "το χορευτικό soundtrack της διαστημικής εποχής (space age)". Οι παραγωγές της, κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελέσουν το Soundtrack μία Sci Fi ταινίας της τότε εποχής. Για τους Αμερικάνους και τους Βρετανούς, τα Space Disco τραγούδια ήταν απλά κάποια "Hi-NRG" από την Ευρώπη και δεν έκαναν κάποιο διαχωρισμό μεταξύ τους όπως στην Ευρώπη. Το ίδιο συνέβαινε εκείνα τα χρόνια και με την Καναδική Disco, όπως αργότερα και για τις Eurobeat βρετανικές παραγωγές.

Η Space Disco ήταν υπερβολικά δημοφιλής σε όλους τους Γαλλόφωνους και Ολλανδόφωνους της Ευρώπης, καθώς και στην δυτικη Γερμανία, μεταξύ της τριετίας 1977–1979. Γνωστοί καλλιτέχνες του μουσικού αυτού είδους, είναι ο Γάλλος Cerrone με το "Supernature" (αποτελεί συμπαραγωγή με τον "δικό μας" Alec R Costandinos), η Αγγλίδα Sarah Brightman με το σατιρικό "I Lost My Heart to a Starship Trooper", ο Γάλλος Didier Marouani με το συγκρότημα Space (Magic Fly) και οι γάλλοι Sheila B. Devotion με το "Spacer". Το 1979, η Dee D. Jackson είχε τεράστια επιτυχία στην Βραζιλία και την Αργεντινή με το Space Disco 1978 άλμπουμ της με τίτλο "Cosmic Curves". Στην παραγωγή αυτού του δίσκου εργάστηκε ο ιταλός Giorgio Moroder, ένας από τους πρωτεργάτες της Italo Disco, ενός είδους μουσικής που εμφανίστηκε στην Ευρώπη της δεκαετίας του 1980. Στην Ελλάδα η Space Disco υπήρξε πολύ δημοφιλής, καθότι τα τραγούδια της αποτελούσαν για τουλάχιστον μία δεκαετία, τις εισαγωγές προγράμματος σε όλες τις μεγάλες Ελληνικές Discoteque της δεκ. του 1980.

----------------
Space Disco Καλλιτέχνες

* Cerrone (κυρίως στο LP "Love in C Minor")
* Space
* Sarah Brightman (με τους Hot Gossip)
* Sheila B. Devotion (Spacer)
* Dee D. Jackson
----------------
Επιτυχίες Space Disco

* Universal Robot Band - "Space Disco" (1977)
* Automat - "Droid" (1978)
* Giorgio Moroder - "Battlestar Galactica" (1978)
* Giorgio Moroder - "I'm Left, You're Right, She's Gone" (1978)
* Kebekelektrik - "War Dance" (1977)
* Kebekelektrik - "Magic Fly" (1977)
* Harry Thumann - "Underwater" (1979)
* Ganymed - "It Takes Me Higher" (1978)
* Meco - "Star Wars Theme (1977)
* Rockets - "Space Rock" (1977)
* Space - "Magic Fly" (1977)
* Mistral - "Starship 109" (1978)
* Telex - "Moscow Diskow" (1979)
* Sarah Brightman - "I lost my heart to a Starship Trooper" (1978)
* Droids - "(Do you have) The Force" (1977)
* Cerrone - "Supernature" (1977)
* Sheila & B. Devotion - "Spacer" (1979)
* Space Project - "Conquest Of The Stars" (1978)
* Player One - "Space Invaders" (1979)
* Dee D. Jackson - "Automatic Lover" (1979)
* Charlie - "Spacer Woman" (1983)

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Το κράτος είναι λάφυρο



http://www.youtube.com/watch?v=ZRJChhOMhx8

ο βουλευτής κ. Μάρκος Μπόλαρης διατυπώνει τη διαχρονική αλήθεια: «Το κράτος είναι λάφυρο»

Μέχρι τώρα, γνωστές ατάκες περί κράτους και τί είναι αυτό, είναι:
L' Etat c' est Moi = "Το κράτος είμαι Εγώ" του Λουδοβίκου XIV (No 14)
"Ολοι μας είμαστε το κράτος" που λέγεται από πολλούς (και το πιστεύουν πολλοί) -έτσι νόμιζα και'γώ, αλλά... ξύπνησα!

Η ατάκα όμως του κ. Μπόλαρη είναι η πλέον κοντύτερα στη πραγματικότητα, με τη προσθήκη ότι οι πρόσφατοι λαφυραγωγοί προωθούν τα λάφυρα σε οφσορ εταιρείες, δλδ δεν ενδιαφέρονται και τόσο για το λεηλατημένο πατριδόπτωμα μια και ό,τι ήταν να μάσουν τό 'μασαν και οι καινούργιοι κυβερνήτες θα πρέπει να κάνουν τρελλές αγορές (οπλικών συστημάτων π.χ.) αν θέλουν να κονομήσουν κάτιτις.

-->> το πρόβλημα που καλείται να λύσει ο έλληνας ψηφοφόρος είναι «ποιος θα φάει λιγότερα»

-->> η προσωρινή λύση «ΝΔ, επειδή πόσο να φάνε πια; θα γκώσουν!» έχει αποδειχτεί λάθος, όσο πιο πολύ τρώνε τόσο περισσότερο πεινάνε!
-->> η προηγούμενη λύση «ΠαΣοκ, επειδή όταν τρώνε θυμούνται να ρίχνουν και κάνα κοκκαλάκι στο λαό» μπορεί να αποβεί σωτήρια, έλα όμως που μετά την ανακάλυψη των οφσορ εταιρειών τπτ δεν βεβαιώνει ότι δεν θα φεύγουν προς τα έξω τα κόκκαλα!
-->> η επαναστατική λύση «ΚΚΕ, επειδή αυτοί είναι με το δίκιο του εργάτη» αποκλείεται μια και από εργάτες υπάρχει έλλειψη -εκτός αν ψηφίσουν και όλοι οι μετανάστες.
-->> η ήρεμη λύση «ΣΥ.ΡΙΖ.Α» δεν λέει επίσης, επειδή υπόσχονται πολλά -όπως το ΠΑΣΟΚ του 12,5%- και μπορεί να τα πάρουν πίσω -όπως το μεγάλο ΠΑΣΟΚ- οπότε, τι να μπαίνουμε σε περιπέτειες;
-->> η μαύρη (=καρά) λύση «ΛΑΟΣ» είναι το έσχατον και απευκταίον λέμε, επειδή εκεί καταφεύγουν συνήθως οι πενθούντες (για χαμένες πατρίδες, χαμένες ευκαιρίες και ονόματα, κλπ) και δεν χρειαζόμαστε κυβέρνηση να μας έχει διαρκώς στα μαύρα!
-->> η λύση «Οικολόγοι» ακούγεται ευχάριστα στ' αυτί μας, αλλά, δεδομένης της προηγούμενης συμπεριφοράς μέσα στη Βουλή -όταν "πούλησαν" την έδρα τους- και αυτή η επιλογή σκοντάφτει.

-->> οπότε ΤΙ..??? Πού να παραδώσουμε το κράτος-λάφυρο; Κάθε πρόταση δεκτή. :)))