ταχύτατη ανταπόκριση στην πρόσκληση του κ. Ρolsemannen

Ο λοστρόμος Φαντάκης ταξίδευε 761 μέρες με το ίδιο σαπιοκάραβο και είχε καταφέρει να κοιμηθεί 622 νύχτες μονάχα. Πάλι καλά να λέμε, γιατί τις νύχτες που ξαγρυπνούσε φανταζόταν γερμένος στην πλώρη την εκπάγλου καλλονής Αννα Πασπαλά να του γνέφει με φόντο το φεγγάρι κι όταν δεν ξαγρυπνούσε την ονειρευόταν.

Αυτό συνέβαινε επειδή ο Μιχάλης Λιάπης, ο καπετάνιος, του έπρηζε κάθε μέρα τα σκώτια με το μπέβατρον, το Αγιο Πνεύμα και το Πυθαγόρειο θεώρημα. Ο λοστρόμος, ως αρκετά νοήμων και προσγειωμένος άνθρωπος, πίστευε μόνο στη θεωρία του Αινστάιν, στον τέλειο γάμο και στην παγκοσμιοποίηση, κάπου κάπου μονάχα έκλεινε το μάτι κι άναβε κάνα κερί στην Αγία Βαρβάρα, μεγάλη η χάρη Της. Ετσι, είχε κατοχυρώσει και τις δυο πλευρές: η ελληνική αμαρτία δεν θα τον πλησίαζε ποτέ.

Μια φορά μόνο είχε κινδυνέψει να γαμήσει το Νίκο Τσολάκη, τον καραβομάγειρα, που τον έβριζε πίσω από τη πλάτη του «σερραίε λαγέ πουτάνας γιε», αλλά έδωσε τόπο στην οργή σεβόμενος τη γυναίκα του, την κυρά Περσεφόνη, που του είχε κάνει κάποτε το τραπέζι. Μετά το τραπέζι βέβαια είχε πάθει εντερική λοίμωξη, αλλά χαλάλι! Τα σουτζουκάκια της κυρά-Περσεφόνης το άξιζαν και με το παραπάνω. Μερικές φορές, εκεί στην πλώρη που ονειρεύεται την αγαπημένη του να την παίρνει με φόντο τα κάστρα, θυμάται και το φοβερό πυροκλάνι που είχε ρίξει -τύφλα νάχουν οι μολότοφ!- και τον πιάνουν τρελά γέλια. Ευτυχώς, η κυρά-Περσεφόνη δεν χαμπάριασε τίποτα, επειδή ο καραβομάγειρας είναι μεγάλος γαμιάς και την είχε κουτουπωμένη όλη εκείνη τη νύχτα του περίφημου δείπνου, μετά το οποίο αναγκαστικά φιλοξενήθηκε σπίτι τους στο Κορωπί.

Γλίτωσε το παρά πέντε εκείνη τη νύχτα. Το πώς τα κατάφερε, ένας Θεός το ξέρει. Ακόμα θυμάται τους εφιάλτες που είδε με αποστολές της ομάδας Ε, με τεράστια βιβλία ελληνικών λεξαρίθμων, όπου δέσποζε η λεξαριθμική σημασία της Ανάστασης, με ποταμούς ιδρώτα στα σεντόνια και λάτρεις του διεθνούς σιωνισμού να εξάγουν συναρίθμους από μονοπάτια μυρμηγκιών. Τι σου είναι ο άνθρωπος! Ολα τα βλέπει στον ύπνο του! Το αίτιο και το αιτιατό, πρίγκηπες και τσόκαρα, ο κόσμος των ονείρων είναι ο παράδεισος του Οδυσσέα τελικά.

Την άλλη μέρα, τον πήγε στα επείγοντα περιστατικά ο Γιώργος Μπακαλίδης, ο ξάδερφός του, κι εκεί διαγνώστηκε η λοίμωξη από το γιατρό Γιώργο Γκρίλλα, καλή του ώρα. Αυτός τον γλίτωσε από τα χειρότερα, αλλά τι είναι άραγε χειρότερο από ένα ταξίδι με σαπιοκάραβο; Ισως μια λοίμωξη ή ίσως ίσως ο ελληνικός λόγος, που έχει γίνει και πολύ μπούκου τελευταία. Αλλα λες και άλλα εννοούν -οι "άλλοι"-, άλλα γράφουν και άλλα εννοούν -οι εφημερίδες-, άλλα υπόσχονται και άλλα κάνουν -οι κυβερνήτες. Μηδέν εστί ερμηνευόμενον καταλεξί την σήμερον ημέραν. Εκτός από τα δέντρα με τους καρπούς της Γης, που γνωρίζουν τι εστί ελευθερία. Φυτρώνουν όπου θέλουν και όπου βρουν, μπρος και πίσω από τζάκια και από μάντρες, απλώνουν ρίζες ισχυρές και σε βάθος τέτοιο που η Αδράστεια να μη φτάνει.

Αυτά σκεφτόταν ο λοστρόμος Φαντάκης τη βραδιά που του είπε ο Σχίζας, ο θερμαστής, «στοπ η τράκα, αδερφέ μου, ένα τσιγάρο μου άφησες και λιμάνι δεν θα δούμε ούτε σε 1080 μέρες».

Ολα αυτά, θα μπορούσαν να είχαν διαδραματιστεί και το 1580 ή ακόμα πιο παλιά, π.χ. το 1494, μόνο τα ονόματα θα άλλαζαν και, οπωσδήποτε, το αντικείμενο της τράκας...

-->> Η πρόσκληση και οι κανόνες στου polsemannen και προσκαλώ με τη σειρά μου όποιον διαβάσει αυτό το ποστ να παίξει μαζί μας!

-->> ΑΠΔΑίΤΙΟΝ -->> λόγω υπερβολικής ταχύτητας και λόγω σκότους (νυξ γαρ) γλίστρησα και έγραψα άλλα αντ'άλλων λέμε. Η πρόσκληση του κ. Λουκανικοπώλου είχε ως εξής: //Μετά απ' αυτό το αριστούργημα, καλώ τους βλόγερς Αστερόεσσα, Άμμο, Ροδιά, Προφήτη Εσταριανάκη και Αθηνά να ξυγγράψουν αν γουστάρουν και έχουν έμπνευση ένα κειμενάκι με τις λέξεις «γίδα, τιρμπουσόν, μπουγάτσα, ηλιοβασίλεμα, τζιβιτζιλού».// και τώρα θα πρέπει να επανεξεταστώ στο μάθημα της Ιστορίας!

-->> οπότε, όποιος διαβάσει το ποστ, ας γράψει Ιστορία με τις λέξεις: πυροκροτητής, Πασαλιμάνι, γορίλας, γυναικολόγος, καρυοθραύστης.