ο δρόμος μου γίνεται πάρκινγκ τις γιορτινές νύχτες, τώρα έχει τρεις σειρές παρκαρισμένα γυαλιστερά τουτού, περιστασιακό πάρκινγκ για ένα μαγαζί σκυλάδικο δυοτρία στενά παρακάτω, ο παρκαδόρος κατουράει στο δέντρο μπροστά στην είσοδο ενός σπιτιού, έχει κι άλλα δέντρα το πεζοδρόμιο αλλά αυτός προτιμά εκείνο μπροστά στην πόρτα, ένα περιστέρι κουρνιάζει τις κρύες νύχτες πάνω στο φωτιστικό του μπαλκονιού, κάτω από τη τέντα βρίσκει ζεστασιά, η κυρία που συγυρίζει θέλει να το διώχνω, βαρέθηκε να καθαρίζει κουτσουλιές, κάνω πως συμφωνώ αλλά δεν το διώχνω, υπάρχει κάπου άραγε το πνεύμα των Χριστουγέννων;
-->> ΣΗΜ. είχα προγραμματίσει να ανέβει ένα άλλο κείμενο, αλλά γράφω αυτό τελικά ως πλέον ζουμερό και επίκαιρο -ατάκα κιεπιτόπου- και σημειώνω ότι είναι το ποστ με αριθμό (κρατηθείτε γερά!) 666!!!
-->> ΣΗΜ. είχα προγραμματίσει να ανέβει ένα άλλο κείμενο, αλλά γράφω αυτό τελικά ως πλέον ζουμερό και επίκαιρο -ατάκα κιεπιτόπου- και σημειώνω ότι είναι το ποστ με αριθμό (κρατηθείτε γερά!) 666!!!
2 σχόλια:
Νομίζω ότι ειδικά αυτό το ποστ είναι η προσωποποίηση του πνεύματος των Χριστουγέννων. Τουλάχιστον όπως αυτό έχει μεταλλαχθεί. :-)
Χρόνια πολλά Ροδιά, πάντα με υγεία.
ΑΑΑααααχαχαχαχα!!!!:))))
..και νόμιζα ότι θα ταράξω τα νερά, ιδίως με την αναφορά στο κατούρημα του παρκαδόρου..
Δημοσίευση σχολίου