Φυσικά και δεν υποστηρίζω τα καψίματα και τις καταστροφές στα καταστήματα της πόλης των Αθηναίων και αλλού.
Αρνούμαι όμως παράλληλα να ξεχάσω ότι οι κύριοι έμποροι καταστηματάρχες θησαύρισαν με την είσοδο του ευρώ στη χώρα μας, εξισώνοντάς το στα γρήγορα με τη πτωχή δραχμούλα. Μόνο ένα χρόνο κράτησε η διπλή αναγραφή της τιμής των προϊόντων σε ταμπελίτσες -ευρώ/δραχμές- στα καταστήματα, πράγμα που "διευκόλυνε" τους εμπόρους να "αυξήσουν το τζίρο τους" -το εκφράζω ευγενικά.
Χωρίς ευγένειες, η έκφραση είναι: Μας έγδαραν κυριολεκτικά οι έμποροι με απόφαση του τότε πρωθυπουργού κ. Σημίτη -μη ξεχνιόμαστε- τη στιγμή όπου σε άλλες χώρες της Ε.Ε., όπως π.χ. στη Γαλλία, οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να παραμείνει η διπλή αναγραφή των τιμών στα προϊόντα (ευρώ/προηγούμενη νομισματική μονάδα) επί πέντε χρόνια, ώστε ο κόσμος να συνηθίσει το νέο νόμισμα και η μετάβαση προς αυτό (το ευρώ δλδ) να γίνει ομαλά.
Εμείς εδώ πέρα, ως γνήσιοι απόγονοι των ΕΛ, προτάσσοντας την εξαιρετική μας νοημοσύνη, δεν χρειαζόμασταν παραπάνω από ένα χρόνο για να εμπεδώσουμε την αλλαγή. Ετσι, μετά από ένα χρόνο εφαρμογής του ευρώ, το μαρουλάκι στη λαϊκή έκανε το μεγάλο άλμα: πήδηξε από τη μία και τις δυο δραχμές στα... πενήντα λεπτά του ευρώ και ανάθεμα αν κατάλαβε ο πολύς κόσμος που έβλεπε τις ταμπελίτσες ότι αυτό το 0,50 αντιστοιχούσε σε 170 (εκατονεβδομήντα) δραχμές περιπου.
Αναφέρω τη τιμή του μαρουλιού στις λαϊκές αγορές ως ένα απλό παράδειγμα για να σκεφτείτε τις αντίστοιχες τιμές άλλων προϊόντων, στα σουπερμάρκετ, στα καταστήματα ένδυσης-υπόδησης, τις τιμές στα γάλατα και στα γιαούρτια, στο ψωμί, κλπ κλπ. Τα πάντα στην Ελλάδα έβγαλαν φτερά. Τι "φτερά"... και λίγα λέω... πύραυλοι έγιναν!!!
Ετσι λοιπόν, σήμερα που κλαίνε οι καταστηματάρχες, ας θυμηθούν τις πράξεις τους, ας θυμηθούν τα υπερ-υπερ-υπερ-κέρδη τους πριν μερικά χρονάκια και ας σκεφτούν ότι υπάρχει και η Νέμεσις -η θεία δίκη των αρχαίων δλδ- ή, για τους θρησκευάμενους, ότι "Υπάρχει Θεός" τελικά.
Αρνούμαι όμως παράλληλα να ξεχάσω ότι οι κύριοι έμποροι καταστηματάρχες θησαύρισαν με την είσοδο του ευρώ στη χώρα μας, εξισώνοντάς το στα γρήγορα με τη πτωχή δραχμούλα. Μόνο ένα χρόνο κράτησε η διπλή αναγραφή της τιμής των προϊόντων σε ταμπελίτσες -ευρώ/δραχμές- στα καταστήματα, πράγμα που "διευκόλυνε" τους εμπόρους να "αυξήσουν το τζίρο τους" -το εκφράζω ευγενικά.
Χωρίς ευγένειες, η έκφραση είναι: Μας έγδαραν κυριολεκτικά οι έμποροι με απόφαση του τότε πρωθυπουργού κ. Σημίτη -μη ξεχνιόμαστε- τη στιγμή όπου σε άλλες χώρες της Ε.Ε., όπως π.χ. στη Γαλλία, οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να παραμείνει η διπλή αναγραφή των τιμών στα προϊόντα (ευρώ/προηγούμενη νομισματική μονάδα) επί πέντε χρόνια, ώστε ο κόσμος να συνηθίσει το νέο νόμισμα και η μετάβαση προς αυτό (το ευρώ δλδ) να γίνει ομαλά.
Εμείς εδώ πέρα, ως γνήσιοι απόγονοι των ΕΛ, προτάσσοντας την εξαιρετική μας νοημοσύνη, δεν χρειαζόμασταν παραπάνω από ένα χρόνο για να εμπεδώσουμε την αλλαγή. Ετσι, μετά από ένα χρόνο εφαρμογής του ευρώ, το μαρουλάκι στη λαϊκή έκανε το μεγάλο άλμα: πήδηξε από τη μία και τις δυο δραχμές στα... πενήντα λεπτά του ευρώ και ανάθεμα αν κατάλαβε ο πολύς κόσμος που έβλεπε τις ταμπελίτσες ότι αυτό το 0,50 αντιστοιχούσε σε 170 (εκατονεβδομήντα) δραχμές περιπου.
Αναφέρω τη τιμή του μαρουλιού στις λαϊκές αγορές ως ένα απλό παράδειγμα για να σκεφτείτε τις αντίστοιχες τιμές άλλων προϊόντων, στα σουπερμάρκετ, στα καταστήματα ένδυσης-υπόδησης, τις τιμές στα γάλατα και στα γιαούρτια, στο ψωμί, κλπ κλπ. Τα πάντα στην Ελλάδα έβγαλαν φτερά. Τι "φτερά"... και λίγα λέω... πύραυλοι έγιναν!!!
Ετσι λοιπόν, σήμερα που κλαίνε οι καταστηματάρχες, ας θυμηθούν τις πράξεις τους, ας θυμηθούν τα υπερ-υπερ-υπερ-κέρδη τους πριν μερικά χρονάκια και ας σκεφτούν ότι υπάρχει και η Νέμεσις -η θεία δίκη των αρχαίων δλδ- ή, για τους θρησκευάμενους, ότι "Υπάρχει Θεός" τελικά.
11 σχόλια:
Διακρίνω μια σειρά από απλουστεύσεις στην ανάλυσή σου, που αποτελεί ίδιον, αν μου επιτρέπεις τον όρο, του κυβερνόχλου.
Πρώτα-πρώτα, ο ισχυρισμός σου θα είχε βάση αν είχε γίνει επιλεκτική προσανατολισμένη καταστροφή -αλά αμερικανικοί και ευρωπαϊκοί βομβαρδισμοί σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν και αλλού- ώστε να προστατευτεί ο έστω και μοναδικός μαγαζάτορας που δεν έχει επιδοθεί σε αυτά που προσάπτεις γενικευμένα.
Δεύτερον και κυριότερο· δεν φταίει κανένας μαγαζάτορας και επιχειρηματίας, μεμονωμένα, για αυτό που περιγράφεις. Καθένας, θα κάνει πάντοτε αυτό που γνωρίζει /του έχουν μάθει /βλέπει γύρω του ό,τι τον παίρνει, ή οφείλει (οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος είναι) να πράξει.
Δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο απλά συνειδητοποιημένοι πολίτες με προνομιούχο DNA που να τους κάνει ώριμους, φορολογικά υπάκουους, περιβαλλοντικά εν εγρηγόρσει, εργατικούς, μη καπνιστές, κοκ.
Αντίθετα, υπάρχουν ευνομούμενα κράτη, στα οποία το σύστημα τιμωρίας και ανταμοιβής λειτουργεί, σχετικά αμερόληπτα, αδιακρίτως και διαρκώς, για όλους τους πολίτες. Αυτό, μαζί με το παράδειγμα από την κεφαλή της κάθε πυραμίδας, αποτελεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, τη μοναδική συνταγή επιτυχίας για μια κοινωνία· δεν μπορείς να βασίζεσαι σε κανένα φιλότιμο και καμία ατομική ή συλλογική συνείδηση, αν θες να διασφαλίσεις τη συνεχή ομαλή λειτουργία του οποιοδήποτε συστήματος.
Πάρε τον οποιοδήποτε Νορβηγό, Γερμανό, Αμερικάνο και φέρτον για διακοπές ή δουλειά στην Ελλάδα. Με φυσιολογικές εξαιρέσεις, αρκεί να πάρει χαμπάρι τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα στη χώρα μας, και να έχει χρόνο να λειτουργήσει βάσει αυτών, ώστε να αρχίσει να παραβιάζει τον ΚΟΚ, να μη ζητάει απόδειξη αν πρόκειται να πληρώσει λιγότερο, να αργεί λίγη ώρα το πρωί στη δουλειά, κλπ. Στείλε, αντιθέτως, έναν Έλληνα έξω, και στον πρώτο μήνα θα έχει αρχίσει να αποκτά ιδιότητες που φαινόταν αδύνατον να διαθέτει στον τόπο του.
Ελπίζω ότι είναι εμφανής η ειρωνεία της δεύτερης παραγράφου, γιατί δεν συμπαθώ τα σμάιλιζ και τις υπόλοιπες παρόμοιες συνήθειες.
Χμμ.. η υπεραπλούστευση του κειμένου έχει βάση στο tag "σάτιρα", χαίρομαι όμως για το σούπερ σχόλιο που βάζει τα πράγματα στη θέση τους και με το οποίο συμφωνώ απολύτως.
Ιδίως με την τελευταία παράγραφο! Είχα την ευκαιρία να συνεταιριστώ με γερμανό συνάδελφο και, πριν περάσουν δυο μήνες, είχε γίνει εξπέρ στη λαμογιά, πράγμα που με ανάγκασε να λύσω ταχύτατα το εταιρικό συμβόλαιο. Απόρησα, ειλικρινά, πού (μπόρεσε/πρόλαβε και) βρήκε τόσες "πόρτες" για λαδώματα, κλπ κλπ "διευκολύνσεις", όλα αυτά που απέφευγα και όλα αυτά στα οποία αντιστεκόμουν μια ζωή λέμε. Ούτε τρίμηνο δεν κράτησε η συνεργασία μας.
Δυστυχώς, έχασα μια ευκαιρία να... πλουτίσω! ;)
(εμένα μου αρέσουν τα συμβολάκια που εκφράζουν συναισθήματα) :D
Επίσης, το ποστ οδηγεί στην αναζήτηση του συναισθήματος της οργής που κατακλύζει το σημερινό έλληνα πολίτη εναντίον όσων τον κορόιδεψαν και πλούτισαν στη πλάτη του. Οχι τόσο επειδή μερικοί πλούτισαν, όσο επειδή η πλειονότητα εμμένουμε να φυλάττουμε Θερμοπύλες, άμοιροι ευθυνών για την κατηφόρα και, παράλληλα, διαρκώς και με συνέπεια (εκ μέρους κυβερνήσεων και μεγαλοκαρχαριών) ξεζουμιζόμενοι!!!
Αν σκέφτονταν όλοι πως δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στο φιλότιμο του καθενός και στην συλλογική συνείδηση για ηθική, τότε δεν θα είχαμε σήμερα τις ελευθερίες που έχουμε. Δεν μπορούμε να καίμε τα ξερά μαζί με τα χλωρά χωρίς επιπτώσεις. Δεν μπορούμε να συγκρατούμε την ανθρώπινη ανάγκη για αυτοσεβασμό με νόμους και κοινωνικούς θεσμούς-τεχνάσματα.
Δεν υπηρετούμε τους νόμους, οι νόμοι φτιάχτηκαν για να μας υπηρετούν.
Όταν, όμως εκείνοι που τους έχουμε εμπιστευθεί την εξουσία της χώρας και την κάθε είδους εξουσία προσωρινά, ασελγούν εις βάρος του μέλλοντός μας, τότε τείνουμε να υποστηρίξουμε τους καταστροφείς από τους εμπόρους.
Καλύτερα να μου σπάσουν το μαγαζί παρά να μου σκοτώσουν το παιδί.
Εγώ πάλι δεν τους λυπάμαι καθόλου γιατί διάλεξαν ένα μη-βιώσιμο επάγγελμα, επιζούν δημιουργώντας τεχνηέντως ανάγκες στην κοινωνία γιατί αλλιώς δεν μπορούν να επιζήσουν και φυσικά επιδιώκουν τη χειραγώγηση της κοινωνίας ώστε να επιβάλουν τις "νέες" ανάγκες.
Τέλος γιατί κανείς τους δεν ενδιαφέρθηκε να συμμετάσχει σε ένα πραγματικό πρόβλημα της κοινωνίας, αλλά απλά γκρινιάζουν γιατί οι αντιδράσεις στο πρόβλημα τους ελαττώνουν τις δουλειές και όχι μόνο γιατί έπαθαν υλικές ζημιές - αν γκρίνιαζαν μόνο για το τελευταίο θα το αντιλαμβανόμουνα ίσως πιο ήπια.
Βέβαια στους όλους συλλογισμούς θα έπρεπε να διερευνήσουμε και τις έμμεσες ευθύνες τους στα κοινωνικά προβλήματα μέσω της μη-βιώσιμης αύξησης των τιμών λόγω της υπερπληθώρας δραστηριοποιούμενων και της νοοτροπίας δραστηριοποίησης, καθώς και της χειραγώγησης μέσω του προβαλλόμενου λάιφ στάιλ....
Αφήνω εντελώς το αν κλέβουν ή όχι απ' έξω, παρότι το θεωρώ δεδομένο πως το κάνουν και μάλιστα χωρίς να το έχουν ανάγκη.
~~Νομίζω, αυτό ξαναπες το: «Δεν υπηρετούμε τους νόμους, οι νόμοι φτιάχτηκαν για να μας υπηρετούν.»
~~Καμηλιέρη, λιγουλάκι σκληρό σε βρίσκω. Απλώς, πολλοί από αυτούς ακολούθησαν το ρεύμα, την πορεία που όρισε η ολιγαρχία.
Και δεν είναι μόνο οι αναπροσαρμογές του ευρώ. Είναι και τα τεράστια περιθώρια κέρδους που έχουν συχνότατα. Και τούτο αποδεικνύεται περίτρανα με τις υπερβολικές μειώσεις στο κέρδος κατά την περίοδο των εκπτώσεων και των προσφορών.
Πολύ σκληρό, δεν τίθεται ζήτημα. Το ότι (κακώς, κάκιστα) ακολούθησαν αυτό το δρόμο δεν σημαίνει πως μπορούν να γκρινιάζουν επειδή υπάρχουν και σοβαρότερα πράγματα για να ασχοληθεί η κοινωνία από το εμπόριο και τα είδη που πωλούν.
Ωραία, τώρα που βρήκαμε ενδείξεις ενοχής για αυτούς, ας βρούμε και κάποιες για τους κατόχους ΙΧ που κάηκαν.
~~Ανέστη, καλά, αυτοί παίρνουν τα ρίσκα τους τη στιγμή που παρκάρουν απροστάτευτοι στους δρόμους, έτσι δεν είναι; Είναι αποφασισμένοι για όλα!
Το κάψιμο βέβαια είναι πιο τσουχτερό από το πρόστιμο, αλλά και πιο αποτελεσματικό συνάμα για το ξεφρακάρισμα των δρόμων.
..έπειτα.. Τα γκαράζ τι τα σιάξαμε;
(το θέμα θέλει εκτεταμένη ανάλυση)
Δημοσίευση σχολίου