η παραδουλεύτρα μου

Ερχεται σπίτι μια φορά τη βδομάδα και συμμαζεύει τα ασυμμάζευτα! Δεν με γοητεύουν οι εργασίες του νοικοκυριού, πώς να το κάνουμε; Εχει πάρει το "κολάι" [μα τί είναι αυτό το "κολάι" τεσπά;] και φέρνει βόλτα το νοικοκυριό ώσπου να πεις κίμινο. Μάλιστα.

Εχει την ίδια ηλικία με μένα, είναι δηλαδή μεγαλούτσικη γυναίκα, αλλά πολύ πιο δυνατή. Μάλλον επειδή έχει μάθει από μικρή στη βαρειά χειρωνακτική εργασία. Παιδάκι ακόμα μάζευε ελιές, ροδάκινα, τσάπιζε, κουβάλαγε. Ετσι απέκτησε στυλάκι σούπερ: λεπτό κορμί, γυμνασμένο, χαρούμενη όψη, μεστή ομιλία, κουβέντες σαφείς και σταράτες. Μάλιστα.

Είμαστε περισσότερο φίλες, χωρίς αυτό να επιδρά αρνητικά στη σχέση εργαζόμενης και εργοδότριας. Με αγαπά και με σέβεται, την αγαπώ και τη σέβομαι. Ενδιαφέρεται για την οικογένειά μου, ενδιαφέρομαι για τους δικούς της. Μοιραζόμαστε σκέψεις, ανησυχίες, λέμε τα μυστικά μας. Μάλιστα.

Κάθε που έρχεται, φέρνει μια μερίδα από το αγαπημένο μου φαγητό. Το μαγειρεύει την προηγούμενη μέρα για την οικογένειά της και μου φυλάει ένα πιάτο. Δεν ζητά, δεν έχει ζητήσει μέχρι τώρα, ιδιαίτερη αμοιβή γι αυτή την προσφορά. Το ανταποδίδω όπως και όταν μπορώ. Μάλιστα.

Εχει και εκείνη δυο παιδιά. Σπουδαγμένα. Ενα γιο γιατρό και μια κόρη δασκάλα. Η κόρη ανεξαρτητοποιήθηκε, βρήκε δουλειά, πήρε κι ένα διαμερισματάκι με δάνειο και περιμένει να παντρευτεί τώρα. Ο γιος μένει ακόμα με τους γονείς, επειδή ο μισθός δεν φτάνει να ζήσει μόνος, ίσα ίσα για χαρτζηλίκι είναι. Μάλιστα.

Η Κυρία αυτή με Κάπα κεφαλαίο εργάζεται ακόμα, επειδή της αρέσει να αλλάζει την πραγματικότητα ενός σπιτιού, να το μετατρέπει σε όμορφο καθαρό και ταχτικό δηλαδή, αλλά και επειδή -μετά από μια ολόκληρη ζωή καταπόνησης σε σκληρές εργασίες- δεν έχει κανένα δικαίωμα σε σύνταξη. Ισως πάρει σύνταξη από τον ΟΓΑ, αλλά δεν θα φτάνει για να συντηρήσει την -τριμελή τώρα- οικογένειά της. Ασε που τσοντάρει κάπου κάπου και την κόρη. Μάλιστα.

Της αρέσουν οι χοροί και τα πανηγύρια, τραγουδάει σωστά, έχει ωραία μελωδική φωνή, ακόμα και σε αυτή την ηλικία. Ο άντρας της, ένας παχουλούτσικος γελαστός κυριούλης, είναι πλέον συνταξιούχος του ΟΓΑ και αρκείται να την καμαρώνει. Μαζί στις γιορτές και στα πανηγύρια, μαζί στα γλεντάκια του τοπικού ΚΑΠΗ, μαζί 15ήμερες διακοπές τα καλοκαίρια. Μάλιστα.

__________________
ΣΗΜ.1. -->> Το ποστ αυτό το ανεβάζω επειδή διάβασα κάπου να γράφεται κάτι τι απαξιωτικό για τις παραδουλεύτρες, τις οικογένειες και τα παιδιά τους. Το να συγυρίζεις σπίτια, να τινάζεις χαλιά, να σιδερώνεις, δεν το βρίσκω υποτιμητική εργασία. Αλλωστε, και μένα μου αρέσει η χειρωνακτική εργασία, εκτός από το σκούπισμα, σφουγγάρισμα, κλπ βαρετά. Προτιμώ το ράψιμο, το πλέξιμο, το κέντημα, τη ζωγραφική. Στα νεανικά μου χρόνια, για να συμπληρώσω το μηνιάτικο που έστελνε ο πατέρας μου, έραβα γυναικεία ρούχα με πατρόν και καλύμματα επίπλων -συχνά με αμοιβή μερικά γεύματα. Μάλιστα.
ΣΗΜ.2. -->> Το γράφω επίσης, επειδή θέλω να θυμίσω ότι υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι νοικοκύρηδες χωρίς πολλά χρήματα και χωρίς εργασίες γραφείου, τις λεγόμενες "αξιοπρεπείς". Δεν υπάρχει νομοτέλεια στο συλλογισμό «φτωχός=αναξιοπρεπής» ή/και «σπουδαγμένος=αξιοπρεπής», αγαπητέ μου αναγνώστη, το ξέρεις αυτό, έτσι δεν είναι; Το αντίθετο θα έλεγα ότι συμβαίνει, πολύ συχνά μάλιστα...
ΣΗΜ.3. -->> Τα στρεβλά κοινωνικά πρότυπα που προβάλλονται από τα τηλεοπτικά μέσα δεν αντανακλούν την πραγματικότητα. Δεν καταλαβαίνω σε τί (και ποιον) εξυπηρετεί αυτή η προβολή της διαστρέβλωσης, γιατί δηλαδή διογκώνεται το ελάχιστο και γίνεται μέγιστο, και αναρωτιέμαι γιατί άραγε να προβάλλεται και να επικροτείται η αδιαντροπιά, η κακομοιριά, η σαπίλα. Μάλιστα.
ΣΗΜ.4. -->> Σιγά σιγά, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, θα ντρέπομαι να λέω πως έχω σπουδάσει. Ηδη, κρύβω πολλές από τις "περγαμηνές" μου. Μάλιστα.