Ολα για τα παιδιά γίνονται σήμερα, έτσι ισχυρίζονται όσοι (οι "μεγάλοι" και οι "γνωρίζοντες" τάχα) θέλουν να χαλιναγωγήσουν τη φαντασία, την αθωότητα, την αγνότητα, τη πρωτοτυπία, τη περιέργεια, το εύρος του φρέσκου ανθρώπινου μυαλού. Ισως επειδή το ζηλεύουν, ίσως επειδή μια ζωή πάλευαν να κατακτήσουν τις δάφνες της ζωής και της γνώσης -πράγμα που τελικά δεν πέτυχαν, αυτό αποδεικνύει η συμπεριφορά τους- και, αντί γι αυτό, το μόνο που κατάφεραν είναι να σκοτώσουν το παιδί μέσα τους. Ισως πάλι να θέλουν να ξαναγίνουν παιδιά, να ανακτήσουν την παιδικότητά τους αλλά δεν βρίσκουν τον τρόπο -και το δρόμο.
Χαμένοι στις ομίχλες του "έχω", ορίζουν τη ζωή -που δεν θα ξαναζήσουν, γιατί η ζωή είναι Μία- κλωθογυρίζοντας γύρω από φαντασιακά πεδία αναπαράστασης γεγονότων που ποτέ δεν συνέβησαν και ποτέ δεν έζησαν, αλλά που θα ήθελαν πολύ να είχαν συμβεί και να είχαν ζήσει.
Θυμάμαι κάθε μέρα, πάντα θυμόμουν, ακόμα και στα πλέον "σοβαρά" συμβούλια, αυτό για το οποίο είχα διαβεβαιώσει τον εαυτό μου όταν ήμουν παιδάκι προσχολικής ηλικίας: ότι δεν θα μεγαλώσω ποτέ, θα βρίσκομαι πάντοτε απέναντι σε κάθε "μεγάλο", κάθε ενήλικα που υποτιμούσε τα παιδιά και έκανε τον έξυπνο.
Δυστυχώς, υπάρχουν αρκετοί νέοι άνθρωποι που αγωνίζονται να μπουν στη χορεία των "ωρίμων" και "σοφών", χωρίς να πετυχαίνουν άλλο από τη... γεροντοποίησή τους! Υπάρχουν άνθρωποι που από παιδιά είναι γέρικα μουλάρια, τα "γεροντομπασμένα", όπως έλεγε η γιαγιά μου. Γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους αυτού του φυράματος, που βρίσκονται σήμερα σε πολύ καλές κοινωνικές και επιστημονικές (δυστυχώς) θεσεις, που (τολμούν κιόλας να) κάνουν εργασίες "ΓΙΑ ΤΑ παιδιά" -τρομάρα τους.
Με την ευκαιρία των γιορτών και της εμφάνισης του νέου χρόνου -αυτή τη συνθήκη που ταλαιπωρεί τον άνθρωπο επί τόσες χιλιετίες, γιατί ο χρόνος δεν έχει αρχή και τέλος και πιθανότατα δεν υπάρχει καν!- εύχομαι ένα γενναίο πνευματικό ξύπνημα σε όλους:
ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ λοιπόν γενναίοι μου αναγνώστες!!!
...αναγνωρίζω ότι το να με διαβάζετε απαιτεί μια... γενναιότητα! χαχαχα :)))
_________________
Μερικά σχόλια αυτοαναφορικά που άφησα στο grep Alt και όποιος ξέχασε πώς ήταν όταν ήταν παιδί ίσως μπορέσει να θυμηθεί κάτι αχνό από τη παιδική του ηλικία. Πάμε:
Ερμηνεύω τον όρο "παιδί" ως άνθρωπο με αγνότητα/αθωότητα/ενδιαφερον για το καινούργιο και με φρέσκο μυαλό, και όχι ως άνθρωπο αδαή, με ελλειπή συνειδητότητα και γνώση. Τα παιδιά δεν είναι χαζά!
Αντιθέτως, ο όρος "δεν είμαστε παιδιά" ερμηνεύεται (από μένα) ως υποδηλών όχι τόσο μια σοβαρότητα... αλλά μια κάποια αρτηριοσκλήρυνση!!!
Για κάποιο μυστήριο λόγο, είχα μάθει από γεννησιμιού μου, που λένε, να ελέγχω τη τρομερή μου φαντασία. Για κάποιο μυστήριο λόγο, που του είμαι εξαιρετικά ευγνώμων, γνώριζα εξ απαλών ονύχων τι σημαίνει πλασματικό και τι πραγματικό.
Φυσικά, έπαιζα με αυτή τη γνώση και δεν άφηνα κανέναν άλλο (μεγάλο) να το καταλάβει. Επαιζα το παιχνίδι τους και τους άφηνα να με κοροϊδεύουν με φάτνες και αη-βασίληδες. Μου άρεσαν τα δώρα, φυσικά, αλλά εξακολουθώ να προτιμώ τα απρόβλεπτα δώρα από τα προγραμματισμένα «τώρα είναι γιορτές, τώρα θα πάρεις δώρο», κλπ. Μυστήριο και αυτό, ε;
Μου αρέσουν πάάάρα πολύ τα παραμύθια, αλλά δεν χάνω την ουσία τους, δεν μπερδεύω τον κόσμο της φαντασίας με τον απτό κόσμο. Ισως για τούτο να αντιπαρατίθεμαι ακόμα και τώρα με τον κόσμο των "μεγάλων", που τον βρίσκω εντελώς υποκριτικό και αδυνατώ να δεχτώ ότι ανήκω σε "αυτούς"! χαχαχα!!!
..ίσως για τον ίδιο λόγο να έχω γλιτώσει από την παράνοια που τριγυρίζει την εποχή μας..
–>> Οπως λέμε "με τριγυρίζει γρίππη"!!!
Νομίζω ότι όλα τα παιδιά -τα περισσότερα τουλάχιστον- το ίδιο κάνουν, αλλά το ξεχνούν αργότερα...
-->>
http://malvumaldit.wordpress.com/2008/12/25/eric-idle-fuck-christmas/
-->> Φυσικά και γνωρίζω τον κίνδυνο να μου κολλήσουν τπτ ταμπελίτσες εξαιτιας αυτού του ποστ, αξίζει όμως τον κόπο (και το χρόνο) το εγχείρημα, έτσι δεν είναι; Αλλωστε, μια ταμπελίτσα πάνω μια κάτω, τι νόημα έχει; Αδικος κόπος... Είμαι αταξινόμητη και το ξέρω! :)
(και ανόητη, κυρίως -εννοείται- ίσως και χαζή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου