το σταυροκόπημα

Εχεις παρατηρήσει ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερος κόσμος σταυροκοπιέται; Οχι γιαγιούλες και γεροντάκια, ούτε κυρίες με γκρίζους κότσους, αλλά νέοι άνθρωποι και μάλιστα πολλοί άντρες. Σαραντάρηδες κύριοι, τριαντάρηδες γιάπηδες με τις κομψές τους τσάντες, ακόμα και εικοσάρηδες φοιτητές και κοπελίτσες σαν τα κρύα τα νερά, σταυροκοπιούνται μόλις περάσει το λεωφορείο από εκκλησία ή ακόμα και από ναό που δεν φαίνεται αλλά βρίσκεται κάπου εκεί κοντά στη στάση ή που η στάση έχει όνομα κάποιου αγίου ή αγίας. Σταυροκοπιούνται οι οδηγοί στο τιμόνι, πριν ξεκινήσει το αυτοκίνητο, μόλις σταθεί στο φανάρι, και αναρωτιέμαι μήπως το σταυροκόπημα έχει γίνει μόδα.

Πριν λίγα χρόνια είχα παρατηρήσει ότι η ονομασία των προορισμών του Μετρό δεν ήταν κάτι τυχαίο: το «Αγιος Αντώνιος» και «Αγιος Δημήτριος» δηλαδή.

Ολο λέγεται ότι οι νέοι έχουν χάσει τη πίστη τους, ότι ο κόσμος πάει κατά διαόλου, και διάφορα παρόμοια. Αυτό το συνηθίζουν οι παλιές γενιές να το λένε για τις νεότερες. Οι παλιοί έζησαν τη δεκαετία του '60 και είχαν πολύ πιο ανοιχτό μυαλό από τους σημερινούς αμνούς που βόσκουν με τσοπάνη την Εξουσία. Οι παλιοί αμφισβήτησαν την εξουσία, έκαναν ό,τι μπορούσαν τεσπά να προχωρήσει ο άνθρωπος ένα βηματάκι προς το πεπρωμένο του. Αλλά πάλι, σκέφτομαι, ΠΟΙΟ είναι το πεπρωμένο του ανθρώπου; ε;

-->> μπορεί βέβαια να είναι και ιδέα μου, απλώς να παρατηρώ περισσότερο τώρα, να μη πρόσεχα παλιότερα πόσο πολλοί άνθρωποι σταυροκοπιόντουσαν. Αλλά πάλι...
-->> για παρατήρησε κι εσύ, αγαπημένε/η αναγνώστη/τρια και πες μου, είναι πράγματι τόσο πολλοί;
-->> αν συμβαίνει πραγματικά, τι να σημαίνει άραγε; Ο σταυροκοπούμενος έχει αφεθεί ολότελα στη δύναμη της θρησκείας; Εχει χάσει κάθε ελπίδα και το μόνο που του δίνει ελπίδα είναι η θρησκεία; Πόσο φοβισμένος είναι; Μήπως είναι απλώς αμόρφωτος; Πόσο είναι το ποσοστό των μορφωμένων γιαλαντζί στη χώρα μας;
-->> κλπ κλπ κλπ