Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008
η απλή μέθοδος των τριών
Παλιά καλά μαθηματικά;
Ποιος τη θυμάται αυτή τη μέθοδο;
Ποιος θα θυμάται κάποιους τρείς, εκτός από τους τρεις της μεθόδου;
Αν και χρόνος δεν υπάρχει, τι να κάνω, μπορώ να μη συμβαδίσω με αυτή τη συνθήκη;
Να κάνω πορεία για την κατάργηση του χρόνου;
Πώς να διαμαρτυρηθώ;
Να εισβάλλω σε κάνα θέατρο;
Να γράψω κάνα κείμενο εναντίον της εισβολής σε θέατρα και δη εθνικά;
Εναντίον των διαδηλώσεων;
Τι;
Πείτε μου κάτι τελοσπάντων!
Τουλάχιστον μαντέψτε: Αυτό είναι το τελευταίο μου ποστ του 2008;
Ποιος τη θυμάται αυτή τη μέθοδο;
Ποιος θα θυμάται κάποιους τρείς, εκτός από τους τρεις της μεθόδου;
Αν και χρόνος δεν υπάρχει, τι να κάνω, μπορώ να μη συμβαδίσω με αυτή τη συνθήκη;
Να κάνω πορεία για την κατάργηση του χρόνου;
Πώς να διαμαρτυρηθώ;
Να εισβάλλω σε κάνα θέατρο;
Να γράψω κάνα κείμενο εναντίον της εισβολής σε θέατρα και δη εθνικά;
Εναντίον των διαδηλώσεων;
Τι;
Πείτε μου κάτι τελοσπάντων!
Τουλάχιστον μαντέψτε: Αυτό είναι το τελευταίο μου ποστ του 2008;
ΚΛΗΡΩΣΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟΥ ΛΑΧΕΙΟΥ 2008
Ξέρετε πόσοι μπήκαν (και) εδώ μέσα αναζητώντας σχετικές πληροφορίες;
Απίστευτος αριθμός χρηστών!
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πώς γίνεται να μην αντιλαμβάνονται οι πολίτες τη κλοπή που συμβαίνει σε βάρος τους. Τρέχουν και ψωνίζουν λαχεία, ψωνίζουν ελπίδα, κλπ κλπ, τρέχουν να προλάβουν μη και καταφέρουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, δηλαδή. Να καταθέσουν τον οβολό τους, επειδή λίγα τους παίρνει το κράτος με ένα σωρό άλλους (εμφανείς αλλά και καλυμμένους) τρόπους. Δίνουν στην εφορία, δίνουν στο ΦΠΑ, δίνουν στους έμμεσους φόρους, δίνουν στα προπά, στα λότα, στα τζόκερ, ε, να μη δώσουν κάτι τι και στο πρωτοχρονιάτικο λαχείο; Πολλά χρήματα περισσεύουν στις τσέπες μας και αυτό καταλαβαίνουν οι διάφοροι οικονομικοί εγκέφαλοι και όλο και περισσότερο μας στίβουν, μας στίβουν, μας στίβουν...
ΑΜΑΝ ΠΙΑ, βρε παιδιά, κόψτε το ρημάδη το τζόγο!!! ΑΜΑΝ και ΟΥΦΦΦ
Καλά μυαλά, είπαμε... Αντε και του χρόνου! :)
Απίστευτος αριθμός χρηστών!
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πώς γίνεται να μην αντιλαμβάνονται οι πολίτες τη κλοπή που συμβαίνει σε βάρος τους. Τρέχουν και ψωνίζουν λαχεία, ψωνίζουν ελπίδα, κλπ κλπ, τρέχουν να προλάβουν μη και καταφέρουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, δηλαδή. Να καταθέσουν τον οβολό τους, επειδή λίγα τους παίρνει το κράτος με ένα σωρό άλλους (εμφανείς αλλά και καλυμμένους) τρόπους. Δίνουν στην εφορία, δίνουν στο ΦΠΑ, δίνουν στους έμμεσους φόρους, δίνουν στα προπά, στα λότα, στα τζόκερ, ε, να μη δώσουν κάτι τι και στο πρωτοχρονιάτικο λαχείο; Πολλά χρήματα περισσεύουν στις τσέπες μας και αυτό καταλαβαίνουν οι διάφοροι οικονομικοί εγκέφαλοι και όλο και περισσότερο μας στίβουν, μας στίβουν, μας στίβουν...
ΑΜΑΝ ΠΙΑ, βρε παιδιά, κόψτε το ρημάδη το τζόγο!!! ΑΜΑΝ και ΟΥΦΦΦ
Καλά μυαλά, είπαμε... Αντε και του χρόνου! :)
Ολα για το παιδί, αλλά... ποιο παιδί;
Ολα για τα παιδιά γίνονται σήμερα, έτσι ισχυρίζονται όσοι (οι "μεγάλοι" και οι "γνωρίζοντες" τάχα) θέλουν να χαλιναγωγήσουν τη φαντασία, την αθωότητα, την αγνότητα, τη πρωτοτυπία, τη περιέργεια, το εύρος του φρέσκου ανθρώπινου μυαλού. Ισως επειδή το ζηλεύουν, ίσως επειδή μια ζωή πάλευαν να κατακτήσουν τις δάφνες της ζωής και της γνώσης -πράγμα που τελικά δεν πέτυχαν, αυτό αποδεικνύει η συμπεριφορά τους- και, αντί γι αυτό, το μόνο που κατάφεραν είναι να σκοτώσουν το παιδί μέσα τους. Ισως πάλι να θέλουν να ξαναγίνουν παιδιά, να ανακτήσουν την παιδικότητά τους αλλά δεν βρίσκουν τον τρόπο -και το δρόμο.
Χαμένοι στις ομίχλες του "έχω", ορίζουν τη ζωή -που δεν θα ξαναζήσουν, γιατί η ζωή είναι Μία- κλωθογυρίζοντας γύρω από φαντασιακά πεδία αναπαράστασης γεγονότων που ποτέ δεν συνέβησαν και ποτέ δεν έζησαν, αλλά που θα ήθελαν πολύ να είχαν συμβεί και να είχαν ζήσει.
Θυμάμαι κάθε μέρα, πάντα θυμόμουν, ακόμα και στα πλέον "σοβαρά" συμβούλια, αυτό για το οποίο είχα διαβεβαιώσει τον εαυτό μου όταν ήμουν παιδάκι προσχολικής ηλικίας: ότι δεν θα μεγαλώσω ποτέ, θα βρίσκομαι πάντοτε απέναντι σε κάθε "μεγάλο", κάθε ενήλικα που υποτιμούσε τα παιδιά και έκανε τον έξυπνο.
Δυστυχώς, υπάρχουν αρκετοί νέοι άνθρωποι που αγωνίζονται να μπουν στη χορεία των "ωρίμων" και "σοφών", χωρίς να πετυχαίνουν άλλο από τη... γεροντοποίησή τους! Υπάρχουν άνθρωποι που από παιδιά είναι γέρικα μουλάρια, τα "γεροντομπασμένα", όπως έλεγε η γιαγιά μου. Γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους αυτού του φυράματος, που βρίσκονται σήμερα σε πολύ καλές κοινωνικές και επιστημονικές (δυστυχώς) θεσεις, που (τολμούν κιόλας να) κάνουν εργασίες "ΓΙΑ ΤΑ παιδιά" -τρομάρα τους.
Με την ευκαιρία των γιορτών και της εμφάνισης του νέου χρόνου -αυτή τη συνθήκη που ταλαιπωρεί τον άνθρωπο επί τόσες χιλιετίες, γιατί ο χρόνος δεν έχει αρχή και τέλος και πιθανότατα δεν υπάρχει καν!- εύχομαι ένα γενναίο πνευματικό ξύπνημα σε όλους:
ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ λοιπόν γενναίοι μου αναγνώστες!!!
...αναγνωρίζω ότι το να με διαβάζετε απαιτεί μια... γενναιότητα! χαχαχα :)))
_________________
Μερικά σχόλια αυτοαναφορικά που άφησα στο grep Alt και όποιος ξέχασε πώς ήταν όταν ήταν παιδί ίσως μπορέσει να θυμηθεί κάτι αχνό από τη παιδική του ηλικία. Πάμε:
Ερμηνεύω τον όρο "παιδί" ως άνθρωπο με αγνότητα/αθωότητα/ενδιαφερον για το καινούργιο και με φρέσκο μυαλό, και όχι ως άνθρωπο αδαή, με ελλειπή συνειδητότητα και γνώση. Τα παιδιά δεν είναι χαζά!
Αντιθέτως, ο όρος "δεν είμαστε παιδιά" ερμηνεύεται (από μένα) ως υποδηλών όχι τόσο μια σοβαρότητα... αλλά μια κάποια αρτηριοσκλήρυνση!!!
Για κάποιο μυστήριο λόγο, είχα μάθει από γεννησιμιού μου, που λένε, να ελέγχω τη τρομερή μου φαντασία. Για κάποιο μυστήριο λόγο, που του είμαι εξαιρετικά ευγνώμων, γνώριζα εξ απαλών ονύχων τι σημαίνει πλασματικό και τι πραγματικό.
Φυσικά, έπαιζα με αυτή τη γνώση και δεν άφηνα κανέναν άλλο (μεγάλο) να το καταλάβει. Επαιζα το παιχνίδι τους και τους άφηνα να με κοροϊδεύουν με φάτνες και αη-βασίληδες. Μου άρεσαν τα δώρα, φυσικά, αλλά εξακολουθώ να προτιμώ τα απρόβλεπτα δώρα από τα προγραμματισμένα «τώρα είναι γιορτές, τώρα θα πάρεις δώρο», κλπ. Μυστήριο και αυτό, ε;
Μου αρέσουν πάάάρα πολύ τα παραμύθια, αλλά δεν χάνω την ουσία τους, δεν μπερδεύω τον κόσμο της φαντασίας με τον απτό κόσμο. Ισως για τούτο να αντιπαρατίθεμαι ακόμα και τώρα με τον κόσμο των "μεγάλων", που τον βρίσκω εντελώς υποκριτικό και αδυνατώ να δεχτώ ότι ανήκω σε "αυτούς"! χαχαχα!!!
..ίσως για τον ίδιο λόγο να έχω γλιτώσει από την παράνοια που τριγυρίζει την εποχή μας..
–>> Οπως λέμε "με τριγυρίζει γρίππη"!!!
Νομίζω ότι όλα τα παιδιά -τα περισσότερα τουλάχιστον- το ίδιο κάνουν, αλλά το ξεχνούν αργότερα...
-->>
http://malvumaldit.wordpress.com/2008/12/25/eric-idle-fuck-christmas/
-->> Φυσικά και γνωρίζω τον κίνδυνο να μου κολλήσουν τπτ ταμπελίτσες εξαιτιας αυτού του ποστ, αξίζει όμως τον κόπο (και το χρόνο) το εγχείρημα, έτσι δεν είναι; Αλλωστε, μια ταμπελίτσα πάνω μια κάτω, τι νόημα έχει; Αδικος κόπος... Είμαι αταξινόμητη και το ξέρω! :)
(και ανόητη, κυρίως -εννοείται- ίσως και χαζή)
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008
η παραδουλεύτρα μου
Ερχεται σπίτι μια φορά τη βδομάδα και συμμαζεύει τα ασυμμάζευτα! Δεν με γοητεύουν οι εργασίες του νοικοκυριού, πώς να το κάνουμε; Εχει πάρει το "κολάι" [μα τί είναι αυτό το "κολάι" τεσπά;] και φέρνει βόλτα το νοικοκυριό ώσπου να πεις κίμινο. Μάλιστα.
Εχει την ίδια ηλικία με μένα, είναι δηλαδή μεγαλούτσικη γυναίκα, αλλά πολύ πιο δυνατή. Μάλλον επειδή έχει μάθει από μικρή στη βαρειά χειρωνακτική εργασία. Παιδάκι ακόμα μάζευε ελιές, ροδάκινα, τσάπιζε, κουβάλαγε. Ετσι απέκτησε στυλάκι σούπερ: λεπτό κορμί, γυμνασμένο, χαρούμενη όψη, μεστή ομιλία, κουβέντες σαφείς και σταράτες. Μάλιστα.
Είμαστε περισσότερο φίλες, χωρίς αυτό να επιδρά αρνητικά στη σχέση εργαζόμενης και εργοδότριας. Με αγαπά και με σέβεται, την αγαπώ και τη σέβομαι. Ενδιαφέρεται για την οικογένειά μου, ενδιαφέρομαι για τους δικούς της. Μοιραζόμαστε σκέψεις, ανησυχίες, λέμε τα μυστικά μας. Μάλιστα.
Κάθε που έρχεται, φέρνει μια μερίδα από το αγαπημένο μου φαγητό. Το μαγειρεύει την προηγούμενη μέρα για την οικογένειά της και μου φυλάει ένα πιάτο. Δεν ζητά, δεν έχει ζητήσει μέχρι τώρα, ιδιαίτερη αμοιβή γι αυτή την προσφορά. Το ανταποδίδω όπως και όταν μπορώ. Μάλιστα.
Εχει και εκείνη δυο παιδιά. Σπουδαγμένα. Ενα γιο γιατρό και μια κόρη δασκάλα. Η κόρη ανεξαρτητοποιήθηκε, βρήκε δουλειά, πήρε κι ένα διαμερισματάκι με δάνειο και περιμένει να παντρευτεί τώρα. Ο γιος μένει ακόμα με τους γονείς, επειδή ο μισθός δεν φτάνει να ζήσει μόνος, ίσα ίσα για χαρτζηλίκι είναι. Μάλιστα.
Η Κυρία αυτή με Κάπα κεφαλαίο εργάζεται ακόμα, επειδή της αρέσει να αλλάζει την πραγματικότητα ενός σπιτιού, να το μετατρέπει σε όμορφο καθαρό και ταχτικό δηλαδή, αλλά και επειδή -μετά από μια ολόκληρη ζωή καταπόνησης σε σκληρές εργασίες- δεν έχει κανένα δικαίωμα σε σύνταξη. Ισως πάρει σύνταξη από τον ΟΓΑ, αλλά δεν θα φτάνει για να συντηρήσει την -τριμελή τώρα- οικογένειά της. Ασε που τσοντάρει κάπου κάπου και την κόρη. Μάλιστα.
Της αρέσουν οι χοροί και τα πανηγύρια, τραγουδάει σωστά, έχει ωραία μελωδική φωνή, ακόμα και σε αυτή την ηλικία. Ο άντρας της, ένας παχουλούτσικος γελαστός κυριούλης, είναι πλέον συνταξιούχος του ΟΓΑ και αρκείται να την καμαρώνει. Μαζί στις γιορτές και στα πανηγύρια, μαζί στα γλεντάκια του τοπικού ΚΑΠΗ, μαζί 15ήμερες διακοπές τα καλοκαίρια. Μάλιστα.
__________________
ΣΗΜ.1. -->> Το ποστ αυτό το ανεβάζω επειδή διάβασα κάπου να γράφεται κάτι τι απαξιωτικό για τις παραδουλεύτρες, τις οικογένειες και τα παιδιά τους. Το να συγυρίζεις σπίτια, να τινάζεις χαλιά, να σιδερώνεις, δεν το βρίσκω υποτιμητική εργασία. Αλλωστε, και μένα μου αρέσει η χειρωνακτική εργασία, εκτός από το σκούπισμα, σφουγγάρισμα, κλπ βαρετά. Προτιμώ το ράψιμο, το πλέξιμο, το κέντημα, τη ζωγραφική. Στα νεανικά μου χρόνια, για να συμπληρώσω το μηνιάτικο που έστελνε ο πατέρας μου, έραβα γυναικεία ρούχα με πατρόν και καλύμματα επίπλων -συχνά με αμοιβή μερικά γεύματα. Μάλιστα.
ΣΗΜ.2. -->> Το γράφω επίσης, επειδή θέλω να θυμίσω ότι υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι νοικοκύρηδες χωρίς πολλά χρήματα και χωρίς εργασίες γραφείου, τις λεγόμενες "αξιοπρεπείς". Δεν υπάρχει νομοτέλεια στο συλλογισμό «φτωχός=αναξιοπρεπής» ή/και «σπουδαγμένος=αξιοπρεπής», αγαπητέ μου αναγνώστη, το ξέρεις αυτό, έτσι δεν είναι; Το αντίθετο θα έλεγα ότι συμβαίνει, πολύ συχνά μάλιστα...
ΣΗΜ.3. -->> Τα στρεβλά κοινωνικά πρότυπα που προβάλλονται από τα τηλεοπτικά μέσα δεν αντανακλούν την πραγματικότητα. Δεν καταλαβαίνω σε τί (και ποιον) εξυπηρετεί αυτή η προβολή της διαστρέβλωσης, γιατί δηλαδή διογκώνεται το ελάχιστο και γίνεται μέγιστο, και αναρωτιέμαι γιατί άραγε να προβάλλεται και να επικροτείται η αδιαντροπιά, η κακομοιριά, η σαπίλα. Μάλιστα.
ΣΗΜ.4. -->> Σιγά σιγά, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, θα ντρέπομαι να λέω πως έχω σπουδάσει. Ηδη, κρύβω πολλές από τις "περγαμηνές" μου. Μάλιστα.
Εχει την ίδια ηλικία με μένα, είναι δηλαδή μεγαλούτσικη γυναίκα, αλλά πολύ πιο δυνατή. Μάλλον επειδή έχει μάθει από μικρή στη βαρειά χειρωνακτική εργασία. Παιδάκι ακόμα μάζευε ελιές, ροδάκινα, τσάπιζε, κουβάλαγε. Ετσι απέκτησε στυλάκι σούπερ: λεπτό κορμί, γυμνασμένο, χαρούμενη όψη, μεστή ομιλία, κουβέντες σαφείς και σταράτες. Μάλιστα.
Είμαστε περισσότερο φίλες, χωρίς αυτό να επιδρά αρνητικά στη σχέση εργαζόμενης και εργοδότριας. Με αγαπά και με σέβεται, την αγαπώ και τη σέβομαι. Ενδιαφέρεται για την οικογένειά μου, ενδιαφέρομαι για τους δικούς της. Μοιραζόμαστε σκέψεις, ανησυχίες, λέμε τα μυστικά μας. Μάλιστα.
Κάθε που έρχεται, φέρνει μια μερίδα από το αγαπημένο μου φαγητό. Το μαγειρεύει την προηγούμενη μέρα για την οικογένειά της και μου φυλάει ένα πιάτο. Δεν ζητά, δεν έχει ζητήσει μέχρι τώρα, ιδιαίτερη αμοιβή γι αυτή την προσφορά. Το ανταποδίδω όπως και όταν μπορώ. Μάλιστα.
Εχει και εκείνη δυο παιδιά. Σπουδαγμένα. Ενα γιο γιατρό και μια κόρη δασκάλα. Η κόρη ανεξαρτητοποιήθηκε, βρήκε δουλειά, πήρε κι ένα διαμερισματάκι με δάνειο και περιμένει να παντρευτεί τώρα. Ο γιος μένει ακόμα με τους γονείς, επειδή ο μισθός δεν φτάνει να ζήσει μόνος, ίσα ίσα για χαρτζηλίκι είναι. Μάλιστα.
Η Κυρία αυτή με Κάπα κεφαλαίο εργάζεται ακόμα, επειδή της αρέσει να αλλάζει την πραγματικότητα ενός σπιτιού, να το μετατρέπει σε όμορφο καθαρό και ταχτικό δηλαδή, αλλά και επειδή -μετά από μια ολόκληρη ζωή καταπόνησης σε σκληρές εργασίες- δεν έχει κανένα δικαίωμα σε σύνταξη. Ισως πάρει σύνταξη από τον ΟΓΑ, αλλά δεν θα φτάνει για να συντηρήσει την -τριμελή τώρα- οικογένειά της. Ασε που τσοντάρει κάπου κάπου και την κόρη. Μάλιστα.
Της αρέσουν οι χοροί και τα πανηγύρια, τραγουδάει σωστά, έχει ωραία μελωδική φωνή, ακόμα και σε αυτή την ηλικία. Ο άντρας της, ένας παχουλούτσικος γελαστός κυριούλης, είναι πλέον συνταξιούχος του ΟΓΑ και αρκείται να την καμαρώνει. Μαζί στις γιορτές και στα πανηγύρια, μαζί στα γλεντάκια του τοπικού ΚΑΠΗ, μαζί 15ήμερες διακοπές τα καλοκαίρια. Μάλιστα.
__________________
ΣΗΜ.1. -->> Το ποστ αυτό το ανεβάζω επειδή διάβασα κάπου να γράφεται κάτι τι απαξιωτικό για τις παραδουλεύτρες, τις οικογένειες και τα παιδιά τους. Το να συγυρίζεις σπίτια, να τινάζεις χαλιά, να σιδερώνεις, δεν το βρίσκω υποτιμητική εργασία. Αλλωστε, και μένα μου αρέσει η χειρωνακτική εργασία, εκτός από το σκούπισμα, σφουγγάρισμα, κλπ βαρετά. Προτιμώ το ράψιμο, το πλέξιμο, το κέντημα, τη ζωγραφική. Στα νεανικά μου χρόνια, για να συμπληρώσω το μηνιάτικο που έστελνε ο πατέρας μου, έραβα γυναικεία ρούχα με πατρόν και καλύμματα επίπλων -συχνά με αμοιβή μερικά γεύματα. Μάλιστα.
ΣΗΜ.2. -->> Το γράφω επίσης, επειδή θέλω να θυμίσω ότι υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι νοικοκύρηδες χωρίς πολλά χρήματα και χωρίς εργασίες γραφείου, τις λεγόμενες "αξιοπρεπείς". Δεν υπάρχει νομοτέλεια στο συλλογισμό «φτωχός=αναξιοπρεπής» ή/και «σπουδαγμένος=αξιοπρεπής», αγαπητέ μου αναγνώστη, το ξέρεις αυτό, έτσι δεν είναι; Το αντίθετο θα έλεγα ότι συμβαίνει, πολύ συχνά μάλιστα...
ΣΗΜ.3. -->> Τα στρεβλά κοινωνικά πρότυπα που προβάλλονται από τα τηλεοπτικά μέσα δεν αντανακλούν την πραγματικότητα. Δεν καταλαβαίνω σε τί (και ποιον) εξυπηρετεί αυτή η προβολή της διαστρέβλωσης, γιατί δηλαδή διογκώνεται το ελάχιστο και γίνεται μέγιστο, και αναρωτιέμαι γιατί άραγε να προβάλλεται και να επικροτείται η αδιαντροπιά, η κακομοιριά, η σαπίλα. Μάλιστα.
ΣΗΜ.4. -->> Σιγά σιγά, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, θα ντρέπομαι να λέω πως έχω σπουδάσει. Ηδη, κρύβω πολλές από τις "περγαμηνές" μου. Μάλιστα.
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
Εργαστήριο Φοβήτρων
Ο καθηγητής Αλφρέδος Βάτσερμαν, Ειδικός Επιστήμων Ερευνητής Τρομολαγνείας, αφήνει έναν ηχηρό στεναγμό ανακούφισης κλείνοντας το νέο επιστημονικό του σύγγραμμα, σηκώνεται από το σκαμπό και απομακρύνεται από τον πάγκο εργασίας του Εργαστηρίου.
Εργάζεται ιδιαιτέρως σκληρά τα τελευταία χρόνια σε αυτό το μοντέρνο Εργαστήριο Φοβήτρων, που έχει την έδρα του κάτω από τα θεμέλια της Λευκής Πυραμίδας στη μακρινή Τακλαμακάν. Εργάζεται σκληρά, επειδή οι απαιτήσεις των εργοδοτών του είναι ιδιαίτερα πιεστικές. Χρειάζονται όλο και περισσότερα φόβητρα τη σήμερον ημέρα που ο κοσμάκης ολοένα και συντομότερα αφυπνίζονται από τους παλιούς φόβους. Τα παλιά δοκιμασμένα στους αιώνες σκιάχτρα δεν τον τρομάζουν πλέον.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κ. καθηγητής είναι ότι ο εκσυγχρονισμός των αρχαίων φοβήτρων συχνά δεν είναι αρκετός κι έτσι πρέπει να βρίσκεται διαρκώς στη τσίτα, να επιστρατεύει τη φαντασία του για τη δημιουργία ολοένα και περισσότερων φοβήτρων, ώστε η διάρκειά τους να υπερκαλύπτεται, να μη προλαβαίνει να αποκαλυφθεί το ένα φόβητρο και να εμφανίζεται στο προσκήνιο ένα καινούργιο, μια και οι άνθρωποι ολοένα γίνονται εξυπνότεροι και πιο σκεπτικιστές.
Αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα όλων των ερευνητών εφευρετών ανά τους αιώνες: η διάρκεια των εφευρέσεών τους. Μια εφεύρεση δεν είναι δυστυχώς το ίδιο με μια ανακάλυψη, όπου άπαξ και βρεθεί κάτι τι παύει αυτομάτως η περαιτέρω έρευνα. Ο,τι ανακαλύπτεται, πάει και τελείωσε, μένει στη θέση που καταλαμβάνει και κανείς δεν το κουνάει από εκεί, αν και υπάρχουν πάντοτε μερικοί αμφισβητίες. Η αμφισβήτηση όμως προσδίδει κύρος σε μια ανακάλυψη και δεν συμφέρει και τόσο τους πελάτες του καθηγητή Βάτσερμαν.
Αντιθέτως, το δυστύχημα είναι ότι η αμφισβήτηση μιας εφεύρεσης -ιδίως εφεύρεσης του Εργαστηρίου Φοβήτρων- κάθε άλλο παρά κύρος προσδίδει στις εφευρέσεις του, τουναντίον μάλιστα αρκούν μερικά δευτερόλεπτα για να τις ακυρώσει, και πάλι φτου κι από την αρχή ανασκούμπωμα για την δημιουργία ενός καινούργιου φοβήτρου. Συχνά, αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, η εφεύρεση δηλαδή, επειδή ο καθηγητής είναι ξεφτέρι και η φαντασία του πετάει! Το κυριότερο πρόβλημα είναι η διάδοση, το πλασάρισμα του φόβου στην αγορά, «αυτό όμως δεν είναι δική μου δουλειά» σκέφτεται ο Αλφρέδος και αποσύρεται για ένα σύντομο υπνάκο που δικαιούται μετά από την πρόσφατη επιτυχία του, το καινούργιο φόβητρο που κατέβασε το αρρωστημένο του μυαλό.
Η αλήθεια είναι πως η επίδραση του προηγούμενου φόβου, δηλαδή της "Απειλής από τη Τρομοκρατία και τους Τρομοκράτες", τέλειωσε πολύ σύντομα, αλλά όχι από δική του ευθύνη, μια και είχε υπολογίσει άριστα το δημιούργημά του. Η ευθύνη πέφτει στους ώμους των χειριστών. Διέσπειραν σε υπερβολικές δόσεις το φόβητρο του τρόμου, παρ' όλο που ο Ειδικός Επιστήμων είχε εφιστήσει την προσοχή στους εργοδότες του, και έτσι το φόβητρο του τρόμου δεν άργησε να χάσει την αξία του.
Από την άλλη πλευρά, ίσως να είναι καλύτερα για τον ίδιο και για το Εργαστήριο Φοβήτρων να εκπνέει σύντομα ο χρόνος επίδρασης των εφευρημάτων, ώστε σε δουλειά να βρίσκεται αυτό το εμπνευσμένο επιστημονικό σύστημα. Διαφορετικά, αν δεν εξέπνεαν σύντομα τα εφευρήματα, θα είχε ήδη συμβεί η εκπνοή του Εργαστηρίου και των εργαζομένων εκεί μέσα.
Τρίβει τα χέρια του λοιπόν ο Αλφρέδος Βάτσερμαν και αποσύρεται στον κοιτώνα του, βέβαιος -από τις εικόνες στην τιβί, τα βαρύγδουπα άρθρα στον τύπο και τα ραδιοφωνικά αφιερώματα- ότι το νέο του Φόβητρο θα έχει αρκετή διάρκεια κι έτσι θα τολμήσει να διαθέσει λίγο χρόνο και για τον εαυτό του.
Κλείνοντας απαλά τα βλέφαρα, στέλνει το νου του να ταξιδεύει σε κάποια παραδεισένια νησιά. Αύριο κιόλας λογαριάζει να πετάξει με το προσωπικό του υδροπλάνο κατά 'κει. Ηδη, ο Φόβος της Οικονομικής Κρίσης διαδόθηκε στις σωστές δόσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη και θα διαρκέσει αρκετά καθώς φαίνεται...
-->> η ιστοριούλα γράφτηκε εδώ, όσο περιμένω τους ρεβεγιονισμένους ξενύχτηδες, να ετοιμαστούν, να αυγοκόψω τους ντολμάδες και να φάμε επιτέλους! (μιαμ μιαμ)
Ξαναδιαβάζοντάς τη, τη χτενίζω λιγουλάκι.
Εργάζεται ιδιαιτέρως σκληρά τα τελευταία χρόνια σε αυτό το μοντέρνο Εργαστήριο Φοβήτρων, που έχει την έδρα του κάτω από τα θεμέλια της Λευκής Πυραμίδας στη μακρινή Τακλαμακάν. Εργάζεται σκληρά, επειδή οι απαιτήσεις των εργοδοτών του είναι ιδιαίτερα πιεστικές. Χρειάζονται όλο και περισσότερα φόβητρα τη σήμερον ημέρα που ο κοσμάκης ολοένα και συντομότερα αφυπνίζονται από τους παλιούς φόβους. Τα παλιά δοκιμασμένα στους αιώνες σκιάχτρα δεν τον τρομάζουν πλέον.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κ. καθηγητής είναι ότι ο εκσυγχρονισμός των αρχαίων φοβήτρων συχνά δεν είναι αρκετός κι έτσι πρέπει να βρίσκεται διαρκώς στη τσίτα, να επιστρατεύει τη φαντασία του για τη δημιουργία ολοένα και περισσότερων φοβήτρων, ώστε η διάρκειά τους να υπερκαλύπτεται, να μη προλαβαίνει να αποκαλυφθεί το ένα φόβητρο και να εμφανίζεται στο προσκήνιο ένα καινούργιο, μια και οι άνθρωποι ολοένα γίνονται εξυπνότεροι και πιο σκεπτικιστές.
Αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα όλων των ερευνητών εφευρετών ανά τους αιώνες: η διάρκεια των εφευρέσεών τους. Μια εφεύρεση δεν είναι δυστυχώς το ίδιο με μια ανακάλυψη, όπου άπαξ και βρεθεί κάτι τι παύει αυτομάτως η περαιτέρω έρευνα. Ο,τι ανακαλύπτεται, πάει και τελείωσε, μένει στη θέση που καταλαμβάνει και κανείς δεν το κουνάει από εκεί, αν και υπάρχουν πάντοτε μερικοί αμφισβητίες. Η αμφισβήτηση όμως προσδίδει κύρος σε μια ανακάλυψη και δεν συμφέρει και τόσο τους πελάτες του καθηγητή Βάτσερμαν.
Αντιθέτως, το δυστύχημα είναι ότι η αμφισβήτηση μιας εφεύρεσης -ιδίως εφεύρεσης του Εργαστηρίου Φοβήτρων- κάθε άλλο παρά κύρος προσδίδει στις εφευρέσεις του, τουναντίον μάλιστα αρκούν μερικά δευτερόλεπτα για να τις ακυρώσει, και πάλι φτου κι από την αρχή ανασκούμπωμα για την δημιουργία ενός καινούργιου φοβήτρου. Συχνά, αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, η εφεύρεση δηλαδή, επειδή ο καθηγητής είναι ξεφτέρι και η φαντασία του πετάει! Το κυριότερο πρόβλημα είναι η διάδοση, το πλασάρισμα του φόβου στην αγορά, «αυτό όμως δεν είναι δική μου δουλειά» σκέφτεται ο Αλφρέδος και αποσύρεται για ένα σύντομο υπνάκο που δικαιούται μετά από την πρόσφατη επιτυχία του, το καινούργιο φόβητρο που κατέβασε το αρρωστημένο του μυαλό.
Η αλήθεια είναι πως η επίδραση του προηγούμενου φόβου, δηλαδή της "Απειλής από τη Τρομοκρατία και τους Τρομοκράτες", τέλειωσε πολύ σύντομα, αλλά όχι από δική του ευθύνη, μια και είχε υπολογίσει άριστα το δημιούργημά του. Η ευθύνη πέφτει στους ώμους των χειριστών. Διέσπειραν σε υπερβολικές δόσεις το φόβητρο του τρόμου, παρ' όλο που ο Ειδικός Επιστήμων είχε εφιστήσει την προσοχή στους εργοδότες του, και έτσι το φόβητρο του τρόμου δεν άργησε να χάσει την αξία του.
Από την άλλη πλευρά, ίσως να είναι καλύτερα για τον ίδιο και για το Εργαστήριο Φοβήτρων να εκπνέει σύντομα ο χρόνος επίδρασης των εφευρημάτων, ώστε σε δουλειά να βρίσκεται αυτό το εμπνευσμένο επιστημονικό σύστημα. Διαφορετικά, αν δεν εξέπνεαν σύντομα τα εφευρήματα, θα είχε ήδη συμβεί η εκπνοή του Εργαστηρίου και των εργαζομένων εκεί μέσα.
Τρίβει τα χέρια του λοιπόν ο Αλφρέδος Βάτσερμαν και αποσύρεται στον κοιτώνα του, βέβαιος -από τις εικόνες στην τιβί, τα βαρύγδουπα άρθρα στον τύπο και τα ραδιοφωνικά αφιερώματα- ότι το νέο του Φόβητρο θα έχει αρκετή διάρκεια κι έτσι θα τολμήσει να διαθέσει λίγο χρόνο και για τον εαυτό του.
Κλείνοντας απαλά τα βλέφαρα, στέλνει το νου του να ταξιδεύει σε κάποια παραδεισένια νησιά. Αύριο κιόλας λογαριάζει να πετάξει με το προσωπικό του υδροπλάνο κατά 'κει. Ηδη, ο Φόβος της Οικονομικής Κρίσης διαδόθηκε στις σωστές δόσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη και θα διαρκέσει αρκετά καθώς φαίνεται...
-->> η ιστοριούλα γράφτηκε εδώ, όσο περιμένω τους ρεβεγιονισμένους ξενύχτηδες, να ετοιμαστούν, να αυγοκόψω τους ντολμάδες και να φάμε επιτέλους! (μιαμ μιαμ)
Ξαναδιαβάζοντάς τη, τη χτενίζω λιγουλάκι.
το πνεύμα των Χριστουγέννων
ο δρόμος μου γίνεται πάρκινγκ τις γιορτινές νύχτες, τώρα έχει τρεις σειρές παρκαρισμένα γυαλιστερά τουτού, περιστασιακό πάρκινγκ για ένα μαγαζί σκυλάδικο δυοτρία στενά παρακάτω, ο παρκαδόρος κατουράει στο δέντρο μπροστά στην είσοδο ενός σπιτιού, έχει κι άλλα δέντρα το πεζοδρόμιο αλλά αυτός προτιμά εκείνο μπροστά στην πόρτα, ένα περιστέρι κουρνιάζει τις κρύες νύχτες πάνω στο φωτιστικό του μπαλκονιού, κάτω από τη τέντα βρίσκει ζεστασιά, η κυρία που συγυρίζει θέλει να το διώχνω, βαρέθηκε να καθαρίζει κουτσουλιές, κάνω πως συμφωνώ αλλά δεν το διώχνω, υπάρχει κάπου άραγε το πνεύμα των Χριστουγέννων;
-->> ΣΗΜ. είχα προγραμματίσει να ανέβει ένα άλλο κείμενο, αλλά γράφω αυτό τελικά ως πλέον ζουμερό και επίκαιρο -ατάκα κιεπιτόπου- και σημειώνω ότι είναι το ποστ με αριθμό (κρατηθείτε γερά!) 666!!!
-->> ΣΗΜ. είχα προγραμματίσει να ανέβει ένα άλλο κείμενο, αλλά γράφω αυτό τελικά ως πλέον ζουμερό και επίκαιρο -ατάκα κιεπιτόπου- και σημειώνω ότι είναι το ποστ με αριθμό (κρατηθείτε γερά!) 666!!!
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008
Εμείς τα Χριστούγεννα τρώμε ντολμάδες
Λαχανοντολμάδες, φυσικά, γιατί αυτοί με τα αμπελόφυλλα λέγονται ντολμαδάκια. Αυτή είναι η παράδοση στο χωριό μου, μαζί με το γουρούνι βέβαια, αλλά τώρα δεν είναι δυνατό να τρέφουμε γουρούνια στα διαμερίσματα κι έτσι γουρούνι γιοκ. Ψώνισα λοιπόν κιμά από το χασάπη, όπου ερχόντουσαν κύριοι οργανωμένοι που είχαν κάνει τηλεφωνικά τη παραγγελία τους και απλώς πλήρωναν κι έπαιρναν κάτι φουσκωμένες σακκούλες. Εξήντα ευρά ο ένας, πενηντατρία ο άλλος και πάει λέγοντας. Εμείς οι κυρίες οι ανοργάνωτες στεκόμασταν στην ουρά. Ηρθε και μια γιαγιάκα και ψώνισε κι όταν άκουσε το λογαριασμό -τριαντατέσσερα ευρά- είπε «τόσο λίγο;» και συμπλήρωσε ένα δεκάρικο κρέατα ακόμα. Μάλιστα. Τα δικά μου ψώνια στο χασάπικο δεν ξεπέρασαν τα δέκα ευρά. Και του χρόνου. Τώρα πάω να ζεματίσω το λάχανο. Θα μαγειρέψω σήμερα και αύριο θα αυγοκόψω το φαγητό. Προγραμμάτισα και το αυριανό ποστ κι έτσι νοιώθω ελεύθερη να παίξω με το καινούργιο μου παζλ. Ευχές προς τη μπλογκόσφαιρα ανεβάζω παραμονή Πρωτοχρονιάς. Αναμείνατε. Μπάι μπάι. Τα λέμε.
αυτή τη Μονάδα ποιος θα την πάρει;
Κάτι πήρε το αυτί μου για τη Μονάδα Εμφραγμάτων μεγάλου νοσοκομείου -ίσως του μεγαλύτερου- της Αθήνας, ότι αυτές τις μέρες ετοιμάζεται για ΠΩΛΗΣΗ σε ιδιώτη, και κάτι τέτοια.
Αληθεύει; Βγαίνουν και τα νοσοκομεία μας τώρα στο σφυρί;
Με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης; Κομμάτι κομμάτι;
Αληθεύει; Βγαίνουν και τα νοσοκομεία μας τώρα στο σφυρί;
Με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης; Κομμάτι κομμάτι;
Χριστουγεννιάτικες μέρες
Μισομπρουμυτισμένος στο χαλί σκαλίζει το σωρό από χαρτάκια που κείτονται στην άκρη του, κοντά στο πόδι του τραπεζιού, εδώ και κάτι μέρες μαζεύοντας σκόνη. Πιάνει στ' ακροδάχτυλα του αριστερού του χεριού ένα ένα τα χαρτάκια, τα σηκώνει και τα κοιτάζει προσεχτικά στο φως, αφού τινάξει απαλά τη σκόνη από πάνω τους. Μετά τ' απιθώνει σε κάποιον απ’ τους μικρότερους σωρούς, που σχηματίζονται σιγά σιγά γύρω-γύρω, ανάλογα με το περιεχόμενό τους. Μερικά, τά βάζει σε μια γαλάζια νάϋλον σακκουλίτσα για να τα πετάξει, μάλλον αύριο, αφού τα επανεξετάσει.
Μερικά από αυτά είναι παλιοί λογαριασμοί -πόσο νερό, πόσο ηλεκτρικό, πόσο τηλέφωνο!- θ' αγόραζε σπίτι αν έκανε λιγάκι οικονομία τόσα χρόνια! Αποδείξεις κρασοκατανύξεων με φίλους, αποδείξεις ειδών ρουχισμού -από πότε είχε ν' αγοράσει ρούχα; Ούτε που θυμάται, τα χαρτάκια όμως του το θυμίζουν με τις τυπωμένες ημερομηνίες τους. Χαρτάκια με αριθμούς τηλεφώνων, πρόχειρα σημειωμένοι χωρίς ένα όνομα πάνω -πώς να θυμηθεί σε ποιόν ανήκουν; Κι άλλα χαρτάκια με κάποιο στίχο, που πάλι δε θυμάται αν τον είχε ακούσει ή διαβάσει ή αποτελούσε μια έμπνευση της στιγμής. Επισκεπτήρια αγνώστων αλλά και ξεχασμένων γνωστών, που κάποτε έκανε στενή παρέα μαζί τους. Διαφημιστικές κάρτες υδραυλικών, ηλεκτρολόγων, γιατρών, σκουπιδιάρηδων -«αδειάζονται αποθήκες»- γραφείων μεταφορών. Κι άλλες κάρτες ευχετήριες -«Καλά Χριστούγεννα», «Καλό Πάσχα»- από φίλους, με όμορφες ζωγραφιές ή φωτογραφίες από εξωτικά μέρη. Μερικές είναι χειροποίητες, απόδειξη αληθινής αγάπης κι ενδιαφέροντος για το άτομό του.
Ντανιάζει με τάξη τις κάρτες σε στοίβες, λογαριάζει να κορνιζάρει μερικές απ’ αυτές σε μικρά καδράκια. Τώρα που οι περισσότεροι φίλοι του έχουν πάρει την άγουσα μετά την «αρρώστια» του και φοβούνται μια οποιαδήποτε επανασύνδεση μαζί του, οι κάρτες τους παραμένουν οι αδιάψευστοι μάρτυρες ενός ξένοιαστου και χαρούμενου παρελθόντος.
Ανάμεσα στα πολύχρωμα χαρτάκια ανακαλύπτει που και που και μερικές φωτογραφίες. Να, όπως αυτή με το αυτοκίνητο που είχε φέρει απ' το Παρίσι και δεν πρόλαβε να το χαρεί γιατί το πούλησε πάνω στη βδομάδα. Δεν είχε σκεφτεί τη συντήρηση, την ασφάλεια και την εφορία, όταν, παραζαλισμένος απ’ την ομορφιά του, τό 'χε αγοράσει πριν τριαντατόσα χρόνια. Τί λεπτός και κομψός που ήταν τότε, πλάϊ στο μοντέλλο με τα έξυπνα φινιρίσματα! Και τώρα διατηρεί τη φόρμα του, τότε όμως δε χρειαζόταν να κάνει κανένα κόπο για να διατηρείται κομψός και περιποιημένος. Αρκούσε ένα καλό κούρεμα κι ένα μπάνιο για να δείχνει σφριγηλός -ήταν πολύ καλοφτιαγμένος ο άτιμος!- χαμογελά κάτω απ' τ' ανύπαρκτα μουστάκια του.
Να και η Ζακλίν! Με το στενό λιλά πουλοβεράκι της και το παρδαλό φουλάρι που της στόλιζε τον αδύνατο λαιμό. Ποτέ δεν είχε ντυθεί με γούστο αυτή η κοπέλλα, αυτή ήταν η κύρια αιτία που είχε διακόψει το δεσμό μαζί της. Γαλλίδες και έμφυτη κομψότητα, ένας μύθος ακόμα… Μαγείρευε όμως καταπληκτικά, όταν ήθελε βέβαια, όχι συχνά, αλλά στις συγκεντρώσεις με τους συναδέλφους τον έβγαζε πάντα ασπροπρόσωπο.
Γιατί έφυγε απ' τη Ζακλίν και απ’ το Παρίσι, δε μπορεί να το εξηγήσει. Ούτε και τότε που, με το καινούργιο του αυτοκίνητο της μιας εβδομάδας, αριβάρησε στην Αθήνα είχε μπορέσει να το εξηγήσει. Κάτι ανεπαίσθητο και αδιόρατο, κάτι σαν άϋλος μαγνήτης, τον είχε τραβήξει προς την πόλη όπου γεννήθηκε, προς τη γειτονιά όπου μεγάλωσε, προς τη μιζέρια, προς την «αρρώστια», προς την τελική του πτώση.
Τώρα είναι μόνος, μπρούμυτα στο κόκκινο μάλλινο παχύ χαλί του, να κοιτάζει με καινούργιο μάτι το παρελθόν και να μετανοιώνει για τη σκόνη που άφησε να το καλύψει. Τώρα δεν του μένει τίποτ' άλλο απ' το να ξεχωρίζει τα χαρτάκια με τις αποδείξεις, τους λογαριασμούς, τα επισκεπτήρια, τις κάρτες, τις φωτογραφίες. Τώρα, αυτή τη στιγμή, δεν έχει να σκεφτεί άλλο απ’ το φαγητό, που ετοιμάζει ο ίδιος, και το πλυντήριο που πλένει μόνο του. Τώρα, είναι αυτός κι ο εαυτός του, δύο σε ένα, όπως λέει η διαφήμιση. Τώρα βράδιασε πια, πιάστηκε τόση ώρα μπρούμυτα. Ανακατεύει ξανά όλα τα χαρτάκια σ' ένα μεγάλο σωρό, σηκώνεται με κόπο και προχωρεί προς την κουζίνα. Αύριο πάλι...
Μερικά από αυτά είναι παλιοί λογαριασμοί -πόσο νερό, πόσο ηλεκτρικό, πόσο τηλέφωνο!- θ' αγόραζε σπίτι αν έκανε λιγάκι οικονομία τόσα χρόνια! Αποδείξεις κρασοκατανύξεων με φίλους, αποδείξεις ειδών ρουχισμού -από πότε είχε ν' αγοράσει ρούχα; Ούτε που θυμάται, τα χαρτάκια όμως του το θυμίζουν με τις τυπωμένες ημερομηνίες τους. Χαρτάκια με αριθμούς τηλεφώνων, πρόχειρα σημειωμένοι χωρίς ένα όνομα πάνω -πώς να θυμηθεί σε ποιόν ανήκουν; Κι άλλα χαρτάκια με κάποιο στίχο, που πάλι δε θυμάται αν τον είχε ακούσει ή διαβάσει ή αποτελούσε μια έμπνευση της στιγμής. Επισκεπτήρια αγνώστων αλλά και ξεχασμένων γνωστών, που κάποτε έκανε στενή παρέα μαζί τους. Διαφημιστικές κάρτες υδραυλικών, ηλεκτρολόγων, γιατρών, σκουπιδιάρηδων -«αδειάζονται αποθήκες»- γραφείων μεταφορών. Κι άλλες κάρτες ευχετήριες -«Καλά Χριστούγεννα», «Καλό Πάσχα»- από φίλους, με όμορφες ζωγραφιές ή φωτογραφίες από εξωτικά μέρη. Μερικές είναι χειροποίητες, απόδειξη αληθινής αγάπης κι ενδιαφέροντος για το άτομό του.
Ντανιάζει με τάξη τις κάρτες σε στοίβες, λογαριάζει να κορνιζάρει μερικές απ’ αυτές σε μικρά καδράκια. Τώρα που οι περισσότεροι φίλοι του έχουν πάρει την άγουσα μετά την «αρρώστια» του και φοβούνται μια οποιαδήποτε επανασύνδεση μαζί του, οι κάρτες τους παραμένουν οι αδιάψευστοι μάρτυρες ενός ξένοιαστου και χαρούμενου παρελθόντος.
Ανάμεσα στα πολύχρωμα χαρτάκια ανακαλύπτει που και που και μερικές φωτογραφίες. Να, όπως αυτή με το αυτοκίνητο που είχε φέρει απ' το Παρίσι και δεν πρόλαβε να το χαρεί γιατί το πούλησε πάνω στη βδομάδα. Δεν είχε σκεφτεί τη συντήρηση, την ασφάλεια και την εφορία, όταν, παραζαλισμένος απ’ την ομορφιά του, τό 'χε αγοράσει πριν τριαντατόσα χρόνια. Τί λεπτός και κομψός που ήταν τότε, πλάϊ στο μοντέλλο με τα έξυπνα φινιρίσματα! Και τώρα διατηρεί τη φόρμα του, τότε όμως δε χρειαζόταν να κάνει κανένα κόπο για να διατηρείται κομψός και περιποιημένος. Αρκούσε ένα καλό κούρεμα κι ένα μπάνιο για να δείχνει σφριγηλός -ήταν πολύ καλοφτιαγμένος ο άτιμος!- χαμογελά κάτω απ' τ' ανύπαρκτα μουστάκια του.
Να και η Ζακλίν! Με το στενό λιλά πουλοβεράκι της και το παρδαλό φουλάρι που της στόλιζε τον αδύνατο λαιμό. Ποτέ δεν είχε ντυθεί με γούστο αυτή η κοπέλλα, αυτή ήταν η κύρια αιτία που είχε διακόψει το δεσμό μαζί της. Γαλλίδες και έμφυτη κομψότητα, ένας μύθος ακόμα… Μαγείρευε όμως καταπληκτικά, όταν ήθελε βέβαια, όχι συχνά, αλλά στις συγκεντρώσεις με τους συναδέλφους τον έβγαζε πάντα ασπροπρόσωπο.
Γιατί έφυγε απ' τη Ζακλίν και απ’ το Παρίσι, δε μπορεί να το εξηγήσει. Ούτε και τότε που, με το καινούργιο του αυτοκίνητο της μιας εβδομάδας, αριβάρησε στην Αθήνα είχε μπορέσει να το εξηγήσει. Κάτι ανεπαίσθητο και αδιόρατο, κάτι σαν άϋλος μαγνήτης, τον είχε τραβήξει προς την πόλη όπου γεννήθηκε, προς τη γειτονιά όπου μεγάλωσε, προς τη μιζέρια, προς την «αρρώστια», προς την τελική του πτώση.
Τώρα είναι μόνος, μπρούμυτα στο κόκκινο μάλλινο παχύ χαλί του, να κοιτάζει με καινούργιο μάτι το παρελθόν και να μετανοιώνει για τη σκόνη που άφησε να το καλύψει. Τώρα δεν του μένει τίποτ' άλλο απ' το να ξεχωρίζει τα χαρτάκια με τις αποδείξεις, τους λογαριασμούς, τα επισκεπτήρια, τις κάρτες, τις φωτογραφίες. Τώρα, αυτή τη στιγμή, δεν έχει να σκεφτεί άλλο απ’ το φαγητό, που ετοιμάζει ο ίδιος, και το πλυντήριο που πλένει μόνο του. Τώρα, είναι αυτός κι ο εαυτός του, δύο σε ένα, όπως λέει η διαφήμιση. Τώρα βράδιασε πια, πιάστηκε τόση ώρα μπρούμυτα. Ανακατεύει ξανά όλα τα χαρτάκια σ' ένα μεγάλο σωρό, σηκώνεται με κόπο και προχωρεί προς την κουζίνα. Αύριο πάλι...
-----------------
ΣΗΜ.1. το ίδιο ποστ ανέβηκε 24/12/2006 στο blog taparaponasas stoΝΑΤΟ, 21/12/2005 στο blog blogometro - Rodia's stories, και 27/12/2002 στο flytoistros.com
ΣΗΜ.2. Αν και έχω γράψει αρκετές χριστουγεννιάτικες ιστορίες, αυτή την ιστορία την ξεχωρίζω και την αφιερώνω σε κάθε μοναχικό άνθρωπο που πάσχει και ζει απομονωμένος εξαιτίας της αρρώστιας του, ιδίως στον άνθρωπο για τον οποίο λέμε ότι πάσχει ψυχικά και, ως "κοινωνία των ωραίων και των υγιών", τον θέλουμε μακριά μας χρονιάρες μέρες...
Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008
Παλιά αμερικάνικη μουσική -6- Spike Jones
Μερικά βιογραφικά στοιχεία του περίφημου διασκεδαστή μουσικού Spike Jones:
Lindley Armstrong "Spike" Jones (December 14, 1911 – May 1, 1965) was a popular musician and bandleader specializing in performing satirical arrangements of popular songs. Ballads and classical works receiving the Jones treatment would be punctuated with gunshots, whistles, cowbells, and ridiculous vocals. Through the 1940s and early 1950s, the band recorded as Spike Jones and his City Slickers and toured the USA and Canada under the title The Musical Depreciation Revue.
Born Lindley Armstrong Jones
December 14, 1911(1911-12-14)
Long Beach, California
Died May 1, 1965 (aged 53)
Beverly Hills, California
Spike Jones and His Other Orchestra
The very name of Spike Jones became synonymous with crazy music. While he enjoyed the fame and prosperity, he was annoyed that nobody seemed to see beyond the craziness. Determined to show the world that he was capable of producing legitimate, "pretty" music, he formed a second group in 1946. Spike Jones and His Other Orchestra played lush arrangements of dance hits. This alternative group played nightclub engagements and was an artistic success, but the paying public preferred the City Slickers and stayed away. Jones wound up paying some of the band's expenses out of his own pocket.
Born Lindley Armstrong Jones
December 14, 1911(1911-12-14)
Long Beach, California
Died May 1, 1965 (aged 53)
Beverly Hills, California
Spike Jones and His Other Orchestra
The very name of Spike Jones became synonymous with crazy music. While he enjoyed the fame and prosperity, he was annoyed that nobody seemed to see beyond the craziness. Determined to show the world that he was capable of producing legitimate, "pretty" music, he formed a second group in 1946. Spike Jones and His Other Orchestra played lush arrangements of dance hits. This alternative group played nightclub engagements and was an artistic success, but the paying public preferred the City Slickers and stayed away. Jones wound up paying some of the band's expenses out of his own pocket.
Tϊτλοι μουσικών κομματιών, με τη σειρά που ακούγονται στην εκπομπή:
01. YOU ALWAYS HURT THE ONE YOU LOVE
02. THE SHEIK OF ARABY
03. THE JONES LAUGHING RECORD
04. THE BLUE DANUBE
05. SIAM
06. RIDERS IN THE SKY
07. RED WING
08. PACK UP YOUR TROUBLES IN YOUR OLD KIT BAG
09. OH BY JINGO
10. NUTCRACKER SUITE Pt2
11. NUTCRACKER SUITE Pt1
12. MY TWO FRONT TEETH
13. MY PRETTY GIRL
14. LEAVE THE DISHES IN THE SINK MA
15. JONES POLKA
16. I WANNA GO BACK TO WEST VIRGINIA
17. IT NEVER RAINS IN SUNNY CALIFORNIA
18. I DREAM OF BROWNIE WITH THE LIGHT BLUE JEANS
19. HOLIDAY FOR STRINGS
20. HAPPY NEW YEAR
21. DRIP, DRIP, DRIP
22. DER FUEHRER'S FACE
23. DEEP PURPLE
24. COME JOSEPHINE IN MY FLYING MACHINE
25. COCKTAILS FOR TWO
26. CLINK CLINK ANOTHER DRINK
27. CHLOE
28. CHINESE MULE TRAIN
29. BEHIND THOSE SWINGING DOORS
30. A SERENADE TO A JERK
-->> Ακούστε την εδώ και... Καλή διασκέδαση! :)
-->> Δίσκοι του πωλούνται και σήμερα στο amazon και το διαδίκτυο είναι γεμάτο πληροφορίες και κλαμπ θαυμαστών του. Είναι σπάνιο χάρισμα να μπορεί κάποιος να διασκεδάζει τον κόσμο!
-->> Τα κομμάτια είναι όλα από τη συλλογή του διαδικτυακού φίλου μου Cliff, που έχει συγκεντρώσει στο site του περίπου 4.000 παλιούς δίσκους, 45αράκια βινύλια -->> http://cdbpdx.com/78records/
Ανθρωπος κάτω απ’ τη γέφυρα
Καθόταν κουρκουμιασμένος μπροστά στο τζάκι το αναμμένο, με τις φλόγες να ξεπετιούνται κατακόκκινες και ολόθερμες προς τα πάνω, γλείφοντας την αρχή της μαυρισμένης καμινάδας. Κάπου κάπου τσιτσίριζε, όταν έσκαγε κάποιο ξύλο, που είχε συγκρατήσει λίγη υγρασία. Ο γλυκός αυτός θόρυβος τον νανούριζε και τ' όνειρό του απλωνόταν σα σεντόνι κατάλευκο, όπως το παγωμένο χιόνι που σκέπαζε σήμερα το χώμα. Είχε, λέει, ένα τραπέζι στρωμένο με όλα τα καλά του κόσμου επάνω, με λογιών λογιών φαγιά και λογιών λογιών κρασιά. Στα πόδια του, λέει, γουργούριζε σα γατούλα μια όμορφη γλυκειά γυναίκα και μερικά παιδιά έπαιζαν επιτραπέζια παιχνίδια παρέκει, πάνω στο παχύ κόκκινο χαλί. Μια μουσική απαλή ξεχυνόταν και γέμιζε όλο το χώρο με μια εξώκοσμη μελωδία. Χάιδευε με το χέρι του τα ολόμαυρα μεταξένια μαλλάκια της καλής του και, κάπου κάπου, τσιμπούσε και μια μπουκίτσα απ' τα θεσπέσια εδέσματα. Ολα μα όλα ήταν τόσο τέλεια, που μονάχα η φαντασία μπορεί έτσι να τα πλάσει.Μουρμούριζε μεσ' στον ύπνο του κι όλο χάιδευε το απαλό κεφαλάκι που ήταν γερμένο στα γόνατά του. Ξύπνησε όμως μια στιγμή, το στομάχι του γουργούριζε ανησυχητικά, και τ' όνειρο εξατμίστηκε μονομιάς. Το κεφαλάκι που χάιδευε έγινε η ψωρόγατα που είχε κουρνιάσει κοντά του, ένα έρημο ζωντανό κι αυτό. Η μελωδία έγινε θόρυβος σκληρός, πολλά αυτοκίνητα περνούσαν σήμερα πάνω στη γέφυρα -ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα. Το τζάκι έκανε κι αυτό φτερά, μονάχα το παγωμένο χιόνι βρισκόταν στη θέση του, σκεπάζοντας όλα ένα γύρω, ακόμα και μέσα στην καρδιά του είχε προχωρήσει η παγωνιά. Ευτυχώς που κάποιος καλόψυχος άνθρωπος είχε αφήσει ένα ροζ υπνόσακκο στο παγκάκι, εκεί όπου συνήθως καθόταν τα μεσημέρια, διαφορετικά θά 'χε αποδημήσει κιόλας στον Παράδεισο.
Κόλαση ήταν η ζωή του ως τα σήμερα και τίποτα δεν έλεγε πως κι αύριο δε θα ήταν το ίδιο. Κάποτε, ναι, ήταν κι αυτός παιδί. Ενα παιδάκι σε μια δυστυχισμένη οικογένεια, όλο προβλήματα και τσακωμούς και μιζέρια. Μεγάλωσε χωρίς να μπορέσει να σπουδάσει, κάνοντας θελήματα σ' ένα μπακάλικο. Ετσι είχε γνωρίσει τα σπίτια με τα τζάκια και τα χαλιά. Εβλεπε τα παιδάκια και τα μάτια του βούρκωναν γιατί κι αυτός παιδάκι ήταν ακόμα. Ενα παιδάκι εβδομήντα τόσων χρονών, μοναχούλι του. Ζούσε σαν τα πετεινά τ' ουρανού, χωρίς σύνταξη, χωρίς άλλο έσοδο εκτός απ' την ελεημοσύνη των περαστικών. Το χέρι ούτε που τ' άπλωνε, ντρεπόταν. Η μορφή του όμως είχε μια γλυκύτητα και όποιος περνούσε τού 'δινε το κατι τις του. Πότε λίγο φαγητό, πότε κανα κέρμα, πότε κανα ρουχαλάκι, κι έτσι περνούσαν οι μέρες μετά το ατύχημα που είχε στην οικοδομή, όπου δούλευε πριν τρία χρόνια. Κουβάλαγε λάσπη στους χτιστάδες, όταν έπεσε η σκαλωσιά και πλάκωσε το χέρι του τ' αριστερό. Ούτε ασφάλεια, ούτε τίποτα. Τον άφησαν σα σκυλί δαρμένο σ' ένα νοσοκομείο και κανείς δεν θέλησε να τον ξαναδεί, μην έχουνε μπλεξίματα.
Οταν βγήκε απ' το νοσοκομείο, ξαναπήγε στη δουλειά, ο εργολάβος όμως ούτε ν' ακούσει για να τον ξαναπάρει. «Είσαι γέρος καημένε και σακάτης. Τι να σε κάνω;» του είπε δίνοντάς του λίγα χρήματα. «Όποτε έχεις ανάγκη, πέρνα να σου δίνω κάτι, αλλά για δουλειά δεν είσαι πλέον». Εβαλε το χαρτονόμισμα στην τσέπη κι όταν ξαναπήγε στο γιαπί οι εργασίες είχαν τελειώσει και, πού να τον βρει τον εργολάβο, τον έχασε. Ετσι, έμεινε ένα σαράβαλο που τα μεσημέρια άραζε στα παγκάκια του πάρκου, κι όταν βράδυαζε κουρκουμιαζόταν κάτω απ' τη γέφυρα του αυτοκινητόδρομου.
«Νά 'ναι καλά ο άνθρωπος που μ' άφησε τούτο το ρούχο» σκέφτηκε και σφίχτηκε πιο καλά μέσα στη ζεστασιά του υπνόσακκου. Εκλεισε ξανά τα μάτια με το πονεμένο βλέμμα και ξαναχάιδεψε το γατί. «Αχ! Μικρούλι μου, μοναχούλι σου κι εσύ και κατατρεγμένο!» ψιθύρισε μεσ' απ' τα λίγα και σαπισμένα του δόντια. «Αντε, να κοιμηθούμε λιγάκι ακόμα, όπου νά 'ναι θα ξημερώσει».
Ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα, το χιόνι είχε στρωθεί για τα καλά, τα σχολεία κλειστά και τα παιδιά, που βγήκαν για να παίξουν χιονοπόλεμο, βρήκαν το χαμογελαστό γέρικο κουφάρι κάτω απ' τη γέφυρα -παγωμένο. Ενα ψωρόγατο νιαούριζε πονεμένα πλάι του. «Ξουτ! Ψωρόγατα!» φώναξε κάποιος, κι αυτό έφυγε τρέχοντας να βρει αλλού την τύχη του.
--------------------
ΣΗΜ. πρωτοανέβηκε 25/1/2006 στο blogometro - Rodia's stories
photo Thnx to www.flickr.com
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
ΑΣΩΠΟΣ
Και πες, βρε παιδί μου, ότι οι κάτοικοι της Βοιωτίας θέλαν τη βιομηχανική περιοχή στα χωράφια τους. Επειδή σκέφτηκαν πως θα είχαν δουλειά, για εντελώς ιδιοτελείς σκοπούς δηλαδή, αν και δεν είναι καθόλου κατακριτέο να θέλουν οι άνθρωποι δουλειά. Το να πληρώνουν όμως την απόφασή τους αυτή με καρκίνο είναι εγκληματικό. Το να μολύνουν οι εργοστασιάρχες με τα απόβλητά τους τον ποταμό είναι ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ, επειδή είναι εκ προμελέτης και επειδή η μόλυνση φτάνει στον υδροφόρο ορίζοντα και εξαπλώνεται και πέρα από την περιοχή αυτή. Το να αδιαφορεί η πολιτεία κάνοντας τα στραβά μάτια και τιμωρώντας κι αποπάνω μια υπάλληλο που αποκάλυψε διάφορα είναι ΑΚΟΜΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΩΤΕΡΟ, επειδή όλοι εμείς πληρώνουμε την πολιτεία για να διαχειρίζεται τα της χώρας μας και να μας προστατεύει από κάθε τι κακό -και από τους εγκληματίες και από την αρρώστεια- και να φροντίζει να μη μολύνεται το περιβάλλον όπου ζούμε.
Διαβάστε και φρίξτε:
-->> http://agiosthomas.blogspot.com/ και
-->> http://asopossos.wordpress.com/
(δίνω συνδέσμους προς ολόκληρα τα blogs επειδή δεν ξέρω ποιο ποστ να πρωτολινκάρω)
Διαβάστε και φρίξτε:
-->> http://agiosthomas.blogspot.com/ και
-->> http://asopossos.wordpress.com/
(δίνω συνδέσμους προς ολόκληρα τα blogs επειδή δεν ξέρω ποιο ποστ να πρωτολινκάρω)
το λαστιχένιο 65ωρο και ο ανθρωποστίφτης
Ακούω για "ελαστικό 65ωρο" και ψάχνομαι, βρε παιδί μου, αν μας έμαθαν καλά και αν το εμπέδωσα τόσα χρόνια τώρα: Πόσες μέρες έχει η βδομάδα τελικά;
Εκεί που συζητούσαν (και ζητούσαν) οι γάλλοι να εφαρμόζεται το 35ωρο, τσουπ! νά'το νά'το πετιέται το 65ωρο. Το 35ωρο μπορώ να το καταλάβω άνετα λέμε. Εφτά μέρες η βδομάδα (αυτό το θυμάμαι από το δημοτικό σχολείο) και πέντε οι εργάσιμες (αυτό το έμαθα όταν μπήκα στην αγορά εργασίας, αν και δούλευα 14ωρο και βάλε τη μέρα -ένεκα το ελεύθερο (ασφυκτικά ελεύθερο όμως!!) επάγγελμα, βλέπεις, και γουήκ εντ δεν γνώριζα τι σημαίνει, άρα οι πέντε εργάσιμες και τα οκτάωρα ήταν για τους μισθωτούς -τους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους. Καλό πακετάκι. Αφηνε χρόνο να ξεξινίζουν οι μούρες των εφοριακών, να δέχονται ευπροσήγορα τους "πελάτες" του καταστήματος Ε(υ)φορία.
Επειδή εμένα μου αρέσει να είναι οι άνθρωποι ευχαριστημένοι, μου άρεσε το ζητούμενο των γάλλων και επειδή μου αρέσει η εργασία μου -που είναι κάπως σαν χόμπι ή μάλλον ταυτίζεται με το χόμπι μου- δεν μου είναι δυνατό να φανταστώ ότι υπάρχει περίπτωση να περικόψω το ωράριό μου. Το τι συμβαίνει σε μένα όμως, δεν διανοούμαι να το επιβάλλω σε άλλους που -πιθανότατα- ασκούν μια εργασία που δεν τους αρέσει, επειδή την ασκούν ΓΙΑ ΝΑ, με κάποιο σκοπό δηλαδή που είναι άσχετος με την ικανοποίηση της ψυχούλας τους, δηλαδή για να βγάλουν λεφτά, για να ζήσουν, για να ψωνίσουν, για να αποχτήσουν κι άλλα πραματάκια, για να προσλαμβάνουν σεκιουριτάδες για να μη τους τα κλέβουν οι κλέφτες που κλέβουν και αυτοί ΓΙΑ ΝΑ. κλπ κλπ κλπ και πάμ' παρακάτ'.
Αυτοί λοιπόν οι καημένοι άνθρωποι που εργάζονται ΓΙΑ ΝΑ, δουλεύαν σε δυο και τρεις δουλειές για να τα φέρνουν βόλτα καλύτερα, ιδίως τα τελευταία χρονια που αυτό το ΓΙΑ ΝΑ προέκυψε πολύ χρηματοβόρο, και δεν αρκούσε με τίποτα για να καλύψει ανάγκες πραγματικές και φανταστικές. Αυτοί λοιπόν, βρέθηκαν στα ξαφνικά να πρέπει να εργάζονται πολύ παραπάνω για να καταφέρουν να εξυπηρετήσουν όλα τα ΓΙΑ ΝΑ τους, τα φροντιστήρια του σχολείου, τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, τα μπαλέτα, τα γυμναστήρια, τις πισίνες, τα σινιέ ρουχαλάκια, τα μύδια, στρείδια, κλπ σε -ίδια.
Δεν φτάναν λοιπόν ούτε οι δυοτρείς δουλειές και πλακώθηκαν στα καρτοδάνεια και στα αληθινά δάνεια -γιατί οι κάρτες δεν πιάνονται, είναι μικρές, αν και αυτές είναι που σε βουλιάζουν στο πι και φι σαν το καημένο ταξιτζή που σας έλεγα τις προάλλες που δούλευε 20ωρο και βάλε για να μη κλείσουν τη συμβία του στη ψειρού, αντί να τη χωρίσει τη... καρτολάγνα! (με ποιον με απάτησες μωρή; με εφτά καρτούλες μονάχα καλέ μου)
Είδε λοιπόν ο κύριος Κράτος (ο αδελφός της Βίας, αν ενθυμείστε) ότι αντέχει ο άνθρωπος τη δουλειά όταν έχει στόχο το ΓΙΑ ΝΑ, και σου λέει "γιατί να μη το στίψω κι άλλο το λεμόνι αφού έχει μπόλικο ζουμί;" κι έβαλε μπρος τον ανθρωποστίφτη. Πόσες μέρες η εβδομάς; εφτά. Εργάσιμες; πέντε. Μάλιστα. Πεντεφτά τριανταπέντε θέλαν οι τεμπέληδες οι γάλλοι, να το κατεβάσουν το παλιό δοκιμασμένο πεντοχτώ σαρανταοχτώ, αλλά ο κύριος Κράτος έκανε ρελάνς και ζήτησε τα ρέστα τους: "Εξηνταπέντε!" είπε και βρόντηξε το χέρι στο τραπέζι, όπως το είχα βροντήξει μια φορά που συζητούσα μια αμοιβή μου και την κέρδισα και για τούτο γνωρίζω ότι το βρόντηγμα του χεριού στο τραπέζι φέρνει αποτέλεσμα, όταν βέβαια ο απέναντι δεν έχει περιθώρια άλλης επιλογής.
Τελεσίδικο το 65ωρο λοιπόν, γιατί επικρέμεται απειλή αύξησης (κι άλλο, κι άλλο!) των ωρών εργασίας. Από μια πλευρά, μπορεί να είναι και καλό, επειδή ο εργαζόμενος δεν θα ξεκολώνεται να τρέχει σε δυοτρεις δουλειές για να καλύπτει το ωράριο αυτό, από την άλλη πλευρά όμως, την οικονομική, θα συμπτυχθεί το μηνιάτικο αφού μάλλον αποκλείεται η αμοιβή του 65ωρου να είναι (και αυτή) λαστιχένια. Η αμοιβή θα μείνει σταθερή, η εβδομάδα είναι σταθερή, ο εργαζόμενος θα είναι σταθερός και αυτός, άρα το λάστιχο θα είναι το ωράριο εργασίας.
Θες να ζήσεις μάγκα μου; Θα δουλεύεις μέχρι να σου βγαίνει ο πάτος και άσε τα ΓΙΑ ΝΑ που ήξερες, θα δουλεύεις απλά για να τρως το ελάχιστα απαραίτητο ΓΙΑ ΝΑ ζεις και να δουλεύεις για μας τους εργοδότες σου που σε αγαπάμε όσο ζεις και δουλεύεις για μας. Αλλιώς, τέρμα η δουλειά, τέρμα τα λεφτά, θα πάμε στους κινέζους. Γκέγκε;
Μεγάλη πληγή αυτοί οι κινέζοι, βρε παιδί μου, που με ένα κουπάκι ρύζι τη βγάζουν καθαρή και με ενάμισυ σου φιλάνε και το ρεβέρ του παντελονιού σου, και είναι και πολλοί, πάρα πολλοί λέμε, ατελείωτη ράτσα, ένας ψοφάει από την πείνα και τις κακουχίες και δέκα ξεφυτρώνουν να εκλιπαρούν πρόσληψη. Μέχρι να μάθουν κι αυτοί ή, μάλλον, μέχρι να ανέβει το νόμισμά τους. Ασε που και με τους ινδούς συμβαίνει το ίδιο κι ακόμα καλύτερα γιατί οι ινδοί, απ' όσο έμαθα, είναι και πανέξυπνοι, τους κόβει πολύ και στα ηλεκτρονικά. Αρα, μεγάλη αγορά η αγορά δούλων -όπα! δουλευταράδων ήθελα να γράψω και συγγνώμη.
Πάμε ξανά στο ευρωπαϊκό 65ωρο τώρα. Τι μας πιπίλιζαν τα μυαλά για κάμποσα χρονάκια; Οτι θα βγουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, θα βγουν τα ρομπότ και θα εργάζονται αντί για μας και θα δουλεύουν οι τυχεροί ευρωπαίοι ελάχιστα και θα διαθέτουν μπόλικο χρόνο για βόλτες στην εξοχή και λεφτουδάκια για να ψωνίζουν και να κάνουν ταξιδάκια σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και να διασκεδάζουν και και και μια ζωή παραδεισένια λέμε, αυτά διάβαζα τουλάχιστον κι έλεγα "τι καλά που θα είναι ο κοσμάκης ευχαριστημένος, να ψωνίζει και κάνα εργάκι μου να τα φέρνω και'γώ η ολιγαρκής βόλτα πιο άνετα".
Κάτι είχε γίνει με τη Ρενώ γύρω στο '70-'72, κάτι είχε γίνει με το πετρέλαιο την ίδια εποχή, κάτι είχε γίνει τότε και με το γάλλο Στρατηγό, αλλά περάσαν στα ψιλά και πέρα βρέχει. Συνέχισαν οι εργάτες αυτοκινητοβιομηχανιών σε διάφορες χώρες, κάτι έγινε και σε διάφορα ναυπηγεία, ακόμα και σε χώρες του τότε παραπετάσματος είχε κουνηθεί ο εργατόκοσμος, αλλά ο υπόλοιπος κόσμος του ΓΙΑ ΝΑ κοιμόταν βαρειά. Μέχρι που ξύπνησε.
Ξύπνησε μόλις τον βάλαν στον ανθρωποστίφτη να μάθουν πόσο ζουμί του μένει ακόμα.
Ισως αυτό να νιώθουν οι νέοι που βγήκαν στο δρόμο στη χώρα μας αλλά και σε άλλες χώρες -κάπως σαν αλυσιδωτή αντίδραση έγινε αυτό. Να βλέπουν νά'ρχεται και γι αυτούς η ώρα του ανθρωποστίφτη και να αντιδρούν στο ξεζούμισμα. Τον καταλαβαίνω πολύ καλά αυτό το φόβο, ακριβώς επειδή εμένα μου αρέσει το ξεζούμισμα αλλά για δικούς μου λόγους. Πρώτα πρώτα έχω αποκλειστικά τη διαχείριση του χρόνου μου. Κανείς δεν μου λέει πότε να δουλέψω και δεν με αναγκαζει σε 65ωρα πάνω σε μια καρέκλα ή μπροστά σε έναν ιμάντα αλά «Μοντέρνοι Καιροί» του Τσάρλι Τσάπλιν. Υπάρχει μια διαφορά εδώ ή όχι; Κάνω πάλι λάθος;
Μείναμε στην απορία σχετικά με τις μέρες της βδομάδας: πεντοιδώδεκα εξήντα και πέντε εξηνταπέντε, άρα μάλλον εισβάλει ξανά το Σάββατο καθώς φαίνεται, άρα τέρμα το Σ/Κ θα μείνει μόνο το Κ. Παρεκτός κι αν οι εργάσιμες ώρες γινουν δεκατρεις τη μέρα. Σε αυτό το γρουσούζικο δεκατρία σίγουρα θα αντιδράσουν οι άγγλοι, σε αυτούς ας στηρίξουμε τις ελπίδες μας. Εφτά το πρωί με οχτώ το βραδάκι ίσον δεκατρείς ωρίτσες -μονάχα.
Τι να ευχηθώ άλλο από το "ΚΙ ΑΦΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ";
Λάστιχο είναι και το λάστιχο, ως γνωστόν, δεν τσιτώνεται μονάχα, αλλά συρρικνώνεται, μαζεύεται!
(άσε που σπάει κιόλας...)
Εκεί που συζητούσαν (και ζητούσαν) οι γάλλοι να εφαρμόζεται το 35ωρο, τσουπ! νά'το νά'το πετιέται το 65ωρο. Το 35ωρο μπορώ να το καταλάβω άνετα λέμε. Εφτά μέρες η βδομάδα (αυτό το θυμάμαι από το δημοτικό σχολείο) και πέντε οι εργάσιμες (αυτό το έμαθα όταν μπήκα στην αγορά εργασίας, αν και δούλευα 14ωρο και βάλε τη μέρα -ένεκα το ελεύθερο (ασφυκτικά ελεύθερο όμως!!) επάγγελμα, βλέπεις, και γουήκ εντ δεν γνώριζα τι σημαίνει, άρα οι πέντε εργάσιμες και τα οκτάωρα ήταν για τους μισθωτούς -τους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους. Καλό πακετάκι. Αφηνε χρόνο να ξεξινίζουν οι μούρες των εφοριακών, να δέχονται ευπροσήγορα τους "πελάτες" του καταστήματος Ε(υ)φορία.
Επειδή εμένα μου αρέσει να είναι οι άνθρωποι ευχαριστημένοι, μου άρεσε το ζητούμενο των γάλλων και επειδή μου αρέσει η εργασία μου -που είναι κάπως σαν χόμπι ή μάλλον ταυτίζεται με το χόμπι μου- δεν μου είναι δυνατό να φανταστώ ότι υπάρχει περίπτωση να περικόψω το ωράριό μου. Το τι συμβαίνει σε μένα όμως, δεν διανοούμαι να το επιβάλλω σε άλλους που -πιθανότατα- ασκούν μια εργασία που δεν τους αρέσει, επειδή την ασκούν ΓΙΑ ΝΑ, με κάποιο σκοπό δηλαδή που είναι άσχετος με την ικανοποίηση της ψυχούλας τους, δηλαδή για να βγάλουν λεφτά, για να ζήσουν, για να ψωνίσουν, για να αποχτήσουν κι άλλα πραματάκια, για να προσλαμβάνουν σεκιουριτάδες για να μη τους τα κλέβουν οι κλέφτες που κλέβουν και αυτοί ΓΙΑ ΝΑ. κλπ κλπ κλπ και πάμ' παρακάτ'.
Αυτοί λοιπόν οι καημένοι άνθρωποι που εργάζονται ΓΙΑ ΝΑ, δουλεύαν σε δυο και τρεις δουλειές για να τα φέρνουν βόλτα καλύτερα, ιδίως τα τελευταία χρονια που αυτό το ΓΙΑ ΝΑ προέκυψε πολύ χρηματοβόρο, και δεν αρκούσε με τίποτα για να καλύψει ανάγκες πραγματικές και φανταστικές. Αυτοί λοιπόν, βρέθηκαν στα ξαφνικά να πρέπει να εργάζονται πολύ παραπάνω για να καταφέρουν να εξυπηρετήσουν όλα τα ΓΙΑ ΝΑ τους, τα φροντιστήρια του σχολείου, τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, τα μπαλέτα, τα γυμναστήρια, τις πισίνες, τα σινιέ ρουχαλάκια, τα μύδια, στρείδια, κλπ σε -ίδια.
Δεν φτάναν λοιπόν ούτε οι δυοτρείς δουλειές και πλακώθηκαν στα καρτοδάνεια και στα αληθινά δάνεια -γιατί οι κάρτες δεν πιάνονται, είναι μικρές, αν και αυτές είναι που σε βουλιάζουν στο πι και φι σαν το καημένο ταξιτζή που σας έλεγα τις προάλλες που δούλευε 20ωρο και βάλε για να μη κλείσουν τη συμβία του στη ψειρού, αντί να τη χωρίσει τη... καρτολάγνα! (με ποιον με απάτησες μωρή; με εφτά καρτούλες μονάχα καλέ μου)
Είδε λοιπόν ο κύριος Κράτος (ο αδελφός της Βίας, αν ενθυμείστε) ότι αντέχει ο άνθρωπος τη δουλειά όταν έχει στόχο το ΓΙΑ ΝΑ, και σου λέει "γιατί να μη το στίψω κι άλλο το λεμόνι αφού έχει μπόλικο ζουμί;" κι έβαλε μπρος τον ανθρωποστίφτη. Πόσες μέρες η εβδομάς; εφτά. Εργάσιμες; πέντε. Μάλιστα. Πεντεφτά τριανταπέντε θέλαν οι τεμπέληδες οι γάλλοι, να το κατεβάσουν το παλιό δοκιμασμένο πεντοχτώ σαρανταοχτώ, αλλά ο κύριος Κράτος έκανε ρελάνς και ζήτησε τα ρέστα τους: "Εξηνταπέντε!" είπε και βρόντηξε το χέρι στο τραπέζι, όπως το είχα βροντήξει μια φορά που συζητούσα μια αμοιβή μου και την κέρδισα και για τούτο γνωρίζω ότι το βρόντηγμα του χεριού στο τραπέζι φέρνει αποτέλεσμα, όταν βέβαια ο απέναντι δεν έχει περιθώρια άλλης επιλογής.
Τελεσίδικο το 65ωρο λοιπόν, γιατί επικρέμεται απειλή αύξησης (κι άλλο, κι άλλο!) των ωρών εργασίας. Από μια πλευρά, μπορεί να είναι και καλό, επειδή ο εργαζόμενος δεν θα ξεκολώνεται να τρέχει σε δυοτρεις δουλειές για να καλύπτει το ωράριο αυτό, από την άλλη πλευρά όμως, την οικονομική, θα συμπτυχθεί το μηνιάτικο αφού μάλλον αποκλείεται η αμοιβή του 65ωρου να είναι (και αυτή) λαστιχένια. Η αμοιβή θα μείνει σταθερή, η εβδομάδα είναι σταθερή, ο εργαζόμενος θα είναι σταθερός και αυτός, άρα το λάστιχο θα είναι το ωράριο εργασίας.
Θες να ζήσεις μάγκα μου; Θα δουλεύεις μέχρι να σου βγαίνει ο πάτος και άσε τα ΓΙΑ ΝΑ που ήξερες, θα δουλεύεις απλά για να τρως το ελάχιστα απαραίτητο ΓΙΑ ΝΑ ζεις και να δουλεύεις για μας τους εργοδότες σου που σε αγαπάμε όσο ζεις και δουλεύεις για μας. Αλλιώς, τέρμα η δουλειά, τέρμα τα λεφτά, θα πάμε στους κινέζους. Γκέγκε;
Μεγάλη πληγή αυτοί οι κινέζοι, βρε παιδί μου, που με ένα κουπάκι ρύζι τη βγάζουν καθαρή και με ενάμισυ σου φιλάνε και το ρεβέρ του παντελονιού σου, και είναι και πολλοί, πάρα πολλοί λέμε, ατελείωτη ράτσα, ένας ψοφάει από την πείνα και τις κακουχίες και δέκα ξεφυτρώνουν να εκλιπαρούν πρόσληψη. Μέχρι να μάθουν κι αυτοί ή, μάλλον, μέχρι να ανέβει το νόμισμά τους. Ασε που και με τους ινδούς συμβαίνει το ίδιο κι ακόμα καλύτερα γιατί οι ινδοί, απ' όσο έμαθα, είναι και πανέξυπνοι, τους κόβει πολύ και στα ηλεκτρονικά. Αρα, μεγάλη αγορά η αγορά δούλων -όπα! δουλευταράδων ήθελα να γράψω και συγγνώμη.
Πάμε ξανά στο ευρωπαϊκό 65ωρο τώρα. Τι μας πιπίλιζαν τα μυαλά για κάμποσα χρονάκια; Οτι θα βγουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, θα βγουν τα ρομπότ και θα εργάζονται αντί για μας και θα δουλεύουν οι τυχεροί ευρωπαίοι ελάχιστα και θα διαθέτουν μπόλικο χρόνο για βόλτες στην εξοχή και λεφτουδάκια για να ψωνίζουν και να κάνουν ταξιδάκια σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και να διασκεδάζουν και και και μια ζωή παραδεισένια λέμε, αυτά διάβαζα τουλάχιστον κι έλεγα "τι καλά που θα είναι ο κοσμάκης ευχαριστημένος, να ψωνίζει και κάνα εργάκι μου να τα φέρνω και'γώ η ολιγαρκής βόλτα πιο άνετα".
Κάτι είχε γίνει με τη Ρενώ γύρω στο '70-'72, κάτι είχε γίνει με το πετρέλαιο την ίδια εποχή, κάτι είχε γίνει τότε και με το γάλλο Στρατηγό, αλλά περάσαν στα ψιλά και πέρα βρέχει. Συνέχισαν οι εργάτες αυτοκινητοβιομηχανιών σε διάφορες χώρες, κάτι έγινε και σε διάφορα ναυπηγεία, ακόμα και σε χώρες του τότε παραπετάσματος είχε κουνηθεί ο εργατόκοσμος, αλλά ο υπόλοιπος κόσμος του ΓΙΑ ΝΑ κοιμόταν βαρειά. Μέχρι που ξύπνησε.
Ξύπνησε μόλις τον βάλαν στον ανθρωποστίφτη να μάθουν πόσο ζουμί του μένει ακόμα.
Ισως αυτό να νιώθουν οι νέοι που βγήκαν στο δρόμο στη χώρα μας αλλά και σε άλλες χώρες -κάπως σαν αλυσιδωτή αντίδραση έγινε αυτό. Να βλέπουν νά'ρχεται και γι αυτούς η ώρα του ανθρωποστίφτη και να αντιδρούν στο ξεζούμισμα. Τον καταλαβαίνω πολύ καλά αυτό το φόβο, ακριβώς επειδή εμένα μου αρέσει το ξεζούμισμα αλλά για δικούς μου λόγους. Πρώτα πρώτα έχω αποκλειστικά τη διαχείριση του χρόνου μου. Κανείς δεν μου λέει πότε να δουλέψω και δεν με αναγκαζει σε 65ωρα πάνω σε μια καρέκλα ή μπροστά σε έναν ιμάντα αλά «Μοντέρνοι Καιροί» του Τσάρλι Τσάπλιν. Υπάρχει μια διαφορά εδώ ή όχι; Κάνω πάλι λάθος;
Μείναμε στην απορία σχετικά με τις μέρες της βδομάδας: πεντοιδώδεκα εξήντα και πέντε εξηνταπέντε, άρα μάλλον εισβάλει ξανά το Σάββατο καθώς φαίνεται, άρα τέρμα το Σ/Κ θα μείνει μόνο το Κ. Παρεκτός κι αν οι εργάσιμες ώρες γινουν δεκατρεις τη μέρα. Σε αυτό το γρουσούζικο δεκατρία σίγουρα θα αντιδράσουν οι άγγλοι, σε αυτούς ας στηρίξουμε τις ελπίδες μας. Εφτά το πρωί με οχτώ το βραδάκι ίσον δεκατρείς ωρίτσες -μονάχα.
Τι να ευχηθώ άλλο από το "ΚΙ ΑΦΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ";
Λάστιχο είναι και το λάστιχο, ως γνωστόν, δεν τσιτώνεται μονάχα, αλλά συρρικνώνεται, μαζεύεται!
(άσε που σπάει κιόλας...)
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008
Γιατί δεν λυπάμαι τους μαγαζάδες
Φυσικά και δεν υποστηρίζω τα καψίματα και τις καταστροφές στα καταστήματα της πόλης των Αθηναίων και αλλού.
Αρνούμαι όμως παράλληλα να ξεχάσω ότι οι κύριοι έμποροι καταστηματάρχες θησαύρισαν με την είσοδο του ευρώ στη χώρα μας, εξισώνοντάς το στα γρήγορα με τη πτωχή δραχμούλα. Μόνο ένα χρόνο κράτησε η διπλή αναγραφή της τιμής των προϊόντων σε ταμπελίτσες -ευρώ/δραχμές- στα καταστήματα, πράγμα που "διευκόλυνε" τους εμπόρους να "αυξήσουν το τζίρο τους" -το εκφράζω ευγενικά.
Χωρίς ευγένειες, η έκφραση είναι: Μας έγδαραν κυριολεκτικά οι έμποροι με απόφαση του τότε πρωθυπουργού κ. Σημίτη -μη ξεχνιόμαστε- τη στιγμή όπου σε άλλες χώρες της Ε.Ε., όπως π.χ. στη Γαλλία, οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να παραμείνει η διπλή αναγραφή των τιμών στα προϊόντα (ευρώ/προηγούμενη νομισματική μονάδα) επί πέντε χρόνια, ώστε ο κόσμος να συνηθίσει το νέο νόμισμα και η μετάβαση προς αυτό (το ευρώ δλδ) να γίνει ομαλά.
Εμείς εδώ πέρα, ως γνήσιοι απόγονοι των ΕΛ, προτάσσοντας την εξαιρετική μας νοημοσύνη, δεν χρειαζόμασταν παραπάνω από ένα χρόνο για να εμπεδώσουμε την αλλαγή. Ετσι, μετά από ένα χρόνο εφαρμογής του ευρώ, το μαρουλάκι στη λαϊκή έκανε το μεγάλο άλμα: πήδηξε από τη μία και τις δυο δραχμές στα... πενήντα λεπτά του ευρώ και ανάθεμα αν κατάλαβε ο πολύς κόσμος που έβλεπε τις ταμπελίτσες ότι αυτό το 0,50 αντιστοιχούσε σε 170 (εκατονεβδομήντα) δραχμές περιπου.
Αναφέρω τη τιμή του μαρουλιού στις λαϊκές αγορές ως ένα απλό παράδειγμα για να σκεφτείτε τις αντίστοιχες τιμές άλλων προϊόντων, στα σουπερμάρκετ, στα καταστήματα ένδυσης-υπόδησης, τις τιμές στα γάλατα και στα γιαούρτια, στο ψωμί, κλπ κλπ. Τα πάντα στην Ελλάδα έβγαλαν φτερά. Τι "φτερά"... και λίγα λέω... πύραυλοι έγιναν!!!
Ετσι λοιπόν, σήμερα που κλαίνε οι καταστηματάρχες, ας θυμηθούν τις πράξεις τους, ας θυμηθούν τα υπερ-υπερ-υπερ-κέρδη τους πριν μερικά χρονάκια και ας σκεφτούν ότι υπάρχει και η Νέμεσις -η θεία δίκη των αρχαίων δλδ- ή, για τους θρησκευάμενους, ότι "Υπάρχει Θεός" τελικά.
Αρνούμαι όμως παράλληλα να ξεχάσω ότι οι κύριοι έμποροι καταστηματάρχες θησαύρισαν με την είσοδο του ευρώ στη χώρα μας, εξισώνοντάς το στα γρήγορα με τη πτωχή δραχμούλα. Μόνο ένα χρόνο κράτησε η διπλή αναγραφή της τιμής των προϊόντων σε ταμπελίτσες -ευρώ/δραχμές- στα καταστήματα, πράγμα που "διευκόλυνε" τους εμπόρους να "αυξήσουν το τζίρο τους" -το εκφράζω ευγενικά.
Χωρίς ευγένειες, η έκφραση είναι: Μας έγδαραν κυριολεκτικά οι έμποροι με απόφαση του τότε πρωθυπουργού κ. Σημίτη -μη ξεχνιόμαστε- τη στιγμή όπου σε άλλες χώρες της Ε.Ε., όπως π.χ. στη Γαλλία, οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να παραμείνει η διπλή αναγραφή των τιμών στα προϊόντα (ευρώ/προηγούμενη νομισματική μονάδα) επί πέντε χρόνια, ώστε ο κόσμος να συνηθίσει το νέο νόμισμα και η μετάβαση προς αυτό (το ευρώ δλδ) να γίνει ομαλά.
Εμείς εδώ πέρα, ως γνήσιοι απόγονοι των ΕΛ, προτάσσοντας την εξαιρετική μας νοημοσύνη, δεν χρειαζόμασταν παραπάνω από ένα χρόνο για να εμπεδώσουμε την αλλαγή. Ετσι, μετά από ένα χρόνο εφαρμογής του ευρώ, το μαρουλάκι στη λαϊκή έκανε το μεγάλο άλμα: πήδηξε από τη μία και τις δυο δραχμές στα... πενήντα λεπτά του ευρώ και ανάθεμα αν κατάλαβε ο πολύς κόσμος που έβλεπε τις ταμπελίτσες ότι αυτό το 0,50 αντιστοιχούσε σε 170 (εκατονεβδομήντα) δραχμές περιπου.
Αναφέρω τη τιμή του μαρουλιού στις λαϊκές αγορές ως ένα απλό παράδειγμα για να σκεφτείτε τις αντίστοιχες τιμές άλλων προϊόντων, στα σουπερμάρκετ, στα καταστήματα ένδυσης-υπόδησης, τις τιμές στα γάλατα και στα γιαούρτια, στο ψωμί, κλπ κλπ. Τα πάντα στην Ελλάδα έβγαλαν φτερά. Τι "φτερά"... και λίγα λέω... πύραυλοι έγιναν!!!
Ετσι λοιπόν, σήμερα που κλαίνε οι καταστηματάρχες, ας θυμηθούν τις πράξεις τους, ας θυμηθούν τα υπερ-υπερ-υπερ-κέρδη τους πριν μερικά χρονάκια και ας σκεφτούν ότι υπάρχει και η Νέμεσις -η θεία δίκη των αρχαίων δλδ- ή, για τους θρησκευάμενους, ότι "Υπάρχει Θεός" τελικά.
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008
Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008
tea time
Μάλιστα. Αυτό θα πει εξευρωπαϊσμός. Ο κ. υπουργός δικαιοσύνης ανέφερε ξεκάθαρα τη θέση του περί της Απόφασης της Δικαιοσύνης, εξισώνοντας τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο με τον άτυχο άγγλο που πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από αστυνομικό στο μετρό του Λονδίνου πριν μερικά χρονάκια -αν θυμάστε. Αθωώθηκε ο αστυνομικός και επανήλθε οπλοφορών στην υπηρεσία του. Μάλιστα. Τόσο απλά. Δια στόματος υπουργού δικαιοσύνης, ο οποίος δεν παρέλειψε να διασύρει και τον κατακαημένο Ισοκράτη.
-->> απομαγνητοφώνηση της αγόρευσης του κ. υπουργού, με την οποία θα γελάγαμε αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα, σύντομα εδώ. Αναμείνατε.
-->> απομαγνητοφώνηση της αγόρευσης του κ. υπουργού, με την οποία θα γελάγαμε αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα, σύντομα εδώ. Αναμείνατε.
ANOIXTH ΕΠΙΣΤΟΛΗ για όσα συμβαίνουν και μας απασχολούν
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Σε αυτή τη στιγμή της πολιτικής και κοινωνικής κατάθλιψης που μας σκεπάζει όλους, εκφράζουμε τη δική μας φωνή απόγνωσης, αλλά και ελπίδας. Απόγνωση, γιατί με τον αδιανόητο για μια «δημοκρατική» πολιτεία φόνο του, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έγινε άθελά του το παιδί όλων μας. Η απαράδεκτη και πασιφανώς αδικαιολόγητη βία εκείνων που θα έπρεπε να περιφρουρούν την ασφάλεια όλων των πολιτών, έβαλε αυτό το άτυχο παιδί στα σπίτια όλων μας. Ο ξαφνικός θάνατός του μας γέμισε με προσωπική θλίψη για το παρόν και το μέλλον όλων των σημερινών παιδιών, και μας θύμισε πόσο εύθραυστη είναι στη σημερινή πραγματικότητα όχι μόνο η μελλοντική τους ευτυχία αλλά και η ίδια τους η επιβίωση. Γιατί τριάντα τέσσερα χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, η Ελληνική Αστυνομία συνεχίζει να δρα σαν ημιαυτόνομος «τρομερός» κατασταλτικός μηχανισμός και πολλοί ανάμεσά μας συνεχίζουν να υπεραμύνονται αυτού του χαρακτήρα της.
Απόγνωση, γιατί την επόμενη μέρα του φόνου και εν μέσω της βίας που σκοτείνιασε την Αθήνα, όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές παρατάξεις που διεκδικούν μερίδιο στις δημοσκοπήσεις, εντός και εκτός Βουλής, επέλεξαν να περιχαρακωθούν πίσω από τον βαρετό και στερεότυπο λόγο που εξασφαλίζει την ηγεμονία στο «δικό τους κοινό». Αντί να απολογηθούν με συντριβή για το δικό τους μερίδιο ευθύνης, να δουν με ειλικρίνεια τις ρίζες του κακού και να προσπαθήσουν έστω να ψελλίσουν μία κουβέντα ειλικρίνειας, επέλεξαν να επενδύσουν στην ανανέωση της σχέσης τους με το ίδιο κοινό στο οποίο πάντα απευθύνονταν. Δεν είναι άραγε χαρακτηριστικό ότι μέχρι και σήμερα ούτε ένας από τους «υπεύθυνους» της σημερινής κατάστασης δεν έχει «πάει σπίτι του», ενώ η κυβέρνηση της χώρας θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για παραιτήσεις υπουργών;
Απόγνωση, γιατί αγαπάμε την Αθήνα που κάηκε και δεν αντιμετωπίζουμε τις πόλεις και τα ιστορικά τους κτίρια σαν αναλώσιμη καύσιμη μάζα για την εκτόνωση αγνώστων που κρύβονται πίσω από κουκούλες. Και μας είναι αδιανόητη η οποιαδήποτε δικαιολόγηση της κατατρομοκράτησης και χημικής δηλητηρίασης της ζωής στην πόλη από όσους έχουν λόγο να δρουν στο σκοτάδι. Τέτοιες εκρήξεις ακατανόητης βίας εναντίον της ιδιωτικής ή δημόσιας περιουσίας πολιτών που θα έπρεπε να θεωρούνται σύμμαχοι σε κάθε κοινωνικό αγώνα, τελικά ωφελούν μόνο όσους ευαγγελίζονται τη βασιλεία της βίαιης καταστολής και όσους λίγους ταυτίζουν την κοινωνική πρόοδο με την εξίσου βίαιη ανατροπή του συστήματος, ακόμα και ενάντια στη θέληση των πολλών.
Ελπίδα, γιατί η κατά κύριο λόγο μη-βίαιη και μονοιασμένη εξέγερση των μαθητών από τα σχολεία ολόκληρης της χώρας έχει καθαρό στόχο και λόγο. Γιατί με καθιστικές διαμαρτυρίες, πορείες, λουλούδια, ακόμα και πέτρες, οι μαθητές ζητούν να χτίσουν τοίχο απέναντι στην τυφλή βία, να βάλουν τα δικά τους θεμέλια για μία κοινωνική αλλαγή και να αναγκάσουν όλους εμάς να ακούσουμε το αίτημά τους για ένα μέλλον αντάξιό τους. Ένα μέλλον που δυστυχώς δεν προκύπτει, ούτε στο πλαίσιο των ιδεολογικά «κολλημένων» κομματικών νεολαιών, ούτε από το στείρο σύστημα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, αλλά ούτε και από τη σκανδαλώδη και βαθιά διεφθαρμένη πολιτική, κοινωνική και οικονομική ελληνική πραγματικότητα.
Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, ο καθένας προσωπικά και όλοι μαζί, αισθανόμαστε πως οφείλουμε να απολογηθούμε για το δικό μας μερίδιο ευθύνης στο αδιέξοδο που με τόσο καταιγιστικό και οδυνηρό τρόπο αποκαλύπτεται καθημερινά, μετά το φονικό βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου. Αυτό το αδιέξοδο που εμείς δημιουργήσαμε βυθίζει στο σκοτάδι το μέλλον των σημερινών παιδιών. Μέσα από ένα στείρο και αδιάφορο εκπαιδευτικό σύστημα, ασφυκτικές περιβαλλοντικές συνθήκες, απουσία της φωνής τους από τα ΜΜΕ, κοινωνική αδιαφορία και νωθρότητα, πολιτική φαυλότητα που διαπερνά όλους τους τομείς της δημόσιας πραγματικότητας και μέσα από τη διάχυτη βία που κυλάει στους δρόμους, στα πανεπιστήμια και στην πολιτική και οικονομική ζωή, η δική μας γενιά των ενηλίκων έχει αφαιρέσει από τα δικά της παιδιά τις βάσεις για ένα φωτεινό αύριο.
Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε για την ελληνική δημοκρατία. Αυτή τη δημοκρατία με τα πριονισμένα δεκανίκια, που όμως πρέπει να στηρίξουμε και να δυναμώσουμε, γιατί αγκαλιάζει όλες τις ελπίδες μας για μια ζωντανή και δίκαιη κοινωνία. Αυτός ο αγώνας για ουσιαστική δημοκρατία αφορά εμάς τους πολίτες, προσωπικά και συλλογικά, και δεν μπορεί να εξαντλείται σε προτάσεις εντυπωσιασμού από τα κόμματα που ήδη την εξευτελίζουν. Η δημοκρατία που στη χώρα μας αντιμετωπίζεται σχεδόν αποκλειστικά ως τυπικό δικαίωμα που ασκείται στις εκλογές, αφορά την καθημερινή σχέση του πολίτη με το κράτος που οφείλει να είναι κράτος δικαίου και αλληλεγγύης. Η δημοκρατία που χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο από ποτέ αφορά το κράτος μη-βίας, διαφάνειας, κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαίου που δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα, την ευρεία κοινωνική συμμετοχή στη διαμόρφωση και εφαρμογή των πολιτικών, τη διεκδίκηση του καθαρού και ειλικρινούς δημόσιου λόγου και τον έλεγχο των μηχανισμών άσκησης εξουσίας.
Σε αυτή τη στιγμή της πολιτικής και κοινωνικής κατάθλιψης που μας σκεπάζει όλους, εκφράζουμε τη δική μας φωνή απόγνωσης, αλλά και ελπίδας. Απόγνωση, γιατί με τον αδιανόητο για μια «δημοκρατική» πολιτεία φόνο του, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έγινε άθελά του το παιδί όλων μας. Η απαράδεκτη και πασιφανώς αδικαιολόγητη βία εκείνων που θα έπρεπε να περιφρουρούν την ασφάλεια όλων των πολιτών, έβαλε αυτό το άτυχο παιδί στα σπίτια όλων μας. Ο ξαφνικός θάνατός του μας γέμισε με προσωπική θλίψη για το παρόν και το μέλλον όλων των σημερινών παιδιών, και μας θύμισε πόσο εύθραυστη είναι στη σημερινή πραγματικότητα όχι μόνο η μελλοντική τους ευτυχία αλλά και η ίδια τους η επιβίωση. Γιατί τριάντα τέσσερα χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, η Ελληνική Αστυνομία συνεχίζει να δρα σαν ημιαυτόνομος «τρομερός» κατασταλτικός μηχανισμός και πολλοί ανάμεσά μας συνεχίζουν να υπεραμύνονται αυτού του χαρακτήρα της.
Απόγνωση, γιατί την επόμενη μέρα του φόνου και εν μέσω της βίας που σκοτείνιασε την Αθήνα, όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές παρατάξεις που διεκδικούν μερίδιο στις δημοσκοπήσεις, εντός και εκτός Βουλής, επέλεξαν να περιχαρακωθούν πίσω από τον βαρετό και στερεότυπο λόγο που εξασφαλίζει την ηγεμονία στο «δικό τους κοινό». Αντί να απολογηθούν με συντριβή για το δικό τους μερίδιο ευθύνης, να δουν με ειλικρίνεια τις ρίζες του κακού και να προσπαθήσουν έστω να ψελλίσουν μία κουβέντα ειλικρίνειας, επέλεξαν να επενδύσουν στην ανανέωση της σχέσης τους με το ίδιο κοινό στο οποίο πάντα απευθύνονταν. Δεν είναι άραγε χαρακτηριστικό ότι μέχρι και σήμερα ούτε ένας από τους «υπεύθυνους» της σημερινής κατάστασης δεν έχει «πάει σπίτι του», ενώ η κυβέρνηση της χώρας θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για παραιτήσεις υπουργών;
Απόγνωση, γιατί αγαπάμε την Αθήνα που κάηκε και δεν αντιμετωπίζουμε τις πόλεις και τα ιστορικά τους κτίρια σαν αναλώσιμη καύσιμη μάζα για την εκτόνωση αγνώστων που κρύβονται πίσω από κουκούλες. Και μας είναι αδιανόητη η οποιαδήποτε δικαιολόγηση της κατατρομοκράτησης και χημικής δηλητηρίασης της ζωής στην πόλη από όσους έχουν λόγο να δρουν στο σκοτάδι. Τέτοιες εκρήξεις ακατανόητης βίας εναντίον της ιδιωτικής ή δημόσιας περιουσίας πολιτών που θα έπρεπε να θεωρούνται σύμμαχοι σε κάθε κοινωνικό αγώνα, τελικά ωφελούν μόνο όσους ευαγγελίζονται τη βασιλεία της βίαιης καταστολής και όσους λίγους ταυτίζουν την κοινωνική πρόοδο με την εξίσου βίαιη ανατροπή του συστήματος, ακόμα και ενάντια στη θέληση των πολλών.
Ελπίδα, γιατί η κατά κύριο λόγο μη-βίαιη και μονοιασμένη εξέγερση των μαθητών από τα σχολεία ολόκληρης της χώρας έχει καθαρό στόχο και λόγο. Γιατί με καθιστικές διαμαρτυρίες, πορείες, λουλούδια, ακόμα και πέτρες, οι μαθητές ζητούν να χτίσουν τοίχο απέναντι στην τυφλή βία, να βάλουν τα δικά τους θεμέλια για μία κοινωνική αλλαγή και να αναγκάσουν όλους εμάς να ακούσουμε το αίτημά τους για ένα μέλλον αντάξιό τους. Ένα μέλλον που δυστυχώς δεν προκύπτει, ούτε στο πλαίσιο των ιδεολογικά «κολλημένων» κομματικών νεολαιών, ούτε από το στείρο σύστημα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, αλλά ούτε και από τη σκανδαλώδη και βαθιά διεφθαρμένη πολιτική, κοινωνική και οικονομική ελληνική πραγματικότητα.
Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, ο καθένας προσωπικά και όλοι μαζί, αισθανόμαστε πως οφείλουμε να απολογηθούμε για το δικό μας μερίδιο ευθύνης στο αδιέξοδο που με τόσο καταιγιστικό και οδυνηρό τρόπο αποκαλύπτεται καθημερινά, μετά το φονικό βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου. Αυτό το αδιέξοδο που εμείς δημιουργήσαμε βυθίζει στο σκοτάδι το μέλλον των σημερινών παιδιών. Μέσα από ένα στείρο και αδιάφορο εκπαιδευτικό σύστημα, ασφυκτικές περιβαλλοντικές συνθήκες, απουσία της φωνής τους από τα ΜΜΕ, κοινωνική αδιαφορία και νωθρότητα, πολιτική φαυλότητα που διαπερνά όλους τους τομείς της δημόσιας πραγματικότητας και μέσα από τη διάχυτη βία που κυλάει στους δρόμους, στα πανεπιστήμια και στην πολιτική και οικονομική ζωή, η δική μας γενιά των ενηλίκων έχει αφαιρέσει από τα δικά της παιδιά τις βάσεις για ένα φωτεινό αύριο.
Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε για την ελληνική δημοκρατία. Αυτή τη δημοκρατία με τα πριονισμένα δεκανίκια, που όμως πρέπει να στηρίξουμε και να δυναμώσουμε, γιατί αγκαλιάζει όλες τις ελπίδες μας για μια ζωντανή και δίκαιη κοινωνία. Αυτός ο αγώνας για ουσιαστική δημοκρατία αφορά εμάς τους πολίτες, προσωπικά και συλλογικά, και δεν μπορεί να εξαντλείται σε προτάσεις εντυπωσιασμού από τα κόμματα που ήδη την εξευτελίζουν. Η δημοκρατία που στη χώρα μας αντιμετωπίζεται σχεδόν αποκλειστικά ως τυπικό δικαίωμα που ασκείται στις εκλογές, αφορά την καθημερινή σχέση του πολίτη με το κράτος που οφείλει να είναι κράτος δικαίου και αλληλεγγύης. Η δημοκρατία που χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο από ποτέ αφορά το κράτος μη-βίας, διαφάνειας, κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαίου που δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα, την ευρεία κοινωνική συμμετοχή στη διαμόρφωση και εφαρμογή των πολιτικών, τη διεκδίκηση του καθαρού και ειλικρινούς δημόσιου λόγου και τον έλεγχο των μηχανισμών άσκησης εξουσίας.
To κείμενο αυτό υπογράφουν οι:
Θεοδότα Νάντσου, περιβαλλοντολόγος
Κωνσταντίνος Λιαρίκος, οικονομολόγος περιβάλλοντος
Λευτέρης Παπαγιαννάκης, νομικός
Χρήστος Ν. Πετράκος, νομικός
Φραντζέσκα Μπόθου, ιδιωτική υπάλληλος
Κατερίνα Παπαγιαννάκη, χημικός / περιβαλλοντολόγος
Μάριος Βαληνάκης, μουσικός
Γιώργος Παπαγιαννάκης, οικονομολόγος
Βαγγέλης Τερζής, τεχνολόγος περιβάλλοντος
Γιώργος Κατσαδωράκης, βιολόγος/ορνιθολόγος
Γιώργος Παξιμάδης, θαλάσσιος βιολόγος
Γιώργος Βλάχος, Γεωπόνος
Απόστολος Γ. Παπαδόπουλος, πανεπιστημιακός
ΣΗΜ.1. -->> Μόλις έλαβα αυτό το κείμενο με τη σημείωση:-->>
Αγαπητοί φίλοι,
Πολύ προβληματισμένοι από τα όσα ακολούθησαν τη δολοφονία του μαθητή το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου, συντάξαμε ένα ανοιχτό κείμενο, κάτι σαν δική μας παρέμβαση σε μια κατάσταση που θεωρούμε πολύ πιο σοβαρή από όσο δηλώνει ο τρόπος με τον οποίο έχει αντιμετωπιστεί μέχρι στιγμής. H Η ανοιχτή αυτή επιστολή εκφράζει εμάς που την υπογράφουμε προσωπικά. Υπογραμμίζουμε το «προσωπικά», γιατί πιστεύουμε ότι μεγαλύτερη σημασία έχει σε αυτή τη φορτισμένη φάση ο λόγος των πολιτών.
Είμαστε στη διάθεσή σας για κουβέντα ή επισημάνσεις σας επί του κειμένου αυτού.
Ευχαριστούμε πολύ
Θεοδότα Νάντσου (από τους υπογράφοντες)
ΣΗΜ.2. -->> συνυπογράφω με την παρατήρηση: αγαπητοί συμπολίτες, και λίγα γράφετε!
ΣΗΜ.3. -->> ανέβασα το κείμενο στο μπλογκ που διατηρώ εδώ: http://www.radiobubble.gr/el/blog/rodia/2869/anoixth
Larry Cool - ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
(ΟΔΟΔΕΙΚΤΗΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ)
ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ - Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΤΗΣ ΠΛΗΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠΕΚΔΥΟΜΕΘΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΑΣ ΔΕΡΜΑ - ΟΛΟΓΥΜΝΟΙ ΚΙ ΩΡΑΙΟΙ ΩΣ ΟΝΕΙΡΑ ΕΑΡΙΝΑ, ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ AYTO ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ ΑΚΟΜΑ
ΚΥΟΦΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ - ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ
ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΙΡΙΔΙΖΟΥΣΕΣ ΠΟΜΦΟΛΥΓΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ ΜΑΣ - ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΟΠΟ ΝΑ ΑΠΟΙΚΗΣΟΥΜΕ
ΠΥΡΠΟΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ “ΠΑΡΕΛΘΟΝ” ΚΑΙ “ΜΕΛΛΟΝ” - ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ - ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΕΤΕΩΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ “ΤΩΡΑ”
ΛΕΞΕΙΣ-ΜΟΛΟΤΩΦ ΣΚΑΝΕ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΚΑΙ ΠΥΡΠΟΛΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ - ΠΡΟΣΟΧΗ! ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΛΕΚΤΑ ΑΠ’ ΤΗ ΒΕΝΖΙΝΗ
ΘΡΥΜΜΑΤΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ - ΚΑΙΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΦΥΛΑΚΙΖΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ
ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΚΛΑΔΙΑ - ΔΕΣΤΕ! ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝΟΥΝ ΣΧΟΙΝΙΑ - ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΝΙΑ - ΓΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΚΡΕΜΟΥΝ ΕΝΑΝ ΧΟΝΤΡΟ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΘΩΩΤΗΤΑ; - Η ΑΘΩΩΤΗΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΣΕ ΑΧΡΗΣΤΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΕΡΕΤΡΑ - Η ΤΑΞΗ, ΤΑ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΟΥΣ
ΔΕΣΤΕ! - ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΦΛΟΓΕΣ! ΨΗΛΑΦΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ - ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ
Η “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ - ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΧΙΖΕΙ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΟΥ - ΤΑ ΣΤΗΘΗ ΤΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΟΥΝ - ΣΤΗ ΘΕΑ ΤΟΥ ΑΙΔΟΙΟΥ ΤΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ
ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΟΥΣ: ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΑΣ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ - ΑΦΗΣΤΕ ΚΕΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ, ΝΑ ’ΡΘΟΥΝ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΝΑ ΦΩΛΙΑΣΟΥΝ. ΝΑ ’ΡΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ - ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ - ΤΩΡΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ - ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ
ΜΕ ΒΟΓΓΗΤΑ, ΣΚΟΤΑΔΙΑ, ΔΑΚΡΥΑ, ΚΡΟΤΟΥΣ, ΚΡΑΥΓΕΣ, ΛΑΜΨΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Θ’ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΙΟ ΤΡΥΦΕΡΟ, “Σ’ ΑΓΑΠΩ”
ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΛΙΑΧΤΩΝ ΜΑΣ, Ο ΑΝΕΜΟΣ ΡΑΒΕΙ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ
ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ - ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ - ΓΙΑΤΙ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΣΤΕ, ΑΥΤΟ ΑΝΑΠΟΤΡΕΠΤΑ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ
ΦΟΒΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΤΕ - ΕΙΣΤΕ ΕΝΑ ΑΝΟΥΣΙΟ ΟΝΕΙΡΟ - ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙΤΕ ΣΑΝ ΠΡΩΙΝΗ ΟΜΙΧΛΗ - Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ
ΘΑ ’ΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΤΙ ΜΑΣ ΧΡΗΣΙΜΕΥΑΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΑΠΑΞ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ: Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ - ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ) - Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΜΑΣ - ΛΕΗΛΑΤΕΙ ΤΗ ΖΩΗ
ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ, ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ! ΕΜΦΑΝΙΣΤΕ ΚΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΒΛΕΦΑΡΑ
ΖΩ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΩ ΚΟΣΜΟΥΣ - Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ή ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗ, Ή ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ
ΔΕΣΤΕ! ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΥΡΠΟΛΗΜΕΝΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ, Η ΣΕΛΗΝΗ ΔΙΑΒΑΙΝΕΙ ΑΤΑΡΑΧΗ - ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙΤΕ! ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΡΟΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ, ΜΙΑ ΑΠΟΚΟΣΜΗ ΜΕΛΩΔΙΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ
ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΙΑΣ, ΔΕΝ ΕΥΡΙΣΚΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΑΠ’ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ - ΞΑΦΝΙΚΑ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΠΕΤΑΧΤΗΚΑ ΟΡΘΙΟΣ
ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΕΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ - ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΖΕΙ
Larry Cool, διαδικτυακός ποιητής
-->> Μόλις πριν από λίγο το έλαβα από το Larry, με το ερώτημα: «Τι κάνουν οι ποιητές σε καιρούς εξέγερσης;»
-->> Μια και δεν δηλώνω ποιήτρια (με το τυχαίο παίζω απλώς) σίγουρα δεν μπορώ να συντάξω μανιφέστα και αρκούμαι στη προσφορά χειρωνακτικής εργασίας: συλλέγω αναρτήσεις και δημοσιεύματα για χρήση των ιστορικών του μέλλοντος, να μελετήσουν τη σκοτεινή εποχή που παίρνει τέλος. Υποκλίνομαι στη σκέψη του Λάρρυ. Ο Ποιητής πολύ καλά τα γράφει και μακάρι να είχαμε περισσότερους Αληθινούς Ποιητές.
-->> Ο Larry Cool είναι παλιος διαδικτυακος ποιητης. Δυστυχως, η σελίδα του επαψε να λειτουργει. Ελπιζω συντομα να την ξαναστησει. Μπορεις να τον βρεις αν το ψαξεις στο http://flytoistros.com και συγκεκριμενα εδώ
(ΟΔΟΔΕΙΚΤΗΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ)
ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ - Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΤΗΣ ΠΛΗΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠΕΚΔΥΟΜΕΘΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΑΣ ΔΕΡΜΑ - ΟΛΟΓΥΜΝΟΙ ΚΙ ΩΡΑΙΟΙ ΩΣ ΟΝΕΙΡΑ ΕΑΡΙΝΑ, ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ AYTO ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ ΑΚΟΜΑ
ΚΥΟΦΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ - ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ
ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΙΡΙΔΙΖΟΥΣΕΣ ΠΟΜΦΟΛΥΓΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ ΜΑΣ - ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΟΠΟ ΝΑ ΑΠΟΙΚΗΣΟΥΜΕ
ΠΥΡΠΟΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ “ΠΑΡΕΛΘΟΝ” ΚΑΙ “ΜΕΛΛΟΝ” - ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ - ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΕΤΕΩΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ “ΤΩΡΑ”
ΛΕΞΕΙΣ-ΜΟΛΟΤΩΦ ΣΚΑΝΕ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΚΑΙ ΠΥΡΠΟΛΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ - ΠΡΟΣΟΧΗ! ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΛΕΚΤΑ ΑΠ’ ΤΗ ΒΕΝΖΙΝΗ
ΘΡΥΜΜΑΤΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ - ΚΑΙΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΦΥΛΑΚΙΖΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ
ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΚΛΑΔΙΑ - ΔΕΣΤΕ! ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝΟΥΝ ΣΧΟΙΝΙΑ - ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΝΙΑ - ΓΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΚΡΕΜΟΥΝ ΕΝΑΝ ΧΟΝΤΡΟ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΘΩΩΤΗΤΑ; - Η ΑΘΩΩΤΗΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΣΕ ΑΧΡΗΣΤΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΕΡΕΤΡΑ - Η ΤΑΞΗ, ΤΑ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΟΥΣ
ΔΕΣΤΕ! - ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΦΛΟΓΕΣ! ΨΗΛΑΦΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ - ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ
Η “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ - ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΧΙΖΕΙ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΟΥ - ΤΑ ΣΤΗΘΗ ΤΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΟΥΝ - ΣΤΗ ΘΕΑ ΤΟΥ ΑΙΔΟΙΟΥ ΤΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ
ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΟΥΣ: ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΑΣ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ - ΑΦΗΣΤΕ ΚΕΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ, ΝΑ ’ΡΘΟΥΝ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΝΑ ΦΩΛΙΑΣΟΥΝ. ΝΑ ’ΡΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ - ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ - ΤΩΡΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ - ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ
ΜΕ ΒΟΓΓΗΤΑ, ΣΚΟΤΑΔΙΑ, ΔΑΚΡΥΑ, ΚΡΟΤΟΥΣ, ΚΡΑΥΓΕΣ, ΛΑΜΨΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Θ’ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΙΟ ΤΡΥΦΕΡΟ, “Σ’ ΑΓΑΠΩ”
ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΛΙΑΧΤΩΝ ΜΑΣ, Ο ΑΝΕΜΟΣ ΡΑΒΕΙ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ
ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ - ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ - ΓΙΑΤΙ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΣΤΕ, ΑΥΤΟ ΑΝΑΠΟΤΡΕΠΤΑ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ
ΦΟΒΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΤΕ - ΕΙΣΤΕ ΕΝΑ ΑΝΟΥΣΙΟ ΟΝΕΙΡΟ - ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙΤΕ ΣΑΝ ΠΡΩΙΝΗ ΟΜΙΧΛΗ - Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ
ΘΑ ’ΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΤΙ ΜΑΣ ΧΡΗΣΙΜΕΥΑΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΑΠΑΞ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ: Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ - ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ) - Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΜΑΣ - ΛΕΗΛΑΤΕΙ ΤΗ ΖΩΗ
ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ, ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ! ΕΜΦΑΝΙΣΤΕ ΚΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΒΛΕΦΑΡΑ
ΖΩ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΩ ΚΟΣΜΟΥΣ - Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ή ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗ, Ή ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ
ΔΕΣΤΕ! ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΥΡΠΟΛΗΜΕΝΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ, Η ΣΕΛΗΝΗ ΔΙΑΒΑΙΝΕΙ ΑΤΑΡΑΧΗ - ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙΤΕ! ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΡΟΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ, ΜΙΑ ΑΠΟΚΟΣΜΗ ΜΕΛΩΔΙΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ
ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΙΑΣ, ΔΕΝ ΕΥΡΙΣΚΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΑΠ’ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ - ΞΑΦΝΙΚΑ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΠΕΤΑΧΤΗΚΑ ΟΡΘΙΟΣ
ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΕΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ - ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΖΕΙ
Larry Cool, διαδικτυακός ποιητής
-->> Μόλις πριν από λίγο το έλαβα από το Larry, με το ερώτημα: «Τι κάνουν οι ποιητές σε καιρούς εξέγερσης;»
-->> Μια και δεν δηλώνω ποιήτρια (με το τυχαίο παίζω απλώς) σίγουρα δεν μπορώ να συντάξω μανιφέστα και αρκούμαι στη προσφορά χειρωνακτικής εργασίας: συλλέγω αναρτήσεις και δημοσιεύματα για χρήση των ιστορικών του μέλλοντος, να μελετήσουν τη σκοτεινή εποχή που παίρνει τέλος. Υποκλίνομαι στη σκέψη του Λάρρυ. Ο Ποιητής πολύ καλά τα γράφει και μακάρι να είχαμε περισσότερους Αληθινούς Ποιητές.
-->> Ο Larry Cool είναι παλιος διαδικτυακος ποιητης. Δυστυχως, η σελίδα του επαψε να λειτουργει. Ελπιζω συντομα να την ξαναστησει. Μπορεις να τον βρεις αν το ψαξεις στο http://flytoistros.com και συγκεκριμενα εδώ
Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008
Τι έγινε χτες στη πλατεία Συντάγματος
Ανοιχτή Δράση: Τρίτη 16:00
Είναι επιτακτική ανάγκη κάθε προοδευτικός πυρήνας αυτής της χώρας να δραστηριοποιηθεί με το δικό του τρόπο και να συνεισφέρει στον αγώνα που ψάχνει τρόπο να σχηματοποιηθεί.
Μόνο μας όπλο η αλληλεγγύη, η δημιουργική μας ζύμωση.
Αυτό-οργανωνόμαστε, κινητοποιούμαστε, δραστηριοποιούμαστε, εκφράζουμε, αντιστεκόμαστε, διεκδικούμε, προτάσσουμε.
Σας καλούμε αύριο Τρίτη, 16/12 και ώρα 16:00 να συνοδεύσουμε το «Άρμα αντι-πληροφόρησης και διαδραστικής αφύπνισης» που θα ξεκινήσει από τα Προπύλαια τη χρωματιστή του βόλτα στους δρόμους της Αθήνας.
Ένα αυτοσχέδιο τροχοφόρο άρμα, 2 laptops, 1 προτζέκτορας, 2 αυτοενισχυόμενα ηχεία, 1 ανοιχτό μικρόφωνο και όλοι εμείς θα δώσουμε φωνή και χρώμα σε όλα αυτά που ζούμε τις τελευταίες ημέρες.
Δεν καθόμαστε μόνοι σπίτι μας. Η σύναξη κάτω του ενός ατόμου τιμωρείται με απουσία από την ιστορία.
παρακαλούμε αναμεταδώστε το μήνυμα
συνεισφέρετε με υλικό επί-τόπου
συμπορευθείτε
-->> Αυτή ήταν η πρόσκληση, και λυπάμαι που δεν πήρα χαμπάρι...
-->> Αυτές είναι ένα κομματάκι από την υλοποίηση, και πάλι λυπάμαι που δεν βρισκόμουν εκεί...
-->> πατείστε στους συνδέσμους για περισσότερα, ε
Είναι επιτακτική ανάγκη κάθε προοδευτικός πυρήνας αυτής της χώρας να δραστηριοποιηθεί με το δικό του τρόπο και να συνεισφέρει στον αγώνα που ψάχνει τρόπο να σχηματοποιηθεί.
Μόνο μας όπλο η αλληλεγγύη, η δημιουργική μας ζύμωση.
Αυτό-οργανωνόμαστε, κινητοποιούμαστε, δραστηριοποιούμαστε, εκφράζουμε, αντιστεκόμαστε, διεκδικούμε, προτάσσουμε.
Σας καλούμε αύριο Τρίτη, 16/12 και ώρα 16:00 να συνοδεύσουμε το «Άρμα αντι-πληροφόρησης και διαδραστικής αφύπνισης» που θα ξεκινήσει από τα Προπύλαια τη χρωματιστή του βόλτα στους δρόμους της Αθήνας.
Ένα αυτοσχέδιο τροχοφόρο άρμα, 2 laptops, 1 προτζέκτορας, 2 αυτοενισχυόμενα ηχεία, 1 ανοιχτό μικρόφωνο και όλοι εμείς θα δώσουμε φωνή και χρώμα σε όλα αυτά που ζούμε τις τελευταίες ημέρες.
Δεν καθόμαστε μόνοι σπίτι μας. Η σύναξη κάτω του ενός ατόμου τιμωρείται με απουσία από την ιστορία.
παρακαλούμε αναμεταδώστε το μήνυμα
συνεισφέρετε με υλικό επί-τόπου
συμπορευθείτε
-->> Αυτή ήταν η πρόσκληση, και λυπάμαι που δεν πήρα χαμπάρι...
-->> Αυτές είναι ένα κομματάκι από την υλοποίηση, και πάλι λυπάμαι που δεν βρισκόμουν εκεί...
-->> πατείστε στους συνδέσμους για περισσότερα, ε
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
“We don’t forget, we don’t forgive”
Αλλη χάρη έχει το ασπρόμαυρο.
-->> αυτές οι φωτογραφίες, καθώς και πάρα πολλές ακόμα, από τις συλλογές «“We don’t forget, we don’t forgive”», και «ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ..» από τον alexandros__M στο http://www.flickr.com/photos/alexandros__m/
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008
Η άσπρη λέξη της ημέρας - Μ.Α.Τ.
Όπως διαβάζουμε σε συνέντευξη του απόστρατου υπαρχηγού της Αστυνομίας Πόλεων Ηλία Ψυχογιού στην Ελευθεροτυπία (1/8/2004), η «συνταγή» προέκυψε λίγο μετά τη Μεταπολίτευση:
Θέμα της εβδομάδας: Μπαρουτοκαπνισμένες γιορτές
-->> Δείτε όλο το αρχείο λέξεων αλλά και άλλα ενδιαφέροντα θέματα στη διεύθυνση www.asprilexi.com
-->> UPDATE: 16 Dec. 2008 -->> Η «άσπρη λέξη» της ημέρας - ΕΛ.ΑΣ
-->> UPDATE: 17 Dec. 2008 -->> Η «άσπρη λέξη» της ημέρας - Μολότοφ
«Όταν ήρθε ο Καραμανλής από το εξωτερικό, εμείς δεν είχαμε ειδικά σώματα για ν' αντιμετωπίσουμε αυτές τις καταστάσεις. Φώναξε τότε τον υπουργό και του είπε "φτιάξτε τα". Καθίσαμε στο Υπουργείο μια ομάδα αξιωματικών και τα σχεδιάσαμε. Δεν υπήρχε πρότυπον, τίποτα. Το βασικό, τους έλεγα εγώ, είναι να φτιάξουμε μια δύναμη που θα απασχολείται αποκλειστικά (ή σχεδόν αποκλειστικά) με το θέμα αυτό. Να υπάρχουν 100 άνδρες και, όταν χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε κάποια συνάθροιση, να καλούμε αυτούς κι όχι άλλους. Φτιάξαμε έτσι μια ωραία οργάνωση των ΜΑΤ. Πήραμε διάφορα όργανα: ασπίδες, δακρυγόνα κτλ. Πήραμε προσφορές για θωρακισμένα από διάφορα κράτη και τελικά επιλέξαμε να αγοράσουμε "αύρες" από το Βέλγιο.Σήμερα ξεκινά η τελευταία εβδομάδα λέξεων για το 2008. Η άσπρη λέξη είχε προγραμματίσει για αυτή την εβδομάδα λέξεις εορταστικές όπως μελομακάρονα, κουραμπιέδες, δίπλες κ.τ.λ. Λόγω των γεγονότων και της διάθεσής μας η συγγραφή των παραπάνω λέξεων στάθηκε αδύνατη. Έτσι τελειώνουμε τη χρονιά με λέξεις που σταχυολογήσαμε από τα μηνύματά σας τις τελευταίες μέρες.
Συγκροτήθηκαν έτσι τα ΜΑΤ (Μονάδες Αποκαταστάσεως Τάξεως). Η ιδέα της ονομασίας τους ανήκε στο μετέπειτα υπουργό Αναστάσιο Μπάλκο. Για τη συγκρότηση των μονάδων δε χρειάστηκε να ψηφιστεί ειδικός νόμος. Αρκούσε μια απλή υπουργική απόφαση. Η δύναμή τους ήταν 150 αστυνομικοί στην Αθήνα. Μια δεύτερη μονάδα ΜΑΤ φτιάχτηκε στη Θεσσαλονίκη, ενώ αντίστοιχο σώμα οργανώθηκε κι από τη Χωροφυλακή».
Θέμα της εβδομάδας: Μπαρουτοκαπνισμένες γιορτές
-->> Δείτε όλο το αρχείο λέξεων αλλά και άλλα ενδιαφέροντα θέματα στη διεύθυνση www.asprilexi.com
-->> UPDATE: 16 Dec. 2008 -->> Η «άσπρη λέξη» της ημέρας - ΕΛ.ΑΣ
Η Ελληνική Αστυνομία (ΕΛ.ΑΣ.) δημιουργήθηκε για να εξασφαλίζει ειρήνη και τάξη. Διαβάζουμε στον ιστότοπο του Υπουργείου Εσωτερικών:
«Η Ελληνική Αστυνομία με τη σημερινή της μορφή δημιουργήθηκε το 1984, με τη συγχώνευση της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων (νόμος 1481/1-10-1984, ΦΕΚ Α΄-152). Σύμφωνα με το νόμο 2800/2000, είναι Σώμα Ασφάλειας και έχει ως αποστολή:
την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας και της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας γενικής αστυνόμευσης και τροχαίας.
την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος και την προστασία του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας δημόσιας και κρατικής ασφάλειας».
-->> UPDATE: 17 Dec. 2008 -->> Η «άσπρη λέξη» της ημέρας - Μολότοφ
Οι βόμβες (ή κοκτέιλ) μολότοφ είναι «αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί μηχανισμοί που αποτελούνται από φιάλες με εύφλεκτο υλικό και κομμάτια υφάσματος ως φυτίλι.
Το όνομά τους προέρχεται από το Σοβιετικό πολιτικό Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μολότοφ. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης του Κόκκινου Στρατού εναντίων των Φιλανδών το Νοέμβριο του 1939 ο Μολότοφ σε ραδιοφωνικό του μήνυμα υποστήριξε πως η Σοβιετική Ένωση δεν έριχνε βόμβες αλλά "πανέρια" με τρόφιμα στους πεινασμένους Φιλανδούς. Τότε οι Φιλανδοί ονόμασαν τις βόμβες αυτές πικ-νικ Μολότοφ και ως αντίδραση χρησιμοποίησαν "φιάλες", τα κοκτέιλ μολότοφ κατά των σοβιετικών αρμάτων.
Τις βόμβες μολότοφ χρησιμοποίησαν και οι Σοβιετικοί εναντίον του Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Επιτέθηκαν τα ΜΑΤ σε ειρηνική Διαδήλωση στο Σύνταγμα...
http://www.youtube.com/watch?v=VD7gI95Ownk
From: menace82
About:
Κάθε βράδυ στο Σύνταγμα, από την δευτέρα 8/12/08, μαζευόμαστε και κάνουμε μια ειρηνική διαδήλωση. Στις 13/12/2008 έγινε μία ειρηνική διαδήλωση. Φωνάζαμε συνθήματα, τραγουδούσαμε, μέχρι που, γύρω στις 12 το βράδυ, μας περικύκλωσαν τα ΜΑΤ. Τους είδαμε ότι είχαν προετοιμαστεί, φορόντας μάσκες και μετά, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι, προσπαθούσαν να διαλύσουν την ειρηνική διαδήλωση με χημικά (παρεπιπτώντος, επειδή έφαγα το χημικό στην μούρη, δεν μπορείτε να φανταστείτε πως πονάει) και ξύλο με τα γκλοπ. Δύο κοπέλες και ένα παλληκάρι πήγαν στο νοσοκομείο, η μία κοπέλα και το παιδί λόγω άσθματος, και η άλλη λιποθύμησε από το χημικό και την έδειραν. Ένα παιδί το βάρεσαν στο κεφάλι, και ένα άλλο το χτύπησαν στα πόδια.
Την προηγούμενη νύχτα, γύρω στις 2:00, που τελείωσε η προηγούμενη διαδήλωση ήσυχως, είχαμε μείνει μιά ομάδα 10 παιδιών μπροστά από την Βουλή και ετοιμαζόμασταν να αποχωρήσουμε. Εκείνη την στιγμή, προς εκπλήξεως μας, βλέπουμε τον Παυλόπουλο, μαζί με την φρουρά του, να έρχεται προς το μέρος μας και να μας λέει ότι έτσι πρέπει να γίνονται οι διαμαρτυρίες, ειρηνικά και ότι τον συγκινήσαμε.
Τα σχόλια δικά σας...
via www.radiobubble.gr
σημειώνει ο Ευριπίδης Αγγελόπουλος και δεν έχω να προσθέσω τπτ
About:
Κάθε βράδυ στο Σύνταγμα, από την δευτέρα 8/12/08, μαζευόμαστε και κάνουμε μια ειρηνική διαδήλωση. Στις 13/12/2008 έγινε μία ειρηνική διαδήλωση. Φωνάζαμε συνθήματα, τραγουδούσαμε, μέχρι που, γύρω στις 12 το βράδυ, μας περικύκλωσαν τα ΜΑΤ. Τους είδαμε ότι είχαν προετοιμαστεί, φορόντας μάσκες και μετά, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι, προσπαθούσαν να διαλύσουν την ειρηνική διαδήλωση με χημικά (παρεπιπτώντος, επειδή έφαγα το χημικό στην μούρη, δεν μπορείτε να φανταστείτε πως πονάει) και ξύλο με τα γκλοπ. Δύο κοπέλες και ένα παλληκάρι πήγαν στο νοσοκομείο, η μία κοπέλα και το παιδί λόγω άσθματος, και η άλλη λιποθύμησε από το χημικό και την έδειραν. Ένα παιδί το βάρεσαν στο κεφάλι, και ένα άλλο το χτύπησαν στα πόδια.
Την προηγούμενη νύχτα, γύρω στις 2:00, που τελείωσε η προηγούμενη διαδήλωση ήσυχως, είχαμε μείνει μιά ομάδα 10 παιδιών μπροστά από την Βουλή και ετοιμαζόμασταν να αποχωρήσουμε. Εκείνη την στιγμή, προς εκπλήξεως μας, βλέπουμε τον Παυλόπουλο, μαζί με την φρουρά του, να έρχεται προς το μέρος μας και να μας λέει ότι έτσι πρέπει να γίνονται οι διαμαρτυρίες, ειρηνικά και ότι τον συγκινήσαμε.
Τα σχόλια δικά σας...
via www.radiobubble.gr
«Βίντεο από την ειρηνική/καθιστική διαμαρτυρία μαθητών έξω από τη Βουλή των Ελλήνων το βράδυ του Σαββάτου 13/12/2008. Η κοπέλα που ψεκάστηκε στο πρόσωπο μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Η γουρουνοποίηση του ανθρώπου σε όλο της το μεγαλείο.
Οι πολίτες δεν έχουν δικαίωμα στις ειρηνικές διαμαρτυρίες...»
σημειώνει ο Ευριπίδης Αγγελόπουλος και δεν έχω να προσθέσω τπτ
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008
griots =ένα tag (ετικέττα) για ποστ σχετικά με τα πρόσφατα γεγονότα
Μεταφέρω αυτούσιο ένα κομμάτι από το ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ. Διαβάστε προσεκτικά και εφαρμόστε -αν θέλετε.
Μιλήσαμε με πολύ κόσμο για το θέμα που ανέβασε ο Ματθαίος, σχετικά με την ανάπτυξη ενός δικτύου "δημοσιογραφίας πολιτών", "εναλλακτικής πληροφόρησης" ή τέλος πάντων όπως θέτε πέστε το, και οι συζητήσεις (που είναι ανοιχτές και θα γουστάραμε τρελά όλοι αν γίνονται και παραλλήλως αλλού σημειώνω γιατί δεν είναι ζήτημα δημουργίας "σάιτ" αλλά κοινών κωδίκων και δυνατοτήτων επεξεργασίας και μετά της χρήσης τους από συλλογικότητες ή άτομα) έχουν καταλήξει με μεγάλη ομοφωνία για τώρα, σαν πρώτη κίνηση προς την γενική κατεύθυνση, στο απλούστερο και ήδη υπάρχον: την αποδόχή της χρήσης μιας ενιαίας ετικέτας (tag), του "griots", μια λαμπρή ιδέα την οποία εισήγαγε ο Αστέρης στο twitter. Η σκοπιμότητα είναι νομίζω προφανής: πρόκειται για την διευκόλυνση της δημιουργίας ροής πληροφοριών που αφορούν την εν εξελίξει νεολαιίστικη εξέγερση (αλλά και κάθε συζήτηση που την αφορά), το τι θα κάνει ο καθένας και η καθεμία με την ροή αυτή είναι δικό τους θέμα. Προφανώς όποιος/α δεν θέλει δεν το κάνει και παύει κάθε συζήτηση. Όποιος/α όμως θέλει να συμμετάσχει στο μεγάλο ρεύμα διαδικτυακής πληροφόρησης και συζήτησης, δηλαδή σε μια ροή η οποία αν επεξεργαστεί μπορεί να γίνει σοβαρό σε όγκο κανάλι πληροφόρησης (ή πολλά τέτοια κανάλια), μπορεί αν θέλει να αρχίσει να προσθέτει tag στις αναρτήσεις, στις φωτογραφίες που αναρτώνται, στα βίντεο κτλ από εδώ και πέρα ή (ακόμα καλύτερα και αναδρομικά). Αυτό θα δώσει την δυνατότητα να δημιουργηθούν εργαλεία τα οποία θα αντλούν μόνο σχετική με το θέμα πληροφόρηση. Η πρόσκληση είναι ανοιχτή (αφορά κάθε χρήστη, κάθε μη εμπορικό ή και εμπορικό μέσο με διαδικτυακή παρουσία) και τα αποτελέσματά της δημόσια. Επίσης δεν δηλώνουν θέση ή άποψη, απλά ταξινομούν.
-->> http://histologion-gr.blogspot.com/2008/12/griots.html
Για να το συνηθίσετε λοιπόν...
griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots griots
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008
Τα πρώτα 7 posts απο τη "Μαθητική Πρωτοβουλία"
1o post
Για τους συμμαθητές από Θεσσαλονίκη
Δεκέμβριος 7, 2008 by mathitikiprotovoulia
Αδέρφια,
-->> http://mathitikiprotovoulia.wordpress.com/
Για τους συμμαθητές από Θεσσαλονίκη
Δεκέμβριος 7, 2008 by mathitikiprotovoulia
Αδέρφια,
φίλος μου πρότεινε να οργανώσουμε μια ομαδική πορεία μαθητών (και φοιτητών άμα λάχει) από όλα τα σχολεία της Θεσσαλονίκης. Επικοινωνήστε μαζί μας στο e-mail μας ma8itikiprotovoulia@gmail.com ώστε να φτιάξουμε και να οργανώσουμε κάτι όμορφο. Ενημερώστε φίλους και γνωστούς για να μπορέσουμε να ακούσουμε περισσότερες ιδέες και απόψεις για να οργανωθούμε καλύτερα. Εσείς που είστε από άλλες πόλεις οργανώστε αντίστοιχες πορείες στις δικές σας πόλεις.
Μαθητική Πρωτοβουλία
2o post
To chainmail που στάλθηκε
Δεκέμβριος 7, 2008 by mathitikiprotovoulia
ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΟΥΜΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΩΡΕΣ.
ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΚΔΙΚΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ. ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΤΡΕΜΟΥΝ.
ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ
ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΤΣΙ. ΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ 16ΧΡΟΝΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΑΣ.
ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ. ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΑΝΕΣ ΤΟΥΣ.
ΨΟΦΟΣ. ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΙΣ
ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ
ΕΒΑΛΑΝ ΝΑ ΖΟΥΜΕ. ΗΔΗ ΕΧΟΥΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΕ ΒΕΡΟΛΙΝΟ, ΛΟΝΔΙΝΟ
ΚΑΙ ΖΑΓΚΡΕΜΠ.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ. Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΕΜΕΙΣ
ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ.
ΑΔΕΡΦΙΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΘΑΡΡΟΣ. ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΤΩ. ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ
ΕΔΩ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ. ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΕΝΑΣ ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΑΣ ΑΠΟ 1.5m ΑΠΟΣΤΑΣΗ.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.
ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΗΚΑΝ ΑΠΟ ΔΗΘΕΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΕΝΩ ΟΙΜΠΑΤΣΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΜΕΤΑ! ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΑΠΟ ΕΝΑΜΑΤΣΟ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ?
ΜΑΛΑΚΕΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΑΚΡΙΒΑ! ΘΑ ΤΡΕΧΕΤΕ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΡΕ!
ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
ΑΣΧΗΜΗ ΠΟΛΗ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΗΣΕ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ.
ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ
6/12 ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ. Η ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΟΛΟΙ ΚΑΤΩ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΘΑ ΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ
ΑΛΕΞΗ ΖΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ
ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΥΛΙΚΕΣ ΖΗΜΙΕΣ, ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΡΘΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ!
ΘΑ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΣΟΥΜΕ ΡΕ!
Χθες, 6/12 μπάτσοι ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ έναν 16χρονο ΑΔΕΡΦΟ μας για το τίποτα. Ο καθένας μας μπορεί να ήταν στη θέση του.
Στην αρχή όλη η ΤiBi είχε φιλο-κρατικά/μπατσικά ρεπορτάζ, μετά τα γύρισαν πιο κοντά στο μέρος μας.
ΑΔΕΡΦΙΑ τους αξίζει το τέλος της ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ ΤΟΥΣ. Ας κλείσουμε αύριο τα σχολεία σε ένδειξη διαμαρτυρίας και όσοι δε μπορούν
ας κάνουν αποχή. Μην ενημερώνεστε από ΤιΒι, αλλά από το internet όπως π.χ. από το athens.indymedia.org
ΑΣΧΗΜΗ ΠΟΛΗ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ, ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΗΣΕ, Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ!
ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ. ΒΓΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΑ. ΦΙΛΗ ΜΟΥ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ.
ΜΠΑΤΣΟΥ ΓΟΥΡΟΥΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ. ΟΛΟΙ ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ Η ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΘΑ ΠΕΣΕΙ, ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ.
ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙ ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ. ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΠΕΡΑ! ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ, ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΖΑΓΚΡΕΜΠ.
ΜΙΣΟΣ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ. ΜΙΣΟΣ ΣΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΤΟΥΣ.
ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
ΜΠΑΤΣΟΙ
ΗΤΑΝ ΜΟΛΙΣ 16 ΧΡΟΝΩ
ΑΟΠΛΟΣ
ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ
ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΘΩΡΑΚΑ
ΝΕΚΡΟΣ Ο ΑΛΕΞΗΣ-ΑΝΤΡΕΑΣ
ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΕΚΤΕΛΕΣΗ-ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ
ΑΔΕΡΦΙΑ ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΤΣΙ. ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ Ο ΣΚΑΤΟΜΠΑΤΣΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΘΑ ΞΑΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ. ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
ΑΠΟ ΤΙΣ 11 ΠΑΡΑ ΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΘΗΝΑ-ΘΕΣΝΙΚΗ-ΗΡΑΚΛΕΙΟ-ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΜΕΡΑ. ΑΥΤΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ ΣΤΟ 1431AM.GR ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ.
ΦΩΤΙΑ ΦΩΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΠΡΟΩΘΗΣΕ ΤΟ.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ+AΔΕΛΙΝΑ.
Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς,
λυτρώνω μάνες και γιους.
Κάνω τη γλώσσα μου την πορφυρένια, ατόφιο μολύβι·
και τη ψυχή μου ένα απέραντο από στίχους καλύβι.
Ρίχνω το κάστρο σας, φτύνω του άστρου σας την κόχη.
Γίνομαι αύρα αλμυρή και στερνοβρόχι
ACTIVE MEMBER - FYSAEI KONTRA
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΜΑ Ο ΑΓΕΡΑΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ. Ο ΣΚΑΤΟΝΟΤΙΑΣ ΤΟΥΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΠΥΡΩΜΕΝΟΣ ΒΟΡΙΑΣ ΜΑΣ. ΑΣ ΦΥΣΗΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΟΝΤΡΑ Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΚΑΤΑ ΤΟΥΣ. ΑΣ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ. ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΑΔΕΡΦΙΑ VAMOS ΓΙΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ!!!
================================
SIMASIA EXEI TI EKANE AFTOS XWRIS NA IPOLOGIZEI T BOROUME N KANOUME EMEIS !OLOI OI MA8ITES TWN SXOLEIWN TIS ELLADAS POU XASAME ENAN SINOMILIKO MAS APO ENAN ARXIMALAKA POU IEIXE KAVLES NA SKOTWSEI!KAI EPEIDI ESEIS DEN BOREITAI NA KATALAVAITE T SIMAINEI NA XANOUME KAPOION O OPOIOS TN PROIGOUMENI MERA 8A BOROUSE N TRWEI MAZI MAS DEN BOREITAI NA KATALAVAITE K AFTIN TIN STIGME TIO EIMASTE IKANOI NA KANOUME!OLOI EMEIS OI OPOIOI AFTIN TIN STIGMI SKEFTOMASTE OTI KAPIOS PE8ANE EPEIDI PIGE NA EKFRASEI TN GNOMI TOU!OMWS O KOLOBATSOS DN EPAI3E M TN IDIO TROPO!EPEBALLE TN GNOMI TOU SKOTWNODAS TON KAI AFINODAS SEMAS MIA KARDIA M MISOS POU 8ELEI NA EKDIKI8EI K APLWS 8A T KATAFEROUME GT AMA KWLOBATSOI MAS SKOTWSETE OLOUS T 8A PETIXETE?EMEIS EIMASTE T MELLON!TA PAIDIA!TI 8A KANETE XWRIS EMAS AMA EPIVALETE TN GNOMI SAS SE OLOUS M,AS? ADE VGEITE STOUS DROMOUS POUSTARADES NA MAS SKOTWSETE ALLA TI 8A KERDISETE?spaste ta ola gt dn boroume n sigrinoume tn zoi aftou t paidiou me t peripolika sas!MAUHTES ENWTHEITE STOUS DROMOUS KATEVEITE TA PAIDIA 8A ZISOUNE K OI BATSOI 8A YOFISOUNE!
-ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΙΣ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΦΟΙΤΟΥΣΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ
================================
Μαθητική Πρωτοβουλία
3o post
Πληροφορίες για τις αυριανές πορείες
Δεκέμβριος 8, 2008 by mathitikiprotovoulia
Αδέρφια!,
πληροφορηθήκαμε επιτέλους για τις αυριανές πορείες στη Θεσσαλονίκη. Αύριο λοιπόν 12 ώρα το μεσημέρι στην Καμάρα ανεξάρτητα πολιτικού χώρου που ανήκετε ή αν είστε μαθητές ή όχι. Δεν πρέπει να φοβάστε απλά να είστε προσεκτικοί.
Ενημερωνόμαστε και για τα γεγονότα της Αθήνας όπου αδέρφια σύντροφοι μαθητές τρώνε ανελέητο ξύλο από μπάτσους στο Σύνταγμα και δέχονται βροχή από δακρυγόνα. Οι μπάτσοι ούτε καν συλλαμβάνουν θέλουν απλά να διασπείρουν το μίσος μέσω τις κρατικής βίας που ασκούν. Βρε ουρτ! Στο Βερολίνο και στο Λονδίνο σύντροφοι κάνουν κατάληψη στο Ελληνικό Προξενείο (όπου θεωρείται ελληνικό έδαφος) με αλληλέγυους Άγγλους και Γερμανούς απ’ έξω. Σήμερα αδέρφια μας δέχτηκαν και αυτά επίθεση στο ΑΤ της Αριστοτέλους το μεσημέρι με δακρυγόνα και πολύ ξύλο από μπάτσους.
Κουράγιο αδέρφια!
τα όμορφα πλησιάζουν, εμείς τα φτιάχνουμε πιο κοντά μας! Όλοι ενωμένοι στις πορείες!
Υ.Γ.: Μην ενημερώνεστε από την ΤιΒι γιατί υπάρχει παραπληροφόρηση. Δημοσιογράφοι υποστήριζαν τους ΜΑΤατζίδες που ξυλοκοπούν τα αδέρφια μας π.χ.Ενημερωθείτε από την αντιπληροφόρηση όπως π.χ. το athens.indymedia.org. Μην ακούτε τα πάντα, επιβαιβεώνεται πρώτα!
ΔΩΡΟ και ένα video με έναν σύντροφο να ρίχνει κάτω ένα ΜΑΤάκι στον Πειραιά.
Μαθητική Πρωτοβουλία
4o post
Συκλονιστικά γεγονότα στο Σύνταγμα
Δεκέμβριος 8, 2008 by mathitikiprotovoulia
*Αυτή τη στιγμή στην Καμάρα υπάρχουν πάνω από 1000 άτομα. Προλαβαίνετε. Θα ξεκινήσει η πορεία στις 7 και κάτι. Αν δε μπορείτε συντονιστείτε στο 1431am.gr για σωστή πληροφόρηση και όχι σε αυτή της ΤιΒι*
>> http://www.saloniki.org/webcam/webcam.htm για εικόνα της Καμάρας με μια μικρή καθυστέρηση όμως
Επίσης, στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Σύνταγμα αδέρφια σύντροφοι μαθητές τρώνε ανελέητο ξύλο και δακρυγόνο από ΜΑΤ. Υπήρξε ένα video που προβλήθηκε μόνο μια φορά με πολύ ανατριχιαστικές εικόνες. ΜΑΤατζής έσερνε 14χρονο αδερφό στην άσφαλτο επί 3 λεπτά μπροστά στην κάμερα! Επίσης δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι ήταν δεν ήταν 12-14 χρονώ, οι ΜΑΤατζήδες τα έβαλαν στην άσφαλτο και τα ακινιτοποίησαν με τα γκλομπ, αρβύλες και ασπίδες τους και τους έριχναν γερό ξύλο. Τα παιδιά φωνάζανε “Αφού μιας πιάσατε μην μας βαράτε συλλάβετέ μας!” αλλά οι μπάτσοι τον χαβά τους!
Ακόμη, πριν λίγο έγινε μαζική επίθεση των ΜΑΤ με δακρυγόνα εναντίον των συγκεντρωμένων μαθητών, αυτοί οι αληταράδες που πληρώνονται από όλους μας σάπισαν πριν λίγο αλύπητα τους μαθητές και προχώρησαν σε αρκετές από ό,τι φαίνεται συλλήψεις. Το θέαμα σύμφωνα με τους παρόντες ήταν ανατριχιαστικά σκληρό.
Αυτό και μόνο δείχνει την πλήρη αδυναμία τους να ελέγξουν την κατάσταση και τα δικά τους λάθη που δε μπορούν να διορθώσουν από μόνοι τους και ξανά και ξανά πάλι μόνο με τη βία προσπαθούν να εκφοβίσουν όλους μας.
Να κατεβούμε όλοι κάτω. Στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο.
5o post
Τι χρειάζεστε για την πορεία
Δεκέμβριος 8, 2008 by mathitikiprotovoulia
Αδέρφια!,
υποθέτουμε ότι για πολλούς από εσάς θα είναι αύριο η πρώτη σας πορεία. Μην αγχώνεστε, για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά. Βέβαια επειδή τα πράγματα δεν είναι παίξε-γέλασε θα σας γράψουμε τι είναι άκρως απαραίτητο στη πορεία αύριο. Πρώτα απ’ όλα να γράψουμε μια αποποίηση ευθύνης. Είναι καθαρά δική σας επιλογή αν θα κατέβαιτε ή όχι στη πορεία. Δε φταίει κανείς αν φάτε ξύλο ή σας πιάσουν για αυτόφορο. Καλό θα είναι να το έχετε συζητήσει πιο πριν με τους γονείς σας σε περίπτωση τι θα κάνετε/κάνουν σε περίπτωση που θα γίνει κάτι. Εμείς δε φέρουμε καμία ευθύνη.
Λοιπόν. Απαραίτητα πράγματα που χρειάζεται να είναι στη τσάντα σας είναι:
* Νερό. 1-2 μικρά μπουκάλια νερό, σε περίπτωση που το χρειαστείτε για τα μάτια σας εάν πέσουν δακρυγόνα π.χ..
* T-shirt. Ένα δεύτερο T-Shirt θα ήταν πολύ βολικό. Σε περίπτωση που σύντροφος τραυματισθεί να τον δέσετε ή για δικό σας τραύμα ή χρειάζεται να αλλάξετε ρούχα. Κατά προτίμηση μαύρο.
* Σκούφος. Για να καλύπτετε το κεφάλι σας σε πιθανές κάμερες ή και μπάτσους.
* Πασαμοντάνια-κασκόλ. Σε περίπτωση που πέσουν χημικά/δακρυγόνα για να προστατεύσετε την αναπνοή σας και τον οργανισμό σας. Επίσης εάν πέσουν δακρυγόνα βρέχετε την πασαμοντάνια με το νερό και είστε πιο ασφαλείς.
* Αυτά προς το παρών. Η λίστα θα ενημερωθεί αν κάτι προκύψει.
Όσων αναφορά το ρουχισμό σας, καλό θα ήταν να είναι μαύρες/σκούρες φόρμες, αθλητικά παπούτσια. Φούτερ με κουκούλα ή ζακέτα με κουκούλα και η τσάντα σας που θα είναι φουλ ανεβασμένη πάνω στους όμους για εύκολο τρέξιμο και μέσα τα πράγματα.
Μαθητική Πρωτοβουλία
6o post
Διευκρίνηση
Δεκέμβριος 9, 2008 by mathitikiprotovoulia
Λοιπόν επειδή δεχτήκαμε κάποια “αρνητικά” σχόλια και e-mail θέλουμε να διευκρινίσουμε λίγο τη στάση μας στα γεγονότα που συμβαίνουν τριγύρω μας.
Θέλουμε να πούμε ότι δεν συμφωνούμε με αποτέλεσμα κατακρίνουμε τους βανδαλισμούς αυτούς. Όμως πρέπει να διευκρινίσουμε (αυτό που κάνουμε και σε mail που μας ήρθαν -και σας ευχαριστούμε!) ότι οι βανδαλισμοί α) δεν γίνονται από αναρχικούς β) δε παρουσιάζονται σωστά δηλαδή είτε με τρόπο όπως θέλουν τα μεγάλα ΜΜΕ είτε παραπληροφορούνται. Έτσι λοιπόν, νιώθουμε το χρέος να διευκρινήσουμε λίγο τη στάση μας, γιατί πολλοί νομίζουν ότι είμαστε υπέρ των βανδαλισμών ή ότι είμαστε hardcore αναρχικοί και τέτοια φάση.
Πρώτα απ’ όλα όσοι διαβάσατε το κειμενάκι στη σελίδα About ή στη διπλανή sidebar θα προσέξατε τη φράση “Δεν υπαγόμαστε σε κανένα πολιτικό σχήμα ούτε θα πρόκειται να γίνει αυτό.”. Με πολιτικό σχήμα ενοούμε τα πάντα, είτε οργάνωση είναι είτε κόμμα είτε κάτι άλλο. Είμαστε τελείως αυτόνομοι και ανεξάρτητοι. Και έτσι θα παραμείνουμε.
Καιρός όμως να μιλήσουμε και για τα χθεσινά (8/12) επεισόδια που έγιναν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Κατ’ αρχάς τα πράγματα παρουσιάζονται πολύ πιο τραγικά από τα μεγάλα ΜΜΕ. Ειδικά για Θεσσαλονίκη μας ενημερώσαν παιδιά από πρωσοπικές μαρτυρίες και από το 1431am.gr (που ενημέρωναν για όλη την Ελλάδα επίσης) ότι κάηκαν μόνο μεγάλα μαγαζιά, εμπορικά, αλυσίδες, πολυεθνικές, τράπεζες επί της Τσιμισκή και μετά υπήρξε πλιάτσικο. (Το πλιάτσικο το δικαιολογούμε ως αποτέλεσμα της οικονιμής κρίσης που κυριαρχεί τον δυτικοκαπιταλιστικό κόσμο και της ακρίβειας, της αισχροκέρδειας και της φτώχειας που κυριαρχεί την ελλάδα). Για Αθήνα ξέρουμε ότι κάηκε τουλάχιστον μια τράπεζα στο ισόγειο σε δρόμο επί της πλατείας Συντάγματος, η εθνική βιβλιοθήκη (κρίμα -καταδικαστέο) τελικά ΔΕΝ ΚΑΗΚΕ. ΉΤΑΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ., φωτιές και πολλά χημικά στην Πανεπιστιμιούπολη -από κει και μετά κοιμιθίκαμε και δεν έχουμε ενημερωθεί ακόμη.
Τα γεγονότα αυτά είναι καταδικαστέα από εμάς. Δε συμφωνούμε με το κάψιμο μικρομάγαζων των συντρόφων μεροκαματιάρηδων. Δεν είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε. Αν είναι να κάψουμε κάτι και να το ρημάξουμε ας είναι οι τράπεζες και τα υπουργεία τους. Η δικιά τους Βαβυλώνα.
Ένα τελευταίο για την παραπληροφόρηση. Οι κανονικοί αναρχικοί δε ρημάζουν τα μικρομάγαζα και τις επιχειρήσεις! Μην πιστεύετε ότι ακούτε/βλέπετε στην TV! Πολλές φορές βάζουν και πλάνα αρχείων! (φυσικά τα χθεσινά live σε όλα τα κανάλια δεν ήταν πλάνα αρχείων δε μιλάμε γι’ αυτά). Μπείτε στο athens.indymedia.org για γρήγορη σωστή ενημέρωση και συντονιστείτε στο 1431am.gr, το ανεξάρτητο ράδιο των φοιτιτών. Π.χ. Σάββατο βράδυ (ή Κυριακή ήταν δε θυμάμαι) έδειχναν στη ΤιΒι ότι έπεφταν μολότοφ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ενώ υπήρχε πετροπόλεμος!
Αυτά τα λίγα.
Σχολιάστε ελεύθερα. Βλέπετε, δε υπάρχει εδώ λογοκρισία. Απαντάμε σε όλα τα mail και αφήνουμε τα σχόλια όπως εσείς τα γράψατε και απαντάμε. Ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί.
Μαθητική Πρωτοβουλία
7o post
Σημερινά νέα και ενημερώσεις
Δεκέμβριος 9, 2008 by mathitikiprotovoulia
Σύντροφοι αδέρφια!,
έχουμε πληροφορίες για το τι έγινε σήμερα σε Θεσσαλονίκη -για Αθήνα θα ξέρουμε αργότερα. Κατεβήκαμε στην πορεία. Μαθητές πολλούς άλλους δεν είδαμε.
Λοιπόν, η πορεία ξεκίνησε από την Καμάρα γύρω στις 1 με κατεύθυνση Αγία Σοφίας (κλασσικά). Έστριψε αριστερά και κατευθήνθηκε προς Τσιμισκή. Υπήρχαν 3 block. Το πρώτο ήταν το εκπαιδευτικό, το δεύτερο το φοιτικό και το τρίτο το black block. Ο ρυθμός ήταν σχετικά αργός και 3 στάσεις καθώς ήταν πολύς ο κόσμος που ήρθε. Για παράδειγμα όταν η κεφαλή της πορείας σταμάτισε στην γωνία Τσιμισκή με Αγίας Σοφίας, το τελευταίο block ήταν ακόμα πάνω στην Εγνατία, ούτε καν στη γωνία με Αγίας Σοφίας. Άσχετα όμως με τον ρυθμό της πορείας, είχε τεράστιο παλμό! Πιο μεγάλο από τον χθεσινοβραδυνό. Αφού κατεβήκαμε Τσιμισκή, την περπατήσαμε μέχρι την Αντιγονιδών, έγινε μεγάλη στάση στη πλατεία Αριστοτέλους ώστε να συμπυκνωθούμε πάλι. Στην Αντιγονιδών ανεβήκαμε προς τα πάνω ώστε να βγούμε ακριβώς μπροστά στο ΜΑΘΡΑ (Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης). Εκεί όταν φτάσαμε, συμπτυχθήκαμε πάλι. Κατ’ όλη την διάρκεια της πορείας φωνάζαμε συνθήματα. Στο ΜΑΘΡΑ έγιναν πιο έντονα. Μετά από 3-4 λεπτά αφ’ ότου είχαμε φτάσει στο ΜΑΘΡΑ ξεπήδησαν μέσα από το black block γύρω στα 25-30 άτομα που θέλαν να μπουν μέσα στο υπουργείο σπάζοντας την κεντρική πύλη επί της Αγ. Δημητρίου. Πέταξαν και πέτρες λίγο πιο πριν. Αφού είδαν ότι δεν έσπαγε, προσπάθησαν να μπουν από τη πλαϊνή γωνιακή πόρτα (απ’ εκεί που γίνονται οι δηλώσεις και μπαινοβγαίνουν τα αμάξια). Με το που φτάνουν εκεί πετάγονται γύρω στους 20 ΜΑΤατζήδες μέσα από το υπόγειο -βγήκαν και άλλοι κατευθείαν και έριξαν 3-4 δακρυγόνα (αρχικώς). Ο κόσμος αναστατώθηκε και άρχισαν όλοι να τρέχουν με μέτοπο τα Πανεπιστήμια. Γύρω στα 15-20 άτομα ανέβηκαν τα στενά πάνω από τη Δημητρίου αλλά ξανακατέβηκαν (μπορεί να υπήρχαν ασφαλίτες δεν ξέρουμε ακόμη -δεν έχει επιβεβαιωθεί το συγκεκριμένο). Η πορεία ξανασυμπτήχθηκε επί της Δημητρίου και συνέχισε το κυνηγητό προς τα Πανεπιστήμια με περισσότερα δακρυγόνα (όλη η Δημητρίου ήταν με καπνούς). Πολλά άτομα μπήκαν μέσα σε μαγαζιά ώστε να γλυτώσουν. Τα ΜΑΤ συνέχισαν το κυνηγητό με απερίγραπτη βία. Συλλήψεις απ’ όσο ξέρουμε δεν έχουν γίνει.
Όσων αναφορά την Αθήνα, υπήρξε πετροπόλεμος στη πλατεία Συντάγματος πριν τις 3 ώρα όπου τελέστηκε η κηδεία του αδερφού μας. Στην κηδεία εισήρθαν ΜΑΤ και ασφαλίτες και πέταξαν δακρυγόνα και οι άνθρωποι λιποθύμησαν -όπως και η μητέρα του αδερφού μας. Δεν υπάρχει πια όριο στη κρατική βία που ασκείται! Ούτε τα προσχήματα δεν κρατάν πια τα γουρούνια!
Eπίσης χθες γράψαμε ότι η Εθνική Βιβλιοθίκη κάηκε, πράγμα που δεν ισχύει. Δεν έπαθε τίποτα.
Μαθητική Πρωτοβουλία
Μαθητική Πρωτοβουλία
2o post
To chainmail που στάλθηκε
Δεκέμβριος 7, 2008 by mathitikiprotovoulia
ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΟΥΜΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΩΡΕΣ.
ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΚΔΙΚΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ. ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΤΡΕΜΟΥΝ.
ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ
ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΤΣΙ. ΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ 16ΧΡΟΝΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΑΣ.
ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ. ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΑΝΕΣ ΤΟΥΣ.
ΨΟΦΟΣ. ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΙΣ
ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ
ΕΒΑΛΑΝ ΝΑ ΖΟΥΜΕ. ΗΔΗ ΕΧΟΥΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΕ ΒΕΡΟΛΙΝΟ, ΛΟΝΔΙΝΟ
ΚΑΙ ΖΑΓΚΡΕΜΠ.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ. Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΕΜΕΙΣ
ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ.
ΑΔΕΡΦΙΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΘΑΡΡΟΣ. ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΤΩ. ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ
ΕΔΩ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ. ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΕΝΑΣ ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΑΣ ΑΠΟ 1.5m ΑΠΟΣΤΑΣΗ.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.
ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΗΚΑΝ ΑΠΟ ΔΗΘΕΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΕΝΩ ΟΙΜΠΑΤΣΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΜΕΤΑ! ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΑΠΟ ΕΝΑΜΑΤΣΟ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ?
ΜΑΛΑΚΕΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΑΚΡΙΒΑ! ΘΑ ΤΡΕΧΕΤΕ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΡΕ!
ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
ΑΣΧΗΜΗ ΠΟΛΗ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΗΣΕ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ.
ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ
6/12 ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ. Η ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΟΛΟΙ ΚΑΤΩ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΘΑ ΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ
ΑΛΕΞΗ ΖΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ
ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΥΛΙΚΕΣ ΖΗΜΙΕΣ, ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΡΘΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ!
ΘΑ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΣΟΥΜΕ ΡΕ!
Χθες, 6/12 μπάτσοι ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ έναν 16χρονο ΑΔΕΡΦΟ μας για το τίποτα. Ο καθένας μας μπορεί να ήταν στη θέση του.
Στην αρχή όλη η ΤiBi είχε φιλο-κρατικά/μπατσικά ρεπορτάζ, μετά τα γύρισαν πιο κοντά στο μέρος μας.
ΑΔΕΡΦΙΑ τους αξίζει το τέλος της ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ ΤΟΥΣ. Ας κλείσουμε αύριο τα σχολεία σε ένδειξη διαμαρτυρίας και όσοι δε μπορούν
ας κάνουν αποχή. Μην ενημερώνεστε από ΤιΒι, αλλά από το internet όπως π.χ. από το athens.indymedia.org
ΑΣΧΗΜΗ ΠΟΛΗ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ, ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΗΣΕ, Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ!
ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ. ΒΓΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΑ. ΦΙΛΗ ΜΟΥ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ.
ΜΠΑΤΣΟΥ ΓΟΥΡΟΥΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ. ΟΛΟΙ ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ Η ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΘΑ ΠΕΣΕΙ, ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ.
ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙ ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ. ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΠΕΡΑ! ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ, ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΖΑΓΚΡΕΜΠ.
ΜΙΣΟΣ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ. ΜΙΣΟΣ ΣΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΤΟΥΣ.
ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
ΜΠΑΤΣΟΙ
ΗΤΑΝ ΜΟΛΙΣ 16 ΧΡΟΝΩ
ΑΟΠΛΟΣ
ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ
ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΘΩΡΑΚΑ
ΝΕΚΡΟΣ Ο ΑΛΕΞΗΣ-ΑΝΤΡΕΑΣ
ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΕΚΤΕΛΕΣΗ-ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ
ΑΔΕΡΦΙΑ ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΤΣΙ. ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ Ο ΣΚΑΤΟΜΠΑΤΣΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΘΑ ΞΑΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ. ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
ΑΠΟ ΤΙΣ 11 ΠΑΡΑ ΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΘΗΝΑ-ΘΕΣΝΙΚΗ-ΗΡΑΚΛΕΙΟ-ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΜΕΡΑ. ΑΥΤΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ ΣΤΟ 1431AM.GR ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ.
ΦΩΤΙΑ ΦΩΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΠΡΟΩΘΗΣΕ ΤΟ.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ+AΔΕΛΙΝΑ.
Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς,
λυτρώνω μάνες και γιους.
Κάνω τη γλώσσα μου την πορφυρένια, ατόφιο μολύβι·
και τη ψυχή μου ένα απέραντο από στίχους καλύβι.
Ρίχνω το κάστρο σας, φτύνω του άστρου σας την κόχη.
Γίνομαι αύρα αλμυρή και στερνοβρόχι
ACTIVE MEMBER - FYSAEI KONTRA
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΜΑ Ο ΑΓΕΡΑΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ. Ο ΣΚΑΤΟΝΟΤΙΑΣ ΤΟΥΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΠΥΡΩΜΕΝΟΣ ΒΟΡΙΑΣ ΜΑΣ. ΑΣ ΦΥΣΗΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΟΝΤΡΑ Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΚΑΤΑ ΤΟΥΣ. ΑΣ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ. ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΑΔΕΡΦΙΑ VAMOS ΓΙΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ!!!
================================
SIMASIA EXEI TI EKANE AFTOS XWRIS NA IPOLOGIZEI T BOROUME N KANOUME EMEIS !OLOI OI MA8ITES TWN SXOLEIWN TIS ELLADAS POU XASAME ENAN SINOMILIKO MAS APO ENAN ARXIMALAKA POU IEIXE KAVLES NA SKOTWSEI!KAI EPEIDI ESEIS DEN BOREITAI NA KATALAVAITE T SIMAINEI NA XANOUME KAPOION O OPOIOS TN PROIGOUMENI MERA 8A BOROUSE N TRWEI MAZI MAS DEN BOREITAI NA KATALAVAITE K AFTIN TIN STIGME TIO EIMASTE IKANOI NA KANOUME!OLOI EMEIS OI OPOIOI AFTIN TIN STIGMI SKEFTOMASTE OTI KAPIOS PE8ANE EPEIDI PIGE NA EKFRASEI TN GNOMI TOU!OMWS O KOLOBATSOS DN EPAI3E M TN IDIO TROPO!EPEBALLE TN GNOMI TOU SKOTWNODAS TON KAI AFINODAS SEMAS MIA KARDIA M MISOS POU 8ELEI NA EKDIKI8EI K APLWS 8A T KATAFEROUME GT AMA KWLOBATSOI MAS SKOTWSETE OLOUS T 8A PETIXETE?EMEIS EIMASTE T MELLON!TA PAIDIA!TI 8A KANETE XWRIS EMAS AMA EPIVALETE TN GNOMI SAS SE OLOUS M,AS? ADE VGEITE STOUS DROMOUS POUSTARADES NA MAS SKOTWSETE ALLA TI 8A KERDISETE?spaste ta ola gt dn boroume n sigrinoume tn zoi aftou t paidiou me t peripolika sas!MAUHTES ENWTHEITE STOUS DROMOUS KATEVEITE TA PAIDIA 8A ZISOUNE K OI BATSOI 8A YOFISOUNE!
-ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΙΣ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΦΟΙΤΟΥΣΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ
================================
Μαθητική Πρωτοβουλία
3o post
Πληροφορίες για τις αυριανές πορείες
Δεκέμβριος 8, 2008 by mathitikiprotovoulia
Αδέρφια!,
πληροφορηθήκαμε επιτέλους για τις αυριανές πορείες στη Θεσσαλονίκη. Αύριο λοιπόν 12 ώρα το μεσημέρι στην Καμάρα ανεξάρτητα πολιτικού χώρου που ανήκετε ή αν είστε μαθητές ή όχι. Δεν πρέπει να φοβάστε απλά να είστε προσεκτικοί.
Ενημερωνόμαστε και για τα γεγονότα της Αθήνας όπου αδέρφια σύντροφοι μαθητές τρώνε ανελέητο ξύλο από μπάτσους στο Σύνταγμα και δέχονται βροχή από δακρυγόνα. Οι μπάτσοι ούτε καν συλλαμβάνουν θέλουν απλά να διασπείρουν το μίσος μέσω τις κρατικής βίας που ασκούν. Βρε ουρτ! Στο Βερολίνο και στο Λονδίνο σύντροφοι κάνουν κατάληψη στο Ελληνικό Προξενείο (όπου θεωρείται ελληνικό έδαφος) με αλληλέγυους Άγγλους και Γερμανούς απ’ έξω. Σήμερα αδέρφια μας δέχτηκαν και αυτά επίθεση στο ΑΤ της Αριστοτέλους το μεσημέρι με δακρυγόνα και πολύ ξύλο από μπάτσους.
Κουράγιο αδέρφια!
τα όμορφα πλησιάζουν, εμείς τα φτιάχνουμε πιο κοντά μας! Όλοι ενωμένοι στις πορείες!
Υ.Γ.: Μην ενημερώνεστε από την ΤιΒι γιατί υπάρχει παραπληροφόρηση. Δημοσιογράφοι υποστήριζαν τους ΜΑΤατζίδες που ξυλοκοπούν τα αδέρφια μας π.χ.Ενημερωθείτε από την αντιπληροφόρηση όπως π.χ. το athens.indymedia.org. Μην ακούτε τα πάντα, επιβαιβεώνεται πρώτα!
ΔΩΡΟ και ένα video με έναν σύντροφο να ρίχνει κάτω ένα ΜΑΤάκι στον Πειραιά.
Μαθητική Πρωτοβουλία
4o post
Συκλονιστικά γεγονότα στο Σύνταγμα
Δεκέμβριος 8, 2008 by mathitikiprotovoulia
*Αυτή τη στιγμή στην Καμάρα υπάρχουν πάνω από 1000 άτομα. Προλαβαίνετε. Θα ξεκινήσει η πορεία στις 7 και κάτι. Αν δε μπορείτε συντονιστείτε στο 1431am.gr για σωστή πληροφόρηση και όχι σε αυτή της ΤιΒι*
>> http://www.saloniki.org/webcam/webcam.htm για εικόνα της Καμάρας με μια μικρή καθυστέρηση όμως
Επίσης, στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Σύνταγμα αδέρφια σύντροφοι μαθητές τρώνε ανελέητο ξύλο και δακρυγόνο από ΜΑΤ. Υπήρξε ένα video που προβλήθηκε μόνο μια φορά με πολύ ανατριχιαστικές εικόνες. ΜΑΤατζής έσερνε 14χρονο αδερφό στην άσφαλτο επί 3 λεπτά μπροστά στην κάμερα! Επίσης δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι ήταν δεν ήταν 12-14 χρονώ, οι ΜΑΤατζήδες τα έβαλαν στην άσφαλτο και τα ακινιτοποίησαν με τα γκλομπ, αρβύλες και ασπίδες τους και τους έριχναν γερό ξύλο. Τα παιδιά φωνάζανε “Αφού μιας πιάσατε μην μας βαράτε συλλάβετέ μας!” αλλά οι μπάτσοι τον χαβά τους!
Ακόμη, πριν λίγο έγινε μαζική επίθεση των ΜΑΤ με δακρυγόνα εναντίον των συγκεντρωμένων μαθητών, αυτοί οι αληταράδες που πληρώνονται από όλους μας σάπισαν πριν λίγο αλύπητα τους μαθητές και προχώρησαν σε αρκετές από ό,τι φαίνεται συλλήψεις. Το θέαμα σύμφωνα με τους παρόντες ήταν ανατριχιαστικά σκληρό.
Αυτό και μόνο δείχνει την πλήρη αδυναμία τους να ελέγξουν την κατάσταση και τα δικά τους λάθη που δε μπορούν να διορθώσουν από μόνοι τους και ξανά και ξανά πάλι μόνο με τη βία προσπαθούν να εκφοβίσουν όλους μας.
Να κατεβούμε όλοι κάτω. Στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο.
5o post
Τι χρειάζεστε για την πορεία
Δεκέμβριος 8, 2008 by mathitikiprotovoulia
Αδέρφια!,
υποθέτουμε ότι για πολλούς από εσάς θα είναι αύριο η πρώτη σας πορεία. Μην αγχώνεστε, για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά. Βέβαια επειδή τα πράγματα δεν είναι παίξε-γέλασε θα σας γράψουμε τι είναι άκρως απαραίτητο στη πορεία αύριο. Πρώτα απ’ όλα να γράψουμε μια αποποίηση ευθύνης. Είναι καθαρά δική σας επιλογή αν θα κατέβαιτε ή όχι στη πορεία. Δε φταίει κανείς αν φάτε ξύλο ή σας πιάσουν για αυτόφορο. Καλό θα είναι να το έχετε συζητήσει πιο πριν με τους γονείς σας σε περίπτωση τι θα κάνετε/κάνουν σε περίπτωση που θα γίνει κάτι. Εμείς δε φέρουμε καμία ευθύνη.
Λοιπόν. Απαραίτητα πράγματα που χρειάζεται να είναι στη τσάντα σας είναι:
* Νερό. 1-2 μικρά μπουκάλια νερό, σε περίπτωση που το χρειαστείτε για τα μάτια σας εάν πέσουν δακρυγόνα π.χ..
* T-shirt. Ένα δεύτερο T-Shirt θα ήταν πολύ βολικό. Σε περίπτωση που σύντροφος τραυματισθεί να τον δέσετε ή για δικό σας τραύμα ή χρειάζεται να αλλάξετε ρούχα. Κατά προτίμηση μαύρο.
* Σκούφος. Για να καλύπτετε το κεφάλι σας σε πιθανές κάμερες ή και μπάτσους.
* Πασαμοντάνια-κασκόλ. Σε περίπτωση που πέσουν χημικά/δακρυγόνα για να προστατεύσετε την αναπνοή σας και τον οργανισμό σας. Επίσης εάν πέσουν δακρυγόνα βρέχετε την πασαμοντάνια με το νερό και είστε πιο ασφαλείς.
* Αυτά προς το παρών. Η λίστα θα ενημερωθεί αν κάτι προκύψει.
Όσων αναφορά το ρουχισμό σας, καλό θα ήταν να είναι μαύρες/σκούρες φόρμες, αθλητικά παπούτσια. Φούτερ με κουκούλα ή ζακέτα με κουκούλα και η τσάντα σας που θα είναι φουλ ανεβασμένη πάνω στους όμους για εύκολο τρέξιμο και μέσα τα πράγματα.
Μαθητική Πρωτοβουλία
6o post
Διευκρίνηση
Δεκέμβριος 9, 2008 by mathitikiprotovoulia
Λοιπόν επειδή δεχτήκαμε κάποια “αρνητικά” σχόλια και e-mail θέλουμε να διευκρινίσουμε λίγο τη στάση μας στα γεγονότα που συμβαίνουν τριγύρω μας.
Θέλουμε να πούμε ότι δεν συμφωνούμε με αποτέλεσμα κατακρίνουμε τους βανδαλισμούς αυτούς. Όμως πρέπει να διευκρινίσουμε (αυτό που κάνουμε και σε mail που μας ήρθαν -και σας ευχαριστούμε!) ότι οι βανδαλισμοί α) δεν γίνονται από αναρχικούς β) δε παρουσιάζονται σωστά δηλαδή είτε με τρόπο όπως θέλουν τα μεγάλα ΜΜΕ είτε παραπληροφορούνται. Έτσι λοιπόν, νιώθουμε το χρέος να διευκρινήσουμε λίγο τη στάση μας, γιατί πολλοί νομίζουν ότι είμαστε υπέρ των βανδαλισμών ή ότι είμαστε hardcore αναρχικοί και τέτοια φάση.
Πρώτα απ’ όλα όσοι διαβάσατε το κειμενάκι στη σελίδα About ή στη διπλανή sidebar θα προσέξατε τη φράση “Δεν υπαγόμαστε σε κανένα πολιτικό σχήμα ούτε θα πρόκειται να γίνει αυτό.”. Με πολιτικό σχήμα ενοούμε τα πάντα, είτε οργάνωση είναι είτε κόμμα είτε κάτι άλλο. Είμαστε τελείως αυτόνομοι και ανεξάρτητοι. Και έτσι θα παραμείνουμε.
Καιρός όμως να μιλήσουμε και για τα χθεσινά (8/12) επεισόδια που έγιναν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Κατ’ αρχάς τα πράγματα παρουσιάζονται πολύ πιο τραγικά από τα μεγάλα ΜΜΕ. Ειδικά για Θεσσαλονίκη μας ενημερώσαν παιδιά από πρωσοπικές μαρτυρίες και από το 1431am.gr (που ενημέρωναν για όλη την Ελλάδα επίσης) ότι κάηκαν μόνο μεγάλα μαγαζιά, εμπορικά, αλυσίδες, πολυεθνικές, τράπεζες επί της Τσιμισκή και μετά υπήρξε πλιάτσικο. (Το πλιάτσικο το δικαιολογούμε ως αποτέλεσμα της οικονιμής κρίσης που κυριαρχεί τον δυτικοκαπιταλιστικό κόσμο και της ακρίβειας, της αισχροκέρδειας και της φτώχειας που κυριαρχεί την ελλάδα). Για Αθήνα ξέρουμε ότι κάηκε τουλάχιστον μια τράπεζα στο ισόγειο σε δρόμο επί της πλατείας Συντάγματος, η εθνική βιβλιοθήκη (κρίμα -καταδικαστέο) τελικά ΔΕΝ ΚΑΗΚΕ. ΉΤΑΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ., φωτιές και πολλά χημικά στην Πανεπιστιμιούπολη -από κει και μετά κοιμιθίκαμε και δεν έχουμε ενημερωθεί ακόμη.
Τα γεγονότα αυτά είναι καταδικαστέα από εμάς. Δε συμφωνούμε με το κάψιμο μικρομάγαζων των συντρόφων μεροκαματιάρηδων. Δεν είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε. Αν είναι να κάψουμε κάτι και να το ρημάξουμε ας είναι οι τράπεζες και τα υπουργεία τους. Η δικιά τους Βαβυλώνα.
Ένα τελευταίο για την παραπληροφόρηση. Οι κανονικοί αναρχικοί δε ρημάζουν τα μικρομάγαζα και τις επιχειρήσεις! Μην πιστεύετε ότι ακούτε/βλέπετε στην TV! Πολλές φορές βάζουν και πλάνα αρχείων! (φυσικά τα χθεσινά live σε όλα τα κανάλια δεν ήταν πλάνα αρχείων δε μιλάμε γι’ αυτά). Μπείτε στο athens.indymedia.org για γρήγορη σωστή ενημέρωση και συντονιστείτε στο 1431am.gr, το ανεξάρτητο ράδιο των φοιτιτών. Π.χ. Σάββατο βράδυ (ή Κυριακή ήταν δε θυμάμαι) έδειχναν στη ΤιΒι ότι έπεφταν μολότοφ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ενώ υπήρχε πετροπόλεμος!
Αυτά τα λίγα.
Σχολιάστε ελεύθερα. Βλέπετε, δε υπάρχει εδώ λογοκρισία. Απαντάμε σε όλα τα mail και αφήνουμε τα σχόλια όπως εσείς τα γράψατε και απαντάμε. Ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί.
Μαθητική Πρωτοβουλία
7o post
Σημερινά νέα και ενημερώσεις
Δεκέμβριος 9, 2008 by mathitikiprotovoulia
Σύντροφοι αδέρφια!,
έχουμε πληροφορίες για το τι έγινε σήμερα σε Θεσσαλονίκη -για Αθήνα θα ξέρουμε αργότερα. Κατεβήκαμε στην πορεία. Μαθητές πολλούς άλλους δεν είδαμε.
Λοιπόν, η πορεία ξεκίνησε από την Καμάρα γύρω στις 1 με κατεύθυνση Αγία Σοφίας (κλασσικά). Έστριψε αριστερά και κατευθήνθηκε προς Τσιμισκή. Υπήρχαν 3 block. Το πρώτο ήταν το εκπαιδευτικό, το δεύτερο το φοιτικό και το τρίτο το black block. Ο ρυθμός ήταν σχετικά αργός και 3 στάσεις καθώς ήταν πολύς ο κόσμος που ήρθε. Για παράδειγμα όταν η κεφαλή της πορείας σταμάτισε στην γωνία Τσιμισκή με Αγίας Σοφίας, το τελευταίο block ήταν ακόμα πάνω στην Εγνατία, ούτε καν στη γωνία με Αγίας Σοφίας. Άσχετα όμως με τον ρυθμό της πορείας, είχε τεράστιο παλμό! Πιο μεγάλο από τον χθεσινοβραδυνό. Αφού κατεβήκαμε Τσιμισκή, την περπατήσαμε μέχρι την Αντιγονιδών, έγινε μεγάλη στάση στη πλατεία Αριστοτέλους ώστε να συμπυκνωθούμε πάλι. Στην Αντιγονιδών ανεβήκαμε προς τα πάνω ώστε να βγούμε ακριβώς μπροστά στο ΜΑΘΡΑ (Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης). Εκεί όταν φτάσαμε, συμπτυχθήκαμε πάλι. Κατ’ όλη την διάρκεια της πορείας φωνάζαμε συνθήματα. Στο ΜΑΘΡΑ έγιναν πιο έντονα. Μετά από 3-4 λεπτά αφ’ ότου είχαμε φτάσει στο ΜΑΘΡΑ ξεπήδησαν μέσα από το black block γύρω στα 25-30 άτομα που θέλαν να μπουν μέσα στο υπουργείο σπάζοντας την κεντρική πύλη επί της Αγ. Δημητρίου. Πέταξαν και πέτρες λίγο πιο πριν. Αφού είδαν ότι δεν έσπαγε, προσπάθησαν να μπουν από τη πλαϊνή γωνιακή πόρτα (απ’ εκεί που γίνονται οι δηλώσεις και μπαινοβγαίνουν τα αμάξια). Με το που φτάνουν εκεί πετάγονται γύρω στους 20 ΜΑΤατζήδες μέσα από το υπόγειο -βγήκαν και άλλοι κατευθείαν και έριξαν 3-4 δακρυγόνα (αρχικώς). Ο κόσμος αναστατώθηκε και άρχισαν όλοι να τρέχουν με μέτοπο τα Πανεπιστήμια. Γύρω στα 15-20 άτομα ανέβηκαν τα στενά πάνω από τη Δημητρίου αλλά ξανακατέβηκαν (μπορεί να υπήρχαν ασφαλίτες δεν ξέρουμε ακόμη -δεν έχει επιβεβαιωθεί το συγκεκριμένο). Η πορεία ξανασυμπτήχθηκε επί της Δημητρίου και συνέχισε το κυνηγητό προς τα Πανεπιστήμια με περισσότερα δακρυγόνα (όλη η Δημητρίου ήταν με καπνούς). Πολλά άτομα μπήκαν μέσα σε μαγαζιά ώστε να γλυτώσουν. Τα ΜΑΤ συνέχισαν το κυνηγητό με απερίγραπτη βία. Συλλήψεις απ’ όσο ξέρουμε δεν έχουν γίνει.
Όσων αναφορά την Αθήνα, υπήρξε πετροπόλεμος στη πλατεία Συντάγματος πριν τις 3 ώρα όπου τελέστηκε η κηδεία του αδερφού μας. Στην κηδεία εισήρθαν ΜΑΤ και ασφαλίτες και πέταξαν δακρυγόνα και οι άνθρωποι λιποθύμησαν -όπως και η μητέρα του αδερφού μας. Δεν υπάρχει πια όριο στη κρατική βία που ασκείται! Ούτε τα προσχήματα δεν κρατάν πια τα γουρούνια!
Eπίσης χθες γράψαμε ότι η Εθνική Βιβλιοθίκη κάηκε, πράγμα που δεν ισχύει. Δεν έπαθε τίποτα.
Μαθητική Πρωτοβουλία
-->> http://mathitikiprotovoulia.wordpress.com/
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008
What is that? (Τι είναι αυτό;) 2007
http://www.youtube.com/watch?v=mNK6h1dfy2o
From: cpil (Κωνσταντίνος Πιλάβιος)
-->> via NYLON
Δείτε το... τόσο τρυφερό... τόσο αφοπλιστικό... Ο,τι χρειάζεται για τις μέρες που ζούμε, κατάλληλο για μέρες οργής γενικά.
Barbarella Trailer
Οποιος δεν το είδε να το δει αυτό το φιλμ και όποιος το έχει δει να το ξαναδεί. Το συνιστώ θερμά.
http://www.youtube.com/watch?v=SsPkQt2H4YQ
From: cifilmman
http://www.youtube.com/watch?v=SsPkQt2H4YQ
From: cifilmman
Who's Afraid Of The Big Bad Wolf
Victor Young and his Orch.- Who's Afraid Of The Big Bad Wolf
http://www.youtube.com/watch?v=dJmCkcv-PWw
From: pax41
http://www.youtube.com/watch?v=dJmCkcv-PWw
From: pax41
Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008
Young people of Athens
Αφιερωμένο στα παιδιά της Πόλης_Που_Τρώει_Τα_Παιδιά_της.
Σε όλα τα παιδιά, τα παιδιά μας, που στριμώχνονται σε διαμερίσματα.
Στα παιδιά μας που (θέλουμε να) έχουν υποχρεώσεις και ποτέ δικαιώματα.
Στα δημιουργικά παιδιά, σαν κι αυτά που σκάρωσαν το βιντεάκι:
Paidi Thavma - Stin Athina
http://www.youtube.com/watch?v=fDQTdobNtlQ
From: alx396
-->> Παιδιά... ένα σας λέω: Σας θαυμάζω και να Προσέχετε...
-->> ΔΩΣΤΕ ΧΩΡΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
-->> ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ
...μόνο Παγκόσμιες Ημέρες για Το Παιδί και για Τα Δικαιώματα Του Παιδιού ξέρουμε να στήνουμε;..
.
Σε όλα τα παιδιά, τα παιδιά μας, που στριμώχνονται σε διαμερίσματα.
Στα παιδιά μας που (θέλουμε να) έχουν υποχρεώσεις και ποτέ δικαιώματα.
Στα δημιουργικά παιδιά, σαν κι αυτά που σκάρωσαν το βιντεάκι:
Paidi Thavma - Stin Athina
http://www.youtube.com/watch?v=fDQTdobNtlQ
From: alx396
-->> Παιδιά... ένα σας λέω: Σας θαυμάζω και να Προσέχετε...
-->> ΔΩΣΤΕ ΧΩΡΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
-->> ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ
...μόνο Παγκόσμιες Ημέρες για Το Παιδί και για Τα Δικαιώματα Του Παιδιού ξέρουμε να στήνουμε;..
.
με αφορμή τη δολοφονία ενός παιδιού
Παρατηρώντας προσεκτικά και για πολλήν ώρα το σπουδαίο και πασίγνωστο έργο του γιαπωνέζου ζωγράφου Hokousai με τίτλο "το κύμα", έρχονται σκέψεις σαν κύματα στο νου μου. Σκέψεις που, σαν καραβάκια, πηγαινοέρχονται από τη δολοφονία του άτυχου Αλέξανδρου στα δικαιώματα των παιδιών, από την κρατική βία στην οικονομική κατάσταση, από την έκφραση της οργής του πλήθους στην προσπάθεια αλλοτρίωσης της σκέψης (και της συμπεριφοράς) του πολίτη από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ με τη διαστρέβλωση του νοήματος των λέξεων -λες και όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας και του κόσμου ολόκληρου είμαστε βλάκες- και πάει λέγοντας...
Μίλησε ο πρωθυπουργός της χώρας, μίλησε ο υπουργός εσωτερικών, μίλησε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, μίλησε ο υπουργός παιδείας και θρησκευμάτων, μίλησαν πολλοί και προβεβλημένοι πολίτες της χώρας, μίλησαν, μίλησαν, μίλησαν... Και τι είπαν όλοι αυτοί; Τίποτα δεν είπαν, απλά άνοιξαν το χάσκον στόμα τους -από την απορία χάσκον, τη βαριεστημάρα ή τη χαζομάρα αδιάφορο- και αμόλησαν πομφόλυγες. Αφθονα παραδείγματα και αναλύσεις βρίσκονται σε ένα σωρό ποστ που αναρτήθηκαν αυτές τις μέρες. Οι πολίτες σκέφτονται, βλέπεις. Μάλλον και οι νεαροί πολίτες σκέφτονται, αλλιώς, αν δεν σκεφτόντουσαν δηλαδή, γιατί να οργίζονται και να κατεβαίνουν στους δρόμους; Γιατί να μη κάθονται ήσυχα ήσυχα στα σπιτάκια τους, κάτω από τις φτερούγες (και τα πορτοφόλια) της μαμάς και του μπαμπά, να βλέπουν τιβι και να παίζουν πλέι-στέσιον; Γιατί; Ε;
Εδώ που τα λέμε, μπορεί από το πολύ χάζεμα στην τιβι να τό 'παθαν αυτό. Να εξοργίστηκαν δλδ. Αυτό δεν το σκέφτηκε κανείς μέχρι τώρα; Οτι υπάρχει και η πιθανότητα αντί να αποβλακώνεται το μυαλό από το πολύ βλέπε_βλέπε_τιβι να ξυπνάει! Και το ξύπνημα αυτό να συμβαίνει σαν να βγαίνει από έναν εφιάλτη. Ενα άγριο ξύπνημα μετά από ένα άγριο όνειρο. Μάλιστα. Οσο το σκέφτομαι, μάλλον έτσι έγινε και τα πράγματα εξελίχτηκαν όπως εξελίχτηκαν. Αλλά, μπα... Είναι δυνατόν τα δικά μας κανάλια, με τους δικούς μας δημοσιογράφους -εδώ συμπληρώστε ονόματα, μη κουράζομαι να πληκτρολογώ- και με τους δικούς μας παρουσιαστές -συμπληρώστε κατά το δοκούν- να επηρεάζουν αρνητικά το κοινό τους; Είναι δυνατή η μετάλλαξη της καφρίλας σε οργή; Αδύνατον λέμε -αν και όλα είναι πιθανά.
Εξετάζω λοιπόν και τη περίπτωση να συμβαίνει κάτι άλλο, προς το μεταφυσικότερο βέβαια. Να ζούμε στο μυχό του κύματος. Η κοινωνία μας να βρίσκεται εκεί ακριβώς που το κύμα πισωγυρνάει για να πάρει φόρα και να ορμήξει προς τα μπρος. Ετσι κάπως γινόταν από πάντα: χωρίς ένα γερό πισωγύρισμα, δεν πήγε καμιά κοινωνία μπροστά. Η Γαλλική Επανάσταση είναι ένα καλό παράδειγμα. Από το πολύ πισωγύρισμα έσκασε ο λαός της Γαλλίας κι επαναστάτησε και μετά φτου ξανά και πάλι από την αρχή. Σαν να θέλει κλοτσιές ο κόσμος για να προχωρήσει. Κάπως έτσι.
Πώς μεταφέρεται αυτή η παρομοίωση στα δικά μας πρόσφατα Δεκεμβριανά; Θα εκθέσω αμέσως τη σκέψη μου, περιμένετε λιγουλάκι. Η κατάσταση της οικονομίας είναι στα χάλια της εδώ και μερικά χρονάκια, και το ότι σήμερα αυτό συμβαίνει και διεθνώς δεν της δίνει συγχωροχάρτι. Πρώτα η οικονομία, γιατί άμα η τσέπη είναι άδεια και κατ' επέκταση το στομάχι γεννιούνται οι διαμαρτυρίες, λογικό το βρίσκω.
Η κατάσταση στην ασφάλιση πάει κατά διαόλου, άμα είσαι φτωχός δεν έχεις στον ήλιο μοίρα, πόσο μάλλον μια θεσούλα -έστω σε ένα ράντζο νοσοκομείου. Για να κοιτάξουν την υγεία σου σήμερα πρέπει να κλείσεις ραντεβού και το ραντεβού κλείνεται μετά από κάνα εξάμηνο κι άμα είσαι καρδιοπαθής πιθανότατα θα ακυρωθεί το ραντεβού από το νεκροθάφτη -πας πρώτα στον τάφο δλδ. Αν η τσέπη σου είναι γεμάτη, κανένα πρόβλημα, βλέπεις το γιατρό σου όποτε θέλεις, ακόμα και χωρίς ραντεβού για το ίδιο απόγευμα. Πονάει στομάχι π.χ. από βαρυστομαχιά -ένεκα η πολλή μάσα λέμε- έρχεται ο γιατρός στο σπίτι και σου κάνει και κλύσμα άμα λάχει, ανάλογα την αμοιβή της επίσκεψης. Το ότι την ασφάλεια για την υγεία σου την πλήρωνες για πάνω από τριάντα τόσα χρόνια, εξετάζεται ως αφελής σκέψη.
Οπως διαπιστώνουμε, το οικονομικό πάει πακέτο με το ασφαλιστικό.
Γιατί γίνονται κρατήσεις; Τι νόημα έχει να πληρώνουμε ασφάλιστρα;
Πάμε παρακάτω τώρα, στην Παιδεία. Η παιδεία λοιπόν, μετά από αγώνες πολλών δεκαετιών, παρέχεται δωρεάν στη χώρα μας. Αυτό το κεκτημένο δικαίωμα πρόκειται, κατά τα φαινόμενα και τις πρόσφατες εξελίξεις στην ΕΕ όπου ανήκουμε, να το χάσουμε ή να μειωθεί η εμβέλεια του. Αυτό θα οφείλεται όχι τόσο στη νόμιμη λειτουργία (και αναγνώριση των τίτλων σπουδών) νέων υποκαταστημάτων ξένων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αλλά στο ότι δεν προβλέπεται πουθενά έλεγχος της αξίας των ιδρυμάτων αυτών -μπάτε σκύλοι αλέστε δλδ- καθώς και στην υποχρηματοδότηση των ελληνικών ΑΕΙ (για τα ΤΕΙ τι να γράψω; κάθε τόσο πεθαίνει κι από ένα, λόγω ασιτίας) ώστε να πάψουν να λειτουργούν τα εργαστήρια, να φεύγουν άρον άρον οι αξιόλογοι καθηγητές, άνθρωποι είναι και αυτοί, θα κοιτάξουν το συμφέρον τους -υποθέτω- άρα η εκπαίδευση των νέων μας βλαστών θα περιοριστεί στα "βου και α βα" που σημαίνει ότι θα μείνει στον πάτο, δεν θα είναι ανταγωνιστική δλδ ως τίτλος στην αγορά εργασίας. Τζάμπα τα λεφτά για τα φροντιστήρια, δώστε τα στα ξένα ιδρύματα να πάρετε χαρτιά με καλύτερες σπουδές ή και κατευθείαν χαρτιά χωρίς καν σπουδές -ανάλογα το ανέλεγκτο "παν/μιακό" ίδρυμα, πωλούνται ευρύτατα τέτοια, χύμα στο ίντερνετ. Πολλοί υψηλά ιστάμενοι παράγοντες το γνωρίζουν, τουλάχιστον όσοι κατέχουν ένα τέτοιο χαρτάκι. Προσέξτε, δεν είμαι αντίθετη στην εγκατάσταση και λειτουργία ξένων παν/μιακών ιδρυμάτων, απλά θέλω να ελέγχεται ποιο είναι αυτό το ξένο ίδρυμα και αν είναι πράγματι πανεπιστήμιο ή "πανεπιστήμιο" μαϊμού και θέλω επίσης να αναβαθμιστεί ο ρόλος των ελληνικών ΑΕΙ και ΤΕΙ με πρόσθετη χρηματοδότηση για εργαστηριακή έρευνα. Εργαστήριο δε, δεν σημαίνει μόνο ιατρική αλλά και βιολογία και μαθηματικά και λογοτεχνία και και και, να εξηγούμαστε. Αντί να οδηγείται η χώρα στο στενόχωρο μέλλον ενός λαού αποκλειστικά υπηρετών του τουριστικού ρεύματος, να οδηγείται -παράλληλα με τον τουρισμό- σε τόπο καλλιέργειας και ανάπτυξης της γνώσης στα δικά μας πανεπιστήμια και να κάνουμε κι εμείς εξαγωγή πανεπιστημίων. Εδώ όμως λειτουργούμε κάπως παράλογα: έναν ΟΤΕ κερδοφόρο είχαμε και πάει, πάπαλα ΟΤΕ, μια Ολυμπιακή έχουμε και όπου νά'ναι μας τελειώνει και αυτή, για Πανεπιστήμια θα μιλάμε; Ελλάς Ανοήτων Μικρονόων, αυτού θα καταλήξουμε -αν δεν ήδη.
Πάλι το οικονομικό στη μέση. Τα χρήματα που δεν δίνονται για την Παιδεία.
Γιατί λοιπόν πληρώνουμε φόρους;
Ας εξετάσουμε λοιπόν τώρα πού πάνε οι φόροι, αυτό δεν είναι το ενδιαφέρον;
Τα ποσά των υπέρογκων -για τα μέτρα του απλού εργαζόμενου έλληνα πολίτη- φόρων, εκτός από αυτά που πάνε κατευθείαν σε τσέπες διαφόρων χαραμοφάηδων τεμπελχανάδων, πάνε: σε εξοπλισμούς (με γερές μίζες, μη ξεχνιόμαστε) σε επιδοτήσεις επιχειρηματιών, συνηθέστατα της κακιάς ώρας, σε στήριξη του τραπεζικού συστήματος (τρομάρα μας!) και σε μπαλώματα διαφόρων τρυπών που ανοιγοκλείνουν διαφορες ψαλίδες. Καταλάβατε τίποτα; Ούτε και 'γώ.
Αυτό που έχω καταλάβει είναι πως βρισκόμαστε περίπου εκεί ακριβώς από όπου ξεκινήσαμε πριν από σαρανταπέντε χρόνια σχεδόν, για να μη πω εβδομηνταπέντε.
Τότε ήταν, δηλαδή πριν σαρανταπέντε χρόνια ακριβώς, που εγκατέλειψε τη χώρα με διαβατήριο στο όνομα "Τριανταφυλλίδης" ο συνονόματος συγγενής του σημερινού πρωθυπουργού μας και μένει να δούμε αν και με πόση ακρίβεια θα επαναληφθεί η Ιστορία. Ιδωμεν. Κυριακή κοντή γιορτή, που λέει και ο θυμόσοφος λαός.
Τότε ήταν, δηλαδή πριν εβδομηνταπέντε χρόνια περίπου, που τα γυμνασιόπαιδα ζούσαν εφιαλτικές μέρες και νύχτες στη σκιά των "Παιδονόμων", καθηγητών επιφορτισμένων να παρακολουθούν τη συμπεριφορά τους. Θυμάμαι ιστορίες που έλεγε ο πατέρας μου για το τι κόλπα εφάρμοζε για να πηγαίνει να βλέπει παραστάσεις του Καραγκιόζη στη μικρή επαρχιακή του πόλη, πως το να κυκλοφορεί ένας μαθητής στο δρόμο μετά το σχολείο ισοδυναμούσε με έγκλημα, όπως και το να κυκλοφορεί παντού και όλες τις μέρες της βδομάδας χωρίς να φορά το "κουκάκι" -το μαθητικό πηλίκιο με το σήμα της κουκουβάγιας. Μεχρι το θάνατό του στενοχωριόταν που είχε αναγκαστεί να ρίξει στο τζάκι του χωριατόσπιτου τα άπαντα του Βίκτωρος Ουγκώ και του Ρουσσώ, επειδή φοβήθηκε (τα είχε κλάσει κανονικά λέμε) τον Παιδονόμο καθηγητή των γαλλικών του γυμνασίου του, που περιφερόταν στη γειτονιά. Τόσο καλά.
Σε τι διαφέρει η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα η Κυβέρνηση Καραμανλή από την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η κυβέρνηση Καραμανλή του '63; Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Εκτός αν κυβερνά με τον τρόπο που διαπιστώσαμε, όχι μόνο πρόσφατα που δολοφονήθηκε ένας νέος άνθρωπος και κάηκαν καμπόσα μαγαζά, αλλά και τη χρονιά που κάηκαν ζωντανοί εβδομηντατόσοι άνθρωποι και χιλιάδες στρεμματα δασών...
Σε τι διαφέρει η σημερινή έκφραση βίας των ειδικών φρουρών από τη βία των Παιδονόμων; «Στο ότι οι Παιδονόμοι ήταν άοπλοι», θα πείτε και θα έχετε δίκιο.
Μένει να δούμε τι και πότε θα φέρει το κύμα μόλις ορθοποδίσει, μόλις ορμήξει εμπρός με δύναμη. Ας περιμένουμε οι γηραιότεροι και ας δράσουν οι πιο νέοι. Μακάρι να ξημερώσει το πιο όμορφο Αύριο και μακάρι να μη ξαναγράψω γι αυτό το θέμα. Καληνύχτα σας.
Μίλησε ο πρωθυπουργός της χώρας, μίλησε ο υπουργός εσωτερικών, μίλησε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, μίλησε ο υπουργός παιδείας και θρησκευμάτων, μίλησαν πολλοί και προβεβλημένοι πολίτες της χώρας, μίλησαν, μίλησαν, μίλησαν... Και τι είπαν όλοι αυτοί; Τίποτα δεν είπαν, απλά άνοιξαν το χάσκον στόμα τους -από την απορία χάσκον, τη βαριεστημάρα ή τη χαζομάρα αδιάφορο- και αμόλησαν πομφόλυγες. Αφθονα παραδείγματα και αναλύσεις βρίσκονται σε ένα σωρό ποστ που αναρτήθηκαν αυτές τις μέρες. Οι πολίτες σκέφτονται, βλέπεις. Μάλλον και οι νεαροί πολίτες σκέφτονται, αλλιώς, αν δεν σκεφτόντουσαν δηλαδή, γιατί να οργίζονται και να κατεβαίνουν στους δρόμους; Γιατί να μη κάθονται ήσυχα ήσυχα στα σπιτάκια τους, κάτω από τις φτερούγες (και τα πορτοφόλια) της μαμάς και του μπαμπά, να βλέπουν τιβι και να παίζουν πλέι-στέσιον; Γιατί; Ε;
Εδώ που τα λέμε, μπορεί από το πολύ χάζεμα στην τιβι να τό 'παθαν αυτό. Να εξοργίστηκαν δλδ. Αυτό δεν το σκέφτηκε κανείς μέχρι τώρα; Οτι υπάρχει και η πιθανότητα αντί να αποβλακώνεται το μυαλό από το πολύ βλέπε_βλέπε_τιβι να ξυπνάει! Και το ξύπνημα αυτό να συμβαίνει σαν να βγαίνει από έναν εφιάλτη. Ενα άγριο ξύπνημα μετά από ένα άγριο όνειρο. Μάλιστα. Οσο το σκέφτομαι, μάλλον έτσι έγινε και τα πράγματα εξελίχτηκαν όπως εξελίχτηκαν. Αλλά, μπα... Είναι δυνατόν τα δικά μας κανάλια, με τους δικούς μας δημοσιογράφους -εδώ συμπληρώστε ονόματα, μη κουράζομαι να πληκτρολογώ- και με τους δικούς μας παρουσιαστές -συμπληρώστε κατά το δοκούν- να επηρεάζουν αρνητικά το κοινό τους; Είναι δυνατή η μετάλλαξη της καφρίλας σε οργή; Αδύνατον λέμε -αν και όλα είναι πιθανά.
Εξετάζω λοιπόν και τη περίπτωση να συμβαίνει κάτι άλλο, προς το μεταφυσικότερο βέβαια. Να ζούμε στο μυχό του κύματος. Η κοινωνία μας να βρίσκεται εκεί ακριβώς που το κύμα πισωγυρνάει για να πάρει φόρα και να ορμήξει προς τα μπρος. Ετσι κάπως γινόταν από πάντα: χωρίς ένα γερό πισωγύρισμα, δεν πήγε καμιά κοινωνία μπροστά. Η Γαλλική Επανάσταση είναι ένα καλό παράδειγμα. Από το πολύ πισωγύρισμα έσκασε ο λαός της Γαλλίας κι επαναστάτησε και μετά φτου ξανά και πάλι από την αρχή. Σαν να θέλει κλοτσιές ο κόσμος για να προχωρήσει. Κάπως έτσι.
Πώς μεταφέρεται αυτή η παρομοίωση στα δικά μας πρόσφατα Δεκεμβριανά; Θα εκθέσω αμέσως τη σκέψη μου, περιμένετε λιγουλάκι. Η κατάσταση της οικονομίας είναι στα χάλια της εδώ και μερικά χρονάκια, και το ότι σήμερα αυτό συμβαίνει και διεθνώς δεν της δίνει συγχωροχάρτι. Πρώτα η οικονομία, γιατί άμα η τσέπη είναι άδεια και κατ' επέκταση το στομάχι γεννιούνται οι διαμαρτυρίες, λογικό το βρίσκω.
Η κατάσταση στην ασφάλιση πάει κατά διαόλου, άμα είσαι φτωχός δεν έχεις στον ήλιο μοίρα, πόσο μάλλον μια θεσούλα -έστω σε ένα ράντζο νοσοκομείου. Για να κοιτάξουν την υγεία σου σήμερα πρέπει να κλείσεις ραντεβού και το ραντεβού κλείνεται μετά από κάνα εξάμηνο κι άμα είσαι καρδιοπαθής πιθανότατα θα ακυρωθεί το ραντεβού από το νεκροθάφτη -πας πρώτα στον τάφο δλδ. Αν η τσέπη σου είναι γεμάτη, κανένα πρόβλημα, βλέπεις το γιατρό σου όποτε θέλεις, ακόμα και χωρίς ραντεβού για το ίδιο απόγευμα. Πονάει στομάχι π.χ. από βαρυστομαχιά -ένεκα η πολλή μάσα λέμε- έρχεται ο γιατρός στο σπίτι και σου κάνει και κλύσμα άμα λάχει, ανάλογα την αμοιβή της επίσκεψης. Το ότι την ασφάλεια για την υγεία σου την πλήρωνες για πάνω από τριάντα τόσα χρόνια, εξετάζεται ως αφελής σκέψη.
Οπως διαπιστώνουμε, το οικονομικό πάει πακέτο με το ασφαλιστικό.
Γιατί γίνονται κρατήσεις; Τι νόημα έχει να πληρώνουμε ασφάλιστρα;
Πάμε παρακάτω τώρα, στην Παιδεία. Η παιδεία λοιπόν, μετά από αγώνες πολλών δεκαετιών, παρέχεται δωρεάν στη χώρα μας. Αυτό το κεκτημένο δικαίωμα πρόκειται, κατά τα φαινόμενα και τις πρόσφατες εξελίξεις στην ΕΕ όπου ανήκουμε, να το χάσουμε ή να μειωθεί η εμβέλεια του. Αυτό θα οφείλεται όχι τόσο στη νόμιμη λειτουργία (και αναγνώριση των τίτλων σπουδών) νέων υποκαταστημάτων ξένων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αλλά στο ότι δεν προβλέπεται πουθενά έλεγχος της αξίας των ιδρυμάτων αυτών -μπάτε σκύλοι αλέστε δλδ- καθώς και στην υποχρηματοδότηση των ελληνικών ΑΕΙ (για τα ΤΕΙ τι να γράψω; κάθε τόσο πεθαίνει κι από ένα, λόγω ασιτίας) ώστε να πάψουν να λειτουργούν τα εργαστήρια, να φεύγουν άρον άρον οι αξιόλογοι καθηγητές, άνθρωποι είναι και αυτοί, θα κοιτάξουν το συμφέρον τους -υποθέτω- άρα η εκπαίδευση των νέων μας βλαστών θα περιοριστεί στα "βου και α βα" που σημαίνει ότι θα μείνει στον πάτο, δεν θα είναι ανταγωνιστική δλδ ως τίτλος στην αγορά εργασίας. Τζάμπα τα λεφτά για τα φροντιστήρια, δώστε τα στα ξένα ιδρύματα να πάρετε χαρτιά με καλύτερες σπουδές ή και κατευθείαν χαρτιά χωρίς καν σπουδές -ανάλογα το ανέλεγκτο "παν/μιακό" ίδρυμα, πωλούνται ευρύτατα τέτοια, χύμα στο ίντερνετ. Πολλοί υψηλά ιστάμενοι παράγοντες το γνωρίζουν, τουλάχιστον όσοι κατέχουν ένα τέτοιο χαρτάκι. Προσέξτε, δεν είμαι αντίθετη στην εγκατάσταση και λειτουργία ξένων παν/μιακών ιδρυμάτων, απλά θέλω να ελέγχεται ποιο είναι αυτό το ξένο ίδρυμα και αν είναι πράγματι πανεπιστήμιο ή "πανεπιστήμιο" μαϊμού και θέλω επίσης να αναβαθμιστεί ο ρόλος των ελληνικών ΑΕΙ και ΤΕΙ με πρόσθετη χρηματοδότηση για εργαστηριακή έρευνα. Εργαστήριο δε, δεν σημαίνει μόνο ιατρική αλλά και βιολογία και μαθηματικά και λογοτεχνία και και και, να εξηγούμαστε. Αντί να οδηγείται η χώρα στο στενόχωρο μέλλον ενός λαού αποκλειστικά υπηρετών του τουριστικού ρεύματος, να οδηγείται -παράλληλα με τον τουρισμό- σε τόπο καλλιέργειας και ανάπτυξης της γνώσης στα δικά μας πανεπιστήμια και να κάνουμε κι εμείς εξαγωγή πανεπιστημίων. Εδώ όμως λειτουργούμε κάπως παράλογα: έναν ΟΤΕ κερδοφόρο είχαμε και πάει, πάπαλα ΟΤΕ, μια Ολυμπιακή έχουμε και όπου νά'ναι μας τελειώνει και αυτή, για Πανεπιστήμια θα μιλάμε; Ελλάς Ανοήτων Μικρονόων, αυτού θα καταλήξουμε -αν δεν ήδη.
Πάλι το οικονομικό στη μέση. Τα χρήματα που δεν δίνονται για την Παιδεία.
Γιατί λοιπόν πληρώνουμε φόρους;
Ας εξετάσουμε λοιπόν τώρα πού πάνε οι φόροι, αυτό δεν είναι το ενδιαφέρον;
Τα ποσά των υπέρογκων -για τα μέτρα του απλού εργαζόμενου έλληνα πολίτη- φόρων, εκτός από αυτά που πάνε κατευθείαν σε τσέπες διαφόρων χαραμοφάηδων τεμπελχανάδων, πάνε: σε εξοπλισμούς (με γερές μίζες, μη ξεχνιόμαστε) σε επιδοτήσεις επιχειρηματιών, συνηθέστατα της κακιάς ώρας, σε στήριξη του τραπεζικού συστήματος (τρομάρα μας!) και σε μπαλώματα διαφόρων τρυπών που ανοιγοκλείνουν διαφορες ψαλίδες. Καταλάβατε τίποτα; Ούτε και 'γώ.
Αυτό που έχω καταλάβει είναι πως βρισκόμαστε περίπου εκεί ακριβώς από όπου ξεκινήσαμε πριν από σαρανταπέντε χρόνια σχεδόν, για να μη πω εβδομηνταπέντε.
Τότε ήταν, δηλαδή πριν σαρανταπέντε χρόνια ακριβώς, που εγκατέλειψε τη χώρα με διαβατήριο στο όνομα "Τριανταφυλλίδης" ο συνονόματος συγγενής του σημερινού πρωθυπουργού μας και μένει να δούμε αν και με πόση ακρίβεια θα επαναληφθεί η Ιστορία. Ιδωμεν. Κυριακή κοντή γιορτή, που λέει και ο θυμόσοφος λαός.
Τότε ήταν, δηλαδή πριν εβδομηνταπέντε χρόνια περίπου, που τα γυμνασιόπαιδα ζούσαν εφιαλτικές μέρες και νύχτες στη σκιά των "Παιδονόμων", καθηγητών επιφορτισμένων να παρακολουθούν τη συμπεριφορά τους. Θυμάμαι ιστορίες που έλεγε ο πατέρας μου για το τι κόλπα εφάρμοζε για να πηγαίνει να βλέπει παραστάσεις του Καραγκιόζη στη μικρή επαρχιακή του πόλη, πως το να κυκλοφορεί ένας μαθητής στο δρόμο μετά το σχολείο ισοδυναμούσε με έγκλημα, όπως και το να κυκλοφορεί παντού και όλες τις μέρες της βδομάδας χωρίς να φορά το "κουκάκι" -το μαθητικό πηλίκιο με το σήμα της κουκουβάγιας. Μεχρι το θάνατό του στενοχωριόταν που είχε αναγκαστεί να ρίξει στο τζάκι του χωριατόσπιτου τα άπαντα του Βίκτωρος Ουγκώ και του Ρουσσώ, επειδή φοβήθηκε (τα είχε κλάσει κανονικά λέμε) τον Παιδονόμο καθηγητή των γαλλικών του γυμνασίου του, που περιφερόταν στη γειτονιά. Τόσο καλά.
Σε τι διαφέρει η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα η Κυβέρνηση Καραμανλή από την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η κυβέρνηση Καραμανλή του '63; Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Εκτός αν κυβερνά με τον τρόπο που διαπιστώσαμε, όχι μόνο πρόσφατα που δολοφονήθηκε ένας νέος άνθρωπος και κάηκαν καμπόσα μαγαζά, αλλά και τη χρονιά που κάηκαν ζωντανοί εβδομηντατόσοι άνθρωποι και χιλιάδες στρεμματα δασών...
Σε τι διαφέρει η σημερινή έκφραση βίας των ειδικών φρουρών από τη βία των Παιδονόμων; «Στο ότι οι Παιδονόμοι ήταν άοπλοι», θα πείτε και θα έχετε δίκιο.
Μένει να δούμε τι και πότε θα φέρει το κύμα μόλις ορθοποδίσει, μόλις ορμήξει εμπρός με δύναμη. Ας περιμένουμε οι γηραιότεροι και ας δράσουν οι πιο νέοι. Μακάρι να ξημερώσει το πιο όμορφο Αύριο και μακάρι να μη ξαναγράψω γι αυτό το θέμα. Καληνύχτα σας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)