κύριε πρωθυπουργέ, ένα ερώτημα μονάχα

Πώς σώζεται κάτι δια της πωλήσεως. Ιδίως όταν πρόκειται για μια χώρα. Πώς γίνεται να σωθεί όταν πουληθεί; Για μια φίρμα, το καταλαβαίνω, περνά σε καλύτερα ή χειρότερα χέρια, όπως πέρασε π.χ. το μικρό σουπερμάρκετ "Ξυνός" σε μεγαλύτερα αλλά άτσαλα χέρια τα οποία, εκτός που χάλασαν την ποιότητα των προϊόντων και φέρνουν κάτι σαβούρες, του αλλάξαν όνομα κιόλας. Αυτά συμβαίνουν στις επιχειρήσεις που αλλάζουν χέρια. Για χώρες, δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται. Πώς θα σωθεί η χώρα, αν οι ιδιοκτήτες της, ο λαός της, οι κάτοικοί της, που υπερασπίστηκαν με αίμα και για σειρά γενεών τα χώματα και τα νερά, αν αυτοί οι άνθρωποι -ΕΜΕΙΣ, δηλαδή- πουληθούν και ανήκουν πλέον κάπου αλλού εκτός από τον εαυτό τους [μας]. Τι θα είμαστε μετά την επισφράγιση του πωλητηρίου συμβολαίου; Κοκακολιανοί; Μαξφακτοριανοί; Με σημαία στα χρώματα της εταιρείας που θα πλειοδοτήσει; Που θα αλλάζει συχνά, κάθε φορά που η (σωσμένη, μη το ξεχνούμε αυτό) χώρα θα αλλάζει χέρια; Και ας πούμε πως δεν με κόφτει και τόσο για σημαίες και θρησκείες και άλλα τέτοια... Με νοιάζει όμως για τα παιδιά που μεγαλώνουν εδώ πέρα. Τι θα απογίνουν αυτά τα παιδιά; Ποιον ύμνο θα τραγουδούν; Το «Χαίρε, ω χαίρε, ωρε σκλαβιά;» Εκτός αν γίνει κάπως και χάσουμε τα μυαλά μας αφού θα έχουμε χάσει τη χώρα μας...

Πείτε μου, σας παρακαλώ, γιατί μπερδεύομαι.. έχω βραχυκυλώσει...

Λένε πως με την ηγεμονία των Αγορών θα παψουν οι πόλεμοι και μια ειρήνη διαρκείας θα βασιλέψει στη Γη. Τα φαινόμενα όμως δείχνουν άλλα πράγματα, και'γώ εμπιστεύομαι τις πράξεις κι όχι τα λόγια. Οι πράξεις είναι καταστροφή κι όποιον πάρει ο χάρος και για μετά βλέπουμε. Τα αποτελέσματα τα είδαμε σε τόσες χώρες μέχρι τώρα, είναι ανάγκη να τα ζήσουμε και στο πετσί μας; Γιατί πρέπει να μιμηθούμε τα μοντέλα που σμιλεύουν οι αμερικανοί εδώ και μερικές δεκαετίες, χωρίς να λυπηθούν ούτε την ίδια τους τη χώρα; Αυτή η θεωρία δεν είναι καλή κ. πρωθυπουργέ, χώρια που είναι εντελώς ασαφής. Αφήνει να φτιάχνει το κάθε μυαλό τη δική του εικόνα για το μέλλον και αυτό είναι ύπουλο πράγμα, ξεγελιέται χωρίς να το καταλαβαίνει...

Το πρώτο που μού'ρχεται στο νου -τώρα που βρίσκεται στη θέση του ακόμα- είναι: Δεν τους λέτε κ. πρωθυπουργέ να πάνε όλοι στο διάολο που βρήκαν γελάδα ν' αρμέγουν! Οσο σας περνάει ακόμα, γιατί δεν βλέπω να στέκεστε καλά κι αυτοί είναι αδίστακτοι ξέρετε.