Με δυο λόγια, ο διασυρμός του Ντομινίκ Στρωςς Καν, που υπέβαλλε κιόλας την παραίτησή του, είναι η μπόμπα που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ στην Ευρώπη με παράπλευρη απώλεια την καθυπόταξη του ΔΝΤ, πιθανότατα με τη συναίνεση της Γαλλίας του Σαρκό -ή τούμπαλιν- και εξηγώ:Εχοντας στο νου τις φιγούρες των ηγετών που κατέρρευσαν μέσα σε μια νύχτα, που λένε, ταπεινώθηκαν, εξευτελίστηκαν και είχαν κι ένα θάνατο αποτρόπαιο, φτάνουμε στη φάση Ντομινίκ Στρωςς Καν. Στο προχτές, δηλαδή. Αυτή είναι μια περίπτωση πιο σύνθετη, γιατί παίζουν πολλά και διάφορα, μια και τον βλέπουμε να πρωταγωνιστεί στο ρόλο του "κακού", το ρόλο που του χάρισαν να παίξει οι "καλοί", κι ανησυχώ. Επειδή όσο τα σενάρια γυριζόντουσαν σε χώρες μακρινές δεν καταλάβαινα και πολύ τι ακριβώς γινόταν, ανησυχούσα βέβαια, αλλά δεν πήγαινε ο νους μου ότι μπορεί να πλησιάσουν τόσο επικίνδυνα. Θεωρούσα την Ευρώπη ασπίδα αδιαπέραστη, βλέπεις. Ακόμα κι ο Μιλόσεβιτς φαινόταν μακρινός. Ελα όμως που η καρδιά της Ευρώπης, η Γαλλία, θίγεται άμεσα! Γιατί, μη πει κανείς ότι όλο αυτό το πατιρντί έγινε επειδή ο Κυριάκος ήθελε να γαμήσει νέγρα(!!), όπως τραγούδαγε ένας ταξιτζής (La Camisa Negra) πριν μερικά χρόνια.
Επιμένω ότι κάποια άλλη εξήγηση έχουν όλα αυτά και καλό θα ήταν να μας έλεγε ο δικός μας πρωθυπουργός τί έγινε στις ΗΠΑ και τί του ψιθύρισε ο πρόεδρος στ' αυτί. Επειδή τον έκοψα σαν λιγουλάκι μουδιασμένο στις εικόνες της επιστροφής του.
Διαβάζω και τη συνέντευξη της Ναόμι Κλάιν* στο ΒΗΜΑ (02/10/2010), όπου γράφει μεταξύ άλλων:
«Είναι απορίας άξιο πώς δεν κατάλαβαν ας πούμε ότι, καθώς η Ελλάδα δεν μπορούσε να προχωρήσει σε υποτίμηση, ο πληθωρισμός λογικά θα ανέβαινε. Υπάρχει επίσης και κάτι άλλο» προσθέτει. «Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008, οι περισσότεροι ανέμεναν ότι το ΔΝΤ θα άλλαζε μυαλά. Περιμέναμε ότι το ευρωπαϊκό μοντέλο θα υπερίσχυε του αμερικανικού. Τώρα γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιο, παραμένει άγνωστο. Ισως οι άνθρωποι του ΔΝΤ να έχουν πέσει όλα αυτά τα χρόνια σε μια ιδεολογική παγίδα».
Ωστόσο, όπως εξηγεί η κυρία Κλάιν, μετά και την εμπειρία της Αργεντινής, «το ΔΝΤ ήταν έτοιμο κυριολεκτικά να χρεοκοπήσει, τόσο ιδεολογικά όσο και χρηματικά. Σε αυτό είχε βοηθήσει και η οικονομική κρίση μετά το 2008. Μην ξεχνάτε ότι το ΔΝΤ είχε αναγκαστεί να πουλήσει ακόμη και χρυσό από τα αποθέματά του. Και βέβαια, η εικόνα του στον αναπτυσσόμενο κόσμο ήταν τόσο κακή που οι ηγεσίες των χωρών αυτών δεν ήθελαν να το δουν μπροστά τους». «Τώρα όμως» επισημαίνει «το ΔΝΤ βρήκε μια νέα "αγορά": την Ευρώπη. Κατά έναν περίεργο τρόπο, σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία».
Για πρόσεξε αυτό το τελευταίο. «Η Ελλάδα έσωσε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία» λεει, καθώς και ότι «τελικά υπερίσχυσε το αμερικανικό μοντέλο». Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Το θέμα είναι, υπερίσχυσε πράγματι το αμερικανικό μοντέλο ή τώρα παίζεται το πράγμα σε ολόκληρη την Ευρώπη -με αιχμή του δόρατος την Ελλάδα- και μάλιστα σε πεδία ακατανόητα για τον πολύ κόσμο;
Σε αυτές τις μικρές φράσεις, μπορεί να κρύβεται η αιτία που ο Στρωςς Καν βρίσκεται σήμερα στη φυλακή, περνώντας στο τελευταίο στάδιο του σοκ, γιατί αυτό είναι το κόλπο που εφαρμόζουν οι προστάτες των αγορών: Το ξάφνιασμα. Στην περίπτωση ανθρώπων και χωρών. Ο παθών μουδιάζει και μπορεί να του στρίψει κιόλας. Μη βλέπεις που εμείς εδώ είμαστε συνηθισμένοι...
__________________________
* διάβασα τα βιβλία της και έμαθα πολλά από τη δαιμόνια αυτή γυναίκα που βάλθηκε να σώσει τον κόσμο ενημερώνοντας. Ωραία είναι, έξυπνη είναι, θα μπορούσε κάλλιστα να παίζει την τηλεπαρουσιάστρια και να κονομάει άνευ κόπων και κινδύνων, να βγάζει το ψωμί της καθισμένη σε μια καρέκλα.
ΣΗΜ.1. «Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται», ήταν ο τίτλος που είχα σκεφτεί, αλλά είδα ότι χρησιμοποιήθηκε και αλλού και αυτό με χαροποίησε. Μόνο που πέτυχα κάπου να εξηγεί το "ξυλεύεται" σαν "λαξεύεται" και ψιλοέφριξα! Η εξήγηση είναι η εξής, για τότε που κάποιος (δεν θυμαμαι ποιος) σκαρφίστηκε αυτή τη φράση: Οταν μια βαλανιδιά πέφτει κάτω στο έδαφος (χτυπημένη από κεραυνό μάλλον) τρέχουν όλοι με τσεκούρια και πριόνια να κόψουν τα κλαδιά της για να πάρουν ξύλα για τη φωτιά τους. Η φράση λέγεται όταν πέφτει ένα υψηλά ιστάμενο πρόσωπο (άρχοντας για κείνη την εποχή) και όλοι τρέχουν να επωφεληθούν απο την πτώση του -κυρίως κακολογώντας τον, ενώ πριν πέσει τον προσκυνούσαν.. κάπως έτσι, δεν είμαι κι ο.. Σαραντάκος! Επίσης, όσο το σκέφτομαι, ο Ντομινίκ μοιάζει περισσότερο με... γέρικο πουρνάρι! Γερό δεντρί κι αυτό και με καλό ξύλο, αλλά πολύ πιο κοντό από τη βαλανιδιά.
ΣΗΜ.2. Δεδομένης της συντηρητικούρας που δέρνει τα αμερικανά -τολμώ να αρθρώσω και της νέας πουριτανικής εποχής που ανατέλλει με τα "σεις" και με τα "σας" και τον έλεγχο του σεξ και την υστερία της "παρενόχλησης"- δεν είναι οξύμωρο να μιλάμε για χώρα όπου προστατεύονται τα "προσωπικά δικαιώματα"; Πού είναι το προσωπικό δικαίωμα του Στρωςς Καν; Στο βρακί της καμαριέρας; Ημαρτον πια!
ΣΗΜ.3. το πιο άγριο είναι ότι βλέπω ανθρώπους να πέφτουν σαν τα κοράκια να συνδράμουν το έργο, να παίξουν τον κομπάρσο έστω και την τελευταία στιγμή. Ούτε ίχνος λογικής, ούτε ίχνος ανθρωπιάς. Η συμπόνοια εξαντλείται στη συμπαράσταση στο (κατά δήλωσή του) θύμα. Δίμετρο και γεροδεμένο θηλυκό, με το ένα χέρι θα τον έκανε καλά το Ντομινίκ -λέμε τώρα, που δεν βρισκόμαστε στη θέση της κοπέλας. Αντικειμενικά όμως, κάπως έτσι τα βλέπω. Ενα γερόντιο εκλιπαρεί (στο μέτρο του πάθους του για τις γυναίκες) και η νεαρή -ψηλή και γεροδεμένη, το τονίζω αυτό- κοπέλα κάθεται και τη δένει και τη γρατζουνάει και την αναγκάζει να τον τσιμπουκώσει! Αν είναι δυνατόν. Φαίνεται πως όποιος τα χάβει αυτά δεν έχει βρεθεί ποτέ σε... στάση πίπας!
ΣΗΜ.4. διάβασα κι άλλα πονηρά περί όσων κερδίζουν απο την υπόθεση, για τον εισαγγελέα και ποιος είναι και τί σχέδια έχει, για την αστυνομία και τους δικαστές που εκλέγονται, αλλά αυτά τα νομίζω δευτερεύοντα.. παράπλευρα κέρδη που λένε...
ΣΗΜ.5. πολλά ακούγονται περί "φόβου για αυτοκτονία" και δεν μου αρέσουν καθόλου. Ο ίδιος αναφέρει στην επιστολή του προς το ΔΝΤ:
«Με ανείπωτη θλίψη αναγκάζομαι σήμερα να παρουσιάσω στο διοικητικό συμβούλιο την παραίτησή μου από το ΔΝΤ. Τη στιγμή αυτή στις σκέψεις μου είναι η σύζυγός μου, την οποία αγαπώ περισσότερο από τίποτε άλλο, τα παιδιά μου, την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Σκέφτομαι επίσης τους συναδέλφους μου στο ΔΝΤ, με τους οποίους καταφέραμε σπουδαία πράγματα κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών.»καθώς επίσης
«Θέλω να προστατέψω το ΔΝΤ το οποίο υπηρέτησα με τιμή και αφοσίωση... Θέλω να αφιερώσω όλη μου τη δύναμη, όλο μου το χρόνο και όλη μου την ενέργεια για να αποδείξω την αθωότητά μου.»και δεν μοιάζει με άνθρωπο που επιδιώκει να αυτοκτονήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου