Θελω να γραψω μια επιστολη με μπλε, πρασινους και ροζουλι κοκκους, μια απορρυπαντικη επιστολη για το κοινο μυστικο, να αποκαλυψω αυτο που ολοι γνωριζουμε αλλα κανουμε τον ανηξερο, να αποκαλυψω οτι οι σταυλοι του Αυγεια δεν ηταν γεματοι κοπρια αλλα κατι χαραμοφαηδες, ολων των χρωματων και των αποχρωσεων, γεματους φοβο, που υπηρετουσαν πρωτα το φοβο τους και μετα τον Αυγεια και τους πολιτες, με αποτελεσμα ο φοβος αυτος να τους τρεφει και να μη μπορουν να ζησουν χωρις αυτον, σιγα σιγα να τον εκμεταλλευονται κιολας, να τον μεγαλωνουν, αυτος να θεριευει, να τον μοιραζονται με το λαο -τα μισα δικα μου και τα αλλα μισα δικα σου- και ο Αυγειας να αδυνατει να κυβερνησει πλεον, να καθεται στα αυγα του και να θρεφει κολους, μεταξυ καναπε και ψυγειου. Ποιος παιζει το ρολο του Αυγεια, ποιος του Ηρακλη, ποιος της κοπριας, ποιος του φοβου, αυτα ειναι ψιλα γραμματα στη τελευταια σελιδα της τελευταιας πραξης που θα παιχτει, θα παιχτει, θα παιχτει, οπωσδηποτε θα παιχτει, γιατι αλλιως η Απορρυπαντικη Επιστολη μου θα παει χαμενη. Μαζι με τους πολυχρωμους κοκκους.
2 σχόλια:
έχω σκάσει να περιμένω αυτή την τελευταία πράξη.
το παλιο ανεκδοτο το ξερεις..? αυτο που λεει... "σκασε και σκαβε"???!!!
:-)) αχχαχαχαχα
Δημοσίευση σχολίου