συντεταγμένα τσολιαδάκια αγνώστου ταυτότητος

Είδαμαν πολλά θαυμαστά πράγματα να συμβαίνουν, να περνούν σαν τις ξερές χορτομπάλλες που τρέχουν τσουλοπηδηχτά στην έρημο της Αριζόνας ψάχνοντας για λίγες στάλες νερό, να πάρουν ζωή πριν ξαναξεραθούν. Ειδησάρια πυροτεχνήματα του ενός λεπτού, γίνονται ειδήσεις μεγίστης σπουδαιότητος που διαρκούν εβδομάδες και κρατούν το φιλοθεάμον κοινό βιδωμένο στους καναπέδες -πού να τρέχουν τώρα οι άνθρωποι, κάνει και κρύο. Ειδήσεις μπόμπες, αλλάλιασαν τις νοικοκυρές που έτρεξαν να ψωνίσουν από το υστέρημά τους μακαρονοειδή προϊόντα, μη ξεμείνουν όντις κοπιάσει κατά δω ο Αρμαγεδδών.

Αυτά που δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά όμως, αυτά είναι τα σημαντικότερα διαδιδόμενα νέα, αυτά που τρυπώνουν στο μυαλό χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες και δουλεύουν υπογείως σιγά σιγά, δημιουργώντας όλες τις προϋποθέσεις να τα δεχτεί μεθαύριο ως αναπόφευκτα γεγονοτα ο ανυποψίαστος άνθρωπος. Οπως π.χ. τα ενημερωτικά άρθρα σε εφημερίδες, όπου αναφέρονται καταλεπτώς οι τόποι πώλησης όπλων μαζί με τιμοκατάλογο. Θα έδινα και σύνδeσμο (link) αλλά αρνούμαι να συμμετέχω στη διαφήμιση.

Καπάκι σε αυτά λοιπόν, που σιγοψήνονται εδώ και μερικά χρόνια και προσφάτως κοντεύουν να φτάσουν σε σημείο βρασμού, έρχονται και μερικά εκσυγχρονισμένα μέσα (βλ. blogs) να δώσουν ένα χεράκι. Με τα γνωστά κεφαλαία γράμματα που παραπέμπουν σε κραυγές, διαμηνύουν την οργή των συγγραφέων τους πλαισιωμένη με εικόνες γνήσιων επαναστατών, πακέτο με αφίσες όπου το όπλο κατέχει την κυρίαρχη θεση. Τι θέλετε, ωρέ παιδιά; Να πιάσουμε τα φαράγγια και τις ραχούλες;

Λένε, καθώς διάβασα κάπου, ότι πρέπει να πολεμήσουμε για να φύγει το Μνημόνιο, λες και πρόκειται για ένα Kατσαρόμαλλο Tέρας με δυο κεφάλια. Αν δεν το θέλατε παίδες και κορασίδες, ας διαμαρτυρόσασταν εντόνως πριν εγκατασταθεί. Τόσοι καθηγητές ανέπτυσσαν τη γνώμη τους την επιστημονική, αλλά σεις ακούγατε και βλέπατε αυτά που θέλατε: το Γιωργάκη τον καραμπουζουκλή και την παρέα του να σας γανώνουν τον εγκέφαλο με το "λεφτά υπάρχουν" και να αντλείτε τη βεβαιότητα ότι για σας τουλάχιστον τα πρασινοφρουράκια και τους ψηφομαζωχτές σίγουρα κάτι θα υπάρχει και να πάνε οι άλλοι να κουρεύονται.

Τώρα που διαπιστώνετε ότι τα ψέμματα τελειώσαν για όλους -εχμ, όχι και για όλους, για όνομα!- σας πιάσαν οι κωλοστριμούρες και ζητάτε χύμα και αορίστως "οι κλέφτες να πληρώσουν", "οι ένοχοι στη φυλακή", αιτήματα της πλάκας δηλαδή. Ονομάστε και επικεντρώστε αρχικά σε ένα πρόσωπο μονάχα το αίτημα απόδοσης Δικαιοσύνης και διεκδικήστε το με αποφασιστικότητα και θα βρεθώ δίπλα. Μετά σε άλλο πρόσωπο, ύστερα ένα ακόμα, και θα παραπεμφθουν για κρίση όλοι όσοι δείχνουν τα φαινόμενα ότι είναι ύποπτοι. Αυτά τα καραγκιοζλίκια με τα όπλα και τις γενικολογίες είναι για το (άσε, μη το γράψω καλύτερα).

Βέβαια, αν είμασταν λαός συντεταγμένος με τη λογική (άρα και πράγματι σοφός, όχι γιαλαντζί) θα δρούσαμε ταυτόχρονα πολιορκώντας όλα τα καταλύματα των υπόπτων, να τρέχουν και να μη φτάνουν τα ΜΑΤ τα καημένα! Αλλά αν είμασταν τέτοιος λαός δεν θα είχαμε αφήσει να συμβούν όλα αυτά. Θα σκεφτόμασταν λιγο περισσότερο πριν ρίξουμε την ψήφο μας -το μοναδικό μας όπλο. Θα σκεφτόμασταν δλδ το γενικό καλό και όχι το ψιλοσυμφεροντάκι μας, το διορισμό του παιδιού, την προαγωγή μας, το δάνειο από το Παρακαταθηκών και Δανείων.

Αυτό τον καιρό, έτυχε να γνωρίσω μερικούς πραγματικά απελπισμένους ανθρώπους, που είχαν κάνει την "επένδυση Πασοκ" ή την "επένδυση ΝΔ" (αλλά και άλλες επενδύσεις κομματικού χαρακτήρα, όπως λέμε "ασφάλειες τάδε") στη ζωή τους και μέχρι πριν λίγο πηγαίναν όλα πρίμα. Με το διαβατήριο της κλαδικής έμπαινες όπου ήθελες και αλώνιζες κύριε Δείνα μου, με το γαλάζιο πασαπόρτι βολευόσουν κι εσύ και το σόι σου κύριε Τάδε μου, αλλά τώρα αυτά τα διαβατήρια είναι ληγμένα και δεν το γράφαν κιόλας ημερομηνία λήξης, ούτε καν ότι θα λήξουν. Και τώρα που νοιώθετε απατημένοι σαν σύζυγοι (της Εξουσίας, εννοείται) σπαράζετε στην κλάψα, οργίζεστε και ζητάτε εκδίκηση. Με άστοχους τρόπους. Ζητάτε να τρέξω για σας, να σας συμβουλέψω πώς να συντάξετε μια επιστολή διαμαρτυρίας προς τον εργοδότη (=Δημόσιο) που σας μετέταξε ή σας απέλυσε το παιδί ή σας επέστρεψε τη γυναίκα στο σπίτι. Μπορείτε να ζητάτε, αλλά δεν θα με βρείτε αρωγό. Ζητάτε να ενώσω τη φωνή μου με τη δική σας άναρθρη κραυγή, αλλά δεν θα το κάνω γιατί μου αρέσει να σκέφτομαι πρώτα και να πράττω με σύνεση. Μου αρέσουν και τα αστεία, φυσικά, και η σάτιρα, αλλά αυτά τα πράγματα δεν είναι της πλάκας.

Πολλά και ασυνάρτητα έγραψα και δεν τα διαβάζω γιατί κινδυνεύει το ποστ. Πατάω PUBLISH POST κατευθείαν!