θα παω στα μνηματα
να ζωντανεψω αναμνησεις.
Αυτοι που χαθηκαν δεν προκειται να φυγουν.
Εκει θα μενουν, να φανω θα περιμενουν.
Χωρις λουλουδια κι αγιαστουρες και παπαδες,
σεμνα και γελαστα,
στο μαρμαρακι θα καθισω ενα τσιγαρο να καπνισω
θα φερω εικονες στο μυαλο, μαζι τους θα μιλω,
σαν οπως κουβεντιαζαμε μετα το γευμα
γυρω απ' το τραπεζι της κουζινας
-τσιμπουσαροντας.
Πατερα κι αδερφακια μου, θα ζειτε οσο ζω.
