Πέτυχα κάπου χτες το βράδυ τη φράση «οι ελαττωματικοί έχουν πάντα ισχυρή επίδραση σε μια υγιή κοινωνία» και, δεν ξέρω γιατί ακριβώς, κόλλησε στο μυαλό μου και τη σκέφτομαι διαρκώς.
Σκέφτομαι ότι όποιος/α την έγραψε, σίγουρα θα τοποθετεί τον εαυτό του/της στην πλευρά των υγιών μελών της κοινωνίας. Οπωσδήποτε, δεν θα πέρασε ούτε στιγμή από το νου του/της ότι έχει κάποιο -έστω ελάχιστο- ελαττωματάκι.
Μετά από πολλή σκέψη, -ίδρωσα να σκέφτομαι λέμε!- έβγαλα το συμπέρασμα ότι μάλλον το δείγμα (η απόδειξη) της κοινωνικής νόσου που απειλεί όλα τα μέλη της σύγχρονης κοινωνίας είναι ακριβώς αυτή η βεβαιότητα που υπάρχει σε μερικούς/ές ότι αποτελούν την υγιή κοινωνική πεμπτουσία, πέραν και μακράν κάθε τύπου ελαττώματος.
Υπάρχει βεβαίως και η περίπτωση να τοποθετεί εαυτόν/ήν ο/η συντάκτης της φράσης στους ελαττωματικούς. Αν συμβαίνει αυτό, θα την έγραφε τη φράση αυτή όμως;
Σκέφτομαι ότι όποιος/α την έγραψε, σίγουρα θα τοποθετεί τον εαυτό του/της στην πλευρά των υγιών μελών της κοινωνίας. Οπωσδήποτε, δεν θα πέρασε ούτε στιγμή από το νου του/της ότι έχει κάποιο -έστω ελάχιστο- ελαττωματάκι.
Μετά από πολλή σκέψη, -ίδρωσα να σκέφτομαι λέμε!- έβγαλα το συμπέρασμα ότι μάλλον το δείγμα (η απόδειξη) της κοινωνικής νόσου που απειλεί όλα τα μέλη της σύγχρονης κοινωνίας είναι ακριβώς αυτή η βεβαιότητα που υπάρχει σε μερικούς/ές ότι αποτελούν την υγιή κοινωνική πεμπτουσία, πέραν και μακράν κάθε τύπου ελαττώματος.
Υπάρχει βεβαίως και η περίπτωση να τοποθετεί εαυτόν/ήν ο/η συντάκτης της φράσης στους ελαττωματικούς. Αν συμβαίνει αυτό, θα την έγραφε τη φράση αυτή όμως;
5 σχόλια:
Δεν ξέρω κατά πόσο η αδιάφορα κοινωνία είναι απαραίτητα υγιής. Μάλλον η έκφραση θα έπρεπε ή θα μπορούσε να είναι "οι ελαττωματικοί έχουν πάντα ισχυρή επίδραση σε ένα αδύναμο κράτος".
Φοβάμαι ότι το... απαύγασμα(!) της σοφίας μου δεν έγινε κατανοητό. Εννοώ ότι μια κοινωνία δεν γίνεται να είναι υγιής, επειδή αυτομάτως -με τη χρήση της λέξης δλδ- διαχωρίζονται τα μέλη της, άρα τι σόι υγεία υπάρχει σε μια κοινωνία όπου οι διακρίσεις είναι (παρα)δεκτές;
Ο συντάκτης της φράσης, μπορεί να τοποθετεί τον εαυτό του στους ελαττωματικούς με την έννοια που το κάνουν οι διάσημοι στις συνεντεύξεις΄Το ελάττωμα μου είναι ότι είμαι,τελειομανής,εμπιστεύομαι τους άλλους,συγχωρώ εύκολα κλπ, ελαττώματα καλής καρδιάς. Καμμιά υγεία δεν υπάρχει σε κοινωνίες διακρίσεων, θα συμφωνήσω με τη Ροδιά.Άλλωστε το ελάττωμα είναι εντελώς σχετική έννοια. Πολλές φορές προσδιορίζει απλά την απόσταση -απόκλιση από το κυρίαρχο κοινωνικά παραδεκτό, όπως συμβαίνει επίσης και με τις ψυχικές...διαταραχές,την κυρίαρχη ηθική κι άλλα παρόμοια. Τελευταία με ευθύνη και της θεματολογίας σου Ροδιά όλο σοβαρά μου βγαίνουν τα σχόλια,πρέπει να το κοιτάξω.
Ελλατωματικοί αποκαλούνται συνήθως από τους «μικρομεσαίους» και τους εκπροσώπους τους εκείνοι που παρεκλίνουν του [ανύπαρκτου εν τέλει] μέσου όρου. Εκείνοι που δεν μας μοιάζουν. Που δεν προσήκουν στα χρηστά ήθη, στη νενομισμένη σεξουαλικότητα, στις πατροπαράδοτες (;) ηθικές αξίες, στην θεσμοθετημένη ανατομία, στον κοινό νου, και πάει λέγοντας.
Πράγματι Όλοι αυτοί επηρεάζουν σημαντικά τη ζωή των «κανονικών ανθρώπων».
Πρώτα απ' όλα μας προσφέρουν την ικανοποίηση πως ευτυχώς δεν είμαστε ελλατωματικοί.
Έπειτα μας προσφέρουν την ευκαιρία να ασχολούμαστε μαζί τους.
Αλλά κυρίως, και πέρα από πλάκα, οι «ελλατωματικοί» είναι αναγκασμένοι να ξεχωρίζουν, μπας και γίνουν αποδεκτοί. Κι έτσι, ως ξεχωριστοί, έχουν πάντα ισχυρή επίδραση σε μια «Υγιή κοινωνία»!
Σε μια υγιή κοινωνία, οι ελατωματικοί (σωματικά)δεν αποτελούν ξέχωρο κομάτι της. Αρα η ρήση είναι άπρεπη.
Εάν υπονοείται πνευματική η ελατωματικότητα η ρήση είναι αόριστη, γιατι τι πάει να πει υγιής πνευματικά κοινωνία ή ελατωματικο πνευματικά άτομο.
Αρα, με κάποια υπερβολή ίσως, η ρήση είναι άνευ νοήματος και αξίας!
Δημοσίευση σχολίου