Πρώτη φορά που άκουσα τη λέξη "κινέζικο" ήταν για ένα αγαλματάκι που είχε φέρει ο αδελφός του παπού μου ο Βαγγέλης, ασυρματιστής στα καράβια. Μετά, έφερε και κάτι ξύλινα λεπτής υφής φλυτζανάκια. Οταν ερχόταν από κάθε ταξίδι, όλο και κάτι τι κινέζικο έφερνε, μπιμπελό, σερβίτσια και παράξενα κουρδιστά παιχνίδια. Είχε φέρει και ένα καταπληκτικό καλειδοσκόποιο.
Λίγα χρόνια αργότερα, έμαθα περισσότερα για τη χώρα Κίνα μέσα από τα βιβλία της Περλ Μπακ. Το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Υπό το βλέμμα του Βούδα» μου το χάρισε μια συμμαθήτριά μου. Ηταν η αφορμή για να ζητώ να μου δωρίζουν και άλλα βιβλία της.
Πριν από λίγα χρόνια, έμαθα και άλλα για τη χώρα αυτή παρακολουθώντας ντοκυμαντέρ, όπως π.χ. για μια περιοχή όπου ισχύει η μητριαρχία. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και θα ήθελα να το ξανάβλεπα.
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρώ μια εισβολή κινέζικων προϊόντων στην αγορά, πολύ προσιτών και καθόλου "ανασφαλών" όπως τα δυσφημίζουν οι μεγαλέμποροι, που -σίγουρα- έχουν τους λόγους τους.
Αυτές τις μέρες, η τιβι παρουσιάζει ένα σωρό ντοκυμαντέρ για την Κίνα, ταινίες κινέζων σκηνοθετών, μαθαίνω για την ιστορία της και ο μυστηριώδης πολιτισμός της παύει σιγά σιγά να αποτελεί μυστήριο.
Με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, η Κίνα ανοίγει εντελώς τις πύλες της στον έξω κόσμο, μοιράζεται μαζί μας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της. Εμείς, όλο και κάτι κερδίζουμε συνεργαζόμενοι με τους κινεζους, που όλο και κάτι κερδίζουν από μας. Ζούμε ένα όνειρο; Ζούμε την αρχή ενός ονείρου για έναν ειρηνικό πλανήτη, γαλήνιο και με αφθονία αγαθών; Μακάρι η Κίνα να φέρει την ισορροπία, που έχουμε ανάγκη. Μακάρι τα πυρά των πολέμων να μετουσιωθούν σε ειρηνικά πυροτεχνήματα.
Είμαι βέβαιη ότι αν στην εποχή του Μεγαλέξαντρου υπήρχε τηλεόραση, σήμερα όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη θα μιλούσαν ελληνικά και η Γη θα ονομαζόταν Μακεδονία!
Λίγα χρόνια αργότερα, έμαθα περισσότερα για τη χώρα Κίνα μέσα από τα βιβλία της Περλ Μπακ. Το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Υπό το βλέμμα του Βούδα» μου το χάρισε μια συμμαθήτριά μου. Ηταν η αφορμή για να ζητώ να μου δωρίζουν και άλλα βιβλία της.
Πριν από λίγα χρόνια, έμαθα και άλλα για τη χώρα αυτή παρακολουθώντας ντοκυμαντέρ, όπως π.χ. για μια περιοχή όπου ισχύει η μητριαρχία. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και θα ήθελα να το ξανάβλεπα.
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρώ μια εισβολή κινέζικων προϊόντων στην αγορά, πολύ προσιτών και καθόλου "ανασφαλών" όπως τα δυσφημίζουν οι μεγαλέμποροι, που -σίγουρα- έχουν τους λόγους τους.
Αυτές τις μέρες, η τιβι παρουσιάζει ένα σωρό ντοκυμαντέρ για την Κίνα, ταινίες κινέζων σκηνοθετών, μαθαίνω για την ιστορία της και ο μυστηριώδης πολιτισμός της παύει σιγά σιγά να αποτελεί μυστήριο.
Με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, η Κίνα ανοίγει εντελώς τις πύλες της στον έξω κόσμο, μοιράζεται μαζί μας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της. Εμείς, όλο και κάτι κερδίζουμε συνεργαζόμενοι με τους κινεζους, που όλο και κάτι κερδίζουν από μας. Ζούμε ένα όνειρο; Ζούμε την αρχή ενός ονείρου για έναν ειρηνικό πλανήτη, γαλήνιο και με αφθονία αγαθών; Μακάρι η Κίνα να φέρει την ισορροπία, που έχουμε ανάγκη. Μακάρι τα πυρά των πολέμων να μετουσιωθούν σε ειρηνικά πυροτεχνήματα.
Είμαι βέβαιη ότι αν στην εποχή του Μεγαλέξαντρου υπήρχε τηλεόραση, σήμερα όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη θα μιλούσαν ελληνικά και η Γη θα ονομαζόταν Μακεδονία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου