Αμόκ στη Σαντορίνη

- Ξέρετε τι είναι το αμόκ;
- Αμόκ;... νομίζω πως θυμάμαι... είναι ένα είδος μεθυσιού στους μαλαίους.
- Είναι κάτι περισσότερο από μεθύσι... είναι τρέλα, ένα είδος ανθρώπινης λύσσας, κυριολεκτικά μιλώντας... μια κρίση φονικής και παράφορης μονομανίας, που καμιά δηλητηρίαση από αλκοόλ δεν της μοιάζει. Εγώ ο ίδιος, στη διαρκεια της παραμονής μου κει κάτω, μελέτησα μερικές περιπτώσεις -όταν πρόκειται για τους άλλους πάντοτε είμαστε διαφορετικοί και πολύ θετικοί- δίχως όμως ποτέ να καταφέρω ν' ανακαλύψω το φοβερό μυστικό της καταγωγής του... Η αιτία χρωστιέται, δίχως άλλο, στο κλίμα, σ' αυτήν την πυκνή και πνιγερή ατμόσφαιρα, που πιέζει τα νεύρα σα θύελλα, ώσπου να σπάσουν... Λοιπόν το Αμόκ... ναι, το Αμόκ, να τι είναι: ένας Μαλαίος, ένας οποιοσδήποτε ήσυχος, καλός άνθρωπος, πίνει ήρεμα το πιοτό του... κάθεται με απάθεια, αδιαφορία και αδρανώντας... -όπως ακριβώς καθόμουνα και γώ- στο δωμάτιό του... και ξαφνικά πηδάει, αρπάζει το μαχαίρι του και ορμάει στο δρόμο... τρέχει κατευθείαν μπροστά του, δίχως να ξέρει πού... Κάθε τι που συναντάει στο δρόμο του, άνθρωπο ή ζώο, το χτυπάει με το μαχαίρι του, κι η μυρουδιά του αίματος τον ξετρελαίνει περισσότερο... Την ώρα που τρέχει οι αφροί ανεβαίνουν στα χείλη του, ουρλιάζει σα δαιμονισμένος... αλλά τρέχει, τρέχει πάντα, ξεφωνίζοντας διαπεραστικά και κραδαίνοντας σ' αυτή τη φοβερή διαδρομή του, το καταματωμένο του μαχαίρι... Οι ιθαγενείς ξέρουν πως καμιά δύναμη στον κόσμο δε μπορεί να σταματήσει τον άνθρωπο, που τον κυρίεψε αυτή η κριση της αιματόβαφης τρέλας... κι όταν τον βλέπουν νά'ρχεται, κραυγάζουν απ’ όσο μακρύτερα μπορούνε, την απαίσια προειδοποίηση:
«Αμόκ! Αμόκ!» κι όλοι φεύγουν τρέχοντας...

ΑΜΟΚ, Στέφαν Τσβάιχ, μτφρ. Κωστής Μεραναίος, σελ. 57-58
εκδ. ΑΣΤΕΡΙ, 1980

__________________
Χτες το βραδάκι, λίγο πριν τις οχτώ, την ώρα που γινόταν στη Μύκονο η λευκή συγκέντρωση για το δολοφονημένο 20χρονο παιδί από την Αυστραλία, η Σαντορίνη έδειξε και κείνη τα δόντια της: Ενας έλληνας 31 χρονών, έκοψε το κεφάλι της 25χρονης γυναίκας του με μπαλντά, αφού είχε αποκεφαλίσει το μικρό της σκυλάκι, και περνοδιάβαινε στους δρόμους του Βουρβούλου (του χωριού όπου κατοικούσε και όπου έγινε το φονικό) κραδαίνοντας το μπαλντά στο ένα χέρι και το κεφάλι στο άλλο. Κατόπιν, τραυματισμένος από τα πυρά του αρχιφύλακα και του δόκιμου που πήγαν να τον συλλάβουν, άφησε το κομμένο κεφάλι στο περιπολικό, έκλεψε το τζιπ της αστυνομίας, παρέσυρε δυο γιατρίνες που πήγαιναν στο τοπικό νοσοκομείο με το μηχανάκι τους και τελικά συνελήφθη. Ενα θύμα ακόμα είναι μια γυναίκα που τραυματίστηκε από εξοστρακισμένη σφαίρα. Οι τέσσερις τραυματίες (3 θύματα και ο δράστης) μεταφέρθηκαν με αεροπλάνο C-130 σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Ο δράστης, λένε οι γείτονες, ήταν ένας ήρεμος άνθρωπος με το χαμόγελο στα χείλη, έπαιζε και μπουζούκι...

__________________
Οταν κραδαίνω το μπαλντά
μην έρχεστε πολύ κοντά
είναι τα νεύρα μου τσατάλια
και θα σας κόψω τα κεφάλια

__________________
Στη Μύκονο, στη Σέριφο, στη Νιο, στη Σαντορίνη
σου στέλνω κιτρολέμονο, μού στέλνεις μανταρίνι...

(υπάρχει έλλειψη εσπεριδοειδών, καθώς φαίνεται, και γίνονται ανταλλαγές μπαλντάδων, γκλομπς, οπλοπολυβόλων, κλπ)

...και το καλοκαίρι δεν είναι πολύ θερμό φέτος... φαντάσου νάχαμε και καύσωνα...