Με τη σειρά που παρουσιάστηκαν στα χτεσινά δελτία ειδήσεων ΕΤ1 (14:00) και ΝΕΤ (18:00)-->>
Γιάννης Παναγόπουλος (πρόεδρος ΓΣΕΕ)
Κώστας Πουπάκης (γ.γ. ΓΣΕΕ, πρόεδρος ΔΑΚΕ)
Αλέκος Καλύβης (αναπλ. πρόεδρος ΓΣΕΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση)
Γιώργος Πέρρος (μέλος εκτελ. επιτρ. ΠΑΜΕ)
Δημήτρης Δασκαλόπουλος (πρόεδρος Συνδ. Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών)
Γιώργος Αλογοσκούφης (υπουργός οικονομικών)
-->> Η εντύπωση μου είναι ότι η οικονομική πολιτική οδηγείται από την κυβέρνηση σε πλήρη κατάρρευση. Ηδη, η απόφαση έχει ληφθεί, η πολιτική αυτή για την οικονομία της χώρας μας είναι μονόδρομος προς το γκρεμό, μόνο ένα μικρό σπρωξιματάκι χρειάζεται για να (εκ)πέσει. Προσοχή. Η οικονομική πολιτική, όχι η οικονομία.
Το ζητούμενο είναι ποιος θα το δώσει αυτό το σπρωξιματάκι, και ποιος θα αναλάβει την ανόρθωση της οικονομίας με εφαρμογή νέας πολιτικής. Τί κρύβει στο μανίκι του ο κ. αλογοσκούφης; Σε ποιους θα παραδοθεί η κυβέρνηση της χώρας;
-->> Βρήκα τις δηλώσεις των "κοινωνικών εταίρων" ΓΣΕΕ και ΠΑΜΕ κάπως τρελαμένες. Σαν να προέρχονται από παλαιστές στριμωγμένους στα σκοινιά του ριγκ που δεν έχουν άλλη δύναμη να αμυνθούν εκτός από προσευχές και ουρλιαχτά. Ο αντίπαλος είναι δυσανάλογα βαρύτερος και ισχυρότερος από αυτούς. Οπότε, τι άλλο να πράξουν; Ζητούν (αμέσως και εμμέσως) βοήθεια από τους θεατές, το λαουτζίκο, τον κοσμάκη, τους λιμασμένους, κλπ. -εμάς δλδ.
-->> Ο κ. Δασκαλόπουλος ήταν ο πλέον σαφής, με ποιητικό λόγο στην αναφορά τους περί διεθνούς κρίσης, με τσεκουράτο στην αναφορά του στο τέλος της δήλωσης που είναι και το ζουμί: «Χωρίς ένα minimum κοινωνικής συναίνεσης, το κοινό μας μέλλον μπορεί να παραμείνει κλειστό.» Αυτή η φράση είναι ξεκάθαρος εκβιασμός, αν αφαιρέσουμε το "μπορεί" που αφήνει ανοιχτό ένα μικρό παραθυράκι προς την ολοκληρωτική παράδοση του αντιπάλου: αν παραδοθείς, μπορεί να τη γλιτώσεις τη ζωούλα σου. Πώς λέγαμε μικροί στις αλάνες "παραδίνεσαι, ρε;" όταν είχαμε κολλήσει τον αντίπαλο με την πλάτη στο χώμα. Εκεί όμως έπαιζε ρόλο η σωματική ρώμη και όχι η δύναμη της τσέπης.
-->> Η εντύπωσή μου από τη φρασούλα του κ. Δασκαλόπουλου είναι ότι λέει με άλλα λόγια "δουλέψτε στραβάδια με ό,τι όρους θέλω, αλλιώς έφυγα για Βαλκάνια και για Κίνα και θα ψοφήσετε". Δηλαδή, χωρίς βιομηχάνους και επιχειρηματίες, δεν υπάρχει εργασία.
-->> Εδώ που τα λέμε, όλοι αυτοί οι κεφαλαιούχοι που εξακολουθούν να παραμένουν στην ψωροκώσταινα με κέρδη πενιχρά σχετικά με τα ογκώδη που θα έβγαζαν αν έφευγαν, είναι μικροί ήρωες! Ακόμα και αν ζυγίσουν τα μειωμένα κέρδη και τις φορολογικές ελαφρύνσεις, η ζυγαριά θα γείρει προς την πλευρά των μειωμένων κερδών. Αυτά βαραίνουν περισσότερο, η χασούρα του να μένεις στην Ελλάδα και να προσπαθείς να σταθείς ως επιχειρηματίας.
-->> Η διεθνής κρίση που επικαλείται ο κ. Δασκαλόπουλος από τη μια και η κυβέρνηση (δια του κ. αλογοσκούφη) από την άλλη, δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από τη διαφορά κόστους παραγωγής που παρατηρείται σήμερα με την εισβολή των φτηνών εργατικών χεριών στο κάδρο. Οι πεινασμένοι βαλκανικοί λαοί, οι πεινασμένοι λαοί της Κίνας, αυτοί οι σύγχρονοι σκλάβοι, πουλάνε τα χέρια τους και τα χεράκια των παιδιών τους για λίγο φαγάκι και τίποτε άλλο. Ούτε οχτάωρα, ούτε ασφάλιση, ούτε συντάξεις, ούτε τίποτε άλλο: λίγο φαγάκι μονάχα.
-->> Τι έπραξε η ΕΕ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Πού είναι γραμμένα σε αυτές τις χώρες τα δικαιώματα των εργαζόμενων; πού βρίσκονται, σε ποιο ράφι, οι αποφάσεις για την παιδική εργασία;
-->> Η εποχή μας είναι μια εποχή "νεοδουλείας", η εποχή της ντροπής. Αυτά και ίσως συνεχίσω να μουρμουρίζω ξαπλωμένη στα πούπουλα της καλοπέρασής μου, καταπίνοντας χαπάκια εναντίον των τύψεων, ως πολιτικός καριέρας και ως βιομήχανος -ΑΝ ήμουν.
-->> Πού είναι η τεχνολογία που μειώνει τον ανθρώπινο κόπο; Πού είναι τα μηχανήματα που αυξάνουν τον ελεύθερο χρόνο των εργαζόμενων; Πού είναι η χώρα της ευτυχίας;
-->> Αν αυτό που ζούμε δεν είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος, όπου οι φτωχές χώρες παίρνουν εκδίκηση για όλα τα δεινά που τους επιβάλλαμε επί αιώνες, τι άλλο είναι; Τα φτωχά φτηνά χέρια έρχονται να πνίξουν τους ντελικάτους μας λαιμούς κι εμείς κραυγάζουμε ότι μοναδική λύση είναι η "επιδεικτική αποχή από την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη". ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ.
-->> Δεν μπορώ παρά να προτείνω κάτι τι πραγματικά επαναστατικό: ΑΔΕΡΦΙΑ, ΑΔΕΙΑΣΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ!!!
-->> Σοβαρή πρόταση τώρα, προς την (όποια) κυβέρνηση: Σιάξτε κυριοι (και τηρείστε) νόμους που ευνοούν το μικρό επιχειρηματία, μη πολεμάτε το μικρό επενδυτή, ενισχύστε τη μικρή επιχείρηση, ακόμα και τις μικρούτσικες "προσωπικές" επιχειρήσεις. Αυτοί οι μικροί είναι που μπορούν να αιματώσουν την ελληνική οικονομία, αυτοί είναι ΟΙ ΜΟΝΟΙ που έχουν τη δύναμη να στηρίξουν και εσάς και τη χώρα μας. Βγάλτε από την ατζέντα σας τις χαριστικές ρυθμίσεις (ρουσφέτια) προς "ημετέρους", αναδείξτε την αξιοκρατία παντού, σε όλους τους τομείς. Μη βασίζεστε στο κεφάλαιο που δεν έχει πατρίδα κι αφήστε το να πάει (μαζί με τους ιδιοκτήτες του μεγαλοεπιχειρηματίες) στη Βουλγαρία, στην Κίνα, όπου θέλει τελοσπάντων.
ΤΕΛΟΣ για σήμερα, που θέλω να είμαι αισιόδοξη.
Γιάννης Παναγόπουλος (πρόεδρος ΓΣΕΕ)
«Ο πρόεδρος της κυβέρνησης δεν συμμερίζεται τις δικές μας ανησυχίες, ούτε για την εξέλιξη των αριθμών, ούτε για τις ανάγκες των ανθρώπων. Θεωρεί ότι η οικονομική πολιτική απέδωσε και, γι αυτό το λόγο, θα συνεχιστεί. Υπάρχει πλήρης διάσταση απόψεων.»
Κώστας Πουπάκης (γ.γ. ΓΣΕΕ, πρόεδρος ΔΑΚΕ)
«Είχαμε μια πολύ καλή συζήτηση με τον κ. πρωθυπουργό για όλα τα θέματα που απασχολούν σήμερα την ελληνική κοινωνία. Απαιτήσαμε άμεσα μέτρα για την ακρίβεια, αλλά και για την ενίσχυση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων.»
Αλέκος Καλύβης (αναπλ. πρόεδρος ΓΣΕΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση)
«Ζητάμε να υπάρξει επιδεικτική απουσία της ΓΣΕΕ από την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.»
Γιώργος Πέρρος (μέλος εκτελ. επιτρ. ΠΑΜΕ)
«Το ΠΑΜΕ θέλει να καλέσει τους εργαζόμενους να οργανώσουμε την πάλη, να δώσουμε αποφασιστική απάντηση σην αντιλαϊκή πολιτική, γιατί άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Η ανάπτυξη, η καπιταλιστική ανάπτυξη, φέρνει τα αποτελέσματα που σήμερα ζούμε όλοι.»
Δημήτρης Δασκαλόπουλος (πρόεδρος Συνδ. Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών)
«Η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη μιας διεθνούς κρίσης, η οποία αναδεικνύει τα συσσωρευμένα προβλήματα που έχουμε εδώ. Αποτελεί όμως και μια ευκαιρία, μια πρόκληση ευθύνης για όλες τις πολιτικές δυνάμεις και όλους τους κοινωνικούς εταίρους. Χωρίς ένα minimum (μτφρ. ελάχιστο) κοινωνικής συναίνεσης, το κοινό μας μέλλον μπορεί να παραμείνει κλειστό.»
Γιώργος Αλογοσκούφης (υπουργός οικονομικών)
«Η οικονομική πολιτική παραμένει σταθερή. Συνεχίζουμε με συνέχεια και συνέπεια. Βεβαίως, κάποιες μικρές προσαρμογές γίνονται προκειμένου να αντιμετωπισθούν καλύτερα οι επιπτώσεις της κρίσης, αλλά η βασική κατεύθυνση δεν αλλάζει.»
-->> Η εντύπωση μου είναι ότι η οικονομική πολιτική οδηγείται από την κυβέρνηση σε πλήρη κατάρρευση. Ηδη, η απόφαση έχει ληφθεί, η πολιτική αυτή για την οικονομία της χώρας μας είναι μονόδρομος προς το γκρεμό, μόνο ένα μικρό σπρωξιματάκι χρειάζεται για να (εκ)πέσει. Προσοχή. Η οικονομική πολιτική, όχι η οικονομία.
Το ζητούμενο είναι ποιος θα το δώσει αυτό το σπρωξιματάκι, και ποιος θα αναλάβει την ανόρθωση της οικονομίας με εφαρμογή νέας πολιτικής. Τί κρύβει στο μανίκι του ο κ. αλογοσκούφης; Σε ποιους θα παραδοθεί η κυβέρνηση της χώρας;
-->> Βρήκα τις δηλώσεις των "κοινωνικών εταίρων" ΓΣΕΕ και ΠΑΜΕ κάπως τρελαμένες. Σαν να προέρχονται από παλαιστές στριμωγμένους στα σκοινιά του ριγκ που δεν έχουν άλλη δύναμη να αμυνθούν εκτός από προσευχές και ουρλιαχτά. Ο αντίπαλος είναι δυσανάλογα βαρύτερος και ισχυρότερος από αυτούς. Οπότε, τι άλλο να πράξουν; Ζητούν (αμέσως και εμμέσως) βοήθεια από τους θεατές, το λαουτζίκο, τον κοσμάκη, τους λιμασμένους, κλπ. -εμάς δλδ.
-->> Ο κ. Δασκαλόπουλος ήταν ο πλέον σαφής, με ποιητικό λόγο στην αναφορά τους περί διεθνούς κρίσης, με τσεκουράτο στην αναφορά του στο τέλος της δήλωσης που είναι και το ζουμί: «Χωρίς ένα minimum κοινωνικής συναίνεσης, το κοινό μας μέλλον μπορεί να παραμείνει κλειστό.» Αυτή η φράση είναι ξεκάθαρος εκβιασμός, αν αφαιρέσουμε το "μπορεί" που αφήνει ανοιχτό ένα μικρό παραθυράκι προς την ολοκληρωτική παράδοση του αντιπάλου: αν παραδοθείς, μπορεί να τη γλιτώσεις τη ζωούλα σου. Πώς λέγαμε μικροί στις αλάνες "παραδίνεσαι, ρε;" όταν είχαμε κολλήσει τον αντίπαλο με την πλάτη στο χώμα. Εκεί όμως έπαιζε ρόλο η σωματική ρώμη και όχι η δύναμη της τσέπης.
-->> Η εντύπωσή μου από τη φρασούλα του κ. Δασκαλόπουλου είναι ότι λέει με άλλα λόγια "δουλέψτε στραβάδια με ό,τι όρους θέλω, αλλιώς έφυγα για Βαλκάνια και για Κίνα και θα ψοφήσετε". Δηλαδή, χωρίς βιομηχάνους και επιχειρηματίες, δεν υπάρχει εργασία.
-->> Εδώ που τα λέμε, όλοι αυτοί οι κεφαλαιούχοι που εξακολουθούν να παραμένουν στην ψωροκώσταινα με κέρδη πενιχρά σχετικά με τα ογκώδη που θα έβγαζαν αν έφευγαν, είναι μικροί ήρωες! Ακόμα και αν ζυγίσουν τα μειωμένα κέρδη και τις φορολογικές ελαφρύνσεις, η ζυγαριά θα γείρει προς την πλευρά των μειωμένων κερδών. Αυτά βαραίνουν περισσότερο, η χασούρα του να μένεις στην Ελλάδα και να προσπαθείς να σταθείς ως επιχειρηματίας.
-->> Η διεθνής κρίση που επικαλείται ο κ. Δασκαλόπουλος από τη μια και η κυβέρνηση (δια του κ. αλογοσκούφη) από την άλλη, δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από τη διαφορά κόστους παραγωγής που παρατηρείται σήμερα με την εισβολή των φτηνών εργατικών χεριών στο κάδρο. Οι πεινασμένοι βαλκανικοί λαοί, οι πεινασμένοι λαοί της Κίνας, αυτοί οι σύγχρονοι σκλάβοι, πουλάνε τα χέρια τους και τα χεράκια των παιδιών τους για λίγο φαγάκι και τίποτε άλλο. Ούτε οχτάωρα, ούτε ασφάλιση, ούτε συντάξεις, ούτε τίποτε άλλο: λίγο φαγάκι μονάχα.
-->> Τι έπραξε η ΕΕ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Πού είναι γραμμένα σε αυτές τις χώρες τα δικαιώματα των εργαζόμενων; πού βρίσκονται, σε ποιο ράφι, οι αποφάσεις για την παιδική εργασία;
-->> Η εποχή μας είναι μια εποχή "νεοδουλείας", η εποχή της ντροπής. Αυτά και ίσως συνεχίσω να μουρμουρίζω ξαπλωμένη στα πούπουλα της καλοπέρασής μου, καταπίνοντας χαπάκια εναντίον των τύψεων, ως πολιτικός καριέρας και ως βιομήχανος -ΑΝ ήμουν.
-->> Πού είναι η τεχνολογία που μειώνει τον ανθρώπινο κόπο; Πού είναι τα μηχανήματα που αυξάνουν τον ελεύθερο χρόνο των εργαζόμενων; Πού είναι η χώρα της ευτυχίας;
-->> Αν αυτό που ζούμε δεν είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος, όπου οι φτωχές χώρες παίρνουν εκδίκηση για όλα τα δεινά που τους επιβάλλαμε επί αιώνες, τι άλλο είναι; Τα φτωχά φτηνά χέρια έρχονται να πνίξουν τους ντελικάτους μας λαιμούς κι εμείς κραυγάζουμε ότι μοναδική λύση είναι η "επιδεικτική αποχή από την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη". ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ.
-->> Δεν μπορώ παρά να προτείνω κάτι τι πραγματικά επαναστατικό: ΑΔΕΡΦΙΑ, ΑΔΕΙΑΣΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ!!!
-->> Σοβαρή πρόταση τώρα, προς την (όποια) κυβέρνηση: Σιάξτε κυριοι (και τηρείστε) νόμους που ευνοούν το μικρό επιχειρηματία, μη πολεμάτε το μικρό επενδυτή, ενισχύστε τη μικρή επιχείρηση, ακόμα και τις μικρούτσικες "προσωπικές" επιχειρήσεις. Αυτοί οι μικροί είναι που μπορούν να αιματώσουν την ελληνική οικονομία, αυτοί είναι ΟΙ ΜΟΝΟΙ που έχουν τη δύναμη να στηρίξουν και εσάς και τη χώρα μας. Βγάλτε από την ατζέντα σας τις χαριστικές ρυθμίσεις (ρουσφέτια) προς "ημετέρους", αναδείξτε την αξιοκρατία παντού, σε όλους τους τομείς. Μη βασίζεστε στο κεφάλαιο που δεν έχει πατρίδα κι αφήστε το να πάει (μαζί με τους ιδιοκτήτες του μεγαλοεπιχειρηματίες) στη Βουλγαρία, στην Κίνα, όπου θέλει τελοσπάντων.
ΤΕΛΟΣ για σήμερα, που θέλω να είμαι αισιόδοξη.
3 σχόλια:
Κάθε φορά που βλέπω τον Παναγόπουλο στα μμε, μου έρχεται να ξεράσω.
Ντροπή για μια συνομοσπονδία Εργατών να εκπροσωπείται από ένα τέτοιο τύπο (που δεν διαφέρει καθόλου από τη συνομοταξία του, τους υπόλοιπους συνδικαλιστές, τους προηγούμενους και τους επόμενους, κάθε παράταξης), που είμαι σίγουρος, δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του (όλοι μας έχουμε συναντήσει τέτοιους).
Και τα αληθινά θύματα αυτού του καθεστώτος είναι κάθε φορά στο Πέραμα, στα Ολυμπιακά έργα, στο γιαπί, στο εργοστάσιο.
Καλά, από όλα αυτά ο Παναγόπουλος σου έφταιξε μονάχα; Αυτό μπορεί να είναι μια προσωπική απέχθεια, να τον αντιπαθείς δλδ. Εμένα οι δηλώσεις εντυπωσιάζουν και αυτές σχολιάζω και από αυτές βγάζω συμπεράσματα. Οχι από τα πρόσωπα που τις λένε.
..έπειτα.. υπάρχουν και προτάσεις..
Δε μου έφταιξε ο Π. Απλώς δεν έχω λόγο να σχολιάσω εθιμοτυπικές συναντήσεις, για εθιμοτυπικά ζητήματα...
Δεν έχω σκοπό ούτε να σχολιάσω πανηγύρια που απολαμβάνουν όλες τις συνιστώσες του συστήματος, προσδίδοντάς τους αξία.
Όταν οι μεν συντάσσουν προϋπολογισμό 2008 με προβλεπόμενη για όλο το έτος μέση τιμή πετρελαίου -αν θυμάμαι καλά- στα 80 δολάρια, κι έχουν μούτρα να παριστάνουν ακόμη τους σκεπτόμενους, και οι δε απλώς διαλογίζονται με του μεν, εγώ απλώς έχω κλειστή την τιβί και τις εφημερίδες.
Δημοσίευση σχολίου