η Αν και ο Νταν (δυο εκδοχές)

2η εκδοχή -->>

η Αν και ο Νταν

Γεννήθηκε η Αν
μια ζαχαρένια μέρα
ματάκια με γυαλιά
χειλάκια για φιλιά
ήταν Δευτέρα

Μεγάλωνε η Αν
στο φως του αποσπερίτη
μποτίλιες αλκοόλ
ταγάρι και κασκόλ
ήτανε Τρίτη

Παντρεύτηκε το Νταν
τον βρήκε μέσ' στο χάρτη
αντρούλη με κοιλιά
δεν έπινε γουλιά
ήταν Τετάρτη

Καλοί κι η Αν κι ο Νταν
τι να τους λείπει τάχα
στο φούρνο το φαΐ
και από νταχτιρντί
Πέμπτες μονάχα

Βαρέθηκε ο Νταν
τα σιάχνει με μιαν άλλη
με κόκκινα μαλλιά
στο στήθος χαϊμαλιά
Παρασκευή Μεγάλη

Κοπάνησε η Αν
ποτήρια άσπρο πάτο
τα σφάζει τα καθί
και τα καταβροχθί
ήταν Σαββάτο

Βαρύ στομάχι η Αν
χάνει τη λειτουργία
δε βγαίνουν τα σκατά
πέφτει του θανατά
Κυριακή αργία


Η 1η εκδοχή «Η γλυκειά Αν και ο Νταν στην κατσαρόλα» εδώ: -->>
http://rodiat4.blogspot.com/2008/08/blog-post_31.html

-->> υπάρχουν και άλλες εκδοχές...

ΘΥΜΑΜΑΙ τα θύματα της φωτιάς του 2007

Μη ξεχνούμε, πέρισυ κάηκαν -εκτός από τα δέντρα, τα ζώα, τα σπίτια- και ΑΝΘΡΩΠΟΙ.


Οι πυρόπληκτοι περιμένουν ακόμα...

-->> το σχετικό περσινό ποστ εδώ:-->>
http://rodia-mixer.blogspot.com/2007/09/blog-post.html

-->> ο περσινός Αύγουστος εδώ:-->>
http://rodia-mixer.blogspot.com/2007_08_01_archive.html

-->> Οποιος (ξανα)πει ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις, να πέσει φωτιά να τον κάψει!!!

οι ελαττωματικοί κι έτσι

Πέτυχα κάπου χτες το βράδυ τη φράση «οι ελαττωματικοί έχουν πάντα ισχυρή επίδραση σε μια υγιή κοινωνία» και, δεν ξέρω γιατί ακριβώς, κόλλησε στο μυαλό μου και τη σκέφτομαι διαρκώς.

Σκέφτομαι ότι όποιος/α την έγραψε, σίγουρα θα τοποθετεί τον εαυτό του/της στην πλευρά των υγιών μελών της κοινωνίας. Οπωσδήποτε, δεν θα πέρασε ούτε στιγμή από το νου του/της ότι έχει κάποιο -έστω ελάχιστο- ελαττωματάκι.

Μετά από πολλή σκέψη, -ίδρωσα να σκέφτομαι λέμε!- έβγαλα το συμπέρασμα ότι μάλλον το δείγμα (η απόδειξη) της κοινωνικής νόσου που απειλεί όλα τα μέλη της σύγχρονης κοινωνίας είναι ακριβώς αυτή η βεβαιότητα που υπάρχει σε μερικούς/ές ότι αποτελούν την υγιή κοινωνική πεμπτουσία, πέραν και μακράν κάθε τύπου ελαττώματος.

Υπάρχει βεβαίως και η περίπτωση να τοποθετεί εαυτόν/ήν ο/η συντάκτης της φράσης στους ελαττωματικούς. Αν συμβαίνει αυτό, θα την έγραφε τη φράση αυτή όμως;

Βατοπόδι στη Βουλή

Σωστά το έγραψα, βατοπόδι είναι. Μεγάλη πατούσα λέμε! Ποιος ξέρει τι νούμερο παπούτσι φοράει... Μάλλον απροσδιόριστο -ακόμα.
Μετά τα οικόπεδα, τα χτήματα -συμ/φος κα αλογοσκUFO, μη ξεχνιόμαστε- και τα Ολυμπιακά ακίνητα, ε, φυσικό δεν είναι να πατήσει και τη Βουλή; Πατημένη και πατημένη την έχουν οι ιερομόναχοι για! Εκεί πίνουν τον καφέ τους. Βγαίνει νόμος χωρίς τη "σύμφωνο γνώμη"; Ολόκληρη υπουργό Παιδείας αλλάξανε, αν θυμάστε.
...κλπ κλπ, τι να πρωτοθυμηθώ...
ΦΤΟΥ! Να θυμηθώ να συμπληρώσω μερικά γκίγκα σκληρό στη μνήμη, θα μου καεί το τσερβέλο! κι ΑΜΑΝ ΑΜΑΝ
_________________________
-->> η γελοιογραφία του Α. Πετρουλάκη από εδώ:-->>
http://wwk.kathimerini.gr/kath/edition/2008/29-08-2008.pdf#page=10

μετα 55 ολόκληρα χρόνια, ΑμεΑ και γονείς δεινοπαθούν

Πέρασαν κιόλας πενήντα πέντε χρόνια από τότε που ξεκίνησε η ιστορία του Αλέξανδρου. Ο Αλέξανδρος δεν υπάρχει πια, ούτε και οι γονείς του. Θυμήθηκα την ιστορία του σήμερα, ακούγοντας (και βλέποντας) τη συζήτηση που μετέδιδε το κανάλι της Βουλής, περί "ειδικών" παιδιών, των σχολείων τους, των ειδικών εκπαιδευτικών, κλπ κλπ, και διαπίστωσα με πολλή θλίψη (και οργή) ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει στα 55 αυτά χρόνια.
Ξαναθυμίζω λοιπόν την ιστορία που είχα αναρτήσει εδώ: -->>

http://rodiat4.blogspot.com/2008/01/blog-post_16.html

και εύχομαι να τη διαβάσει κάποιο ευαίσθητο μάτι, αφού δηλώσω συμπαράσταση στους ήρωες γονείς. Η πολιτεία όλο δικαιολογίες είναι. Σαν να εύχεται για ένα νέο Καιάδα που θα τη γλιτώσει από τα "δεινά" των αναξιοπαθούντων που η ίδια δημιουργεί -για να μας έχει δέσμιους άραγε; Για πόσο ακόμα;

Ο Αλεξανδρος λοιπον, υπηρξε ο καρπος του ερωτα των γονιων του πριν απο πολλα χρονια. Σημειωνω -θα χρειαστει παρακατω- οτι η μαμα του ειχε προσβληθει απο τον ιο της Ερυθρας οταν ηταν εγκυος. Οι νεαροι γονεις εργαζοντουσαν και οι δυο και εμπιστευτηκαν τη φροντιδα του υπεροχου μωρου τους σε μια γυναικα βρεφοκομο με καλες συστασεις. Εμεναν στο Ελληνικο, που τοτε ονομαζοταν ακομα "Χασάνι". Η γυναικα αυτη εφαρμοζε καποιες μεθοδους ανορθοδοξες για να κρατα το μωρακι σε ηρεμη κατασταση, πραγμα που ανακαλυψαν οι γονεις οταν ηδη ο Αλεξανδρος ειχε φτασει τους εξι μηνες ζωης, μετα απο παρατηρηση της μαμας του που προσεξε οτι το μωρο της δεν εμενε σχεδον καθολου ξυπνιο -κοιμοταν συνεχεια. Στην αρχη, αυτο ηταν πολυ βολικο. Στη συνεχεια ομως, και μετα απο συζητηση με την ευρυτερη οικογενεια, με φιλους, καθως και με τον παιδιατρο που εξηγησε οτι δεν ειναι και τοσο φυσικο να κοιμαται τοσο πολυ ενα μωρο μετα τη συμπληρωση των εξι μηνων, αποφασισε να κρυφτει και να παρακολουθησει την "καλη γυναικα" να δει τι εκανε οταν εμενε μονη με το μωρο στο σπιτι, οπερ και εγενετο.

Η "καλη" κυρια λοιπον, μολις φευγαν οι γονεις, ετοιμαζε ενα ροφημα για το μωρο, του εδινε να πιει και μετα το εβαζε για υπνο. Η μαμα, που ηταν καπου κρυμενη, εμφανιστηκε και ρωτησε τη γυναικα τι ηταν αυτο που εδινε στο μωρακι της, εκεινη ετρεξε στην κουζινα να πλυνει το μπουκαλι, εγινε μια μικρη μαχη, τελικα κερδισε η μανα που πεταξε τη βρεφοκομο εξω απο το σπιτι, πηρε το μωρο και πηγε στους γονεις της, πηρε και το μπουκαλι και το πηγε για αναλυση.

Περιττο να αναφερουμε οτι το μπουκαλι περιειχε ισχυρο υπνωτικο. Τρελλαθηκαν οι γονεις του μωρου, αλλα δεν μπορουσε να γινει τιποτε αλλο εκτος απο το να περιμενουν με αγωνια το μεγαλωμα του Αλεξανδρου, που μεγαλωνε ομαλα -ευτυχως- χωρις κινητικα προβληματα, κατι που εδινε αισιοδοξια. Εγινε ενα αγορακι καταξανθο και γαλανοματικο, σωστο αγγελουδι, αλλα εφτασε στην ηλικια των δυομισι χρονων χωρις να εχει αρθρωσει μεχρι τοτε ουτε λεξη.

Ετσι, τον πηρε τον Αλεξανδρο η μαμα του και τον πηγε στη Γερμανια να τον εξετασουν. Εκει, οι γιατροι για να αποκλεισουν την πιθανοτητα της εγκαταστασης του ιου της ερυθρας στο νωτιαιο μυελο του παιδιου, ζητησαν να κανουν μια δυσκολη επεμβαση κατοπιν υπογραφης της μαμας του, φυσικα. Εγινε η επεμβαση και παλι η αναμονη για την νοητικη εξελιξη του παιδιου ηταν εξαιρετικα αγωνιωδης. Εφτασε ο Αλεξανδρος στα πεντε του χρονια και ακομα δεν μιλουσε ουτε ειχε συναισθηση του χωρου. Μπορουσε δηλαδη να δει μια σκαλα και να προχωρησει σαν να μην υπαρχει, σαν να ειναι ισωμα. Κατα τα αλλα, ηταν ενα ομορφο ζωηρο αγορακι που επαιζε με τα ξαδερφακια του.

Τοτε ακριβως, αφου εξαντλησαν τις δυνατοτητες εκπαιδευσης του παιδιου τους στην Ελλαδα, οι γονεις αποφασισαν να πανε το μικρο στη Γερμανια -γνωριζαν βλεπετε καλα τη γερμανικη γλωσσα- και να τον εγκαταστησουν σε ενα ειδικο ιδρυμα. Εργαζοντουσαν σε αεροπορικη εταιρεια, ειχαν και συγγενεις εκει περα κι ετσι δεν υπηρχε προβλημα εξοδων (εισιτηρια, διαμονη, κλπ) για την ταχτικη επικοινωνια με το παιδι τους, η οποια ηταν απαραιτητη.

Μεγαλωνοντας ο Αλεξανδρος, αλλαζε καθε τοσο "σχολεια" αναλογα με την ηλικια του την πνευματικη. Εμαθε και μερικες λεξεις γερμανικες, μπορουσε να συνεννοηθει αρκετα καλα. Ερχοταν και στην Ελλαδα τα καλοκαιρια και τον εβλεπα να ομορφαινει καθε χρονο, να χαμογελα, να κολυμπα, να ζωγραφιζει, να χαιρεται. Μονο που δεν μιλουσε σχεδον καθολου.

Σιγα σιγα, εξασκηθηκε σε αυτο που του αρεσε, στη ζωγραφικη. Μετα τα εικοσιπεντε του χρονια, διεμενε και εργαζοταν κανονικα σε ενα εργαστηριο κεραμεικης που απασχολουσε και αλλους "ειδικους" νεους και ζωγραφιζε διαφορα κεραμεικα σκευη, πραγμα που τον χαροποιουσε. Σε αυτη την ηλικια ειχε εκδηλωσει τασεις επιθετικοτητας και οι γιατροι του αυξησαν τη δοση ηρεμιστικων. Ηθελε να παντρευτει ο δολιος, αλλα αυτο δεν ηταν δυνατο να γινει, δεν το επετρεπε η κατασταση του.

Οι γονεις του απεκτησαν και αλλα παιδια, η μαμα του δεν επαψε να ερευνα γυρω απο το ζητημα της αποκαταστασης, καθως και να ασχολειται με διαφορους συλλογους και ιδρυματα για "ειδικα παιδια". Ηθελε να φερει στην Ελλαδα το γιο της, ανησυχουσε πολυ για το τι θα γινει ο Αλεξανδρος αν φυγουν οι γονεις του απο τη ζωη -φυσικο δεν ειναι;- αλλα δεν εβρισκε εδω περα κατι τι αναλογο με αυτο που καλυπτε τις αναγκες του Αλεξανδρου στη Γερμανια και του εξασφαλιζε μια καλη ζωη κανοντας τον ενα χρησιμο και χαρουμενο ανθρωπο.

Θυμαμαι μια φορα που ειχε επισκεφτει -ως εκπροσωπος του συλλογου ενος ιδρυματος- καποιον υπουργο αρμοδιο για κοινωνικα θεματα, ο οποιος, ενω υποσχεθηκε ενα σωρο πραγματα, οπως π.χ. ενα οικοπεδο να χτιστει ενα προτυπο κεντρο, δεν εκανε τιποτε απολυτως.

Μεγαλη πικρα λοιπον. Τα χρονια περνουσαν και πριν απο μερικα χρονια ο καημενος ο Αλεξανδρος πεθανε στη Γερμανια σε ηλικια σαραντα χρονων, πριν απο τη μαμα του, που μας αφησε χρονους κι εκεινη πριν λιγο καιρο. Ειδε το παιδακι της να γεννιεται, να μεγαλωνει, να πεθαινει. Χωρις να μπορει να το εχει κοντα της εξαιτιας της αναλγησιας των υπευθυνων της χωρας μας. Απο λογια, περι των δικαιωματων των παιδιων που γεννιουνται με προβληματα, εχουμε χορτασει. Απο εργα δεν βλεπω να γινεται τιποτα.

Κατα καιρους επισκεπτομαι ιδρυματα και χωρους αφιερωμενους στα παιδια αυτα και θαυμαζω την υπομονη, τον καθημερινο αγωνα, και την αλληλεγγυη των γονιων μεταξυ τους. Τουλαχιστον εχουμε προχωρησει ενα μικρο βημα: Δεν ντρεπομαστε πλεον ως λαος να αναγνωριζουμε και να "ομολογουμε" το προβλημα. Ειναι ομως προβλημα αυτο; Προβλημα ειναι, νομιζω, η υποκριτικη σταση του κρατους απεναντι σε πολιτες τοποθετημενους αυτοματα (με τη γεννηση τους) στη Β' κατηγορια.

Η ιστορία του Αλέξανδρου δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα μας.
_____________________
Ασχετο (φαινομενικά άσχετο) -->> αυτή τη στιγμή, το κανάλι ΤΗΛΕΑΣΤΥ μεταδίδει το βουλευτή της ελληνικής Βουλής κ. Α. Γεωργιάδη που διαφημίζει βιβλία που γράφουν για το "συμμοριτοπόλεμο" και για τις "αλύτρωτες πατρίδες". Από σπόντα το ακούω (πίσω μου είναι η τιβι) δεν είμαι... βιτσιόζα! Κάνει καλό όμως να ενημερωνόμαστε ως κοινωνία, έτσι δεν είναι;
Απορία -->> Αλήθεια, μπορούν οι βουλευτές να ασκούν το επάγγελμά τους μετά την εκλογή τους; Το ασυμβίβαστο ισχύει επιλεκτικά; Κάτι δεν καταλαβαίνω μάλλον...

_____________________
-->> ένας ενδιαφέρων σύνδεσμος που βλέπει το πρόβλημα "από μέσα"

Λιορόνα (Llorona)

Με αφορμή αυτό το ποστ, αποφάσισα να γράψω σήμερα για τη Λιορόνα (Llorona). Με μάγευαν πάντα οι εξωτικές ιστορίες και τα παραμύθια της Λατινικής Αμερικής, αλλά η Λιορόνα είναι πέρα από μύθο, τόσο αληθινή και πραγματική, μια άγρια φύση καταχωνιασμένη που εκρήγνυται με φοβερή δύναμη ώρες ώρες, τόσο ποιητική και τόσο πρόστυχη και αηδιαστική, πότε ακατανόητη και ανεξήγητη, απρόσιτη πάντως. Μπορείς να τη συμπονέσεις, όσο ακριβώς και να τη μισήσεις. Δημιουργούν οι ιστορίες της ταυτόχρονα τρυφερά αισθήματα θλίψης για την καημένη τη γυναίκα, την πλανεμένη χωριατοπούλα, την περήφανη ερωμένη, όσο και αισθήματα αποστροφής για τη μάγισσα, την παιδοκτόνα, καθώς και αισθήματα δέους για τη θεά γυναίκα-φίδι.

Ουρλιάζει και θρηνεί για τη χαμένη της πατρίδα, για τα χαμένα παιδιά της ή για το φόνο των παιδιών (ή του παιδιού) της, που τα σκότωσε εξαιτίας κάποιου εραστή ή λόγω ανευθυνότητας, για διάφορες αιτίες σοβαρές ή επιπόλαιες. Η Λιορόνα στα παραμύθια είναι πότε μια όμορφη νέα γυναίκα και πότε μια μαραζωμένη γριά, πάντα ψηλή και αδύνατη, μελαχροινή οπωσδήποτε, ντυμένη πότε στα μαύρα και πότε στα άσπρα. Πάντα θρηνεί, πάντα κλαίει σπαραχτικά, πάντα ουρλιάζει από πόνο. Προκαλεί τρόμο η παρουσία της, είναι η δυστυχία προσωποποιημένη. Γεμάτη δάκρυα και αίμα τριγυρνά με ένα μωρό στην αγκαλιά και φέρνει το θάνατο σε όποιον τη συναντά. Ακούστε το τραγούδι της Chavela Vargas για την τελευταία γουλιά που ανέβασε σε αυτό το ποστ ο Π και θα πάρετε μια γεύση. Ακούστε και την ίδια τη Λιορόνα να τραγουδά -με τη φωνή της Chavela Vargas πάντα...

Μεταξύ μας, ψάχνω συχνά, σκάβω για την ακρίβεια μέσα στις εικόνες του μυαλού και της καρδιάς, και κάποτε τη συναντώ -χωρίς φόβο, μόνο περιέργεια μου προκαλεί η εμφάνισή της. Απορώ για την αντοχή και την υπομονή της μερικές φορές. τόση απαντοχή πού τη βρίσκει;

στου Pascal το μαγαζί-ι

Αμαρτία εξομολογημένη, είχα καιρό να περάσω από του Pascal. Αλλαξε όνομα προς το ευρωπαϊκότερο και μπερδεύομαι κιόλας, κι έλεγα μέρες τώρα τι να γίνεται αυτό το παληκάρι, αλλά σήμερα αποφάσισα να το ψάξω το πράγμα και αποζημιώθηκα με το παραπάνω.
Πήρα δυο γερές δόσεις με τα Bατραχάκια και τα Tρία τετράγωνα, δεν θα αργήσω όμως να ξαναπεράσω -και θα περνώ συχνά, καιροφυλαχτώντας για καινούργια κείμενα. Προτείνω να κάνετε το ίδιο, μοναδικοί μου αναγνώστες.

τσιτάτα από το Jungle Report

Μου άρεσαν και τα γράφω μη τα ξεχάσω. Γράφτηκαν στο κυρίως ποστ και στα σχόλια εδώ:-->>
http://jungle-report.blogspot.com/2008/08/citius-altius-fortius-2008.html

τίτλος: Citius Altius Fortius 2008

από τον
SKY

Οι ντόπες και τα μαντζούνια δεν είναι τίποτα παραπάνω από απεικόνιση της διαφθοράς και της έλλειψης ήθους που υπάρχει.

Κάπου πρέπει να διοχετεύεται η μιζέρια για να μη γίνει οργή. Πρώτοι οι Ρωμαίοι το διδάξανε.

Μερικές φορές και σε πολύτιμα πράγματα, η ζωντανή μνήμη που ακολουθεί τον φυσικό θάνατο τους είναι το πολυτιμότερο απόσταγμα τους...

Δεν μπορείς να αντιπαραθέτεις την διαδικασία πολεμικής προπαρασκευής με την αέναη πορεία μίας κοινωνίας στην αναζήτηση της πολιτικής της διάρθρωσης και δομής. Αυτό είναι ύβρις, όχι μόνο για τη δημοκρατία αλλά και για την πολιτική σκέψη γενικότερα.

Η διαπλοκή αθλητισμού και πολιτικής (και επιχειρήσεων) αποτελεί ένα μηχανισμό εξημέρωσης.

Η αγέλη (διάβαζε όχλος) ήταν πάντα η πολυτιμότερη μονάδα στην εργαλειοθήκη των εξουσιών.

από τον
A chinstrap named Tango

Ας μην ξεχνάμε ότι ο αθλητισμός είναι συχνά υποκατάστατο και πρόβα τζενεράλε πολέμου. Τα φάρμακα που θα αυξήσουν τις επιδόσεις του αθλητή στην είρήνη θα είναι τα φάρμακα που θα αυξήσουν τις επιδόσεις του στρατιώτη στον πόλεμο.

Α! επέστρεψε και ο κ. Πόλσεμαν. Καλό χειμώνα Κάρολε!:)

.

τα φτηνά χέρια δημιουργούν πολιτισμό

1.
η αρχαία πόλη των Αθηνών είχε δούλους. Η απόκτηση δούλων ήταν αφορμή για πόλεμο. Οι αιχμάλωτοι πολέμου γινόντουσαν δούλοι του νικητή.
2.
η αρχαία Ρώμη είχε και δούλους και μισθοφόρους. Η κατάκτηση εδαφών απέφερε μπόλικο ανθρώπινο δυναμικό ως κέρδος.
3.
η βυζαντινή αυτοκρατορία είχε δουλοπάροικους, μισθοφόρους, μοναχούς, δορυφορικά έθνη/κράτη που πρόσφεραν φτηνά χέρια και χρήμα.
4.
η οθωμανική αυτοκρατορία βασίστηκε στη δομή του Βυζαντίου και στη φορολογία των κατακτημένων περιοχών.
5.
οι μοντέρνες αυτοκρατορίες (Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία, κλπ) με κτήσεις σε Αφρική κυρίως αλλά και σε Ασία, στήριξαν τη δύναμή τους στα φτηνά χέρια των υπόδουλων περιοχών (αποικιών). Μετά την κατάργηση της δουλείας, άρχισε η πτώση τους. Δεν άντεξαν για πολύ.
6.
οι ΗΠΑ ακολούθησαν την πεπατημένη οδό: σκλάβοι, μισθοφόροι, εξαρτημένα έθνη/κράτη.
7.
η ΕΣΣΔ έπεσε και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα φτηνά χέρια των λαών που "προστάτευε" να της δουλεύουν σχεδόν τζάμπα. Σήμερα, αυτά τα χέρια (και πολλά σώματα ολόκληρα) μπήκαν στην "ελεύθερη αγορά εργασίας" και εργάζονται "αξιοπρεπως".
8.
η Ασία δεν μένει έξω από το παιχνίδι αυτό. Στην Ινδία υπήρχαν οι μαχαραγιάδες που στηριζόντουσαν στα φτηνά χέρια των υποτακτικών τους, μέχρι που τα βούτηξαν οι άγγλοι, κι όταν έφυγαν αυτοί η χώρα βρίσκεται ακόμα σε σχετική οικονομική διάλυση.
9.
η Κίνα τώρα ξυπνάει από βαθύ λήθαργο. Εχει πάάάρα πολλά φτηνά χέρια και δεν ξέρει τι να πρωτοκάνει με αυτά!
10.
η Ιαπωνία έχει κατοίκους εξοικειωμένους με τη φτηνή εργασία, οπότε είναι μάλλον η χώρα-έκπληξη που θα παράγει και θα παράγει και θα παράγει γιατί εκεί πέρα η δουλειά είναι απόλαυση...
11.
Συμπλήρωσε, αγαπητέ αναγνώστη, αν γνωρίζεις επιπλέον κάτι. Διόρθωσε κιόλας, δεν είμαι σίγουρη πως τα έγραψα όλα σωστά.

-->> το ζουμί είναι ότι τα χέρια εξακολουθούν να είναι η κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης δημιουργίας, χωρίς χέρια λίγα πράγματα γίνονται/παράγονται και η εξέλιξη της τεχνολογίας που θα απελευθέρωνε χρόνο προς ευχαρίστηση του ανθρώπου είναι ένας σύγχρονος μεγάλος μύθος.

Δηλώσεις ΓΣΕΕ, κλπ, κρίσεις και σχόλια

Με τη σειρά που παρουσιάστηκαν στα χτεσινά δελτία ειδήσεων ΕΤ1 (14:00) και ΝΕΤ (18:00)-->>

Γιάννης Παναγόπουλος (πρόεδρος ΓΣΕΕ)

«Ο πρόεδρος της κυβέρνησης δεν συμμερίζεται τις δικές μας ανησυχίες, ούτε για την εξέλιξη των αριθμών, ούτε για τις ανάγκες των ανθρώπων. Θεωρεί ότι η οικονομική πολιτική απέδωσε και, γι αυτό το λόγο, θα συνεχιστεί. Υπάρχει πλήρης διάσταση απόψεων.»

Κώστας Πουπάκης (γ.γ. ΓΣΕΕ, πρόεδρος ΔΑΚΕ)

«Είχαμε μια πολύ καλή συζήτηση με τον κ. πρωθυπουργό για όλα τα θέματα που απασχολούν σήμερα την ελληνική κοινωνία. Απαιτήσαμε άμεσα μέτρα για την ακρίβεια, αλλά και για την ενίσχυση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων.»

Αλέκος Καλύβης (αναπλ. πρόεδρος ΓΣΕΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση)

«Ζητάμε να υπάρξει επιδεικτική απουσία της ΓΣΕΕ από την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.»

Γιώργος Πέρρος (μέλος εκτελ. επιτρ. ΠΑΜΕ)

«Το ΠΑΜΕ θέλει να καλέσει τους εργαζόμενους να οργανώσουμε την πάλη, να δώσουμε αποφασιστική απάντηση σην αντιλαϊκή πολιτική, γιατί άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Η ανάπτυξη, η καπιταλιστική ανάπτυξη, φέρνει τα αποτελέσματα που σήμερα ζούμε όλοι.»

Δημήτρης Δασκαλόπουλος (πρόεδρος Συνδ. Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών)

«Η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη μιας διεθνούς κρίσης, η οποία αναδεικνύει τα συσσωρευμένα προβλήματα που έχουμε εδώ. Αποτελεί όμως και μια ευκαιρία, μια πρόκληση ευθύνης για όλες τις πολιτικές δυνάμεις και όλους τους κοινωνικούς εταίρους. Χωρίς ένα minimum (μτφρ. ελάχιστο) κοινωνικής συναίνεσης, το κοινό μας μέλλον μπορεί να παραμείνει κλειστό.»

Γιώργος Αλογοσκούφης (υπουργός οικονομικών)

«Η οικονομική πολιτική παραμένει σταθερή. Συνεχίζουμε με συνέχεια και συνέπεια. Βεβαίως, κάποιες μικρές προσαρμογές γίνονται προκειμένου να αντιμετωπισθούν καλύτερα οι επιπτώσεις της κρίσης, αλλά η βασική κατεύθυνση δεν αλλάζει.»

-->> Η εντύπωση μου είναι ότι η οικονομική πολιτική οδηγείται από την κυβέρνηση σε πλήρη κατάρρευση. Ηδη, η απόφαση έχει ληφθεί, η πολιτική αυτή για την οικονομία της χώρας μας είναι μονόδρομος προς το γκρεμό, μόνο ένα μικρό σπρωξιματάκι χρειάζεται για να (εκ)πέσει. Προσοχή. Η οικονομική πολιτική, όχι η οικονομία.
Το ζητούμενο είναι ποιος θα το δώσει αυτό το σπρωξιματάκι, και ποιος θα αναλάβει την ανόρθωση της οικονομίας με εφαρμογή νέας πολιτικής. Τί κρύβει στο μανίκι του ο κ. αλογοσκούφης; Σε ποιους θα παραδοθεί η κυβέρνηση της χώρας;

-->> Βρήκα τις δηλώσεις των "κοινωνικών εταίρων" ΓΣΕΕ και ΠΑΜΕ κάπως τρελαμένες. Σαν να προέρχονται από παλαιστές στριμωγμένους στα σκοινιά του ριγκ που δεν έχουν άλλη δύναμη να αμυνθούν εκτός από προσευχές και ουρλιαχτά. Ο αντίπαλος είναι δυσανάλογα βαρύτερος και ισχυρότερος από αυτούς. Οπότε, τι άλλο να πράξουν; Ζητούν (αμέσως και εμμέσως) βοήθεια από τους θεατές, το λαουτζίκο, τον κοσμάκη, τους λιμασμένους, κλπ. -εμάς δλδ.

-->> Ο κ. Δασκαλόπουλος ήταν ο πλέον σαφής, με ποιητικό λόγο στην αναφορά τους περί διεθνούς κρίσης, με τσεκουράτο στην αναφορά του στο τέλος της δήλωσης που είναι και το ζουμί: «Χωρίς ένα minimum κοινωνικής συναίνεσης, το κοινό μας μέλλον μπορεί να παραμείνει κλειστό.» Αυτή η φράση είναι ξεκάθαρος εκβιασμός, αν αφαιρέσουμε το "μπορεί" που αφήνει ανοιχτό ένα μικρό παραθυράκι προς την ολοκληρωτική παράδοση του αντιπάλου: αν παραδοθείς, μπορεί να τη γλιτώσεις τη ζωούλα σου. Πώς λέγαμε μικροί στις αλάνες "παραδίνεσαι, ρε;" όταν είχαμε κολλήσει τον αντίπαλο με την πλάτη στο χώμα. Εκεί όμως έπαιζε ρόλο η σωματική ρώμη και όχι η δύναμη της τσέπης.
-->> Η εντύπωσή μου από τη φρασούλα του κ. Δασκαλόπουλου είναι ότι λέει με άλλα λόγια "δουλέψτε στραβάδια με ό,τι όρους θέλω, αλλιώς έφυγα για Βαλκάνια και για Κίνα και θα ψοφήσετε". Δηλαδή, χωρίς βιομηχάνους και επιχειρηματίες, δεν υπάρχει εργασία.

-->> Εδώ που τα λέμε, όλοι αυτοί οι κεφαλαιούχοι που εξακολουθούν να παραμένουν στην ψωροκώσταινα με κέρδη πενιχρά σχετικά με τα ογκώδη που θα έβγαζαν αν έφευγαν, είναι μικροί ήρωες! Ακόμα και αν ζυγίσουν τα μειωμένα κέρδη και τις φορολογικές ελαφρύνσεις, η ζυγαριά θα γείρει προς την πλευρά των μειωμένων κερδών. Αυτά βαραίνουν περισσότερο, η χασούρα του να μένεις στην Ελλάδα και να προσπαθείς να σταθείς ως επιχειρηματίας.

-->> Η διεθνής κρίση που επικαλείται ο κ. Δασκαλόπουλος από τη μια και η κυβέρνηση (δια του κ. αλογοσκούφη) από την άλλη, δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από τη διαφορά κόστους παραγωγής που παρατηρείται σήμερα με την εισβολή των φτηνών εργατικών χεριών στο κάδρο. Οι πεινασμένοι βαλκανικοί λαοί, οι πεινασμένοι λαοί της Κίνας, αυτοί οι σύγχρονοι σκλάβοι, πουλάνε τα χέρια τους και τα χεράκια των παιδιών τους για λίγο φαγάκι και τίποτε άλλο. Ούτε οχτάωρα, ούτε ασφάλιση, ούτε συντάξεις, ούτε τίποτε άλλο: λίγο φαγάκι μονάχα.

-->> Τι έπραξε η ΕΕ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Πού είναι γραμμένα σε αυτές τις χώρες τα δικαιώματα των εργαζόμενων; πού βρίσκονται, σε ποιο ράφι, οι αποφάσεις για την παιδική εργασία;

-->> Η εποχή μας είναι μια εποχή "νεοδουλείας", η εποχή της ντροπής. Αυτά και ίσως συνεχίσω να μουρμουρίζω ξαπλωμένη στα πούπουλα της καλοπέρασής μου, καταπίνοντας χαπάκια εναντίον των τύψεων, ως πολιτικός καριέρας και ως βιομήχανος -ΑΝ ήμουν.

-->> Πού είναι η τεχνολογία που μειώνει τον ανθρώπινο κόπο; Πού είναι τα μηχανήματα που αυξάνουν τον ελεύθερο χρόνο των εργαζόμενων; Πού είναι η χώρα της ευτυχίας;

-->> Αν αυτό που ζούμε δεν είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος, όπου οι φτωχές χώρες παίρνουν εκδίκηση για όλα τα δεινά που τους επιβάλλαμε επί αιώνες, τι άλλο είναι; Τα φτωχά φτηνά χέρια έρχονται να πνίξουν τους ντελικάτους μας λαιμούς κι εμείς κραυγάζουμε ότι μοναδική λύση είναι η "επιδεικτική αποχή από την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη". ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ.

-->> Δεν μπορώ παρά να προτείνω κάτι τι πραγματικά επαναστατικό: ΑΔΕΡΦΙΑ, ΑΔΕΙΑΣΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ!!!

-->> Σοβαρή πρόταση τώρα, προς την (όποια) κυβέρνηση: Σιάξτε κυριοι (και τηρείστε) νόμους που ευνοούν το μικρό επιχειρηματία, μη πολεμάτε το μικρό επενδυτή, ενισχύστε τη μικρή επιχείρηση, ακόμα και τις μικρούτσικες "προσωπικές" επιχειρήσεις. Αυτοί οι μικροί είναι που μπορούν να αιματώσουν την ελληνική οικονομία, αυτοί είναι ΟΙ ΜΟΝΟΙ που έχουν τη δύναμη να στηρίξουν και εσάς και τη χώρα μας. Βγάλτε από την ατζέντα σας τις χαριστικές ρυθμίσεις (ρουσφέτια) προς "ημετέρους", αναδείξτε την αξιοκρατία παντού, σε όλους τους τομείς. Μη βασίζεστε στο κεφάλαιο που δεν έχει πατρίδα κι αφήστε το να πάει (μαζί με τους ιδιοκτήτες του μεγαλοεπιχειρηματίες) στη Βουλγαρία, στην Κίνα, όπου θέλει τελοσπάντων.
ΤΕΛΟΣ για σήμερα, που θέλω να είμαι αισιόδοξη.

οικονομική δήλωση με ιατρική ορολογία

«Η κατάστασή του είναι σταθερή, συνεχίζουμε την ίδια αγωγή. Μπορεί, αν παρουσιαστεί κάποια κρίση, να αλλάξουμε κάτι προκειμένου να την αντιμετωπίσουμε επιτυχώς, η βασική αγωγή πάντως είναι η ενδεδειγμένη.»

μου απάντησε -πριν μερικά χρόνια- ο γιατρός του νοσοκομείου όπου νοσηλευόταν ο πατέρας μου, όταν τον ρώτησα σχετικά. Εφυγα από το νοσοκομείο καθησυχασμένη. Την επόμενη μέρα όμως ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή και έτσι κατάλαβα καλά τι σημαίνει «σταθερότητα».

Οταν ακούω λοιπόν τη δήλωση του κ. αλογοσκούφη

«Η οικονομική πολιτική παραμένει σταθερή. Συνεχίζουμε με συνέχεια και συνέπεια. Βεβαίως, κάποιες μικρές προσαρμογές γίνονται προκειμένου να αντιμετωπισθούν καλύτερα οι επιπτώσεις της κρίσης, αλλά η βασική κατεύθυνση δεν αλλάζει.»

έχω άδικο να περιμένω τη σύντομη κατάρρευση της οικονομικής πολιτικής;

bye bye Beijing - το όνειρο και το θαύμα

Τέλος οι Ολυμπιακοί αγώνες, τέλειωσε το όνειρο του Πεκίνου. Τώρα μένει να δούμε το θαύμα. Στη φωλιά του πουλιού σίγουρα υπάρχουν αυγά. Το θέμα είναι να προστατευτούν, μη τα φάει κάνα φίδι!

-->> Ολα για τους Ο.Α. εδώ, στο επίσημο site:-->> http://en.beijing2008.cn/

Olympics 2008 - red card στο βαθμό δυσκολίας στη ρυθμική γυμναστική

Η Ιταλία αδικήθηκε κατάφωρα στο πρόγραμμα του ανσάμπλ, στο ατομικό και στα σύνθετο γυναικών έγινε το σώσε. Η κριτική επιτροπή, λειτουργώντας -υποθέτω- σύμφωνα με κανόνες που είναι πολύ παρωχημένοι, αδίκησε ή "αδίκησε" πολλές αθλήτριες και, μέσω αυτών, τις χώρες από τις οποίες προέρχονται.

Η πρότασή μου είναι η εξής:

Αντί για το "βαθμό δυσκολίας" που καθορίζεται από τους κριτές εκ των υστέρων, να υπάρξει "βαθμός επινοητικότητας" ή "βαθμός δημιουργικότητας" ή και "βαθμός χάρης". Αν σώνει και καλά ο "βαθμός δυσκολίας" πρέπει να εξακολουθήσει να υπάρχει, ας τον καθορίζουν από πριν, όπως γίνεται στο άθλημα των καταδύσεων. Ετσι κι αλλιώς, σε όλα αυτά ο υποκειμενικός παράγοντας είναι αδύνατο να απαλειφθεί.

Επειδή δεν βρήκα (ακόμη) ένα βίντεο για το ανσάμπλ της ιταλικής ομάδας, ανεβάζω ένα βιντεάκι με εικόνες της Μπεσόνοβα:-->>

Anna bessonova music ribbon 2008



http://www.youtube.com/watch?v=cy2RdLsUF64

Added: August 16, 2008
From: Splitleap

ΣΗΜ. με κάτι τέτοια που συμβαίνουν, πείθομαι όλο και περισσότερο ότι οι ολυμπιακοί αγώνες αντί να δίνουν ευχαρίστηση σε όλους τους ανθρώπους που συμμετέχουν με κάθε τρόπο (αθλητές, οργανωτές, πολίτες όλου του κόσμου που παρακολουθούν) προσφέρουν πολλή πίκρα, ίσως και ψυχικές ασθένειες. Οπότε, όταν μιλούμε για "υγεία" των αθλητών, ας είμαστε πολύ προσεκτικοί. Μάλλον ασθενείς είναι αυτοί οι άνθρωποι. Με πολλές και ανίατες νόσους μάλιστα, που θα τους ταλαιπωρήσουν στην υπόλοιπη ζωή τους. Για το μετάλλειο χειροκροτούμε ή για την (κάθε) "αθλητική" νόσο; Πιθανότατα ασθενώ και η ίδια, επειδή επιμένω να παρακολουθώ!

η σωτηρία του Ομπάμα

Κάπου διάβασα (δυστυχώς δε θυμάμαι πού) ότι μερικοί αμερικανοί δεν θα ψηφίσουν Ομπάμα, αν και θα το ήθελαν, για να τον προστατέψουν από φημολογούμενη δολοφονία. Δεν ξέρω τί να υποθέσω για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτή η πραγματικότητα εκεί πέρα...
Πώς τάχα να διαδόθηκε αυτή η φήμη; από μόνη της αποκλείεται. Ισως να λειτούργησε η συλλογική μνήμη για παλαιότερα "ατυχή" γεγονότα -αδελφοί Κέννεντυ, Μάρτιν Λ. Κινγκ, κλπ. Αν αυτό δεν είναι δείγμα παράνοιας, τι είναι;

εκκλησία-κράτος vs κράτος εκκλησία

-->> Μια ρηξικέλευθη πρόταση: Αφού δεν είναι δυνατό (όπως διατείνονται μερικοί) να χωριστεί η εκκλησία από το κράτος, ας γίνει κρατική!!!
(ποιος περίμενε τέτοια πρόταση από μένα... Ούτε και'γώ το περίμενα)

το σχόλιο εδώ -->> http://ekklisia-ktimatologio.blogspot.com/2008/08/group.html

οικονομία στο νερό!

Αλλο ένα σποτάκι παρακινεί να εξοικονομήσουμε νερό. Αντί για 150 με 200 λίτρα νερού που χρειάζονται -το λιγότερο- ημερησίως για μια αξιοπρεπή και καθαρή διαβίωση, να χρησιμοποιούμε μονάχα 50 λίτρα. Ενα λίτρο ισούται με μια κυβική παλάμη νερού, δλδ 10Χ10Χ10 εκ. Ενα κυβικό μέτρο (100Χ100Χ100 εκ) ισούται με 1.000 λίτρα. Σκεφτείτε τώρα μια πισίνα μεσαίου μεγέθους, σαν αυτές που υπάρχουν στα συγκροτήματα κατοικιών στα ΒΠ, διαστάσεων σε μέτρα, 25Χ6Χ2 πόσα κυβικά μέτρα είναι; Μόνον 300 κυβικά μέτρα, δλδ μονάχα 300.000 λίτρα! Απίστευτο!

Δεν είναι λοιπόν μόνο το κόστος του νερού που σπαταλιέται, το οποίο δημιουργεί ανισότητα μεταξύ των πολιτών. Είναι το θράσος -κυρίως- του να ζητιέται από το φτωχό καταναλωτή/σκλάβο/πολίτη να κάνει οικονομία. Σκάσε και κολύμπα πτωχό έντομο στα 50 λίτρα σου λοιπόν, δλδ σε ένα δοχείο διαστάσεων 50Χ50Χ20 εκατοστών. Πάρε μια λεκανίτσα νερό, μαγείρεψε, μπανιαρίσου, πιες και ενημέρωσε σε παρακαλώ -αν σου φτάσει...

-->> ένα κοινό θερμοσίφωνο έχει χωρητικότητα 160 λίτρων
-->> να μη μιλήσουμε ακόμα για γήπεδα γκολφ, ε;

50% οικονομία στα καύσιμα

Μαθαίνω από σποτάκι του καναλιού της ΒΟΥΛΗΣ πώς να κάνω οικονομία στα καύσιμα όταν οδηγώ. Το γράφω να το μάθετε κι εσείς:

1. Μην οδηγείτε με αναμμένο κλιματιστικό. (οικονομία 20%)
2. Μην οδηγείτε με ανοιχτά παράθυρα. (οικονομία 20%)

Μετά από αυτά τα δύο πρώτα βασικά βήματα, αν τα καταφερετε να οδηγήσετε ήρεμα και όχι "νευρικά", θα έχετε εξοικονομήσει το 50% της απαιτούμενης ενέργειας -καύσιμα δλδ- για τη μετακίνησή σας.
Αν αφαιρέσετε αεροτομές και άλλα μπλιμπλίκια και αδειάσετε και το πορτμπαγκάζ από περιττά βάρη, υπάρχει πιθανότητα να κινηθεί το τουτού χωρίς καθόλου βενζίνη! Δοκιμάστε το και ενημερώστε...

η δήλωση του Κίσινγκερ και δυο αυγά μελάτα

Ευκαιρία πάλι να γίνει ντόρος με τη δήλωση αυτή, που έγινε ή δέν έγινε από τον ίδιο τον Κίσινγκερ μόνο εκείνος το ξέρει αλλά πού είναι τώρα να μας το πει;
Αυτό που μπορώ να βεβαιώσω όπως σχολίασα ήδη τρεις φορες εδώ: -->>
http://synomosiologion.blogspot.com/2008/08/to.html

1. Η δήλωση του Κίσσινγκερ έγινε. Την άκουσα με τα αυτιά μου το 1974, τότε που μεσολαβούσε για το Κυπριακό. Μεταδόθηκε από δελτίο ειδήσεων κρατικού ραδιοσταθμού -ακούγαμε μετά μανίας τότε. Δεν πρόσεξα και δεν θυμάμαι να το έγραψαν εφημερίδες, δεν διάβαζα και πολύ εφημερίδα τότε, ραδιόφωνο άκουγα.
Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία -πέρασε στο ντούκου που λένε- και μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν άκουσα μετά από πολλά χρόνια (ιδιαίτερα προσφάτως) να γίνεται τόσος ντόρος γι αυτήν. Να δίνονται προεκτάσεις δλδ και η δήλωση να έχει εξαφανιστεί. Ούτε τώρα όμως δίνω σημασία, μέχρι που φτάνω στο σημείο να αμφισβητώ την ακοή μου: μήπως δεν άκουσα καλά;

2. Παίζει βέβαια και η περίπτωση να ήταν μια δήλωση-μαϊμού κάποιου ευφάνταστου εκφωνητή -εκφωνήτριας στη συγκεκριμμένη περίπτωση. Σκέφτομαι όμως τι λόγο θα είχε να πει ένα τόσο τραβηγμένο ψέμμα;

3. σμπλρ.-->>
Επανέρχομαι: με δυο λόγια, η προέκταση ενός γεγονότος σε ιστορία συνομωσιολογίας δεν βρίσκεται και πολύ μακριά από την άρνηση ενός γεγονότος.

Σχόλια τέλος και συνεχίζω τη σκέψη μου:
Κάτι ξέφυγε του Κίσινγκερ (σκόπιμα ή όχι και σκασίλα μας), το πήρε πίσω (σκόπιμα ή όχι και κάτι τρέχει στα γύφτικα), κάποιοι αναμοχλεύουν κάθε τόσο το συμβάν (σκόπιμα ή όχι και δυο αυγά μελάτα), μπορεί και να έπαιξε το σενάριο στη φαντασία της εκφωνήτριας (γυναικεία ήταν η φωνή) ότι η "δήλωση" είναι του Κίσινγκερ ή να την έβαλε στο στόμα του (σκόπιμα ή όχι κι ένα σακκί παντζάρια). Αυτό είναι το δικό μου σενάριο συνωμοσίας και πάπαλα. Δηλώνω ότι δεν ριχνω νερό σε κανένα μύλο και ότι δεν με απασχολεί το θέμα και προτείνω να κάνεις κι εσύ, αγαπητέ μου αναγνώστη, το ίδιο. Αν γνωρίζαμε το τί λέγεται και το τί δεν λέγεται στα διάφορα φόρα, συνέδρια, σεμινάρια, συναντήσεις επισήμων, κλπ κλπ βαρύγδουπα, θα είμασταν απολύτως σίγουροι ότι οι σοβαρότερες συζητήσεις γίνονται στο περίπτερο της γειτονιάς μας.
ΑΜΑΝ ΠΙΑ και ΟΥΦΦΦΦΦ

Spam, spamming, etc (ζωντανή, σπαρταριστή, γλωσσολογία)

Monty Python - Spam



http://www.youtube.com/watch?v=anwy2MPT5RE

The origin of SPAM

Added: February 14, 2007
From: zumpzump

----------
-->> το έδωσε ο/η st3pp3nw0lf στο http://buzz.reality-tape.com/ ως σεμνόν σχόλιον

αιμοδιψής και ο φετεινός Αύγουστος, όπως όλοι οι Καίσαρες

Ακούω τώρα δα σε κάποιο κανάλι (είναι πίσω μου και δεν βλέπω) ότι πιάστηκε ο Παλαιοκώστας και ότι έπεσε ένα αεροπλάνο στην Ισπανία. Ενα θύμα δολοφονίας στην Κρήτη, ένα θύμα τροχαίου στην Αίγινα, αναζητείται ο δράστης -οδηγάρα Ι.Χ.
Τι θέση να πάρω; -->> Ευτυχώς, τη γλιτώσαμε και σήμερα!

-->> εδώ μια διαφορετική οπτική -->> http://blog.teleologikos.eu/?p=591

ΝΙΚΟ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ :)

Εδώ και μια πενταετία, ο NIKO κινείται και δημιουργεί με τόλμη και θάρρος στο μουσικό στερέωμα. Σήμερα έχει τα γενέθλιά του και του εύχομαι Χρόνια Πολλά και πολύ πολύ Χαρούμενα και... να μας ξανάρθεις Νίκο! :)

-->> φωτογραφικό άλμπουμ από τις εξορμήσεις του, εδώ: http://www.nikoonline.com/media/photos

η καταφυγή

Χτες μιλούσα με τη φίλη μου τη Χαριτίνη, που μου έλεγε μαλλώνοντάς με ότι έκανα πολύ άσχημα που δεν δίδαξα στα παιδιά μου το λόγο του Θεού, που δεν τα τραβολόγαγα σε εκκλησίες, κλπ κλπ, και "πού θα βρίσκουν καταφυγή στις δύσκολες ώρες της ζωής τους" με κατακεραύνωσε στο τέλος.
Επειδή δεν θέλω να θυμώνω μαζί της, άλλωστε είναι αδύνατο να συζητήσουμε πλέον τίποτα και το μόνο που μας συνδέει -πολύ γερά, αλήθεια- είναι οι κοινές παιδικές μας αναμνήσεις, επειδή λοιπόν δεν θέλω να θυμώνω και βρίσκω άχρηστο το θυμό, χαμογέλασα όσο πιο γλυκά μπορούσα, τη χτύπησα χαϊδευτικά στον ώμο και την οδήγησα στην εξώπορτα. Εκεί άφησε την τελευταία ομοβροντία της "και να ξέρεις ότι υπάρχουν αρνητικές σκοτεινές οντότητες, έχω χιλιάδες εμπειρίες να σου διηγηθώ αλλά δεν με ακούς" και κατέβηκε γρήγορα γρήγορα τα σκαλάκια, ίσως φοβούμενη την απάντηση που αποκλειόταν να δώσω. «Αγάπα τον το φίλο σου με το ελάττωμά του», θυμήθηκα που έλεγ' η γιαγιά μου, κι έκλεισα μαλακά την πόρτα.
Σήμερα, όλη τη μέρα σκεφτόμουν τη μαγική λέξη καταφυγή. Αλήθεια, ποιος είναι αυτός που έχει ανάγκη (έχει εκπαιδευτεί ή το κανει λόγω συνθηκών) να καταφεύγει κάπου, οπουδήποτε, και ποιον εξυπηρετεί αυτή η φυγή; Να ένα καλό ερώτημα, στο οποίο έχω βέβαια απαντήσει εδώ και αρκετά χρονακια. Καλέ μου αναγνώστη, η σειρά σου τώρα! :)

αναζητήσεις google, σήμερα, 20 Αυγ. 2008

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΗΤΑΝ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙ;
μπαλάντες για γάμο
ΑΛΓΕΡΙΝΟ ΛΙΜΑΝΙ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
ΚΟΥΝΑΛΑΚΗ ΞΕΝΙΑ
παραπονα απο μεταδοσεις ερτ ολυμπιακοι πεκίνο
Young virgin engaged in sex

-->> ωρα 9:55 μμ
παράπονα
youtube μαριανινα κριεζη (2 φορές)

-->> ωρα 11:57 μμ
Σύγκρουση τρένων Video
ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΠΝΙΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ
mixer videos
ΒΑΣΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΝΙΚΟΣ ΑΕΜΥ
Μάριον Μπιτσόλα

ΣΗΜ. Χαίρομαι ιδιαίτερα για την αναζήτηση της Μάριον Μπιτσόλα, αυτής της πανέμορφης γυναίκας και εξαιρετικά σεμνής παρουσιάστριας. Υπόδειγμα προς μίμηση για κάθε νέα κοπέλα που θέλει να εργαστεί στα ΜΜΕ -αλλά ποιος ακούει τα ντεμοντέ σχόλιά μου τώρα στην περίοδο των παχιών παχιών (χοντρόπετσων λέμε!) αγελάδων...

-->> δείτε και το απίστευτο χρονικό του cyrusgeo, εδώ: -->>
http://gravityandthewind.blogspot.com/2008/08/blog-post_20.html

χάπια, γρηγοροχάπια

το τελευταίο χάπι είναι το χάπι-έντ
το πίνει ο μαραζιάρης και γίνεται λεβέντ'

Εδώ τα καλά αρχαία χάπια, πάρτε χάπια, χάπια γρηγοροχάπια, ποιος δεν πήρε σήμερα τη δόση του;

Πέφτουν τα χάπια σαν το χαλάζι κι ο τελευταίος αναστενάζει
-δεν πρόλαβε να χαπακωθεί και ψάχνει τρύπα να χαθεί.

Τα χάπια σου, τη τσάντα σου κι ένα τσουβάλι ψείρες!
Και γαμώ τα χάπια μάστορα να 'ούμ' -αυτά δεν είναι χάπια, είναι γονίδια!

http://www.photovault.com/Link/Health/p/Drugs/HPDVolume01.html
http://www.fotosearch.com/image-source/pills/IGS153/

και η ντόπα έπεφτε ράιτ θρου...

Η μοναδική διέξοδος από το πρόβλημα είναι η νομιμοποίηση των ενισχυτικών ουσιών. Να κυκλοφορούν ελεύθερα ουσίες που έχουν ελεγχθεί εργαστηριακά σε πειραματόζωα, όπως ακριβώς ελέγχονται όλα τα φαρμακευτικά προϊόντα. Μόνο έτσι δεν θα κινδυνεύει η υγεία όσων αθλουμένων στρέφονται στον πρωταθλητισμό.

Ακόμα πιο εξτρήμ σκέψη είναι να αφεθούν όλα ελεύθερα και ο κάθε "αθλητής" να διαλέγει με ποιο τρόπο θα εξευτελίσει το κορμί του, πόσο θα διαρκέσει η "δόξα" του, η ζωή του, κλπ.

Αν πραγματοποιηθεί η δεύτερη σκέψη, να δημιουργηθούν αντίστοιχες ομάδες στις διεθνείς αθλητικές οργανώσεις. Ομάδα αθλητών καθαρών, ομάδα αθλητών ντοπαρισμένων με νόμιμες ουσίες, ομάδα αθλητών ντοπαρισμένων με ό,τι ουσία κατέβει στο ξερό τους ή στο ξερό του προπονητή τους.

-->> στοιχηματίζω ότι η ανθρωποφάγα κοινωνία μας θα παρακολουθεί φανατικά και με κομμένη την ανάσα την τρίτη ομάδα -ΑΝ.

τι να γράψω σήμερα; α, το βρήκα

κοσμοϊστορικά γεγονότα δεν έχουμε και πολλά εκτός από το θέμα του ελληνικού ντι-εν-έι που είναι το καλύτερο μια και είναι τίγκα στη φυσική ντόπα αλλά αυτό δεν το καταλαβαίνουν τα ανιχνευτικά μηχανήματα και εκδιώκουν τους πρωταθλητές μας κακήν κακώς από τα γήπεδα και τις διεθνείς διοργανώσεις αλλά τι να πεις σε ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν από ελληνοχριστιανικό πολιτισμό και ορθοδοξία πάντως εδώ που τα λέμε είναι και κάτι άλλα γεγονότα που συμβαίνουν και πλέον τα έχει συνηθίσει ο οργανισμός μας γιατί ελληνικός οργανισμός είναι αυτός και συνηθίζει εύκολα τό 'χει αυτό το προτέρημα λοιπόν τι λέγαμε α λέγαμε για γεγονότα κοσμοϊστορικά όπως ας πούμε το ανέκδοτο με τον Τοτό όχι αυτόν το Μπόμπο ήθελα να γράψω αλλά και αυτό με τον Τοτό καλό είναι το λοιπόν ήταν ένας Τοτός που ήταν δημόσιος υπάλληλος όχι μόνο ένας Τοτός αλλά αρκετοί Τοτοί καθηγητές και τέτοιοι και βρέθηκαν με μυριάκια και τα κάναν κανάλια και αφού τους αρέσαν τα νερά ψώνισαν και μερικά πλοία όμως τώρα οι Τοτοί έφτασαν το Μπόμπο σε εξυπνάδα και αγοράζουν πάμφτηνα οικόπεδα κατά προτίμηση αγροτεμάχια μεγάλου μεγέθους και άμα δεν αγοράζουν τους χαρίζουν με το ζόρι πάμφθηνα διαμερισματάκια των 12 με 13 τετραγωνικών μέτρων έκαστον να μην έχεις πού να βάλεις μια χέστρα να πούμε κι ένα νεροχύτη και να κοιμάσαι όρθιος για να χωρέσεις αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα έτσι κι αλλιώς όρθιος κοιμάσαι αν και νομίζεις ότι εμείς κοιμόμαστε όρθιοι αλλά πάλι κι εδώ μάλλον λάθος κάνω ίσως να συμβαίνει να το ξέρεις καλά ότι δεν κοιμόμαστε όρθιοι και να έχει ξεπεράσει το θράσος και η αλαζονία το ύψιστο πλαφόν και δεν πάει άλλο και είσαι σίγουρος μα τόσο σίγουρος αδερφέ μου που θα σε ξαναψηφίσουμε για το προσόν αυτό τη σιγουριά δηλαδή που είναι μεταδοτική λες και βρίσκεσαι ντοπέ με αναβολικά μη ανιχνεύσιμα το όνειρο κάθε εισαγωγέα φαρμάκων και κάθε πικραμένης μάνας που θέλει παιδιά άσπλαχνα διορισμένα στο δημόσιο να αναζητούν νεφρά και συκωτάκι έτοιμα για μεταμόσχευση όλα γίνονται σήμερα

-->> Σαν σήμερα, 19 Αυγούστου 1957, ημέρα Δευτέρα όμως και όχι Τρίτη σαν τη σημερινή, μετακομίσαμε σε αθηναϊκή συνοικία, αφήνοντας πίσω την εξοχή και τα χωράφια των παιδικών μου χρόνων. Θλίψη πολλή, σχεδόν μελαγχολία. Ενα απότομο σπάσιμο σαν ένα πολύτιμο γυάλινο βάζο που γίνεται θρύψαλλα και είναι αδύνατο να ξανακολλήσει, διάλυσε για λίγους μήνες τη προσωπικότητα του παιδιού που ήμουν και με μεταμόρφωσε στο αιώνιο παιδί που έγινα. Οφείλω πολλά σε κείνη τη μέρα, αλλά τότε δεν το καταλάβαινα και άργησα πολύ να το καταλάβω και τη μισούσα για πολλά χρόνια αυτή την επέτειο και πολύ θα ήθελα να σβηνόταν από όλα τα ημερολόγια αυτή η μέρα.

-->> Εδώ και 51 συναπτά έτη το όνειρό μου είναι να φύγω από τη ζωή των πόλεων, να επιστρέψω στα χωράφια μου, στα ζουζούνια και στα αγριολουλουδάκια μου, αλλά δεν το έχω καταφέρει ακόμα, έτσι κινούμαι μεταξύ μερικών μεγαλουπόλεων εδώ και έξω από εδώ, ίσως για τούτο να διατηρώ μια παιδικότητα, ίσως γι αυτό να μη θέλω να μεγαλώσω γιατί πώς θα ξανατρέξω στα χορτάρια;

Ο σκύλος της φίλης του φίλου μου κι η μικρή του ιστορία

Ενα μέτριου μεγέθους λευκό κανίς είναι ο σκύλος της φίλης του φίλου μου, ονόματι Μπικ. Μετά την τελευταία της έκτρωση και μετά τη διαβεβαίωση του γιατρού της πως αποκλείεται ν' αποχτήσει ποτέ παιδιά, πήρε αυτό το σκυλάκι αντί να υιοθετήσει ένα μωρό. Ο Μπικ ήταν ένα χαρούμενο κουτάβι, που χοροπηδούσε χαζοχαρούμενα μόλις έβλεπε την αφεντικίνα του -πολύ σπάνια στη διάρκεια της ημέρας, μια και εκείνη εργαζόταν τότε σε κάποια μεγάλη επιχείρηση. Την έβλεπε τα βράδια, που τον έβγαζε βόλτα και τον τάιζε κρατώντας τον αγκαλίτσα, εκεί, στη φαρδιά πολυθρόνα με το λουλουδάτο κάλυμμα σε τόνους γαλάζιους, απέναντι απ' την τηλεόραση. Εκείνες τις ώρες ήταν πράγματι το μωρό της, ο μικρούλης της Μπικ. Πάντα τον είχε ασπροφουφουλιασμένο, με πεντακάθαρη τη φουντωτή γούνα του, με περιποιημένα νυχάκια και γαλάζια κορδελλίτσα στο λεπτό του λαιμουδάκι. Το καλοκαίρι τον κούρευε σύμφωνα με την τελευταία λέξη της σκυλίσιας μόδας και τον καμάρωνε για το στυλ του.

Πέρναγαν ήρεμα κι ωραία οι δυο τους, μέχρι που η φίλη του φίλου μου αποφάσισε να δώσει μια σκυλίτσα για συντροφιά στο μοναχοπαίδι της το Μπικ, τη Λούση. Η Λούση ήταν μικρόσωμη με χρώμα ελαφρώς μελένιο, χαριτωμένη και τσαχπίνα. Τόσο πολύ τσαχπίνα, που ο καημένος ο Μπικ δεν άντεξε στον πειρασμό να την ερωτευτεί βαθειά, παρ' όλο που δεν ταίριαζαν στο μέγεθος. Ετσι κάπως άρχισαν τα μαρτύριά του. Κάθε που η Λούση είχε την περίοδό της, ο Μπικ κλειδωνόταν στην αποθήκη, ένα μικρό θεοσκότεινο δωματιάκι δίπλα στην κουζίνα, κι έμενε εκεί μέσα ουρλιάζοντας πονεμένα και ξύνοντας την πόρτα με τα νύχια. Εκεί του σερβιριζόταν το φαγητό του κι οι μόνες ευχάριστες ώρες που περνούσε, ήταν οι ώρες του βραδινού περιπάτου, αντάμα με τη «μαμά» του και την αγαπημένη του. Τι χοροπηδητά έκανε σαν τρελλός μόλις έβλεπε την αγαπημένη του -έτοιμος για όλα που λένε- το άγρυπνο μάτι της φίλης του φίλου μου όμως δεν του άφηνε κανένα περιθώριο για ξεμονάχιασμα.

Πέρασαν μερικά χρόνια με εναλλασσόμενες περιόδους ευτυχίας και δυστυχίας για το Μπικ κι αν εξαιρέσουμε τη φορά που πιάστηκε η ουρίτσα του στο ασσανσέρ και κόπηκε η άκρη της, ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πολύ τυχερό. Η φίλη του φίλου μου όμως σιγά σιγά έστρεφε την αγάπη και την προσοχή της προς τη Λούση, αδιαφορώντας ή ακόμα και φερόμενη εχθρικά προς το μεγάλο της «γιό», όπως είχε συνηθίσει να λέει το αρσενικό σκυλάκι της. Θέλεις η πίκρα που είχε εισπράξει απ' την ερωτική της ζωή, θέλεις τα διάφορα ρητά που χαρακτηρίζουν μ' αυτά το ανδρικό φύλο οι ξενέρωτες γεροντοκόρες, επέστρεφε σ' αυτό το καημένο αρσενικό πλασματάκι όλη της την απέχθεια για τους άντρες και μάλιστα με τόκο. Στόλιζε τη Λούση με κορδελλάκια, φανταιζί λουράκια, χαριτωμένα ζιλέ για το κρύο κι άφηνε το Μπικ σχεδόν ατημέλητο, σαν τον αιώνιο άντρα, όπως τον είχε πλασμένο η φαντασία της.

Η συμφορά ήρθε ένα κυριακάτικο απόγευμα, όταν η Λούση άρπαξε, με τη λαιμαργία που τη διέκρινε πάντα, μια φόλα και την καταβρόχθισε πριν προλάβει να επέμβει η «μαμά» της. Τρέξιμο στον κτηνίατρο της γειτονιάς, στα επείγοντα περιστατικά του κυνοκομείου, τίποτα όμως, δυστυχώς, η σκυλίτσα ξεψύχισε με τα ματάκια καρφωμένα στο ταβάνι, μ' ένα κατηγορώ και μια τεράστια απορία καθρεφτισμένα μέσα τους. Η φίλη του φίλου μου το πήρε πολύ βαριά. Ούτε για τη μάνα της είχε κλάψει τόσο πολύ. Ολα τα δάκρυα μαζεμένα έτρεχαν σα βρύση και δεν ήθελε να δει κανένα, κλεισμένη στο πολυτελές διαμέρισμά της για ένα εικοσαήμερο. Εδιωξε και την οικιακή βοηθό -να μην αντικρύζει τις «στιγμές αδυναμίας» της, όπως συνήθιζε ν' αποκαλεί τις στιγμές που ένα πλάσμα αναζητά κάποιο άλλο να μοιραστεί τον πόνο- κι ούτε βόλτες, ούτε τίποτα για τον κακομοίρη το Μπικ. Ισα ίσα ένα φαγάκι του μαγείρευε εντελώς μηχανικά κι αυτό ήταν όλο. Την ανάγκη του την έκανε στο μπαλκόνι κι ας διαμαρτυρόντουσαν οι αποπάνω για τη μπόχα που ανέβαινε στα ρουθούνια τους. Ενα πρωινό όμως, αποφάσισε να βγει. Είχε πάρει και τη σύνταξή της πλέον και μπορούσε να διαχειρίζεται το χρόνο της όπως ήθελε. Βγήκε λοιπόν τραβολογώντας το «πρωτότοκό» της απ' το λουρί, σα νά 'σερνε κάποιο κουρέλι.

Ο Μπικ είναι τώρα πολύ γέρος, πλησιάζει την ηλικία «απόσυρσης» απ' τα εγκόσμια. Η Λούση του, που του έδινε ζωή κι ενέργεια, τον παράτησε μονάχο και τράβηξε για τον παράδεισο των σκυλιών, και που να καταλάβει τώρα αυτός, πώς έγινε αυτό, με το χαζούλικο μυαλουδάκι του. Η ηλικία και τα αρθριτικά του -το γήρας δεν έρχεται μονάχο του ούτε για τα σκυλιά- όπως κι η μισή του ουρίτσα, τον ταλαιπωρούν αφάνταστα και σα να νιώθει, πως όπου νά 'ναι θα πάει να συναντήσει την αγαπημένη του.

Θα πίστευε κανείς πως μετά απ' όλο αυτό το πατατράκ, η συμπεριφορά της φίλης του φίλου μου θ' άλλαζε προς το καλύτερο απέναντι στο πρώτο της ζωντανό απόκτημα. Οχι όμως, μάλλον συμβαίνει το αντίθετο. Ολη την πίκρα της και τη θλίψη τη μεταβιβάζει στο φτωχό ζωάκι, σα να φταίει εκείνο που δεν είδε τη φόλα για να την καταβροχθίσει εκείνο, σα να φταίει που δεν υπήρξε ποτέ λαίμαργο, σα να φταίει που άκουγε κι ακολουθούσε προσεχτικά τις οδηγίες της αφεντικίνας του. Ετσι κυλούν οι μέρες, αφόρητα βαρετές και για τα δυο πλάσματα, τα μόνα κι έρημα, που δε βρίσκουν καμμιά χαρά ούτε στην αναπόληση των κοινών ευτυχισμένων στιγμών τους. Σα να μη τα συνδέει τίποτα, εντελώς τίποτα. Σα να τα χωρίζουν αξεπέραστα εμπόδια. Σαν η κοινή αγάπη τους για τη Λούση να έγινε ένα αδιαπέραστο Σινικό τείχος. Σα νά 'σπασε η αλυσίδα που τα ένωσε κάποτε. Η φίλη του φίλου μου στέκει απόλυτα εχθρική, χωρίς συμβιβασμό στην ιδέα της απώλειας της αγαπημένης της σκυλίτσας -προέκταση άραγε του εαυτού της;- κι ο Μπικ παραδομένος στην κακή του μοίρα, αποστερημένος απ' τη χαρά της ζωής που δεν του δόθηκε, περιμένει εντελώς απελπισμένα το χαμό του.

Αυτή είναι η μικρή ιστορία του σκύλου της φίλης του φίλου μου κι ίσως θα μπορούσε να είναι μια ιστορία και γι ανθρώπους. Αλλά, αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

-->> πρωτοανέβηκε εδώ: -->>
http://rodiat3.blogspot.com/2006/02/blog-post_27.html

Εψιλον τσα τσα

Η ομάδα Ε-ψιλόν
τσα τσα τσα τσα τσα τσα
δια λοφίων και πτερών
τσα τσα τσα τσα τσα τσα

(εδώ τελείωσε η έμπνευση) :(

1. Ο Κιοφτές Γαρ Εγγύς (ορθή επανάληψη)

κομμάτια κι αποσπάσματα

1
Tι τα θες ρε Πούτιν τα πυρηνικά υποβρύχια;
Αφού σε(σου) χαλάνε!
Αυτός που θα έχει αρρωστήσει με το ατύχημα πάντως θα'ναι ο Λιακόπουλος.... Έτοιμος ήταν ν'απογειωθεί με τις Κοσμοσφαίρες και να'σου πίσω με το γκαζοζέν υποβρύχιο!
Πάω να δώ τα μέηλ μου! Μήπως έχω κάτι από Σείριο.... Έχω αρκετά ξαδέρφια που ζούνε πάνω, δεν κατέβηκε όλο το σόϊ μας στην Γή να ξέρετε! Σας το λέω, μήπως θέ'τε κανά σουβενίρ από τα μέρη μας! Στο Σείριο άλλωστε, υπάρχουνε καλά παιδιά....

http://enotion.blogspot.com/2005/08/t.html

2
...Όπως έγινε φανερό αμέσως μετά τον A Παγκόσμιο πόλεμο, οι Μασόνοι είχαν ξεκινήσει την προεργασία για την παγκόσμια επικράτησή τους επί των Ελλήνων της Ομάδας Έψιλον. Ένας από τους τελευταίους αρχηγούς της Ομάδας Έψιλον ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τον οποίο φρόντισαν δολίως να βγάλουν από τη μέση, μη γνωρίζοντες πως ο μυστικός ηγετικός πυρήνας των Ε βρίσκεται στο μυστικό αρχηγείο των Ε στα νησιά Βερμούδες όπου εργάζεται κατασκευάζοντας τα μυστικά υπερόπλα σχάσεως φωτονίων τα οποία περιγράφει ο Πλάτων κωδικοποιημένα στα βιβλία του.
Αυτή τη μυστική γνώση είναι που θέλουν να καρπωθούν, ή έν ανάγκη να εμποδίσουν οι ανθέλληνες, και για το σκοπό αυτό σύστησαν την ανθελληνική οργάνωση ΟΗΕ η οποία πίσω από το αθώο της προσωπείο τρομοκρατεί και δηλητηριάζει τον κορμό του Ελληνισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο ο Γεώργιος Καρατζαφέρης και ο Πάριος, ως γνήσιοι Έλληνες, τόλμησαν κατά το παρελθόν να καταγγείλουν την εν λόγω οργάνωση.

http://periglwssio.blogspot.com/2005/06/750.html

3
Η Απάτη Γαρ Εγγύς... Όπως είπα και προηγουμένως, αφορμή για αυτό το θέμα αποτέλεσε το βιβλίο που προωθεί με τις πάντες τις τελευταίες εβδομάδες ο Λιακόπουλος: το "Ο καιρός γαρ έγγύς", το οποίο όπως αναγράφει στο εξώφυλο περιέχει του Τραχωνίου Λεμεσσού στην Κύπρο. Δυστηχώς, τα άνευ προηγουμένου παραμύθια τα οποία λέει ο μίστερ Λιακό για τους Ρώσους, δεν είναι το μοναδικό μελανό σημείο της υπόθεσης: το ίδιο το βιβλίο είναι μια μεγάλη ΑΠΑΤΗ. Οι συγκεκριμένες "προφητείες" του Τραχωνίου Λεμεσσού, είναι έργο κάποιου Γιαννάκη Ιωάννου (ο οποίος αυτοαποκαλούταν Άγιος Ιωάννης Βασιλεύς). Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου διόρισε τριμελή επιτροπή για να εξετάσει το ζήτημα το 1999, και η επιτροπή κατέληξε πως πρόκειται σαφώς για απάτη. Η απόφαση δημοσιεύτηκε στις 8/9/1999 σε όλο τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο της Κύπρου. Επιπλέον, ο πρώην μητροπολίτης Λεμεσσού κ. Χρύσανθος (τον οποιο προβάλλει ο Λιακόπουλος ως την έγκυρη πηγή που πιστοποιεί την αυθεντικότητα των "προφητειών") εμπλέκεται και αυτός στην απάτη, και επιπλέον εμπλέκεται σε 4 ακόμα υποθέσεις οικονομικών σκανδάλων τύπου "πυραμίδας". Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την υπόθεση, κάντε μια βόολτα απο την σελίδα

http://www.patrokosmas.gr/periodiko.asp?sitema=1&sitem=11&isue=11&artid=220

Πρόκειται για το site του Ορθόδοξου Ιεραποστολικού Συνδέσμου "Άγιος Κωσμάς ο Αιτωλός". Στην συγκεκριμένη σελίδα η θεολόγος Ελένη Σταμούλου αναλύει ενδελεχώς την υπόθεση...

http://tilltheblog.blogspot.com/2004_12_01_tilltheblog_archive.html

_________________________________

-->> Για να μη ξεχνιόμαστε, τώρα που το μπλογκ funEL βαρυ πακετο βρίσκεται σε αργία, ανεβάζω το πρώτο του ποστ, αυτό με το οποίο ξεκίνησε τη σατιρική εκστρατεία του στη μπλογκόσφαιρα στις 17 Αυγούστου 2005. Βοηθείστε με συνδέσμους προς άρθρα του blog funEL, να μη χαθεί από την επικαιρότητα. Ο ΚΙΟΦΤΕC ΓΑΡ ΕΓΓΥC, εγγύτερα ίσως από όσο νομίζουμε.

γιατί μου αρέσει η λέξη "ευροβίζιον"

Επειδή μοιάζει με τη λέξη "αρκεβούζιον"
Αυτές οι δυο λέξεις συνδυάζουν το σεξ με τον πόλεμο.
Ηχητικά θυμίζουν βυζιά και το αρκεβούζιον είναι όπλο -ατομικό πυροβόλο, εμπροσθογεμές, πρόγονος του μουσκέτου.
Στην ευροβίζιον χρησιμοποιούνται φωνητικά όπλα -ατομικά ή ομαδικά, εμπροσθοαδειάζοντα, τα οποία συνήθως τα κάνουν μούσκεμα.

δημιουργήματα του εγκεφάλου -1, παράνοια

Θυμάμαι μαύρες λαμαρίνες (σαν αυτές του φούρνου) γεμάτες ανθρώπινα μυαλά κομμένα σε λεπτές ή χοντρές φέτες, απλωμένες σε μαρμάρινους πάγκους στα υπόγεια εργαστήρια του Αιγινήτειου νοσοκομείου, όταν -δεκαετία του '50- η μάνα μου με άφηνε στη θεία μου να με "προσέχει" για να πεταχτεί στα μαγαζιά. Η θεία ήταν γιατρός ερευνήτρια των μυστηρίων του εγκεφάλου, χάρη σε μελέτες της πήραν τον τίτλο του δόκτορα αρκετοί γιατροί και χρίστηκαν καθηγητές ελληνικών πανεπιστημίων και διευθυντές νοσοκομείων. Η θεία πήρε τον πούλο, φυσικά, γυναίκα ούσα και εξυπηρετική προς φίλους -δυστυχώς περιστασιακούς, με διάρκεια όσο κράταγε η κάθε ερευνητική μελέτη. Αυτή είναι μια άλλη ιστορία όμως, φαινομενικά άσχετη με την ιστορία των μυαλών που με απασχολεί σήμερα.

Τα μυαλά αυτά, μερικά από τα οποία βρισκόντουσαν μέσα σε βάζα με φορμόλη αναμένοντας τον τεμαχισμό τους, ήταν εγκέφαλοι ανθρώπων τρελών, όπως με είχε πληροφορήσει η θεία μου. «Και τι κάνεις με αυτά θεία Ακριβή;» την είχα ρωτήσει και έλαβα την απάντηση «ψάχνω να βρω το μικρόβιο της τρέλας», μια απάντηση εύκολη για να την καταλάβει ένα παιδάκι προσχολικής ηλικίας. Για πολλά χρόνια από τότε, λοιπόν, ήμουν σίγουρη ότι η τρέλα οφείλεται σε κάποιο μικρόβιο.

Η θεία μου ήταν εξαιρετική παραμυθού, κατείχε την τέχνη να διηγείται όμορφα και τις πιο τρομαχτικές ιστορίες, όπως εκείνη την ιστορία που ένας τρελός την κυνηγούσε στο υπόγειο εργαστήριό της και παρατρίχα σώθηκε από το φύλακα του νοσοκομείου που περνούσε τυχαία έξω από το φεγγίτη και άκουσε τις φωνές της. Η ιστορία έληγε με το δέσιμο του τρελού στο κρεββάτι του. Μετά από μερικά χρόνια, το μυαλό του τρελού έκανε παρέα με το μυαλό του φύλακα σε γειτονικά βάζα πάνω σε ένα ντουλάπι του εργαστηρίου. Υποθέτω ότι μάλλον θα τα τεμάχισε και αυτά.

Η θεία μου έψαχνε λοιπόν, κατέγραφε τόμους ολόκληρους με διάφορα στοιχεία -χάρη στα οποία γράφτηκαν ένα σωρό διδακτορικές εργασίες, μη ξεχνιόμαστε- αλλά τα στοιχεία αυτά δεν έδωσαν τη λύση, δεν οδήγησαν σε καμιά ανακάλυψη. Ισα ίσα, το αντίθετο συνέβη. Προς το τέλος της ζωής της, απέρριψε όλον αυτό τον κόπο, όλη την ερευνητική της εργασία δηλαδή, και το πόρισμά της ήταν πως η τρέλα δεν οφείλεται σε κανένα μικρόβιο, αλλά ότι η δομή του εγκεφάλου δημιουργεί/δίνει το αποτέλεσμα που ονομάζουμε παράνοια και ότι η παράνοια καλλιεργείται στο "εργαστήριο" της κοινωνίας. Με δυο λόγια, η κοινωνία δημιουργεί τους τρελούς της -και την τρέλα της.

Η θεία μου είχε προσπαθήσει να με κάνει και μένα γιατρό, αλλά, παρόλο που τη θαύμαζα, ανατρίχιαζα στην ιδέα ότι για να σπουδάσω κάτι τέτοιο θα έπρεπε να αντικρύσω το σώμα του ανθρώπου στον πλήρη εξευτελισμό του, ότι για να σώσω άλλα σώματα ήταν απαραίτητη προϋπόθεση να διαμελίσω, τεμαχίσω, συνθλίψω, κατακερματίσω, ανθρώπινα κορμιά. Εμένα μου άρεσε και (εξακολουθεί να) μου αρέσει το σώμα όπως είναι. Ομορφο ή άσχημο, με το λείο του δέρμα που κρύβει όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της λειτουργίας του.

Το κόλλημα με τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκέφαλου μου έμεινε πάντως. Εδώ και πολλά χρόνια, ξετινάζω όποιο βιβλίο σχετικό πέσει στην αντίληψή μου. Δεν διστάζω να συναναστραφώ -όχι για πολύ όμως- ανθρώπους με διεγνωσμένη παράνοια. Για μια επταετία, (2000-2007) είχα την ατυχία να έχω την ευθύνη ενός τέτοιου ανθρώπου, τον οποίο φρόντιζα με συνέπεια, και οι παρατηρήσεις μου δεν απέχουν καθόλου από το τελικό πόρισμα της θείας μου, στο οποίο έδωσα και επεκτάσεις.

Θεμιτές και αναγκαίες μορφές παράνοιας

Η κοινωνία δεν δημιουργεί μόνο την παράνοια, αλλά αποδέχεται ή "χτίζει" διάφορες μορφές παράνοιας, ως εκτόνωση κοινωνικών φαινομένων. Η (κάθε) θρησκεία, τι άλλο είναι εκτός από μια -συμβατή με την κοινωνία- παράνοια; Η εκτόνωση κοινωνικών φαινομένων -όπως π.χ. η ανέχεια, η φτώχεια, η ασθένεια, ο πόλεμος- στην επίκληση ανωτέρων όντων και οντοτήτων, αποδαιμονοποιεί και αθωώνει εμμέσως τις πραγματικές αιτίες που δημιουργούν και αναδεικνύουν τα φαινόμενα αυτά.

Καλούνται λοιπόν άνθρωποι να προσευχηθούν ομαδικά στέλνοντας κεράκια στο κύμα ΓΙΑ ΝΑ ιαθεί μια βαριά περίπτωση καρκίνου "μέσω της αγάπης" και εθελοτυφλούν στο αίτιο της ασθένειας, που (πιθανότατα) είναι η μόλυνση, τα φυτοφάρμακα, τα χημικά, η κακή ποιότητα ζωής, η ελαττωματικότητα του οργανισμού, κλπ. Η Αγάπη χρησιμοποιείται επιλεκτικά ως φάρμακο για τον αδύναμο άνθρωπο, ενώ ο Αγώνας για βελτίωση των συνθηκών ζωής των ανθρώπων αγνοείται ή και τοποθετείται (έμμεσα) στο χώρο του "κακού".

Η δυστυχία του ανθρώπου δεν είναι η θνητότητα, αλλά η αδυναμία του να ζήσει ευτυχισμένος. Αυτό που αδυνατεί να καταφέρει μέσα απο πραγματικές διεκδικήσεις στο "σήμερα", το πετυχαίνει θεωρητικά με την καταφυγή στο "αύριο", στο "μετά".

Η ουσία του εγκεφάλου αναδεικνύει δυο βασικές ομάδες ανθρώπων: την κατηγορία των ανθρώπων με την "κατάσταση"* του εγκεφάλου που αναζητά διάφορες λυτρώσεις από τη στυγνή καθημερινότητα, των ανθρώπων που θρησκεύονται ή, γενικώς, ζουν με την πεποίθηση ενός αυριανού -μετά θάνατο- παραδείσου, και την κατηγορία των ανθρώπων οι οποίοι εκμεταλλεύονται την διαφορετική "κατάσταση" του μυαλού των συνανθρώπων τους και ζουν στο "σήμερα", στον παράδεισο που δημιουργούν, ευτυχισμένοι -συχνά σε βάρος των άλλων.

Μεταξύ των δυο αυτών ομάδων παλεύουν διάφορες υποκατηγορίες, άλλες με διάθεση να συγκεράσουν τις θεωρίες και τις απαιτήσεις των βασικών ομάδων (δλδ, τις διαφορές τους) και άλλες με στόχο την αύξηση της συναισθηματικής έντασης και του εύρους της διάστασης των μεταξύ τους διαφορών.

(συνεχίζεται)
ΣΗΜ. *χρησιμοποιώ τη λέξη "κατάσταση" επειδή τη βρίσκω πλησιέστερη σε αυτό που θέλω να εκφράσω. Την κατάσταση εννοώ ως αποτέλεσμα όχι μόνο δομής, αλλά και σύστασης, χημικών ουσιών, κλπ, καθώς και άσκησης, εξωτερικών ερεθισμάτων, παρεμβάσεων, κλπ. Να θυμηθώ να επανέλθω να αναλύσω αυτή τη σκέψη.

_____________________
-->> το κείμενο γράφτηκε σήμερα, 15/8/2008, αλλά το στέλνω να ανέβει αύριο, 16/8/2008, σεβόμενη μια σημαντική ημέρα εορτασμού της Παράνοιας από συνανθρώπους με διαφορετική "κατάσταση" εγκεφάλου. :)
-->> η εικόνα από εδώ: -->>
http://bodyworksfitness.wordpress.com/2007/10/16/visual-test-left-brain-or-right-brain/
και εδώ: -->> gigamaster.blogspot.com

η Ζωή από ψηλά

Ετσι στημένη,
άραγε, η Ζωή
τι περιμένει;



Οχι, δεν είν' αυτός Ζωή!
Κουβέντα μη του πιάσεις,
μπορεί να χάσεις!



Βλέπεις, θάρρος να πάρει δεν αργεί.
Αδιάφορα κοίταζε πέρα,
κόψ'του τον αέρα!



Κοίταζε πέρα, δεν αργεί
κάτι καλό να φτάσει.
Πρόσεχε, μη σε προσπεράσει!

-->> πρωτοανέβηκε τον προπέρσινο Αύγουστο, εδώ: -->>
http://rodiat4.blogspot.com/2006/08/117.html

Η διάλυση του Δημόσιου Τομέα στην Ελλάδα

Ορθή επανάληψη με αλλαγμένο τίτλο του ποστ με τίτλο **«Laissez faire», το φλάμπουρο του συναινετικού δικομματισμού** από το μπλογκ "Ροΐδη Εμμονές":

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

H κ. Λ.Κατσέλη, σκιώδης υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, υπήρξε ειλικρινής ζητώντας να κλείσουν οι προβληματικές ΔΕΚΟ. Αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη στο ΠΑΣΟΚ όσο κι αν προσπαθεί κουτοπόνηρα να την συμμαζέψει σαν τη στρουθοκάμηλο που κρύβει το κεφάλι της. Άλλωστε έχει εκφραστεί σε πολλές ευκαιρίες με πολλές αποχρώσεις είτε μέσω της έναρξης των ιδιωτικοποιήσεων από το καθεστώς Σημίτη-Τσουκάτου-Μαντέλλη-Τρεπεκλή, είτε από τις γκάφες του Γιωργάκη για ανασφάλιστη εργασία των νέων, ενοποίηση των υπουργείων Παιδείας και Εργασίας ή και πιο άμεσα με την αντιφατική πολιτική στο θέμα των ιδιωτικών Πανεπιστημίων (την θέλω αλλά θέλω να την κάνω εγώ και όχι η ΝΔ). Να το πω κάπως άκομψα για το ΠΑΣΟΚ : «Θέλει η πόρνη να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει».

Ξέρω πως το μπλογκ του κ.Ροϊδη διαβάζεται από πολλούς πολίτες που πιστεύουν στην ελεύθερη οικονομία, στον έναν ή στον άλλο βαθμό. Αυτό είναι σεβαστό και ανοίγει χώρο για ανταλλαγή ειλικρινών απόψεων. Εκείνο που ενοχλεί πολύ, είναι το να κρύβεις τις σκέψεις σου και να παριστάνεις πως είσαι κάτι που δεν είσαι, με σκοπό να εξαπατήσεις, να υφαρπάξεις την εμπιστοσύνη του κόσμου και να την ξεπουλήσεις. Απαράδεκτο είναι επίσης, επικαλούμενος την χρεοκοπία των εξαμβλωματικών καθεστώτων Μάο, Τσαουσέσκου, Στάλιν, Χότζα, Σουγκ, Πολ Ποτ κλπ και τον ηθικό εξευτελισμό των διαφόρων Παπανδρέου, Κράξι, Μπλερ κλπ να αποφαίνεσαι τελεσίδικα για τον ουτοπικό χαρακτήρα του σοσιαλισμού και του ανθρωπισμού, να παρουσιάζεις δογματικά τον νεοφιλελευθερισμό ως νομοτέλεια και να ισχυρίζεσαι από την αλάθητη παπική καθέδρα σου πως η ανθρωπότητα πρέπει να ρυμουλκείται με ατμομηχανή τους νόμους της αγοράς, επικαλούμενος τη αρπακτική φύση του ανθρώπου. Λες και η αποτυχία των πειραμάτων αποδεικνύει μια κι έξω το σφάλμα της θεωρίας και όχι της μεθόδου ή των οργάνων. Λες και ο εγωκεντρικός άνθρωπος του ανταγωνιστικού μας συστήματος, είναι το επιδιωκόμενο ή το αναπόφευκτο και δεν είναι μέσα στους σκοπούς της παιδείας η ανάπτυξη των κοινωνικών χαρακτηριστικών του ανθρώπου, η τόνωση των αισθημάτων αλληλεγγύης και αλτρουϊσμού η ενίσχυση του πνεύματος της ειρηνικής συνύπαρξης και του σεβασμού του άλλου και κυρίως του αδύνατου. Λες και η Ψυχολογία δεν αποδεικνύει καθημερινά πως η υγιής ευτυχία δεν επιτυγχάνεται μόνο με την ατομική οικονομική ευημερία, αλλά υπάρχει μόνο μέσα στη συλλογική ευτυχία. Η ευτυχία όπως και «Ο πλούτος των Εθνών» πρέπει να μοιράζεται.

Είναι γεγονός πως ο υπαρκτός σοσιαλισμός χρεοκόπησε. Αυτό όμως δεν δικαιώνει το «αόρατο χέρι» και την «πεφωτισμένη ιδιοτέλεια» του Άνταμ Σμιθ. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ το είχε προεξοφλήσει ασκώντας σκληρή κριτική στον Λένιν και στους μπολσεβίκους του για την κατάλυση των αστικών πολιτικών ελευθεριών και των θεσμών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας αλλά και για την κατάπνιξη κάθε διαφορετικής φωνής. Αυτή η εμβληματική μορφή και μάρτυρας της Αριστεράς, είχε προβλέψει πως χωρίς ελεύθερη πολιτική ζωή και χωρίς ελευθερία του λόγου το σύστημα θα διαλυθεί.

Είναι επίσης γεγονός πως με εφαλτήριο την κατάρρευσή του «υπαρκτού», ο παγκόσμιος καπιταλισμός αντεπιτίθεται και στο ιδεολογικό πεδίο και στο πεδίο της εφαρμογής πολιτικών. Επειδή υπάρχουν δούλοι στην Κίνα ή στην ανατολική Ευρώπη, οι εργαζόμενοι της Δύσης καλούνται να απεμπολήσουν εθελούσια τις κατακτήσεις του 20ου αι. Αντί οι επιστημονικές ανακαλύψεις και η νέα τεχνολογία να οδηγούν σε μικρότερο ωράριο, περισσότερο ελεύθερο χρόνο, περισσότερα δικαιώματα, περισσότερη ευτυχία, κατά περίεργο τρόπο μετά την πτώση του αντίπαλου δέους, οδηγούν σε παραγωγή δυστυχίας. Το πρόσχημα είναι η ανταγωνιστικότητα των εργοστασίων-στρατόπεδων συγκέντρωσης της Κίνας κλπ λες και η Ευρώπη και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να προστατευτούν από την αδασμολόγητη εισαγωγή τριτοκοσμικών προϊόντων δουλοπαροικίας. Λες και η πολιτισμένη ανθρωπότητα δεν μπορεί να επιβάλλει περιορισμούς και κανόνες-αν υπάρχει η πολιτική βούληση και η σωστή ψήφος των πολιτών-στην ασυδοσία του Κεφαλαίου που ανεξέλεγκτο και αρπακτικό καλπάζει στην παγκόσμια ζούγκλα. Και ποιά είναι η λύση; Η δουλοποίηση των δυτικών εργαζόμενων. Ήδη στην Ιαπωνία αυξήθηκαν ραγδαία οι θάνατοι εργαζομένων από υπερκόπωση. Στη χώρα μας έχει ποδοπατηθεί το Σύνταγμα με την ουσιαστική κατάργηση της απεργίας, του 40ωρου, και με την συρρίκνωση της κοινωνικής ασφάλισης στον ιδιωτικό τομέα. Η δημόσια υγεία, οι συγκοινωνίες, η Παιδεία απαξιώνονται συνειδητά, καλλιεργώντας το έδαφος για την επέλαση των εμπόρων των μη εμπορεύσιμων αγαθών. Η χιονομπάλα της επιστροφής στον εργασιακό Μεσαίωνα κατρακυλάει συμπαρασύροντας τα δικαιώματα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Υγιείς κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις ξεπουλιούνται με αδιαφανείς μάλιστα διαδικασίες, σε ένα κλίμα δυσοσμίας σκανδάλων. Η κοινή γνώμη παρακολουθεί περίπου απαθής το σκηνικό της παρακμής, είτε απελπισμένη, είτε με αδιαφορία, είτε επιφυλασσόμενη σε ένα μικρό μέρος της να εκφρασθεί στις κάλπες, είτε βαυκαλιζόμενη πως κάποιο ατομικό ρουσφέτι ή η καλή της νεράϊδα ή το λείψανο του αγίου Βησσαρίωνα θα βολέψουν προσωπικά για το εκλεκτό ον την κατάσταση.

Επανέρχομαι στην βουλευτίνα Επικρατείας (δηλαδή διορισμένη), καθηγήτρια του Τμήματος Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1987 κα Λούκα Κατσέλη, σύζυγο υπουργού του ΠΑΣΟΚ και αδελφή βουλευτίνας. Η οικογένεια δηλαδή της κας Κατσέλη εισπράττει παχυλότατους μισθούς από το Κράτος, έχει ασκήσει εξουσία και έχει ευθύνες για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, η ίδια όμως φέρεται να ανησυχεί για τις προβληματικές ΔΕΚΟ που συχνά πληρώνουν για μισθούς υπαλλήλων περισσότερα από όσα εισπράττουν. Η κ.Κατσέλη στελεχώνει το κλαμπ των υπερπρονομιούχων που αποφαίνονται χωρίς αιδώ πως τα ρετιρέ και οι αξιοπρεπείς μισθοί του Δημοσίου φταίνε για τα ελλείμματα. Νομίζω πως το θράσος των ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής.

Ο κ. Αλογοσκούφης κατηγόρησε τον κ. Ζορμπά ως υψηλόμισθο. Ποιος όμως του έδωσε αυτόν τον μισθό όπως και τους πολύ μεγαλύτερους όσο και σκανδαλώδεις μισθούς στα κομματικά στελέχη που επανδρώνουν τις ΔΕΚΟ; Ο κ. Αλογοσκούφης μοιάζει με τον μητροκτόνο που φωνάζει: «Λυπηθείτε με είμαι ορφανός». Προσδοκούσε προφανώς η ΝΔ πως ο μεγάλος μισθός θα άμβλυνε την δικαστική δικαιοκρισία και τώρα που διαψεύστηκε βγάζει τα δικά της άπλυτά στη φόρα προσδοκώντας πως τα απόνερα θα σπιλώσουν από σπόντα και τον πρώην εκλεκτό της που όμως δεν εξαγοράστηκε.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ διέλυσαν τον δημόσιο τομέα με χίλιους τρόπους με κεντρικό άξονα την μετατροπή του σε εκλογικό τους μηχανισμό. Ρουσφετολογικοί διορισμοί, κατά κανόνα ανάξιων προσώπων αφού ο αξιοπρεπής και ικανός δεν παρακαλάει, εξαγορά συνειδήσεων με προνόμια, υψηλούς μισθούς, υπόθαλψη της τεμπελιάς, της ευθυνοφοβίας, του ωχαδελφισμού, απομάκρυνση εντίμων που δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό, εθελοτυφλία στη δημοσιοϋπαλληλική διαφθορά, παροχές, αντιμισθίες, μοίρασμα αξιωμάτων κλπ, λαϊκίστικες πολιτικές, προεκλογικές παροχές, ασύστολη σπατάλη, κακοδιαχείριση, καταχρήσεις, συγκάλυψη σκανδάλων, πολιτική ομηρία συμβασιούχων, οικοδόμηση μηχανισμών συναλλαγής, αδυναμία απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων, έλλειψη επιστημοσύνης, σχεδιασμού. οργάνωσης, οράματος, κλπ κλπ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ολυμπιακή η οποία μετέφερε προεκλογικά δωρεάν τους μετακινούμενους ψηφοφόρους του δικομματισμού, που δεν μπορούσαν τάχα μου να ψηφίσουν στον τόπο διαμονής τους και επιβάρυναν το δημόσιο ΚΑΙ με εκλογικές άδειες. Έρχονται τώρα οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της διάλυσης και αποφαίνονται. Ο δημόσιος τομέας απέτυχε. Προσέξτε όμως: Απέτυχε όχι εξ αιτίας μας, αλλά επειδή είναι από Θεού ή από τη μητέρα Φύση προορισμένος να αποτύχει. Και ποιά είναι η λύση; Όχι η εξυγίανση σε συνεννόηση με τα συνδικάτα στα πλαίσια ενός διάφανου κοινωνικού συμβόλαιου και ενός ειλικρινούς δημόσιου διαλόγου, αλλά το ξεπούλημα ή το λουκέτωμα. Έσεται λοιπόν η εσχάτη πλάνη χείρον της πρώτης και μάλιστα με ευρεία λαϊκή έγκριση κάτω από την πνευματική καθοδήγηση των δικομματικών τηλεοπτικών παράθυρων που επιμένουν και πείθουν, χωρίς αντίλογο, πως το δημόσιο, το κοινωφελές, το κοινόχρηστο πρέπει να συμπιεστεί σε όφελος του ατομικού, του ιδιωτικού, του κερδοσκοπικού. Η δήλωση Κατσέλη βρίσκει σοβαρή απήχηση στο τρέχον γκάλοπ που διενεργεί το in.gr του κ.Λαμπράκη. Αυτοί που συμφωνούν δεν συνειδητοποιούν πως στην ουσία ερωτώνται: Το κρατικό νοσοκομείο δυσλειτουργεί (Έχει φροντίσει ο υπουργός να μην έχει προσωπικό, κονδύλια, αξονικό τομογράφο, ειδικευμένες νοσοκόμες, ξενοδοχειακή υποδομή). Συμφωνείτε να πουληθεί (χαριστεί) σε κάποιον ιδιώτη που θα σας γδύνει κι όταν τελειώσουν τα λεφτά σας θα σας πετάξει στο δρόμο; (Το είδαμε κι αυτό στην ταινία “Sicko” του Michael Moore όπου στις ΗΠΑ πετούν νύχτα στο χιόνι καρκινοπαθείς την ώρα που λήγει το δυσνόητο ασφαλιστικό τους συμβόλαιο). Η απάντηση των σύγχρονων Αβδηριτών που γαλουχούνται από τα τηλεοπτικά σκουπίδια και τις καταναλωτικές ψευδαισθήσεις και την ονειροφαντασίωση πως οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα τα βολέψουν να εξαιρεθούν από τη λαίλαπα είναι ΝΑΙ.

Το ενδιαφέρον για τον άτυχο συνάνθρωπο της διπλανής πόρτας ενοχοποιείται. Ένα βότσαλο στη σοβαροφάνεια και την υποκρισία του τέλματος της προεδρικής δεξίωσης πέταξε ο Τσίπρας και το «Πρώτο Θέμα» (και όχι μόνο) που στις ίδιες σελίδες θαυμάζει τα 1200 αδαμαντοκόλλητα μανικετόκουμπα που βρέθηκαν στην βίλλα του αγίου Χριστόδουλου, το βλέπει, κρίνοντας εξ ιδίων, ως θεατρινισμό. Το σύστημα της διαπλοκής θέλει τις ανθρωπιστικές αξίες στο περιθώριο και τον κοινωνικό ιστό διαρρηγμένο. Οι πολίτες στη χώρα μας έχουν λοιπόν να επιλέξουν. Θα παρακολουθούν άβουλοι και απαθείς την αποκοινωνικοποίηση του κράτους την συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους και την οικολογική καταστροφή έρμαιοι στα ρεύματα της ιδιώτευσης και της ιδιωτίας σε μια κοινωνία του 1/4 που ήδη περιγράφεται στα οργουελικά κόμικς; Θα ενεργοποιηθούν ως ευαίσθητοι πολίτες στέλνοντας τον ΓΑΠ, τον Καραμανλή Β΄ τον Αλογοσκούφη την κα Λ. Κατσέλλη και τις πολιτικές τους, στον Καιάδα της κάλπης; Και τα δυο σενάρια φαίνονται υπερβολικά. Μια μέτρια αποδυνάμωση του δικομματισμού αρκετή για να ψαλιδίσει την αλαζονεία της αυτοδυναμίας είναι το καλύτερο που μπορούμε να περιμένουμε.

-->> μπορείτε να σχολιάστε στο πρωτότυπο κείμενο, εδώ:-->>
http://roides.wordpress.com/2008/08/09/2party_liberalism/
-->> ανέβασα το ποστ επειδή νομίζω ότι είναι χρήσιμο να διαβαστεί και να διαδοθεί ευρύτερα.

Η επίσκεψη του Larry -Νο 2

Στο πλαίσιο της προσπάθειας απεγκλωβισμού από τις εικόνες που μας δυναστεύουν, κάθε τόσο, αραιά και που, θα ανεβαίνει και απο μια διήγηση των επισκέψεων του ιππότου Larry.

Οποιος θέλει να ακούσει τη φωνούλα μου να το διηγείται, ας πατήσει εδώ: 02 knight Larry's story


Η βαρώνη ντε Μπολινιάκ, μια θεσπεσία ύπαρξις εικοσιέξ Μαΐων με σώμα σιταρόχρουν, μελανόφαιους γλαυκούς οφθαλμούς, κόμην χρυσίζουσαν και κίνησιν αιλουροειδούς, ήκουσεν να κρούεται ο κώδων του διαμερίσματός της περί ώραν τρίτην μεταμεσημβρινήν. Ανεκλίθη βραδέως εκ τινος των ανακλίντρων της μεγάλης σάλας, όπου ελάμβανε καθημερινώς ένα σύντομον αλλά βαθύν ύπνον κατόπιν του γεύματος. Τρία ανάκλιντρα εξαιρέτου κατασκευής, μετά λεπτών εσκαλισμάτων επί των δρυΐνων ποδών των και βαρύτιμον επένδυσιν εξ υφασμάτων λινών και μεταξωτών επεξεργασμένων χρωματικώς με την μοναδικήν τέχνην του ινδικού batic, απετέλουν την μόνην επίπλωσιν του χώρου τούτου, ομού μετά μιάς ευμεγέθους πολυθρόνας εγκατεστημένης είς τινα απομεμακρυσμένην θέσιν.

«Ποίος με ενεθυμήθη τοιαύτην ώραν;» ανερωτήθη η νεαρά βαρώνη και έσπευσεν να ανοίξει την θύραν, ελπίζουσα εκ βαθέων να είναι ο εξακουστός ιππότης Λάρρυ ο κωδωνοκρούστης της θύρας της. Πράγματι, εις το άνοιγμα της θύρας ίστατο είς ιππότης, ενδεδυμένος πανοπλίαν με περικεφαλαίαν αργυράν και περικνημίδας σιδηράς, ελαφρώς οξειδωμένας.

«Ω, Λάρρυ, Λάρρυ, ήλθατε επιτέλους!» ανέκραξεν μετά χαράς η βαρώνη και έτεινε την δεξιάν της χείρα ίνα τύχει του καθιερωμένου ασπασμού. Ο ιππότης, κλίνων ελαφρώς την οσφύν, ησπάσθη περιπαθώς την χείρα της νεαράς θεσπεσίας καλλιπύγου βαρώνης, αφού βεβαίως εξέβαλλεν την περικεφαλαίαν αυτού και έθεσεν αύτην υπό την ευώνυμον μασχάλην του.

Το πρόσωπον, το οποίον απεκαλύφθη μετά την εκβολήν της περικεφαλαίας, δεν ήτο το πρόσωπον το οποίον είχεν επί μακράς νύκτας και ημέρας διατηρήσει ζωηρόν το ενδιαφέρον της βαρώνης. Εντελώς διάφορον είχεν πλάσει η φαντασία της τον διάσημον δια το μέγεθος της ψωλής του, και, ως εκ τούτου, δια τας ερωτικάς του επιτυχίας, ιππότην. Εμπροσθεν αυτής ίστατο έν ασθενές δείγμα του ανδρικού φύλου. Ιππότης δεν εφαίνετο πουθενά. Μόνον έν κακέκτυπον ανδρός, είς ασθενής γέρων με κεφαλήν πολιάν και εκ τριχών αραιοκατοικημένην ευρίσκετο εκεί, μετ’ αυτής, έμπροσθεν της θύρας του διαμερίσματος.

Η πρώτη κίνησις της βαρώνης, εάν δεν ήτο ευγενής εκ φύσεως και καταγωγής, θα ήτο να κλείσει την θύραν καταπρόσωπον του ιππότου. Επειδή όμως ήτο μία νεαρά μεν αλλά καλοανατεθραμμένη κυρία, προσεκάλεσεν αυτόν ίνα εισέλθει εις την σάλαν λέγουσα «Περάστε, περάστε αγαπητέ μου Λάρρυ!»

Η έκπληξις του ιππότου δεν ήτο μικροτέρα, προς το πλέον ευχάριστον όμως. Εκεί όπου ανέμενεν να αντικρύσει μίαν ευγενή κυρίαν μιάς κάποιας ηλικίας λίαν πλησίον της ιδικής του, ηυρέθη πρόσωπον με πρόσωπον μετά μιάς θεσπεσίας υπάρξεως εικοσιέξ Μαΐων. Οποία κατάπληξις και οποία τύχη, εάν βεβαίως η συναίνεσις της βαρώνης δια γαμικήν συνεύρεσιν υπήρχεν πιθανότης να υπάρξει.

«Ευχαριστώ τα μάλα κυρία μου.. δούλος σας ταπεινός..» απήντησεν ο Λάρρυ έχων τας φρένας ελαφρώς διασαλευθείσας εκ του γεγονότος της εξ απήνης συλλήψεώς του, και προεχώρησεν εις τα ενδότερα του διαμερίσματος. Εκεί, ευθύς μόλις είδεν την ευμεγέθη πολυθρόναν, κατηυθύνθη προς αύτην και εθρονιάσθη αποτόμως εκβάλλων κροτάλισμα ισχυρόν. «Ω,» εσκέφθη εν τω άμα, «εάν το ήξευρον θα εφόρουν την εξ ολοκλήρου αργυράν μου πανοπλίαν ή τουλάχιστον θα είχον λαδώσει ταύτην δι ελαιολάδου Μυτιλήνης.»

Η ευγενεστάτη βαρώνη, προτού καθίσει επί του ανακλίντρου, το οποίον διετήρη ακόμη ίχνη εκ της μεσημβρινής ανεπιτυχούς προσπαθείας αυτής δια χαλάρωσιν, ηρώτησεν τον ιππότην εάν θα επεθύμει να πίει μετ’ αυτής βυσσινάδαν. Ο ιππότης, παρ’ όλον που εμίσει βαθέως το αιματόχρουν ποτόν, το οποίον ανέδυεν δυστήνους στιγμάς εκ του βάθους της μνήμης του υποδαυλίζον τα πάθη αυτού εν τω στρατεύματι, εδέχθη μετά χαράς την πρότασιν της αιλουρώδους βαρώνης. Αποφασίσας διατηρών εφ’ εξής εις την μνήμην αυτού την ελαφροτάτην κίνησιν των λαγόνων της ως αύτη απεσύρετο προς τον ψύκτην ίνα λάβει το υδαρές ποτόν καθώς και άφθονον ψυχρόν ύδωρ, απέκρυψεν υπό την δεξιάν παλάμην τους οφθαλμούς αναπολών ειδυλλιακάς στιγμάς παλαιών ερώτων.

Η λίαν αναπαυτική πολυθρόνα, όπου ο Λάρρυ εκάθητο, εκόντευε να απορροφήσει εντελώς το ισχνόν του δέμας εις ένα ύπνον μακάριον, ότε ενεφανίσθη η βαρώνη μετά τινος αργυρού δίσκου όπου ευρίσκοντο τοποθετημένοι δύο μικροί αμφορείς εκ κρυστάλλου Βοημίας, ο μεν πλήρης ψυχρού ύδατος, ο δε πλήρης βυσσινάδας, μετά των απαραιτήτων ποτηρίων, κρυσταλλίνων επίσης, λεπτής βοημικής επεξεργασίας.

Η βαρώνη, αφού εσέρβιρεν τον ιππότην, εκάθησεν εις το ανάκλιντρον αυτής παρατηρώσα με ελαφράν αγένειαν το πρόσωπον αυτού, εστιάζουσα επί των χειλέων τα οποία ερρόφων διακεκομένως την βυσσινάδαν, εκλύοντα χαμηλούς βραχνούς θορύβους. Ο ιππότης ανεσήκωσεν το βλέμμα προς την βαρώνην και, εγκαταλείπων προς στιγμήν το ποτήριόν του επί του αργυρού δίσκου, είπεν «Δεν θα δοκιμάσητε υμείς βαρώνη το ποτόν;» η δε απεκρίθη ευθαρσώς «Αγαπητέ μου Λάρρυ, το ποτόν το έχω εντός του εμού ψύκτου και το πίω ανά πάσαν στιγμήν και αυτήν την στιγμήν δεν το γουστάρω.»

Εκόμπιασεν ο ιππότης, μη έχων να αντιτάξει ουδέν εις το σχόλιον της βαρώνης και το μόνον το οποίον απέμενε εις αυτόν ήτο να μη επαναλάβει την πόσιν βυσσινάδας. Πλήρης δικαιολογιών, ηρνήθη να ενθυμηθεί εις το εξής την ύπαρξιν του ημιπλήρους ποτηρίου του, κειμένου εν τω αργυρώ δίσκω. Επρόσεξεν, εντός της αδυναμίας αυτού ευρισκόμενος, ότι, ενώ πάντοτε έως τότε τον ηνόχλει σφόδρα η προσφώνησις του ονόματός του κατόπιν του κτητικού «μου», τουτέστιν «..μου Λάρρυ», φράσις η οποία έφερεν εις τον νούν το άτυχόν τε και άνευ φύλου ζώον, όταν τον επροσεφώνει ούτως η βαρώνη, ησθάνετο λίαν ευτυχής, ήκουεν την λεπτήν φωνήν αυτής τόσον γλυκείαν ωσεί ώριμον φρούτον πλήρες σακχαρώδους ωπού.

Αντήλλασσον βλέμματα λοιπόν, οι δύο συνδαιτημόνες ενός ανυπάρκτου αντικειμένου πόσεως ή βρώσεως, επί μακρόν. Η μεν βαρώνη δεν εγνώριζεν τον τρόπον δια του οποίου θα έθετε τέλος εις αυτήν την γελοιότητα της ακαίρου επισκέψεως, ο δε Λάρρυ εδίσταζεν να χρησιμοποιήσει παλαιούς δεδοκιμασμένους τρόπους ερωτικής προσεγγίσεως ίνα μη γελοιοποιηθεί προ των οφθαλμών της ωραιοτάτης νέας, η οποία του είχεν αποκόψει τα ήπατα. Ησθάνετο την άλλοτε σθεναράν και υπέρλαμπρον ψωλήν του μαρανθείσαν υπό την σιδηράν πανοπλίαν και εντός του εγκεφάλου του επεκράτει μεγίστη σύγχυσις.

«Οποίον καιρόν θα εξημερώσει αύριον;» απετόλμησεν μίαν βλακώδη ερώτησιν ο υπό πλήρει εξαφανίσει διατελών ιππότης, λαβών αυθωρεί την απάντησιν της βαρώνης «Οι θεοί μόνον γνωρίζουν οποίος καιρός θα εξημερώσει! Αγνωστον το αύριον παντελώς δι ημάς τους ανθρώπους. Μέγας εί Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου. Τα πάντα εν σοφία εποίησας.»

«Δεν θα ηδυνάμην να φαντασθώ οποία γνώσις και ευσέβεια κρύπτεται εντός της λαμπράς ψυχής σας!» ανεφώνησεν κατάπληκτος ο Λάρρυ, συμπληρώνων παρευθύς «Ποίον εστί ευγενέστερον και ωραιότερον, το περίβλημα ή το εσωτερικόν υμών, αγαπητή βαρώνη; Αδύνατον να το είπω μετά βεβαιότητος.»

Η βαρώνη δεν εγκατέλειψεν την δοθείσαν ευκαιρίαν ανεκμετάλλευτον, ήδραξεν ταύτην μετά πάσης δυνάμεως λέγουσα «Ω, ναι, Λάρρυ αγαπητέ, μόλις τώρα ενεθυμήθην ότι έχω υποσχεθεί εις τον πάτερ Ευσέβιον να υπάγω εις τον ναόν του Προφήτου Ηλιού και μάλλον ευρίσκομαι ήδη εν καθυστερήσει. Παρακαλώ, εάν δεν είναι λίαν δυσάρεστον δι υμάς, θα ηδύνασθο να υπάγετε ίνα προφθάσω να ετοιμασθώ;»

Ο ιππότης, άνευ ουδεμιάς αναβολής, εξετινάχθη εκ του καθίσματος όπου επί τόσον μακρόν είχεν μακαρίως απλωθεί, λέγων «Βεβαίως κυρία μου, τι λόγος! Αλλωστε ήγγικεν η ώρα ίνα ετοιμασθώ, η ταπεινότης μου, δια μίαν ετέραν επίσκεψιν, έχω να υπάγω εις την Βουλήν Των Λόρδων.» Ούτωπως εξεγλύστρησεν, ίνα μη δώσει την εντύπωσιν εκδιωχθέντος.

Αντήλλαξον ευγενείς ασπασμούς έμπροσθεν της θύρας του διαμερίσματος, ο ιππότης εισήλθεν εν τω ανελκυστήρι και η ωραία νεαρά αιλουρώδης βαρώνη εσφάλισεν την θύραν. Αμα τη βεβαιότητι της ικανής απομακρύνσεως του ιππότου Λάρρυ, ήρχισεν αύτη να γελά ηχηρώς. Εθεσεν ένα δίσκον εκ βυνιλίου εις το ανάλογον μηχάνημα, το επονομαζόμενον πικ-απ, και εισήλθεν εν τω άμα εις ένα κόσμον ημιφρενοβλαβή ορχουμένη ωσάν μαινάς υπο των ήχων μουσικού τινος συγκροτήματος εκ Λατινικής Αμερικής.

Ο ιππότης παρέπαιεν εν τη οδώ, ως ημιθανής σχεδόν, δεν ηδύνατο να κατανοήσει ακριβώς τον τρόπον με τον οποίον είχεν ευρεθεί τόσον αποτόμως εκτός του διαμερίσματος της βαρώνης, πώς δήλα δη εκείνος, είς τόσον προβεβλημένος δια τας ερωτικάς ικανοτήτας του ανήρ, ηδυνήθη να απωλέσει τοιούτον κελεπούρι. Αμέσως, ίνα μη εκπέσει το κύρος αυτού, είπεν εις εαυτόν ότι επρόκειτο απλώς περί μιάς γυναικός θρησκευομένης, και, ως εκ τούτου, παρθένου, ήτις δεν επεθύμει επαφήν μεθ' ουδενός ανδρός. Χαρακτηρίσας ούτως την θεσπεσίαν βαρώνην, ησύχασεν η συνείδησίς του και ηδυνήθη να προχωρήσει μετά πλέον σταθερών βημάτων προς το μικρόν αυτού κατάλυμμα.

_____________________
Σήμερα το κατάστημα σερβίρει ολίγη από ιππότη Λάρρυ, ετσι, για να σπάμε το παράλογο που μας τριγυρίζει επικίνδυνα με κάτι πιο διασκεδαστικό και λιγότερο παρανοϊκό -από τα Δελτία Ειδήσεων, ας πούμε!!!

Η ιστορία αυτή πρωτοανέβηκε εδώ: -->>
http://rodiat3.blogspot.com/2006/01/larry-2.html

Η πλάτη του ΝΑΤΟ...

...είναι αυτή που δημιουργεί προβλήματα. Αυξάνει την αλαζονία των κρατών που επιδιώκουν να αποκτήσουν αυτή την πλάτη. Τα κράτη μέλη την έχουν συνηθίσει και δεν ασχολούνται με αυτήν...

διακοπές το Σεπτέμβρη

Οταν έχουν πάψει οι υποχρεώσεις προς τα παιδιά και προς την εργασία, οι διακοπές το Σεπτέμβρη είναι οι καλύτερες! Ετοιμάζομαι λοιπόν για σεπτεμβριάτικες διακοπές και ψάχνω ένα σπιτάκι σε παραλία, να βγαίνω από την πόρτα και να κάνω μπλουμ! στη θάλασσα. Κάθε πρόταση δεκτή, είτε πρόκειται για νησί είτε για μέρος στεριανό παραθαλάσσιο. Μέχρι τώρα, έχω αλωνίσει τις Κυκλάδες, τη Β. Ελλάδα, το Ιόνιο, την Πελοπόννησο, αλλά δεν αποκλείεται να μη γνωρίζω μερικές όμορφες περιοχές.

Υπόθεση Sayed Pervez Kambaksh (Αφγανιστάν)

23χρονος φοιτητής καταδικάστηκε από το ισλαμικό δικαστήριο σε θάνατο.

Ο κ. Sayed Pervez Kambaksh είναι 23χρονος φοιτητής δημοσιογραφίας στο Αφγανιστάν που καταδικάστηκε απο το ισλαμικόδικαστήριο σε θανατο. Ποιό ηταν το έγκλημα του? κατέβασε απο το διαδίκτυο ένα άρθρο για τα δικαιώματα των γυναικών! το άρθρο που προερχόταν απο περσική ιστοσελίδα, υποστήριζε ότι οι μουσουλμάνοι φονταμελιστές που διατείνονται ότι το ίδιο το κοράνι καταχυρώνει την καταπίεση των γυναικών στις ισλαμικές κοινωνίες έχουν παρερμηνεύσει τα λόγια του Πρόφητη Μωάμεθ...
Ο 23χρονος μοίρασε το άρθρο σε συμφοιτητές και καθηγητές του με σκοπό, όπως ισχυρίστηκε, να γίνει δημόσια συζήτηση για το θέμα. το αποτέλεσμα ηταν να συζητηθεί, να δικαστεί με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς παρουσία συνηγόρου, όπως ισχυρίζονται οι γονείς και οι φίλοι του, και να καταδικαστεί σε θάνατο.
Η βρετανική εφημερίδα Independent ξεκίνησε στις 31/1/2008 εκστρατεία για τη διάσωση του φοιτητή με βασικό αίτημα την αναστολή της εκτέλεσης του και την επανάληψη της δίκης με δικαιότερους όρους.

-->> ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΤΕ ΤΟΝ PERVEZ ΠΑΡΑΚΑΛΩ,ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ:-->>
http://www.independent.co.uk/news/world/asia/article775954.ece
-->> για περισσοτερες πληροφοριες για την υποθεση διαβαστε αυτο:-->>
http://www.independent.co.uk/news/world/asia/save-pervez-global-protests-to-save-afghan-student-from-death-sentence-776783.html
-->> και αυτο-->>
http://www.independent.co.uk/news/world/asia/sentenced-to-death-afghan-who-dared-to-read-about-womens-rights-775972.html

**********************

-->> Σχόλιο δικό μου: Στο πιάτο δωράκι για τον κ. Πρόεδρο, να τρέξει να εκπολιτίσει και να εκδημοκρατήσει ΞΑΝΑ αυτή τη χώρα.
-->> Ελαβα πριν από λίγο την ανακοίνωση/πρόσκληση αυτή στο ΗΛΤΑ μου.
(ΗΛΤΑ = ηλεκτρονικό ταχυδρομείο)

Εδώ ο κόσμος καίγεται...

...και η γριά (Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων) χτενίζεται...

ο περιπτεράς με ενημερώνει

-Δεν βλέπεις Ολυμπιακούς κυρ Γιάννη; ρώτησα τον περιπτερά μου -που ΔΕΝ τον λένε Γιάννη.
-Τι να δω; Εγώ βλέπω τί γίνεται στον κόσμο...
-Τι σπουδαιότερο γίνεται δηλαδή, εκτός από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Κίνα;
-Καλά, δε βλέπεις τηλεόραση; δεν ακούς; δεν διαβάζεις;
-Οχι, είναι η αλήθεια, αυτές τις μέρες βρίσκομαι αλλού...
-Δεν είδες τι έκανε ο ακατανόμαστος; Πριν αφήσει την προεδρία θα μας κάψει όλους ο χλέμπουρας.
-Ποιος δηλαδή;
-Ο αμερικάνος βέβαια!
-Τι έκανε; Αυτός είναι στο Πεκίνο!
-Ναι, στο Πεκίνο είναι όλη η καλή παρέα...
-Τι εννοείς κυρ Γιάννη; Θα με σκάσεις.
-Δεν έμαθες για τον πόλεμο; Πλάκα κάνεις τώρα;
-Οχι... Κάτι άκουσα για ένα κράτος που δεν το δέχτηκε η Επιτροπή να αγωνιστεί...
-Δεν ξέρω από αυτά. Ενα ξέρω, ότι οι αμερικάνοι βάλανε το σφάχτη από τη Γεωργία να καθαρίσει κάτι μικρούς και ορμήξαν οι ρώσοι και άρχισε μακελλειό και...
-Νέα Οσετία το λένε το μικρό;
-Κάτι τέτοιο, δεν το θυμάμαι καλά, αλλά θυμάμαι ότι ο γεωργιανός είχε δηλώσει ότι θέλει να μπει στο ΝΑΤΟ, αυτός ο Κακασβίλι, Καλασβίλι, Σκατασβίλι, πώς τον λένε... και βρήκε την ευκαιρία τώρα που όλοι είναι απασχολημένοι με τους αθλητές και τα αγωνίσματα να μπουκάρει και...
-Και τον βάλανε οι ρώσοι στη θέση του! συμπλήρωσα.
-Ναι, κάπως έτσι, αλλά τι να πεις, ο φτωχός λαός τα πληρώνει πάντα...
-Ετσι είναι κυρ Γιάννη. Δώσε τώρα τον καπνό μου και τρία χαρτάκια.
-Κι άμα μπουκάρουν κι εδώ, εμείς τι θα κάνουμε;
-Ε, όπου νά 'ναι θα αλλάξει ο πρόεδρος, θα βγεί ο μαυρούλης, ο Ομπάμα, αυτός δεν είναι καλός λες;
-Και νομίζεις πως αυτοι κυβερνάνε; οι προέδροι; Δεν άκουσες τι είπε εκείνη η ξανθομπούμπουρα;
-Ποια; η Χίλλαρυ;
-Ναι, βρε παιδί μου, η γυναίκα του Κλίντον...
-Τι είπε;
-Οτι μπορεί να τον σκοτώσουν, όπως σκοτώσαν και τον Κέννεντυ...
-Δε γίνονται αυτά σήμερα κυρ Γιάννη.
-Μωρέ γίνονται και παραγίνονται! Στην Αμερική γίνονται! Δεν θα τον αφήσουν...
-Μπα, δε νομίζω... Αλλωστε, όπως είπες κι εσύ, δεν κυβερνούν οι πρόεδροι!
-Α, έτσι το πας... Αλλά γι αυτό μπορεί να το κάνουν. Δεν τον θέλουν οι εβραίοι!
-Ε, όχι κι έτσι, μη τα ρίχνεις στους εβραίους τώρα...
-Μωρέ ό,τι θέλουν αυτοί κάνουν, αυτοί που έχουν το χρήμα! Αυτοί θέλουν τον άλλο, το κιτρινιάρικο γερόντιο! το ραμολιμέντο!
-Το ρεπουμπλικάνο λες; Συμφωνώ, αυτός θα είναι χειρότερος.
-Τα ίδια είναι όλοι, άκου που στο λέω. Είδανε τώρα που η Κίνα σηκώνει κεφάλι και σου λέει ας κάνουμε ένα ντου εκεί κοντά να τη τρομάξουμε... να της χαλάσουμε το πανηγύρι!
-Μα τι λες κυρ Γιάννη; Πού κοντά; Ανοιξε κάνα χάρτη!
-Α, είσαι και παράξενη... Τα έχω μελετήσει σου λέω. Τα ίδια κάνανε και με τη Γιουγκοσλαβία και με τον Κάρατζιτς και με το Σαντάμ και... Φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης... Αυτούς ποιο δικαστήριο θα τους δικάσει; ε;
-Καλά, καλά, άντε γεια, μακραίνει πολύ η κουβέντα, έχουμε και δουλειές...
-Σκέψου τα, όπως στα είπα είναι, τα έχω μελετήσει...

Η φωνή του με κυνήγησε για αρκετά μέτρα, μέχρι να στρίψω τη γωνία.


-->> τα σκέφτηκα λίγο περισσότερο και βρήκα ότι σε πολλά ίσως και να έχει δίκιο. Αυτό που άκουσα στις ειδήσεις με έκανε περισσότερο σκεφτική: Το μήνυμα προς τη Γεωργία -περί παραβίασης του Ολυμπιακού Ιδεώδους, παράγραφος τάδε, κλπ- μάλλον το έστειλε κατά λάθος η Ολυμπιακή Επιτροπή στην Κατερίνα. Οχι ότι η Κατερίνα είναι αθώα περιστερά, αλλά να, πώς να το εκφράσω; Μπροστά σε ένα ΠΟΛΕΜΟ (της Γιωργίτσας), η ΝΤΟΠΑ (της Κατερινούλας) δεν πιάνει μπάζα.

πότε και πώς γνώρισα την Κίνα

Πρώτη φορά που άκουσα τη λέξη "κινέζικο" ήταν για ένα αγαλματάκι που είχε φέρει ο αδελφός του παπού μου ο Βαγγέλης, ασυρματιστής στα καράβια. Μετά, έφερε και κάτι ξύλινα λεπτής υφής φλυτζανάκια. Οταν ερχόταν από κάθε ταξίδι, όλο και κάτι τι κινέζικο έφερνε, μπιμπελό, σερβίτσια και παράξενα κουρδιστά παιχνίδια. Είχε φέρει και ένα καταπληκτικό καλειδοσκόποιο.
Λίγα χρόνια αργότερα, έμαθα περισσότερα για τη χώρα Κίνα μέσα από τα βιβλία της Περλ Μπακ. Το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Υπό το βλέμμα του Βούδα» μου το χάρισε μια συμμαθήτριά μου. Ηταν η αφορμή για να ζητώ να μου δωρίζουν και άλλα βιβλία της.
Πριν από λίγα χρόνια, έμαθα και άλλα για τη χώρα αυτή παρακολουθώντας ντοκυμαντέρ, όπως π.χ. για μια περιοχή όπου ισχύει η μητριαρχία. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και θα ήθελα να το ξανάβλεπα.
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρώ μια εισβολή κινέζικων προϊόντων στην αγορά, πολύ προσιτών και καθόλου "ανασφαλών" όπως τα δυσφημίζουν οι μεγαλέμποροι, που -σίγουρα- έχουν τους λόγους τους.
Αυτές τις μέρες, η τιβι παρουσιάζει ένα σωρό ντοκυμαντέρ για την Κίνα, ταινίες κινέζων σκηνοθετών, μαθαίνω για την ιστορία της και ο μυστηριώδης πολιτισμός της παύει σιγά σιγά να αποτελεί μυστήριο.
Με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, η Κίνα ανοίγει εντελώς τις πύλες της στον έξω κόσμο, μοιράζεται μαζί μας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της. Εμείς, όλο και κάτι κερδίζουμε συνεργαζόμενοι με τους κινεζους, που όλο και κάτι κερδίζουν από μας. Ζούμε ένα όνειρο; Ζούμε την αρχή ενός ονείρου για έναν ειρηνικό πλανήτη, γαλήνιο και με αφθονία αγαθών; Μακάρι η Κίνα να φέρει την ισορροπία, που έχουμε ανάγκη. Μακάρι τα πυρά των πολέμων να μετουσιωθούν σε ειρηνικά πυροτεχνήματα.
Είμαι βέβαιη ότι αν στην εποχή του Μεγαλέξαντρου υπήρχε τηλεόραση, σήμερα όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη θα μιλούσαν ελληνικά και η Γη θα ονομαζόταν Μακεδονία!

Νους υγιής μέσα σε σώμα υγιές

Ετσι λέγαν οι αρχαίοι και κάτι γνώριζαν παραπάνω. Εμείς, είμαστε χωμένοι μέσα στην αντίφαση. Θαυμάζουμε τα ξερακιανά σώματα των (γυναικών) μοντέλων και τα φουσκωτά σώματα των ανδρών μίστερ τάδε. Χαζεύουμε τους αθλητές στους αγώνες και μετράμε τις επιδόσεις τους ξαπλωμένοι σε αναπαυτικά καθίσματα τρωγοπίνοντας. Στέλνουμε τα παιδιά μας σε φροντιστήρια, να ενισχύσουν τις γνώσεις των σχολικών μαθημάτων ή να μάθουν ξένες γλώσσες, τα στέλνουμε να μάθουν μουσικά όργανα συχνά με το ζόρι. Τα αναγκάζουμε δηλαδή να (μάθουν να) ασχολούνται με την καλλιέργεια του μυαλού τους και το κορμί το ξεχνούμε -και το ξεχνούν και τα παιδιά μας.
Ο επιτυχημένος άνδρας, όπως φαίνεται σήμερα, είναι ένας ένας παχουλός κύριος με αυξημένο ζάχαρο και χοληστερίνη -επειδή τρώει καλά και κάάάθεται πολύ ΓΙΑ ΝΑ σκέφτεται! Η επιτυχημένη γυναίκα είναι ένα απολειφάδι γυναίκας με καλπάζουσα οστεοπώρωση, που προσπαθεί με διάφορα ψιμμύθια να παντρευτεί έναν επιτυχημένο άνδρα. Αν βγάζει δικά της χρήματα, είναι μοντέλο ή τηλεπαρουσιάστρια -συνήθως. Μπορεί να είναι και πολιτικός ή δικηγόρος της μοδας με άπειρα μπότοξ και εξωφρενική κόμμωση! Αν έχει χρήματα από την οικογένειά της και ζει από αυτά, έχει σιάξει μερικά ιδρύματα ή είναι μέλος ή πρόεδρος ιδρυμάτων, κάνει ξενηστικωτικές διαιτες και μασάζ ΓΙΑ ΝΑ διατηρεί τη φόρμα της.
Πού βρίσκεται ο υγιής νους στα προηγούμενα παραδείγματα; Πού έχει πάει το υγιές σώμα;
(όχι, ονόματα δεν θα δώσω)

Olympics - Beijing - ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ

Σήμερα, ώρα 15:00, απευθείας -->> ΝΕΤ -->> ΣΠΟΡ -->> ΠΡΙΣΜΑ (στην ελληνική νοηματική γλώσσα)
Το βράδυ στις 22:00, μαγνητοσκοπημένη μετάδοση στη ΝΕΤ

Καλή τηλεθέαση :)

UPDATE-1: -->> Είδα την τελετή έναρξης. Φαντασμαγορια σκέτη! Εντυπωσιακή και η είσοδος των χωρών σύμφωνα με το κινέζικο όνομά τους. Κράτησα σημειωσεις και ίσως να γράψω ένα σχετικό ποστ.
Το στάδιο "φωλιά του πουλιού" ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ. ΚΑΤΑΜΑΓΕΥΤΙΚΑ λεμε...

UPDATE-2: -->> Αυτό που με ξενέρωσε ήταν η παρουσία (και συμμετοχή) στρατιωτικών στην τελετή. Ας θυμίσει κάποιος, παρακαλώ, τι γίνεται σε άλλους Ολυμπιακούς Αγώνες: είναι απαραίτητο να υπάρχει στρατιωτική παρουσία;