Για τα τμήματα της Βουλής γράφω. Αυτά που λειτουργούν το καλοκαίρι. Οταν ο λαός απολαμβάνει τα μπάνια του, οι πατέρες του φροντίζουν να περνούν νόμους και νομοσχέδια που κανονικά δεν θα περνούσαν στις χειμωνιάτικες συνεδριάσεις. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι βουλευτές μας και αφήνουν όλα τα πονηρά για το καλοκαιράκι. Ετσι και με το Μουσείο της Αστυνομίας. Στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε (αααχχχχ = αναστεναγμός ανακούφισης από τους παριστάμενους βουλευτές) για κτίρια συνολικού εμβαδού 28.000 τ.μ. και ύψους 27 μέτρων, η ανέγερση των οποίων θα απελευθερώσει(!!!) 1,5 στρέμμα πρασίνου (κατά τον πανέξυπνο υπουργό κ. Παυλόπουλο που θεωρεί εμάς βλάκες -για τους ψηφοφόρους του δεν τίθεται θέμα) τσονταρίστηκαν και μερικές άσχετες με αυτό τροποποιήσεις -άλλο κολπάκι αυτό: κολλάνε τροποποιήσεις για άσχετα θέματα σε ένα νομοσχέδιο και με την ψήφισή του τις παίρνει παραμάσχαλα και αυτές. Μαζί με το κτίριο, νάτες και οι δημοσκοπήσεις! Και δεν κάνανε τη χάρη να περάσουν και μια τροποποίηση του ΚΚΕ. ΦΤΟΥ! Οι καλοί χωρούν πολλοί, λέει μια παροιμία, αλλά εδώ το παραξηλώσανε: πολλοί μεν χώρεσαν, αλλά όχι καλοί. Ετσι, με ένα σμπάρο, πολλά τρυγόνια. Αντε, πάω για μια βουτιά και τα (ξανα)λέμε.
..τελικά, Βουλή είναι αυτό; Μάλλον... Βουλίτσα είναι.. Β-Λίτσα, δλδ Λίτσα Β' διαλογής..
-->> UPDATE-->> Λέω, σύμφωνα με τη λογική του κ. Παυλόπουλου, να τσιμεντάρουμε το σύμπαν και να το βάψουμε πράσινο!
..τελικά, Βουλή είναι αυτό; Μάλλον... Βουλίτσα είναι.. Β-Λίτσα, δλδ Λίτσα Β' διαλογής..
-->> UPDATE-->> Λέω, σύμφωνα με τη λογική του κ. Παυλόπουλου, να τσιμεντάρουμε το σύμπαν και να το βάψουμε πράσινο!
3 σχόλια:
Ε, λοιπόν μη νομίσεις ότι η ιδέα σου να βαφούν πράσινα τα κτίρια δεν προσπάθησε κάποτε να γίνει πραγματικότητα.
Ήταν 1978 -79, εγώ ήμουν 13 -14 τότε κι έμενα λίγο πιο κάτω από το νταμάρι της Πετρούπολης, το σημερινό «θέατρο Πέτρας».
Τα νταμάρια με απόφαση του τότε Πρωθυπουργού Κων/νου Καραμανλή (του θείου) απομακρύνθηκαν από το Λεκανοπέδιο το 1997.
Για πολύ καιρό, οι ιθύνοντες έψαχναν πως να καταστρέψουν κι άλλο το χώρο (που έτσι κι αλλιώς ήταν σε μια μεγάλη ανοιχτή πληγή στα σπλάχνα του βουνού).
Με τα πολλά κατέληξαν να τον κάνουν χωματερή, αλλά… εμφανίσιμη χωματερή.
Θα χρησιμοποιούσαν μερικές χιλιάδες λίτρα πράσινο χρώμα για να βάψουν τα πρανή του νταμαριού πράσινα, ώστε από μακριά να φαίνεται το βουνό πρασινισμένο (μαζί με μια αναιμική προσπάθεια αναδάσωσης που έκαναν).
Ευτυχώς με τις αντιδράσεις των κατοίκων και των φορέων δεν έγινε η χωματερή και περίπου μια δεκαετία αργότερα ο μακαρίτης Μ. Βολανάκης και η μακαρίτισσα Μελίνα Μερκούρη, δημιούργησαν το πρώτο θέατρο σε νταμάρι.
Άρα, ποτέ μη ρίχνεις ιδέες... Η εξουσία ακούει και μπορεί να τις εφαρμόσει! :-)
δ.
Εχεις δίκιο :) είδαμε τι έγινε με τις "πράσινες ταράτσες", που τις επιδοτεί τώρα ο Δ. Αθηναίων -αν δεν κάνω λάθος. Κάτι είδα σε τηλεοπτική εκπομπή, να διαφημίζονται εταιρείες που μεταβάλλουν τις ταράτσες σε χώρους πρασίνου. ΗΜΑΡΤΟΝ!
...οκ, καλό το "απο το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα", αλλά μη προσπαθούμε να... πετύχουμε(!) αυτό το "ολότελα"... Το θέμα είναι να μη φτάσουμε σε αυτό, έτσι δεν είναι;
Πώς το έλεγε εκείνο το παλιό σύνθημα;
Τα θέλουμε όλα. Και τα θέλουμε τώρα.
Δημοσίευση σχολίου