Ετσι φαίνεται να συμβαίνει σήμερα, κάτι τι ανάλογο με το παλιό ανέκδοτο και όποιος δεν το ξέρει να ειδοποιήσει να το γράψω. Ενα ωραίο διάλειμμα ήταν και πέρασε, όπως περνούν όλα τα ωραία: τα νιάτα, η ασφάλεια των εργαζόμενων, οι συλλογικές συμβάσεις, το 35ωρο, κλπ κλπ. Σε λίγο, όπως σας βλέπω και με βλέπετε, θα καταργηθούν η ανάπαυση του Σ/Κ, οι διακοπές, η αμοιβή των υπερωριών. Οι εργάσιμες ώρες θα αυξηθούν σε 80 εβδομαδιαίως -ναι, σάμπως δεν είναι τόσες και τώρα που μιλάμε, μόνο που καλύπτονται από δυο και τρεις εργασίες (με ανάλογα έσοδα) και όχι από μία μονάχα. Τουτέστιν, θα κληθούμε αγαπητοί συμπολίτες, από τη μια να κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι -που λέει η λαϊκή ρήση- και από την άλλη δεν θα έχουμε χρόνο να το... φάμε!
Κατά τα άλλα, η αυτοδυναμία της κυβέρνησης λύνει και δένει -κυρίως δένει.
Μια καλή πρόταση είναι ένα (κοινό ή γυναικείο, αδιάφορο) κίνημα εναντίον της εργασίας των γυναικών. Να πάρουν πάνω τους οι μισθοί και μετά το (ξανα)βλέπουμε το ζήτημα. Γιατί το προτείνω αυτό; Επειδή, μπαίνοντας η γυναίκα στην αγορά εργασίας δεν είδε χαΐρι. Ούτε η ίδια, ούτε η οικογένειά της. Αντί να μπαίνουν δυο μισθοί στο σπίτι, μπαίνει ενας -ο ανδρικός- και μισός -ο γυναικείος. Και σιγά σιγά, όλο υποβαθμίζονται -και ο ολόκληρος και ο μισός.
Πέρα από τέτοια κρύα αστεία όμως, το πρόβλημα δεν είναι άλυτο, έχει λύση: Η λύση είναι αυτή που καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε ως τώρα και ούτε -δυστυχώς για τη χώρα μας- δεν πρόκειται να τολμήσει, δηλαδή η απεξάρτηση του δημόσιου τομέα από το ρουσφετολογικό εναγκαλισμό της εξουσίας και των εκφραστών της με τους ψηφοφόρους, λες και οι ψηφοφόροι είναι τίποτα εξωγήινοι. Αυτή η σχέση μοιάζει με ναρκωμανία κι ακόμα χειρότερα. Πώς να απεξαρτηθεί ένας υποψήφιος βουλευτής, ας πούμε, τη στιγμή που από αυτή τη σχέση εξαρτάται η (επαν)εκλογή του; Πώς να το αποφύγει ένας εν ενεργεία βουλευτής, κι ακόμα περισσότερο ένας υπουργός; Τι να κάνει π.χ. ο [εκάστοτε] πρωθυπουργός όταν εξαρτάται η υπόστασή του από τη βούληση των δικών του υποστηρικτών;
Μάλλον για τούτο έκανε το στριφογυριστό τσαλίμι με την πρόσφατη τροπολογία. Σου λέει "δεν μπορώ να κόψω το ρουσφέτι των ολίγων, θα κόψω τον κώλο ολονών"! Ετσι το βλέπω το πράγμα. Οχι πως το δικαιολογώ, το εξηγώ. Οταν δεν είμαστε άξιοι να κυβερνηθούμε από σοβαρούς ανθρώπους, καλά να τα παθαίνουμε. Μέχρι τελευταίας πτώσης.
-->> και μετά, όταν θα έχουν τακτοποιηθεί όλα σύμφωνα με το ποθούμενο, θα έρθουν οι λίστες...
.
Κατά τα άλλα, η αυτοδυναμία της κυβέρνησης λύνει και δένει -κυρίως δένει.
Μια καλή πρόταση είναι ένα (κοινό ή γυναικείο, αδιάφορο) κίνημα εναντίον της εργασίας των γυναικών. Να πάρουν πάνω τους οι μισθοί και μετά το (ξανα)βλέπουμε το ζήτημα. Γιατί το προτείνω αυτό; Επειδή, μπαίνοντας η γυναίκα στην αγορά εργασίας δεν είδε χαΐρι. Ούτε η ίδια, ούτε η οικογένειά της. Αντί να μπαίνουν δυο μισθοί στο σπίτι, μπαίνει ενας -ο ανδρικός- και μισός -ο γυναικείος. Και σιγά σιγά, όλο υποβαθμίζονται -και ο ολόκληρος και ο μισός.
Πέρα από τέτοια κρύα αστεία όμως, το πρόβλημα δεν είναι άλυτο, έχει λύση: Η λύση είναι αυτή που καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε ως τώρα και ούτε -δυστυχώς για τη χώρα μας- δεν πρόκειται να τολμήσει, δηλαδή η απεξάρτηση του δημόσιου τομέα από το ρουσφετολογικό εναγκαλισμό της εξουσίας και των εκφραστών της με τους ψηφοφόρους, λες και οι ψηφοφόροι είναι τίποτα εξωγήινοι. Αυτή η σχέση μοιάζει με ναρκωμανία κι ακόμα χειρότερα. Πώς να απεξαρτηθεί ένας υποψήφιος βουλευτής, ας πούμε, τη στιγμή που από αυτή τη σχέση εξαρτάται η (επαν)εκλογή του; Πώς να το αποφύγει ένας εν ενεργεία βουλευτής, κι ακόμα περισσότερο ένας υπουργός; Τι να κάνει π.χ. ο [εκάστοτε] πρωθυπουργός όταν εξαρτάται η υπόστασή του από τη βούληση των δικών του υποστηρικτών;
Μάλλον για τούτο έκανε το στριφογυριστό τσαλίμι με την πρόσφατη τροπολογία. Σου λέει "δεν μπορώ να κόψω το ρουσφέτι των ολίγων, θα κόψω τον κώλο ολονών"! Ετσι το βλέπω το πράγμα. Οχι πως το δικαιολογώ, το εξηγώ. Οταν δεν είμαστε άξιοι να κυβερνηθούμε από σοβαρούς ανθρώπους, καλά να τα παθαίνουμε. Μέχρι τελευταίας πτώσης.
-->> και μετά, όταν θα έχουν τακτοποιηθεί όλα σύμφωνα με το ποθούμενο, θα έρθουν οι λίστες...
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου