Επιβατική αμαξοστοιχία έπεσε πάνω σε βαγόνια εμπορικής. 1.650 τόννοι φορτίου (400 παραπανίσιοι) και 40 βαγόνια (14 παραπανίσια) και το εμπορικό τρένο "έχασε" τα τελευταία βαγόνια του. Ο σταθμάρχης είδε κατάληψη στον άξονα (από το σύστημα τηλεδιοίκησης) και ρώτησε το μηχανοδηγό αν έχει όλα τα βαγόνια μαζί του, ο μηχανοδηγός είπε ναι και ο σταθμάρχης έδωσε το πράσινο φως για την επιβατική αμαξοστοιχία, που έπεσε πάνω στα βαγόνια που είχαν ξεμείνει πάνω στις γραμμές.
-->> συμπέρασμα 1: -->> το σύστημα τηλεδιοίκησης το έχουμε χεσμένο.
-->> συμπέρασμα 2: -->> επείγει η κατασκευή διπλής σιδηροδρομικής γραμμής. Είμαστε πολύ πίσω.
7 σχόλια:
Και τρίβουν πάλι τα χέρια τους φορτηγατζήδες, νταλικιέρηδες, και ΚΤΕΛατζήδες. Η μεγαλύτερη μαφία στο Ελλαδιστάν...
Μην ξεχνάς ότι κι αυτή η γραμμή που έχουμε είναι από την εποχή του Τρικούπη...
Ε, εντάξει, αφού 'ξηγήθηκε η οδηγάουα, τι το θες το εξαποδώ σύστημα διοίκησης; Α;
Tελικά μερικές φορές βοηθάει και η προσήλωση στους τύπους και τους κανονισμους...
~~Stazybο Hοrn, ε, ας φάνε κι αυτοί λίίίγο (ακόμα) ψωμάκι! :)
~~An-Lu, ναι γοργονίτσα μου, έτσι είναι. Και από την εποχή του Νώε θα έλεγα... :)
-->> πάντως, το σημαντικότερο (γνώμη μου) είναι ότι πληρώσαμε ένα σύστημα τηλεδιοίκησης το οποίο δεν χρησιμοποιούμε επειδή το... αμφισβητούμε!
Λέγεται πως είπε ο σταθμάρχης ότι το σύστημα τηλεδιοίκησης δεν είναι αξιόπιστο, έτσι προτίμησε να τηλεφωνήσει(!!!) στον μηχανοδηγό για να δει αν σέρνει όλα (και τα σαράντα!) βαγόνια πίσω από τη μηχανή του. Ο μηχανοδηγός απάντησε "Ναι" και ο σταθμάρχης τον πίστεψε και αγνόησε την ένδειξη του συστήματος τηλεδιοίκησης περί κατάληψης της γραμμής από κάποιο εμπόδιο. Μάλιστα.
Αντί να τοποθετήσουμε τον κατάλληλο ανθρώπο στην κατάλληλη θέση, δλδ έναν που κατέχει το αντικείμενο και εμπιστεύεται τα σύγχρονα μέσα, αφήνουμε τα πράγματα στη θέση τους και λέμε "έτσι τα βρήκαμε από το ΠΑΣΟΚ", π.χ. υπόθεση Βουρλούμη -άσχετο, αλλά κολλάει.
Στο κάτω κάτω, ας έλεγχε τη γραμμή να επιβεβαιώσει το σήμα του συστήματος (αφού δεν το εμπιστευόταν) και μετά ας τηλεφωνούσε και στο μηχανοδηγό -αν και δεν ήταν πια αναγκαίο.
-->> Είμαι περίεργη να μάθω αν συνεχίζει ο κ. σταθμάρχης να μην εμπιστεύεται το σύστημα.
-->> Αφού το θεωρούσε αναξιόπιστο, γιατί δεν το είχε αναφέρει;
-->> Μήπως το είχε αναφέρει; και αν το είχε αναφέρει, τι απάντηση είχε λάβει;
-->> Ηξερε να το χρησιμοποιεί;
-->> Μήπως του διέκοψε τον ύπνο; (3 με 4 η ώρα τα ξημερώματα έγινε η σύγκρουση)
~~pølsemannen, έχουτε δίκαιον!:) Μόλις τσίμπησα εις το πτερόν το σχόλιόν σας, ένεκα η επισκόπησις...
Το μόνο που θα συμπλήρωνα εις αυτό είναι και η προσήλωσις εις τες συνήθειες ταις παλαιές: ύπνος, τεμπελίτις, κλπ δημ/υπαλληλικά χαρακτηριστικά. Το πιθανότερον όμως είναι "η κακιά η ώρα".
Πληρώνουμε για υπηρεσίες και αγαθά στο κράτος και μετά την πληρώνουμε με την αδιαφορία και την ανικανότητα που υπάρχει σε πολλούς. Έχουν γίνει πόσα παρόμοια, αλλά τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα.
Με αγάπη πάντα
Max
Ξέρεις Max, αυτή την αγάπη που βάζεις απο κάτω τη βλέπω -συνδυάζοντάς τη και με το σχόλιο- ως αγάπη που κυρίως συγχωρεί, μια αγάπη γεμάτη παραίτηση δλδ. Εμένα, η αγάπη που με εμπνέει είναι η αγάπη που μάχεται για το καλύτερο, μια αγάπη ορμητική, που κρατά το λάβαρο της επίθεσης!
Φίλη μου Ροδιά, η αγανάκτησή μου και κάποιες φορές και η οργή μου, είναι μεγάλη και τέτοια συμβάντα όταν διαβάζω, αλλά και σε άλλα θέματα και γεγονότα. Υπήρξαν κάποιες φορές, που και στο blog και σε blogs φίλων, έχω μιλήσει με τρόπο καυστικό θα έλεγα (καυστικό για εμένα, για κάποιον ίσως όχι). Δεν ξέρω αν είναι παραίτηση. Δεν θέλω να το βάζω κάτω εύκολα. Δε συγχωρώ την αμέλεια ειδικά σε περιπτώσεις που μπορεί να κοστίσει τη ζωή των άλλων! Στο συγκεκριμένο θέμα, πόσα ατυχήματα έχουν γίνει, πόσες φορές τους έχουν κράξει και κανένα αυτί δεν έχει ιδρώσει! Ανάλογα με το θέμα είναι το ύφος μου συνήθως. Έχω γράψει άρθρα για την προκατάληψη και το στιγματισμό στην ψυχική υγεία, όπου κατά τη γνώμη μου, βγάζω μία μαχητικότητα. Όπως και σε ζητήματα κακοποίησης παιδιών. Θέματα που λίγοι τα αγγίζουν και ακόμη λιγότεροι απαντούν σε αυτά. Προσπαθώ, να είμαι ψύχραιμος και ίσως βγάζω μία φυγή.
Με αγάπη πάντα
Max
Δημοσίευση σχολίου