Η κρίση είναι σεξουαλική

Φαντάσου τις χώρες της Δύσης (στη συνέχεια Ευρωπέος) σαν έναν ώριμο άνδρα και τις αγορές (στη συνέχεια Αγορά) σαν μια απαιτητική νεαρή γυναίκα. Ο καημένος ο Ευρωπέος, μάταια κάνει ό,τι μπορεί για να ικανοποιήσει τις ορμές της Αγοράς. Η γυναίκα είναι λυσσασμένη, όλο ζητάει και ζητάει το ακατόρθωτο. «Τί ήθελα κι έμπλεξα μαζί της», σκέφτεται ο πρώην σοβαρός κύριος, βάζει την τρόικά του να λειτουργήσει (μπορείς να φανταστείς ποια είναι η τρόικα), εκείνη όλο τα μπουρδουκλώνει, είναι αδύνατο να πετύχει κάτι, άσε που κανείς δεν ξεχωρίζει ποιο μέλος της είναι από τα τρία το μακρύτερο. Από αποτυχία σε αποτυχία, από πτώχευση σε πτώχευση, αδύνατον να εξυπηρετήσει ο Ευρωπέος την Αγορά, μένουν κι οι δυο τους δυστυχισμένοι. Η διεύρυνση δεν είναι ποτέ αρκετή, όσα εφαρμοστικά μέτρα και να παρθούν.

Υπάρχει όμως και κάτι τι θετικό στην περίπτωση των δυο αυτών ερωτευμένων. Το ότι επιθυμούν να παραμείνουν μαζί, όσο κι αν έχουν μπλέξει τα μπούτια τους, όσο κι αν είναι και οι δυο τους ισχυρές προσωπικότητες και κανείς τους δεν θέλει να υποχωρήσει προς όφελος του άλλου. Τα Μνημόνια δίνουν και παίρνουν μεταξύ τους, όρκοι και Ομόλογα αιώνιας πίστης ανταλλάσσονται κάθε τρεις και λίγο, μεσάζοντες καλούνται να συνδράμουν το ζεύγος με συμβουλές, αλλά το πρόβλημα δεν λύνεται. Παρ' όλ' αυτά, ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της σχέσης τους. Ο Ευρωπέος χαλαρώνει, δεν επαίρεται πλέον φανερά για τη σοφία και την κουλτούρα του, η Αγορά αρχίζει να ωριμάζει σαν γυναίκα -μπορεί να γίνει και μητέρα σε λίγο- και καταλαβαίνει ότι έχει πολλά να μάθει από έναν ώριμο άνδρα, δεν είναι όλα σεξ στη ζωή, υπάρχει και η αγάπη.

Ο Ευρωπέος, βέβαια, είναι πολύ δύσκολο να παραιτηθεί από τη σκέψη ενός άνδρα παλαιών αρχών και να εγκαταλείψει εντελώς την απαίτησή του να βρίσκεται αιωνίως από πάνω, αλλά, προκειμένου να χάσει την αγαπημένη του Αγορά -που θα πάει;- θα αποφασίσει όπου νά'ναι να της δοθεί, να αφήσει τον εαυτό του στα χέρια της, να τον κάνει έστω για λίγο ό,τι αυτή θέλει. Μπορεί να μάθει από την Αγορά τί σημαίνει σεξ χωρίς όρια, μπορεί να μάθει και τί εστί βερύκοκκο, ποιος ξέρει...

«Μα πού τον βρήκα αυτόν το γερομπαμπαλή», λέει η Αγορά από μέσα της «καθόλου εκσυγχρονισμένος, είναι αδύνατο να με καταλάβει και να ικανοποιήσει τις ανάγκες μου», ενώ ταυτόχρονα παίζει με τα λευκά του μπουκλάκια και του τσιμπά τρυφερά το μάγουλο, εντελώς αποφασισμένη πάντως να τον φέρει στα νερά της. Το ζητούμενο είναι λοιπόν να βρεθεί κάποια ισορροπία μεταξύ τους, αλλοιώς η σχέση θα πάει κατά διαόλου, που λένε, πράγμα που κανείς από τους δυο τους δεν επιθυμεί -είναι φουλ ερωτευμένοι, τό'παμε αυτό.

Αυτή τη στιγμή, το πράγμα βρίσκεται σε φάση συγκρουσιακή, που λένε. Η Αγορά κάνει υπερβολικά ναζάκια για να της δώσει επιπλέον σημασία -ίσως για να της δώσει το πορτοφόλι του ή να της μεταβιβάσει όλα τα περιουσιακά του στοιχεία. Εκείνος έχει μουλαρώσει, όχι επειδή δεν της έχει εμπιστοσύνη, αλλά επειδή όλα αυτά τα θεωρεί προέκταση του ανδρισμού του -και δώσ' του και εξωθεί την τρόικα να πράξει το καθήκον της. Μάταιη ενέργεια, όπως είπαμε όμως, είναι οργανικό το θέμα.

Ο μόνος που θα δώσει τη λύση είναι ο πανδαμάτωρ χρόνος, όπως πάντα. Σε λίγο, θα καταλάβουν και οι δυο τους ότι τα πείσματα δεν ωφελούν, το αχαλίνωτο σεξ δεν είναι ο μοναδικός συνδετικός κρίκος μεταξύ ερωτευμένων ζευγαριών, θα έρθει η αγάπη η γλυκειά και θα δέσει η μαγιονέζα. Θα γράψουν τότε στο χέρι του ο καθένας λέξεις ερωτικές κι αγαπησιάρικες σε όλες τις γλώσσες, θα αφήσουν πίσω τους τις γκρίνιες και τις φαγωμάρες και θα ξεκινήσουν για ένα μακρύ ταξίδι να γνωρίσουν τον κόσμο. Μακάρι, λέμε, να ησυχάσουμε κι εμείς!