Μια φορά, ήταν ένας διεφθαρμένος γέρος, ένας σκατόγερος που λένε, που είχε βάλει στο μάτι μια ζουμερή νταρντάνα. Ηθελε να την κατακτήσει -με όλη τη σημασία της λέξης- ελπίζοντας να ξαναβρεί το χαμένο του σφρίγος. Η νταρντάνα είχε μπόλικες κόρες, η μια καλύτερη και ομορφότερη από την άλλη, περίπου 27 αν θυμάμαι καλά. Θέλοντας να γλιτώσει από τα σάλια του αηδιαστικού ραμολιμέντου, δεν δίστασε να προωθήσει στην πορνεία μια από τις πανέμορφες κόρες της, την πιο τσαχπίνα, θεωρώντας ότι έτσι θα γλίτωνε τον εαυτό της και τις υπόλοιπες κόρες που φαινόντουσαν πιο φρόνιμες και σωστές. Του γέρου τού καλάρεσε η μικρά και άρχισε αμέσως να τη γυροφέρνει φλερτάροντας με το γνωστό τρόπο, λέγοντας ψέμματα δηλαδή. Χρησιμοποιούσε τη γλώσσα των επίδοξων εραστών, ωραιοποιώντας κοινές λέξεις, διανθίζοντας με σαχλά και παιδαριώδη νοήματα τα λόγια του.
Ετσι χαϊδευτικά μιλώντας της σαν να κανακεύει ανίδεο, αθώο κι αγνό μωρουδέλι, δεν άργησε να τη ρίξει τη μικρή, που, αν και τσαχπίνα, ήταν απονήρευτη σε γεροντικές ύπουλες επιθέσεις. Στο πρόσωπο του βρωμόγερου, αντί να βλέπει έναν επικίνδυνο βιαστή έβλεπε ένα άκακο γερόντιο. Ετσι είναι αυτά, βλέπεις, συμβαίνουν και στις καλύτερες των οικογενειών. Ο γέρος έκανε το σοφό και τον παντογνώστη, είχε και το βλέμμα του φιδιού, και τη γοήτευσε τόσο που δεν άργησε να φτάσει στο πλήρες ξεβράκωμα, που λένε. Αυτή τη στιγμή που διηγούμαι την ιστοριούλα, βρισκόμαστε στο σημείο όπου, με χαδάκια και χαζουλά γλυκόλογα που παραπέμπουν στην παιδική ηλικία, ο γέρος έχει ήδη διευρύνει το πεδίο επιρροής και, με το όργανο πανέτοιμο, είναι έτοιμος για την εφαρμογή του. Τουτέστιν, επίκειται συνουσία, με τη θέληση της κοπέλας βεβαίως -θεωρητικά, μια και η κοπέλα δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι.
Αυτή η πράξη θα δώσει φτερά στο πονηρό γερόντιο, όχι μόνο παρατείνοντας τη ζωή του, αλλά κυριολεκτικά νεκρανασταίνοντάς το. Η νταρντάνα εντωμεταξύ, βλέπει να ζωηρεύει ο επίδοξος εραστής της και αντί να γλιτώσει η ίδια έχει βάλει σε κίνδυνο ολόκληρη την οικογένειά της, γιατί ο γέρος άρχισε κιόλας, πριν ολοκληρώσει καν τη σχέση του με την τσαχπινούλα, να ζαχαρώνει κι άλλες από τις κόρες και μάλιστα μερικές από τις σοβαρές. Τι θα γίνει στο τέλος, άγνωστο. Ελπίζω πάντως να έρθει το μυαλό, που λένε, στη μάνα τη νταρντάνα και να διαφυλάξει όλα τα παιδιά της γιατί μόνο έτσι θα γλιτώσει η ίδια και θα στείλει το γερόντιο στον τάφο πριν αυτό γίνει ζόμπι.
______________________________
ΣΗΜ.1. την ιστοριούλα διάβασέ τη και μοίρασε τους ρόλους -ποια ειναι η μάνα νταρντάνα, ποια η κοπέλα και ποιος ο γέρος- έχοντας στο νου σου αυτό το κείμενο[1]:
Το 2007 στο διάγγελμά του προς το έθνος, ο πρόεδρος Νέστορ Κίρχνερ ανέφερε ότι οι ξένοι πιστωτές της χώρας του είχαν πει: «Πρέπει να καταλήξετε σε μια συμφωνία με το ΔΝΤ για να πληρώσετε τα χρέη σας». Τους απάντησε: «Κύριοι, είμαστε ένα ανεξάρτητο έθνος. Θέλουμε να πληρώσουμε τα χρέη μας, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να δεχτούμε ξανά μια συμφωνία με το ΔΝΤ». Το αποτέλεσμα είναι το ΔΝΤ, πανίσχυρο τις δεκαετίες του 1980 και 1990, να μην έχει πλέον καμμιά δύναμη στην περιοχή. Το 2005 το 80% του συνόλου των δανείων του ΔΝΤ ήταν προς τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Το 2007 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις 1% -μια τεράστια αλλαγή μέσα σε δυο μόνο χρόνια. «Υπάρχει ζωή μετά το ΔΝΤ, και είναι μια καλή ζωή», κατέληξε ο Κίρχνερ[2].
Η αλλαγή αυτή επεκτείνεται πέρα από τη Λατινική Αμερική. Μέσα σε τρία χρόνια το σύνολο των δανείων του ΔΝΤ σε παγκόσμια κλίμακα μειώθηκε από 81 δισ. δολάρια σε 11,8 δισ. δολάρια, με σχεδόν μοναδικό παραλήπτη την Τουρκία. Το ΔΝΤ, που θεωρείται ένας παρίας στις χώρες όπου αντιμετώπισε τις κρίσεις ως κερδοσκοπικές ευκαιρίες, έχει αρχίσει να αποδυναμώνεται. Εξίσου δυσοίωνο είναι και το μέλλον της Παγκόσμιας Τράπεζας.
[1] από το Δόγμα του Σοκ της Ναόμι Κλάιν, εκδ. Λιβάνη. Δες επίσης συνέντευξη της συγγραφέως στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.
[2] Fiona Ortiz, «Argentina's Kirchner Says No New IF Program», Reuters, 1 Μαΐου 2007.
ΣΗΜ.2. εμείς εδώ τί κάνουμε; Παίζουμε το ρόλο του θύματος, αφήνοντας το Δράκουλα να μας ρουφάει το αίμα; Ξαναζωντανεύουμε ζόμπι; Απολαμβάνουμε το βιασμό μας; Τί;
ΣΗΜ.3. το επόμενο ποστ υπόσχομαι να είναι πιο αισιόδοξο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου