Ποια είναι η σχέση μεταξύ τους; Νομίζω ότι σχετίζονται πολύ στενά, τόσο που πάνε για γάμο και αυτό θα είναι καταστροφή σκέτη, επειδή οι περισσότεροι γάμοι καταλήγουν σε διαζύγιο... Αλλά, τι λέω; Εχουν κιόλας παντρευτει και οι απόγονοι της παράξενης αυτής συνεύρεσης βρίσκονται προ των πυλών, γεννιούνται όπου νά'ναι δλδ, και θα λάβουν τη θέση τους με δόξα και τιμή αντικαθιστώντας το μπαμπά/βασιλιά/Χρήμα και άγνωστο τί μας μέλλεται.
Το Χρήμα στην παιδική του ηλικία ήταν απλώς ένα κοινώς αποδεκτό μέσο συναλλαγής, αντιπροσωπεύοντας π.χ. ένα καντάρι στάρι. Πού να σηκώνει κανείς ένα καντάρι στάρι που, χώρια το βάρος, είχε και τεράστιο όγκο και δεν χώραγε σε καμμιά τσέπη. Ετσι λοιπόν, γεννήθηκε το Χρήμα, που ήταν στην αρχή ένα κομματάκι κόκκαλο και αργότερα ένα κομματάκι μέταλλο -χαλκός, ασήμι, χρυσάφι. Δηλαδή, όσο πέρναγε ο καιρός, πέρναγε και το Χρήμα στην εφηβεία του και τόσο πιο πολύτιμο γινόταν.
Οταν ανδρώθηκε πια το Χρήμα, έγινε ελαφρύτερο για να μη βαραίνει πολύ τα πουγγιά των λεφτάδων. Στην αρχή έγινε ένα ομόλογο ενός χρηματικού ποσού γραμμένο πάνω σε ένα χαρτί και σε αυτή τη μεταμόρφωση παίξαν μεγάλο ρόλο οι έμποροι της Βενετίας -όχι σαν το Σάυλωκ, οι κανονικοί έμποροι- αν και η πρώτη τράπεζα ιδρύθηκε στη Φλωρεντία νομίζω. Επειδή οι έμποροι τρέχαν από δω κι από κει, στα πέρατα του κόσμου δηλαδή, και δανειζόντουσαν λεφτά κι έπρεπε να αποδεικνύουν πως έχουν λεφτά κι άλλα τέτοια πολλά και δύσκολα, και οι δανειστές έδιναν αποδεικτικά στοιχεία (ομόλογα/γραμμάτεια) γραπτά στους εμπόρους, τα χαρτιά αυτά σιγά σιγά απόκτησαν δική τους αξία βασισμένη όμως στο χρυσάφι που βρισκόταν κλειδωμένο στα σεντούκια των δανειστών. Και -αλληλούια!- γεννήθηκε το Χαρτονόμισμα!
Το Χρήμα ως Χαρτονόμισμα είναι δημιούργημα της Αναγέννησης, είναι ο άνδρας που ξεπήδησε από το παιδί_Χρήμα της αρχαιότητας και με αυτή τη μορφή -τη στιβαρή ανδρική, τη μπεσαλίδικη- έφτασε ίσαμε τον προηγούμενο αιώνα, στη δεκαετία του '60 νομίζω -θυμήσου Ντε Γκωλ, χρυσάφι, κλπ κλπ. Το Χαρτονόμισμα δηλαδή, έπρεπε να αντιπροσωπεύει κάποια απτή αξία, όπως ήταν τότε ο Χρυσός. Περάσαμε από το στάρι (ή το λάδι) των αρχαίων στο χρυσάφι, χωρίς να μας πολυνοιάξει, χωρίς να μας ενδιαφέρει και πολύ έως καθόλου π.χ. το ότι το χρυσάφι δεν... τρώγεται! Αρκεί που είχαμε (όσοι έιχαν δλδ) χαρτονομίσματα να ψωνίζουμε αγαθά.
Σιγά σιγά -ή μάλλον.. απότομα!- η βάση του Χρήματος άλλαξε, μόλις η μεγάλη δύναμη του πλανήτη κατάλαβε ότι μια μικρή χωρα πάει να της φάει τα πρωτεία σε λεφτά, πάει δηλαδή η Γαλλία να ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε στοκ Χρυσού. Ετσι, το Χρήμα κουνήθηκε από τη βάση του Χρυσού και πήδηξε στη βάση του Πετρελαίου -εντελώς αυθόρμητα. Θυμάστε τι έγινε αρχές '70 στο Λίβανο, που κάηκε η Βηρηττός, κλπ κλπ. Εφυγαν οι τράπεζες άρον άρον από την "Ελβετία της Μέσης Ανατολής" (όπως λεγόταν ο κατακαημένος Λίβανος) και τη θέση τους πήραν τα μπαζούκας και οι μπόμπες και ο σώζων εαυτόν σωθήτο λέμε. Αυτό ήταν το πέρασμα του χρήματος στην κρίση της μέσης ηλικίας, με διάφορα πονάκια στη μέση, κλιμακτήριο, κρίση σεξουαλικότητας, ανδρική εμμηνόπαυση και άλλα τραγικά!
Να μη τα πολυλογούμε, τα πετρέλαια δίναν δείγματα ότι τελειώνουν και τη Μεγάλη Δύναμη την έπιασε κολούμπρα, ένα ψυχοσωματικό τραλαλα, κι άρχισε να φέρεται υστερικά κάνοντας πολέμους με χώρες πετρελαιοφόρες, μεσανατολικές δηλαδή, με διάφορα προσχήματα. Κανείς δεν ανέφερε την πραγματική αλήθεια, ότι δλδ άρχισαν (και δεν έχουν πάψει ως τώρα) να τυπώνονται χαρτονομίσματα αβέρτα κουβέρτα στα νομισματοκοπεία πέραν του Ατλαντικού, που δεν άξιζαν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο ήταν τυπωμένα. Και αυτά τα χαρτάκια χρηματοδότησαν ένα κάρο πολέμους λέμε... Μυστήρια πράγματα, σαν το μάννα εξ ουρανού ένα κάτι.
Καθώς δείχνουν τα πράγματα, το Χρήμα πέρασε στην εποχή του γήρατος και όπου νά'ναι θα το δούμε να πνέει τα λοίσθια και, όπως όλα τα παλαβά γερόντια, βρήκε κι αυτό τη σύντροφο της γεροντικής καρδιάς του, που θα του γαληνέψει τις τελευταίες του στιγμές... Ετσι, έγινε η συναντηση με το Χρέος! Το Χρήμα, με λίγα λόγια, ερωτεύτηκε το Χρέος κι άρχισε εδώ και λίγο καιρό το γερόντιο Χρήμα να στηρίζεται πάνω στο ρωμαλέο κορμί του νεαρού Χρέους!
Σίγουρα, το Χρήμα δεν είναι στα καλά του, γιατί ποιο λογικό πλάσμα ξετινάζεται για να αγοράζει Χρέος, να παντρεύεται(!) το Χρέος και να στηρίζει κιόλας την ύπαρξή του στο Χρέος;
Κι έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και ρωτάμε «τι να φταίει που φτάσαμε ως εδώ» και άλλα τραγικά ερωτήματα μελλοθανάτου και δεν καταλαβαίνουμε ότι αφού, έτσι κι αλλοιώς, το χρήμα είναι σκέτο χαρτί, τι θέλουμε να το συγκρατούμε τάχα μου δήθεν και δεν το απελευθερώνουμε να πεθάνει ήσυχα ήσυχα...
Ισως ανησυχούμε επειδή φοβόμαστε για το ποιος θα είναι ο διάδοχος του Χρήματος -ο βασιλιάς απέθανε, ζήτω ο βασιλιάς!- μόνο που δεν γνωρίζουμε καθόλου ακόμα ποιος θα μπορούσε να είναι ο βασιλιάς. Και λέω τώρα, μήπως ο βασιλιάς ήδη έχει σκάσει μύτη -Νάτος, νάτος γεννιέται!- μόνο που δεν μπορούμε ακόμα να το πιστέψουμε ότι τη θέση του Χρήματος θα πάρουν, μετα τα κοκκαλάκια και τα μέταλλα που αντιπροσώπευαν το στάρι και μετά τα χαρτονομίσματα που αντιπροσώπευαν το χρυσάφι και το πετρέλαιο, μήπως -λέω τώρα- τη θέση του Χρήματος θα πάρουν τα παιδάκια του αφύσικου γάμου του Χρήματος με το Χρέος, δηλαδή οι άυλοι αριθμοί και τα -ακόμα πιο ασαφή- ποσοστά; Για σκεφτείτε το κι εσείς που έχετε περισσότερο μυαλό και γνώσεις...
Τζάμπα μας προπονούσαν τόσα χρόνια οι τράπεζες με τις κάρτες; Απορία εκφράζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου