Η Μυστηριώδης Ψήφος

Μια φορά, ήταν ένας λαός που είχε μία ψήφο και δεν ήξερε τί να την κάνει όταν του τη ζητούσαν κάθε δυοτρία με τέσσερα χρόνια. Οσο δεν του τη ζητούσαν, απειλούσε κι έλεγε πως όταν έρθει η ώρα να ρίξει την ψήφο του θα τους έδειχνε αυτωνών των μπήξε δείξε, αλλά μόλις η ώρα ερχόταν τον έπιανε μια κρίση μαζοχισμού ή κρίση αμνησίας -αναλόγως, όπως τύχαινε- κι έριχνε την ψήφο του στα ίδια και τα ίδια και αυτά τα "ίδια" επαναλαμβανόντουσαν εσαεί, μαζί με τα παράπονά του βεβαίως.

Μια μέρα, λέει από μέσα του ότι «αυτή τη φορά θα τους ξεγελάσω και δεν θα ρίξω την ψήφο μου πουθενά και σε κανέναν» κι έτσι έκανε. Επεσαν τότε όλοι στη μαύρη μελαγχολία, που όμως δεν κράτησε πολύ, ίσα ίσα μερικές ωρίτσες ώσπου να πέσουν στο εντελώς ανάποδο, στην αλαζονία του νικητή, δηλαδή. Αρχισαν, λοιπόν, να διεκδικούν όλοι την ψήφο του λαού -αυτήν που δεν έριξε, ντε- και να λένε ότι «αυτή η ψήφος είναι δική μου» καθένας για την πάρτη του.

Ετσι, βγήκαν όλοι κερδισμένοι και ο λαός, χαμένος και πάλι, αναζητούσε τρόπο να επιβάλει τη θέλησή του, γιατί, ως γνωστόν, η θέληση του λαού κανονίζει τα πράγματα και όχι η πονηριά των εξουσιαστών του. Ο λαός επίσης, ως γνωστόν και πάλι, είναι σοφός και μέσα στην απέραντη σοφία του αφήνει κάπου κάπου τα πράγματα στην τύχη εντελώς λέμε. Οι εκλογές γίνονται τότε ένα τυχαίο παιχνιδάκι (όχι που δεν είναι, αλλά λέμε τώρα), κάπως σαν το καλειδοσκόπιο. Κουνάς τα ψηφαλάκια και σιάχνονται αυτομάτως ένα σωρό ωραίες χρωματιστές εικονίτσες. Μερικές φορές, οι εικονίτσες και τα χρωματάκια ταιριάζουν με τα προηγούμενα κουνήματα, άλλες φορές πάνε λιγουλάκι παραπέρα και μπερδεύονται τα πράγματα αλλά ο λαός το διασκεδάζει, παρόλο που η τύχη του εξαρτάται απολύτως από την κατανομή των χρωμάτων.

Ετσι έγινε και την περασμένη Κυριακή. Ο λαός κούνησε το καλειδοσκόπιο με την Μυστηριώδη Ψήφο του και σχηματίστηκαν τυχαία οι δυνάμεις των κομμάτων και άρχισαν όλοι να διεκδικούν τη νίκη αλαλάζοντας και να προσπαθούν να πείσουν το λαό -καθενας για λογαριασμό του- πως εκείνος είχε νικήσει και να τον ευχαριστούν και να τον κολακεύουν. Ο λαός, βεβαίως, ως σοφός που είναι, κάθεται και το γλεντάει -τι άλλο μένει να κάνει ο έρμος;- να βλέπει τους εξουσιαστές του σαν ιθαγενείς στη ζούγκλα να χορεύουν γύρω απο τα καθρεφτάκια και τις γιαλιστερές χάντρες που τους είχε δείξει, γιατί, εδώ που τα λέμε, ο λαός είναι ο αποπάνω όσο και αν οι εξουσιαστές θέλουν να πιστεύουν πως εκείνοι έχουν το πάνω χέρι. Οι εξουσιαστές έρχονται και παρέρχονται, αλλά ο λαός μένει.
___________________________________
ΣΗΜ.1. Εντυπωσιάστηκα απο την προτροπή μιας καραπονηροβλαχάρας που ωθεί το λαό σε άκυρη ή λευκή ψήφο ή ακόμα και αποχή, τη στιγμή που ίσαμε την παραμονή των εκλογών τον εκλιπαρούσε να μη τυχόν απέχει και να μη χαραμίζει την ψήφο του χρωματίζοντάς την άσπρη ή λιγδώνοντάς τη με σαλαμάκια.
ΣΗΜ.2. Εντυπωσιάστηκα -αλλά όχι και πολύ- από τις δηλώσεις ενός κυρίου με κομοδινί μαλλί, που αφήνει μεγαλόκαρδα το λαό να κάνει ό,τι θέλει, αλλά θα τον ενημερώσει, λέει, την προπαραμονή των εκλογών, για το τί να κάνει.
ΣΗΜ.3. Εντυπωσιακή και η άντληση δύναμης ενός ψηλόλιγνου κυρίου με φαλακρίτσα από ένα βραχιολάκι, αλλά εντυπωσιακότερες οι κραυγές ενός άλλου ψηλόλιγνου χωρίς φαλάκρα και δυναμικό βραχιόλι, που φωνάζει όπως ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης. Τι να πεις...
ΣΗΜ.4. Οι υπόλοιποι κυρίες και κύριοι μνηστήρες της πολυπόθητης εξουσίας το παίζουν ταπί και ψύχραιμοι και κάτι παιδάκια τρέχουν από δω κι από κει αλαλιασμένα να κολλάν αφίσες και να προπονούν τα συγγενικά γερόντια (καλά, αυτό το κάνουν όλοι, μη γελιόμαστε, και πεθαμένους απο τον τάφο θα σηκώναν μερικοί!) πώς να ισορροπήσουν μπροστά στο παραβάν κάνοντας πρόβα με τις κουρτίνες του σαλονιού.
ΣΗΜ.5. Σε μια επαρχία της χώρας, ένας ιπποψήφιος (έτσι, γιατί καβαλάει άλογο συχνά) εξουσιαστής ετοιμάζεται, λέει, να επαναλάβει τον άθλο του Μεγαλέξαντρου και να κόψει το Γόρδιο Δεσμό -πριν τον πάνε δεμένο με την άσπρη μπλούζα, εννοείται.
ΣΗΜ.6. Δεν μπορώ να ξέρω τι γίνεται σε όλες τις επαρχίες, αυτό που ξέρω είναι ότι οι υποψήφιοι εξουσιαστές έχουν λαλήσει κανονικά και φοβάμαι μη τυχόν η εγκυμονούσα κάλπη, μετά τη γονιμοποίησή της με τη Μυστηριώδη Ψήφο, γεννήσει κάνα... αυγό!
ΣΗΜ.7. Υπάρχει μια παροιμία αρχαία, που λέει «το μη χείρον, βέλτιστον» και είμαι σίγουρη πως ο λαός, που εκτός από σοφός και μαζόχας είναι και απρόβλεπτος, τη γνωρίζει και θα την αξιοποιήσει.