Ανθρώπινη Πραγματικότητα -04

ΑΡΘΡΟ 4

Ολοι είμαστε δούλοι, επιβάλλεται να ζούμε υπό καθεστώς δουλείας ολικής ή μερικής, η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή αποτελούν τη βάση του πολιτισμού μας.

_________________________________
Αυτά που λέει η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Αρθρο -04, ότι δηλαδή «Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό το καθεστός δουλείας, ολικής ή μερικής, η δουλεία και το δουλεμπόριο υπο οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.» είναι μάλλον ευσεβείς πόθοι...

ΣΗΜ. Οταν μιλάμε για δούλους και δουλεία, στο νου μας έρχονται αυτομάτως εικόνες από την πολύπαθη Αφρική, τα μπαμπακοχώραφα της Αμερικής, τις φυτείες με τα ζαχαροκάλαμα, το Μπάρμπα Θωμά και την καλύβα του, τις βουρδουλιές, άντε και τα ποιήματα του δουλέμπορα γάλλου ποιητή.

Ξεχνάμε ότι η δουλεία ήταν η βάση των αρχαίων πολιτισμών, ότι χωρίς δούλους δεν θα υπήρχαν τα μνημεία του πολιτισμού που θαυμάζουμε, όπως π.χ. οι Πυραμίδες της Αιγύπτου και τα δημιουργήματα του πνεύματος των αρχαίων λαών -και των ελλήνων.

Ξεχνάμε ότι γινόντουσαν πόλεμοι με βασικό κέρδος την απόκτηση δούλων, όπως συμβαίνει και σήμερα, γιατί, τί άλλο είναι αυτά τα εξαθλιωμένα καραβάνια ανθρώπων που διώχνονται βίαια από τον τόπο τους; Ποιο σκοπό εξυπηρετούν, εκτός από το να προμηθεύουν την αγορά εργασίας με φτηνό εργατικό δυναμικό; Παλιά, οι πόλεμοι γινόντουσαν με τόξα και δόρατα, αργότερα με πυροβόλα, σήμερα με ψυχολογικά όπλα, όπως το όπλο του φόβου της φτώχειας.

Ξεχνάμε ότι η κραταιή Βυζαντινή αυτοκρατορία δεν αποτέλεσε εξαίρεση από τον κανόνα. Αφθονοι δούλοι και στον καιρό της. Με διεύρυνση θρησκευτική της έννοιας της λέξης "δούλος", διευκόλυνε την εισαγωγή της δουλικότητας στην ανθρώπινη σκέψη. Οι δούλοι δεν ήταν πλέον μονάχα εκείνοι που κουβαλούσαν τις άμαξες των πλουσίων, αλλά με ένα τρόπο υποχθόνιο εξίσωσαν πλούσιους και φτωχούς κάτω από τον όρο "δούλος του Θεού", προλαβαίνοντας πιθανές εξεγέρσεις. Ολοι δούλοι, λοιπόν, πλούσιοι και φτωχοί, κάτω από την καθοδήγηση εκείνων που έργο τους (υποτίθεται ότι) ήταν η ανύψωση του Ανθρώπου. Μάλιστα.

Στο παιχνίδι και οι μεγάλοι καλλιτέχνες, γλυπτες, ζωγράφοι, ποιητές, ύμνησαν καθένας με τον τρόπο του, τα καλογυμνασμένα κορμιά των σκλάβων -ανδρών και γυναικών- περιέγραψαν γλαφυρά τα ουρί των χαρεμιών, μετέτρεψαν μια ατμόσφαιρα πόνου και καταπίεσης σε ατμόσφαιρα παραδείσου.