Ως γνωστόν -αλλά πού να το ξέρετε εσείς;- δεν μου αρέσει η μπίρα. Ενα τσιπουράκι, λίγο κρασάκι, για κανα βαρύτερο αργά το βράδυ, δε λέω όχι. Αλλά μπίρα, ποτέ! Εκανα δώρο στον εαυτό μου όμως, ένα ανοιχτήρι για μπίρες. Το είδα τόσο όμορφο και ντιζαϊνάτο, μου γυάλισε και το ψώνισα. Τώρα δε μου απομένει παρά να το ρίξω στη μπιροποσία. Ελα όμως που... δεν; Χρειάζεται πλήρης αναμόρφωση του γούστου μου για να ξεκινήσω κάτι τέτοιο. Μπίρα; Πφφφ! Περιμένω λοιπόν την ώρα και τη στιγμή που θα αλλάξουν οι προτιμήσεις μου και θα περιλαμβάνουν και μπίρα για ποτό. Ολα είναι δυνατά σ' αυτό τον κόσμο. Το ζητούμενο είναι να μπορούμε να περιμένουμε το αναπάντεχο. Οχι να το ευχόμαστε. Να το περιμένουμε, να είμαστε έτοιμοι για τη στιγμή που θα έρθει. Γιατί έρχεται το άτιμο! __________________
απο εδω -->>
1 σχόλιο:
Μου θύμισες διακοπές στην Ελαφόνησο που είχα γνωρίσει δύο απίθανους τύπους μπυροπότες ...Είχανε γνωρίσει την μισή παραλία γιατί όποιος περνούσε από μπροστά τους φωνάζανε "Κερνάμε μπύρες!!!" ...Τις είχανε σε μια μεγάλη πράσινη σακούλα (σαν τσουβάλι) μέσα στον πάγο και σηκωνόταν μόνο όταν ήταν να φέρουν άλλες (μόνο που ήταν σε κουτάκι και δεν χρειαζόταν ανοιχτήρι)..Είχαμε πεθάνει στο γέλοιο...Κάποτε θα τα γράψω ..Πάω να πάρω μια μπύρα τώρα..για κάποιον λόγο μου έφτιαξες την διάθεση.
Δημοσίευση σχολίου