η Ωρα της αλλαΓής!

Σαν πολύ σκεφτήκαμε για τη σημερινή ώρα της Γης, της διαταΓής, της αρπαΓής, της υποταΓής, κλπ κλπ, μόνο την ώρα της αλλαΓής δεν σκεφτήκαμε και πολύ κακώς λέμε. Επειδή αυτή την ώρα την περιμένουμε πάνω από έναν αιώνα κι ακόμα νά'ρθει στο ραντεβού! Μπορεί να ξέχασε το μέρος και την ώρα που είχαμε ορίσει, μπορεί να χάθηκε στο δρόμο -οι δρόμοι έχουν γίνει αγνώριστοι, ασφαλτοστρώθηκαν κιόλας, ακόμα και'γώ μπερδεύομαι- άσε που μπορεί να έπεσε θύμα βιασμού, ληστείας, ίσως και φόνου (μετά ληστείας ή άνευ), μπορεί και να τη σπίτωσε κάνας μάγκας νταβατζής και πιθανότατα να μην έρθει ποτέ...

Και τότε, τι θα κάνουμε; Εμείς είμαστε ερωτευμένοι με την αλλαΓή! Της γράφουμε σπαραχτικά γράμματα, άλλα με κλάψες και άλλα τίγκα στα ερωτόλογα, ακόμα και πολιτικούς λόγους αναπέμπουμε από μπαλκόνια, είναι δυνατό να μη συγκινείται; Πολύ σκληρή βρε παιδί μου, ούτε η γυναικάρα με τα κόκκινα να ήταν!

Εμένα, φυσικά, ως γυναίκα δεν με αφορά και τόσο το θέμα αλλαΓή, αυτό είναι καθαρά αντρικό ζητούμενο μια και η δεσποινίς -ή μήπως κυρία;- αλλαΓή είναι γένους θηλυκού, αλλά συμπονώ όλα αυτά τα αντράκια που την έχουν κορνιζωμένη πάνω από το προσκεφάλι τους και σε κείνη προσεύχονται κάθε βράδυ, ένεκα μάλλον που είναι κοκκινομάλλα η σκασμένη, Ρίτα Χέηγουωρθ στο περίπου να φανταστείτε!

Και πες, λεμε τώρα, πες λοιπόν ότι αριβάρει στο ραντεβού σεινάμενη κουνάμενη... Ποιος άντρας θα μείνει ζωντανός να την υποδεχτεί; Ολοι από έμφραγμα θα πάνε ολοσούμπιτοι! Καρδιακό επεισόδιο ή πνευμονικό οίδημα -για να είμαστε και του συρμού. Ποιος λοιπόν θα την υποδεχτεί -στη περίπτωση που θα βρει το δρόμο και θα φτάσει φυσικά- ποιος θα την πάρει αγκαζέ να τη κεράσει καμιά πάστα; ε; Μια γυναίκα ή το πολύ πολύ ένας άντρας που δεν ενδιαφέρεται για γυναίκες. Πολύ απλό, έτσι; Ετσι.

Αμ, δε! Καθόλου απλό δεν είναι. Επειδή, για ποιον θα έρθει αυτή η προκομμένη αλλαΓή; Αν είναι γυναίκα κατά πώς φαίνεται από το όνομά της -γιατί κανείς δεν την έχει συναπαντήσει ως τώρα να την κόψει πώς μοιάζει- αν είναι γυναίκα λοιπόν, θα αναζητήσει ένα άντρα, έναν άντρα κανονικό, με γένια και μουστάκια, έναν άντρα τριχωτό και με φωνή μπάσα και βραχνή και πολύ ντούρο λέμε. Γιατί θά'χει λυσσάξει τόσα χρόνια -μιλάμε για πάνω από εκατό, έτσι;- μόνη να σούρνεται ψάχνοντας στους χωματόδρομους που γίναν άσφαλτοι για έναν (τουλάχιστον) άντρα...

Οπότε, θα τον θέλει βαρβάτο, σίγουρο αυτό! Να της αλλάξει τα φώτα κι ακόμα κάτι περισότερο: να την αλλάξει την ίδια, να την κάνει γυναίκα με τα... δόντια της! Οχι με τα ούλα της, όπως είθισται να λέγεται επειδή ούλα έχει αλλά δόντια δεν έχει -αιωνόβια και βάλε γαρ- αλλά αυτό ξεπερνιέται με μια μασελίτσα τη σήμερον ημέρα ή και με φυτευτά, ξέρω κι ένα καλό οδοντίατρο να της συστήσω άμα λάχει.

Αφού ξεπεραστεί το εμφανισιακό πρόβλημα της αλλαΓής, θα την πάμε και για μιζανπλί, και για ανανέωση γκαρνταρόμπας -εμείς οι γυναίκες είμαστε αλληλλέγγυες σε κάτι τέτοια- το πρόβλημα της εξεύρεσης αντρός αντρένιου ντούρου και βαρβάτου θα ενσκήψει ορμητικότερο: Πού να βρεθεί τέτοιος εκείνην την ημέραν, την ημέραν και ώραν της αλλαΓής; Αφού όλοι στο άκουσμα και μόνο του ερχομού της θα έχουν τεζάρει;

Θα τηλεφωνήσω στο φίλο μου το Σωτήρη να μου λύσει το πρόβλημα, ένεκα ονόματος αυτός λύνει τα πάντα λέμε κι αν ήταν Μεγαλέξαντρος θα είχε λύσει χωρίς κόπο το γόρδιο δεσμό, όχι σπαθιές και αηδίες ηρωϊσμοί τάχα μου, κι αν ήταν Ομπάμα το όνομα της ΠΓΔΜΓΡΤΞΛΝΚΛΠΔΕΝΞΕΡΩΔΕΝΑΠΑΝΤΩ θα το είχε βρει στο πίτσι φιτίλι! Αν του τηλεφωνήσω όμως δεν θα βάλω τη ζωή του σε κίνδυνο; Μήπως πέσει κι αυτός ξερός, λέω, μόλις ακούσει ότι ενδέχεται να καταφτάσει η πολυπόθητη αλλαΓή...

Μπα, δε θα το ρισκάρω. Θα κάνω του κεφαλιού μου, όπως πάντα. Τι θα κάνω; Θα ανάψω το φακό μου και θα κατέβω στην είσοδο της πόλης και μόλις τη δω να έ-έ-έρχεται θα της κάνω νόημα να κάνει σιγά να μη την καταλάβει κανείς κι έτσι να εμφανιστεί άξαφνα λίγες μέρες (και ώρες) αργότερα, σένια και ωραία, κι όποιον πάρει ο Χάρος!
________________________
-->> η φωτο από το post του Argos, τη μερα (Jump around, 20 Ιουλίου 2006) που πήδηξαν οι ευρωπαίοι για να μετακινήσουν την γη από την τροχιά της και να μειώσουν το φαινόμενο του global warming και να επιμηκύνουν την μέρα κατά μια ώρα. Ετσι λοιπόν, μερικά εκατομμύρια δυτικοί πήδηξαν ταυτόχρονα για να γίνει αυτό, στις 2:39:13 ώρα κεντρικής Ευρώπης (CET).
-->> μήπως αν πηδούσαμε κιόλας στα σκοτάδια όλοι μαζί ταυτόχρονα την Ωρα της Γης θα είχαμε καλύτερο αποτέλεσμα;