τι είναι τελικά το σεξ;

«Σεξ και εξαχρείωση στη Βαρκελώνη» λέει ένας τίτλος σε άρθρο προκλητικό (στο FOREIGN PRESS, που αναδημοσιεύει άρθρο της εφημ. Τα ΝΕΑ) με σχετική φωτογραφιση, και αναρωτιεμαι αν το σεξ είναι εξαχρείωση ή εξανθρωπισμός. Νομίζω πως είναι ένα σημαντικό βήμα προς την αναγνώριση του ανθρώπινου σώματος και των αναγκών του, έστω και αν εμφανίζεται (όπως γράφει το άρθρο) να συμβαίνει μεταξύ ανδρών και γυναικών που εκδίδονται. Σε αυτή τη περίπτωση, στέκομαι στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και όχι σε "εξαχρείωση".

Υπάρχει πιθανότητα, βεβαίως, να είναι ένα άρθρο που γράφτηκε απλά με σκοπό να προκαλέσει, ένα άρθρο "στημένο" -και, φυσικά εννοώ την Πηγή και όχι την ελληνική εφημερίδα.

Τον παλιό καιρό -πριν από 40-50 χρόνια- θυμάμαι που γράφαν οι εφημερίδες για κατασκηνώσεις νεαρών αμερικανών όπου γινόντουσαν "όργια" μεταξύ εφήβων (αλήθεια, τι όργιο μπορούν να κάνουν εφηβοι;!) και για ζευγαράκια που την "εβρισκαν" χαϊδολογούμενα στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου. Οταν πρωτοπήγα Ολλανδία, το '75-'76 αν θυμάμαι καλά, μου έκανε εντύπωση η ελευθερία των νέων ανθρώπων να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται στο δρόμο, κατι που στη χώρα μας γινόταν μεν αλλά στα σκοτεινά!

-->> το αρθρο της εφημ. Τα ΝΕΑ, με τίτλο "Σεξ δημοσίως στην καρδιά της Βαρκελώνης", εδώ
-->> μη ξεχνουμε ότι ο έλεγχος της σεξουαλικότητας του ανθρώπου είναι το πρώτο όπλο όλων των εξουσιών, πολιτικής, θρησκευτικής, και όποιας άλλης.
____________________________
ΣΗΜ.1. εμένα δεν με πείθουν οι φωτογραφίες ότι πρόκειται για κάτι φοβερό, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν. Παρόμοια πράγματα συνεβαιναν (και συμβαίνουν) και στις μεγάλες πόλεις της χώρα μας, π.χ. στην οδό Αθηνάς της πρωτεύουσας ή στα παλιά "Λαδάδικα" της Θεσ/νίκης. Αρκεί να δίνει κανείς προσοχή και μένα δεν με ενδιαφέρει το θέμα. Αν πετύχω κάτι, γυρνώ το βλέμμα μου να μην... ενοχλώ!
ΣΗΜ.2. θυμάμαι μια φορά που πήγαινα προς Μενάνδρου, έπεσα μπροστά στο "θέαμα" μιας φουκαριάρας που έπαιρνε πίπα σε έναν (μάλλον, ετσι φαινόταν) εργάτη της λαχαναγοράς.
____________________________

UPDATE, 3/09/2009, σχόλιό μου απο τη (λίαν ενδιαφέρουσα) συζητηση που γίνεται στη Καλύβα του Πάνου:-->>
http://panosz.wordpress.com/2009/09/02/rodia/

Εγραψα πιο πάνω για το “ξεκούραστο σεξ” και τώρα θα αναπτύξω περισσότερο τη σκέψη μου για να γίνει κατανοητό τι εννοώ. Παράλληλα, μπορεί να απαντώ και στους προηγουμενους σχολιαστές, όπως πάει, ίδωμεν! –>>

Καλέ μας delta-kapa, αν μέναμε αι γυναί με τα πόδια ανοιχτά, πρώτα πρωτα αυτά θα χάναν την ισιάδα τους! Θυμάσαι τη μεγάλη αδελφή στο “Ελάτε να πάρετε τον καφέ σε μας” με τον Ουγκο Τονιάτσι; κάπως έτσι! :)
Πέρα απο πλάκα, αυτή η αντίσταση, η οποία προέρχεται απο έναν αταβιστικό φόβο (δεν μπόρεσα να το βρω μέσα μου απο πού προέρχεται, τη στιγμή που δεν υπάρχουν ενοχές κ.τ.τ.) η αντίσταση αυτή λοιπόν είναι φτιαγμένη για το μοντελάκι “γυναίκα” που επινόησε ο Δημιουργός, ώστε να έλκει περισσότερο το μοντελάκι “άνδρας”, το οποίο μοντελάκι θέλει και κάποια προεργασία, ώστε να προβεί στην πράξη, κλπ κλπ. Στο ζωϊκό βασίλειο υπάρχουν μερικά ζώα (πτηνά κατά πλειονότητα) όπως π.χ. οι κότες, που παραδίνονται αμέσως και μάλιστα δείχνουν σαν να μη καταλαβαίνουν καν τι τρέχει με το ζήτημα! Πιθανότατα υπάρχουν παρόμοια παραδείγματα και στον κόσμο των ανθρώπων, δεν γνωρίζω.

Ισως πάλι αυτή η αντίσταση να οφείλεται στο ότι το μοντελακι “γυνή” έχει ανάγκη απο ένα παραμύθι, να σιάξει ένα παραμυθάκι όπου θα είναι αυτή βασιλοπούλα και ο καλός της ΤΟ βασιλόπουλο και η συνεύρεσή τους να είναι ασπασμός προς τα άστρα. Αυτό είναι απαραίτητο -τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο, αλλα μπορεί να διατηρείται εσαεί με κάποια μικρή εκατέρωθεν προσπάθεια- επειδή δεν γνωρίζει (πιθανοτατα δεν εχει μαθει ακομα) τα όρια του δικού της σώματος και ίσως να αντιστέκεται και στο να τα γνωρίσει. Είναι ΚΑΙ αυτό κάτι τι το τρομαχτικόν!

Το ξεκούραστο σεξ λοιπόν, αφορά δυο ανθρώπους διαφορετικου φύλου (αυτο ξερω, αυτο μολογάω!) οι οποίοι είναι απαλλαγμένοι απο ενοχές, παραμύθια, ονειροφαντασίες και μυθοπλασίες γενικά, και βρίσκονται μαζί οπουδήποτε (όχι αναγκαστικά σε κρεββάτι) και φροντίζουν να ευχαριστήσουν ο ένας το σώμα του άλλου και, ταυτόχρονα, καθένας το δικό του. Χαίρονται δλδ, να ικανοποιούν μαζί την ανάγκη της ερωτικης πράξης, γιατί η ερωτική πράξη είναι υπέρτατη ανάγκη και όχι φαινόμενο.

Η χημεία που παρεμβαίνει, κάνει αναγνωρίσιμους τους εραστές απο την όσφρηση (που δυστυχώς σκεπάζεται τελευταίως απο διαφορα καλλυντικα, αρωματα, αποσμητικα, σαμπουαν, κλπ) ώστε να ταιριάσουν καλύτερα τα σώματά τους και ίσως να έχει σημασία για τη διάρκεια μιας σχέσης ή την ικανότητα τεκνοποιησης -δεν είμαι σίγουρη. Η χημεία όμως δεν παίζει κανένα σχεδόν ρόλο στο ξεκούραστο σεξ που λέγαμε. Εκεί, το βασικό ρόλο παίζει η επιθυμία.

Για να φας ενα φαγητό που σου αρέσει και γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι θα ευχαριστήσει τον ουρανίσκο σου, χρειάζεται πρώτα να το απολαύσεις με το βλέμμα, να βουτηξεις λιγουλάκι το δάχτυλό σου στη σάλτσα, να δοκιμάσεις μιαν ακρίτσα, να το τρως αργά και απολαυστικά σαν να θέλεις να μη τελειώσει ποτέ αυτό το γεύμα. Ετσι ακριβώς και στο ξεκούραστο σεξ. Δεν θα σκεφτείς π.χ. πόσο κοστίζει ο μουσακάς (αγαπημένο φαγητό!), πόσος κόπος χρειάστηκε για να ετοιμαστεί, πόση ωρα θα κάνεις για να τον χωνέψεις, πόσες θερμίδες θα σε φορτώσει, κλπ κλπ, την ώρα που τον τρως. Απλώς τον γεύεσαι και νοιώθεις ευχαρίστηση. Αυτά όλα δεν ισχύουν, φυσικά, όταν τρως κάτι τι απλά επειδή “πρέπει” να τραφείς.

Οπότε; Οπότε, ναι μεν υπάρχουν συγγένειες του σεξ με το φαγητό, αλλά το σεξ προσφέρει απόλαυση και μόνον απόλαυση στο ανθρώπινο κορμί. Είναι το μόνο πράγμα που δίνει ολοκληρωτική απόλαυση στο σώμα, που κάνει τη σάρκα να ζωντανεύει, να αποκτά σφριγηλότητα, να λάμπει. Και, επειδή ο εγκέφαλος ανήκει και αυτός στο σώμα του ανθρώπου (όπως και στα υπόλοιπα ζώα) ζωντανευει και το μυαλό και σκέφτεται πιο καθαρά, κατεβαζει ιδέες, νοιώθει όμορφα, τονώνεται η έδρα του συναισθήματος και απλώνει την επικράτειά της πέρα απο τα καταπιεσμένα από διαφορες εξουσιες όρια. Ενας άνθρωπος λοιπόν τόσο ευχαριστημένος, τόσο ευτυχής με το κορμί και το μυαλό (είθισται να τα ξεχωριζουν αυτα, ενω η γνωμη μου ειναι πως ειναι αδιαιρετα) είναι ενας άνθρωπος επικίνδυνος για τις εξουσιες. Για τούτο, κάθε εξουσια ξεχωριστα, αλλα και ολες μαζι, φροντιζουν να ενοχοποιούν αυτο το υπέροχο δώρο της Φύσης προς τον ανθρωπο. Αυτός ειναι ο απαγορευμενος καρπός: Η αίσθηση ηδονής μέσω της συνεύρεσης και, κυρίως, η αίσθηση ότι αυτή η ηδονή μπορεί να υπάρχει οποιαδήποτε στιγμή ανεξάρτητα απο τη τεκνοποίησηση, το ζώον “ανθρωπος” ξεχωρίζει απο τα άλλα ζώα όχι μόνο στην ομιλία αλλά και στη δυνατότητα να ευχαριστεί το κορμί του όποτε θέλει, χωρίς “αναπαραγωγικές περιόδους”, δλδ, διαρκώς!

Αυτά για την ωρα και συνεχίζουμε ακάθεκτοι την αντίσταση στα “σοβαρά” ζητήματα που απασχολουν τη χώρα. Υπάρχει άραγε σοβαρότερο ζήτημα απο αυτο που συζητούμε; Για ρίξτε μια ματιά στα ανέραστα αρπαχτικά πρόσωπα των (περισσοτερων) πολιτικών και θα με θυμηθείτε! :D