Δευτέρα, 9 Μάρτη 2009, έφυγε από τη ζωή ο Χρήστος Παπουτσάκης, εκδότης του ΑΝΤΙ, κλπ κλπ, τετριμένα. Αναγγελίες που είναι πολύ λίγες για να χωρέσουν έναν άνθρωπο, ιδίως σαν το Χρήστο. Και'γώ λίγα θα γράψω, τι να λέμε τώρα...
Ο Χρήστος που γνώρισα ήταν ένας άνθρωπος αδιάφθορος και ασυμβίβαστος, για τούτο καμιά εξουσία δεν αγάπησε το Χρήστο και, φυσικά, τα αισθήματα ήταν αμοιβαία: ούτε εκείνος αγάπησε καμιά εξουσία! Μόνο στο περιοδικό του είχε αφοσιωθεί, Χρήστος και ΑΝΤΙ ήταν ένα.
Τον θυμάμαι στις αρχές του '60, όταν πήγαινα στο φροντιστήριό του, τους 3 καλοκαιρινούς μήνες πριν δώσω εισαγωγικές εξετάσεις για πολυτεχνείο. Ενας χαρούμενος γίγαντας που δίδασκε ελεύθερο σχέδιο και όχι μόνο. Μας έμπαζε με την έκφραση της σκέψης του και με απέραντο χιούμορ στα μυστικά της ζωής, της τόλμης και της ελευθερίας. Εμείς, τα παιδιά, σαν παραζαλισμένα κοτόπουλα. Για μένα λέω, αλλά και οι υπόλοιποι δεν απείχαν και πολύ από μια κατάσταση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Ενα βήμα πριν την εκπλήρωση των ονείρων ήταν το φροντιστήριο τότε. Ενας χώρος μεταλαμπάδευσης γνώσεων και μυστικών αλχημείας! Στο ΕΜΠ πήρα 2 και στη Θεσσαλονίκη 10, άριστα δλδ! Πώς γίνεται αυτό; είχα ρωτήσει το Χρήστο και μου είπε γελώντας "άγνωσται αι βουλαί του υψίστου" αλλά ήμουν πολύ μικρή και πίστευα ακόμα στην αξιοκρατία, κλπ κλπ, πράγματα που εκείνος γνώριζε πως είναι φούμαρα για την ελληνική πραγματικότητα. Εκεί μάθαινε και ο Λουκιανός, που φορούσε συνήθως άσπρα και ήταν όμορφος σαν αρχάγγελος, αλλά σε άλλο τμήμα.
Τον έβλεπα κάπου κάπου το Χρήστο στο δρόμο ή στο κατάστημα της ΕΤΕ Ξενοκράτους. Σχεδόν ερείπιο είχε γίνει αυτός ο χαρούμενος γίγαντας που είχα γνωρίσει παλιά, μετά το κυνηγητό που είχε γίνει στο περιοδικό του. Το ΑΝΤΙ ήταν κάτι σαν παιδί του κι ακόμα παραπάνω, είχε αφοσιωθεί απόλυτα σε αυτή τη δράση: να ξεσκεπάζει και να σατιρίζει τα κακώς κείμενα. Μετά τα όσα τράβηξε επί χούντας, βρέθηκε πάλι στο κυνήγι. Η ελεύθερη έκφραση της γνώμης κοστίζει, βλέπετε, και όταν δυσκολεύεσαι να τα βγάλεις από μέσα σου όσα σε τρώνε, ε, κονομάς και κάνα καρκίνο.
Ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει καλέ μας Δάσκαλε, Χρήστο, Παληκάρι.
-->> κλικ! στις εικόνες για φυσικό μέγεθος
-->> Η είδηση στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Ο Χρήστος που γνώρισα ήταν ένας άνθρωπος αδιάφθορος και ασυμβίβαστος, για τούτο καμιά εξουσία δεν αγάπησε το Χρήστο και, φυσικά, τα αισθήματα ήταν αμοιβαία: ούτε εκείνος αγάπησε καμιά εξουσία! Μόνο στο περιοδικό του είχε αφοσιωθεί, Χρήστος και ΑΝΤΙ ήταν ένα.
Τον θυμάμαι στις αρχές του '60, όταν πήγαινα στο φροντιστήριό του, τους 3 καλοκαιρινούς μήνες πριν δώσω εισαγωγικές εξετάσεις για πολυτεχνείο. Ενας χαρούμενος γίγαντας που δίδασκε ελεύθερο σχέδιο και όχι μόνο. Μας έμπαζε με την έκφραση της σκέψης του και με απέραντο χιούμορ στα μυστικά της ζωής, της τόλμης και της ελευθερίας. Εμείς, τα παιδιά, σαν παραζαλισμένα κοτόπουλα. Για μένα λέω, αλλά και οι υπόλοιποι δεν απείχαν και πολύ από μια κατάσταση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Ενα βήμα πριν την εκπλήρωση των ονείρων ήταν το φροντιστήριο τότε. Ενας χώρος μεταλαμπάδευσης γνώσεων και μυστικών αλχημείας! Στο ΕΜΠ πήρα 2 και στη Θεσσαλονίκη 10, άριστα δλδ! Πώς γίνεται αυτό; είχα ρωτήσει το Χρήστο και μου είπε γελώντας "άγνωσται αι βουλαί του υψίστου" αλλά ήμουν πολύ μικρή και πίστευα ακόμα στην αξιοκρατία, κλπ κλπ, πράγματα που εκείνος γνώριζε πως είναι φούμαρα για την ελληνική πραγματικότητα. Εκεί μάθαινε και ο Λουκιανός, που φορούσε συνήθως άσπρα και ήταν όμορφος σαν αρχάγγελος, αλλά σε άλλο τμήμα.
Τον έβλεπα κάπου κάπου το Χρήστο στο δρόμο ή στο κατάστημα της ΕΤΕ Ξενοκράτους. Σχεδόν ερείπιο είχε γίνει αυτός ο χαρούμενος γίγαντας που είχα γνωρίσει παλιά, μετά το κυνηγητό που είχε γίνει στο περιοδικό του. Το ΑΝΤΙ ήταν κάτι σαν παιδί του κι ακόμα παραπάνω, είχε αφοσιωθεί απόλυτα σε αυτή τη δράση: να ξεσκεπάζει και να σατιρίζει τα κακώς κείμενα. Μετά τα όσα τράβηξε επί χούντας, βρέθηκε πάλι στο κυνήγι. Η ελεύθερη έκφραση της γνώμης κοστίζει, βλέπετε, και όταν δυσκολεύεσαι να τα βγάλεις από μέσα σου όσα σε τρώνε, ε, κονομάς και κάνα καρκίνο.
Ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει καλέ μας Δάσκαλε, Χρήστο, Παληκάρι.
-->> κλικ! στις εικόνες για φυσικό μέγεθος
-->> Η είδηση στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
1 σχόλιο:
Ο Χρήστος Παπουτσάκης έστησε ένα εξαιρετικό περιοδικό στην Ελλάδα. Η λέξη «περιοδικό» δεν φτάνει να περιγράψει το Αντί και την προσφορά του στην πολιτιλή παιδεία μας. Κανείς δεν τολμά σήμερα να επαναλάβει το εγχείρημα του. Η απώλεια δηλαδή είναι διπλή.
Δημοσίευση σχολίου