Αλλά, δεν πάει εντελώς, ε; Ενα 24ωρο κολύμπησα στα νερά της μουσικής και των δημιουργικών ιδεών του Μάνου Χατζιδάκι, λούστηκα όπως η Ηρα στα νερά της Στύγας και αναγεννήθηκα λέμε. Σαν να πήγα σχολική εκδρομή και να επέστρεψα σήμερα γεμάτη ζωή και χαρά. Οι μπλόγγερς που συμμετείχαν αναφέρονται εδώ, όσοι ανακαλύψαμε δλδ.
Ο Χατζιδάκις όμως δεν είναι "μια μέρα", δεν χωράει σε μια μέρα, κανείς άνθρωπος δεν χωράει σε μια μέρα, καμιά μουσική, καμιά ιδέα δεν χωρούν σε μια μέρα. Αυτό που νοιώθω είναι ότι με την εκδήλωση αυτή απλά δόθηκε ένα στίγμα, πως υπάρχουν και άλλα πράγματα, πολύ πιο ενδιαφέροντα από όσα μας πλασσάρουν καθημερινά τα σύγχρονα ΜΜΕ -τρομάρα τους για "σύγχρονα"!
Αλήθεια, σκέφτομαι μήπως άραγε υπάρχει κάποια "οδηγία", κάποιο συμφέρον να σφηνώνεται ο πολίτης στον καναπέ του και να ανατριχιάζει με τα διάφορα "φοβερά και τρομερά" που "συμβαίνουν". Μάλιστα. Διερωτώμαι πόσες ειδήσεις είναι πραγματικά ειδήσεις και πόσες είναι κατασκευασμένες ειδήσεις, ειδήσεις-μαϊμού που λένε.
Ενας τρομοκρατημένος πολίτης είναι ένας πολίτης ακίνδυνος, μια φυτούκλα, ένα πλάσμα ξενερέ που καταπίνει ό,τι του σερβίρεται και θεωρεί τον εαυτό του "ενημερωμένο" βλέποντας εκπομπές τύπου μεσημεριανάδικου, λαϊκού χορευτικού βραδινού, χαρδατρέλας ή λιακουροτρέλας ή τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, κλπ κλπ, ακόμα βλέποντας και "ειδήσεις".
Η πραγματικότητα λάμπει με την απουσία της από το γυαλί.
Η πραγματικότητα είναι κάτι που εμείς οι άνθρωποι φτιάχνουμε, με τα δικά μας υλικά.
Η πραγματικότητα δεν είναι κάτι τι που σερβίρεται και καταναλώνεται.
Ελάτε να σιάξουμε τη δική μας πραγματικότητα λοιπόν! Με ημέρες αφιερωμένες στη δημιουργία και πράξεις (κυρίως πράξεις!) δημιουργικές.
Ενδιαφέρεσαι για το διπλανό σου; Δείξε το με πράξεις, όχι με πέντε ευρά κατάθεση στο λογαριασμό τάδε. Μπορείς; Μήπως αυτό -η έμπρακτη εκδήλωση ενδιαφέροντος- θα σε βγάλει από τη νιρβάνα σου; Μήπως είναι πιο τρέντι η κατάθεση; Αμα σκέφτεσαι έτσι, πέτα καλύτερα το πεντάευρο από το παράθυρο, έτσι ίσως είναι πιο πιθανό να το βρει κάποιος που το χρειάζεται πραγματικά...
Θέλεις να διασκεδάσεις; Βγες με φίλους, δέξου φίλους, πήγαινε βόλτα, ταξίδι, εκδρομή, άκου μουσική, διάβασε κάτι που σου αρέσει, γράψε, κέντησε, ζωγράφισε, μαγείρεψε, πότισε τις γλάστρες, φύτεψε μαϊντανό, σκάψε το παρτέρι, βάψε τα ντουλάπια, πλέξε κάνα ζιπουνάκι, ράψε κάνα κουμπί, σιάξε καμιά μαρμελάδα!
Κατασκεύασε τη δική σου πραγματικότητα, φίλε μου, και... Καλή επιτυχία!:)
Ο Χατζιδάκις όμως δεν είναι "μια μέρα", δεν χωράει σε μια μέρα, κανείς άνθρωπος δεν χωράει σε μια μέρα, καμιά μουσική, καμιά ιδέα δεν χωρούν σε μια μέρα. Αυτό που νοιώθω είναι ότι με την εκδήλωση αυτή απλά δόθηκε ένα στίγμα, πως υπάρχουν και άλλα πράγματα, πολύ πιο ενδιαφέροντα από όσα μας πλασσάρουν καθημερινά τα σύγχρονα ΜΜΕ -τρομάρα τους για "σύγχρονα"!
Αλήθεια, σκέφτομαι μήπως άραγε υπάρχει κάποια "οδηγία", κάποιο συμφέρον να σφηνώνεται ο πολίτης στον καναπέ του και να ανατριχιάζει με τα διάφορα "φοβερά και τρομερά" που "συμβαίνουν". Μάλιστα. Διερωτώμαι πόσες ειδήσεις είναι πραγματικά ειδήσεις και πόσες είναι κατασκευασμένες ειδήσεις, ειδήσεις-μαϊμού που λένε.
Ενας τρομοκρατημένος πολίτης είναι ένας πολίτης ακίνδυνος, μια φυτούκλα, ένα πλάσμα ξενερέ που καταπίνει ό,τι του σερβίρεται και θεωρεί τον εαυτό του "ενημερωμένο" βλέποντας εκπομπές τύπου μεσημεριανάδικου, λαϊκού χορευτικού βραδινού, χαρδατρέλας ή λιακουροτρέλας ή τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, κλπ κλπ, ακόμα βλέποντας και "ειδήσεις".
Η πραγματικότητα λάμπει με την απουσία της από το γυαλί.
Η πραγματικότητα είναι κάτι που εμείς οι άνθρωποι φτιάχνουμε, με τα δικά μας υλικά.
Η πραγματικότητα δεν είναι κάτι τι που σερβίρεται και καταναλώνεται.
Ελάτε να σιάξουμε τη δική μας πραγματικότητα λοιπόν! Με ημέρες αφιερωμένες στη δημιουργία και πράξεις (κυρίως πράξεις!) δημιουργικές.
Ενδιαφέρεσαι για το διπλανό σου; Δείξε το με πράξεις, όχι με πέντε ευρά κατάθεση στο λογαριασμό τάδε. Μπορείς; Μήπως αυτό -η έμπρακτη εκδήλωση ενδιαφέροντος- θα σε βγάλει από τη νιρβάνα σου; Μήπως είναι πιο τρέντι η κατάθεση; Αμα σκέφτεσαι έτσι, πέτα καλύτερα το πεντάευρο από το παράθυρο, έτσι ίσως είναι πιο πιθανό να το βρει κάποιος που το χρειάζεται πραγματικά...
Θέλεις να διασκεδάσεις; Βγες με φίλους, δέξου φίλους, πήγαινε βόλτα, ταξίδι, εκδρομή, άκου μουσική, διάβασε κάτι που σου αρέσει, γράψε, κέντησε, ζωγράφισε, μαγείρεψε, πότισε τις γλάστρες, φύτεψε μαϊντανό, σκάψε το παρτέρι, βάψε τα ντουλάπια, πλέξε κάνα ζιπουνάκι, ράψε κάνα κουμπί, σιάξε καμιά μαρμελάδα!
Κατασκεύασε τη δική σου πραγματικότητα, φίλε μου, και... Καλή επιτυχία!:)
7 σχόλια:
Πόσο δίκιο έχεις...
Σου βγάζω το καπέλο για την προσπάθεια και την ιδέα, αλλά στο βγάζω και γι αυτό σου το κείμενο.
Μπράβο Ροδιά. Μπράβο.
Νομίζω πως με τέτοιες μέρες αναδεικνύονται στην πράξη όαλ όσα εμείς θεωρούμε μεγάλα και δεν χρειάζονται τη νομιμοποίηση ψηφοφορίας ή τηλεοπτικής παρουσίασης γιατί είναι μεγάλα από μόνα τους.
Ας βρούμε ποιους θεψρούμε εμείς σπουδαίους και ας δοκιμάσουμε να τους γνωρίσουμε καλύτερα ετοιμάζοντας αφιερώματα. Ο Χατζηδάκις ήταν αναπόφευκτα η αρχή, αλλά υπάρχουν τόσα άλλα...
Δεν αξίζει μια μέρα για το Γκάτσο πχ που έζησε όλη του την δημιουργική ζωή κάπως στη σκιά του Μάνου; Λέω τώρα...
Ο πλούτος της μουσικής του Μάνου σου έφτιαξε τέτοια διάθεση;
Πολύ καλό Ροδιά! Η "πραγματικότητα" είναι υποκειμενική. Το λες τόσο πρακτικά...
Εξαιρετικόν το όλο κόνσεπτ, εύγε! (Κάλα πως φαίνεται το γόλδεν βόι! :-P )
Εσύ ξέρεις, αλλά μιας και πήραμε σβάρνα όλα τα Blogs που συμμετείχαν για να τους αφήσουμε μήνυμα με το τι είδους υλικό έχει μαζευτεί από το αφιέρωμα και που ακριβώς βρισκεται, σιγά μην αφήναμε εσένα απ' 'εξω. Από εχτές έχουμε αφήσει κοντά 80 σχόλια. Κάποια στιγμή να καταλάβεις μας μπλόκαραν την IP ως spam και μας έκοψαν την πρόσβαση. Φιλιά (:))
Τα άπαντα για άπαντες (!) εδώ.
http://www.radiobubble.gr/blog/hatzidakis-tribute-day/3759
όπως έλεγε κι ο Βακαλόπουλος "η πραγματική Ελλάδα είναι εκτός πραγματικότητας".
ωραία ήταν πάντως.
Δημοσίευση σχολίου