το όπλο του δυτικού εργαζόμενου ΣΗΜΕΡΑ και άλλα παραμύθια

Σύνταξη στα 100 προτείνει ο σύνδεσμος Ενωμένων Επιχειρήσεων

• Μετά από διαβουλεύσεις δυο δεκαετιών και κάτι ψιλά, ο ΔΣΕΕ (Διεθνής Σύνδεσμος Ενωμενων Επιχειρήσεων) ενέκρινε το Πρόγραμμα ΕΔΒ (Εργασία Δια Βίου) εις βάρος των συμφερόντων του, δεδομένου ότι καμμια επιχείρηση δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει τα επόμενα πέντε, πόσο μάλλον τα επόμενα εκατό χρόνια.

• Παρόλ'αυτά όμως, ο Πρόεδρος του ΔΣΕΕ με τη συγκινητική του ομιλία έπεισε και τον τελευταίο διαφωνούντα ότι έτσι πρέπει να γινει για το καλό του πλανητη και του κόσμου που τον κατοικεί, κυρίως των εργαζομένων, των οικογενειών τους, των κατοικιδίων τους, κλπ κλπ.

• Το Πρόγραμμα ΕΔΒ εξασφαλίζει σε κάθε εργαζόμενο εργασία κατά τη διάρκεια ολόκληρου του βίου του, αρκεί να υπογράψει την ειδική σύμβαση εργασίας, η οποία προβλέπει ότι κάθε εργαζόμενος θα εργάζεται μέχρι συμπληρώσεως των 100 (ολογραφως: εκατό) χρόνων ζωής του. Μετά την πρώτην ημέραν των 100στών γενεθλίων του (καλά, αυτή η ευχή "να τα εκατοστήσεις" πιάνει τόπο επιτέλους!) θα γίνεται η έναρξη της συνταξιοδοτήσεώς του, οπότε θα λαμβάνει σύνταξιν ισόποσον με το ήμισυ των αποδοχών του κατά την τετάρτην δεκαετίαν του εργατικού του βίου, δηλαδή θα μισθοτείται ως κατά το ήμισυ 60άχρονος, ασχέτως του μισθού τον οποίον εισέπραττεν ως 30άρης.

• Μάλιστα, σε όποιον ξεπεράσει τα εκατό χρόνια ζωής επάνω στον πλανήτη, θα δίνεται μπόνους μια αναπαυτική πολυθρόνα αξίας 500 ευρώ -όχι παίζουμε!

Μάλλον παίζουμε όμως, αγαπητέ μου αναγνώστη.
Παίζουν μαζί μας, το πιο σωστό, επειδή:

• Η τεχνολογία, όσο βρισκόταν στα πρώτα στάδια ανάπτυξής της, υποσχόταν μια καλύτερη ζωή. Ολα για μια καλύτερη ζωή γίνονται, βλέπεις, όλοι θέλουν το καλό της ανθρωπότητας, ακόμα και η κυρία Μαριάννα που έσβησε προχτές τα φωτάκια του μπουντουάρ της, ακόμα και οι πισινούχοι των Β.Π. που έσβησαν τα φώτα σε όλες (ναι, όλες, σας διαβεβαιώ, Μάρτης είναι ακόμα, αν ήταν καλοκαίρι δεν ξέρω ΑΝ) τις πισίνες τους.

• Παρασύρομαι όμως, ας επανέλθω στην τεχνολογία που υποσχόταν μάσες, ξάπλες, και σεξ -το γράφω κομψά, επειδή τα γραπτά μένουν οσο κι αν είναι άυλα. Με τις τόσες υποσχέσεις λοιπόν, οι εργαζόμενοι δέχτηκαν με χαρά όλα τα καλούδια της τεχνολογίας. Ζήτω τα ρομπότ, είχαν κραυγάσει με χαρά όταν ένα ρομπότ αντικαθιστούσε τουλάχιστον πέντε εργάτες και μάλιστα ελαχιστοποιούσε τις πιθανότητες "ανθρώπινου λάθους" από τα προϊόντα που κατασκεύαζε (Αχ, αυτά τα ανθρώπινα λάθη θα μας φάνε, αχ) και ξέχασαν να βάλουν μερικούς απλούς όρους να ισοφαρίσουν αυτή την αντικατάσταση. Να πούνε, βρε παιδί μου, να επιδοτούνται υποχρεωτικά οι άνθρωποι που "αχρηστεύονται" από ένα ρομπότ και να κάθονται ή να λιγοστέψουν υπερβολικά οι ώρες εργασίας όλων ώστε να μην απολύεται κανείς. Δεν το έπραξαν και το βρίσκουμε τώρα μπροστά μας.

• Γέμισαν ρομπότ τα εργοστάσια, άρχισαν οι απολύσεις (ποιος δεν θυμάται τη μεγάλη απεργία της Ρενώ, αυτή ήταν η πρώτη νομίζω) οι εργαζόμενοι κάναν τουμπεκί περιμένοντας την ημέρα που θα ξάπλαραν τις κορμάρες τους στον ήλιο με μερικές ωρίτσες υποχρεωτικής εργασίας τη βδομάδα... Αλλά, "αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες", όπως λέει η σοφή παροιμία.

• Οι κότες αποδείχτηκαν πράγματι άμυαλα πουλερικά, επειδή δεν μπόρεσαν να προβλέψουν το φως φανάρι, το "ηλίου φαεινότερον" που λέγαν οι αρχαίοι δλδ, τη μπόμπα που ετοίμαζαν στα κρυφά και στα μουλωχτά οι μεγαλοκαρχαρίες (με τη δήθεν κατάργηση των διαφόρων τειχών και παραπετασμάτων) για να την εξαπολύσουν εναντίον όλων των δυτικών εργαζομένων -ευρωπαίων και αμερικανών. Η μπόμπα αυτή με το κωδικό όνομα "τα μαζεύω και φεύγω σ'άλλη γη σ'άλλα μέρη που κανείς δεν με ξέρει" ήταν αποτέλεσμα αμυντικής στρατηγικής εναντίον των "επιτιθεμένων" με απεργίες εργατών -πρώτα πρώτα της Ρενώ. Παραφράζοντας την Κασσιανή: "εκ Γαλλίας και τα κακά και τα καλά"!

• Πριν από καμιά 25αριά χρονάκια, αν θυμάστε, οι γάλλοι εργαζόμενοι ζητούσαν 35ωρη εβδομαδιαία εργασία. Με την προοπτική -υποθέτω- να συνεχιστεί η μείωση των εργάσιμων ωρών εβδομαδιαίως ώσπου να φτάσουν στο επιθυμητό ελάχιστο (από τον εργαζόμενο) και στο επιθυμητό μέγιστο (από την επιχείρηση) όριο, να συγκλίνουν δλδ οι απόψεις και οι επιθυμίες μεταξύ των δυο αιωνίως αντιπάλων στρατοπεδων με τρόπαιο την κατάκτηση της Ειρήνης και της Ευημερίας στον πλανήτη Γη.

• Το πώς φτάσαμε να εκλιπαρούν οι εργαζόμενοι για λίγες ώρες εργασίας τη μέρα (μειωμένο ωράριο, κινητό ωράριο, ελαστικό ωράριο, κλπ επιθετικοί προσδιορισμοί του ωραρίου, που έπαψε πια να είναι "κανονικό") καλύπτεται από ένα παχύ πέπλο μυστηρίου. Μάλλον θα φταίει που πήγαν κι ανοίξαν εργοστάσια στην Ασία (ιδίως στην Κίνα) και μαζί με αυτά ανοίξαν και τα σχιστά ματάκια των ντόπιων -μέχρι να κλείσουν και αυτά, μια ώρα αρχύτερα με τους ρυθμούς που επιβάλλονται εκεί πέρα- που τι είχανε τι χάσανε, μαύρη πείνα και φτώχεια και πριν και μετά. Με δυο λόγια, κατάφεραν να διαιρέσουν τον κόσμο στα δυο: ανατολικούς και δυτικούς ή πλούσιους και φτωχούς, πείτε το όπως σας βολεύει.

Και τώρα, φτάνουμε στο ζουμί:
Εχει όπλα ο δυτικός εργαζόμενος να αντιτάξει εναντίον των εργοδοτών του;

• Η απάντηση είναι ότι ΟΧΙ, δεν έχει κανένα όπλο ως εργαζόμενος, γιατί η επιχείρηση όπου εργάζεται θα πάει -αργά ή γρήγορα- σε κάποια εξωτική χώρα με "φτηνό" εργατικό δυναμικό. Οσο και αν πέσουν οι αμοιβές των (δυτικών, ε) εργαζομένων και όσο κι αν αυξηθούν οι ώρες εργασίας τους, οι επιχειρηματίες έχουν βρει την κότα με τα χρυσά αυγά και θα τη ξεντεριάσουν για να τα πάρουν όλα -και τα... αγέννητα ακόμα!

Ποιο είναι λοιπόν το όπλο του δυτικού εργαζόμενου σήμερα;

• Ο δυτικός άνθρωπος είναι ο βασικός (να μη πω ο μόνος,ε) καταναλωτής των προϊόντων που παραγονται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι ο βασικός "εμπνευστής" νέων καινοτόμων αναγκών και -ιδίως!- ψεύτικων αναγκών, πλαστών, αναγκών αχρείαστων, πώς το λένε!

• Το να καταναλώσει τα χρήσιμα ή άχρηστα πράγματα που κατασκευάζονται από τις επιχειρήσεις είναι στο χέρι του και στο πορτοφόλι του. Αν έχει χρήματα και διάθεση, αγοράζει. Αυτό είναι το προσωρινό όπλο του -εν όψει της νέας φουρνιάς ανθρώπων/καταναλωτών που ψήνεται στους νέους κόσμους της Ασίας κυρίως. Αυτό μονάχα μπορεί να χρησιμοποιήσει για να πιέσει προς όφελός του. Ο μοναδικός μοχλός πίεσης προς το συμφέρον του είναι να πάψει να καταναλώνει με μανία ό,τι του σερβίρουν, σε οποιοδήποτε πολυτελές και χρυσωμένο περιτύλιγμα του το σερβίρουν!

Ναι, αλλά έχει διάρκεια αυτό το όπλο;
Ναι, αλλά πώς θα αντισταθώ στο νέο μοντελλάκι κινητού;
Ναι, αλλά να μη φυτέψω μαλλιά και να μείνω καραφλός;
Ναι, αλλά κυκλοφόρησαν κάτι καινούργια μπισκοτάκια λάιτ...
κλπ κλπ, βάλτε τώρα που γυρίζει λέμε

• Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατείς στα κάρβουνα! λέει μια άλλη σοφή παροιμία. Τι είναι σημαντικότερο για σένα: να μείνεις ολίγον τι παραπονεμενος χωρίς ένα πράγμα που δεν σου είναι απολύτως απαραίτητο ή να υπονομεύεις δια βίου την ίδια σου τη ζωή και τη ζωή των απογόνων σου; Κόψε κάτι λοιπόν, αλλά κόψε το στα γερά και με διάρκεια ώστε να πονέσει ο μπεζαχτάς εκείνων που έχουν και δεν σου δίνουν. Να λιγοστεύουν τα μπικικίνια που κυκλοφορούν.

________________________
-->> Ισως είναι κάπως αργά να σκεφτόμαστε τώρα παρόμοιους τρόπους αντίδρασης, μια και ο στόχος ο απώτερος μάλλον είναι πράγματι να πάψει η κυκλοφορία του χρήματος, να μην υπάρχει πια χρήμα ρευστό όπως το γνωρίζουμε ως τώρα, αλλά να είναι άυλο, κάτι που να το διαχειρίζονται "εκείνοι που ξέρουν" καταπώς θέλουν πετυχαίνοντας με αυτό τον τρόπο την πλήρη εξάρτηση του ανθρώπου από τα γούστα τους.
-->> Ξύπνα άνθρωπε, ψάχνε τρόπους, ενημέρωσε τη Χάρτα με τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, πάλεψε για τα δικαιώματά σου ως ανθρώπινου όντος, θυμήσου τι γράφει το Σύνταγμα της χώρας σου, διεκδίκησε, αυτή η Ζωή είναι δική σου!