Αν δεν υπήρχε η Ακρόπολη, ώστε να αναφερόμαστε σε αυτή ως το θαυμάσιο και αξεπέραστο δημιούργημα των προγόνων μας, ίσως να δίναμε μεγαλύτερη σημασία στην οντότητα του ανθρώπου, ίσως να σεβόμαστε περισσότερο τον άνθρωπο από τα ντουβάρια.
Αυτά τα καλοβαλμένα μάρμαρα πάνω στον ιερό βράχο των Αθηνών, αυτά φταίνε για τη σημερινή κατάντια μας, όσο φταίνε και οι πέτρες των πυραμίδων της Αιγύπτου για τη κατάντια των σύγχρονων αιγυπτίων.
Οι συμπάσχοντες αιγύπτιοι κι εμείς, με ξαπλωμένη την αρίδα πάνω σε κοτρώνες, ρεμβάζουμε αναπολώντας χαλαρωμένοι ημέρες αρχαίες γεμάτες δόξα, τιμή και καλλιτεχνία και ουδόλως ενδιαφερόμεθα για το σήμερα, επειδή το υπερτροφικό Χτες μας γεμίζει εντελώς. Σαν να έχουμε φάει ένα σκασμό φαγιά και αδυνατούμε να χωνέψουμε ακόμα.
Και πώς να χωνέψουμε τη στιγμή που όλο και μπουκωνόμαστε και ξαναμπουκωνόμαστε με την ίδια λιπαρή τροφή, την αρχαιοπληξία; Το παράξενο είναι ότι τρέχουν τα σάλια μας και όλο και αναζητούμε περισσότερη τροφή «από αυτό, από αυτό θέλω μαμά» σαν να λέμε και όλο και μπουκώνουμε χωρίς ανάπαυλα και δεν ξέρω πού θα φτάσει τελικά η βαλιτσα, πότε θα ξεράσουμε και θα συνέλθουμε δλδ.
Σιγά σιγά, με τη συνεισφορά των αρχαίων πολιτιστικών λειψάνων, τα ντουβάρια έρχονται πρώτα στις γενικές προτιμήσεις μας. Ο άνθρωπος έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα προ πολλού, έχει υποτιμηθεί η αξία του. Τι αξίζει μια ανθρώπινη ζωή μπροστά στο ιστορικό κλέος;
Ετσι, απαξιώνουμε τα ύψιστα αγαθά: την Υγεία, την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, την προστασία της Ανθρώπινης Ζωής, όλα όσα δεν είναι μαρμάρινα, πέτρινα, σιδερένια. Ο,τι ζει και υπάρχει στην απτή πραγματικότητα είναι για τα μπάζα, ενώ ό,τιδήποτε αρχαίον και πνευματικόν έχει ύψιστη αξία.
Εχουμε γαντζωθεί πάνω στην Ακρόπολη και όλα τα αρχαία απομεινάρια πολιτισμού και αρκούμαστε σε αυτά, «κανείς δεν θα τα ξεπεράσει» λεγοντας και γυρνάμε από το άλλο πλευρό για μια ακόμα τούφα. Μέχρι πότε; Μέχρι να ξυπνήσουμε απότομα. Τα ξυπνητήρια του κόσμου βαράνε ταυτόχρονα, αποκλείεται να μας αφήσουν να κοιμηθούμε κι άλλο.
Αλλά... μπορεί να κάνω και λάθος... Γιατί οι δάσκαλοι εξακολουθούν να διδάσκουν αρχαιοπληξία και προγονολατρεία, τα βασικά μαθήματα της ελληνικής εκπαίδευσης. Το ότι με αυτό τον τρόπο απομακρύνουν τη σκέψη του παιδιού από την ουσία του ανθρώπου, δεν περνά από το νου τους.
Αυτά τα καλοβαλμένα μάρμαρα πάνω στον ιερό βράχο των Αθηνών, αυτά φταίνε για τη σημερινή κατάντια μας, όσο φταίνε και οι πέτρες των πυραμίδων της Αιγύπτου για τη κατάντια των σύγχρονων αιγυπτίων.
Οι συμπάσχοντες αιγύπτιοι κι εμείς, με ξαπλωμένη την αρίδα πάνω σε κοτρώνες, ρεμβάζουμε αναπολώντας χαλαρωμένοι ημέρες αρχαίες γεμάτες δόξα, τιμή και καλλιτεχνία και ουδόλως ενδιαφερόμεθα για το σήμερα, επειδή το υπερτροφικό Χτες μας γεμίζει εντελώς. Σαν να έχουμε φάει ένα σκασμό φαγιά και αδυνατούμε να χωνέψουμε ακόμα.
Και πώς να χωνέψουμε τη στιγμή που όλο και μπουκωνόμαστε και ξαναμπουκωνόμαστε με την ίδια λιπαρή τροφή, την αρχαιοπληξία; Το παράξενο είναι ότι τρέχουν τα σάλια μας και όλο και αναζητούμε περισσότερη τροφή «από αυτό, από αυτό θέλω μαμά» σαν να λέμε και όλο και μπουκώνουμε χωρίς ανάπαυλα και δεν ξέρω πού θα φτάσει τελικά η βαλιτσα, πότε θα ξεράσουμε και θα συνέλθουμε δλδ.
Σιγά σιγά, με τη συνεισφορά των αρχαίων πολιτιστικών λειψάνων, τα ντουβάρια έρχονται πρώτα στις γενικές προτιμήσεις μας. Ο άνθρωπος έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα προ πολλού, έχει υποτιμηθεί η αξία του. Τι αξίζει μια ανθρώπινη ζωή μπροστά στο ιστορικό κλέος;
Ετσι, απαξιώνουμε τα ύψιστα αγαθά: την Υγεία, την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, την προστασία της Ανθρώπινης Ζωής, όλα όσα δεν είναι μαρμάρινα, πέτρινα, σιδερένια. Ο,τι ζει και υπάρχει στην απτή πραγματικότητα είναι για τα μπάζα, ενώ ό,τιδήποτε αρχαίον και πνευματικόν έχει ύψιστη αξία.
Εχουμε γαντζωθεί πάνω στην Ακρόπολη και όλα τα αρχαία απομεινάρια πολιτισμού και αρκούμαστε σε αυτά, «κανείς δεν θα τα ξεπεράσει» λεγοντας και γυρνάμε από το άλλο πλευρό για μια ακόμα τούφα. Μέχρι πότε; Μέχρι να ξυπνήσουμε απότομα. Τα ξυπνητήρια του κόσμου βαράνε ταυτόχρονα, αποκλείεται να μας αφήσουν να κοιμηθούμε κι άλλο.
Αλλά... μπορεί να κάνω και λάθος... Γιατί οι δάσκαλοι εξακολουθούν να διδάσκουν αρχαιοπληξία και προγονολατρεία, τα βασικά μαθήματα της ελληνικής εκπαίδευσης. Το ότι με αυτό τον τρόπο απομακρύνουν τη σκέψη του παιδιού από την ουσία του ανθρώπου, δεν περνά από το νου τους.
9 σχόλια:
Πόσο, μα πόσο δίκιο έχεις !
Σαν τις παλιές αριστοκρατικές οικογένειες, που όμως ξέπεσαν και φαλήρισαν και τάχασαν όλα, και τίποτε πιά δεν τους απόμεινε, παρά να διηγούνται τα παλιά μεγαλεία τους, για να ξεχνούν το παρόν τους, και να βρίσκουν ένα ψήγμα αυτοσυντήρησης και αυτοεκτίμησης για να πιαστούν, και που τελικά δεν τους ανήκει.
Αλήθεια έτσι κάνουν και οι κληρονόμοι των Ρωμαίων ?
Ένα κομάτι από το πρόβλημα οφείλεται και στον αντικατοπτρισμό που μας καπέλωσαν οι ξένοι αρχαιολάτρες, οι οποίοι εθαύμασαν και εδόξασαν και έγραψαν και μολόγησαν για τ'αρχαία, κλείνοντας τα μάτια σε οτιδήποτε νεώτερο και σύγχρονο, που γινόταν αντιληπτό ως βαρβαρότητα.
Έχω υπ'οψη μου ένα βιβλίο στα γαλλικά, που λέγεται "Η Ελλάδα χωρίς τα μνημεία της", κι εκεί δίνει μια πραγματικότερη εικόνα.
Ενα κομάτι όμως μόνο : δεν φταίνε πάντα οι άλλοι. Το ζήτημα είωαι ειδικότητας psy
καλημέρα! Πολύ εύστοχη παρατήρηση
Η δημιουργία του ελληνικού κράτους βασίστηκε και βασίζεται ακόμα σε αυτές τις φαντασιώσεις των ξένων περιηγητών που "με τον Παυσανία παραμάσχαλα", όπως γράφει η Αννα Φραγκουδάκη, τριγύριζαν στον ελλαδικό χώρο την εποχή της τουρκοκρατίας αναζητώντας φαντάσματα. Μόνο που μας μαθαίνουν μόνο αυτούς οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι ανακάλυψαν κάτι από το αρχαίο κλέος, γιατί πάρα πολλοί απογοητεύτηκαν και κάθε άλλο παρά κολακευτικά σχόλια έγραφαν στα ημερολόγιά τους.
Πολύ ωραίο έργο για αυτά τα θέματα στα ελληνικά είναι το "Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα" του Κυριάκου Σιμόπουλου (9 τόμοι, αλλά και η Φραγκουδάκη, η Δραγώνα και η Σκοπετέα έχουν γράψει πολλές σχετικές μελέτες.
Καλημέρα αγαπητή Ροδιά και καλό Σαββατοκύριακο να έχεις!
Σίγουρα η προγονολατρεία-πατριδοκαπηλεία υπάρχει. Πιστεύω οτι οι πρόγονοί μας (παίζεται βέβαια μετά 5000 η 35000 κατά λιακό) να έχουμε τα ίδια γονίδια αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, είμαστε καθαρόαιμοι βρε παιδί μου, το είπαμε μας τοείπανε; τέλος!
Επανέρχομαι... εκείνοι τέλος πάντων οι άνθρωποι με τα καλά τους και τα κακά τους, δημιούργησαν έναν αξιοθαύμαστο πολιτισμό κθ'ομολογίαν. Εμείς οι... κληρονόμοι δημιουργούμε το χάος και τη βαρβαρότητα. Άποψή μου πως η διάβρωση που έχει υποστεί ο λαός κυρίως από τα ΜΜΕ (βλέπε lifestyle) και από τους πολιτικάντηδες είναι τέτοια που η κατάσταση δύσκολα αναστρέφεται, μην πω είναι μη αναστρέψιμη. Βλέπουμε κάθε μέρα τι γίνεται. Πράγματα που πριν 10-20 χρόνια, θα μας φαίνονταν εξοργιστικά, τώρα είναι νόρμες (αφιλοτιμία απληστία αδιαφορία για τα συμβαίνοντα, εγληματικότητα στα ύψη όπως και η φτώχεια η ανεργία, πολιτική σήψη κλ.π).
Τι πολιτισμό λοιπόν να παράγουμε αναρωτιέμαι άραγε; Αυτόν που είπες, Της ξαπλωμένης αρίδας μας στον καναπέ που παρακολουθεί ενώ ταυτόχρονα τρώει και ξύνει τη μύτη του μη πω τίποτ'άλλο
Αγαπητή μου, νομίζω ότι τα γράφεις πολύ εξωραϊσμένα. Το Ελλαδιστάν, το κράτος των Ρωμιών, δεν εννοεί να εγκαταλείψει τις "παλιές καλές" μέρες της οθωμανικής αυτοκρατορίας και γι' αυτό οι πολιτικοί του θυμίζουν άλλοτε αγάδες κι άλλοτε κοτσαμπάσηδες. Το αρχαίο κλέος χρησιμοποιείται απλώς σαν ξεκάρφωμα, μη ξανάρθει κάνας Οζάλ και μας πει ότι, όπως και οι Τούρκοι, προερχόμαστε από την οθωμανική αυτοκρατορία. Ακούνε, βλέπεις, κι οι Κουτόφραγκοι ....
Rodia ξέρεις τι μου θυμίζει η ανάρτησή σου (προς επίρρωσιν του επιχειρήματος); Τις φωτιες το 2007, τότε που κάηκαν όχι μόνο δέντρα και δάση, αλλά άνθρωποι, αληθινοί και ολοζώντανοι άνθωποι. Θυμάσαι γιατί κόπτονταν όλοι οι ευαισθητομαλάκες; Για την αρχαία Ολυμπία. γιατί ο πολιτισμός εξαντλείται στα αρχαία ντουβάρια, όπως τα είπες. Αυτό κάνει τον καλό πατριώτη: να ξύνεται, να χτυπιέται για τους προγόνους του και ν'αδιαφορεί για τους συνανθρώπους του. Οι τελευταίοι βλέπεις δεν έχουν αίγλη...
...κι ακόμα παραπέρα!
η αντίληψη οτι καταγόμαστε απευθείας απο τους αρχαιοέλληνες (καταπίνονας αμάσητα όλα τα ενδιάμεσα στάδια μέχρι μετα την επανάσταση του 21) μας οδηγεί σε αυτή την αυτάρεσκη αντιμετώπιση που δεν επιτρέπει ενδοσκοπήσεις, διαγνώσεις, ώστε να δούμε οτι ζούμε στην Ελλάδα αλλά έλληνες δεν είμαστε.
Δεν νομίζω ότι πάσχουμε από κάποιου είδους αρχαιοπληξία. Εντάξει, μια μικρή μερίδα το κάνει, αλήθεια λέγεις. Αλλά σίγουρα δεν πιστεύω ότι αυτή είναι η αιτία του κακού...
Γεια σας παιδια! ευχαριστώ για τα σχόλια:)
Στο ανέβασμα του post με οδήγησε η σκεψη/διαπίστωση ότι είναι ελάχιστοι εκείνοι (συμπεριλαμβάνομαι σε αυτούς!) που δεν έχουν βαθειά στο νου και στη καρδιά τους την ανάγκη από "ένα κεραμίδι", δεν χρειάζονταιδικά τους μερικά ντουβάρια, το όνειρό τους δεν είναι "ένα καλύβι" έστω και χωρίς Γαλάτεια, ελάχιστοι έλληνες νιώθουν ασφάλεια ακόμα και στο... ξενοδοχείο των αστέρων!
Το θέμα "ιδιόκτητη στέγη" σε τόσο μεγάλη ανάπτυξη είναι ελληνικό φαινόμενο.
Αυτό νομίζω ότι εκπορεύεται από την (υπερβολική) λατρεία των αρχαίων λειψάνων: Ετσι μάθαμε, έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τα παραδώσουμε, αυτά δείχνουν ΠΟΙΟΙ είμαστε, χαχαχα, και πάλι χαχαχαχ και ξαναχχαχαχαχαχα, κι έτσι κολλάμε στα ντουβαρια και στο ελληνικό χώμα και εδώ μάλλον θα θαφτούμε και κανείς δεν θα ξερει στο απώτερο μέλλον αν υπήρξαμε καν...
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ, έστω και καλλιτεχνικά τοποθετημένες/σκαλισμένες
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ χωρίς δημιουργούς είναι μάπα το καρπούζι, πώς να το κανουμε;
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ δεν είναι τα ΚΑΠΗ με τα δημοτικά χορευτικά, δεν είναι οι σκυλάδες και τα σκυλάδικα...
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ και αυτή τείνει να διαστρεβλωθεί έτσι όπως πάμε..
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ "ΔΙΚΗ" ΜΑΣ
Θα συμφωνήσω πως πολιτισμός δεν είναι ΜΟΝΟ οι πέτρες είναι πολύ περισσότερα πράγματα.
Θα συμφωνήσω πως πολιτισμός δίχως δημιουργούς δεν είναι πολιτισμός. Το γεγονός πως κάποιοι άλλοι δημιούργησαν πολιτισμό δεν μας απενεχοποιεί όταν εμείς δεν παράγουμε πολιτισμό αφού με ξένα κόλλυβα προκοπή δεν γίνεται....
Πολιτισμός είναι να εμπνέεται κανείς από τις ιδέες, την ομορφιά και τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του παρελθόντος, να τα αξιολογεί, να τα προσαρμόζει δημιουργικά στο παρόν δίχως ίχνη στείρας μίμησης κι έπειτα να παράγει πρωτότυπες ιδέες για το αύριο δίχως να παραμένει προσκολλημένος στο "ένδοξο" παρελθόν.
Συμφωνώ μαζί σου πως η διδασκαλία της αρχαιοπληξίας και της προγονολατρείας δεν βοηθά τα παιδιά. Αυτό όμως σε τίποτα δεν μειώνει τη θετική συμβολή της αρχαίας σκέψης και δημιουργίας στο παρόν μας εφ΄όσον αξιοποιηθούν με σωστό τρόπο.
Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου θέση.
Καλώς σε βρήκα
Δημοσίευση σχολίου