Σελίδες

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Κώστας Μπέης - Μνημόνιο και Πρόεδρος Δημοκρατίας



http://youtu.be/qMtsJ8LYvfc

Οπως σημειώνεται στην περιγραφή του βίντεο:
οι πανεπιστημιακοί αντιδρούν για το μνημόνιο που συμφώνησε το ΠΑΣΟΚ με τους διεθνείς δανειστές της Ελλάδας.
Αναφέρει: "να καταργηθεί η κληρονομική οικογενειοκρατία στην πολιτική... αυτή η ντροπή του πολιτεύματος.."
Ποιός ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας και πόσο νόμιμος ήταν αυτός, στη σύμπραξη του μνημονίου;
Ο κ. Κώστας Μπέης είναι ομότιμος καθηγητής της πολιτικής δικονομίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών.
(απόσπασμα από την εκπομπή του Τ. Κουίκ, Kontra Channel, 12 Απρ. 2011)

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κι΄ανμιά ποτέ μιά συντεχνία έκαμε αυτοκριτική θα έπαυε νάναι συντεχνία διότι αυτή σημαίνει πώς πάντα φταίνε οι άλλες συντεχνίες διότι μεταξύ τους είναι σαν συμπληγάδες, πρέπει να το λέει η καρδιά σου για να τις ξεφεύγεις. Απτόν έντιμότατο Κ. Μπέη άλλο, προς Διαβούλευση περιμένω να ακούσω. Ωστόσο άλλα λέν' τα ματαιόδοξα λόγια του Μπέη απευθυνόμενος σε πρώην συναδέλφους κι' άλλα λεν οι πράξεις του.

Rodia είπε...

Αργησαν να ξυπνησουν οι "σοφοι"..--ΑΝ ξυπνησαν βεβαια..

ο δείμος του πολίτη είπε...

Οι σοφοί έπαιξαν το ρόλο τους. Σήμερα που πια αφουγκράζονται ότι κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή (με τη δική τους ερμηνεία) μοιάζουν να ξεσπαθώνουν. Σήμερα όμως. Αυτό δεν είναι ξύπνημα, είναι η κατάντια της διανόησης. Για ανάλογους λόγους κι ο Λένιν πάντα φοβόταν τη διανόηση.

Και μόνο ότι αποφάσισαν κάποιοι να μιλήσουν ένα χρόνο μετά, αποδεικνύει το ότι έρχονται απλά να στηρίξουν το σύστημα και να αναδειχθούν εκείνοι ως λυτρωτές του λαού σε μία πλατωνική διακυβέρνηση. Μήπως αναζητούν μία οικουμενική;

Μπορεί να είναι, καλή μου, ορθά -με τον ένα ή άλλο τρόπο- όσα λέγονται, αλλά δεν τα δέχομαι σήμερα. Σήμερα που το κίνημα μόνο του (με λάθη, κενά, παραλήψεις στραβοτιμονιές, ανομία κλπ), αλλά το κίνημα έδειξε το δρόμο. Αυτοί έρχονται να καπελώσουν το κίνημα και να κοιμίσουν τη συνείδηση του λαού.

(σαν του ΠΑΣΟΚους βουλευτές με τα φρουτάκια, κάτι).

Rodia είπε...

Αμαν με τη γκρίνια σου, πια! :)