Βλακεία, ο στυλοβάτης της κοινωνικής συνοχής

«Βλακείας Εγκώμιον» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του σημερινού πονήματος, αλλά δεν θέλησα να το παρατραβήξω. Περιορίζομαι, λοιπόν, στα απολύτως απαραίτητα για να στηρίξω τη θέση μου:

Κάθε άνθρωπος έχει και τη βλακεία του. Οχι απλώς κάποιο ποσοστό βλακείας, όπως π.χ. λέμε «αυτός έχει τη δόση του», αλλά βλακεία ατόφια εκατό τοις εκατό, την οποία άλλοι θέλουν να ονομάζουν εξυπνάδα, άλλοι καλοσύνη, άλλοι πατριωτισμό, και πάει λέγοντας, ενώ ταυτοχρόνως ονομάζουν βλακεία τη βλακεία των άλλων, μια και κανείς -ή σχεδόν κανείς- δεν αναγνωρίζει και κατονομάζει τη δική του βλακεία ως βλακεία.

Οι βλακείες αυτές, λοιπόν, μαζί με τους φορείς τους, τους βλάκες οι οποίοι βεβαίως δεν παραδέχονται ότι είναι βλάκες, συνιστούν άτυπες ή και τυπικές κοινωνικές ομάδες, ομονοούσες ή και αλληλοσπαρασσόμενες -κατά περίπτωση, πάντα. Αναγνωριστικά σήματα υπάρχουν πολλά και διάφορα και διαφόρων ποιοτήτων:

1. Ηχητικά σήματα, όπως π.χ. τραγούδια, αλλά και συνθέτες σχετικών ασμάτων γίνονται συχνότατα οι σημαίες των ομονοούντων (ή και διαφωνούντων) βλακών. Πες τι μουσική ακούς, να αναγνωριστούμε μεταξύ μας αν φίλοι ή εχθροί είμαστε, κάπως έτσι τεσπα.

2. Λεκτικά σήματα, τα λεγόμενα και σλόγκαν, σύντομες χαρακτηριστικές προτάσεις δηλαδή ή/και μεμονωμένες λέξεις ή/και ακόμα και τρόπος γραφής ή εκφοράς του λόγου, όπως π.χ. εκείνο το ανεκδιήγητο (καλύτερα ένρινο) "βασικάάάάάά", τα επιρήματα όλα σε κατάληξη *α* έστω κι αν αλλοιώνεται ή σφαδάζει κονταροχτυπημένο το νόημά τους (αμέσως vs άμεσα), κλπ. Ακούς π.χ. μια τύπισσα να λέει "βασικάάάάάά" στο δελτίο ειδήσεων επί κυβέρνησης ΝΔ και στέλνεις σήμα στη διεύθυνση της ΕΡΤ «πώς και κρατάτε ακόμα αυτό το πασοκόμουτρο;» και καθαρίζεις με τη συνείδησή σου. Μόλις το ξανακούσεις βέβαια, καταλαβαίνεις από αυτό και μόνο ότι άλλαξε η κυβέρνηση.

3. Σχεδιαστικά σήματα, όπως π.χ. διάφορα -αρχαϊκά κυρίως- σύμβολα χαραγμένα με τατού πάνω στο δέρμα ή/και σε περίοπτη θέση περιοδικών ή/και εφημερίδων ή/και διαφόρων προιόντων, ώστε να αναγνωρίζεσαι αμέσως, με μια ματιά, αν είσαι φίλος ή εχθρός εσύ που το κρατάς, το φέρεις, το τρως ή το πίνεις -αν πρόκειται π.χ. για μπίρα.

4. Σήματα καπνού, δεν παρατηρήθηκαν ίσαμε τώρα, αλλά όπου νά'ναι θα σκάσουν μύτη μετά τον αντικαπνιστικό νόμο και μόλις αυτός τεθεί σε αυστηρή εφαρμογή.

Υπάρχουν και σηματάκια πιο εκλεπτυσμένα, που γίνονται αντιληπτά μόνο μεταξύ μεμυημένων μελών διαφόρων κύκλων, π.χ. πανεπιστημιακών, επιχειρηματικών, κλπ, αλλά αυτά δεν είναι ευρέως διαδεδομένα κι έτσι τα αφήνουμε στην άκρη.

Αφού αναγνωριστούν οι ομάδες αυτές μεταξύ τους, άλλες συμπλέουν και άλλες... αποπλέουν τσαμπουκαλεύοντας, αλλά, παρά ταύτα η κοινωνική συνοχή επιτυγχάνεται, επειδή η κοινωνία είναι μια κινούμενη μάζα ανθρώπινων μυαλών, γνωμών, ιδεών, ιδεωδών, κλπ. Οσο και να κινείται, αυτή η μάζα τα καταφέρνει και ισορροπεί, όσο κι αν φαντάζει παράξενο, όπως ακριβώς ισορροπεί η Γη μας στο διάστημα: Περιφερόμενη γύρω από ένα (μεγαλύτερο, φωτεινότερο, δυνατότερο) αστέρι, ένα άστρο τεσπα, γιατί η Γη πλανήτης είναι, μη μας συνεπαίρνει το μεγαλείο και ξεχνιόμαστε. Σε όποιον αστερισμό βλακείας κι αν ανήκουμε. Σήμερα π.χ. ανήκομεν εις την Δύσιν, αύριον όμως τίποτε δεν θα μας εμποδίσει να ανήκομεν εις την Ανατολήν ή τον Βορράν ή και τον Νότον ακόμα, αν η κινούμενη κοινωνική μάζα διαλέξει αυτό το σημείο του ορίζοντα, ώστε να ισορροπήσει.

Βέβαια, δεν είναι ασυνήθιστο να ισορροπούν μερικές ομάδες σε σημεία ανύπαρκτα -έχει και η βλακεία τα Ζενίθ και τα Ναδίρ της (σκόπιμος ο πληθυντικός αριθμός)- πράγμα που εξυπηρετεί τα μάλα τις υπόλοιπες πιο προσγειωμένες κοινωνικές ομάδες. Συχνότατα δε, πρόσωπα εκ των ομάδων αυτών, των προσγειωμένων, αμολούν διάφορες αποπροσανατολιστικές κοτσάνες, ώστε να μπερδεύουν τα πλήθη, που τρέχουν δεξιά-αριστερά έως ότου ισορροπήσουν ξανά, δίνοντας χρόνο στους βετεράνους βλάκες των κλασσικών ομάδων να ανασυνταχθούν έτοιμοι για αντεπίθεση. Αμ πώς;

(συνεχίζεται όταν έχω κέφι και ξανανοιώσω αρκετά βλαξ)