Η θλίψη των εορτών

Η θλίψη αυτή δεν προϋποθέτει μοναξιά, ανέχεια, ασθένειες και βάσανα: Είναι μια εσωτερική κατάσταση. Είναι η κατάσταση της ψυχής του ανθρώπου χωρίς αυταπάτες, εκείνου που -δυστυχώς ή ευτυχώς- έχει καταλάβει ότι οι ευχές επαναλαμβάνονται στο βρόντο και η ειρηνική δημιουργικότητα που αναζητεί είναι μάταιη.

Δυστυχώς, επειδή οι "πολλοί" που ακολουθούν τα συστήματα, έχουν πεισθεί

α) πως η δημιουργικότητα χρειάζεται σπρώξιμο από διάφορα κίνητρα, όπως π.χ. το χρήμα ή/και η δόξα.
β) πως βασική αιτία των επιστημονικών κατακτήσεων είναι ο ανταγωνισμός και ο πόλεμος.

και αδυνατούν να εννοήσουν τί σημαίνει να είναι κάποιο μυαλό δημιουργικό ανταγωνιζόμενο απλώς τον εαυτό του. Να πηγαίνει τη σκέψη του παραπέρα, απλώς επειδή σκέπτεται.

Ευτυχώς, επειδή υπάρχουν -και πολλαπλασιάζονται στον καιρό μας- οι αληθινά δημιουργικοί άνθρωποι, εκείνοι που γνωρίζουν ότι η δημιουργικότητα δεν προϋποθέτει κανένα από τα προηγουμένως αναφερθέντα. Ούτε πόλεμο, ούτε ανταγωνισμό με άλλους, ούτε χρήμα, ούτε δόξα. Οταν αφαιρεθεί ο σκοπός (το ΓΙΑ ΝΑ) υπάρχει χώρος, άπλετος χώρος, να υπάρξει ένας κόσμος -μια κοινωνία- ειρηνική, γεμάτη ήρεμους και χαρούμενους και δημιουργικούς ανθρώπους. Χωρίς σύμβολα, υστερία, καταναγκασμούς και ανοησία.

Σύμβολα, όπως π.χ. ο σταυρός, ένα όργανο βασανισμού
Υστερία, όπως π.χ. τα καλέσματα των ισλαμιστών -και καλά.
Καταναγκασμούς, όπως π.χ. τα κελεύσματα των ΜΜΕ.
Ανοησία, όπως π.χ. τους λογαριασμούς των χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων.

Στο πλαίσο αυτών των σκέψεων, εύχομαι σε όλους όσοι διαβάσουν το κειμενάκι μου, Καλή, Χαρούμενη και Δημιουργική χρονιά!
Σκεφτείτε το... Με λίγη τύχη, θα πετύχει! :)