καλές γιορτές!

Οι λεγόμενες γιορτινές μέρες, ποτέ δεν με συγκίνησαν. Αυτή η αγχώδης προσπάθεια για χαρούμενη διάθεση κατά παραγγελία, με νευρίαζε από παιδάκι. Δεν πίστεψα στον άη Βασίλη ούτε στη γέννηση του μωρού ενός μαραγκού στη στάνη κάποιων βοσκών, που τάχα θα έσωζε την ανθρωπότητα. Είχα κολλήσει φαίνεται το μικρόβιο της αμφισβήτησης από την κοιλιά της μάνας μου ή δεν έλαβα την προκαθορισμένη δόση εμβολίου όσο ήταν καιρός.

Οταν στην ερώτηση «πώς άρχισε ο κόσμος;», ερώτηση που φαντάζομαι πως την κάνουν όλα τα τετράχρονα νήπια, έλαβα από ένα θείο σαν απάντηση την περιγραφή του Παραδείσου και του προπατορικού ζευγαριού Αδάμ και Εύας, τον κοίταξα με μισό μάτι και δεν τον ξαναρώτησα τίποτα.

Κατάλαβα εγκαίρως -ίσως νωρίτερα από άλλα παιδάκια, γιατί έχω συζητήσει με φίλους που δεν είχαν παρόμοια εμπειρία- ότι οι μεγάλοι εμπαίζουν τους μικρούς και συμμετείχα στη μικρή οικογενειακή φατρία μικρών εναντίον μεγάλων, που περιελάμβανε όλα τα αδερφοξάδερφα. Ορκιστήκαμε να μη πιστεύουμε τους "μεγάλους" και να διασταυρώνουμε μεταξύ μας κάθε άγνωστη έννοια ή λέξη και, αργότερα, όταν μάθαμε γραφή και ανάγνωση, ψάχναμε σε βιβλία και εγκυκλοπαίδειες την αλήθεια της.

Στο πλαίσιο της μικρής μας παιδικής ομάδας, αποφασίσαμε να κοροϊδεύουμε και μεις τους μεγάλους, κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι πιστεύουμε κι εμείς: στον άη Βασίλη, στο Χριστούλη, στην Ανάσταση, κλπ, δείχναμε υπερβολική χαρά για τα δώρα που λαβαίναμε, τραγουδάγαμε χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια και, όταν μεγαλώσαμε αρκετά, εξακολουθούσαμε να πηγαίνουμε με λαμπάδες στην Ανάσταση, καθώς και στον Επιτάφιο, αλλά μετά τσακίζαμε σουβλάκια και μπριζόλες σε ένα κουτούκι πίσω από το Ιπποκράτειο.

Μου είναι αδύνατο να φανταστώ ότι είμαστε τα μοναδικά παιδάκια που σκεφτόμασταν έτσι και όσο πάει σιγουρεύομαι ότι απλώς εμείς όχι μόνο αντιληφθήκαμε την κοινωνική υποκριτική συνομωσία που κρύβει αυτό το κατά παραγγελία εορταστικό κλίμα, αλλά αρνηθήκαμε να κοροϊδέψουμε τους εαυτούς μας τόσο πολύ μέχρι να το πιστέψουμε πως τάχα είναι αλήθεια. Αρνηθήκαμε να είμαστε καλοί μονάχα όσο κρατούν οι γιορτές κάθε χρόνο και επιμένουμε να πολεμάμε τους εαυτούς μας κάθε μέρα, να βγάζουν το καλύτερο που φωλιάζει μέσα μας.

Να εμποδίζουμε όσο γίνεται την απανθρωπιά να σκάει μύτη, με όσο μικρές δυνάμεις κι αν έχουμε να πολεμάμε την αδικία. Κάθε μέρα και όχι δίνοντας ένα νόμισμα ή μια τηλεκατάθεση, αλλά πραγματικό ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο.

Χρόνια Πολλά λοιπόν, καλά να περάσετε στις γιορτές! Μη ξεχνάτε όμως ότι είναι απείρως καλύτερο να είναι όλες οι μέρες γιορτινές! :)