Πανζουρλισμός

Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη χώρα, με όλη τη σημασία της λέξης και όχι με την ευοίωνη που χρησιμοποιείται όταν δηλώνει πανηγυριώτικη ατμόσφαιρα. Πανζουρλισμός, με τα όλα του. Εχουμε αποτρελλαθεί και τρέχουμε δεξιά - ζερβά να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Πάμε να ταχτοποιήσουμε τα οικονομικά, άλλα μας λένε κι άλλα εννοούν, εμείς τα ανάποδα καταλαβαίνουμε τα οποία πιθανότατα είναι και τα αληθινά, πετάγονται και διάφορα παρατράγουδα και χαλάνε τη σούπα του κ. Ντομινίκ. Τα σύνορα μεταναστοκρατούνται και δεν ξέρουμε τί να τους κάνουμε τους αλαφιασμένους ανθρώπους που θέλουν να περάσουν από τη χώρα να πάνε καλιά τους, οι φυλακές έχουν ξεχειλίσει, χώνουμε μέσα όποιον λάχει, πατείς με πατώ σε η κατάσταση, ανυπόφορη, και οι πρόσφατοι κλειδοκράτορες της μικρής κι αδύναμης δημοκρατίας μας σφυρίζουν αδιάφορα και ζητούν (τί ζητούν, απαιτούν!) κι άλλες κι άλλες κι ακόμα περισσότερες περικοπές, να τα τινάξουμε ομαδικά καρφί δεν τους καίγεται. Η Ελευθερία των λαών πάσχει λέμε. Η μάστιγα της Ασυδοσίας ενέσκηψε ως σύγχρονη Πανούκλα ή Χολέρα ή δεν ξέρω 'γω τί, κι έχει κολλήσει το σύμπαν των Ιδεών, των Θεσμών, των Ιδανικών. Κόλλησε και η φουκαρού η Ελευθερία. Ασύδοτα όλα, τράπεζες, αγορές, βιομήχανοι, επιχειρηματίες. Ολοι όσοι έχουν λεφτά και εξουσία, δηλαδή, νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι και διεκδικούν την ελευθερία τους, αγνοώντας ότι είναι πανουκλιασμένοι (ή χολεριασμένοι, ή δεν ξέρω 'γω τί) πάντως εντελώς ασύδοτοι, πάσχουν καθαρά από οξεία ασυδοσία και θα τεζάρουν σύντομα, υποθέτω πως ελάχιστοι θα γλιτώσουν, αλλά δεν το παίρνουν χαμπάρι και όλο διεκδικούν περισσότερη αρρώστεια παρά φάρμακο για τη γιατρειά τους. Οι κακόμοιροι πολιτικοί λένε τό 'να ψέμμα πάνω στ' άλλο, αλλά όσο κι αν έχουν εξασκηθεί στο σπορ γίνονται αντιληπτοί, αν όχι με τη μία ή με τη δεύτερη φορά, στην τρίτη πάνω τσακώνονται αμελέτητοι. Οι δημοσιογράφοι πάλι, τι να γράψω γι αυτά τα έρμα πλάσματα; Χαμένα για χαμένα τά 'χουν, μέχρι και ο κ. Ανατροπέρης τα στρίβει προσφάτως, τόση ζούρλα έχει πέσει. Το μόνο καλό σε όλο αυτό το τρελοκομείο είναι ότι το φαινόμενο έχει διεθνή χαρακτήρα, δεν είμαστε οι μόνοι που υποφέρουμε από τη μάστιγα που μας έχει πάρει τα μυαλά και στη συνέχεια θα μας πάρει ολόκληρους (ψυχή τε και σώματι, που λένε) αν δεν πράξουμε κάτι τι αποφασιστικό -κυριολεκτικά κι αυτή η λέξη. Αν δεν αποφασιστούμε το συντομότερο, δεν μας βλέπω καλά. Το τέρας του φασισμού τροχίζει τα δόντια του και το ποιον θα φάει πρώτον δεν έχει και τόση σημασία, αυτό πρέπει να εννοησουν οι φίλοι και να τρέξουν να ενωθούν να μας συνδραμουν το γρηγορότερο. Η αλληλεγγύη είναι το φάρμακο απέναντι σε όλες τις ασθένειες των ανθρώπινων συστημάτων, αλλά και της μεμονωμένης κακομοιριάς. Απαγορεύονται, λέει, οι ομαδικές απολύσεις και κάτι τρέχει στα γύφτικα, μια και επιτρέπονται οι μεμονωμένες -ένας ένας, δηλαδή, έξω απο την πόρτα. Τι μας λέτε καλέ; Και ποιοι τα λέτε; Σεις οι κύριοι με τα κουστουμάκια και τις γραββατούλες, με τα λιλιά στο λαιμό και στα μπρατσάκια, οι κυρίες, με τα σινιέ φουστανάκια και τα γυαλιστερά κίτρινα μαλλιά, που θα πάτε στο ζεστό σπιτάκι σας, να φάτε το ζεστό σας φαγάκι, να ξαπλώσετε στο ζεστό σας κρεββατάκι, αφού κάνετε ένα ζεστό μπανάκι και τραβήξετε ένα κόντρα ξύρισμα -στα μάγουλα οι κύριοι, εννοείται, και στις γάμπες οι κυρίες; Η ανισότητα έχει βαρέσει κόκκινο, δεν πάει άλλο, κορυφή, πώς το λένε, εκτός αν το ιδεώδες είναι να γίνουμε πειναλέοι μπας και μας λυπηθεί ο κόσμος και μας υιοθετήσει η αξιονέιντ -της μικράς κόρης Μητσοτ. -δεν το γραφω ολόκληρο, για ευνόητους λόγους, πάνω που έκανα λίφτινγκ στο μπλογκ! Μας λένε "χρωστάτε και πληρώστε εδώ και τώρα" και 'γώ θα μπορούσα να πω το ίδιο στη γιαγιούλα που έρχεται και τάχα συγυρίζει και παίρνει κανα φραγκάκι να ψωνίσει λάδι και ψωμί και να μη της κόψουν το νερό και το ρεύμα, αλλά δεν το λέω και τη σιγοντάρω με κάνα αποφόρι κιόλας. Και σιγά που θα βρει απόδειξη να δωσει η καημενούλα και σιγά που θα ζητήξω. Ζητάν, βεβαίως, επιχειρηματικότητα κι εδώ έχω να γράψω κάμποσα -ουκ ολίγα, δηλαδή. Επιχειρηματικότητα από ποιον; Απο τον ξεζουμισμένο και αλλόφρονα που δεν ξέρει τι του ξημερώνει; Κοροϊδία στην κοροϊδία το πάτε κύριοι εξουσιαστές. Πείτε ξεκάθαρα ότι ποθείτε ένα λαό ξεπαραδιασμένο και τρομαγμένο σαν κυνηγημένο κοτόπουλο, αυτό καταλαβαίνουμε. Ενα κόσμο παραζαλισμένο απο τα απανωτά ψέμματα και τις καρπαζιές, ένα κόσμο καραγκιόζη, μια μαριονέτα να την παίζετε κρεμασμένη στα σκοινιά της. Αυτό θέλετε για να πετύχετε τα δικά σας σχέδια και των προστατών σας, να ξεπουλήσετε όλο τον πλούτο της χώρας, γιατί πράγματι λεφτά υπάρχουν κάτω από τη γη και τη θάλασσά μας και θέλετε να τα χαρίσετε για τρεις κι εξήντα στους φίλους και πάτρονές σας. Αυτά. Αυτά ως εδώ, γιατί έχει κι άλλα, αλλά επιφυλάσσομαι...