Σελίδες

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

γράφει "Ο άνθρωπος του μετρό": Τα σκουπίδια


Επειδή δεν είχα καμμιά ιδέα να γράψω ποστ για το πρόσφατο θέμα της δολοφονίας του νεαρού αφγανού και του αποτρόπαιου τραυματισμού της αδελφούλας του, καθώς και τη "κατάσταση" της άμοιρης μάνας που έφυγε απο τη χώρα της και ήρθε στη δική μου χώρα αναζητώντας ασφαλεια και ειρήνη, μεταφέρω αυτο το συγκλονιστικό άρθρο του The_Stranger. Μελετηστε το προσεχτικά:
Λίγες ώρες νωρίτερα, μια απίστευτη τραγωδία εκτυλίχθηκε στα Πατήσια. Ναι, στα Πατήσια, στην Αθήνα, στη γειτονιά μας. Όχι στο Ιράκ ή στο Νταρφούρ. Εδώ, στα μέρη μας. Ένα 15χρονο αγόρι από το Αφγανιστάν σκοτώθηκε, ενώ η 10χρονη αδελφή του και η μητέρα του τραυματίστηκαν από έκρηξη βόμβας. Σύμφωνα με το επικρατέστερο (αυτή την ώρα) σενάριο, η οικογένεια αναζητούσε τροφή στους κάδους σκουπιδιών της περιοχής, όπως έκανε συχνά τα βράδια, και ανακάλυψε τυχαία μια βαλίτσα, η οποία περιείχε έναν εκρηκτικό μηχανισμό. Ποιος έβαλέ τη βόμβα, πού την έβαλε, ποια ήταν τα κίνητρά του, πώς έσκασε η βόμβα, είναι ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν ακόμα.

Υπάρχουν, όμως, και κάποια άλλα ερωτήματα που πρέπει να θέσουμε. Ερωτήματα που είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, και αναζητούν μάταια απαντήσεις.

Το πρώτο είναι: Πότε γίναμε τόσο απάνθρωποι; Άκουσα έναν κάτοικο της περιοχής, ο οποίος ερωτήθηκε αν ήξερε τη συγκεκριμένη οικογένεια και τις συχνές επισκέψεις της στους κάδους της γειτονιάς. Η απάντησή του ήταν τόσο ειλικρινής, που προκαλεί ρίγος: “Εδώ αποφεύγουμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον, είναι επικίνδυνα τα πράγματα…”. Αποφεύγουμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλο. Αποφεύγουμε όχι απλά να ανοίξουμε κουβέντα μαζί του, να τον ρωτήσουμε πώς τα περνάει, τι τον απασχολεί, ποια είναι τα προβλήματά του. Ή έστω να του πούμε μια καλημέρα. Αποφεύγουμε ακόμα και να τον κοιτάξουμε. Βυθισμένοι στον ασήμαντο μικρόκοσμό μας, αδιαφορούμε για τον “άλλο”. Από φόβο, λέει. Και ποιος τον δημιουργεί τον φόβο, αν όχι εμείς οι ίδιοι; Και ποιος προσπαθεί (και με ποιον τρόπο) να νικήσει τον φόβο του; Και ποιος είναι τελικά αυτός ο “άλλος”; Και πόσοι “άλλοι” υπάρχουν, και πόσοι διαφορετικοί τρόποι αντιμετώπισης των “άλλων”;

Φυσικά, αυτά τα πράγματα δεν είναι καινούργια. Κι εγώ μεγάλωσα μαθαίνοντας ότι η ζωή στην πόλη ήταν απρόσωπη, ότι κάποιοι από εμάς δεν ξέρουν καν ποιος είναι ο γείτονάς τους, ότι τελικά σε μια μεγαλούπολη ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του και δεν ασχολείται με το περιβάλλον το οποίο διαμορφώνει, αλλά και διαμορφώνεται από αυτό. Όμως τι πρέπει να γίνει για να καταλάβουμε πόσο απάνθρωπο είναι αυτό; Να φοβόμαστε ο ένας τον άλλο, είτε επειδή ο “άλλος” έχει διαφορετικό χρώμα, είτε επειδή μιλάει άλλη γλώσσα, είτε επειδή βγάζει περισσότερα ή λιγότερα λεφτά από μας, είτε για οποιονδήποτε ηλίθιο λόγο επινοήσουμε; Τι είναι αυτό που μας ώθησε τόσο μακριά από την ανθρώπινη φύση μας, που μας μετέτρεψε από κοινωνικά όντα σε μοντέρνους ερημίτες, που το μόνο που θέλουν είναι να απομονωθούν από αυτούς που τους περιτριγυρίζουν;

Πάμε σε μία άλλη κατηγορία ερωτήσεων, που όμως ίσως έχει κάποιες κοινές απαντήσεις με την προηγούμενη: Γιατί τέτοια αδιαφορία από τα ΜΜΕ; Σε μια στιγμή που εκτυλισσόταν ένα πρωτοφανές δράμα, κανένα από τα ελληνικά κανάλια δεν άλλαξε τη ροή του προγράμματος του, δεν έδωσε σε αυτήν την είδηση κάτι παραπάνω από ένα σύντομο έκτακτο δελτίο, πριν επιστρέψουν στα κλασικά σκουπίδια που μας ταΐζουν με το κιλό εδώ και χρόνια. Εξαίρεση ο ΣΚΑΪ, και μπράβο του. Αν δεν υπήρχε ο ΣΚΑΪ, μπορεί ακόμα και τώρα να μην είχα μάθει τιποτα για τον θάνατο του 15χρονου.

Εϊναι, άραγε, το Dancing with the stars πιο σημαντικό από το θάνατο ενός 15χρονου παιδιού; Είναι, μήπως, οι εξελίξεις στην “Παταγονία” πιο ενδιαφέρον θέμα από την έκρηξη μιας βόμβας με νεκρό και τραυματίες στο κέντρο της Αθήνας; Ή να έχει η στρατευμένη “ενημέρωση” της ξεπεσμένης Αθλητικής Κυριακής προτεραιότητα απέναντι στην άμεση ενημέρωση για ένα γεγονός που συνέβαινε εκείνη ακριβώς την ώρα;

Προσωπικά, έμαθα για την έκρηξη μέσω του Twitter. Το πρώτο έκτακτο δελτίο ήρθε 10 λεπτά αργότερα. Και κράτησε ένα λεπτό, ίσα-ίσα για να δείξει το κανάλι ότι την έβγαλε την υποχρέωση, ας επιστρέψουμε τώρα στα πιο σημαντικά. Αυτό είναι “ενημέρωση”; Είναι “κοινωνική στάση”; Είναι “προτεραιότητα”;

Και, για να κάνουμε και τη σύνδεση με τα πρώτα ερωτήματα, μήπως ο φόβος που έχουμε για τον “άλλο” καλλιεργείται αποκλειστικά και μόνο από τα ΜΜΕ; Μήπως τα ΜΜΕ έχουν “ξεχάσει” ότι σκοπός τους είναι η απεικόνιση της πραγματικότητας, και όχι η δημιουργία μιας άλλης, φανταστικής πραγματικότητας στα κεφάλια του κοινού τους; Μήπως δείχνοντας ένα συγκεκριμένο κομμάτι της πραγματικότητας, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα κομμάτια που αποκλείουν απλά δεν υπάρχουν;

Και αν θεωρήσουμε ΜΜΕ με την ευρύτερη έννοια και τα blogs, τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα: Γνωστό και μη εξαιρετέο blog (δε γράφω ποιο, αλλά είτε θα το έχετε ακούσει, είτε θα το μαντέψετε εύκολα) δημοσίευσε, λίγες ώρες μετά το θάνατο του 15χρονου, φωτογραφία του πτώματος (!), δήθεν “για να δουν οι δολοφόνοι τι έκαναν”. Φυσικά, οι δολοφόνοι άλλη δουλειά δεν είχανε. παρά να ψάχνουν στα blogs να δουν τι κάνανε. Πρέπει να είναι κανείς πάρα πολύ αφελής για να πιστέψει μια τέτοια δικαιολογία. Μιλάμε για τη δημοσίευση μιας φρικτής φωτογραφίας, μια εντελώς ανήθικη πράξη, η οποία δείχνει το σκοτεινό πρόσωπο της blogόσφαιρας, το κομμάτι εκείνο των bloggers που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Τι είναι, λοιπόν, αυτό; Είναι “δημοσιογραφία”; Είναι “ηθική”; Είναι “ρεπορτάζ”;

Θα δείτε και θα ακούσετε πολλά τις επόμενες μέρες. Προσέξτε ποιους πιστεύετε και ποιους όχι. Η πληροφορία στις μέρες μας είναι πιο δυνατή από οτιδήποτε άλλο. Και μια (επίτηδες) λανθασμένη πληροφορία μπορεί να πετύχει πράγματα που δεν τα φανταζόμαστε καν.

Άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε...
Τηλεθεατές που ψάχνουν στα κανάλια σκουπίδια για να καταναλώσουν...
Σκουπίδια που ψάχνουν κορόιδα να τα αγοράσουν...

Ως πότε τα σκουπίδια θα είναι η βασική τροφή μας;

Ολόκληρο το ποστ εδώ:-->>
http://thestranger.wordpress.com/2010/03/29/trash/
-->> Προσθέτω ένα ακόμα ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ. Να γίνει η ΝΤΡΟΠΗ ποτάμι να μας πνίξει πια.
_______________________________________
Update με το βιντεο που εστειλε σε σχολιο ο Νικολας:-->>

Sicko - Chilling Excerpt by Tony Benn

4 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κι όμως έχω την αίσθηση ότι τα κανάλια το κάλυψαν το θέμα υπέρ του δέοντως. Συγκριτικά τουλάχιστον με άλλα ζητήματα που είχαμε στο παρελθόν. Αφού η οικονομία και η δημοσιογραφική τρομοκρατία έπεσαν σε δεύτερη μοίρα κι όλοι συζητούσαν για τον Αφγανό έφηβο και την αδελφή του.

Rodia είπε...

Δείμε, αυτο σχολιαζεις απο ολο το ποστ; Αν το καλυψαν αρκετα τα καναλια; Αυτο ειναι το νοημα λες;

Nicholas είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=OnserZOf1-4

Δες αυτό
0:44
...Δύο τρόποι για να κρατούνται οι άνθρωποι υπό έλεγχο. Φόβος και διαφθορά...

Rodia είπε...

Νικολα, θα το κανω update το post με το βιντεακιον. Ευχαριστω :))

Ετσι ειναι, δυστυχως, για τουτο η παιδεία παραπαιει...