Ο Προστάτης του Πολίτη και η Παράνοια

Ζούμε σε ένα τραγέλαφο, μια φαρσοκωμωδία, ένα κομφούζιο, ένα κυκλώνα, ένα ντελίριο ή ένα πανικό;

Οπως θέλεις πάρ'το, αγαπημένε μου αναγνώστη/τρια. Το ζουμί είναι πως, ενώ υφιστάμεθα μια ενορχηστρωμένη δυσφήμιση ως χώρα απο το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ των "φίλων" και εταίρων μας στην Ε.Ε., κάνουμε ό,τι μπορούμε για να επιβεβαιώνουμε τα στραβά που καταλογίζουν σε εμάς, όπως π.χ. -πέρα από τη διαφθορά, που λίγο πολύ την έχουν όλοι τους- την τριτοκοσμικότητα. Γιατί δείχνουμε αυτό τον καιρό ότι δεν έχουμε συναίσθηση του τί συμβαίνει, ζούμε στη κοσμάρα μας, με τους "προστάτες του πολίτη" (κατ' ευφημισμό) να βαράνε στο ψαχνό σεβάσμιους σοφούς γέροντες, με τους παπάδες να κάνουν ηλίθια "διαβήματα", με τους κυβερνητικούς (και όχι μόνο, αλλά αυτοί τουλάχιστον θα έπρεπε να εξαιρούνται) να λενε ψέμματα. Λες και ζούμε σε άλλη χώρα και όχι στην Ελλάδα του σήμερα, στην Ελλάδα που βάλλεται, που εκλιπαρεί, που σέρνεται, που ζητιανεύει.

Αποκαλύπτουμε σε μεγέθυνση όλη μας τη παράνοια. Ξεβρακωνόμαστε, που λένε. Πρώτα, η βρωμερή -πώς αλλοιώς να το χαρακτηρίσω;- πράξη του "Προστάτη Μας" που καμαρώνει ψεκάζοντας (αποφασιστικά, με τον αέρα της ισχύος που του δίνει η θέση του *και η στολή του*) στο πρόσωπο του Μανώλη Γλέζου όλους τους σεβάσμιους ανθρώπους της χώρας μας, όλους όσοι μόχθησαν και πολέμησαν και αντιστάθηκαν σε τυραννίες δικές και ξενόφερτες, ώστε να έχουμε εμείς -να απολαμβάνουμε δλδ, τρομάρα μας!- όλα τα καλά της ευημερίας και της Δημοκρατίας.

Μετά, αυτό που άκουσα πριν από λίγο για το Σεραφείμ μητροπολίτη Πειραιώς, που έστειλε, λέει, επιστολή διαμαρτυρίας στη βασίλισσα του Ην. Βασιλείου (επειδή είναι η Κεφαλή της αγγλικανικής εκκλησίας, υποθέτω) εναντίον του Τομ Τζόουνς -ήμαρτον!- επειδή κάτι είπε ο τραγουδιστής για το Χριστό. Τα ξέκωλα που ξεσαλώνουν στα δικά μας κανάλια, και μάλιστα σε ώρες που τα παιδιά είναι ξύπνια, είναι και πολύ θρήσκα και με εκατό μεγαλόσταυρους στα στήθια -ενίοτε και στα ώτα να κρέμονται- δεν αγγίζουν τον ιεράρχη μας. Ο Τομ Τζόουνς τον μάρανε.

Τί θέλουμε και λέμε για "εχθρούς" όταν βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας, με τα ίδια μας τα χέρια; Η παράνοια εκφράζεται με κάθε δυνατό τρόπο και φοβούμαι πως το πράγμα δεν θα έχει ομαλή λήξη, αν δεν παρθούν σύντομα -χθές, λέμε!- ακαριαία μέτρα να διορθωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα κακώς κείμενα.

Η μετωνομασία επί το ηπιότερο ενός υπουργείου, δεν επιδρά καθώς φαίνεται στη ψυχοσύνθεση των υπαλλήλων του. Ενας ήρεμος αρχιεπίσκοπος, είναι αδύναμος να επιβληθεί στους έξαλλους ημισχιζοφρενείς (με μανία καταδίωξης ίσως) μητροπολίτες. Ενας πρωθυπουργός τρέχει αλαφιασμένος στα πέρατα του κόσμου για να διεκδικήσει τα ελάχιστα για τη χώρα, με το χαμόγελο στα χείλη και έτοιμος να κάνει και τούμπες ακόμα. Υπουργοί συνεδριάζουν και λένε τις γνωστές κοτσάνες του παρελθόντος, σαν να μη συμβαίνει τίποτε σημαντικό. Ολα καλά και όμορφα απέξω, γιατί απομέσα κάτι σάπιο βράζει, κάτι σαν το κακό σπυρί, σαν ένα καρκίνωμα που δεν αρκούν ήπιες θεραπείες για τον αφανισμό του, απαιτείται επειγόντως νυστέρι!

Γιώργο Παπανδρέου, άκουσες; Νυστέρι, είπαμε.. ΝΥ-ΣΤΕ-ΡΙ. Νυστέρι εκεί που πρέπει και όχι στους μετανάστες, ούτε στους φτωχούς υπαλλήλους, ούτε στους συνταξιούχους. Στείλε τους "προστάτες του πολίτη" (είμαστε κι εμείς πολίτες, όχι μονάχα όσοι τ'αρπάζουν) έξω απο τις βίλλες, πάρ'τες και πούλα τη μισή Εκάλη στην ανάγκη, αλλά μην αγγίζεις το κοσμάκη... Εκτός αν θέλεις κι εσύ να... ξυπνήσει! Αμάν και πότε, λέμε, αλλά χωρίς να γίνουμε Σερβία. Είναι δυνατό αυτό;...