2 Ιανουαρίου 2010
Αγαπητέ Μίκη Θεοδωράκη,
Κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες στο διαδίκτυο επιστολή σας προς τον Στέφανο Ληναίο με πολύ απαξιωτικά σχόλια για το πρόσωπό μου και παραθέματα από το δημοσιευμένο έργο μου που είναι όλα παντελώς ψευδή και κατασκευασμένα.
Σας ενημερώνω ότι δεν είμαι ιστορικός και δεν γράφω ιστορικά βιβλία. Λόγος σαν «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από το 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. Κοντολογίς κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχθήκαμε για να κονομήσουμε (!!!) πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων», δεν βρίσκεται πουθενά στο δημοσιευμένο έργο μου και δεν χαρακτηρίζει την πανεπιστημιακή και κοινοβουλευτική μου πορεία. Τέτοιου είδους κατασκευάσματα είναι μιας συκοφαντικής εκστρατείας εναντίον μου.
Είμαι κοινωνική ψυχολόγος, ερευνώ και γράφω πάνω στις κοινωνικές ταυτότητες έχω δώσει μεγάλο μέρος της ζωής μου για την υπεράσπιση των αρχών της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης σε αυτόν τον τόπο.
Σας στέλνω μέρος των δημοσιεύσεων μου για να κρίνετε εάν όσα παρατίθενται στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Εάν διαπιστώσετε ότι είναι κατασκευασμένες φράσεις, σας παρακαλώ πολύ να βρείτε μια ευκαιρία να το δηλώσετε.
Σας γράφω επειδή θαυμάζω την αστείρευτη δημιουργικότητά σας και τους αγώνες σας για τη δημοκρατία και είμαι σίγουρη ότι η αναζήτηση της αλήθειας και η προάσπιση των δημοκρατικών αρχών έχει πρώτιστη σημασία για σας.
Με εκτίμηση
Θάλεια Δραγώνα
Σας επισυνάπτω και 2 πρόσφατες συνεντεύξεις μου όπου θα βρείτε και όλα τα παραποιημένα παραθέματα
Αθήνα, 10.1.2010
Αγαπητή κυρία Δραγώνα,
Έλαβα την επιστολή και τα βιβλία σας και σας ευχαριστώ. Διάβασα επίσης στο «Βήμα» και τα «Νέα» τις συνεντεύξεις σας, οι οποίες όμως κινούνται μονάχα γύρω από δυο-τρεις φράσεις που σας αποδόθηκαν εδώ και πολύ καιρό, για να διαψευσθούν ύστερα από μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση.
Οι συνεντεύξεις αυτές και η μεγάλη προβολή τους (σε συνδυασμό με την φίμωση των αντιθέτων απόψεων) δεν πετυχαίνουν τίποτε άλλο παρά να αποκαλύπτουν στον ελληνικό λαό τους πανίσχυρους φίλους σας στα ΜΜΕ αποδεικνύοντας το εύρος και τα ερείσματα αλλά και τον συντονισμό της προσπάθειας που εξυφαίνεται με στόχο την αλλοίωση της εθνικής-ελληνικής μας ταυτότητας. Καθώς και τον τρόμο που δημιουργεί η αυξανόμενη παλλαϊκή αντίδραση στις απόψεις σας, που ακυρώνει την αρχική σας προσπάθεια να εκμεταλλευθείτε την αντίδραση του κ. Καρατζαφέρη βαφτίζοντας όσους διαφωνούν «ακροδεξιούς».
Τρόμος που φτάνει σε σημείο να προκαλεί συμπτώματα της «Λύσσας-Σόρος» σε υποταχτικούς κονδυλοφόρους όπως σ' αυτόν τον δυστυχή κ. Χάρη σε σημερινό (9.1.10) ένθετο αθηναϊκής εφημερίδας.
Επειδή τυχαίνει να είμαι ένας από τους πρωτεργάτες αυτής της εκστρατείας για την ενημέρωση του ελληνικού λαού με ρίζες βαθειές στην αληθινή ελληνική Αριστερά από την εποχή του ΕΑΜ, θα ήμουν ο τελευταίος που θα επέτρεπα στον οποιονδήποτε να καπηλευτεί την λέξη και την έννοια «πατρίδα».
Το ΕΑΜ και το τότε ΚΚΕ κατέκτησε την εμπιστοσύνη του 70% του λαού μας για την πίστη του και τους αγώνες του για τη Λευτεριά της ελληνικής πατρίδας και την αναγέννηση του ελληνικού έθνους. Με την πεποίθηση ότι υπηρετούμε τα ιδεώδη των Ελλήνων για την ελευθερία και την δημοκρατία από τα βάθη των αιώνων και φτάνοντας ως το «Ελευθερία ή θάνατος» του Κολοκοτρώνη, ορθώσαμε το ανάστημά μας και αναμετρηθήκαμε με το όπλο στο χέρι, με την πιο φονική δύναμη που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα: την χιτλερική Βέρμαχτ, τα ναζιστικά Ες-Ες και την Γκεστάπο, με αμέτρητες θυσίες σε αίμα, βασανισμούς και διώξεις. Ενώ παράλληλα και μέσα σ' εκείνες τις σκληρές συνθήκες τιμούσαμε και τρεφόμαστε με τον ελληνικό πολιτισμό για τον οποίο είμαστε περήφανοι και συγχρόνως οραματιζόμαστε τη μελλοντική κοινωνία της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της «πανανθρώπινης λευτεριάς».
01. 
02. 
03. 
04.
05. 
06. 
07. 
08. 
09.
10. 
11. 
12. 
13. 
14.
15. 
16. 
17. 
18. 
19.ΤΑ ΤΙΜΩΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Πολιτικοί:
- Σταύρος Δήμας (Επίτροπος Ε.Ε.)
- Στέλιος Παπαθεμελής (Βουλευτής-π. Υπουργός)
- Χρήστος Παπουτσής (Βουλευτής-π. Υπουργός)
Κληρικοί:
- π. Ιωάννης Διώτης (Πρωτοπρεσβύτερος)
- π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης (Αρχιμανδρίτης)
Επιστήμονες:
- Σαράντος Καργάκος (Ιστορικός-Συγγραφέας)
- Κώστας Μπέης (Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)
- Σκεύος Πουλλάς (Νευροχειρούργος)
Δημοσιογράφοι-Καλλιτέχνες:
- Γρηγόρης Αρναούτογλου (Τηλεπαρουσιαστής)
- Γρηγόρης Βαλτινός (Ηθοποιός)
- Τζένη Βάνου (Τραγουδίστρια)
- Σοφία Βόσσου (Τραγουδίστρια)
- Κλειώ Δενάρδου (Τραγουδίστρια)
- Λυκούργος Καλλέργης (Ηθοποιός - τ. Βουλευτής)
- Ρούλα Κορομηλά (Τηλεπαρουσιάστρια)
- Τέρενς Κουΐκ (Δημοσιογράφος)
- Ζωή Λάσκαρη (Ηθοποιός)
- Δημήτρης Μουζακίτης(Πρόεδρος Ακαδημίας Κορφιάτικων Βραβείων)
- Γιάννης Μπουφίδης (Μουσικοσυνθέτης)
Επιχειρηματίες:
- Στέργιος Καλόγηρος (Επιχειρηματίας)
- Ηλίας Μπογδάνος (Επιχειρηματίας)
«Μία από τις πεποιθήσεις του πατρός Μαξίμου και των συνεργατών του είναι πως, για να το πούμε έτσι απλά, “το καλό πρέπει πάντα να επιβραβεύεται”. Αυτό διακηρύττει πλήθος Αγίων της Πίστεώς μας και φυσικά και ο Άγιος Κοσμάς. “Εάν, αναφέρει, το κακό το οποίο δεν το επαινούμε, πλεονάζει και επικρατεί ευκολότερα του καλού, σκεφτείτε τι θα συνέβαινε εάν δεν επαινούσαμε δεν τιμούσαμε και δεν βραβεύαμε το καλό”.
Από την σκέψη αυτή κινούμενοι οι συνεργάτες του “Αγίου Κοσμά” προέβησαν στην Απονομή αυτή για πρώτη φορά, με ένα και μόνο στόχο την επιβράβευση καλών και αξιέπαινων πράξεων, έργων, προσφοράς, πορείας και στάση ζωής και εργασίας σημαντικών, ο καθένας στον χώρο του, ανθρώπων.»
Τις τελευταίες μέρες ο αγροτικός κόσμος της χώρας βρίσκεται για μια ακόμη φορά στους δρόμους διεκδικώντας το αυτονόητο, την επιβίωση του.
Οι εγκληματικές πολιτικές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, με την συναίνεση και ανοχή των ηγεσιών των αγροτικών συνεταιρισμών και συλλόγων (ΠΑΣΕΓΕΣ – ΓΕΣΑΣΕ), έχουν οδηγήσει τον αγροτικό τομέα της χώρας στην εξαθλίωση και τον αφανισμό.
Αλήθεια που βρίσκονται τώρα οι πράσινοι αγροτοπατέρες του νησιού, οι πράσινοι δήμαρχοι, νομάρχες, βουλευτές; Καλυτέρεψαν τόσο πολύ οι συνθήκες στην γεωργία και δεν χρειάζεται να αγωνιστούμε πια; Πέρυσι άλλα μας έλεγαν!
Τριάντα περίπου χρόνια μετά την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ε. η ελληνική γεωργία βρίσκεται σε πλήρη απαξίωση. Το γεωργικό εισόδημα συρρικνώνεται χρόνο με το χρόνο, μειώνεται η απασχόληση, οι τιμές των αγροτικών εφοδίων εκτινάσσονται στα ύψη, με αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους παραγωγής και ελάττωσης του όγκου και της αξίας της παραγωγής. Η γεωργική παραγωγή της χώρας βρίσκεται υπό των έλεγχο μεγάλων μονοπωλιακών συγκροτημάτων στο επίπεδο της προμήθειας γεωργικών εφοδίων, σημαντικός δε είναι ο έλεγχος και η δημιουργία καρτέλ στο πεδίο εμπορίας και λιανικής πώλησης ορισμένων γεωργικοκτηνοτροφικών προϊόντων (γαλακτομικά, δημητριακά κ.λ.π).
Στο κοινωνικό επίπεδο εντείνεται η εγκατάλειψη και τα χωριά μας ερημώνουν. Η γεωργική δραστηριότητα αιώνων εγκαταλείπεται και η ύπαιθρος οδηγείται σε μαρασμό.
Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Απαιτούνται άμεσα και ριζοσπαστικά μέτρα. Πρέπει οι αγρότες να παραμερίσουν τους διάφορους «προστάτες» τους και να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους.
Διεκδικούμε άμεσα:Νέα σχέδια για την αγροτική ανάπτυξη και βελτίωση των υποδομών της αγροτικής οικονομίας Αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού για τη γεωργία Στήριξη των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων Μέτρα για τον περιορισμό της ψαλίδας τιμών αγροτικών προϊόντων μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή Ειδικά μέτρα ανακούφισης των αγροτών και κτηνοτρόφων από τα χρέη και τις αυθαιρεσίες της Αγροτικής Τράπεζας Άμεσα κατώτερες εγγυημένες τιμές των αγροτικών προϊόντων που να διασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Για το λάδι μας αυτό πρέπει να είναι τα 3 ευρώ
Κύριοι της κυβέρνησης, το «δεν υπάρχει σάλιο» για τους αγρότες και τους εργαζόμενους της χώρας (για κάποιους υπάρχουν 28 δις ευρώ), θα γυρίσει επάνω σας σαν ποτάμι που θα παρασύρει εσάς και τις πολιτικές σας!
Ο μόνος δρόμος για να πάρουμε αυτά που μας ανήκουν είναι η συνεχής πάλη και ο αγώνας.
Αυτά που μας ανήκουν δεν τα χαρίζουμε σε κανένα!
Διάβασα στη ΓΑΛΕΡΑ τα όσα έγιναν στη πανέμορφη Σάμο, τη δοκιμασμένη από αλλεπάλληλες πυρκαγιές. Τα εξηγώ ως επίδραση του πνεύματος οικονομίας που πρέπει να μας διακατέχει, ιδίως στις μέρες που περνάμε προσφάτως. Ο καημένος ο μητροπολίτης Ευσέβιος -όνομα και μη χωριό, όπως έλεγε η γιαγιά μου- τι έκανε; Αντί να ξοδεύει για παγκάκια ξύλινα ή τσιμεντένια, έκοψε τα πλατάνια και χρησιμοποίησε τους κομμένους κορμούς για καθίσματα του χριστεπώνυμου πλήθους των επισκεπτών του μοναστηριού της Παναγιάς Ζωοδόχου Πηγής. Απλά πράγματα.Ευσέβιος ο µπουλντοζιέρης_________________________
του Θέμου Εξαρχέα
Ο θρυλικός Κανάρης έβαζε µπουρλότο στις τουρκικές φρεγάτες, ενώ ο σηµερινός µητροπολίτης Σάµου βάζει µπουλντόζες και ισοπεδώνει το περιβάλλον.
Λεζαντα στην εικονα: Πράσινο; Δένδρα; Κοµµάτια ή µάλλον τσιµέντο να γίνουν. Με τη βοήθεια του Θεού και των επί γης αντιπροσώπων του. Εικόνα από την καταστροφή στη Σάµο.
Το περασµένο καλοκαίρι o σαµιώτης δηµοσιογράφος Γιάννης Νέγρης µέσα από το προσωπικό του ιστολόγιο aegaio.blogspot.com έφερε στη δηµοσιότητα τα έργα και τις ηµέρες της Mητρόπολης Σάµου στο ακρωτήρι του Κότσικα, στην ανατολική πλευρά της Σάµου.
Εκεί µε τη βοήθεια του θεού, µε τις ευλογίες του τοπικού µητροπολίτη και της κοινοπραξίας Σ. Τσακουµάγκος Α.Τ.Ε. - Εργοδοµική Α.Τ.Ε., και µε τον Δήµο Βαθέος και τη Νοµαρχία Σάµου να κάνουν τα στραβά µάτια, η πλαγιά έγινε ίσωµα, ο γκρεµός ευθεία, η παραλία οικόπεδο µε θέα και ένα παλιό πέτρινο κτήριο κατασκηνώσεις.
Με αφορµή τη διάνοιξη ενός δρόµου, ο µητροπολίτης Σάµου, Ικαρίας και Κορσεών Ευσέβιος, µε τη βοήθεια του εργολάβου, µπάζωσε αρχικά µια πλαγιά που ανήκει στη µητρόπολη µέσα στην οποία υπάρχει και το Ιερό Μετόχι Ζωοδόχου Πηγής Κότσικα (µοναστήρι της Παναγιάς Ζωοδόχου Πηγής) και έστησε το δικό του µικρό «Βατοπέδι».
Με βάση τις ευεργετικές διατάξεις που προσφέρει ο περίφηµος νόµος περί ναοδοµίας και µε µια «ύποπτη» άδεια (95/09) που εκδόθηκε από την Πολεοδοµία Σάµου, αλλά δεν φέρει τις απαραίτητες υπογραφές, µετέτρεψε ένα παλιό οίκηµα σε κτήριο των κατασκηνώσεων της µητρόπολης, έκοψε τα δέντρα, επέκτεινε τις µάντρες της µονής καταπατώντας δηµόσια δασική έκταση, και µετέτρεψε µια πλαγιά σε οικόπεδο πρώτης κατηγορίας. Όλα αυτά φυσικά, για το καλό του χριστεπώνυµου πλήθους και των γερόντων της Ορθοδοξίας.
Η διάνοιξη του δρόµου και οι ιερές µπίζνες
Όταν ξεκίνησε η διάνοιξη της περιµετρικής οδού Βαθέος Σάµου, καθώς δεν υπήρχε κατάλληλος χώρος για εναπόθεση του χώµατος απ’ τις εκσκαφές, ο ανάδοχος εργολάβος απευθύνθηκε στους ιδιώτες των οποίων τα κτήµατα γειτνίαζαν µε το σηµείο της διάνοιξης και τους ρώτησε αν θα ήθελαν να τοποθετηθούν σε αυτά κάποιες ποσότητες προϊόντων εκσκαφής.
Η µελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου προέβλεπε ειδικό χώρο εναπόθεσης των µπαζών, το κόστος όµως για τη µεταφορά τόνων χώµατος και πέτρας ήταν µεγάλο. Έτσι βρέθηκε µια οικονοµική λύση, που µετέτρεψε όλη την περιοχή σε κρανίου τόπο.
Επί δυόµισι χρόνια, ο Μεσόκαµπος γέµιζε χώµα, ο δρόµος από το Βαθύ µέχρι το Κοκκάρι το ίδιο, και τελικά –µε τη συναίνεση της Μητρόπολης– µπαζώθηκε και η περιοχή Κότσικα.
Μετά το σχετικό µπάζωµα, ο περίβολος του µοναστηριού της Παναγίας, που οριοθετούσε την ιδιοκτησία της µονής, ως εκ θαύµατος άνοιξε και απλώθηκε ανατολικά, δυτικά και βόρεια. Νότια δεν επεκτάθηκε γιατί εκεί ευτυχώς υπάρχει ο δηµόσιος δρόµος. Κάτω από τόνους µπάζα θάφτηκε κυριολεκτικά ένα τµήµα της δηµόσιας δασικής έκτασης. Τους κέδρους αντικατέστησαν επίπεδα οικόπεδα µε οικιστικό προφανώς προσανατολισµό.
Τα αιωνόβια δέντρα που κόπηκαν και γειτνίαζαν µε τα ήδη υπάρχοντα οικήµατα του µοναστηριού –όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες– ήταν γιγαντιαίων διαστάσεων. Τα τεράστια πλατάνια εµπόδιζαν προφανώς τη θέα προς το ιδιοκτησιακό «όραµα» που είχε ο µητροπολίτης Σάµου Ευσέβιος. Ήθελε ο χώρος να ανοίξει!
Οι επισκέπτες, ντόπιοι και ξένοι, όταν στις 15 Αυγούστου 2009 βρέθηκαν στον περίβολο του µοναστηριού έµειναν άναυδοι βλέποντας τους κορµούς από τα πελώρια πλατάνια να έχουν καταντήσει καθίσµατα!
Πριν από µερικά χρόνια η µητρόπολη έχτισε µέσα στα τότε όρια του µοναστηριακού περίβολου ένα διώροφο κτήριο (απαύγασµα συµµετρίας και περιβαλλοντικής ευαισθησίας), κλείνοντας το µονοπάτι για την παραλία κάτω από το µοναστήρι. Ως δικαιολογία χρησιµοποιήθηκε η ανάγκη προστασίας της εκκλησιαστικής περιουσίας. Τώρα που η παραλία µπαζώθηκε και το παλιό µονοπάτι θάφτηκε, η εν λόγω περιουσία όχι µόνο προστατεύεται επαρκώς αλλά πολλαπλασιάζεται κιόλας.
«Η Βίγλα» και ο Ρακιντζής
Τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των «ιερών» πράξεων ανέδειξε και η τοπική οικολογική εφηµερίδα «Η Βίγλα». Τον περασµένο Αύγουστο, κατά τη διάρκεια σύντοµης επίσκεψης που πραγµατοποίησε στο νησί ο γενικός επιθεωρητής Δηµόσιας Διοίκησης Λέοντας Ρακιντζής, ο δηµοσιογράφος Γιάννης Νέγρης του έδωσε ένα αντίγραφο της εφηµερίδας και του ζήτησε να ρίξει µια µατιά σε όσα δηµοσιεύονταν.
Ο κ. Ρακιντζής αµέσως έδωσε εντολή σε όλες τις αρµόδιες υπηρεσίες του νησιού να δράσουν, να ελέγξουν, να καταγράψουν και να ακολουθήσουν το γράµµα του νόµου. Η ασυλία µε την οποία αντιµετωπιζόταν η αντιπεριβαλλοντική δράση της µητρόπολης έληγε, αν και µε µικρό τίµηµα τελικά για την ίδια.
Έως τότε, δηλαδή επί δυόµισι περίπου χρόνια, όλοι έβλεπαν την περιβαλλοντική καταστροφή που συντελούνταν αλλά κανείς δεν µιλούσε. Ποιος άλλωστε θα τα έβαζε µε τον µητροπολίτη Ευσέβιο; Ας µην ξεχνάµε ότι είναι άλλωστε και ο τοπικός αντιπρόσωπος του Θεού στη Σάµο!
Ο κ. Ρακιντζής όµως, παρακάµπτοντας θεούς και δαίµονες, τους έβαλε να ψάξουν, προκειµένου να προστατευθεί το περιβάλλον από τις αυθαίρετες παρεµβάσεις.
Δουλειές µε φούντες
Όσο οι ντόπιοι δηµοσιογράφοι έψαχναν το θέµα, πριν την καθοριστική παρέµβαση Ρακιντζή, τόσο ο «άγιος» Σάµου ενοχλούνταν.
Όσο ο κ. Νέγρης έβγαζε στη φόρα τι γινόταν και έθετε ερωτήµατα στις αρµόδιες υπηρεσίες τόσο ο µητροπολίτης Ευσέβιος ισχυριζόταν «live» ότι όλοι εκείνοι που αντιδρούσαν είναι ψεύτες και συκοφάντες µε µοναδικό σκοπό να εκθέσουν την εκκλησία και το έργο της!
Στις 25 Ιουλίου 2009 ο κ. Ευσέβιος µιλώντας στον δηµοσιογράφο Γιώργο Γαρυφάλλου στον ραδιοφωνικό σταθµό Radio 2000 FM αναφέρθηκε στα όσα έγιναν στον Κότσικα:
«...Λέτε να θέλουµε να γίνει κρανίου τόπος; Σκέφτηκαν µε τι χρήµατα έγιναν αυτά; Αν δεν θέλουν να φτιάξουµε τίποτα στον τόπο µας, να το ξέρουµε να µην κάνουµε τίποτα! Τα ίδια είχα ακούσει για το Επισκοπείο, τη Βροντιανή, την Αγία Ζώνη... Κάποτε κουράζουν όλα αυτά! Αξίζει τον κόπο να ζητιανεύω;».
Τελικά στις 29 Οκτωβρίου 2009 η Νοµαρχία Σάµου αναγκάζεται –µε βαριά καρδιά, είναι η αλήθεια– µετά την αυτοψία που είχε κάνει στις 7 Αυγούστου 2009 (κατ’ εντολή Ρακιντζή) το Κλιµάκιο Ελέγχου Ποιότητας Περιβάλλοντος (Κ.Ε.Π.ΠΕ.) να επιβάλει στη Μητρόπολη Σάµου πρόστιµο που έφτανε το αστρονοµικό ποσό των 1.500 ευρώ (!) για ρίψη µεγάλου όγκου υλικών εκσκαφών, µε αποτέλεσµα την εκτεταµένη καταστροφή του περιβάλλοντος στην περιοχή Κότσικα, ενώ η πρόταση του Κ.Ε.Π.ΠΕ. ήταν το πρόστιµο να φτάνει τις 5.000 ευρώ.
Πέραν του «εξαντλητικού» προστίµου που της επιβλήθηκε η Μητρόπολη Σάµου είναι υποχρεωµένη µε µελέτη που πρέπει να καταθέσει στη Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Νοµαρχίας να αποκαταστήσει τον χώρο. Να ξαναφυτέψει δηλαδή τα αιωνόβια πλατάνια, να αποµακρύνει τους τόνους χώµατος, να ξαναζωντανέψει τους κέδρους!
Πρόβληµα και µε την πολεοδοµική άδεια
Η άδεια που έβγαλε το Τµήµα Έκδοσης Πολεοδοµικών Αδειών της Νοµαρχίας Σάµου προς τη µητρόπολη αναφέρει ότι αδειοδοτεί µόνο την «επισκευή παλαιάς λιθόκτιστης διώροφης οικίας». Αιτιολογική έκθεση (που είναι υποχρεωτική βάσει της εγκυκλίου 65/90) στην οποία θα πρέπει να γίνεται αναλυτική αναφορά στις εργασίες που θα γίνουν δεν υπάρχει. Η υπάρχουσα άδεια δεν ήταν καν θεωρηµένη από το οικείο αστυνοµικό τµήµα προκειµένου να γίνει η απαραίτητη εκτέλεση των εργασιών.
Βάσει ποιας µελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αδειοδοτήθηκε η µητρόπολη να καταστρέψει τους τόσο σπάνιους για την ελληνική χλωρίδα κέδρους και τα αιωνόβια πλατάνια µέσα από την αυλή του µοναστηριού; Η µητρόπολη παρανόµησε αλλά κανείς δεν της τράβηξε το αυτί. Κανείς δεν την έστειλε στον εισαγγελέα και ενώπιον της Δικαιοσύνης. Κάποιοι προφανώς ενώπιον θεού και νόµων είναι πιο ίσοι από άλλους!
Τι απάντησαν οι αρµόδιοι
Ο λιµενάρχης Σάµου Στέλιος Παρτσάφας, όταν ρωτήθηκε σχετικά µε το θέµα, απάντησε ότι δεν γνώριζε αν είχε µπαζωθεί ο αιγιαλός και η παραλία. Αυτό που εξόφθαλµα και ο πλέον άσχετος διαπίστωνε ο λιµενάρχης δεν µπορούσε να το δει.
Ο προϊστάµενος της Πολεοδοµίας Σάµου ανέφερε ότι συντάσσεται ειδικό πρωτόκολλο, ενώ η Κτηµατική Υπηρεσία, µέσω του προϊσταµένου της Αλκιβιάδη Φουντεδάκη, αναµένει να της κατατεθούν από τη µητρόπολη τα συµβόλαια ιδιοκτησίας, ώστε να προχωρήσει περαιτέρω.
Ο δήµαρχος Βαθέος Φίλιππος Πετρούσκας τόνισε πως ο δήµος ουδεµία ανάµειξη έχει καθώς η εναπόθεση των προϊόντων εκσκαφής αποτελεί ευθύνη του εργολάβου, παρόλο που ο δηµοτικός σύµβουλος Μανώλης Βασιλειάς δήλωνε ότι την ευθύνη της εφαρµογής της περιβαλλοντικής µελέτης την έχουν οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήµου Βαθέος.
Στην υπόθεση πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει και ο νοµάρχης Σάµου Εµµανουήλ Κάρλας, όχι µόνο γιατί το πρόστιµο που τελικά επέβαλε αξίζει όσο µερικοί τόνοι καυσόξυλα αλλά κυρίως γιατί όλο το προηγούµενο διάστηµα προτίµησε ενώπιον του αντιπροσώπου του θεού (στη Σάµο) και των ανθρώπων της Σάµου (που φώναζαν για την καταστροφή) να το παίξει Πόντιος Πιλάτος.
Η απεριόριστη ανοχή στις δραστηριότητες της µητρόπολης αποδεικνύει όχι µόνο τις αγκυλώσεις µιας τοπικής κοινωνίας αλλά και την υποκρισία των δηµόσιων κατά τα άλλα λειτουργών.
Το έγγραφο του επιθεωρητή Δηµόσιας Διοίκησης τούς ανάγκασε να τρέχουν εκ των υστέρων για να καλύψουν τις δικές τους ευθύνες. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. Όλες οι υπηρεσίες έκαναν µόνο τα στραβά τα µάτια. Η καταστροφή έγινε, και είναι αδύνατον το περιβάλλον να επανέλθει στην προηγούµενη φυσική κατάσταση, ακόµα κι αν ο θεός θελήσει να βάλει το χέρι του, κάτι για το οποίο πολύ αµφιβάλλουµε!
Απόδηµοι και άλλες ιστορίες
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο νυν βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πρώην νοµάρχης Σάµου Πυθαγόρας Βαρδίκος (κατά τα έτη 1995-1998) σε συνεργασία πάντα µε τη µητρόπολη επιδίωξε να δηµιουργήσει σε µιαν άλλη περιοχή στη Μουρτιά της Σάµου «το χωριό των αποδήµων». Ήταν µια συγκινητική «προσφορά» της πατρίδας στα ξενιτεµένα παιδιά της. Το ταξίδι που πραγµατοποίησαν οι εκπρόσωποι της «κοινοπραξίας» στη µακρινή Αυστραλία συνοδευόταν από τυµπανοκρουσίες και πατριωτικό οίστρο!
Αλλά οι πονηροί Έλληνες, Σαµιώτες της Αυστραλίας, υποδέχτηκαν µε χαρά τους συµπατριώτες της ιδιαιτέρας πατρίδας, τους προσέφεραν την πατροπαράδοτη φιλοξενία και πλούσια δώρα, αλλά αρνήθηκαν να δώσουν τα λεφτά τους, προκειµένου να χτιστεί «το χωριό των οµογενών», όπως είχαν βαφτίσει το «γκέτο» των αποδήµων στη Μουρτιά. Η δουλειά χάλασε, πέρασαν τα χρόνια, και το θέµα ξεχάστηκε. Πολλοί από τους συντελεστές της «κοινοπραξίας» αποχώρησαν, µερικοί έκαναν την αυτοκριτική τους, ηρέµησαν… Ωστόσο η ιερά µητρόπολη δεν το βάζει κάτω.
Προσφεύγει σε κρατικούς και άλλους φορείς εξουσίας, και προσπαθεί να οικειοποιηθεί την τεράστια πευκόφυτη έκταση 308.000 τ.µ. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να «δέσει» η δουλειά. Χωρίς κανένα δισταγµό η µητρόπολη προσφεύγει στη Δασική Υπηρεσία Σάµου και µε αίτηση ζητάει τον αποχαρακτηρισµό του δάσους της περιοχής.
Κατά παράδοξο τρόπο, µια και δεν συνηθίζεται, η Δασική Υπηρεσία αντιστέκεται. Απλώνει χάρτες και ανοίγει κιτάπια, επισκέπτεται την επίµαχη περιοχή. Η απάντηση της είναι καταπέλτης για την εκκλησιαστική εξουσία. Το αίτηµα απορρίπτεται. Η πευκόφυτη περιοχή της Μουρτιάς που διεκδικεί η Ιερά Μητρόπολη Σάµου, Ικαρίας και Φούρνων είναι δάσος και δεν αποχαρακτηρίζεται. Η µητρόπολη καταθέτει τότε νέα αίτηση-ένσταση και προσφυγή, αυτή τη φορά στη δευτεροβάθµια επιτροπή, ζητώντας να απορριφθεί και να «εξαφανισθεί» ή να «µεταρρυθµιστεί» η απόφαση της πρωτοβάθµιας επιτροπής.
Οµάδα κληρικών συνοδεύει το κλιµάκιο της Δευτεροβάθµιας Επιτροπής κατά τη δεύτερη αυτοψία στην περιοχή της Μουρτιάς. Και η δεύτερη προσφυγή-ένσταση είχε όµως την ίδια τύχη. Το δάσος δεν αποχαρακτηρίζεται. Τώρα εν έτει 2009 µαθαίνουµε πως ετοιµάζονται να προσφύγουν στο Συµβούλιο της Επικρατείας για να… δικαιωθούν.
Είναι αµαρτία
«Η καταστροφή του παγκόσµιου φυσικού περιβάλλοντος είναι µία ακόµη ισχυρά απόδειξις της διασπασθείσης ενότητος της ανθρωπότητος, της ελλείψεως συνεργασίας, της θυσίας ενός ελπιδοφόρου διά τον πέλας ηµών µέλλοντος εις τον βωµόν του αµέσου πλουτισµού ηµών αυτών.
»Οι άνθρωποι και το περιβάλλον συνθέτουν το αδιαίρετο υλικό της ύπαρξης, ένα πολύχρωµο ύφασµα, το οποίο πιστεύουµε ότι έχει υφανθεί στην ολότητά του από το Θεό.
»Η φύση δεν είναι δική µας για να τη χρησιµοποιούµε κατά το δοκούν. Είναι ένα δώρο αγάπης του Θεού προς εµάς και πρέπει να του ανταποδώσουµε την αγάπη προστατεύοντας την.
»Να φυτεύετε δέντρα, να προστατεύετε τη φύση, να µην πετάτε πλαστικά και σκουπίδια, να ευαισθητοποιείτε και τους φίλους σας και να τους µεταδίδετε το µεράκι για τη φύση.
»Έχουµε χρέος όλοι µαζί να προστατεύσουµε το περιβάλλον και να το παραδώσουµε πολύ πιο όµορφο από ό,τι το παραλάβαµε.
»Πρέπει να προσπαθήσουµε περισσότερο για το περιβάλλον. Να ξέρετε η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι αµαρτία»
Οικουµενικός Πατριάρχης Βαρθολοµαίος
Πηγές:
aegaioblogspot.com
logospoliti.blogspot.com
διµηνιαία εφηµερίδα «Η Βίγλα»
Τετάρτη 20 Ιανουαρίου
τόπος τεχνών ΧΩΡΑ, Λελέικα Υπάτης
ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ (περιορισμένος αριθμός θέσεων)
www.xwra.gr
για κρατήσεις θέσεων τηλεφωνήστε μας στο **6936**995**142**κάθε Πέμπτη βράδυ ζωντανή μουσική στο καφωδείο ΟΡΦΕΑΣ στη Λαμία. κάθε Παρασκευή βράδυ ζωντανή μουσική στη ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ, στη ΧΩΡΑ με τις γνωστές συνταγές μας. Το καλοκαιράκι εχει και cine ΟΡΦΕΑΣ με μπόλικες θέσεις για παρκαρισμα. Ενημερωθείτε εγκαίρως και για το Φεστιβάλ Οίτης!
Σκοτείνιαζε, έτσι μου φάνηκε, που βρέθηκα να βαδίζω σε μια έρημη κακοτοπιά. Μα πού πήγαινα; Οταν το σκέφτηκα αυτό, θυμήθηκα και το σπίτι μου, κι επεθύμησα να γυρίσω πίσω. Θ' ανησυχούσαν. Οχι, όχι, μόλις είχε βραδιάσει και θα πρόφταινα νά'μαι κοντά τους, πριν ακόμα έρθουν τα μεσάνυχτα.France's Sarkozy says time to end Haiti's "curse"
14 Jan 2010 17:59:31 GMT
Source: Reuters
* Sarkozy proposes international aid conference
* Says will talk to Obama, visit Haiti
PARIS, Jan 14 (Reuters) - French President Nicolas Sarkozy said on Thursday Haiti's devastating earthquake was symptomatic of a "curse" on the island state and proposed an international conference to provide reconstruction help and aid.
He said he would be speaking to U.S. President Barack Obama in the next few hours to discuss the idea.
"From this catastrophe, which follows so many others, we should make sure that it is a chance to get Haiti once and for all out of the curse it seems to have been stuck with for such a long time," Sarkozy said in a statement during a public appearance.
"This new tragedy can be the last if the international community mobilises to help this country," he added.
Sarkozy said he would visit Haiti in the coming weeks to meet President Rene Preval.
He said France would work closely with the European Union to send "very important means" to rebuild Haiti, but did not give any specific figures.
Sarkozy said France would be sending send two military ships to Haiti, a water treatment centre and new search teams. (For a main story on the quake please click on [ID:nN13103860])
Το πρωτότυπο κείμενο όπως δημοσιεύτηκε στο New York Review of Books το 1995 ξεκινά με κάποιες αναμνήσεις του Έκο από την παιδική του ηλικία (1942-1945), και επίσης αναλύει το ιταλικό φασιστικό καθεστώς, το οποίο θεωρεί πως χαρακτηριζόταν από δομημένη σύγχυση και ήταν γεμάτο αντιφάσεις, σε αντίθεση με τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό, ο οποίος ήταν πιο αυστηρά οριοθετημένος. Παρόλα αυτά, και παρά τις διαφορές που είχαν μεταξύ τους τα φασιστικά καθεστώτα εκείνης της εποχής, διέθεταν όλα τους κάποια (όχι απαραιτήτως όλα) θεμελιώδη χαρακτηριστικά. Και γι' αυτό η χρήση του όρου «φασισμός» έχει γίνει τόσο ευρεία και περιεκτική: γιατί μπορείς να αφαιρέσεις κάποιο χαρακτηριστικό από ένα φασιστικό καθεστώς και παρόλα αυτά αυτό θα εξακολουθεί να γίνεται αντιληπτό ως τέτοιο.
Παρά την ασάφεια αυτή, νομίζω πως μπορούμε να σκιαγραφήσουμε έναν κατάλογο χαρακτηριστικών τα οποία είναι αντιπροσωπευτικά αυτού που ονομάζω «πρωτοφασισμό», ή «αρχέγονο φασισμό». Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να οργανωθούν σε ένα ενιαίο σύστημα· πολλά απ’ αυτά αλληλοαναιρούνται, και είναι επίσης αντιπροσωπευτικά και άλλων μορφών δεσποτισμού ή φανατισμού. Η παρουσία ενός και μόνο απ’ αυτά, όμως, αρκεί για να επιτρέψει στο φασισμό να συμπτυχθεί γύρω του.
1. Το πρώτο χαρακτηριστικό του πρωτοφασισμού είναι η λατρεία της παράδοσης. Η παραδοσιαρχία, βέβαια, είναι πολύ παλαιότερη από τον φασισμό. Δεν χαρακτήριζε μόνο την αντιεπαναστατική σκέψη των Καθολικών μετά τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά γεννήθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους, ως αντίδραση στον κλασικό ελληνικό ορθολογισμό. Στη λεκάνη της Μεσογείου, λαοί διαφόρων θρησκειών (που οι περισσότερες απ’ αυτές είχαν γίνει δεκτές στο ρωμαϊκό πάνθεο) άρχισαν να ονειρεύονται κάποια αποκάλυψη που είχε συμβεί στην αυγή της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτή η αποκάλυψη, σύμφωνα με τη μυστηριακή αίγλη που καλλιεργούσε η παραδοσιαρχία, είχε παραμείνει για πολύ καιρό κρυμμένη κάτω από το πέπλο γλωσσών που ήταν πια ξεχασμένες — στα αιγυπτιακά ιερογλυφικά, στους κέλτικους ρούνους, στους παπύρους των σχεδόν άγνωστων θρησκειών της Ασίας.
Αυτή η νέα κουλτούρα έπρεπε να είναι συγκρητιστική. Ο συγκρητισμός δεν είναι απλά, όπως λένε τα λεξικά, «ο συνδυασμός διαφόρων μορφών πίστης και λατρευτικής πρακτικής»· ένας τέτοιος συνδυασμός πρέπει να ανέχεται τις αντιφάσεις. Καθένα από τα αρχικά μηνύματα περιέχει ψήγματα σοφίας, και όποτε έμοιαζαν να λένε διαφορετικά ή ασύμβατα πράγματα αυτό συνέβαινε μόνο και μόνο γιατί όλα παραπέμπουν, με αλληγορικό τρόπο, στην ίδια αρχέγονη αλήθεια.
Συνεπώς, δεν μπορεί να υπάρξει καμία πρόοδος στη γνώση. Η αλήθεια έχει ήδη καταγραφεί μια για πάντα, κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεχίζουμε να ερμηνεύουμε το δυσνόητο μήνυμά της.
Αν κοιτάξει κανείς τις βιβλιοθήκες διαφόρων φασιστικών καθεστώτων, θα βρει όλους τους μείζονες διανοητές της παραδοσιαρχίας. Η ναζιστική εσωτερική γνώση τρεφόταν με παραδοσιαρχικά, συγκρητιστικά και μυστικιστικά στοιχεία. Η πηγή που επηρέασε περισσότερο τις θεωρίες της νέας ιταλικής δεξιάς, ο Ιούλιος Έβολα, συνδύαζε το Άγιο Δισκοπότηρο με τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, και την αλχημεία με την Αγία Ρωμαϊκή και Γερμανική Αυτοκρατορία. Και μόνο το γεγονός ότι η ιταλική δεξιά, για να δείξει πόσο ανοιχτό μυαλό διαθέτει, διεύρυνε αυτό τον κατάλογο ώστε να συμπεριλάβει και έργα του Ντε Μαιτρ, του Γκενόν και του Γκράμσι, αποτελεί ολοφάνερη απόδειξη συγκρητισμού.
Αν κοιτάξετε τα ράφια που, στα αμερικάνικα βιβλιοπωλεία, φέρουν την επιγραφή «Νέα Εποχή», θα βρείτε εκεί μέχρι και Άγιο Αυγουστίνο, ο οποίος, απ’ ό,τι γνωρίζω, δεν ήταν φασίστας. Αλλά το να συνδυάζεις τον Άγιο Αυγουστίνο με το Στόουνχεντζ — αυτό είναι σύμπτωμα πρωτοφασισμού.
2. Η παραδοσιαρχία συνεπάγεται την απόρριψη του μοντερνισμού. Και οι φασίστες και οι εθνικοσοσιαλιστές κυριολεκτικά λάτρευαν την τεχνολογία, ενώ οι διανοητές της παραδοσιαρχίας συνήθως την απορρίπτουν ως αντίθετη προς τις παραδοσιακές πνευματικές αξίες. Όμως, παρόλο που ο ναζισμός υπερηφανευόταν για τα βιομηχανικά του επιτεύγματα, ο εγκωμιασμός του μοντερνισμού δεν ήταν παρά η επιφάνεια μιας ιδεολογίας βασισμένης στην ιδέα Αίμα και Γη (Blut und Boden). Η απόρριψη του σύγχρονου κόσμου ήταν μεταμφιεσμένη σαν αντίκρουση του καπιταλιστικού τρόπου ζωής, αλλά αφορούσε κυρίως στην απόρριψη του Πνεύματος του 1789 (και του 1776, φυσικά). Ο Διαφωτισμός, η Εποχή του Ορθολογισμού, γίνεται αντιληπτή ως απαρχή της σύγχρονης αχρειότητας. Κατ’ αυτή την έννοια, ο πρωτοφασισμός μπορεί να οριστεί ως ανορθολογισμός.
3. Ο ανορθολογισμός βασίζεται επίσης στη λατρεία της δράσης για τη δράση. Επειδή η δράση είναι από μόνη της όμορφη, πρέπει να αναλαμβάνεται πριν, ή χωρίς, οποιαδήποτε σκέψη. Η σκέψη είναι μια μορφή αποδυνάμωσης. Επομένως, η κουλτούρα είναι ύποπτη, στο βαθμό που ταυτίζεται με την κριτική στάση. Η καχυποψία απέναντι στον κόσμο της διανόησης αποτελούσε πάντοτε σύμπτωμα του πρωτοφασισμού, από την υποτιθέμενη ρήση του Γκέμπελς («όταν ακούω να μιλάνε για κουλτούρα αρπάζω το όπλο μου») μέχρι τη συχνή χρήση εκφράσεων όπως «εκφυλισμένοι διανοούμενοι», «κουλτουριάρηδες», «παρηκμασμένοι σνομπ», «τα πανεπιστήμια είναι φωλιές κομμουνιστών». Οι επίσημοι φασίστες διανοούμενοι ασχολούνταν κυρίως με το να επιτίθενται στον σύγχρονο πολιτισμό και την αριστερή διανόηση, που έχουν προδώσει τις παραδοσιακές αξίες.
4. Καμιά συγκρητιστική πίστη δεν αντέχει στην αναλυτική κριτική. Το κριτικό πνεύμα κάνει διακρίσεις μεταξύ των εννοιών, και αυτές οι διακρίσεις αποτελούν σημάδι μοντερνισμού. Στον σύγχρονο πολιτισμό, η επιστημονική κοινότητα επαινεί τη διαφωνία ως μέθοδο βελτίωσης της γνώσης. Για τον πρωτοφασισμό, η διαφωνία είναι προδοσία.
5. Εξάλλου, η διαφωνία αποτελεί σημάδι ποικιλομορφίας. Ο πρωτοφασισμός καλλιεργεί και αναζητεί τη συναίνεση με το να οξύνει και να εκμεταλλεύεται το φυσικό φόβο του διαφορετικού. Η πρώτη έκκληση ενός φασιστικού ή πρώιμου φασιστικού κινήματος είναι η έκκληση ενάντια στους παρείσακτους. Επομένως, ο πρωτοφασισμός είναι εξ ορισμού ρατσιστικός.
6. Ο πρωτοφασισμός πηγάζει από την ατομική ή κοινωνική απογοήτευση. Αυτός είναι και ο λόγος που ένα από τα πιο τυπικά χαρακτηριστικά των φασιστικών καθεστώτων του παρελθόντος ήταν η επίκληση προς μια απογοητευμένη μεσαία τάξη που μαστιζόταν από μια οικονομική κρίση ή ένιωθε πολιτικά εξευτελισμένη και φοβισμένη από την πίεση που ασκούσαν οι χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Στην εποχή μας, που οι παλιοί «προλετάριοι» είναι πλέον μικροαστοί (και τα λούμπεν στοιχεία είναι κατά κανόνα αποκλεισμένα από την πολιτική σκηνή), ο φασισμός του αύριο θα βρει το ακροατήριό του σ’ αυτή τη νέα πλειοψηφία.
7. Στους ανθρώπους που νιώθουν πως δεν έχουν πλέον ξεκάθαρη κοινωνική ταυτότητα, ο πρωτοφασισμός λέει πως το μοναδικό τους προνόμιο είναι το πιο κοινό, ότι έχουν γεννηθεί στην ίδια χώρα. Αυτή είναι και η απαρχή του εθνικισμού. Άλλωστε, το μοναδικό πράγμα που μπορεί να δώσει ταυτότητα στο έθνος είναι οι εχθροί του. Έτσι, στη ρίζα της πρωτοφασιστικής ψυχολογίας υπάρχει μια εμμονή με τις συνωμοσίες, ιδιαίτερα τις διεθνείς. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν πολιορκημένοι. Ο πιο εύκολος τρόπος να πολεμήσεις μια συνωμοσία είναι η επίκληση στην ξενοφοβία. Αλλά η συνωμοσία πρέπει να έχει και εσωτερικούς μοχλούς: οι Εβραίοι είναι συνήθως ο καλύτερος στόχος, γιατί έχουν το πλεονέκτημα να είναι ταυτόχρονα και εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί. Στις Η.Π.Α., ένα εμφανές δείγμα συνωμοσιολογικής εμμονής βρίσκεται στο βιβλίο του Πατ Ρόμπερτσον Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, αλλά, όπως έχουμε δει πρόσφατα, υπάρχουν και πολλά άλλα.
8. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν ταπεινωμένοι από τον επιδεικτικό πλούτο και την δύναμη των εχθρών τους. Όταν ήμουν μικρό παιδί, μου είχαν μάθει ότι οι Εγγλέζοι είχαν πέντε γεύματα τη μέρα. Έτρωγαν πιο συχνά από τους φτωχούς αλλά νηφάλιους Ιταλούς. Και ότι οι Εβραίοι είναι πλούσιοι και βοηθάνε ο ένας τον άλλο μέσω ενός μυστικού δικτύου αμοιβαίας αρωγής. Έτσι, με μια συνεχή μετατόπιση της ρητορικής εστίασης, οι εχθροί είναι ταυτόχρονα πολύ ισχυροί και πολύ αδύναμοι. Οι φασιστικές κυβερνήσεις είναι καταδικασμένες να χάνουν τους πολέμους τους, γιατί είναι εγγενώς ανίκανες να κάνουν μια αντικειμενική εκτίμηση της δύναμης του εχθρού.
9. Για τον πρωτοφασισμό, δεν υπάρχει αγώνας για τη ζωή· αντίθετα, η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Επομένως, ο ειρηνισμός ισοδυναμεί με συναλλαγή με τον εχθρό. Είναι κακός, γιατί η ζωή είναι ένας συνεχής πόλεμος. Αυτό, όμως, επιφέρει ένα «σύμπλεγμα Αρμαγεδδώνα». Εφόσον οι εχθροί πρέπει να ηττηθούν, θα πρέπει να υπάρξει μια τελική μάχη, μετά από την οποία το κίνημα θα έχει υπό τον έλεγχό του ολόκληρο τον κόσμο. Μια τέτοια «τελική λύση», όμως, θα σημάνει την αρχή μιας περιόδου ειρήνης, μιας Χρυσής Εποχής, πράγμα που έρχεται σε αντίφαση με το δόγμα του συνεχούς πολέμου. Κανείς φασίστας ηγέτης δεν έχει καταφέρει ποτέ να λύσει αυτό το πρόβλημα.
10. Ο ελιτισμός αποτελεί χαρακτηριστική διάσταση κάθε αντιδραστικής ιδεολογίας, στο βαθμό που είναι θεμελιωδώς αριστοκρατικός, και ο αριστοκρατικός και μιλιταριστικός ελιτισμός συνεπάγεται την περιφρόνηση προς τους αδύναμους. Ο πρωτοφασισμός μπορεί να εκφράσει μόνο έναν λαϊκό ελιτισμό. Κάθε πολίτης ανήκει στον καλύτερο λαό του κόσμου, τα μέλη του κόμματος είναι οι καλύτεροι πολίτες, κάθε πολίτης μπορεί (ή πρέπει) να γίνει μέλος του κόμματος. Αλλά δεν μπορεί να υπάρχουν πατρίκιοι χωρίς πληβείους. Ο Ηγέτης, που γνωρίζει ότι η εξουσία δεν του απονεμήθηκε δημοκρατικά αλλά την κατέκτησε με τη βία, γνωρίζει επίσης ότι η δύναμή του βασίζεται στην αδυναμία των μαζών· οι μάζες είναι αδύναμες, και γι’ αυτό χρειάζονται και αξίζουν έναν ηγεμόνα. Και εφόσον η ομάδα είναι οργανωμένη ιεραρχικά (σύμφωνα με το στρατιωτικό πρότυπο), κάθε ηγέτης περιφρονεί τους υφισταμένους του, και καθένας απ’ αυτούς περιφρονεί τους κατωτέρους του. Αυτό ενισχύει την αίσθηση του μαζικού ελιτισμού.
11. Μέσα σ’ αυτή την προοπτική, όλοι μαθαίνουν πως πρέπει να γίνουν ήρωες. Σε κάθε μυθολογία, ο ήρωας είναι ένα εξαιρετικό ον, αλλά για την πρωτοφασιστική ιδεολογία ο ηρωισμός είναι ο κανόνας. Αυτή η λατρεία του ηρωισμού συνδέεται στενά με τη λατρεία του θανάτου. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα συνθήματα που είχαν οι ισπανοί φαλαγγίτες ήταν το «viva la muerte» («ζήτω ο θάνατος»). Στις μη φασιστικές κοινωνίες, ο απλός λαός μαθαίνει ότι ότι ο θάνατος είναι κάτι το δυσάρεστο που όμως πρέπει να το αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια· και οι πιστοί μαθαίνουν ότι είναι ένας οδυνηρός τρόπος για να περάσουν σε μια μεταφυσική ευτυχία. Αντίθετα, ο πρωτοφασίστας ήρωας αποζητά τον ηρωικό θάνατο, ο οποίος διαφημίζεται ως η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μια ηρωική ζωή. Ο πρωτοφασίστας ήρωας ανυπομονεί να πεθάνει. Μέσα στην ανυπομονησία του, συχνά στέλνει κι άλλους ανθρώπους στο θάνατο.
12. Επειδή και ο συνεχής πόλεμος και ο ηρωισμός είναι δύσκολα παιχνίδια, ο πρωτοφασίστας μεταθέτει τον πόθο του για εξουσία στη σεξουαλική συμπεριφορά του. Έτσι προκύπτει ο ματσισμός [σ.τ.Μ.: το αντριλίκι] (που συνεπάγεται αφενός την περιφρόνηση προς τη γυναίκα και αφετέρου την καταδίκη παρεκκλινουσών ερωτικών συνηθειών, όπως η αγνότητα ή η ομοφυλοφιλία). Και επειδή και το σεξ είναι δύσκολο παιχνίδι, ο πρωτοφασίστας ήρωας προτιμά να παίζει με τα όπλα – σαν φαλλικό υποκατάστατο.
13. Ο πρωτοφασισμός βασίζεται σε έναν επιλεκτικό λαϊκισμό, έναν ποιοτικό λαϊκισμό, θα έλεγε κανείς. Σε μια δημοκρατία, οι πολίτες έχουν ατομικά δικαιώματα, αλλά οι πολίτες συνολικά έχουν πολιτική επιρροή μόνο από ποσοτική άποψη — ακολουθούνται οι αποφάσεις της πλειοψηφίας. Για τον πρωτοφασισμό, όμως, τα άτομα ως άτομα δεν έχουν δικαιώματα, και ο Λαός γίνεται αντιληπτός σαν ποιότητα, σαν μια μονολιθική οντότητα που εκφράζει την Κοινή Βούληση. Και επειδή κανένα μεγάλο σύνολο ατόμων δεν μπορεί ποτέ να έχει κοινή βούληση, ο Ηγέτης παριστάνει το διερμηνέα τους. Έχοντας χάσει την εξουσία της αντιπροσώπευσης, οι πολίτες δεν πράττουν· καλούνται μόνο να παίξουν το ρόλο του Λαού. Έτσι, ο Λαός δεν είναι παρά ένα θεατρικό εφεύρημα. Για να πάρουμε μια γεύση ποιοτικού λαϊκισμού δεν χρειαζόμαστε πλέον την Πιάτσα Βενέτσια της Ρώμης, ούτε το Στάδιο της Νυρεμβέργης. Υπάρχει στο μέλλον μας ένας τηλεοπτικός ή διαδικτυακός λαϊκισμός, στον οποίο η συναισθηματική αντίδραση μιας επιλεγμένης ομάδας πολιτών θα μπορεί να παρουσιάζεται και να γίνεται αποδεκτή ως η Φωνή του Λαού.
Λόγω του ποιοτικού λαϊκισμού του, ο πρωτοφασισμός πρέπει να είναι κατά των «διεφθαρμένων» κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων. Μια από τις πρώτες φράσεις που είπε ο Μουσολίνι στο ιταλικό κοινοβούλιο ήταν «Θα μπορούσα να μετατρέψω αυτό το βουβό και καταθλιπτικό μέρος σε στρατόπεδο για τις σπείρες μου» — οι «σπείρες» είναι μια υποδιαίρεση της παραδοσιακής ρωμαϊκής λεγεώνας. Βέβαια, αμέσως βρήκε καλύτερο καταυλισμό για τις σπείρες του, αλλά λίγο αργότερα διέλυσε το κοινοβούλιο. Όποτε ένας πολιτικός αμφισβητεί τη νομιμότητα ενός κοινοβουλίου γιατί δεν αντιπροσωπεύει πλέον τη Φωνή του Λαού, αρχίζει και μυρίζει πρωτοφασισμό.
14. Ο πρωτοφασισμός μιλάει την «Νέα Ομιλία». Η Νέα Ομιλία επινοήθηκε από τον Όργουελ στο βιβλίο του 1984, ως επίσημη γλώσσα του Αγγλικού Σοσιαλισμού. Αλλά σε πολλές μορφές δικτατορίας συναντά κανείς πρωτοφασιστικά χαρακτηριστικά. Όλα τα ναζιστικά και φασιστικά σχολικά εγχειρίδια χρησιμοποιούσαν φτωχό λεξιλόγιο και στοιχειώδη σύνταξη, με σκοπό να περιορίσουν τη διάδοση των εργαλείων της σύνθετης και κριτικής σκέψης. Αλλά πρέπει να είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε άλλα είδη Νέας Ομιλίας, ακόμα κι αν παίρνουν τη φαινομενικά αθώα μορφή ενός δημοφιλούς τοκ-σόου.
Το πρωινό της 27ης Ιουλίου 1943, έμαθα ότι, σύμφωνα με ραδιοφωνικές ανακοινώσεις, ο φασισμός είχε καταρρεύσει και ο Μουσολίνι είχε συλληφθεί. Όταν η μητέρα μου με έστειλε να αγοράσω την εφημερίδα, είδα ότι οι εφημερίδες στον κοντινότερο πάγκο είχαν διαφορετικούς τίτλους. Επιπλέον, αφού είδα τους τίτλους, συνειδητοποίησα ότι κάθε εφημερίδα έγραφε διαφορετικά πράγματα. Αγόρασα μία στην τύχη, και διάβασα στην πρώτη σελίδα ένα μήνυμα που το υπέγραφαν πέντε ή έξι πολιτικά κόμματα — ανάμεσά τους η Χριστιανική Δημοκρατία, το Κομμουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κόμμα της Δράσης, και το Φιλελεύθερο Κόμμα.
Μέχρι τότε, πίστευα ότι υπήρχε μόνο ένα κόμμα σε κάθε χώρα, και ότι στην Ιταλία αυτό ήταν το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα. Τώρα, ανακάλυπτα ότι στη χώρα μου μπορούσαν να υπάρχουν ταυτόχρονα διάφορα κόμματα. Καθώς ήμουν έξυπνο παιδί, κατάλαβα ότι όλα αυτά τα κόμματα δεν μπορεί να γεννήθηκαν μέσα σε μια νύχτα, άρα θα πρέπει να υπήρχαν εδώ και αρκετό καιρό ως μυστικές οργανώσεις.
Το μήνυμα στην πρώτη σελίδα πανηγύριζε για το τέλος της δικτατορίας και την επιστροφή της ελευθερίας: της ελευθερίας του λόγου, του τύπου, της πολιτικής σύμπραξης. Αυτές τις λέξεις, «ελευθερία», «δικτατορία» — τις διάβαζα τώρα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Χάρη σ’ αυτές τις λέξεις, ξαναγεννήθηκα ως ελεύθερος δυτικός άνθρωπος.
Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, ώστε το νόημα αυτών των λέξεων να μην ξεχαστεί ξανά. Ο πρωτοφασισμός βρίσκεται ακόμα γύρω μας, πολλές φορές με πολιτικά. Θα ήταν πολύ ευκολότερο, για μας, αν εμφανιζόταν στην παγκόσμια σκηνή κάποιος και έλεγε «Θέλω να ξανανοίξω το Άουσβιτς, θέλω να παρελάσουν ξανά οι Μελανοχίτωνες στις ιταλικές πλατείες». Αλλά η ζωή δεν είναι τόσο απλή. Ο πρωτοφασισμός μπορεί να επιστρέψει με το πιο αθώο προσωπείο. Είναι καθήκον μας να τον αποκαλύπτουμε και να καταδεικνύουμε οποιαδήποτε από τις νέες εκφάνσεις του — κάθε μέρα, σε κάθε μέρος του κόσμου. Και είναι καλό να θυμόμαστε τα λόγια που είπε ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ στις 4 Νοεμβρίου 1938:
«Τολμώ να πω ότι, αν ποτέ η αμερικανική δημοκρατία πάψει να προχωρεί ως ζωντανή δύναμη και να προσπαθεί μέρα και νύχτα, με ειρηνικό τρόπο, να κάνει όλους τους πολίτες μας καλύτερους, τότε ο φασισμός θα δυναμώσει στη χώρα μας».
Η ελευθερία και η απελευθέρωση είναι μια ατέρμονη διαδικασία.
Το κείμενο είναι επίκαιρο και για ένα άλλο λόγο. Κυκλοφορεί ένα κείμενο του Μ. Θεοδωράκη (νομίζω είναι γνήσιο) που τιτλοφορείται Απάντηση Μίκη Θεοδωράκη προς την κ. Θάλεια Δραγώνα. Μπορείτε να το βρείτε εύκολα με μια αναζήτηση. Αυτό βρίθει αντιλήψεων όπως αυτές που αναφέρονται στο έξοχο κείμενο του Έκο. Ο Μ.Θ. υποστηρίζει σχεδόν ρητά ότι έννοιες όπως το έθνος πρέπει να μένουν εκτός της επιστημονικής μελέτης, άλλως χάνουν την ισχύ τους και με αυτό τον τρόπο αποσαθρώνονται οι κοινωνίες, ότι δεν χωρά ορθολογισμός σε τέτοια θέματα και ότι ακόμη και αν πρόκειται για «παραμύθι», αυτό πρέπει να προστατεύεται. Επίσης, για να μάχεσαι για την ελευθερία σου, υποστηρίζει ο Μ.Θ., πρέπει να πιστεύεις στην ανωτερότητά σου ως λαού έναντι των άλλων (!) Η ανωτερότητά μας μάλιστα πηγάζει από τον Πλάτωνα και τον Αισχύλο.
Με άλλα λόγια, η αναζήτηση της (επιστημονικής) αλήθειας αποδυναμώνει (ακόμη και θρησκείες δεν έχουν φτάσει στο σημείο να απαγορεύσουν επιστήμες όπως η θρησκειολογία για να μη χάσουν την ισχύ και την ιερότητά τους ή σχετικοποιηθούν – ο Μ.Θ. καταφέρεται εναντίον της κοινωνιολογίας). Η κατανόηση του ποιος είσαι και πώς γίνεσαι αυτό που είσαι – και κατ’ επέκταση γιατί και πώς ανήκεις σε μια ομάδα, σε μια κρατική οντότητα - δεν σε ενδυναμώνει και δεν σε κάνει ικανό να κατανοείς τι πρέπει να αλλάζεις και τι πρέπει να κρατάς, τι είναι ωφέλιμο και τι όχι, ώστε να επιλέγεις συνειδητά (όπως ο παππούς Αριστοτέλης θα υποστήριζε). Το ψέμα (παραμύθι) σε κάνει δυνατό (όχι άβουλη τροφή για τα κανόνια και εύκολο υποχείριο). Για να αντλείς από τον Πλάτωνα και το Σοφοκλή πρέπει να έχεις πραγματικούς ή φανταστικούς δεσμούς αίματος ή κάποια άλλα μεγαλύτερα δικαιώματα επί της πνευματικής κληρονομιάς τους, που τα αποκτάς εκ γενετής και όχι με τη μελέτη και την κατανόηση. Το κορυφαίο φυσικά είναι ότι για να υπερασπιστείς την ελευθερία σου απέναντι στα Ες-Ες πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου «ανώτερο», δηλ., ούτε λίγο ούτε πολύ, να ενστερνιστείς την ιδεολογία τους. Αν έχετε την υπομονή βρείτε και το κείμενο και οι κρίσεις δικές σας.
Προσωπικά, προτιμώ την αναζήτηση της αλήθειας με την πεποίθηση ότι αυτή σε κάνει πιο δυνατό και όχι η μπαρουφολογία και η αποβλάκωση. Εξάλλου, δεν αξίζει να ζεις σαν εργαλείο σκοπιμοτήτων. Αυτά, ενώ έχω πολύ μεγάλο σεβασμό για το ανορθολογικό ή το πέρα από το λογικό, καθώς το θεωρώ αναπόφευκτο λόγω του προσωπικού ταξιδιού αυτογνωσίας που έχει να κάνει ο καθένας εδώ και τώρα, αλλά και εξαιτίας του γεγονότος ότι στη βάση του αγώνα για τη ζωή βρίσκεται μια μεγάλη άρνηση ή κατάφαση για την οποία δεν υπάρχει καμία προκείμενη. Η ζωή, η αγάπη, τα αξιώματα και οι βάσεις με τις οποίες ζούμε και πορευόμαστε, είναι αυθαίρετες ή, θα πρέπει να δεχθούμε, προϊόν βιολογικού προγραμματισμού, οπότε και πάλι δεν έχουν σχέση με κάποια καθολικής ισχύος λογική και ηθική. Ωστόσο, όταν το καταλαβαίνεις αυτό, δεν κατασκευάζεις δόγματα και ιδεολογίες ή θρησκείες από αυτό το υλικό, που είναι αποκλειστικά προσωπική υπόθεση, αλλιώς, το όνειρο μετατρέπεται αμέσως σε εφιάλτη.
