Το νέο "σκάνδαλο" ντοπαρίσματος αθλητών μας - αυτήν τη φορά της άρσης βαρών - ουδόλως με εξέπληξε. Πρώτα απ'όλα, γνωρίζω πάρα πολύ καλά ότι πρωταθλητισμός στις σύγχρονες "ολυμπιάδες" των "ρεκόρ", των "υπεραθλητών", των χορηγών και των δισεκατομμυρίων δεν γίνεται χωρίς ιατροφαρμακευτική υποστήριξη (ντόπα). Άρα, θεωρώ βλακώδεις και άνευ ουσίας και λογικού ερείσματος τις οιμωγές περί... ντροπής, ξεφτίλας και δε συμμαζεύεται.
Θυμάμαι ένα πολύ ωραίο άρθρο που είχε δημοσιεύσει στη στήλη του με τίτλο "X-treme Tales" ο κύριος Διονύσης Χοϊδάς του περιοδικού "Drive" τότε που ξέσπασε το "σκάνδαλο" με τους πρωταθλητές μας Κώστα Κεντέρη και Κατερίνα Θάνου. Ο κ. Χοϊδάς κατηγόρησε για "χαμηλή τεστοστερόνη" τους διάφορους παραγοντίσκους, δημοσιογραφίσκους και λοιπούς ηθικολόγους της δεκάρας που σπεύσανε να ζητήσουν την κεφαλήν των αθλητών μας και του προπονητού τους, Χρήστου Τζέκου, επί πίνακι - μεταξύ αυτών και τον προκρούστειο ερμηνευτή του Ισοκράτους τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας (βλ. υπόθεση Τσενάι), τον κ. Κωστή Στεφανόπουλο.
Κακά τα ψέμματα, είμαστε κι εμείς μια κοινωνία που χρειάζεται λαϊκούς ήρωες (πρωταθλητές) για να υποβοηθήσει και ενισχύσει την κοινωνική της συνοχή. Όπως ακριβώς συνέβαινε και στο Τρίτο Ράιχ που είχε τους οδηγούς των "ασημένιων βελών" για λαϊκούς ήρωες. Έτσι, παίζουμε σ'αυτό το παιχνίδι των "ολυμπιακών" αγώνων, οι οποίοι, βεβαίως, καμμία απολύτως σχέση δεν έχουν με τους πραγματικούς Ολυμπιακούς αγώνες που διεξάγονταν αποκλειστικά στην Ολυμπία.
Πρόκειται, αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, για ένα παιχνίδι πολυεθνικών, κατασκευαστικών εταιρειών, εταιρειών πώλησης όπλων και "συστημάτων ασφαλείας" (και καλά). Δηλαδή πρόκειται για ένα παιχνίδι διαπλοκής, διαφθοράς και συναλλαγών κυρίως κάτω από το τραπέζι. Σε ό,τι αφορά το ποιόν των "αθανάτων", νομίζω πως μια ματιά στο βιογραφικό του καθενός τους (αλλά και στο ποινικό τους μητρώο) θα σας αποκαλύψει πάρα πολλά.
Έχουμε λοιπόν αυτό το πλέγμα "κανόνων" στο παιχνίδι του πρωταθλητισμού. Αφού λέμε ότι πάμε να κατακτήσουμε τρόπαια, δεχόμαστε πως θα παίξουμε μ'αυτούς τους κανόνες, γιατί αφ'ενός οι επενδυτές-χορηγοί θέλουν πρωταθλητές, αφ'ετέρου θέλουμε κι εμείς πρωταθλητές για να ικανοποιήσουμε το δεύτερο σκέλος του προτύπου "panem et circenses" στο οποίο βασίζονται όλες οι μεταρωμαϊκές κοινωνίες.
Αλλά είμαστε υποκριτές. Όπως γράφει ο Χοϊδάς, μας αρέσει να τρώμε αρνάκι γάλακτος, αλλά σιχαινόμαστε τον κρεοπώλη που μας το προμηθεύει: θέλουμε τα χρυσά και αργυρά μετάλλια που κατακτάμε σε ένα σύστημα "olympic games" ντόπας, διαπλοκής, διαφθοράς, ιλιγγιωδών προμηθειών και ύποπτων συναλλαγών, αλλά... μας πιάνουν οι ντροπές έτσι κι αποκαλυφθεί ότι είμαστε ντοπέ ή παρουσιασθεί η παραμικρή υποψία ότι μπορεί και να πήραμε τη δόση μας από το μαγικό ζωμό του Πανοραμίξ. Υπό αυτό λοιπόν το πρίσμα, είμαι υπέρ του δικαιώματος των αθλητών μας, εφ'όσον έχουν αποδεχθεί αυτόν το ρόλο (του λαϊκού ήρωα), να έχουν την πλέον σύγχρονη ιατροφαρμακευτική υποστήριξη που θα τους καταστήσει όχι απλά ανταγωνιστικούς, αλλά πρωταγωνιστές σ'αυτό το παιχνίδι.
Έχετε προσέξει τους γελοίους αφροαμερικανούς σπρίντερ; Μιλώ γι'αυτούς τους προσκυνημένους μπαρμπα-Θωμάδες με το gangsta υφάκι, τις γυφτέξ χρυσές καδένες και το υπεροπτικό βλέμμα με το οποίο κοιτάνε τους συναθλητές τους (είτε είναι ασπρουλιάρηδες είτε είναι νέγροι εξ Αφρικής): "η δική μου ντόπα είναι καλύτερη απ'τη δική σου!". Πραγματικά μου γυρνάνε τ'άντερα όταν τους βλέπω - προσέξτε: δεν έχω τίποτα κατά των εγχρώμων· αντιθέτως, αρκετοί καλοί άνθρωποι που γνώρισα στη ζωή μου είναι μαύροι. Απλά απεχθάνομαι, πρωτίστως επειδή η στάση τους προσβάλλει την αισθητική μου, τους αφροαμερικανούς σπρίντερ.
Προς Διός, αυτούς τους γελοίους καραγκιοζάκους δεν τους μπερδεύουμε με τους ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ Tommie Smith και John Carlos (χρυσό και χάλκινο μετάλλιο στο σπριντ 200 μέτρων στους Ολυμπιακούς που διεξήχθησαν το 1968 στο Μεξικό). Ανέβηκαν στο βάθρο ανυπόδητοι, μόνο με τις κάλτσες τους, συμβολίζοντας τη φτώχεια που μαστίζει τους αφροαμερικανούς στη γη του "αμερικανικού ονείρου" και ύψωσαν τις γροθιές τους, συμβολίζοντας την εναπομένουσα δύναμη και αξιοπρέπεια των αφροαμερικανών και τους δολοφονημένους από τους μουρλαμένους ρατσιστές, ειδικά "εκεί στο Νότο" που βασιλεύει ο βιβλικός ρατσισμός.
Ποια ήταν η απάντηση των "καθώς πρέπει" της Διεθνούς "Ολυμπιακής" Επιτροπής; Τους διώξανε από το Ολυμπιακό Χωριό. Τους απαγόρευσαν να ξανασυμμετάσχουν σε οποιαδήποτε Ολυμπιάδα. Δέχθηκαν απειλές κατά της ζωής τους από βλαμμένα βλαχαδερά των ΗΠΑ, επειδή... "ατίμασαν τη χώρα" (λες και δεν τα καταφέρνει μια χαρά από μόνη της). Και οι άλλοι αφροαμερικανοί "αθλητές" μόκο. Ούτε καν να διαμαρτυρηθούν δεν τόλμησαν οι μπαρμπα-Θωμάδες.
Απόγονοι αυτών των μπαρμπα-Θωμάδων είναι οι κάθε λογής Ben Johnson και Marion Jones... Φουλ της Ντόπας με Ρηγάδες κι ένα ύφος όλο υπεροψία κι αλαζονεία. Και να λες μέσα σου "δε θα βρεθεί ένας ασπρουλιάρης να τους κατεβάσει τα μούτρα;"... Και βρέθηκε: ο Κώστας Κεντέρης.
Προσέξτε τώρα και τη ρατσιστική διάσταση του όλου ζητήματος: έχουμε "διδαχθεί" ότι γονιδιακά (γενετικά) οι μαύροι δρομείς, και δη οι αφροαμερικανοί, είναι ανώτεροι από τους λευκούς. Κι ήρθε ο Κεντέρης και, ως άλλος Jesse Owens, κατέρριψε αυτό το ρατσιστικό παραμυθάκι. Ωστόσο, δεν ήταν ο σωστός άνθρωπος: δεν είχε από πίσω του μια τεράστια αγορά σαν την αμερικανική ή τη βρετανική ή την ιαπωνική, να απορροφηθούν χάρη στις νίκες του μερικές δεκάδες εκατομμύρια παπούτσια, μπλουζάκια, φόρμες κ.ο.κ. Έτσι, έπρεπε με κάποιο τρόπο να ταπεινωθεί, να εξευτελισθεί, να βγει οριστικά εκτός μάχης. Κι αυτός και η Θάνου. Όπερ και εγένετο - και βοήθησαν σ'αυτό πάμπολλοι "αιδήμονες" χαμηλής τεστοστερόνης... Μόνος ο ΚΥΡΙΟΣ Νικήτας Κακλαμάνης στάθηκε αντρίκια στο πλευρό των ανάνδρως βαλλομένων πρωταθλητών μας.
Μολονότι ο νεοέλληνας δε φημίζεται για την εξυπνάδα του, φαίνεται ότι αυτά τα πράγματα τα κατάλαβε το 2004 και αντέδρασε όπως έπρεπε και άρμοζε στη λαμογιά της WADA (η οποία πάντα εξαιρεί την αμερικανική καλαθοσφαιρική αποστολή από τους ελέγχους της...). Αν ήμουν μάλιστα στο γήπεδο από καμμιά γωνιά, θα μάζευα κόσμο και θα φωνάζαμε "ΤΖΕΚΟΣ-ΤΖΕΚΟΣ".
Η Ιστορία, βεβαίως, επαναλαμβάνεται - όπως έλεγε και ο Μαρξ. Έτσι λοιπόν, τώρα ξέσπασε άλλο ένα "σκάνδαλο" με την ομάδα μας της άρσης βαρών. Επειδή ποτέ στη ζωή μου δεν πίστεψα στις συμπτώσεις, μου κάνει εντύπωση ο χρόνος κατά τον οποίον ξέσπασε το "σκάνδαλο" (δυο μέρες μετά το βέτο κατά της πρόσκλησης των Σκοπίων για ένταξη στο ΝΑΤΟ, που, σύμφωνα με τις απειλές των βρωμοσκοπιανών και των αμερικανών, θα... "το πληρώσουμε ακριβά"). Προσωπικά δε με νοιάζει καθόλου, ειδικά σε ό,τι αφορά την "ολυμπιάδα" του Πεκίνου, το οποίο δολοφονεί στο Νταρφούρ, στο Θιβέτ, στα άθλια "εργοστάσια" των διεφθαρμένων "βιομηχάνων" του και καταστρέφει το περιβάλλον.
Βεβαίως, ουδόλως ντρέπομαι για τους πρωταθλητές μας και τον προπονητή τους Χρήστο Ιακώβου, που τόσες νίκες και χαρές μας χάρισαν. Τους ευχαριστώ θερμά και τους προτρέπω να κάνουν κουράγιο. Θα δεχθούν πολλά πυρά από υποκριτές ηθικολόγους με άδειο σώβρακο.
Την έχω, βεβαίως, διατυπώσει και στο ιστολόγιό μου:
Όχι, δεν έχουμε κανένα λόγο να ντρεπόμαστε για τους αθλητές μας. Ας ντρέπονται όλοι οι υποκριτές της WADA, της Διεθνούς "Ολυμπιακής" Επιτροπής και η κουστωδία των συμφερόντων των Olympic Games που μόνο Ολυμπιακοί Αγώνες.
Δεν ντρέπομαι για τους αθλητές μας. Ντρέπομαι που η Ολυμπιακή Φλότα πάει στο φασιστικό Πεκίνο.
Διορθώσεις που πρέπει να γίνουν, καθώς χτύπησε ο Δαίμων του πληκτρολογίου (πάω να ψεκάσω με αντιδαιμονικό): "που μόνο Ολυμπιακοί Αγώνες δεν έχουν δικαίωμα να λέγονται." και "Ολυμπιακή Φλόγα".
3 σχόλια:
-Δεν ξέραμε τι μας έδιναν!
-Δεν ήξερα τι τους έδινα!
Και ιδού η δική μου (αιρετική και κυνική θέση):
Το νέο "σκάνδαλο" ντοπαρίσματος αθλητών μας - αυτήν τη φορά της άρσης βαρών - ουδόλως με εξέπληξε. Πρώτα απ'όλα, γνωρίζω πάρα πολύ καλά ότι πρωταθλητισμός στις σύγχρονες "ολυμπιάδες" των "ρεκόρ", των "υπεραθλητών", των χορηγών και των δισεκατομμυρίων δεν γίνεται χωρίς ιατροφαρμακευτική υποστήριξη (ντόπα). Άρα, θεωρώ βλακώδεις και άνευ ουσίας και λογικού ερείσματος τις οιμωγές περί... ντροπής, ξεφτίλας και δε συμμαζεύεται.
Θυμάμαι ένα πολύ ωραίο άρθρο που είχε δημοσιεύσει στη στήλη του με τίτλο "X-treme Tales" ο κύριος Διονύσης Χοϊδάς του περιοδικού "Drive" τότε που ξέσπασε το "σκάνδαλο" με τους πρωταθλητές μας Κώστα Κεντέρη και Κατερίνα Θάνου. Ο κ. Χοϊδάς κατηγόρησε για "χαμηλή τεστοστερόνη" τους διάφορους παραγοντίσκους, δημοσιογραφίσκους και λοιπούς ηθικολόγους της δεκάρας που σπεύσανε να ζητήσουν την κεφαλήν των αθλητών μας και του προπονητού τους, Χρήστου Τζέκου, επί πίνακι - μεταξύ αυτών και τον προκρούστειο ερμηνευτή του Ισοκράτους τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας (βλ. υπόθεση Τσενάι), τον κ. Κωστή Στεφανόπουλο.
Κακά τα ψέμματα, είμαστε κι εμείς μια κοινωνία που χρειάζεται λαϊκούς ήρωες (πρωταθλητές) για να υποβοηθήσει και ενισχύσει την κοινωνική της συνοχή. Όπως ακριβώς συνέβαινε και στο Τρίτο Ράιχ που είχε τους οδηγούς των "ασημένιων βελών" για λαϊκούς ήρωες. Έτσι, παίζουμε σ'αυτό το παιχνίδι των "ολυμπιακών" αγώνων, οι οποίοι, βεβαίως, καμμία απολύτως σχέση δεν έχουν με τους πραγματικούς Ολυμπιακούς αγώνες που διεξάγονταν αποκλειστικά στην Ολυμπία.
Πρόκειται, αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, για ένα παιχνίδι πολυεθνικών, κατασκευαστικών εταιρειών, εταιρειών πώλησης όπλων και "συστημάτων ασφαλείας" (και καλά). Δηλαδή πρόκειται για ένα παιχνίδι διαπλοκής, διαφθοράς και συναλλαγών κυρίως κάτω από το τραπέζι. Σε ό,τι αφορά το ποιόν των "αθανάτων", νομίζω πως μια ματιά στο βιογραφικό του καθενός τους (αλλά και στο ποινικό τους μητρώο) θα σας αποκαλύψει πάρα πολλά.
Έχουμε λοιπόν αυτό το πλέγμα "κανόνων" στο παιχνίδι του πρωταθλητισμού. Αφού λέμε ότι πάμε να κατακτήσουμε τρόπαια, δεχόμαστε πως θα παίξουμε μ'αυτούς τους κανόνες, γιατί αφ'ενός οι επενδυτές-χορηγοί θέλουν πρωταθλητές, αφ'ετέρου θέλουμε κι εμείς πρωταθλητές για να ικανοποιήσουμε το δεύτερο σκέλος του προτύπου "panem et circenses" στο οποίο βασίζονται όλες οι μεταρωμαϊκές κοινωνίες.
Αλλά είμαστε υποκριτές. Όπως γράφει ο Χοϊδάς, μας αρέσει να τρώμε αρνάκι γάλακτος, αλλά σιχαινόμαστε τον κρεοπώλη που μας το προμηθεύει: θέλουμε τα χρυσά και αργυρά μετάλλια που κατακτάμε σε ένα σύστημα "olympic games" ντόπας, διαπλοκής, διαφθοράς, ιλιγγιωδών προμηθειών και ύποπτων συναλλαγών, αλλά... μας πιάνουν οι ντροπές έτσι κι αποκαλυφθεί ότι είμαστε ντοπέ ή παρουσιασθεί η παραμικρή υποψία ότι μπορεί και να πήραμε τη δόση μας από το μαγικό ζωμό του Πανοραμίξ. Υπό αυτό λοιπόν το πρίσμα, είμαι υπέρ του δικαιώματος των αθλητών μας, εφ'όσον έχουν αποδεχθεί αυτόν το ρόλο (του λαϊκού ήρωα), να έχουν την πλέον σύγχρονη ιατροφαρμακευτική υποστήριξη που θα τους καταστήσει όχι απλά ανταγωνιστικούς, αλλά πρωταγωνιστές σ'αυτό το παιχνίδι.
Έχετε προσέξει τους γελοίους αφροαμερικανούς σπρίντερ; Μιλώ γι'αυτούς τους προσκυνημένους μπαρμπα-Θωμάδες με το gangsta υφάκι, τις γυφτέξ χρυσές καδένες και το υπεροπτικό βλέμμα με το οποίο κοιτάνε τους συναθλητές τους (είτε είναι ασπρουλιάρηδες είτε είναι νέγροι εξ Αφρικής): "η δική μου ντόπα είναι καλύτερη απ'τη δική σου!". Πραγματικά μου γυρνάνε τ'άντερα όταν τους βλέπω - προσέξτε: δεν έχω τίποτα κατά των εγχρώμων· αντιθέτως, αρκετοί καλοί άνθρωποι που γνώρισα στη ζωή μου είναι μαύροι. Απλά απεχθάνομαι, πρωτίστως επειδή η στάση τους προσβάλλει την αισθητική μου, τους αφροαμερικανούς σπρίντερ.
Προς Διός, αυτούς τους γελοίους καραγκιοζάκους δεν τους μπερδεύουμε με τους ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ Tommie Smith και John Carlos (χρυσό και χάλκινο μετάλλιο στο σπριντ 200 μέτρων στους Ολυμπιακούς που διεξήχθησαν το 1968 στο Μεξικό). Ανέβηκαν στο βάθρο ανυπόδητοι, μόνο με τις κάλτσες τους, συμβολίζοντας τη φτώχεια που μαστίζει τους αφροαμερικανούς στη γη του "αμερικανικού ονείρου" και ύψωσαν τις γροθιές τους, συμβολίζοντας την εναπομένουσα δύναμη και αξιοπρέπεια των αφροαμερικανών και τους δολοφονημένους από τους μουρλαμένους ρατσιστές, ειδικά "εκεί στο Νότο" που βασιλεύει ο βιβλικός ρατσισμός.
Ποια ήταν η απάντηση των "καθώς πρέπει" της Διεθνούς "Ολυμπιακής" Επιτροπής; Τους διώξανε από το Ολυμπιακό Χωριό. Τους απαγόρευσαν να ξανασυμμετάσχουν σε οποιαδήποτε Ολυμπιάδα. Δέχθηκαν απειλές κατά της ζωής τους από βλαμμένα βλαχαδερά των ΗΠΑ, επειδή... "ατίμασαν τη χώρα" (λες και δεν τα καταφέρνει μια χαρά από μόνη της). Και οι άλλοι αφροαμερικανοί "αθλητές" μόκο. Ούτε καν να διαμαρτυρηθούν δεν τόλμησαν οι μπαρμπα-Θωμάδες.
Απόγονοι αυτών των μπαρμπα-Θωμάδων είναι οι κάθε λογής Ben Johnson και Marion Jones... Φουλ της Ντόπας με Ρηγάδες κι ένα ύφος όλο υπεροψία κι αλαζονεία. Και να λες μέσα σου "δε θα βρεθεί ένας ασπρουλιάρης να τους κατεβάσει τα μούτρα;"... Και βρέθηκε: ο Κώστας Κεντέρης.
Προσέξτε τώρα και τη ρατσιστική διάσταση του όλου ζητήματος: έχουμε "διδαχθεί" ότι γονιδιακά (γενετικά) οι μαύροι δρομείς, και δη οι αφροαμερικανοί, είναι ανώτεροι από τους λευκούς. Κι ήρθε ο Κεντέρης και, ως άλλος Jesse Owens, κατέρριψε αυτό το ρατσιστικό παραμυθάκι. Ωστόσο, δεν ήταν ο σωστός άνθρωπος: δεν είχε από πίσω του μια τεράστια αγορά σαν την αμερικανική ή τη βρετανική ή την ιαπωνική, να απορροφηθούν χάρη στις νίκες του μερικές δεκάδες εκατομμύρια παπούτσια, μπλουζάκια, φόρμες κ.ο.κ. Έτσι, έπρεπε με κάποιο τρόπο να ταπεινωθεί, να εξευτελισθεί, να βγει οριστικά εκτός μάχης. Κι αυτός και η Θάνου. Όπερ και εγένετο - και βοήθησαν σ'αυτό πάμπολλοι "αιδήμονες" χαμηλής τεστοστερόνης... Μόνος ο ΚΥΡΙΟΣ Νικήτας Κακλαμάνης στάθηκε αντρίκια στο πλευρό των ανάνδρως βαλλομένων πρωταθλητών μας.
Μολονότι ο νεοέλληνας δε φημίζεται για την εξυπνάδα του, φαίνεται ότι αυτά τα πράγματα τα κατάλαβε το 2004 και αντέδρασε όπως έπρεπε και άρμοζε στη λαμογιά της WADA (η οποία πάντα εξαιρεί την αμερικανική καλαθοσφαιρική αποστολή από τους ελέγχους της...). Αν ήμουν μάλιστα στο γήπεδο από καμμιά γωνιά, θα μάζευα κόσμο και θα φωνάζαμε "ΤΖΕΚΟΣ-ΤΖΕΚΟΣ".
Η Ιστορία, βεβαίως, επαναλαμβάνεται - όπως έλεγε και ο Μαρξ. Έτσι λοιπόν, τώρα ξέσπασε άλλο ένα "σκάνδαλο" με την ομάδα μας της άρσης βαρών. Επειδή ποτέ στη ζωή μου δεν πίστεψα στις συμπτώσεις, μου κάνει εντύπωση ο χρόνος κατά τον οποίον ξέσπασε το "σκάνδαλο" (δυο μέρες μετά το βέτο κατά της πρόσκλησης των Σκοπίων για ένταξη στο ΝΑΤΟ, που, σύμφωνα με τις απειλές των βρωμοσκοπιανών και των αμερικανών, θα... "το πληρώσουμε ακριβά"). Προσωπικά δε με νοιάζει καθόλου, ειδικά σε ό,τι αφορά την "ολυμπιάδα" του Πεκίνου, το οποίο δολοφονεί στο Νταρφούρ, στο Θιβέτ, στα άθλια "εργοστάσια" των διεφθαρμένων "βιομηχάνων" του και καταστρέφει το περιβάλλον.
Βεβαίως, ουδόλως ντρέπομαι για τους πρωταθλητές μας και τον προπονητή τους Χρήστο Ιακώβου, που τόσες νίκες και χαρές μας χάρισαν. Τους ευχαριστώ θερμά και τους προτρέπω να κάνουν κουράγιο. Θα δεχθούν πολλά πυρά από υποκριτές ηθικολόγους με άδειο σώβρακο.
Την έχω, βεβαίως, διατυπώσει και στο ιστολόγιό μου:
http://hereticrepublic-gr.blogspot.com/2008/04/blog-post_05.html
Όχι, δεν έχουμε κανένα λόγο να ντρεπόμαστε για τους αθλητές μας. Ας ντρέπονται όλοι οι υποκριτές της WADA, της Διεθνούς "Ολυμπιακής" Επιτροπής και η κουστωδία των συμφερόντων των Olympic Games που μόνο Ολυμπιακοί Αγώνες.
Δεν ντρέπομαι για τους αθλητές μας. Ντρέπομαι που η Ολυμπιακή Φλότα πάει στο φασιστικό Πεκίνο.
Διορθώσεις που πρέπει να γίνουν, καθώς χτύπησε ο Δαίμων του πληκτρολογίου (πάω να ψεκάσω με αντιδαιμονικό): "που μόνο Ολυμπιακοί Αγώνες δεν έχουν δικαίωμα να λέγονται." και "Ολυμπιακή Φλόγα".
Δημοσίευση σχολίου