Αρνάκι στη σούβλα με τηλεφωνικές οδηγίες

Φέτος δεν ασχολήθηκα καθόλου με το έθιμο. Ούτε αυγά έβαψα, ούτε μαγειρίτσα έφτιαξα, ούτε κουλουράκια, ούτε Επιτάφιο πήγα. Τα παιδιά βαρέθηκαν, είχαν να δουν και τους φίλους τους, τόσο καιρό έλειπαν στα ξένα και θα ήταν κρίμα να μη τους συναντήσουν. Σήμερα όμως, η γιαγια τους την έκανε! Πήγαν να την επισκεφτούν και έκανε την ανήξερη σχετικά με το αρνί και πώς ετοιμάζεται για τη σούβλα. Τάχα δεν θυμόταν τίποτα! Οι μεγαλύτερες (και πιο έμπειρες περί αυτά) ξαδέλφες τους την είχαν κοπανήσει, το μόνο που έμενε λοιπόν ήταν να δώσω οδηγίες από το τηλέφωνο: Να μη λυπηθούν το αλατοπίπερο, να το αλείψουν καλά μεσα εξω, να κόψουν τις σφραγίδες, να τρυπήσουν τα μπούτια του αρνιού και να χώσουν αλατοπίπερο, να το περάσουν στη σούβλα και να προσέξουν να στερεώσουν καλά τα μπούτια, να τα δέσουν και με σύρμα στη σούβλα, να στερεώσουν με σύρμα σε δυο τρεις μεριές τη ραχοκοκκαλιά, να ράψουν μετά την κοιλιά, να τυλίξουν με κλωστή τη μπόλια γύρω από το αρνί να μη ξεκολλήσει... Ωχ! Ξέχασα να τους πω να στερεώσουν και το λαιμό στη σούβλα. Ελπίζω να το αντιληφθούν από μόνες τους, δεν είναι κουτές, και να σταθεί αύριο το αρνί πάνω στη σούβλα, να μη πέσει στα κάρβουνα. Αυτα... Φωτογραφίες ελπίζω να σκέφτηκαν να τραβήξουν αυτή την ανεπανάληπτη πρώτη τους φορά. Για μένα, δεν υπήρξε ούτε πρώτη ούτε τελευταία φορά. Η μάνα μου δεν με άφηνε να ανακατεύομαι με αυτά και απλώς κοίταζα...

Τώρα περιμένω να γυρίσουν να μάθω περισσότερα. Αραγε, θα έρθουν ευχαριστημένες ή θυμωμένες για το λαχείο (Do it by yourself!) που τους έτυχε;